ΕΝΑ ΒΙΒΛΙΟ ΜΕ ΠΟΛΛΟΥΣ ΓΡΙΦΟΥΣ

 

                              ΕΝΑ ΒΙΒΛΙΟ ΜΕ ΠΟΛΛΟΥΣ ΓΡΙΦΟΥΣ

            [                      Μάθαμε όμως, ποιοι και πώς μας κυβέρνησαν]

 

 

Είναι σαφές ότι για να γράψεις ένα βιβλίο πρέπει να είσαι συγγραφέας ή να διηγηθείς το περιεχόμενό του σε ένα επαγγελματία για να το συγγράψει.  Εξ όσων κυκλοφόρησαν, προκύπτει ότι δεν πρόκειται για μυθιστόρημα, που αφήνει κάποια περιθώρια ανακριβειών,  αλλά για  πολιτικό βιβλίο ενός τέως Πρωθυπουργού, του οποίου κάθε λέξη μπορεί να βλάψει και τα εθνικά μας συμφέροντα. Στην περίπτωση του συγκεκριμένου βιβλίου , μπορούμε να πούμε ότι το περιεχόμενό του θίγει καίρια εθνικά θέματα και ενδεχομένως μπορεί να προκαλέσει  βλάβη τους.  Συμπερασματικά  – όπως θα έλεγε ο ίδιος ο συγγραφέας που είναι και πολιτικός μηχανικός –  προκύπτει αστοχία υλικού. Όπως και στις  λοιπές κατασκευές  μια αστοχία μπορεί να προκαλέσει  προβλήματα,  άμεσα  αλλά και  εις το διηνεκές.

Το περιεχόμενο αυτού του βιβλίου, πέραν των άλλων,  βάζει φωτιά  και στα μπατζάκια   του συγγραφέα με   άγνωστες για την ώρα  μελλοντικές συνέπειες. Επιεικώς θα έλεγα ότι τελικά,  ‘’πήγε για μαλλί και βγήκε κουρεμένος’’ και για να γίνει καλύτερα  κατανοητή η παροιμία, παραθέτω, ευθύς αμέσως, την προέλευσή της:

Την εποχή που  δρούσε στο Αιγαίο ένας φοβερός κουρσάρος, ο Αλή Μεμέτ Χαν, βγήκε μια νύχτα  με το πλήρωμα του στη Μήλο, για να την κουρσέψει. Οι πειρατές μπήκαν και στα εργαστήρια μάλλινων χαλιών, που βρίσκονταν εκεί. Οι νησιώτες όμως, τους  πήραν είδηση, τους κύκλωσαν και τους συνέλαβαν.  Για τιμωρία τους  ξύρισαν το κεφάλι και τα γένια τους και τους έστειλαν δώρο στον αυτοκράτορα του Βυζαντίου.

Στην εποχή μας βέβαια δεν υπάρχει Αυτοκράτορας, υπάρχουν  όμως   άσπονδοι φίλοι  [αποκαλούμενοι και σύντροφοι] οι οποίοι - κατά το κείμενο του βιβλίου- ‘’κούρσεψαν’’ - χωρίς να το αξίζουν-  ύπατα αξιώματα. Δεν ξέρω αν ο συγγραφέας λέει την αλήθεια ή ψεύδεται, φέρει όμως και στις δυο περιπτώσεις, την ευθύνη  των γραφομένων του   για τις  κατηγορίες συνεργατών του και για τις περιγραφόμενες αποφάσεις του . 

Δεν είναι βέβαια  άμοιροι ευθυνών και όσοι, αφού επωφελήθηκαν, αντέδρασαν με βαρύ και χυδαίο – για Βουλευτές – λεξιλόγιο. Για  μια ακόμα φορά, χρησιμοποίησαν τον βαρύ χαρακτηρισμό του προδότη και της εθνικής προδοσίας και  οφείλει κάποιος να τους ‘’συμμαζέψει’’. Εάν ο αντίλογος είναι αληθής ,  σημαίνει ότι υπάρχει συνυπευθυνότητα για την επί μακρόν   απόκρυψη τόσο σοβαρών κατηγοριών , εάν όμως είναι ψευδής, γιατί  μας το απέκρυβε τόσα χρόνια ο συγγραφέας, τέως Πρωθυπουργός της χώρας;;;Θεωρώ ότι επί τέλους,  κάποιοι  αρμόδιοι  πρέπει να παρέμβουν , για την προκαλούμενη ηθική αλλά  και ουσιαστική εθνική βλάβη στη χώρα.

Διερωτώμαι δε με ποιο ηθικό βάρος, ο αποκαλούμενος ‘’προδότης και συκοφάντης’’, εις επήκοον ντόπιων και ξένων, μπορεί να διεκδικεί την εξουσία της χώρας;;; Επίσης πώς μπορούν να παραμένουν μέλη της Βουλής, άτομα που αποκαλύπτουν γεγονότα διεθνώς και  εκτοξεύουν τόσο σοβαρές ‘’αναπόδεικτες’’ κατηγορίες εναντίον ενός τέως Πρωθυπουργού της χώρας;;; Έχει και η εργαλειοποίηση τα όριά της και η συνέχισή της, πέραν του διχασμού των πολιτών, δεν περιποιεί ιδιαίτερη τιμή για τη χώρα μας. Αντώνης