ΒΟΥΛΗ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗ

 

                        ΒΟΥΛΗ  ΚΑΙ  ΠΟΛΙΤΙΚΗ

 

 

Δυο λέξεις που συμβολίζουν τη δημοκρατία και καταπατούνται επαίσχυντα από ένα μεγάλο μέρος των αιρετών εκπροσώπων του λαού. Ευτυχώς,   Κόμματα της αντιπολίτευσης, πλην μιας μικρής κομματικής παραφυάδας που προέκυψε από την πολυδιάσπαση του Σύριζα, έπαυσαν να χρησιμοποιούν τον όρο Δημοκρατικό στον τίτλο τους . Αυτό παράλληλα αποτελεί και τη  ρεαλιστική προσαρμογή στον σαφή ολοκληρωτικό προσανατολισμό τους .

Με το θέμα έχω ασχοληθεί επανειλημμένα και θα μπορούσα να αρκεσθώ σε  αναδημοσίευση  παλαιότερων αναφορών  , αλλά έτσι οι αναγνώστες μου θα έχαναν τον ολονέν αυξανόμενο εκμαυλισμό που παρατηρείται στον Ναό της Δημοκρατίας και αποτελεί κακό  παράδειγμα για τους επιρρεπείς  νεοέλληνες. Βίωσα τη διαφορά κατά τη χθεσινή συζήτηση στη Βουλή, της οποίας παρακολουθώ  ανελλιπώς κάθε συνεδρίαση.

Πριν ασχοληθώ επισταμένα και όπου χρειασθεί και επωνύμως, με το θέμα, θα επαναλάβω την μοναδική σαφή ερμηνεία των δύο λέξεων του τίτλου.

Η βουλή – αποκαλούμενη και κοινοβούλιο –  συμβολίζει τη δημοκρατία, σημαίνει χώρο  διαβούλευσης των μελών της, επ’ αγαθώ της χώρας και των πολιτών της. Το είδατε αυτό ποτέ τελευταία ,αφού το μόνο που απασχολεί το σύνολο της ετερόκλητης αντιπολίτευσης είναι να διώξουν τον Μητσοτάκη. Δεν είναι κακό σαν επιδίωξη αλλά η μόνη αποδεκτή οδός είναι να παρουσιάσουν έργο καλύτερο για να κερδίσουν την απαιτούμενη πλειοψηφία. Με ύβρεις, συκοφαντίες και τελευταία με απαράδεκτες κατηγορίες, ξεπερνούν τις βασικές αρχές της δημοκρατίας, στην ίδια τη χώρα που την γέννησε.

 Έχουν δει τα τελευταία δημοσκοπικά ποσοστά των κομμάτων τους;;; Οι ελάχιστοι που παρουσιάζουν μια αδικαιολόγητη αύξηση, ξέρουν καλά ότι αυτή αποτελεί ένα σύμπτωμα της επικαιρότητας που προσπαθούν να κρατήσουν ζωντανή με κάθε τρόπο. Είναι ένα σύμπτωμα που θυμίζει ‘’ανεμογκάστρι’’, που συνοδεύεται από ξεφούσκωμα, ελλείψει ‘’πραγματικού  περιεχομένου’’.

Πολιτική, κατά τον Μπίσμαρκ, είναι η τέχνη του εφικτού  εφαρμόζεται δε  με την σύμπραξη όλων των παραγόντων της εξουσίας με διαβούλευση, συνεργασία και κοινή δράση και όχι με ύβρεις, απειλές και συκοφαντίες. Πολιτικοί εκπρόσωποι του λαού είναι οι Βουλευτές, οι οποίοι, ψηφίζουν ελεύθερα όσα εκείνοι πιστεύουν ότι εξυπηρετούν το εθνικό συμφέρον και πάντα με επικράτηση της άποψης  της πλειοψηφίας. Η λαϊκιστική συμπεριφορά, που σχετίζεται με την ποδοσφαιροποίηση της πολιτικής, μιμείται τη στάση ομάδων που όταν χάνουν  κράζουν [ κατά τον Κίπλινγκ ]  για φταίχτες τους άλλους.

Τι γίνεται όμως, ιδιαίτερα τελευταία,  στη χώρα μας;;; Η βουλή έχει μετατραπεί σε χώρο  κομματικών μονολόγων δημόσιων κατηγόρων και εξορκίζεται κάθε συγκατάβαση και κυρίως η ψήφιση Νόμων που προτείνει η εκλεγμένη Κυβέρνηση. Η παρακολούθηση των συνεδριάσεων, για  οποιοδήποτε θέμα, προσφέρει  τροφή για τη διάπραξη αδικημάτων και κάθε προτροπή βουλευτών της αντιπολίτευσης αποτελεί δείγμα μίσους και διχασμού με ανυπόστατες κατηγορίες εναντίον της Κυβέρνησης και ηθική αυτουργία στη διάπραξη έκνομων πράξεων, εκείνων που τους μιμούνται.

Ποιοι όμως είναι αυτοί που απευθύνουν τους μύδρους κατά της εξουσίας;;; Είναι τα κόμματα των πάμπερς, που ο αρχηγός τους  την γλύτωσε με τη διπλή ψήφο του Προέδρου του δικαστηρίου, της δημόσιας ‘’ρεμούλας’’ που συνοδεύτηκε από βαριές ποινές και κάποιοι έμειναν ελεύθεροι  λόγω παραγραφής ενώ κάποιοι άλλοι, συνεχίζουν να είναι ‘’θαμώνες’’ των δικαστηρίων. Είναι το Κόμμα του αποκαλούμενου 13-0 που με θράσος καθυβρίζει τους αντιπάλους παραβλέποντας ότι μένει ελεύθερος λόγω αναστολής.

Διαρρηγνύει τα ιμάτιά της μια κυρία , η οποία ως Πρόεδρος της Βουλής, είχε επιχειρηματολογήσει για τη νομιμοποίηση  της ψήφου του  κόμματος της Χρυσής Αυγής, υπέρ του Σύριζα και τώρα το παίζει εισαγγελέας, που ξεσηκώνει τους χαροκαμένους να προσδιορίζουν αδικήματα κατά του Πρωθυπουργού Είναι  οι ‘’Θεομπαίχτες  αγιατολαχικοί, τα απολειφάδια του Σύριζα και οι αντιποιούμενοι την ιατρική με τα μαντζούνια τους. Για το Κόμμα που ζει ακόμα στην εποχή του Στάλιν θα αρκεσθώ σε όσα είπαμε τελευταία, εντάσσοντας την ηγεσία του στην κατηγορία  των ανιστόρητων που απολαμβάνουν τα αγαθά της Δημοκρατίας, την οποία  αρνούνται. Αντώνης