ΤΟ ΠΑΖΑΡΙ ΤΗΣ ΑΤΑΛΑΝΤΗΣ

 

    

            ΤΟ ΠΑΖΑΡΙ ΤΗΣ ΑΤΑΛΑΝΤΗΣ        

[Μέσα από τα μάτια ενός  άλλου κατοίκου]

 

 

Στα 92 μου δεν μένω στα παράπονα, αλλά κάνω προτάσεις τύπου Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ,  που σπάνια εφαρμόζονται. Δεν θα με απασχολούσε το δημοσίευμα συγκατοίκου μας για το παζάρι, υπό διαφορετικές συνθήκες και θα το θεωρούσα  δικαιολογημένο παράπονο ενός περίοικου, ο οποίος ενοχλήθηκε από τους θορύβους και την γενικότερη ακαταστασία που επικράτησε  τις λίγες αυτές ημέρες.

Η μοναδική αιτία που με οδήγησε στην παρούσα ‘’απρόσκλητη και απρόκλητη’’ παρέμβαση, είναι  η ανωνυμία του και η  λέξη ‘’DECADENCE’’ που χρησιμοποίησε  και την οποία θεώρησα από υπερβολική έως και λίαν προσβλητική. Ο συντάκτης του  δημοσιεύματος που ακολουθεί προφανώς γνώριζε  τη σημασιολογία της  γαλλικής  λέξης και  έπρεπε να την αποφύγει, αφού ερμηνεύεται ως  παρακμή, εξαχρείωση, ξεπεσμός, εκφυλισμός, κατάντια, κατάπτωση και άλλα  χειρότερα,  που αποφεύγω να αναφέρω. Ε! , λοιπό αγαπητέ μου άγνωστε. τίποτα από όλα αυτά δεν συμβαίνει !!!

Το τελευταίο μου θυμίζει μια προσωπική πολύ σοβαρότερη περιπέτεια,  στη διάρκεια της Σοβιετικής εισβολής στην Πράγα το 1968.Κάποιος γνωστός μου,   όταν οι δυο μας – εν μέσω ανταλλαγής πυρών - συνοδεύσαμε μια γαλλίδα δημοσιογράφο στην Πρεσβεία της- ερωτηθείς για την εξέλιξη της υπόθεσης, απάντησε ‘’πλην της συγχύσεως ουδέν επάθομεν’’ .‘Ετσι λοιπόν και στην ‘’τρομερή’’ αυτή περίπτωση του παζαριού, αυτό ήταν όλο και όλα τελείωσαν , όπως γίνεται κάθε χρόνο. Επιθυμώ να διευκρινίσω ότι είμαι και εγώ περίοικος, δεν γνωριζόμαστε όμως  τον Δήμαρχο ούτε  γνωρίζω ποιος είναι ο υποδεικνυόμενος Αντιδήμαρχος  και συνεπώς θα ήμουν ο τελευταίος που θα αναλάμβανε να πάρει θέση σε μια αντιπαλότητα  ενός συμπολίτη μου μαζί τους. Το συγκεκριμένο παζάρι μπορεί να δημιουργεί τα περισσότερα από αυτά που αναφέρει ο συντάκτης της διαμαρτυρίας, αλλά τώρα πια γνωρίζω καλύτερα από τους μεταγενέστερους την ιστορία του. Άρχισε το 1864 ως ‘’ετήσια εμπορική πανήγυρις’’ , συνέχισε ως Εμποροζωοπανήγυρη, για την αγορά μικρών αμνοεριφίων και χοιριδίων για πάχυνση και σφαγή τους στις  μεγάλες γιορτές και ανταλλαγή [τράμπα, όπως την έλεγαν τότε], ζώων για τις αγροτικές εργασίες.

Αργότερα πήρε τη σημερινή του μορφή και μάλιστα προηγούμενος  Δήμαρχος το είχε μεταφέρει δοκιμαστικά στην περιφερειακή οδό της πόλης. Προφανώς  απέτυχε στην επιλογή του και επίσης κατακρίθηκε. Συνεπώς  θεωρώ ότι κανένα μέτρο δεν μπορεί  να ικανοποιεί όλους.

Όσον αφορά τη χρησιμότητα της εκδήλωσης θα συμφωνήσω ότι θυμίζει περισσότερο παρελθόν, γιατί τότε – και το βίωσα προσωπικά- αποτελούσε την μόνη αγορά των ‘’προικιών’’ και πηγή ξεφαντώματος, των ντόπιων αγροτών αλλά και των χωρικών που συνέρρεαν στο παζάρι και είχαν σπεύσει να πουλήσουν εγκαίρως την παραγωγή τους για να ‘’το ρίξουν έξω’’, μέχρι πρωίας. Δεν  συντρέχουν βέβαια σήμερα οι ίδιες  αναγκαιότητες, αφού οι άνθρωποι έχουν και άλλες πηγές φθηνών αγορών και διασκέδασης. Το  παζάρι συγκέντρωνε τα μεγαλύτερα ονόματα των καλλιτεχνών της εποχής και αποτελούσε σημαντικό γεγονός για την ευρύτερη περιφέρεια.

Στην σημερινή  εποχή , ίσως είναι καιρός  να το εντάξουμε στις σύγχρονες ανάγκες  , χωρίς όμως να απεμπολήσουμε τις παραδόσεις μας, μετατρέποντάς το σε μια ελκυστική ατραξιόν στα πρότυπα ενός σύγχρονου bazaar.  Πέραν  των άλλων καλύπτει και  ανάγκες των αναξιοπαθούντων ντόπιων αλλά και ξένων [νόμιμων και παράνομων] μεταναστών, που η ανάγκη επιβίωσης τους οδήγησε  στα μέρη μας. Δεν πρέπει ποτέ να ξεχνάμε ότι με ανάλογο τρόπο βρέθηκαν στην ξενιτειά εκατομμύρια Ελλήνων στα δικά μας δύσκολα  χρόνια. Οφείλουμε λοιπόν να δείξουμε τον ανθρωπισμό μας , αντιμετωπίζοντας τους με  κατανόηση!!!

Με όλα τα προαναφερθέντα και πολλά άλλα που σκόπιμα παραλείφθηκαν, δικαιολογείται απόλυτα η διατήρησή του παζαριού, ίσως με μια ηπιότερη μορφή, που να ενοχλεί λιγότερο, όπως για παράδειγμα με αλλαγή – κατά περιόδους- θέσης. Πάνω από όλα όμως αποτελεί  ένα σημαντικό πολιτιστικό  και φολκλορικό γεγονός, συνδεδεμένο με την  παράδοσή μας και ως γνωστόν   λαοί χωρίς παράδοση θεωρούνται  ανύπαρκτοι.

 Το παρόν κείμενο γράφεται όταν ακόμα φτάνουν στα αφτιά μου  οι  τελευταίοι θόρυβοι απεγκατάστασης του παζαριού και έχω την αγονία αν θα μπορέσω να βιώσω και του χρόνου τη νοσταλγική αυτή ενόχληση.  Πρέπει κάποτε να συνειδητοποιήσουμε πως ό,τι περνάει δεν επανέρχεται ποτέ με την ίδια μορφή και διαπιστώνουμε ότι μας λείπουν ακόμα και  κάποιες  ενοχλήσεις.     Αντώνης

Ακολουθεί αυτούσιο το  κείμενο του συμπολίτη μας, όπως το εντόπισα στο διαδίκτυο, το οποίο πολύ σπάνια περιδιαβαίνω.

 

‘’Το παζάρι της Αταλάντης μέσα από τα μάτια ενός κατοίκου της 

2025-08-05

 

Άραγε, γιατί οι παράγκες, η βρώμα, η φασαρία και όλο αυτό το .... decadence, ΣΤΑΜΑΤΑΝΕ ακριβώς μπροστά απ την γκαραζόπορτα του αρμόδιου Αντιδημάρχου ???

 

Το  παζάρι της Αταλάντης, θα διεξαχθεί όπως κάθε χρόνο από τις 6 έως τις 12 Αυγούστου 2024 στην Δημοτική Κοινότητα Αταλάντης .

Με αφορμή λοιπόν ότι  το συγκεκριμένο γεγονός   συνεχίζει και διεξάγεται εν έτη 2025 σε έναν από τους σημαντικότερους δρόμους της πόλης την οδό Νικολάου Αβραάμ με ότι αυτό συνεπάγετε, φίλος αναγνώστης της σελίδας μας απέστειλε την παρακάτω επιστολή.

 

" Άραγε, γιατί οι παράγκες, η βρώμα, η φασαρία και όλο αυτό το .... decadence (που χρειάζεται κατά τα άλλα για να τονώσει την άμοιρη οικονομία της Αταλάντης... κούνα που την κούναγε την οικονομολογάρα.... ) ΣΤΑΜΑΤΑΝΕ ακριβώς μπροστά απ την γκαραζόπορτα του αρμόδιου Αντιδημάρχου??????

Θα πει κάποιος πονηρός, ότι είναι επειδή θα πρέπει να βγαίνουν οι .... νταλίκες της Πρόνοιας..... θεμιτό....... Περιμένω ακόμα να δω τα μέσα πυροπροστασίας που υποσχέθηκε η Δημαρχάρα... Στα οποία μέσα ασφαλείας θα έπρεπε να είναι (όπως είπε) οι δίοδοι προσπέλασης των νοσοκομειακών και των πυροσβεστικών οχημάτων.....

Σε μερικά σημεία δεν περνάει ΟΥΤΕ ΑΝΘΡΩΠΟΣ. μη πω για τα πεζοδρόμια , στα οποία για μπούμε στο σπίτι μας πρέπει να πετάξουμε από πάνω απ τα κατσαρόλα και τα βρακιά....

(Πόσο να μαλώσω άλλο με τους κακομοίρηδες παζαριώτες, έχω γίνει πλέον γραφικός.......)

Και όλα αυτά ξέρουμε γιατί........"