ΜΕ ΤΟ ΣΥΜΠΑΘΕΙΟ

 

              ΜΕ  ΤΟ  ΣΥΜΠΑΘΕΙΟ

 

 

Η έκφραση του τίτλου συνηθίζεται πολύ στη γενέτειρά μου τη Ρούμελη και αποτελεί μια προσπάθεια προκαταβολικής συγγνώμης για όσα πρόκειται να ακολουθήσουν, αλλά δεν εμπεριέχει σκοπιμότητα ή κακή πρόθεση. Το λέμε για πράξεις  και λόγια ανθρώπων που  μας είναι συμπαθείς , αλλά φρονούμε ότι κάνουν κάποιο λάθος.

Το σημερινό μου  δημοσίευμα υπονοεί  όσους εμμένουν σε παρωχημένες αντιλήψεις, οι οποίες έχουν παντοιοτρόπως αποδειχθεί στην πράξη ότι δεν αντιπροσωπεύουν πια τίποτα και κανένα. Πράξεις που στην Ευρώπη τουλάχιστον διαψεύστηκαν και κατέπεσαν με γδούπο και οι ελάχιστοι συνεχιστές τους άλλαξαν στρατόπεδο, κρατώντας όμως τη βασική αρχή του συστήματος, τον  ολοκληρωτισμό

Η μακρά αυτή η εισαγωγή μου αποτελεί μια προσπάθεια ‘’λείανσης’’ των ενδεχόμενων σκληρών χαρακτηρισμών μου σε πρόσωπο που μου είναι πολύ συμπαθές. Πρόκειται για κ. Κουτσούμπα ως Γενικό Γραμματέα του ΚΚΕ και όχι σαν άτομο, που εκτός από συμπατριώτης μου, μου είναι και λίαν αγαπητός.

Ένα  άτομο το οποίο πολύ θα το έκανα παρέα και θα το ήθελα για φίλο μου, αν και αργά πια για μένα με συμπληρωμένα τα 91 μου χρόνια. Πολλά παιδιά θα  χαιρόντουσαν να είναι ο παππούς και στενός συγγενής τους. Είναι ένα πράο και ευγενικό πρόσωπο εμπιστοσύνης, που θα μπορούσε να αποτελεί πρότυπο. Εδώ όμως σταματούν  τα καλά, όχι γιατί δεν τα διαθέτει αλλά γιατί την ίδια στιγμή- λες και σταμάτησε το βιολογικό του ρολόι-  δεν είδε, δεν άκουσε και κυρίως δεν κατάλαβε τίποτα, Παραβλέπει όσα έχουν συντελεσθεί στην τέως κομμουνιστική Ανατολική Ευρώπη και ιδιαίτερα στη σημερινή Ρωσία, στην οποία  κάποιοι  πρωτεργάτες του καθεστώτος σφετερίστηκαν και μοιράστηκαν μεταξύ τους τη εξουσία και τον λαϊκό πλούτο της χώρας,

Σημειώνω ότι για να εξασφαλίσω τις σπουδές μου δούλεψα στις οικοδομές κα με είχαν επηρεάσει ανάλογες θεωρίες. Το γεγονός  όμως ότι τη  δεκαετία του 1960 και πέραν αυτής, έζησα οικογενειακώς σε χώρες του υπαρκτού σοσιαλισμού και βίωσα προσωπικά και τη σοβιετική εισβολή στην Τσεχοσλοβακία, με έκανε να αναθεωρήσω πολλές από τις απόψεις που προβάλλει ο αγαπητός συμπατριώτης μου. Συνάμα μου εμπεδώνει και τη βεβαιότητα ότι τον κομμουνισμό στην εφαρμογή του το ξέρω καλύτερα από εκείνον και συνεπώς δικαιούμαι να έχω έγκυρη  άποψη για το θέμα. Δεν με εκπλήσσει αυτό το ίδιο το  φαινόμενο [γιατί στην εποχή μας υπάρχει μεγάλος καιροσκοπισμός], αλλά η προσωπική του στάση, γιατί πιστεύω απόλυτα ότι πρόκειται για έντιμο και σεβαστό πρόσωπο. Το γεγονός με αναγκάζει να προσφύγω στην  εικοτολογία, δηλαδή στη διατύπωση εικασιών ή αυθαίρετων συμπερασμάτων, που  προσωπικά δεν αποδέχομαι, η ότι κάτι δεν πάει καλά με τη λογική του, που επίσης δεν φαίνεται να συμβαίνει.

Πού είναι λοιπόν το πρόβλημα;;; Αναφέρομαι σε πρόβλημα γιατί είμαι βέβαιος ότι  υπάρχει και είναι αυτό που αναζητώ. Πιθανολογώ ότι σταμάτησε το ρολόι του η δεν διαθέτει ημερολόγιο για να καταλάβει ότι ο  χρόνος και ο Κόσμος άλλαξε. Μετά την πτώση του τείχους του Βερολίνου και του κομμουνισμού, κινδυνεύει να παραμείνει ο τελευταίος και μοναδικός ηγέτης στην Ευρώπη που υπερασπίζεται ιδέες όχι απλά ξεπερασμένες αλλά και μισητές για τα εκατομμύρια των Ευρωπαίων που τις υπέστησαν δια της βίας. Δεν θέλω να πιστέψω, όχι από συμπατριωτικό σωβινισμό, αλλά επειδή  πρόκειται πράγματι για άνθρωπο  σοβαρό και νοήμονα. Δεν είναι  δυνατόν  να πιστεύει όσα διακηρύσσει και ιδιαίτερα τη δήλωσή του ότι δεν αποδέχεται τον αστικό κοινοβουλευτισμό, στον οποίο όμως μετέχει!!!

Επειδή φαίνεται άνθρωπος με χιούμορ σκέπτομαι μήπως μας κάνει πλάκα γα να γελάσουμε, γιατί όσα υποστηρίζει προκαλούν και από μόνα τους γέλιο. Δεν θα παύσει όμως  να μου είναι συμπαθής και ελπίζω η ηλικία μου να μου επιτρέψει να δω τη φυσική μετάλλαξη του, προτρέποντας τον να ρίχνει κατά καιρούς  καμιά ματιά  στο ημερολόγιό του, γιατί βρισκόμαστε αισίως στο 2025.  Αντώνης