ΜΙΑ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

          [Γεροντικές απορίες]

            Υπάρχει πληθώρα ερωτήσεων και απαντήσεων, που διακρίνονται για το ύφος, την ευγένεια ή αγένεια, τον δόλο ή την αφέλεια και την ενδεχόμενη σκοπιμότητα και αμέτρητες άλλες  αιτίες και αιτιάσεις, που αφορούν τόσο το περιεχόμενο όσο και κυρίως τον τρόπο διατύπωσής των. Υπάρχουν εύκολες ερωτήσεις με δύσκολες απαντήσεις όπως και το αντίθετο, καθώς επίσης δόλιες, εσκεμμένες και ενίοτε αναπάντητες ερωτήσεις. Όλα αυτά τα στοιχεία των ερωταπαντήσεων, αποτελούν φαινόμενα των καιρών και χαρακτηρίζουν κυρίως εκείνους που μετέχουν σ’ αυτή τη διαδικασία .

            Έχω ακούσει ερωτήσεις που με αιφνιδίασαν, με πείσμωσαν ή με έβαλαν σε τρομερές σκέψεις και απαντήσεις που με αφόπλισαν , με εξόργισαν και με προβλημάτισαν. Με λίγα λόγια, στις οχτώ  δεκαετίες της ζωής μου, έχω ακούσει σχεδόν   τα  πάντα και νόμιζα ότι  ήμουν προετοιμασμένος και για το χειρότερο. Δεν μπορούσα όμως να φανταστώ ότι έχω μείνει τόσο πολύ πίσω και ότι απομένουν πολλά ακόμα να μάθω.

            Τις τελευταίες ημέρες άκουσα δυο απαντήσεις από σημαντικά πρόσωπα της πολιτικής μας ζωής και έμεινα κυριολεκτικά  άναυδος, άφωνος,  κατάπληκτος, ενεός – όπως θα έλεγαν οι αρχαίοι μας σοφοί πρόγονοι. Φαίνεται όμως ότι  δεν είχαν προβλέψει τα σημερινά όρια θράσους και ανευθυνότητας για να εφεύρουν λέξεις που θα κάλυπταν και τις σημερινές λεκτικές ανάγκες και εξηγούμαι.

            Σε ερώτηση δημοσιογράφων προς τον Υπουργό μετανάστευσης, τι έχει να πει για τους πέντε νεκρούς πρόσφυγες στη Μόρια Λέσβου, εκείνος απάντησε ‘’ οι θάνατοι αυτοί μας έκαναν σοφότερους’’. Με άλλα λόγια, ο ευαίσθητος, ως τέως  γιατρός χωρίς σύνορα Υπουργός, καλείται να απαντήσει ‘’ με  πόσους θανάτους καθίσταται πάνσοφος’’ και τι σκέπτεται να πράξει  για να κατακτήσει  αυτή την καταξίωση;

            Στην ολομέλεια της Βουλής, με παρόντες όλους τους Βουλευτές , ο Πρόεδρος της Βουλής καλεί τον  Πρωθυπουργό να πάρει τον λόγο. Από  τα ‘’ορεινά’’ της αίθουσας ακούγεται μια δυνατή φωνή. Πρόκειται για τον Υπουργό των Οικονομικών κ. Τσακαλώτο – που είχε ‘’δραπετεύσει’’  από τη θέση του στα υπουργικά- και ζητούσε το λόγο – διακόπτοντας τον αρχηγό του που βρισκόταν ήδη στο βήμα. Από τη ζωντανή μετάδοση δεν είμαι βέβαιος για τα λόγια του Υπουργού, άκουσα όμως ευκρινώς τα λόγια του σοβαρού [αντικειμενικού]  Προέδρου της Βουλής που  [επώνυμα] του έλεγε.. ‘’Κάτσε κάτω…… εγώ αποφασίζω τι είναι απαράδεκτο’’. Όταν , αργότερα ο Πρόεδρος κάλεσε τον Υπουργό- που παρέμενε ακόμα  στα ορεινά- να κάνει την παρέμβασή του, εκείνος ‘’ με νοήματα απάντησε αρνητικά’’.

            Επειδή είμαι άτομο με πολλές απορίες και λόγω ηλικίας με περιορισμένο  χρόνο για να πάρω τις απαντήσεις μου, ερωτώ ρητορικά!!  Τα έδρανα των Υπουργών είναι υποχρεωτικά ή κατ’ επιλογήν  και με ποιες προϋποθέσεις; Ο Πρόεδρος της Βουλής είναι – όπως είπε – εκείνος που αποφασίζει ‘’τι είναι απαράδεκτο’’ ή υπάρχει ο κανονισμός της Βουλής, στο όνομα του οποίου γίνονται οι δέουσες ρυθμίσεις στην αίθουσα; Επειδή δεν τολμώ και δεν ξέρω και τον τρόπο να ενοχλήσω τον κύριο Πρόεδρο  [όλης] της Βουλής, δέχομαι απαντήσεις και από τρίτα πρόσωπα, για να μην πάω στον άλλο κόσμο χωρίς να γνωρίζω τα στοιχειώδη μιας ‘’πρώτη φορά αριστερής Βουλής’’, διότι είχα μείνει στις εμπειρίες μου από την προκάτοχο της θέσης του . Αφού δεν μπορούμε να λύσουμε τα προβλήματά μας, ας μάθουμε τουλάχιστον τι εννοούν όταν λένε αριστερά και κυρίως αν εννοούν  αριστερά μπαίνοντας ή βγαίνοντας.

            Ξέροντας ότι κανείς δεν θα θελήσει ή δεν μπορεί να με βοηθήσει αποτελεσματικά,  καλώ τους σύγχρονους επιστήμονες-γλωσσολόγους, να ‘’εφεύρουν’’ καινούργιους λεκτικούς χαρακτηρισμούς και όρους,  που να καλύπτουν  τις σύγχρονες ανάγκες επικοινωνίας και κατανόησης. Μέχρι τότε βέβαια εγώ και οι όμοιοί μου αφελείς θα έχουμε πολλές απορίες και στρεβλές εντυπώσεις για την πολιτική και γενικότερη επικαιρότητα. Όταν λέμε βούλγαροι και χανουμάκια εννοούμε τους βόρειους γείτονες και τις εξ ανατολών  γειτόνισσες ή  τους οπαδούς κάποιων  ομάδων, όπως μας λένε οι ειδικοί; Αντώνης Ταρνανάς

ΘΑ ΑΚΟΥΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΤΙΓΟΝΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛΙΚΗ

Αγαπητή μου φίλη [ παραλείπω σκόπιμα τα λοιπά στοιχεία]

Μου περιποιεί ιδιαίτερη τιμή η σκέψη να ακούσεις και τη δική μου άποψη για την Αντιγόνη. Τι μπορώ όμως να προσθέσω εγώ ο ταπεινός αναγνώστης στο άρθρο του κ. Μ. Ηλιάδη και τις παρατιθέμενες τεκμηριωμένες απόψεις, σημαντικών φιλολόγων, σκηνοθετών και τόσων άλλων  ειδικών; Θα μείνω  στην υπόμνηση των απόψεων του  Σλοβένου ‘’φιλόσοφου’’ κ. Ζίζεκ , σε εκδήλωση του ΣΥΡΙΖΑ [3.6.2012], ότι ‘’ Η Αντιγόνη και ο Κρέων είναι εκπρόσωποι της άρχουσας τάξης, που απλώς ερίζουν μεταξύ τους με κίνδυνο να διαλύσουν το κράτος. Είναι σέχτες της άρχουσας τάξης, κάτι σαν το ΠΑΣΟΚ και της Ν.Δ’’ [ δηλαδή όπως η κυρία Γεννηματά και ο κ. Μητσοτάκης]. Πρότεινε δε ,  ‘’ο χορός [ η φωνή του λαού] να αναλάβει την εξουσία , να τους συλλάβει και να εγκαθιδρύσει τη Λαϊκή Κυριαρχία’’. Κάτι σαν τα γκουλάγκ της ’’δημοκρατικής’’ Σοβιετικής Ένωσης, που γνώρισε και υπερασπίζεται , τα οποία μιμήθηκαν απόλυτα τις  μεθόδους των ναζιστικών στρατοπέδων.

Δεν περίμενα κάτι διαφορετικό από τον μαρξιστή ‘’νεοφιλόσοφο’’ που γαλουχήθηκε με τη ‘’δημοκρατική διδαχή του Τίτο’’, που είχα την ατυχία να βιώσω και προσωπικά για 6 συναπτά έτη [1960-1966]. Φαίνεται ότι τα παιδικά τραύματα δύσκολα  θεραπεύονται, όπως προκύπτει και  από τη συνέχεια , αφού ο κ. Ζίζεκ δηλώνει ,συγχρόνως,  υποστηρικτής του κ. Τράμπ [θα μου πείτε ότι το ίδιο κάνει και ο κ. Καμένος, χωρίς να είναι φιλόσοφος]. Όλοι αυτοί έρχονται να επιβεβαιώσουν στην πράξη τη θεωρία ‘’των δύο άκρων’’ που λυσσαλέα ‘’αντιμάχονται’’ και αγνοούν ή παραβλέπουν το γεγονός ότι  , η χρωματική διαφορά δεν εξιδανικεύει τις ‘’φασιστικές’’ αντιλήψεις. Οι δικοί μας όμως νεομαρξιστές, που την ώρα της διδαχής της Αντιγόνης έκαναν την επαναστατική τους γυμναστική με τις   καταλήψεις, δεν βρήκαν δύο λέξεις να αντικρούσουν τον ‘’γκουρού’’ του ριζοσπαστισμού τους, θυμίζοντάς του ότι την Αντιγόνη και τον Επιτάφιο είχε καταργήσει και  ο Μεταξάς και δεν αναγνώρισαν τα στρατεύματα κατοχής;

Δεν θα πω περισσότερα για να μην επαναλαμβάνομαι, θα κλείσω όμως το μικρό μου αυτό σχόλιο, με μια απορία. Πού βρίσκεται και τι λέγει επί του προκειμένου θέματος της Αντιγόνης, ο λαλίστατος κ. Γιώργος Κιμούλης, που δηλώνει ότι προτιμά να τον αποκαλούν ‘’πνευματικό άνθρωπο’’;  Μήπως το γεγονός ότι προορίζεται να αναλάβει διευθύνων σύμβουλος [ πολλά τα λεφτά !!!] του κέντρου πολιτισμού Σταύρος Νιάρχος, ενώ δεν κρύβει την ιδεολογική αντίθεσή του  στην  πλουτοκρατία, του δημιουργεί κάποιες αναστολές; Τελικά , με όλες αυτές τις επιλογές της εξουσίας, μπαίνω στον πειρασμό να διερωτηθώ, μήπως τα όσα κάνουν είναι απόδειξη απειρίας και ανικανότητας και εμείς  άδικα ψάχνουμε για σκοπιμότητες και ιδεολογικές στρεβλώσεις; Όλες οι μέχρι τώρα επιλογές τους, δεν μας πείθουν για τις ικανότητές τους, εκτός αν αποτελούν  τα  προσχήματα για την ανάδειξη του ενός και μοναδικού ηγέτη, που αν μη τι άλλο γνωρίζει άριστα τις μεθόδους των καταλήψεων γενικώς.  Αυτό όμως αποτελεί θέμα  πιο ειδικό και πρέπει να απασχολήσει την επιστήμη και όχι το λαό.

Θα παραθέσω εδώ και ένα πραγματικό περιστατικό, από την εξαετή ζωή μου στο Βελιγράδι, που αναφέρεται  στην Αντιγόνη  και στην Αλίκη. Στη διάρκεια  της εκεί διαμονής μου, παρουσιάστηκε σε κεντρικό κινηματογράφο του Βελιγραδίου,  η ταινία ‘’ το ξύλο βγήκε από τον παράδεισο’’,  παρουσία και των πρωταγωνιστών  [Παπαμιχαήλ και Βουγιουκλάκη]. Στην αίθουσα παραβρέθηκαν πολλά μέλη της εξουσίας και ήταν κατάμεστη από μαθητές σχολείων που φορούσαν τα χαρακτηριστικά κόκκινα κασκόλ του κόμματος. Στο σημείο της προβολής που ‘’ ο φτωχός καθηγητής χαστουκίζει το πλουσιοκόριτσο’’, έγινε χαμός από τις ιαχές των παιδιών, σαν να έπεσε σύνθημα, ώστε να γίνει και η σχετική ‘’πλύση’’ εγκεφάλου.

Σημειώνω απλά τη λεπτομέρεια ότι η ταινία προβλήθηκε ‘’ντουμπλαρισμένη’’ στα σερβικά, όπως κάθε άλλη ταινία στο σινεμά ή τη μοναδική κρατική τηλεόραση της χώρας και στη μετάφραση είχε γίνει η γνωστή ειδική  ‘’επέμβαση’’ . Σύσσωμη η αίθουσα ανάγκασε τους πρωταγωνιστές να βγουν στη σκηνή  να πουν δυο λόγια στους θεατές και να εισπράξουν το θαυμασμό τους,  τόσο για την καλλιτεχνική τους παρουσία όσο και για την  προσφερθείσα ιδεολογική ικανοποίηση . Αυτά είναι τα συστήματα που ενδεχομένως  κάποιοι επιδιώκουν να επαναφέρουν, μόνο που αυτή τη φορά μου φαίνονται ‘’δίχρωμα’’. Αντώνης Ταρνανάς

Στάλθηκε από την Αλληλογραφία για Windows 10

Από:
Αποστολή: Σάββατο, 4 Φεβρουαρίου 2017 05:52 μμ
Προς:
Θέμα: Fwd: Fw: Fwd: Θα ακούν για την «Αντιγόνη» από την… Αλίκη

Συμφωνείς Αντώνη με την απόφαση του Ινστιτούτου για την κατάργηση της διδαχής της Αντιγόνης και του Θουκιδίδη Περιμένω αρθρο σου

Ζ'ητω η Ελλας που βγαζει μονη της τα ματια της Ζητω ο Κίσινγκερ και οι έλληνες δουλοπάρικοί του

Sent: Friday, February 03, 2017 10:20 AM

Subject: Fwd: Θα ακούν για την «Αντιγόνη» από την… Αλίκη

Focus

Θα ακούν για την «Αντιγόνη» από την… Αλίκη

Με την πρόταση του Ινστιτούτου Εκπαιδευτικής Πολιτικής -την οποία μάζεψε το υπουργείο Παιδείας- θα καταργείτο η διδασκαλία της «Αντιγόνης» και του «Επιταφίου» στο Λύκειο. Μιλούν στο Protagon Κώστας Ακρίβος, Βασίλης Παπαβασιλείου, Σωτήρης Χατζάκης, Κώστας Γεουργουσόπουλος και Δήμος Αβδελιώδης

 Μιχάλης Ηλιάδης 3 Φεβρουαριου 2017, 07:23

• Δεν πίστευα ποτέ πως έχουν τέτοιο κύρος οι δικές σου προσταγές, ώστε, αν και θνητός, να ξεπεράσεις άγραφους κι αδιάσειστους νόμους», διαμήνυε η «επαναστάτρια» Αντιγόνη στον άρχοντα Κρέοντα (ταγό των ανθρώπινων νόμων κόντρα και σε εκείνους των θεών), μέσα από τους στίχους του Σοφοκλή.

Αυτή την επανάσταση θα έφταναν να μην την πάρουν στις εκπαιδευτικές αποσκευές τους οι μαθητές Λυκείου των επόμενων γενεών, με βάση την πρόταση του Ινστιτούτου Εκπαιδευτικής Πολιτικής (την οποία, τελικά, μάζεψε το υπουργείο Παιδείας), που ήθελε μετά το τετρατάξιο Γυμνάσιο τις τάξεις του Λυκείου να συρρικνώνονται σε δύο και στη διδακτέα και εξεταστέα ύλη (της Γλώσσας) να περιλαμβάνονται μόνον Έκθεση και Λογοτεχνία.

Ίσως έτσι οι μαθητές να έμεναν με μια νέα, τελείως διαφορετική Αντιγόνη, όπως την οραματίστηκε, ως Σοφοκλής της Νέας Εποχής, ο γκουρού -και του Πρωθυπουργού- Σλαβόι Ζίζεκ, σε εκδήλωση του ΣΥΡΙΖΑ στις 3 Ιουνίου του 2012: «Η Αντιγόνη και ο Κρέων είναι εκπρόσωποι της άρχουσας τάξης, που απλώς ερίζουν μεταξύ τους με κίνδυνο να διαλύσουν το κράτος. Είναι σέχτες της άρχουσας τάξης, κάτι σαν το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ. Ο Χορός, η φωνή του λαού, θα πρέπει να βγει από τον ανόητο ρόλο του σοφού σχολιασμού, να αναλάβει την εξουσία, να τους συλλάβει και να εγκαθιδρύσει τη Λαϊκή Κυριαρχία».

Πέρα από τη διαμαρτυρία της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Φιλολόγων, που απλώθηκε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης τόσο που ο υπουργός Παιδείας χρειάστηκε να την μαζέψει προτού οδηγήσει σε κατακραυγή, τυχόν κατάργηση της «Αντιγόνης» του Σοφοκλή από τη Β’ Λυκείου, όπως και εκείνη του «Περικλέους Επιταφίου» κατά Θουκυδίδη από την Γ’ Λυκείου δεν θα ήταν παρά δύο ακόμη ενδείξεις στην πορεία «υποβάθμισης, μέρα με τη μέρα και χρόνο με το χρόνο, των ανθρωπιστικών σπουδών», όπως το έθεσε, μιλώντας στο «Protagon», ο συγγραφέας και φιλόλογος στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση Κώστας Ακρίβος (από τους συντάκτες του εκπαιδευτικού πονήματος «Νεοελληνική Λογοτεχνία»). «Αν αρχίζουμε με τα ίδια μας τα χέρια να βγάζουμε τα μάτια μας. Πώς θα φτάναμε να φανταζόμαστε τους πολίτες στις επόμενες γενιές; Θα ξέρουν μόνον excel και word;»

Τι σημαίνει για τον επόμενο πολίτη η «Αντιγόνη»; «Του μαθαίνει τι είναι γραπτός και άγραφος νόμος. Πάνω σε αυτό χτίζονται οι αξίες της Δημοκρατίας, της Δικαιοσύνης και της τιμιότητας», λέει ο κ. Ακρίβος. «Όσο για τον Επιτάφιο, διδάσκει την έννοια του πολίτη και δίνει την ευκαιρία στον καθηγητή να μιλήσει στην τάξη για την έννοια της ξενοφοβίας και τον τρόπο που υποδεχόμαστε τον ξένο. Η βασική αξία που διδάσκει είναι ο αυτοσεβασμός και πως δεν παρανομούμε από το9 δέος. Ένα εσωτερικό δέος. Καθώς η νομιμοφροσύνη μπορεί να πηγάζει από τον εσωτερικό αυτοσεβασμό, το φόβο, την περηφάνεια και την αξιοπρέπεια, αξίες που κατακτώνται με την παιδία και το διάλογο».

Έχει νόημα να καταλήξουμε, με ανάλογες κινήσεις, «να είναι περιττοί οι φιλόλογοι και οι ανθρωπιστικές σπουδές;», όπως έθεσε το ερώτημα ο Κώστας Ακρίβος. «Να βγάζουμε παιδιά τεχνοκράτες, που να ξέρουν μόνον πώς να μπουν στο Διαδίκτυο;»

Πίσω από την πρόταση του Ινστιτούτου Εκπαιδευτικής Πολιτικής φαίνεται πως κρυβόταν μία ακόμη από τις περικοπές εκπαιδευτικών δαπανών που φωνάζει «μνημονιακή υποχρέωση». Οι αριθμοί μιλούν: Η μείωση των ωρών κατά τρεις στη Β’ Λυκείου φέρεται να εξοικονομεί 11.304 ώρες και 565 περίπου εκπαιδευτικούς, με τη μείωση των ωρών κατά τέσσερις στη Γ’ Λυκείου άλλες 15.416 ώρες και 770 εκπαιδευτικούς. Με δυο λόγια μιλάμε για εξοικονόμηση κάπου 1.300 θέσεων. Σε αυτή την περίπτωση θα επιβεβαιωνόταν η γερμανική Suddeutche Zeitung πως «η Ελλάδα δεν έχει πλέον την ευθύνη για το παρόν και το μέλλον της». Ή, εν κατακλείδει, όπως το έθεσε και ο σκηνοθέτης Σωτήρης Χατζάκης στο «Protagon», «θα φτάναμε η μνημονιακή υποχρέωση να καταστρέψει την εθνική διαχρονία».

Μέγα λάθος, προσθέτει ο ίδιος, που έχει ξεκινήσει από τη μείωση και απαξίωση της διδασκαλίας των αρχαίων ελληνικών στην εκπαιδευτική ροή. «Αυτό σπάει τη διαχρονία της γλώσσας και του πολιτισμού. Αν χάσουμε τα αρχαία ελληνικά, χάνουμε και τον Παπαδιαμάντη». Η «Αντιγόνη», πιστεύει ο θεατράνθρωπος, «είναι ένας ύμνος στη Δημοκρατία. Η αντίληψη της ύβρεως και η αποθέωση του θάρρους και της τόλμης έναντι του θεσμού, που από το ιστορικό του μέγεθος απαξιώνει την ίδια τη ζωή και τους κανόνες της».

Με προτάσεις, σαν αυτή του εξοβελισμού, κάποτε δεν θα μπορεί ο νέος πολίτης να κατανοεί όχι μόνον την ουσία του έργου του Σοφοκλή – ογκόλιθου για την παγκόσμια δραματουργία και την ευρωπαϊκή σκέψη – αλλά ούτε καν εκείνο το γνωστό, για τον ανίκητο στη μάχη έρωτα, το «Έρως ανίκατε μάχαν». Πάλι καλά που ακόμη προβάλλεται, διαρκώς, η ταινία «Το ξύλο βγήκε από τον Παράδεισο», με την Αλίκη Βουγιουκλάκη και κάποιοι, νεώτεροι, μαθαίνουν τουλάχιστον την ερμηνεία του εμβληματικού στίχου…

«Σειρά ερωτημάτων έχει απαντηθεί από αυτά τα εμβληματικά κείμενα, την Αντιγόνη και τον Επιτάφιο, ανά τους αιώνες», καταλήγει ο Σωτήρης Χατζάκης

Βέβαια, μπορεί το υπουργείο Παιδείας να κάλυψε την πρόταση εξοβελισμού από το Ινστιτούτο Εκπαιδευτικής Πολιτικής, αλλά αν παρατηρήσει κάποιος το πλαίσιο που οργανώνεται υπογείως η «νέα» εκπαιδευτική πορεία, θα δει πως και οι ώρες διδασκαλίας στο Δημοτικό Σχολείο -για αντίστοιχους ή μνημονιακούς λόγους; – μειώθηκαν κατά μία ώρα, αφήνοντας ξεκρέμαστα τα παιδιά και τους γονείς σε αδυναμία να τα παραλάβουν. Ή την ψυχολογική υποστήριξη των παιδιών με ειδικές ανάγκες να υφίσταται σκληρές περικοπές. Μπορεί και να φτάνει η κατάσταση να δικαιώνει παλιές ρήσεις του σκηνοθέτη Βασίλη Παπαβασιλείου περί «σφετερισμού της πραγματικότητας από τις δυνάμεις του τσίρκου» ή για «τη δύναμη του γελοίου που αυτοκαταγγέλλεται» – και στην περίπτωση της Αντιγόνης και του Επιταφίου.Σήμερα διαρθρώνει την σκέψη του, μιλώντας στο «Protagon», με άλλα λόγια: «Μην περιμένετε να με βρείτε αντίθετο στην άσκηση του κυριαρχικού δικαιώματος της χώρας. Εξηγούμαι: Πιστεύω ότι τυχόν εξοβελισμός της Αντιγόνης και του Επιταφίου επιβεβαιώνει την αξία της εθνικής κυριαρχίας, εφόσον η εκπαίδευση στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης υπόκειται στην αρχή της επικουρικότητας, δηλαδή δεν είναι αντικείμενο κοινής ευρωπαϊκής πολιτικής, αλλά είναι αποκλειστική ευθύνη των κρατών μελών. Φαντάζεστε τι εξάμβλωμα εκπαιδευτικού προγράμματος θα προέκυπτε αν είχαν την ευθύνη της κατάρτισής του οι απαίσιες και πάντα νεοφιλελεύθερες Βρυξέλλες;

»Θα βλέπαμε τότε, πιθανώς, ένα σώμα διδακτέας ύλης σκέτο αχταρμά, που θα περιλάμβανε Σαίξπηρ, Μοντένιο, Γκαίτε, Ντοστογιέφσκι και ασφαλώς Όμηρο, Σοφοκλή και Θουκυδίδη. Πόσο δίκιο θα είχε τότε ο Τραμπ να ζητάει τη διάλυση της Ευρωπαϊκής Ένωσης;»

Την ελπίδα του ότι «κάποιοι πατριδοκάπηλοι φασίστες διέσπειραν τις φήμες για την κατάργηση από την εκπαίδευση των Ελλήνων» της «Αντιγόνης» και του «Επιταφίου» εξέφρασε στο παρόν ρεπορτάζ ο – επανειλημμένα – μεταφραστής της τραγωδίας του «Σοφοκλή», συγγραφέας, κριτικός θεάτρου και φιλόλογος Κώστας Γεωργουσόπουλος. Και μας θυμίζει:

«α) Την «Αντιγόνη» και τον «Επιτάφιο» είχε καταργήσει ο Μεταξάς.
»β) Την «Αντιγόνη» και τον «Επιτάφιο» ΔΕΝ αναγνώρισαν τα στρατεύματα κατοχής.
»γ) Την «Αντιγόνη» ανέβασαν το 1917 στην Κόκκινη Πλατεία της Μόσχας στρατιώτες του Κόκκινου Στρατού για την Οκτωβριανή Επανάσταση.
»δ) Την «Αντιγόνη» ανέβασαν στο Γιοχάνεσμπουργκ, μετά την κατάργηση του απαρτχάιντ, οι καταπιεσμένοι έγχρωμοι και μάλιστα τον Κρέοντα υποδυόταν λευκός ηθοποιός και την Αντιγόνη μαύρη.
»ε) Πριν είκοσι χρόνια στους Δελφούς ο μεγαλύτερος ακόμη και σήμερα εν ζωή διανοούμενος της Ευρώπης Τζορτζ Στάινερ, που είχε γράψει το αριστούργημα «Οι Αντιγόνες» (στα ελληνικά από τις εκδ. Καλέντη), δήλωνε ευθαρσώς ως Κεντροευρωπαίος εμποτισμένος με τα δόγματα του Κράτους Δικαίου του Κρέοντα δεν μπορούσε να κατανοήσει αυτό το «παλαβό κορίτσι»!!». Τυχόν κατάργηση της Αντιγόνης ως μαθήματος στα ελληνόπουλα, συνεχίζει, είναι με τα επιχειρήματα του Στάινερ η λογική της ορθολογικής Ευρώπης, δηλαδή του Σόιμπλε, και ελπίζω να μην είναι δέσμευση της τρόικας».

Ο Κώστας Γεωργουσόπουλος υπερασπίζεται με ανάλογη ζέση και τον Επιτάφιο, «τη βίβλο γενέσως της Δημοκρατικής Πολιτείας, που κάθε φράση του είναι άρθρο του εν ενεργεία ελληνικού και κάθε ευρωπαϊκού Συντάγματος;» Αλήθεια, τι λέει ο Σοφοκλής στην «Αντιγόνη»; Δεν γνωρίζω τα γράμματα που γνωρίζουν οι προτείνοντες, αλλιώς θα τους παρέπεμπα στον Έγκελο, που στηρίζει όλη την επιχειρηματολογία του στην «Φιλοσοφία της Ιστορίας» στο Α’ Στάσιμο της «Αντιγόνης» και στην Ανάλυση του Χάιντεγγερ που επιχειρηματολογεί πάνω στο ίδιο Στάσιμο (είχε δημοσιευτεί παλαιότερα στις «Εποχές», το περιοδικό ύψιστης πολιτιστικής στάθμης του ΔΟΛ, με συντακτική επιτροπή τον Σεφέρη, τον Θεοτοκά, τον Σαββίδη και διευθυντή τον Τερζάκη).
»Η «Αντιγόνη» λοιπόν, 2.500 τώρα χρόνια, αναφέρεται σε αυτό που λέει ο Έγκελος, την σύγκρουση δύο Δικαίων, του ανθρώπινου που εκφράζει κάθε εποχή τις ανάγκες (πολιτικές, οικονομικές, ηθικές, κοινωνικές και πολιτιστικές) μιας συγκεκριμένης πολιτείας και του Δικαίου που υπόκειται σ’ όλα αυτά, της βαθιάς παράδοσης της ανθρώπινης ιστορίας που δεν μεταλλάσσεται, δεν προσαρμόζεται σε συμφέροντα, αλλά εκκινά από μια εσωτερική αναγκαιότητα, μια υπαρξιακή νομοτέλεια, ριζιμιά που καθορίζει τα πλαίσια που διαχωρίζουν τον άνθρωπο εν κοινωνία από την αγέλη που χρειάζεται τη μαγκούρα του τσοπάνη».

-epitafios-poios-paizei-me-ti-diaxronia-mas-44341339535

Η ΠΙΟ ΕΠΙΚΊΝΔΥΝΗ ΣΤΙΓΜΗ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑΣ

Κοσμώ την ιστοσελίδα μου με ένα άρθρο του διασημότερου ανθρώπου της εποχής μας, Στίβεν Χόκινγκ, με την ελπίδα να το διαβάσουν όσοι δεν έτυχε να τους περιέλθει από άλλη πηγή. Α..Τ.



Πριν μόλις λίγες ημέρες, έσπευσε σε νοσοκομείο της Ρώμης αισθανόμενος αδιαθεσία. Στα 74 του ο Στίβεν Χόκινγκ καταφέρνει ακόμα να κερδίζει την μάχη με την σπάνια νόσο ALS (αμυοατροφική πλευρική σκλήρυνση), ενάντια σε κάθε ιατρική εκτίμηση.
Η είδηση της μεταφοράς του στο νοσοκομείο έκανε τον γύρο του κόσμου, η παγκόσμια επιστημονική κοινότητα μπήκε σε κατάσταση... συναγερμού, αλλά ο Χόκινγκ για μια ακόμα φορά απεδείχθη δυνατός. Μια απλή αδιαθεσία στάθηκε αφορμή για να κάνει τις απαραίτητες εξετάσεις, πριν πάρει το εξιτήριο από το νοσοκομείο της ιταλικής πρωτεύουσας και το αεροπλάνο για το Κέιμπριτζ.
Κάποιες ώρες μετά, στην βάση του πλέον, ο σπουδαίος φυσικός κατάφερε να βρεθεί για ακόμα μια φορά στο επίκεντρο, γράφοντας ένα εκτενές άρθρο στο Guardian. Όχι επιστημονικό, όπως αυτά που του εξασφάλισαν την έδρα του καθηγητή στο πιο διάσημο πανεπιστήμιο του κόσμου, όχι εκλαϊκευμένης επιστήμης, όπως αυτά που του χάρισαν παγκόσμια φήμη και αναγνώριση, όχι αυτοβιογραφικό, όπως αυτά που τον έχρισαν έναν μικρό ήρωα που πάλεψε (και ακόμα παλεύει) ενάντια στις πιθανότητες.
«Η πιο επικίνδυνη στιγμή της ανθρωπότητας»           Σελίς 2 Το άρθρο του Χόκινγκ, αυτή τη φορά είναι αυστηρώς πολιτικού περιεχομένου. Μιλώντας για έναν πλανήτη που γυρνάει σελίδα, ο Χόκινγκ φροντίζει να μας αποδείξει πως μερικές φορές η «απόλυτη» και «ορθολογική» σκέψη ενός επιστήμονα, ακόμα και αν αυτός ανήκει στα υψηλότερα στρώματα των κοινωνικών ελίτ, μπορεί να γίνει πολύ πιο «ρομαντική» από σημερινή μας πολιτική πραγματικότητα.
Ορμώμενος από τις ανατρεπτικές πολιτικές εξελίξεις σε Βρετανία και Η.Π.Α, ο σπουδαίος φυσικός προτρέπει τις παγκόσμιες ελίτ να αλλάξουν κατεύθυνση, ενώ παράλληλα καλεί τον κόσμο να συσπειρωθεί και μέσα από την αλληλεγγύη να σταθεί όρθιος, αντιμετωπίζοντας τις φουρτούνες που ακολουθούν, αφού η ανθρωπότητα γυρίζει σελίδα.
Διαβάστε αναλυτικά το άρθρο του Στίβεν Χόκινγκ, όπως το δημοσίευσε ο Guardian:
Ως θεωρητικός φυσικός με έδρα το Κέιμπριτζ, έζησα τη ζωή μου σε μία ασυνήθιστη, προνομιακή φούσκα. Το Κέιμπριτζ είναι μία ασυνήθιστη πόλη, χτισμένη γύρω από τον πυρήνα ενός εκ των καλύτερων πανεπιστήμιων του κόσμου. Σε αυτή τη πόλη, η επιστημονική κοινότητα, της οποίας είμαι μέλος από 20 ετών, είναι ακόμη πιο εκλεπτυσμένη.
Μέσα σε αυτή την κοινότητα λοιπόν, η μικρή ομάδα των διακεκριμένων θεωρητικών φυσικών, με τους οποίους έχω εργαστεί σε όλη τη διάρκεια της ζωής μου, μπαίνει κάποιες φορές στο πειρασμό να θεωρεί τον εαυτό της «κορυφή». Σε κοινή κατεύθυνση με όλα αυτά, η δημοσιότητα που απέκτησα μέσω των βιβλίων μου αλλά και η απομόνωση που μου επέβαλε η ασθένεια μου, αισθάνομαι πως ύψωσε ακόμα περισσότερο τον «γυάλινο» πύργο μου.
Ως εκ τούτου η πρόσφατη απόρριψη των ελίτ, τόσο στις Η.Π.Α όσο και στην Μεγάλη Βρετανία, από την κοινωνία, έχει στόχο και εμένα, που ανήκω σε αυτήν την κατηγορία. Ο,τι και να πιστεύουμε για την απόφαση του βρετανικού εκλογικού σώματος να απορρίψει την Ευρωπαϊκή Ένωση και των Αμερικανών να «αγκαλιάσουν» τον Ντόναλντ Τραμπ, δεν υπάρχει αμφιβολία πως οι αναλυτές θεώρησαν τις κινήσεις αυτές ως «κραυγές» θυμού, από πολίτες που νιώθουν προδομένοι από τους ηγέτες τους.
Ήταν η στιγμή που οι «ξεχασμένοι» βρήκαν τις φωνές τους για να μιλήσουν και να απορρίψουν τις συμβουλές και τις παροτρύνσεις των «ειδικών» και της ελίτ.
«Η πιο επικίνδυνη στιγμή της ανθρωπότητας»           Σελίς 3 Δεν αποτελώ εξαίρεση σε αυτό το κανόνα. Προειδοποίησα πριν από το Brexit, ότι μια τέτοια εξέλιξη θα έχει πολύ κακές επιπτώσεις στην ανάπτυξη της επιστήμης στην Βρετανία, ότι αν φεύγαμε θα κάναμε ένα βήμα προς τα πίσω, όμως οι ψηφοφόροι δε με άκουσαν περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον από τους πολιτικούς ηγέτες, καλλιτέχνες, επιστήμονες και τις προσωπικότητες της δημόσιας σφαίρας που έδιναν ακριβώς τις ίδιες συμβουλές και προειδοποιήσεις.
Αυτό που τώρα έχει σημασία, ίσως περισσότερο από τις αποφάσεις των δύο εκλογικών σωμάτων, είναι ο τρόπος που θα αντιδράσει η ελίτ. Θα υποβαθμίσουμε και θα απορρίψουμε αυτές τις επιλογές ως ξεσπάσματα ωμού λαϊκισμού που αδυνατεί να συνυπολογίσει όλα τα δεδομένα; Θα προσπαθήσουμε να παραβλέψουμε τις επιλογές όλων αυτών των ανθρώπων και ό, τι αυτές εκπροσωπούν; Κατά την άποψη μου, μια τέτοια στάση θα αποτελούσε ολέθριο λάθος.
Οι ανησυχίες που διέπουν αυτές τις ψήφους, για τις οικονομικές συνέπειες της παγκοσμιοποίησης και την επιτάχυνση των τεχνολογικών αλλαγών είναι απολύτως κατανοητές. Η αυτοματοποίηση των εργοστασίων έχει ήδη αποδεκατιστεί τις θέσεις εργασίας στις παραδοσιακές κατασκευές και η ανάπτυξη της τεχνητής νοημοσύνης είναι βέβαιο πως θα οξύνει αυτό το φαινόμενο, πλήττοντας βαθιά τις μεσαίες τάξεις και αφήνοντας διαθέσιμες μόνο τις θέσεις που απαιτούν δημιουργικότητα και ανθρώπινη εποπτεία.
Αυτό με τη σειρά του θα διογκώσει τις ήδη μεγάλες οικονομικές ανισότητες σε όλο τον κόσμο.
Το διαδίκτυο και οι πλατφόρμες θα επιτρέπουν σε πολύ μικρό αριθμό ανθρώπων να συγκεντρώσουν αμύθητο πλούτο, διατηρώντας επιχειρήσεις με ελάχιστες θέσεις εργασίας, αλλά με τεράστιο κέρδος. Αυτή η εξέλιξη φαντάζει αναπόφευκτη, αλλά και καταστροφική για τις κοινωνίες. Αυτό πρέπει να το αναλογιστούμε σε παράλληλη προβολή με την οικονομική κατάρρευση, που φανέρωσε ότι στις κοινωνίες μία μικρή ομάδα ανθρώπων που δραστηριοποιούνται στον οικονομικό κλάδο μπορούν να εξασφαλίσουν υπέρογκες αμοιβές, την ώρα που οι υπόλοιποι απλώς «ασφαλίζουμε» την επιτυχία τους και «πληρώνουμε τον λογαριασμό» όταν η απληστία τους μας οδηγεί όλους μαζί στον γκρεμό.
Ζούμε σε ένα κόσμο μιας διαρκώς διογκούμενης οικονομικής ανισότητας, στον οποίο ολοένα και περισσότεροι άνθρωποι βλέπουν όχι μόνο το βιοτικό τους επίπεδο να πέφτει, αλλά και την ελπίδα τους να βγάλουν τα προς το ζην να εξαφανίζεται. Αυτοί οι άνθρωποι είναι που στο πρόσωπο του Τραμπ και στην προοπτική του Brexit είδαν μια νέα προοπτική, μια ευκαιρία να διεκδικήσουν κάτι καλύτερο.
«Η πιο επικίνδυνη στιγμή της ανθρωπότητας»           Σελίς 4 Η ευρεία χρήση του διαδικτύου και των social media σε παγκόσμιο επίπεδο, οδήγησε σε ακόμα ένα αποτέλεσμα. Η σκληρή φύση όλων αυτών των ανισοτήτων προβλήθηκε παντού, μπόρεσε να αποκαλυφθεί πλήρως, σε αντίθεση με παρόμοιες καταστάσεις του παρελθόντος.
Για μένα η δυνατότητα της χρήσης της τεχνολογίας για επικοινωνία ήταν μία απελευθερωτική και θετική εμπειρία. Χωρίς την τεχνολογία δεν θα μπορούσα να εργάζομαι όλα αυτά τα χρόνια. Παράλληλα όμως, οι ζωές των πλουσιότερων ανθρώπων, στις πιο αναπτυγμένες περιοχές του πλανήτη είναι «βασανιστικά» ορατές, προσιτές σε οποιονδήποτε έχει πρόσβαση στο διαδίκτυο, όσο φτωχός κι αν είναι. Πιο πολλοί άνθρωποι έχουν κινητό, από αυτούς που έχουν πρόσβαση σε καθαρό νερό και αυτό σημαίνει πως σχεδόν όλοι μας σε αυτόν τον πλανήτη, δεν μπορούμε να αγνοήσουμε την ύπαρξη αυτής της τεράστιας ανισότητας.
Οι συνέπειες αυτής της κατάστασης είναι άμεσες: ο αγροτικός κόσμος θα οδηγείται σε φτωχές πόλεις, με πλοηγό την ελπίδα. Όταν ο κόσμος δει πως η «νιρβάνα» του Instagram δεν είναι εφικτή ούτε εκεί, θα αναζητήσει καλύτερη τύχη στην απέναντι όχθη, ακολουθώντας το ρεύμα των οικονομικών μεταναστών και ταξιδεύοντας για μια καλύτερη ζωή. Οι μεταναστευτικές ροές, με την σειρά τους, δοκιμάζουν τις αντοχές των χωρών που τους υποδέχονται, αυξάνοντας συνεχώς τον πήχη της ετοιμότητας και των υποδομών για τις τελευταίες. Κάπως έτσι, φθείρεται η κατανόηση των πολιτών και τροφοδοτείται ο πολιτικός λαϊκισμός.
Για μένα το πιο σημαντικό είναι πως σήμερα, περισσότερο από κάθε άλλη στιγμή της ιστορίας, το είδος μας πρέπει να λειτουργήσει σαν ένα σύνολο, συνεργατικά. Πρέπει να δουλέψουμε μαζί.
Αντιμετωπίζουμε τεράστιους περιβαλλοντικούς κινδύνους: κλιματική αλλαγή, υπερπληθυσμό, επιδημίες, μόλυνση των ωκεανών, προβλήματα στην τροφική παραγωγή και εξαφάνιση των ειδών. Όλα αυτά πρέπει να μας υπενθυμίζουν ότι βρισκόμαστε στην πιο επικίνδυνη φάση της ανθρώπινης ανάπτυξης. Έχουμε τα τεχνολογικά μέσα να καταστρέψουμε τον πλανήτη μας, αλλά ακόμα δεν έχουμε τα μέσα για να ξεφύγουμε από αυτόν. Ίσως σε κάποια χρόνια να μπορέσουμε να εξαπλωθούμε και σε άλλους τόπους πέραν της Γης, αλλά ως τότε πρέπει να δουλέψουμε σκληρά για να προστατεύσουμε τον μοναδικό μας πλανήτη.
Για να συμβεί αυτό, θα πρέπει τα έθνη να χτίσουν γέφυρες και όχι τείχη μεταξύ τους.  
«Η πιο επικίνδυνη στιγμή της ανθρωπότητας»           Σελίς 5 Αλλά για να το πετύχουμε, θα πρέπει οι ηγέτες του κόσμου να αντιληφθούν πως απέτυχαν και πως απογοήτευσαν τους πολίτες. Με τους πόρους να συγκεντρώνονται στα χέρια των λίγων, θα πρέπει να μάθουμε να μοιραζόμαστε περισσότερο από όσο σήμερα. Με τις θέσεις εργασίας να μειώνονται, με ολόκληρες βιομηχανίες να κλείνουν, θα πρέπει να βοηθήσουμε τους λαούς να διασώσουν τον τόπο τους, να προσαρμοστούν στα νέα δεδομένα της εποχής. Για να γίνει αυτό, θα πρέπει να τους παρέχουμε την απαραίτητη οικονομική βοήθεια, για όσο χρειαστεί ώστε να το πετύχουν.
Αν οι κοινωνίες και οι οικονομίες δεν αντέχουν ένα τόσο μαζικό κύμα μετανάστευσης, θα πρέπει να αλλάξουμε κατεύθυνση, προσπαθώντας να στηρίξουμε την παγκόσμια ανάπτυξη. Αυτός είναι ίσως ο μοναδικός τρόπος ώστε τα εκατομμύρια των μεταναστών να ξαναβρούν την χαμένη ελπίδα, που έσβησε στον τόπο τους. Να αναζητήσουν το καλύτερο μέλλον στο ίδιο τους το σπίτι.
Μπορούμε να το κάνουμε, είμαι πολύ αισιόδοξος για το είδος μου. Για να το κάνουμε όμως, πρέπει οι παγκόσμιες ελίτ, από το Λονδίνο στο Χάρβαρντ, από το Κέιμπριτζ στο Χόλλυγουντ, να εμπεδώσουμε το μήνυμα που στάλθηκε αυτή τη χρονιά. Να μάθουμε, πάνω από όλα, την ταπεινοφροσύνη.


Πηγή: «Η πιο επικίνδυνη στιγμή της ανθρωπότητας» - Ενα άρθρο-ποίημα του Στίβεν Χόκινγκ | iefimerida.gr http://www.iefimerida.gr/news/305960/i-pio-epikindyni-stigmi-tis-anthropotitas-enaarthro-poiima-toy-stiven-hokingk#ixzz4Wg3sUhS9 

ΜΙΑ ΜΙΚΡΗ ΑΝΑΔΡΟΜΗ ΚΑΙ ΤΟ ΣΧΕΤΙΚΌ ΔΙΔΑΓΜΑ

            [Ένα ακόμα πάθημα που δεν μας έγινε μάθημα]

            Είναι παλιές οι αμαρτίες που πληρώνουμε σήμερα, όσο παλιά είναι και η ιστορία μας. Το κακό είναι ότι τα όσα δεινά έχουν σωρεύσει στη χώρα μας οι κατά καιρούς απερίσκεπτες ενέργειές μας , δεν μας έχουν βοηθήσει να μάθουμε από τα παθήματά μας και φθάσαμε στο αβέβαιο σήμερα και ακόμα αναζητούμε τα αίτια. Πότε μας φταίνε οι ατυχείς συγκυρίες, πότε οι κακοί μας πολιτικοί  κυρίως όμως   μας φταίνε οι κακοί ξένοι. Ποτέ δεν φταίμε εμείς οι ίδιοι και οι επιλογές μας.

            Θα προσπαθήσω μια μικρή αναδρομή στο πρόσφατο παρελθόν, αφού τα παλαιότερα εθνικά μας αμαρτήματα  έχουν περάσει ήδη στην ιστορία μας και δεν χρήζουν επανάληψης. Θα μείνουμε λοιπόν σε όσα  μας έφεραν  και μας κρατούν  στα μνημόνια- με την όποια νεώτερη ερμηνεία ή ονομασία τους - αναφέροντας    περιληπτικά και σύντομα τους κυριότερους σταθμούς τους.

            Με τη γνωστή προχειρότητα που διέπει το συνολικό μας βίο, μπήκαμε  ‘’ανέτοιμοι’’ και άρον – άρον ,στη Νομισματική Ένωση, με θριαμβολογίες, φωτογραφίες με τα Ευρώ που μας έδιναν  πλέον τα ATM και τις περήφανες δηλώσεις για την οριστική έξοδο από τη μιζέρια και την ‘’ψωροκώσταινα’’. Μετά ακολούθησε η ‘’φυσική’’ προσωρινή  ευμάρεια και η κατάκτηση όλων εκείνων που είχαμε στερηθεί σαν λαός και σαν χώρα, μια ολόκληρη ζωή. Χωρίς σκέψη, μα κυρίως χωρίς καθοδήγηση και προγραμματισμό, γέμισαν οι αυλές των σπιτιών μας με αυτοκίνητα – για μας και τα παιδιά μας, ταξιδεύσαμε στα πέρατα του κόσμου, γίναμε γαλαντόμοι και αγοράσαμε ό,τι τελειότερο πρόσφερε η ηλεκτρονική τεχνολογία. Όλα αυτά βέβαια με δανεικά, αφού οι καλές τράπεζές μας, σχεδόν μας εκλιπαρούσαν για ένα δάνειο ‘’μπίτ παρά’’. Με τη γνωστή  υπερβολή  μας  αλλά και το σύνδρομο  στέρησης που ανέκαθεν μας διέκρινε, τα  δοκιμάσαμε σχεδόν  όλα, έχοντας και την ενθάρρυνση των αρμοδίων να ζήσουμε το μεγαλείο μας. Παραλείψαμε όμως να κάνουμε και κάτι που θα μας εξασφάλιζε το αντίκρισμα  αυτής της υπέρμετρης κατανάλωσης. ‘’Κατέβασαν όλοι τα μολύβια’’ και απολάμβαναν το μάννα εξ ουρανού, που με δικές μας θυσίες, εξασφάλιζαν οι κυβερνώντες στη χώρα μας.

            Οι κυβερνώντες λοιπόν,  αντί να συγκρατήσουν το λαό από τις υπερβολές, προχώρησαν και εκείνοι  σε ανοίγματα, αφού είχαν την ίδια ευχέρεια πρόσβασης σε δανεικά, για να βολέψουν κάποιους δικούς τους, να βολευτούν και οι ίδιοι, χωρίς ποτέ να κάνουν κουβέντα για το ΜΕΤΡΟ που πρέπει να διακρίνει τους εχέφρονες. Δεν είμαι βέβαιος αν, τελικά έλλειπε το μέτρο ή η σύνεση, αφού είναι πιθανό να έλλειπαν και τα δύο από τους πολιτικούς μας και το λαό, που είχε ήδη ‘’πέσει με τα μούτρα’’ στη χλιδή που του πρόσφεραν οι ‘’κουτόφραγκοι’’. Με τη γνωστή μας και πάλι καθυστέρηση  κάποιος Πρωθυπουργός μας φώναξε ή μάλλον ψέλλισε κάτι για την ανάγκη να ‘’ληφθούν επειγόντως μέτρα’’, διότι η οικονομία μας δεν πάει καλά. Την άποψη αυτή δεν αποδέχτηκαν τα λοιπά Κόμματα αλλά ούτε  ο Υπουργός Οικονομικών της Κυβέρνησης, εν όψει  των εκλογών. Την ίδια εποχή ακούστηκε και το  αντίπαλο σύνθημα ‘’ΛΕΦΤΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ’’.

            Έγιναν εκλογές τις οποίες φυσικά κέρδισε ο ‘’λεφτά υπάρχουν’’ και άρχισαν τα πρώτα οικονομικά παρατράγουδα. αφού, εν τω μεταξύ, το Σεπτέμβριο του 2008 , με την κατάρρευση της Λήμαν Μπράδερς, άρχισε μια παγκόσμια οικονομική κρίση. Οι σοφοί όμως οικονομικοί εγκέφαλοι της χώρας μας, υποστήριζαν, ότι η χώρα  ‘’είναι απόλυτα θωρακισμένη’’ και δεν κινδυνεύουμε. Μεσολάβησαν και πολλά άλλα  σχετικά, μέχρι που μια μέρα  εμφανίστηκε ο Πρωθυπουργός μας στο γραφικό λιμάνι του Καστελόριζου [23.4.2010] και  ανήγγειλε ηρωικά ότι μπήκαμε σε μνημόνιο. Λέγεται και υπάρχουν σχετικές μαρτυρίες και προσωπικές ομολογίες, ότι ο Πρωθυπουργός μας είχε ήδη ενωρίτερα ‘’βολιδοσκοπήσει’’ τον φίλο του Διευθυντή του ΔΝΤ κ. Στρός Κάν.

Λεγόταν  μάλιστα από τον αρχηγό της τότε  αντιπολίτευσης, ότι το πρώτο θέμα που θα φέρει στη Βουλή, θα είναι η σύσταση εξεταστικής επιτροπής για τον Πρωθυπουργό του 1^ου μνημονίου.  Στην Ελλάδα πολλά λέγονται και δεν γίνονται και συνήθως επιχειρούνται πράγματα που δεν τα περιμένουμε. Κυκλοφόρησαν μάλιστα και φήμες  για ‘’πείραγμα’’ των οικονομικών στοιχείων της χώρας από την ΕΛΣΤΑΤ, ώστε να καταστεί δυνατή η υπαγωγή μας στο ΔΝΤ, όπως και τόσες άλλες φημολογίες, για διάφορες λίστες που αφορούσαν συγγενείς και ημετέρους, ‘’στικάκια’’ που, περιέργως, χάθηκαν από τα συρτάρια των Γραμματέων Υπουργών και τόσα άλλα φαιδρά αλλά συνηθισμένα στη χώρα μας.

            Ανεβοκατέβηκαν Κυβερνήσεις και έγιναν προσπάθειες σωτηρίας, χωρίς αποτέλεσμα ή μάλλον με σκοπό να περισωθούν τα προσχήματα ή να προβάλουν κάποιοι τον μικρομεγαλισμό τους και τελικά, από ένα μικρό πολιτικό χώρο κάποιων ειδικών στις καταλήψεις, ακούστηκε αυτό που περίμενε ο προδομένος λαός. Με στεντόρεια φωνή διακήρυξαν σαφώς και χωρίς περιστροφές, δεν πάει άλλο και ότι θα ‘’σκίσουν όλα τα μνημόνια’’ – αφού εν τω μεταξύ είχε ακολουθήσει και 2^ο, θα αποκαλυφθούν και θα πληρώσουν όσοι έκλεψαν και ότι η χώρα θα γνωρίσει την ηθική της 1^ης φοράς αριστερά. Πρόσθεσαν μάλιστα και τον παιάνα ότι ‘’ θα χτυπούν τα νταούλια και τους ζουρνάδες και θα χορεύει στο ρυθμό τους όλη η Ευρώπη’’. Επειδή οι απελπισμένοι πιάνονται ακόμα και από μαλλιά τους για να σωθούν, έβαλαν ένα  χεράκι να  τους φέρουν στην εξουσία – μήπως επωφεληθούν και αυτοί -παραβλέποντας ακόμα και  την ‘’παρά φύσιν’’ σύμπραξη με δεξιούς καραμπινάτους, διότι το θεώρησαν αναγκαίο κακό.

            Παραλείπω τα όσα γνωστά διαδραματίστηκαν τα δύο αυτά χρόνια [ που διέψευσαν κάθε σχετική προσδοκία όπως  τα βιώσαμε όλοι μας, ενώ  πανηγυρίζονται υπερήφανα] και   μένω στις πιο πρόσφατες   δηλώσεις  της κυβερνητικής νομενκλατούρας. Επιμένουν ότι δεν θα νομοθετηθεί κανένα πρόσθετο περιοριστικό μέτρο, ότι επιβάλλεται να συζητηθεί στη Βουλή το θέμα της Δραχμής και μένω στη βαρύγδουπη δήλωση του κυρ Αλέκου, ότι δεν βλέπει πλέον  ανθρώπους να ψάχνουν στα σκουπίδια, πράγμα που κατ’ αυτόν αποτελεί δείγμα βελτίωσης και συνεπώς πεδίον  δόξας λαμπρόν. Δηλαδή μετά την ‘’επαναφορά των συσσιτίων της κατοχής’’ , έχουμε και τη λαμπρή περίοδο που  οι άνθρωποι σταμάτησαν να ψάχνουν τα σκουπίδια. Κυρ Αλέκο,  με την αυτοκινητάρα που κυκλοφορείς είναι δύσκολο να βλέπεις τι συμβαίνει στους κάδους απορριμμάτων , αλλά εγώ που κυκλοφορώ μόνο με τα πόδια βλέπω ότι  στους κάδους ‘’ΔΕΝ ΥΠΆΡΧΟΥΝ ΠΙΑ  ΣΚΟΥΠΔΙΑ [’συλλέξιμα] ’’  ούτε καν  για ποντικούς και αρουραίους και αυτό δεν αποτελεί στοιχείο βελτίωσης αλλά μόνιμης επιδείνωσης της ζωής μας.

Δεν έχει νόημα πια να απευθυνθώ στους κυβερνήτες μας γενικώς , αφού παίρνουν  το χάπι της αισιοδοξίας και επαναλαμβάνουν τα δικά τους , αδιαφορώντας για οτιδήποτε διαφορετικό λέγεται .Περιορίζομαι όμως  στο λαό, στους ψηφοφόρους, που κάποιοι έδειξαν ότι μεταμελήθηκαν και ‘’σκέπτονται’’ να γίνουν κοψοχέρηδες έστω κατόπιν εορτής. Ποια  ακόμα πειστήρια  αναμένουν για να κατανοήσουν ότι  είμαστε θύματα μιας αδιάντροπης προσβολής της νοημοσύνης μας και ενός απάνθρωπου ομαδικού εμπαιγμού; Είμαστε ένας λαός πάντα ευκολόπιστος και πάντα προδομένος και καλά παθαίνουμε με όσα μας επιφυλάσσουν οι επιτήδειοι.

Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η περίοδος αυτή έχει και Τράμπ και Ερντογάν και ποιος ξέρει τι άλλο ακλουθεί, πέραν της απώλειας στήριξης των κ.κ. Τζακ Λιού, Ρέτζι και Ολάντ. Μείναμε με τους Ποδέμος και τον  κ. Σώρρα. Φύλακες αγρυπνείτε.

  Αντώνης Ταρνανάς

ΔΙΕΥΘΥΝΤΡΙΑ ΤΟΥ ΓΡΑΦΕΙΟΥ ΤΟΥ Κ. ΤΣΙΠΡΑ

ΣΧΟΛΙΟ ΣΕ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΜΗΝΥΜΑ ΦΙΛΗΣ ΜΟΥ.

Παραλείπω σκόπιμα τα στοιχεία αποστολέα και  των λοιπών αποδεκτών,όπως και την ‘’ωραία’’  ομολογώ φωτογραφία της  τυχερής!!!!! Τελευταία στο Γραφείο πρωθυπουργού δεν κυκλοφορούν πλέον μόνο μούσια αλλά και όμορφες κοπέλες. Αντώνης Ταρνανάς

Από: χχχχχχχχχχχχ

Αποστολή: Σάββατο, 28 Ιανουαρίου 2017 09:59 μμ

Προς:  Αντώνης Ταρνανάς; χχχχχχχχχχχχχχχχχχχχ

Θέμα: Δεν βρήκα πουθενά βιογραφικό με σπουδές ....................................

 ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Αυτός είναι ο μισθός της διευθύντριας του γραφείου του Τσίπρα

Δημοσιεύτηκε στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεων ο διορισμός της Κατερίνας Νοτοπούλου, ως Προϊσταμένης του Γραφείου Πρωθυπουργού στη Θεσσαλονίκη.

28 Νοε. 16 (15:27)

  Σχολίασέ το

Δημοσιεύτηκε στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεων ο διορισμός της Κατερίνας Νοτοπούλου, ως Προϊσταμένης του Γραφείου Πρωθυπουργού στη Θεσσαλονίκη.

Η 28χρονη Κατερίνα Νοτοπούλου ως Προϊσταμένη στο Γραφείο Θεσσαλονίκης της Γενικής Γραμματείας Πρωθυπουργού θα αμείβεται με τις «κάθε είδους αποδοχές που αντιστοιχούν κάθε φορά στον 1ο βαθμό της κατηγορίας ειδικών θέσεων».

Οπως γράφει και το makpress.blogspot.gr, σύμφωνα με την εγκύκλιο 2/1015/ΔΕΠ (5-1-2016) του αναπληρωτή υπουργού Οικονομικών Γιώργου Χουλιαράκη για το νέο μισθολόγιο στο Δημόσιο, ο μισθός «ειδικών θέσεων 1ου βαθμού» διαμορφώνεται ως εξής (σελίδα 7 της εγκυκλίου):

Με τις διατάξεις της παρ. 7 ορίζεται ότι οι μηνιαίες αποδοχές των προϊσταμένων των ειδικών γραφείων της Γενικής Γραμματείας Πρωθυπουργού, της Γενικής Γραμματείας της Κυβέρνησης και της Γενικής Γραμματείας Συντονισμού, είναι ίσες με αυτές των υπαλλήλων Ειδικών Θέσεων 1ου βαθμού. Δηλαδή ο βασικός μισθός τους ορίζεται στο ποσό των 1.960 € μηνιαίως, ενώ παράλληλα δικαιούνται και το επίδομα θέσης ευθύνης της υποπ. αγ της περ. α της παρ. 1 του άρθρου 16 (600 €), δηλαδή συνολικά 2.560 ευρώ.

Σε αυτές προστίθενται οι αμοιβές για την πέραν του νομίμου ωραρίου εργασία και πιθανώς και «αποζημίωσης η οποία συνδέεται με την άσκηση ιδιαίτερων ή σημαντικών καθηκόντων (job based remuneration)».

Παράλληλα στην απόφαση που υπογράφει ο πρωθυπουργός, Αλέξης Τσίπρας στην αρμοδιότητα του Γραφείου Θεσσαλονίκης, ανήκει η παρακολούθηση, επεξεργασία και υποβολή προτάσεων στον Πρωθυπουργό για την ενίσχυση του κυβερνητικού έργου στη Βόρεια Ελλάδα, σε συνεργασία με τα αρμόδια Υπουργεία και τους τοπικούς φορείς.

Όσον αφορά τη σύνθεση του προσωπικού του Γραφείου Θεσσαλονίκης, καθορίζεται ως εξής:

α) Μία (1) θέση Προϊσταμένου, β) μία (1) θέση ειδικού συμβούλου - συνεργάτη και γ) δύο (2) θέσεις μετακλητών υπαλλήλων, οι οποίοι κατατάσσονται σύμφωνα με τις ισχύουσες διατάξεις

Προς

χχχχχχχχχχχχχχχχχ..

Σήμερα στις 9:43 π.μ.

Αγαπητή μου φίλη γειά σου

Δεν περίμενα ποτέ τόσο ‘’αφελή’’ ερωτήματα για  βιογραφικά σπουδών και άλλα παρωχημένα σχετικά. Αν κάποιος εκεί μέσα διαθέτει επιστημονικές γνώσεις τους χαλάει το σύνηθες σκεπτικό, διότι  θέτει εκτός συζήτησης όλο αυτό το συνονθύλευμα ιδεών και αντικρουόμενων  ιδεοληπτικών απόψεων που τους χαρακτηρίζει. Τι να τις κάνουν τις γνώσεις όταν επιμένουν  να λύσουν αμιγώς οικονομικά προβλήματα με ‘’πολιτικές  λύσεις’’;  Δηλαδή δώσε μου κάτι και θα σου υποσχεθώ να σου το ανταποδώσω ‘’κάτω από το τραπέζι’’, αρκεί να μην το μάθει το πόπολο. Το τελευταίο ,εκτός από το ΄΄κουτόχορτο’’, υφίσταται και τη σχετική πλύση εγκεφάλου από τους παπατζήδες που έχουν εξαπολυθεί σε όλη επικράτεια, για να μας θυμίσουν τα δύο χρόνια  ‘’ανελλοσύριζα’’, λες και δεν το καταλάβαμε από τα έργα τους. Κάνουν ανατολίτικα παζάρια, χωρίς να τα μπορούν  και στο τέλος θα ανακαλύψουμε τι έχουμε υποσχεθεί και υπογράψει, ‘’πίσω από το φαινομενικό νταηλίκι τους’’. Αλίμονο στους όποιους τους διαδεχθούν, όταν μπορέσουν να τους ‘’ξεκολλήσουν’’ από τις καρέκλες τους και ιδιαίτερα αλίμονο στη χώρα. Σε κάθε ντουλάπα θα βρίσκουν και ένα ‘’πτώμα’’  της δήθεν επαναστατικής τους πολιτικής. Η επιστημονική τους λογική  φαίνεται και  από την ενδυματολογική και λεκτική  τους αισθητική. Δεν το έκρυψαν άλλωστε ποτέ, ότι σκοπό τους είναι να τα ‘’αλλάξουν’’ όλα, δηλαδή να μας αλλάξουν τα φώτα.Περαστικά μας!!!

Αντώνης Ταρνανάς

ΛΟΒΟΤΟΜΗ ΚΑΙ ΤΕΧΝΗΤΗ ΝΟΗΜΟΣΥΝΗ

            Αυτοί θα μας τρελάνουν. Δεν μας έφθαναν όσα συνεχίζει να υφίσταται η Ελληνική κοινωνία  και μάλιστα σε επιδεινούμενη δόση, με τη διακυβέρνηση της πρώτη φορά αριστεράς, αλλά μας καλούν να εορτάσουμε τα δυο χρόνια της εξουσίας τους. Εξακολουθούν να μας βασανίζουν, πέραν των όσων μας συμβαίνουν στην πράξη, με την επιμονή τους να προσβάλουν και την όση μας άφησαν νοημοσύνη. Βλέπουμε την καθημερινή μας πραγματικότητα και τις άδειες τσέπες μας και οι κυβερνώντες επιμένουν ότι  η χώρα αναπτύσσεται και εμείς ‘’δεν μπορούμε να καταλάβουμε την ευτυχία μας’’. Προσωπικά, παρά τα 83 μου, εξακολουθώ να νιώθω ότι μας ‘’δουλεύουν’’ και μάλιστα απάνθρωπα και πέρα από τα όρια της σχιζοφρένειας. Αυτό είναι ακόμα σοβαρότερο από την οικονομική μας ανέχεια, που μπορεί κάποτε ίσως και να διορθωθεί. Είναι ένα είδος ‘’λοβοτομής’’ και επιβολής μιας τεχνητής νοημοσύνης, που επιδιώκουν να ρυθμίζουν από τους κεντρικούς κομματικούς τους υπολογιστές.

            Το να διαθέτει η χώρα περισσεύματα δεν αποτελεί επιτυχία, αφού και ένας ανίδεος γνωρίζει ότι όλα αυτά είναι πλασματικά. Με την περικοπή των αποδοχών, την αύξηση της φορολογίας – άμεσης και κυρίως έμμεσης- και την μη εξόφληση των οφειλών του δημοσίου προς τις επιχειρήσεις, τους ιδιώτες και κυρίως τις κοινωνικές δαπάνες, είναι εύκολη η δημιουργία – προσωρινών –περισσευμάτων. Ως πότε όμως μπορεί να συνεχιστεί αυτή η αφαίμαξη της κοινωνίας; Έλεος πια κύριοι Συριζανέλλληδες, διότι αυτή τη φορά δεν μπορεί να βοηθήσει ούτε ο ‘’όψιμος’’ θαυμασμός του κ. Καμένου προς τον κύριο Τράμπ και κυρίως τις εφαρμοζόμενες μεθόδους του.

Ακόμα και ο Υπουργός των οικονομικών ‘’σταμάτησε τις απειλές παραίτησης αν του ζητήσουν να υπογράψει νέες περικοπές’’. Τι άλλο μπορεί πλέον να περικοπεί, αφού τα έχει όλα αποδεχθεί, κρατώντας απλώς τους τύπους – για εσωτερική κατανάλωση- να στηριχθούν στο ‘’λόγο’’ του και να νομοθετηθούν μετά το 2018,  ώστε να είναι ‘’ασορτί’’ και με τις εξαγγελίες του κ. Τσίπρα . Κύριοι με τα  ποικιλόχρωμα παντελόνια και τα αναλόγου αισθητικής σακίδιά σας, αργήσαμε αλλά σας καταλάβαμε και εμείς και είναι καιρός – αν τολμάτε – να πραγματοποιήσετε τις απειλές σας , μήπως και γλυτώσουμε περαιτέρω πειράματα  σε βάρος μας. Μας έχετε φθάσει στα όρια του ‘’γάιδαρου του Χότζα’’ και  δεν πάει άλλο.

            Ξεκίνησαν με το πείραμα του κ. Κατρούγκαλου που ενυπόγραφα μας μιλούσε για αυξήσεις και ψάχναμε μήπως υπάρχουν τρύπες στις τσέπες μας. Παρά τις όσες αντιδράσεις και διαψεύσεις στην πράξη, θεώρησαν την ‘’ευγενική’’ μας αντίδραση ως αδυναμία και συνεχίζουν στον ίδιο ρυθμό. Δηλώνουν περήφανα ότι ‘’δεν θα ψηφιστεί’’ καμία άλλη μείωση αποδοχών, ενώ έχουν αποδεχθεί τον αυτόματο κόφτη και πέραν του 2018, για μισθούς και   συντάξεις. Επ’ αυτού θα ήθελα να κάνω και μια επισήμανση. Αφού την επέκταση του κόφτη προκάλεσε η μονομερής ενέργειά τους για κάποιες αυξήσεις – ψίχουλα, έπρεπε να διευκρινίσουν την ίδια πηγή [επιστροφής] και  στο ενδεχόμενο ενεργοποίησης του, χωρίς να επικαλούνται τα [προσωρινά] φιλοδωρήματα σαν  κοινωνική παροχή και επιτυχία τους.

            Μαθαίνω ότι έχουν εξαπολυθεί όλα τα μεγαλοστελέχη [ που πριν λίγο αγνοούσε και ο περιπτεράς της γειτονιάς τους] για να μας βοηθήσουν να κατανοήσουμε όσα δεν μας επέτρεψε η φυσική νοημοσύνη μας να καταλάβουμε. Εν τω μεταξύ οι ειδήσεις από τις Βρυξέλλες είναι κάθε μέρα και χειρότερες και οι ‘’αριστεροί’’ μας Υπουργοί, κατρακυλούν καθημερινά σε νέες παραχωρήσεις, τις οποίες αποδίδουν αποκλειστικά και μόνο στους κακούς ξένους. Ξέρουν ότι την όλη κατάσταση προκάλεσε η ‘’ξεροκεφαλιά ‘’ τους να πιστεύουν ότι θα μετατρέψουν  την Ευρώπη σε χώρα του Μαδούρο. Αφού δεν τους βγήκε το νταηλίκι  και έγιναν καταγέλαστοι – χάνοντας και τα τελευταία ερείσματα – άρχισαν να βρίζουν και να απειλούν στο εσωτερικό,  εκείνους που εκλιπαρούν για βοήθεια στο εξωτερικό. Δεν τους πιστεύει πια κανείς και αυτή τη διεθνή δυσπιστία εξαργυρώνουν με ολοένα και πιο βαριά μέτρα και για το διηνεκές.

            Όλη αυτή λοιπόν την αλλόκοτη λογική διαπραγμάτευσης – για να κερδίζουν χρόνο στην εξουσία – πληρώνουμε παντοιοτρόπως και ίσως έχουμε και άλλες επιπτώσεις , πέραν της οικονομικής μας κατάρρευσης. Τι θα κάνουν επί τέλους οι εξαπολυθέντες σε όλη τη χώρα ινστρούχτορες; Θα μας πείσουν ότι δεν βλέπουμε τα πλούτη μας και δεν αισθανόμαστε την ευδαιμονία μας, που μόνο εκείνοι βλέπουν στην Ελλάδα; Για να το επιτύχουν αυτό υπάρχει μία και μοναδική λύση, να μας κάνουν ομαδική λοβοτομή για να συμμεριζόμαστε τη δική τους νοητή ευμάρεια. Σε αντίθετη περίπτωση, ας μας αφήσουν στη μοίρα μας, έστω και με απώλεια της προσκόλλησης στους θώκους τους, διότι κινδυνεύουν να αποκολληθούν βιαίως από αυτούς και να αναζητούν τρόπους διαφυγής. Αυτό βέβαια αποτελεί δική τους επιλογή, δεν ισχύει όμως το ίδιο για το λαό της χώρας που ξαναβρίσκεται κοντά σε νέο GREXIT  και οι κυβερνώντες το ξέρουν πολύ καλά και δεν έχουν πια τον τρόπο και τα μέσα να αντιμετωπίσουν. Δεν γίνονται πιστευτοί ούτε στους ψηφοφόρους τους, όσο και αν αποδέχονται και ίσως σύντομα και να υποκινούν τις όποιες κινητοποιήσεις των αγροτών και λοιπών αγανακτισμένων, για να αποκτήσουν πολιτικό άλλοθι.

            Στη δημοκρατία , έστω και αυτή που βιώνουμε, δεν υπάρχουν αδιέξοδα  και πρέπει  να μη φτάσουμε στο ‘’ ο σώζων εαυτόν σωθήτω’’, διότι υπάρχει και η χώρα που δεν έχει τρόπο διαφυγής και σωτηρίας. Δεν θέλουμε άλλους σωτήρες, αλλά εθνικές και απλές λογικές λύσεις και όχι φανφαρονισμούς και αριστεροδέξιες ιδεοληψίες. Αφού εξαντλήσατε όλα σας τα πειράματα ,σαν μαθητευόμενοι μάγοι, έχετε τη δυνατότητα να πραγματοποιήσετε και το τελευταίο ‘’κόλπο’’ σας, της μαγικής σας εξαφάνισης .Ίσως έτσι να φανείτε και πιο χρήσιμοι στον εαυτό σας αλλά κυρίως στην πατρίδα σας, διότι ‘’ οι καιροί ου μενετοί’’ και να το θυμάστε. 

  Αντώνης Ταρνανάς 

Βελγική ιατρική βοήθεια στους Έλληνες γιατρούς του κόσμου

Πρόκειται για 6 άτομα [Έλληνες και Βέλγοι] που οδήγησαν -ανά δύο - στην Αθήνα, τρία πλήρως εξοπλισμένα  ιατρικά  αυτοκίνητα, που αποτελούν δωρεάν προσφορά των γιατρών του Κόσμου του Βελγίου προς τους  Έλληνες συναδέλφους τους, στα κέντρα προσφύγων - όπως αναφέρεται και στα δύο  TWEET που ακολουθούν. Το αναφέρω διότι δεν έτυχε να δω σχετικά ελληνικά δημοσιεύματα. Η αναχώρηση από το Βέλγιο έγινε  το απόγευμα της 11ης Ιανουαρίου και η παράδοση στην Αθήνα το απόγευμα της 13ης του μηνός.Πρόκειται για τις ημέρες με τη χειρότερη κακοκαιρία και τις χιονοπτώσεις.Ένας από τους ''οδηγούς'' ήταν ο γιος μου Παναγιώτης- με το λευκό τζάκετ στα χέρια- που αναχώρησε  το ίδιο βράδυ για το  Βέλγιο , μέσω της τέως Γιουγκοσλαβίας οδικώς με αυτοκίνητό του. Αντώνης Ταρνανάς

Médecins du Monde ‏@MdMBelgique Jan 11

More

Copy link to Tweet

Embed Tweet

Ils seront utilisés par des équipes de dentistes, gynécologues, etc. pour se rendre dans les camps de réfugiés à travers le pays ! #Grècepic.twitter.com/CXWqlJfLEa

Médecins du Monde ‏@MdMBelgique Jan 11

More

Copy link to Tweet

Embed Tweet

Notre équipe de choc est partie cet après-midi, direction la Grèce ! Elle amène trois Médibus flambant neuf à @MdM_Greece !pic.twitter.com/hUNYKzUn6T