ΕΙΚΟΝΙΚΉ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ

     Η  ΕΠΑΝΑΛΗΨΗ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΣΥΜΠΤΩΣΗ

                      Εικονική  Πραγματικότητα

Στις 22 του μηνός  – τον Σεπτέμβριο του 2016 και  σήμερα , Ιανουάριο του 2018 – δημοσιεύεται η ταυτόσημη είδηση, ότι η εικονική πραγματικότητα έφθασε στην Αθήνα. Η πρώτη είναι ιδιωτική και μας πληροφορεί ότι οι επισκέπτες μπορούν να βιώσουν ‘’εμβυθιστικές’’ εμπειρίες της Εικονικής Πραγματικότητας. Η δεύτερη αποτελεί μια προσφορά της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση, που μας ξεναγεί στο Γκάζι, τον Κεραμεικό και το Μεταξουργείο. Τις παραθέτω αμφότερες:

‘’’’Η Εικονική Πραγματικότητα έφτασε στην Αθήνα!

SEPTEMBER 22, 2016

Εδώ και μερικές μέρες άνοιξε ο πρώτος χώρος Εικονικής Πραγματικότητας τελευταίας γενιάς στην Ελλάδα!

---

Επισκεφθείτε το μοναδικό χώρο του The VR Project και μπείτε στο συναρπαστικό κόσμο της Εικονικής Πραγματικότητας.

 Σε ένα μοντέρνο και πλήρως ανακαινισμένο χώρο στην οδό Αθηνάς 18 στο 3^ο όροφο ενός παλαιού βιοτεχνικού κτιρίου έχει ανοίξει το The VR Project. Είναι ο μοναδικός χώρος στην Ελλάδα στο οποίο οι επισκέπτες μπορούν να βιώσουν εμπειρίες εμβυθιστικής (immersive) Εικονικής Πραγματικότητας.

Οι γειτονιές της Αθήνας γίνονται virtual reality

Δευτέρα 22 Ιανουαρίου 2018

Από 2 έως 11 Φεβρουαρίου, στον Εκθεσιακό Χώρο της Στέγης. 

 Πώς ένας ηχητικός περίπατος στις γειτονιές της Αθήνας προσομοιώνεται μέσα από VR stations; Ετοιμαστείτε να εισχωρήσετε σε ένα σκηνοθετημένο περιβάλλον ηχητικής πραγματικότητας που θα ζωντανέψει δρόμους, διασταυρώσεις και  εμπειρίες από τους δρόμους της Αθήνας στη Στέγη  . 

 Η Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση παρουσιάζει από τον Ιούνιο του 2017 τον ηχητικό περίπατο των Medea Electronique, Soundscapes Landscapes / City Above - Life Below, στο Γκάζι, τον Κεραμεικό και το Μεταξουργείο. Καλλιτέχνες του ήχου και της εικόνας εξερεύνησαν και δημιούργησαν μια νέα μορφή καλλιτεχνικής ψηφιακής χαρτογράφησης της αθηναϊκής αυτής περιοχής και μας καλούν σε real-time περιήγηση στις τρεις γειτονιές της Αθήνας, από 2 έως 11 Φεβρουαρίου, στον Εκθεσιακό Χώρο της Στέγης.’’’’

Άσχετα με τον διαφορετικό σκοπό των δύο εκδηλώσεων, είναι νομίζω μοναδική η προσφορά στους σύγχρονους ανθρώπους, να ‘’ξαναζήσουν’’   εποχές που είναι ξεχασμένες και στους παλιότερους από μας ωραιοποιημένες. Εκείνο όμως που μου προκάλεσε πρόσθετο ενδιαφέρον , είναι η εμβυθιστική [immersive] μέθοδος, εικονικής πραγματικότητας.

Εγώ , που δεν καταλαβαίνω πολύ καλά τις  σύγχρονες μεθόδους, διερωτώμαι αν αυτές έχουν σχέση με  τη γνωστή  μεθόδευση που βάζουν χέρι στην τσέπη μας και εμείς, με την ‘’αχαριστία’’ μας δεν λέμε ούτε ευχαριστώ!!! Ευτυχώς , σώζουνε τα προσχήματα όσοι ‘’τυχαία’’ συναντούν τον κύριο Πετρόπουλο, Υφυπουργό Εργασίας και του ζητούν  επίμονα να μπει το χέρι πιο βαθειά, να το ευχαριστηθούμε.

Δήλωσα πριν ανίδεος των νέων τεχνολογιών ,  που  δεν γνωρίζω αρκετά, νομίζω όμως ότι η εικονική πραγματικότητα δεν είναι τόσο νέα, αφού η ‘’ψωροκώσταινα’’  την  ζει   εδώ και  χρόνια. Λένε πως η οικονομία μας πήρε την άνω βόλτα, η ανεργία έπεσε,   μας αναβάθμισε η Standard & Poor’s  και οι ξένοι παράγοντες μιλούν με λόγια   κολακευτικά και εγώ διερωτώμαι. Καλά! Είμαι τόσο ανόητος και δεν καταλαβαίνω ότι ζω στον παράδεισο και σε χώρα ‘’κανονική’’ και αντί να χαίρομαι τρελά , μεμψιμοιρώ ακόμα; Σίγουρα  μας ‘’ψεκάζουνε’’ ή λειτουργώ αντεθνικά και μου πρέπει   οστρακισμός, όπως στην αρχαιότητα για τους ανεπιθύμητους, γιατί αλλιώς, χρειάζομαι ψυχίατρο και αυτό δεν το αντέχω!!!       Αντώνης Ταρνανάς

ΤΟ ΒΛΕΜΜΑ ΤΗΣ ΕΥΤΥΧΙΑΣ

       Αιτιοκρατία ή εικονοπλασία;

         

Ένα Ιερό και συνάμα δυσάρεστο καθήκον με οδήγησε σήμερα [Σάββατο 20/1/18] στον Αι-Θανάση, για το μνημόσυνο του φίλου μου Δημήτρη, με τον οποίο , εκτός από φιλία και εκτίμηση, μας σύνδεσε στο παρελθόν και η κοινή μας μοίρα, αφού χάσαμε τις συντρόφους μας σε νεαρή ηλικία. Εκείνος προηγήθηκε, χάνοντας την Ευτυχία του αλλά και την ευτυχία και εγώ τον ακολούθησα, χάνοντας τη δική μου. Οι κόρες μας, μικρές ακόμα τότε, αλληλοσυμπαθήθηκαν, αφού πέραν των άλλων, τους ένωσε  η  τραγική απώλεια  και η  κακοτυχία. Επαγγελματικές όμως και άλλες ανάγκες, χωρίσανε τους δρόμους μας και ο καθένας από μας επέλεξε δικούς του τρόπους να συνεχίσει  στη ζωή.

Όταν, ύστερα από πολλά χρόνια, βρεθήκαμε κοντά ξανά, πολλά παραμερίστηκαν ή σκόπιμα είχαν ξεχαστεί  και  δεν ξαναμιλήσαμε  για όσα  μας συνδέσανε, τόσο πολύ στο παρελθόν. Ίσως θέλαμε να ‘’ξορκίσουμε’’ και την κακή μας μοίρα, ή δεν είχαμε το κουράγιο να ξαναφέρουμε στο νου όσα  μας ταλανίσανε για μια ολόκληρη ζωή και τις επιλογές μας.

Σήμερα όμως, στο διπλανό πολιτιστικό κέντρο για τον καφέ ‘’παρηγοριάς’’, μια εικόνα απέναντί μου, έδιωξε όλες, τις μέχρι τώρα  αναστολές και οδήγησε νου και καρδιά συνειρμικά στις μακρινές μου μνήμες. Δεν μπόρεσα να δω καμιά απ’ τις δυο , ούτε πλέον το προσδοκώ , για όσο μου απομένει. Είδα όμως το βλέμμα της μιας – στο πρόσωπο της κόρης τους - και ήταν όπως πρώτα, αγνό, καθάριο,  φιλικό, ίδια η Ευτυχία, που αρνήθηκε να απουσιάσει  από μια τέτοια σύναξη.  Αντώνης

ΕΞΩΤΕΡΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΜΕΣΩ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ

Επαναλαμβάνω μια παλιότερη έκφρασή μου ότι ‘’ αυτοί πάνε να μας τρελάνουν’’, εννοώντας προφανώς τους κυβερνώντες και εξηγούμαι. Στην αρχή διακήρυτταν ότι η Εκκλησία δεν έχει θέση στην πολιτική και μιλούσαν για τον χωρισμό Εκκλησίας – Κράτους. Στη συνέχεια ‘’απολύθηκε’’ ο υπουργός Παιδείας κ. Φίλης , που πίστεψε τις κυβερνητικές διακηρύξεις και ‘’αρνήθηκε’’ στον Αρχιεπίσκοπο να έχει άποψη για θέματα παιδείας ,’’που αποτελούν αποκλειστικότητα της πολίτικής ηγεσίας’’. Αργά χθες το βράδυ έγινε γνωστό με ανακοίνωση της Αρχιεπισκοπής Αθηνών  ότι ο Πρωθυπουργός συναντήθηκε ‘’σήμερα το απόγευμα στην Ιερά Αρχιεπισκοπή με τον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμο και τον ενημέρωσε για την πορεία διαπραγματεύσεων, σχετικά με την ονομασία της Π.Γ.Δ.Μ.’’. Αυτό έγινε πριν ενημερωθεί η Βουλή ή η πολιτική ηγεσία.

‘’Από Θεού άρχεσθαι, είναι ορθόν και πρέπον’’,  Όπως λέγει ο Άγιος Ιωάννης τής Κλίμακος και προσθέτει ….άλλοι είναι φίλοι τού Θεού, άλλοι γνήσιοι, καί άλλοι αχρείοι δούλοι Του, άλλοι αποξενωμένοι, καί τέλος κάποιοι εχθροί Του, όπως νομίζουν...

Σύμφωνα λοιπόν με την  εκκλησιαστική  επιταγή, ορθά έπραξε ο κ. Τσίπρας, που έσπευσε να ενημερώσει πρώτα τον Αρχιεπίσκοπο, άσχετα αν τοποθετεί τον εαυτόν του, ‘’στους φίλους, τους γνήσιους ή αχρείους δούλους Του, τους αποξενωμένους ή τους εχθρούς Του Θεού…. αν έτσι νομίζει ‘’.

Χάρηκα όταν άκουσα ότι την κίνηση αυτή συμμερίζεται και ο κ. Παπαδημούλης [ γνωστός για τις φλύκταινες που του προκαλούσε η Εκκλησία γενικότερα], όπως και ο κ. Κούλογλου, που έφθασε στο σημείο να επικαλείται την ορθότητα της θέσης του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη για το ‘’μακεδονικό’’, προσθέτοντας ότι ‘’και οι Σκοπιανοί  απλά λένε ότι είναι Σλάβοι μακεδόνες’’. Τρελαίνεσαι ή όχι με όλα αυτά που λέγονται από τους ‘’οπορτουνιστές νεοχριαστιανούς’’ !!! Δημοσιεύθηκε σήμερα ότι ο τέως αρχηγός της ΚΑ-Γκε-Μπε, πρόεδρος της Ρωσίας, βούτηξε σε παγωμένα νερά για τον Σταυρό. Να μην εκπλαγείτε αν δείτε αριστερούς [ εν ενεργεία ή τέως] μιμητές του και στη χώρα μας, αρχίζοντας από θερμαινόμενες πισίνες, για να προλάβουν το ενδεχόμενο κρυολογήματος.

Πριν  αποδεχθούν το εκκλησιαστικό πρόταγμα, είχαν προχωρήσει στην αναθεώρηση των παλιών αριστερών συνθημάτων για την ΕΟΚ και ΝΑΤΟ, τους αιμοδιψείς Αμερικανούς, τους γερμανοτσολιάδες, μερκελιστές και τους κινουμένους ‘’στα τέσσερα’’. Ανοίγουν νέους καπιταλιστικούς δρόμους, σε πείσμα των οπαδών τους, που πιστεύουν ακόμα ότι είναι αριστεροί ριζοσπάστες. Με τον τρόπο αυτό έρχονται εγγύτερα στον κ. Καμένο και τη συνθηματολογία του κι ας χαρακτηρίζουν ‘’ακροδεξιές’’ τις προγραμματιζόμενες εκδηλώσεις της Θεσσαλονίκης. Βρίσκονται σε μια μικρή σύγχυση, αλλά που θα πάει, αν χρειαστεί θα υπερθεματίσουν και στο θέμα αυτό, αρκεί να τους βοηθάει στην παραμονή στην εξουσία. Εν τω μεταξύ οι φανατικοί οπαδοί τους έχουν μπερδευτεί και απλά  παπαγαλίζουν τη συνθηματολογία του κόμματος, ότι όλα αυτά αποτελούν τους αναγκαίους ελιγμούς, για ‘’την καθαρή έξοδο από τα μνημόνια’’ και τότε θα επανέλθουν στις αριστερές τους απόψεις.

Ας κάνουμε λοιπόν μέχρι τότε υπομονή και ας ακούσουμε τον κ. Χουλιαράκη , ο οποίος  αφού «έκρουσε κώδωνα κινδύνου» προς την κυβέρνηση ο αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών είπε , «να μην ξανακυλήσουμε στις παλιές μας συνήθειες» μετά το τέλος των Μνημονίων,  και  πέταξε τη «ρουκέτα» του, καταρρίπτοντας επί της ουσίας τα αντιμνημονιακά «παραμύθια» του ΣΥΡΙΖΑ.....  .

 Με λίγα λόγια, μας προσγείωσε στην πραγματικότητα, εννοώντας ότι ‘’λέμε και καμιά μ@@@κία για να περνά η ώρα, μην τα παίρνετε όλα στα σοβαρά !!! 

Αντώνης Ταρνανάς

ΤΙ ΨΥΧΗ ΘΑ ΠΑΡΑΔΩΣΕΙΣ ΜΩΡΗ;

                    [Το σίριαλ  της επικαιρότητας!]

 

 

 

Το σίριαλ του Mega ‘’ Τι ψυχή θα παραδώσεις μωρή;’’ , μπορεί να ξένισε λίγο με τον τίτλο του,  αλλά κατέγραψε την υψηλότερη τηλεθέαση της εποχής του και συγκαταλέγεται στις  πιο επιτυχημένες τηλεοπτικές σειρές. Πρόκειται για  το έργο των γνωστών δημιουργών Ρήγα-Αποστόλου, που ξεκίνησε τον Οκτώβριο του 2000 με τηλεθέαση  40%  αλλά διακόπηκε  βίαια στο 6^ο επεισόδιο, χωρίς ποτέ να δοθούν ικανοποιητικές εξηγήσεις. Παραθέτω  κάποιες  αναφορές μιας εκ των πρωταγωνιστών, της κυρίας Ελένης Ράντου και   του δημιουργού κ. Αλέξανδρου Ρήγα

‘’Δεν ήταν καλή συγκυρία. Ήταν μια δουλειά στην οποία –νομίζω- έγινε κατάχρηση εξουσίας. Κακή παραγωγή, κακή στιγμή από όλους για όλους. Δεν τσακωθήκαμε, αυτό είναι το εύκολο να βγει προς τα έξω. Δεν υπήρχε πολύ υλικό και τρέχανε να βγάλουν επεισόδια. Υπήρχε πολλή πίεση από το κανάλι, τους… λάλησε. Η διαχείριση από τη μεριά του Αλέξανδρου, μιας τόσο μεγάλης επιτυχίας που θα είχε αυτή η σειρά, ήταν που δεν άφησε το πράγμα να προχωρήσει. Ο Αλέξανδρος ήταν ο πρώτος που κλάταρε», δήλωσε η γνωστή πρωταγωνίστρια.

Ο Αλέξανδρος Ρήγας από τη μεριά του, επιβεβαίωσε τα λεγόμενα της τηλεοπτικής Ντομινίκ, προσθέτοντας παράλληλα στο ήδη άσχημο κλίμα και τις δικές του προστριβές με τους πρωταγωνιστές:

«Πλακωθήκαμε πολύ, όχι λίγο.

Ξεκίνησε με τις καλύτερες προϋποθέσεις, άρεσε πάρα πολύ στο κοινό, έφερε και πολλά νούμερα στο κανάλι, αλλά δυστυχώς σε πολλούς ανθρώπους από εμάς, βγήκε ένας άσχημος εαυτός, λόγω της πολύ μεγάλης πίεσης.

Ξεκίνησε η προβολή της σειράς χωρίς ο Δημήτρης και εγώ να είμαστε έτοιμοι.

Εννοώ χρονικά -δεν είχαμε πολύ μεγάλη προετοιμασία-, κάτι για το οποίο φταίμε μόνο εμείς, εννοείται.

Από ένα σημείο και μετά οι απαιτήσεις της σειράς ήταν πολύ μεγάλες και εκεί πάνω στην κούραση και πάνω στο άγχος να βγάλεις καινούργιο υλικό, άρχισαν να δημιουργούνται προστριβές και αυτό άναψε μια φωτιά που τελικά έκαψε τη σειρά και… πολλές σχέσεις. Με τον καιρό έφτιαξαν κάποιες, αλλά το κακό είχε γίνει»…

Συμπερασματικά λοιπόν, η σειρά στην οποία οι τηλεθεατές χάρισαν απλόχερα νούμερα τηλεθέασης διεκόπη λόγω… πίεσης , η οποία οδήγησε στο στρες του Αλέξανδρου Ρήγα, το οποίο με τη σειρά του… έκανε μπάχαλο τα γυρίσματα’’

Κάτι ανάλογο δυστυχώς κινδυνεύει να συμβεί  και στη σύγχρονη ελληνική πραγματικότητα αλλά δεν ομολογείται από  τους πρωταγωνιστές. Απεύχομαι να επαναληφθούν και εδώ τα συμπτώματα του σίριαλ του Mega. Τα αίτια είναι ανάλογα, αφού και στην πολιτική πραγματικότητα που ζούμε, ‘’ δεν ήταν καλή η συγκυρία και έγινε κατάχρηση εξουσίας’’, ‘’δεν υπήρξε η κατάλληλη  προετοιμασία, υπήρχε μεγάλη πίεση και…. τους λάλησε, ο Αλέξανδρος ήταν ο πρώτος που κλάταρε’’. ‘’Οι  απαιτήσεις ήταν μεγάλες, οι προστριβές μεταξύ των πρωταγωνιστών πολύ συχνές και τελικά άναψε φωτιά που  έκαψε το σίριαλ και έκανε μπάχαλο τη συνέχεια’’.

Σε ένα τηλεοπτικό έργο διακυβεύονται περιορισμένα οικονομικά συμφέροντα και ενδεχομένως κάποιες ανθρώπινες σχέσεις, στην πολιτική όμως πραγματικότητα παίζονται κορώνα – γράμματα οι τύχες ενός ολόκληρου λαού και αναλαμβάνονται πολυετείς εθνικές δεσμεύσεις. Μήπως λοιπόν και εδώ είναι καιρός να μιλήσουν οι πρωταγωνιστές, να πουν την αλήθεια στο λαό  πριν ‘’κλατάρει’’ η χώρα, ώστε  να βρεθεί μια ‘’άλλη’’ λύση μέσα από εθνική συνεννόηση; Το δικό μας σίριαλ έχει πανεθνικές επιπτώσεις και δεν καλύπτεται με μια καθυστερημένη δήλωση ‘’ φταίμε μόνο εμείς’’, διότι αυτό δεν θα ωφελήσει πια κανένα, έστω και αν διακοπεί βίαια του πολιτικό μας σίριαλ.

Χρησιμοποίησα σαν παράδειγμα έναν ‘’ακραίο’’ τηλεοπτικό τίτλο, που εμπεριέχει την παρεξηγημένη λέξη ‘’μωρή’’ και μια ‘’ακουστική’’ συγγένεια των ονομάτων των ‘’ δημιουργών’’. Η λέξη μωρή κατέληξε να αποτελεί ένα συνηθισμένο αθώο επιφώνημα στις φιλικές συνομιλίες – όπως το βρε, καλέ κλπ – και όχι την αρχική σημασία του παράγωγου της μωρίας. Οι σύγχρονες νεολαίες [όλων…. των φύλων] έσπευσαν βέβαια να την  αντικαταστήσουν  με την  ‘’κακόφημη’’ λέξη , με την οποία έχουν  υποκαταστήσει πλέον  και την κλητική προσφώνηση,  στις μεταξύ τους συζητήσεις.

Αυτά όσον αφορά τον τίτλο της  τηλεοπτικής σειράς  που βρίσκει ανάλογη εφαρμογή και στην κατάσταση που βιώνουμε σε συνέχειες  στη χώρα μας  και ταλανίζει τον δύσμοιρο Ελληνικό λαό. Οι πρωταγωνιστές του δεύτερου όμως σίριαλ,  είναι αποφασισμένοι να παιχτούν όλα τα επεισόδια που τους κρατούν  στην καρέκλα της εξουσίας ακόμα και χωρίς τηλεθέαση. Αυτή τη φορά δεν έχουν αυταπάτες και γνωρίζουν πολύ καλά το τίμημα που θα κληθεί να πληρώσει ο λαός, που τους έφερε στην εξουσία. Μιλάνε για καθαρή έξοδο από τα μνημόνια, ενώ ξέρουν ότι θα δανειζόμαστε με υψηλά επιτόκια, ότι έχουν αναληφθεί  μακρόχρονες δεσμεύσεις με ψηφισμένους ήδη νόμους για περικοπές συντάξεων και αυξημένα πλεονάσματα. Προσπαθούν  να δημιουργήσουν ‘’μαξιλαράκια’’ με πρόσθετα χρέη για τη χώρα, ώστε  να ξεγελάσουν τους ιθαγενείς με προοδευτικά ‘’καθρεφτάκια’’.

          Δεν θέλω να αναφερθώ στα όσα είναι ήδη γνωστά  σε όλους μας και βέβαια  δεν πιστεύουν ούτε οι ίδιοι ότι θα ξεγελάσουν τον λαό για δεύτερη φορά. Συνήθισαν  τη χλιδάτη ζωή και  είναι ικανοί και αποφασισμένοι να την  κρατήσουν με όποια ανταλλάγματα και δεσμεύσεις και αυτό είναι το πιο επικίνδυνο. Ελπίζω και εύχομαι να μη βρεθούμε ποτέ στην ανάγκη να επαναφέρουμε στη λέξη μωρή την αρχική της ετυμολογία ή τη νεολαιίστικη ανάλογη έκφραση  και να αποφύγουμε ένα παρόμοιο κλατάρισμα του ‘’ακουστικά συνονόματου ’’ του κ. Ρήγα.    Αντώνης Ταρνανάς

ΣΗΜΕΡΑ ΠΟΥ ΓΙΟΡΤΑΖΩ

          [Σκέψεις και συναισθήματα]

Είναι μια μέρα δύσκολη για όσους ζούνε μόνοι, αφού η μοναχικότητα γίνεται   σκέτη μοναξιά, χωρίς επιλογή. 

Είναι χαρά ν’ ακούς φίλες φωνές ή  να παίρνεις  μηνύματα από γνωστούς και φίλους, ακόμα και από πρόσωπα που θέλεις να πιστεύεις , ότι κι αυτοί σε σκέπτονται  κι ας μην    το εκδηλώνουν.

 Η δυσκολία  και η χαρά πορεύονται παρέα,  φέρνοντας  θύμισες παλιές, που  κάνουν και τη μοναξιά να φαίνεται ωραία.

 Μια αυταπάτη είναι κι αυτό, μιας διαφορετικής ημέρας, αφού νομοτελειακά , το αύριο θα ξαναγίνει χθες, με πρόσθετο ‘’διάφορο’’ τις γιορτινές ευχές.

Αντώνης 17.1.2018

ΟΥΡΑΓΟΙ ΑΠΟ ΠΕΠΟΙΘΗΣΗ

Δεν ξέρω γιατί, αλλά  εμείς οι απόγονοι των αρχαίων Ελλήνων, που υπήρξαν πρωτοπόροι σε κάθε ανθρώπινη δραστηριότητα, έχουμε μείνει ουραγοί στη λήψη και κυρίως στην εφαρμογή μέτρων για την προσωπική και τη γενικότερη βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης και της ίδιας της ζωής όλων μας. Θα αναφερθώ σε δύο συγκεκριμένα μέτρα, το  ένα αφορά το  κάπνισμα σε δημόσιους χώρους και το δεύτερο, πολύ πρόσφατο, που αναφέρεται στην    πλαστική σακούλα.

Η πρώτη επιτυχημένη προσπάθεια για την απαγόρευση του καπνίσματος σε δημόσιους χώρους στην Ελλάδα, ξεκίνησε από τον αείμνηστο γιατρό και Υπουργό Κοινωνικών υπηρεσιών Σπύρο Δοξιάδη, το 1978. Στον ίδιο ανήκει και η αρχική προσπάθεια για την εφαρμογή του Ε.Σ.Υ. , αλλά αμφότερες οι προσπάθειες ‘’παραμερίστηκαν’’ με μια απλή αλλαγή του Υπουργού , όπως ευρύτατα συνηθίζεται στη χώρα μας.

Το 1989, το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, με ψήφισμά του ζητεί την απαγόρευση  του καπνίσματος σε δημόσιους χώρους.

Το 2008, με Υπουργό κοινωνικής Αλληλεγγύης τον Δημήτρη Αβραμόπουλο, ψηφίστηκε ο Νόμος 3730/23/12, για την προστασία των ανηλίκων από τον καπνό και το αλκοόλ, που απαγόρευε  το κάπνισμα σε δημόσιους χώρους. Εκεί μπλέξαμε με τον προσδιορισμό του δημόσιου χώρου και τις διάφορες εξαιρέσεις, συνέβαλε όμως πολύ και η προσωπική ευθύνη των άμεσα ΄΄θιγομένων’’ που το έπαιξαν μάγκες και των καταστηματαρχών που ‘’προστάτευαν’’ την πελατεία τους.

Ακολούθησαν και άλλες προσπάθειες προς την ίδια κατεύθυνση αλλά τελικά δεν τελεσφόρησαν. Τελευταία, με εγκύκλιο του Υπουργού Υγείας κ. Ανδρέα Ξανθού από 11.4.17, καθορίζονται οι προϋποθέσεις και τα πρόστιμα στους παραβάτες του Νόμου που απαγορεύει το κάπνισμα.

Δεν αισιοδοξώ ότι και αυτή τη φορά θα γίνει κάτι, αφού έχει παγιωθεί η πεποίθηση ότι στη χώρα μας όλα γίνονται για το ‘’θεαθήναι’’ και ίσως για εισπρακτικούς λόγους και κρατούν λίγα ‘’τέρμινα’’ και γι αυτό ευθυνόμαστε όλοι και όχι μόνο η Διοίκηση. Είμαστε η χώρα με τους πιο πολλούς ανεφάρμοστους Νόμους, στους οποίους προσθέτουμε και νεώτερους, εν γνώσει του γεγονότος ότι δεν θα εφαρμοσθούν. Για την μη εφαρμογή των νόμων επικαλούμαστε πολλά και διάφορα επιχειρήματα, ενίοτε δε και ιδεολογικά, ενώ στο βάθος υποκρύπτονται συμφέροντα και η γνωστή νοοτροπία να μη χάσουμε  το ‘’βόλεμά ‘’ μας, που αποκαλούμε κεκτημένο.

Πολλές φορές ακούγεται στο Ελληνικό Κοινοβούλιο, κατά την ψήφιση , ότι ‘’αυτός ο Νόμος δεν θα εφαρμοσθεί στην πράξη, που σημαίνει ωμή παραβίαση του Συντάγματος. Πολλές φορές οι  κομματικές ηγεσίες ζητούν από τους οπαδούς τους επιλεκτική απειθαρχία σε διατάξεις που δεν συμφωνούν  οι ίδιες, παραβιάζοντας  συνειδητά τους Νόμους. Τι να σου κάνουν και οι οπαδοί που εν τω μεταξύ ‘’βολεύονται’’,  έστω και προσωρινά, με την υπακοή στα κομματικά τσιτάτα, άσχετα αν στο τέλος μένουν  έκθετοι οι ίδιοι και τα κόμματα ‘’ποιούνται  την νήσσαν’’ [ π.χ. στο κίνημα δεν πληρώνω-δεν πληρώνω, ΕΝΦΙΑ και διόδια].

Έτσι λοιπόν και αυτή τη φορά δεν θα γίνει τίποτα, αφού το κακό παράδειγμα δίνεται και από τους ίδιους τους αρμόδιους και τους περί αυτούς  συναρμόδιους. Η ατιμωρησία και η επίδειξη δήθεν παλικαριάς, είναι οι κύριες αιτίες ,που η χώρα μας συνεχίζει να αποτελεί ουραγό σε προβλήματα που έχουν λυθεί παγκοσμίως επ΄ωφελεία των λαών. Μια ακόμα προσπάθεια προφανώς δεν βλάπτει, αρκεί να την πιστεύουμε και όχι να την προβάλουμε για τις εντυπώσεις.

Το δεύτερο μέτρο αφορά την κατάργηση της πλαστικής σακούλας από τα σούπερ μάρκετ και τα λοιπά εμπορικά καταστήματα. Το μέτρο αυτό είναι περισσότερο από αναγκαίο, αλλά το θεωρώ ημίμετρο και άκρως υποκριτικό . Καταργούνται οι δωρεάν παραχωρούμενες πλαστικές σακούλες αλλά διατίθενται έναντι πληρωμής – 4 λεπτά εκάστη. Την ίδια στιγμή όλες οι συσκευασίες τυποποιημένων προϊόντων είναι πλαστικές και οι εξαιρέσεις στην εφαρμογή είναι αμέτρητες, πράγμα που αφήνει τα γνωστά παραθυράκια της νομοθεσίας μας.

Δεν ξέρω αν και σε ποιο βαθμό εφαρμόζεται μια παλαιότερη απαγόρευση στα πλαστικά σημαιάκια των κομματικών ,ποδοσφαιρικών και λοιπών εκδηλώσεων. Αυτός είναι ο λόγος που χαρακτήρισα τη θετική αυτή απόφαση ημίμετρο, αφού τα διάφορα συμφέροντα και ίσως οι ίδιες οι ανάγκες μας, την καθιστούν ατελέσφορη και μάλιστα διεθνώς. Μήπως είναι καιρός να επιστρέψουμε στις συνήθειες του παρελθόντος; Το τελευταίο μου θύμισε ένα περιστατικό σε μεγάλο σούπερ μάρκετ, όταν ο πελάτης εμφανίστηκε με ένα παραδοσιακό ‘’ταγάρι’’ στον ώμο και βόλεψε θαυμάσια τα προϊόντα που αγόρασε., αδιαφορώντας για τους ειρωνικούς υπαινιγμούς που ψιθυρίστηκαν.

 Ίσως πρέπει να ληφθούν  ανάλογα μέτρα και για την ‘’κατάργηση’’ ή διαφοροποίηση της τυποποίησης και την υποκατάστασή της με προσφορότερους τρόπους διάθεσης των προϊόντων! Οι καιροί αλλάζουν και εμείς απλά τρέχουμε  πίσω από τα γεγονότα, ανήμποροι να τα προλάβουμε, περιοριζόμενοι στην εκ των υστέρων θεραπεία τους ακόμα και για πράγματα που  αποτελούν  παγκόσμια ανάγκη. Κάλλιον το προλαμβάνειν παρά το θεραπεύειν , έλεγαν οι προμηθείς πρόγονοί μας.

Αντώνης Ταρνανάς

ΑΝΑΠΟΛΗΣΕΙΣ

         ΚΑΤΑΚΑΗΜΕΝΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΤΙ ΣΟΥ’ΜΕΛΛΕ ΝΑ ΠΑΘΕΙΣ

Φυλλομετρώντας τις τελευταίες σελίδες του 84χρονου  βίου μου, που συμπίπτει με τα πολυκύμαντα  γεγονότα που σημάδεψαν τη χώρα μας και όχι μόνο, ξαναφέρνω στο νου τα όσα έζησα και είδα από κοντά τις τελευταίες οχτώ δεκαετίες. Είδα και άκουσα πολλά κι έζησα περισσότερα, με κοινό τους όμως γνώρισμα δυο λέξεις, το Δεξιά και Αριστερά. Αμφότερες οι τάσεις, πέρασαν μύρια κύματα και έγιναν αγνώριστες στο πέρασμα του χρόνου και μέρη τους στραφήκανε, κατά καιρούς , σ’ ακραίες καταστάσεις. Πολλοί μιλούν και δίκαια για την αναβίωση ακροδεξιών φαινομένων κυρίως στην Ευρώπη, αλλά ξεχνούν ότι όλα ξεκίνησαν από τις ‘’χούντες’’ της Ισπανίας, της Πορτογαλίας και κυρίως της Λατινικής Αμερικής. Στην τελευταία έγιναν ‘’επαναστατικές’’ ευκαιρίες, για τα ινδάλματα της κυρίας Μπαζάνα και των λοιπών ‘’προοδευτικών’’ θαυμαστών των ‘’κόκκινων’’   κληρονομικών ολοκληρωτικών καθεστώτων.

Στην Ευρώπη, με την εμπειρία του Ιταλο-Γερμανικού φασισμού και με γνωστή την μετεξέλιξη της επανάστασης του ‘’προλεταριάτου’’ στη Ρωσία και τις χώρες του ανατολικού μπλοκ, οι λαοί στράφηκαν σε δημοκρατικές λύσεις και διαδικασίες. Έμειναν όμως, όπως πάντα οι νοσταλγοί και των δύο άκρων, καραδοκώντας την ευκαιρία να καταλάβουν την εξουσία για να επιβάλουν τις ιδεοληψίες τους, χωρίς να πείθουν τους πολλούς για τις διακηρύξεις τους και τα πραγματικά ‘’πιστεύω’’ τους . Έτσι λοιπόν η ακροδεξιά του Ζαν Μαρί Λεπέν και της ‘’κληρονομικώ δικαιώματι’’ διαδόχου του, παρά τη λαϊκίστικη συνθηματολογία της, δεν μπόρεσε  να πείσει, παρότι είχε φθάσει πολύ κοντά στην εξουσία και υποχωρεί μάλλον ατάκτως. Στην Ολλανδία απέτυχε και στην Αυστρία φαίνεται ότι ακόμα αντέχει, χωρίς όμως προοπτικές – παρά την ιστορική προδιάθεση της χώρας.

Στη δική μας χώρα , υπήρξαν κατά καιρούς κάποιες μειοψηφίες που αναδείχτηκαν μάλλον από αντίδραση παρά από ιδεολογία, χωρίς όμως να πείσουν για τον σκοπό και τις επιδιώξεις τους.  Ακολούθησαν  μια φθίνουσα κατάσταση, έστω και αν βρήκαν κενό έδαφος για να αναπτύξουν την εθνικιστική ρητορική τους, αφού η παρένθεση της χούντας δελεάστηκε από  τη στροφή προς τον ‘’σοσιαλισμό’’, που  έδινε άλλοθι και μεγαλύτερες ευκαιρίες. Οι τελευταίοι, μετέωροι ανάμεσα στον ‘’αναγκαστικό’’  σοσιαλισμό και την νοσταλγία της χούντας, που συχνά αναπολούν ακόμα στις κατ΄ιδίαν συζητήσεις τους, μπορούν εύκολα να μετακινηθούν κατά τα ‘’νιτερέσα’’ τους όπου φυσάει ο άνεμος, χωρίς όμως να αποτελούν και σταθερό παράγοντα. Πολλοί από αυτούς έφθασαν στο σημείο  να διαφημίζουν καλλυντικά σκευάσματα, μέχρι που βρήκαν μια νέα αφορμή με την ονοματολογία των Σκοπίων. Δεν θα ασχοληθώ με το συγκεκριμένο θέμα διότι το θεωρώ πολύ σοβαρό για να το χειρίζονται αποτυχημένοι λαϊκιστές και επαγγελματίες ‘’διεθνιστές’’, που είναι και οι πρώτοι  που υπέθαλψαν τις Σκοπιανές βλέψεις. Άλλωστε, οι τελευταίες προσπάθειες ‘’επίλυσής’’ του, αποτελούν Νατοϊκές  επιλογές και επιταγές, που εμείς απλά τις υιοθετούμε.

Για την κακή τη δεξιά, λίγο πολύ τα είπαμε , είναι θαρρώ καιρός να δούμε και την αντίπερα πλευρά, με τα καμώματά της. Αρχίζοντας και πάλι από την Ευρώπη, βλέπουμε πού κατέληξαν τα πανίσχυρα κομμουνιστικά κόμματα της Γαλλίας του Ζωρζ Μαρσέ, που αρνήθηκε να αμφισβητήσει το Σοβιετικό καθεστώς – με εξαίρεση την εισβολή στην Πράγα- και της Ιταλίας του Μπερλίγκουερ, που  υιοθέτησε την πολιτική του ιστορικού συμβιβασμού. Αμφότερα καταποντίστηκαν και μετά την ‘’ πτώση του τείχους’’ του Βερολίνου και την διάψευση των νοσταλγών του ‘’υπαρκτού σοσιαλισμού’’, που έλεγε ο Αντρέας, έμειναν μόνοι σχεδόν υπέρμαχοι το ΚΚΕ και ο Σύριζα.

Εδώ λοιπόν παίχτηκε και το μεγάλο παιχνίδι, με σημαδεμένη τράπουλα και ψεύτικες υποσχέσεις στον ελληνικό λαό που δεν μπόρεσε να αντέξει την οικονομική κρίση και τη διάψευση του ‘’νεοπλουτισμού’’ του. Μια μικρή ομάδα δήθεν αριστερών, επιχείρησε την επαναστατική της γυμναστική με ιδεοληψίες και τεχνάσματα περί ηρωικής αντίστασης  στους Ευρωπαίους δανειστές μας και άλλα παρόμοια  συνθήματα. Με  ποσοστό  3-4 % ,προσεταιρίστηκε και κάποιους τυχοδιώκτες  του καταποντισθέντος ΠΑΣΟΚ – που διέβλεψαν έγκαιρα τη μοίρα τους – και πήραν την εξουσία της χώρας και εδώ άρχισαν τα ‘’ζόρικα’’. Ζόρικα για τους ίδιους – που δεν μας αφορούν ούτε μας ενδιαφέρουν- αλλά κυρίως για τη χώρα και τον ήδη  δύσμοιρο από πριν λαό της.

Είναι εύκολο στην κάθε αντιπολίτευση να τάζει λαγούς με πετραχήλια, αλλά δύσκολο έως ακατόρθωτο να υλοποιεί υποσχέσεις που γνωρίζει πολύ καλά εκ των προτέρων την αδυναμία πραγματοποίησής των. Αφού αθέτησε όσα είχε τάξει και αποδέχτηκε πλήρως εκείνα που πολεμούσε και  την έκαναν γνωστή και ‘’δημοφιλή’’, η ριζοσπαστική αριστερά έγινε η Κυβέρνηση της χώρας. Δεν δυσκολεύτηκε καθόλου να αλλάξει στην πράξη το σύνολο της συνθηματολογίας της, να συνεργασθεί με κομμάτι της ‘’επάρατης’’ δεξιάς - παραχωρώντας Υπουργεία στο σύνολο σχεδόν των μελών του- και  υπογράφοντας ό,τι της ζήτησαν οι κακοί δανειστές. Εκχώρησε για δεκαετίες τα περιουσιακά στοιχεία της χώρας σε Ταμείο που έχουν την πλειοψηφία οι ‘’κακοί ξένοι’’ και απέδωσε όλες τις διαφοροποιήσεις της στις  δήθεν αυταπάτες της. Αποφεύγω να αναφερθώ στα νέα παραμύθια για καθαρή έξοδο και τόσα άλλα , για τα οποία έχουν ήδη ψηφιστεί οι δεσμευτικοί Νόμοι επιτήρησης, εποπτείας και υποτέλειας.

Έχοντας προσωπική  αριστερή εμπειρία ζωής 12 ετών από τη  Γιουγκοσλαβία του Τίτο και την Τσεχοσλοβακία του Ντούμπτσεκ και του Χούζακ [πριν, κατά και μετά την Άνοιξη της Πράγας], μπορώ να διακρίνω ευκρινέστερα τις βλέψεις και τις επιδιώξεις των ημέτερων ριζοσπαστών επαναστατών του γλυκού νερού. Ξαναθυμήθηκα το βιβλίο του φίλου και στενότερου συνεργάτη του Τίτο, Μίλοβαν Τζίλας, με τίτλο ‘’ η νέα τάξη’’ και την εξαργύρωση των αριστερών ιδεών με τη χλιδάτη κοσμική ζωή.

Έρχομαι λοιπόν εις τα καθ’ ημάς και διερωτώμαι πού βρίσκονται τα επαναστατικά άρβυλα με τα ‘’αμπέχονα’’  των συντροφισσών του Σύριζα, αφού έχουν αντικατασταθεί με τα παριζιάνικα μοντελάκια- με την εμμονή στην προσχηματική κατάργηση της γραβάτας -  και την προβαλλόμενη αθεΐα. Το ύψωμα της αριστερής γροθιάς υποχώρησε μπροστά στην στιλιστική αποκάλυψη  της αριστερής ωμοπλάτης και την ‘’πονηρή’’ πρόταξη του ‘’στήθους’’ ,στις διαμαρτυρίες των τέως συντρόφων και των συναγωνιστών τους στην πλατεία Συντάγματος και αλλαχού. Τελικά αυτό εννοούσαν όταν έλεγαν ότι θα τα αλλάξουν όλα; Μπορώ δηλαδή να ελπίζω ότι θα φορέσω  και εγώ  μοντελάκια γνωστών γαλλικών Οίκων μόδας, όπως μπορούσα να κάνω  στο ‘’επάρατο’’ παρελθόν, με τις οικονομίες μου ή θα τελειώσω τον επί της γης βίο μου με όσα ενδύματα γλύτωσαν από τον σκόρο και τη φθορά του χρόνου!!! Αντώνης Ταρνανάς

Ακολουθούν κάποιες ενδεικτικές σύγχρονες φωτογραφίες, χωρίς να αντιπαραθέτω παλαιότερες εμφανίσεις, για να μην θίξω τη σύγχρονη ενδυματολογική αριστερή αισθητική!!!

Γαλλία σε σκίσαμε!

Αντί υψωμένης αριστερής γροθιάς αποκάλυψη αριστερού  ώμου

Παραλλαγή 2 σε  πιο σκούρο φόντο ασορτί

Νεοριζοσπαστικές εμφανίσεις

Η πρόταξη του στήθους - με ολίγα γεμιστά