ΑΝΗΚΟΜΕΝ ΕΙΣ ΤΗΝ ΔΥΣΙΝ

 

           ‘’ΑΝΗΚΟΜΕΝ  ΕΙΣ  ΤΗΝ  ΔΥΣΙΝ’’

 

 

Στις 12 Ιουνίου 1976 ο Εθνάρχης Κωνσταντίνος Καραμανλής είχε δηλώσει το περιβόητο «Ανήκομεν εις την Δύση» και τα μετέπειτα γεγονότα δικαίωσαν απόλυτα τη δήλωσή του Οι άλλες όμως ‘’ δημοκρατικές δυνάμεις’’ χλεύασαν αυτή την τοποθέτηση., γιατί τους άφηνε μετέωρες, θέτοντας εκτός τόπου και χρόνου τα συνθήματά τους. Το ‘’Ανήκομεν εις την Δύσιν’’ δεν εννοούσε μόνο την Ευρώπη αλλά και τις ΗΠΑ και κυρίως την αμυντική συμμαχία του ΝΑΤΟ.

Έκτοτε ακούστηκαν πολλά, για τους αμερικάνους που πίνουν τι αίμα των λαών [ ενώ οι Ρώσοι έπιναν μόνο βότκα και έστελναν τους συμπατριώτες τους στη Σιβηρία και στα ψυχιατρεία], τον σιωνισμό, το ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο και πάει λέγοντας.

Τελικά όμως το  σύνθημα του Καραμανλή, άνοιξε μεν το δρόμο προς τον σύγχρονο Κόσμο, παρέμεινε όμως ανενεργό, γιατί οι περισσότεροι συμπολίτες μας, αποδέχτηκαν μόνο τη γεωγραφική μας ένταξη και τα όποια υλικά οφέλη και τις απάτες χωρίς να υιοθετούν και  τον τρόπο σκέψης και ζωής.

Θα αναφερθώ σε μερικά παραδείγματα για να γίνω καλύτερα κατανοητός. Οι κλοπές   το ρουσφέτι και το μπαχτσίσι που οδηγούν αυτόματα στην καθ΄ημάς Ανατολή [αποκαλούνται  ατασθαλίες, ενώ πρόκειται για τα βασικότερα στοιχεία διαφοράς].

Στην Ευρώπη αποτελούσαμε για χρόνια το μαύρο πρόβατο και φθάσαμε στο σημείο να μας προσφέρουν πολλά  χρήματα για να φύγουμε οικειοθελώς, αφού  ήταν δύσκολο να μας αποβάλουν από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Σημειώνω ότι η Ευρωπαϊκή οργή, όπως ανέφερε σε τελευταία συνέντευξή της και η κυρία Μέρκελ, δεν ήταν τυχαία αλλά αποτέλεσμα σχετικού  δημοψηφίσματος στη χώρα μας,. Ευτυχώς, τελικά οι υπεύθυνοι ‘’σκέφθηκαν’’ τις συνέπειες και το ΟΧΙ του δημοψηφίσματος έγινε ΝΑΙ. Δεν πρόκειται βέβαια για αλλαγή πολιτικής αλλά για δειλία, που χαρακτηρίζει πάντα τους αστόχαστους και εμμονικούς  δογματικούς.

Η χώρα ταλανίζεται τελευταία από τα σκάνδαλα του ΟΠΕΚΕΠΕ, τα οποία δεν άρχισαν ξαφνικά τώρα, αλλά απλά αυτή τη φορά δεν πρόλαβαν τη δημοσιοποίησή τους. Αυτό βέβαια δεν μπορεί να αποτελεί άλλοθι και είναι καιρός οι ένοχοι να ανευρεθούν και να πέσει ο πέλεκυς της Δικαιοσύνης, χωρίς  να είναι σίγουρο ότι θα αλλάξουμε ρότα. Μην λησμονείται ότι το ‘’Αγάντα Ρόμελ’’ έχει λεχθεί από συμπατριώτες μας μαυραγορίτες.

Ααποφασίστηκε πιλοτικά, η κίνηση των βασικών μέσων μεταφοράς και στη διάρκεια της νύχτας τα Σαββατοκύριακα   ώστε να επιστρέφουν ασφαλέστερα στα σπίτια τους α  και  κυρίως   όσοι έχουν καταναλώσει οινοπνευματώδη ποτά. Οι δημοσιογράφοι χαιρέτησαν το γεγονός αυτό και έσπευσαν να πάρουν συνεντεύξεις από τους νυκτερινούς επιβάτες., πέφτοντας συμπτωματικά  σε μια κυρία από την Αυστρία. Ενώ περίμεναν τα διθυραμβικά της σχόλια, άκουσαν ότι στη χώρα της, τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς , εφαρμόζουν το μέτρο εδώ και τρεις δεκαετίες. Τόσο Ευρωπαίοι είμαστε, όταν με τόση καθυστέρηση επιχειρούμε δοκιμές που αλλού εφαρμόζονται για χρόνια. Κάλιο αργά παρά ποτέ, που λέγανε παλιότερα και μπράβο σ’ αυτόν που επιχείρησε τη δοκιμή, διότι σίγουρα πολλοί θα έχουν τις αντιρρήσεις τους . γιατί έχουν μάθει να διαφωνούν με όλα.

Το τελευταίο επιτυχημένο τελικά πιλοτικό πρόγραμμα,  μου επανέφερε στο νου ένα παλιό προσωπικό περιστατικό στο Βέλγιο τη δεκαετία του 1980, διαφορετικό μεν αλλά με τον ίδιο σκοπό, την ασφάλεια των κινουμένων με αυτοκίνητα τη νύχτα. Την περίοδο αυτή υπήρξε μια σοβαρή  και γενικευμένη ενεργειακή κρίση. Το Βέλγιο, ως γνωστόν έχει επάρκεια ενέργειας λόγω της χρήσης πυρηνικών εργοστασίων. Παρ’ όλα αυτά θέλησε να εφαρμόσει το  ευρωπαϊκό  μέτρο, περιορίζοντας τον ‘’άπλετο φωτισμό’’ όλων των δρόμων της χώρας, μετά την 5^η πρωινή . Λίγες ημέρες αργότερα σε μια εθνική οδό, συνέβη ένα αυτοκινητιστικό δυστύχημα στις 6 το πρωί και χάθηκε μια ανθρώπινη ζωή. Την επόμενη ημέρα, σύσσωμο το κοινοβούλιο, προέβη σε μια διορθωτική πράξη επαναφοράς της πρότερης κατάστασης άπλετου φωτισμού όλων των δρόμων μέχρι την ανατολή του Ήλιου, διότι πιθανολόγησαν, ότι, αν δεν είχαν κάνει την αλλαγή,  θα γλύτωναν ίσως μια ζωή. Αποτελεί και αυτό μια μορφή εξευρωπαϊσμού.

Θυμάμαι ότι στα νυχτερινά ταξίδια μας από το Βέλγιο στη γειτονική και εξ ίσου προηγμένη χώρα της Ολλανδίας,  νοιώθαμε ‘’θεοσκότεινους’’ τους δρόμους στον πηγαιμό και ‘’ κατάφωτους’’ στην επιστροφή. Είναι και αυτό  δείγμα εξευρωπαϊσμού,  στοιχεία του οποίου, κάποιοι εξακολουθούν να αρνούνται.

Σε ένα τηλεοπτικό παιχνίδι τέθηκε το ερώτημα ‘’τι θα γινόταν  στο ενδεχόμενο επιστροφής στη Δραχμή: Θα ζούσαμε καλύτερα, θα ήταν καταστροφικό ή δεν θα υπήρχε διαφορά;;; Η επίμονη απάντηση της νεαρής παίκτριας [ συμφωνούσης και της παρέας της] ήταν ότι θα ζούσαμε καλύτερα. Το αποτέλεσμα του γκάλοπ της εκπομπής, λίγο έλλειψε να τη δικαιώσει, αφού η διαφορά ανάμεσα στην πρώτη και τη δεύτερη εκδοχή, ήταν ελάχιστη. Δεν μου κάνει εντύπωση όμως, αφού ο τότε Υπουργός Οικονομικών είχε την ίδια άποψη, την οποία διατηρεί, παρά  το κλείσιμο των Τραπεζών. Ο Εθνάρχης πολύ καλά τα είπε αλλά η καθ΄ημάς Ανατολή έχει στυλώσει τα πόδια της στην άρνηση, άποψη  την οποία συμμερίζεται και μερίδα συνεχιστών του Κόμματός του, ίσως και από φόβο, μήπως φανούν ως ‘’κεκράκτες’’ του εξευρωπαϊσμού. Αυτά τα ολίγα για την ώρα και θα επανέλθουμε, μόνο για τους αναγνώστες της σελίδας μου, το άνοιγμα της οποίας αποτελεί προσωπική επιλογή του αναγνώστη, ενώ η απευθείας ενημέρωση είναι επιλογή δική μου.   Αντώνης