ΙΣΤΟΡΙΚΟΣ ΣΥΜΒΙΒΑΣΜΟΣ, ΠΕΡΕΣΤΡΟΙΚΑ ΚΑΙ ΟΙ ΑΠΟΜΙΜΗΣΕΙΣ ΤΩΝ

Εκείνο που κυρίως χαρακτηρίζει τους αριστερούς και κάθε μορφής  αριστερίζοντες είναι η εφευρετικότητα όρων και λεκτικών διατυπώσεων, ώστε να αποφεύγουν την κυριολεξία και την αλήθεια, με την οποία δεν είχαν ποτέ ισορροπημένες σχέσεις – ενίοτε τις λένε και αυταπάτες. Κάποιοι από τους νεοπαγείς για την εποχή τους  όρους   αποτέλεσαν πραγματική επιδίωξη ενώ κάποιοι άλλοι -μεταγενέστεροι- υπήρξαν απλές  προσχηματικές απομιμήσεις, για να καταστήσουν την ‘’αριστεροσύνη’’ ένα σύγχρονο Δούρειο Ίππο για τον σφετερισμό της εξουσίας. Είναι ιστορικά αποδειγμένο ότι η κατάληψη της εξουσίας αποτελούσε ανέκαθεν τον μύχιο πόθο και τον    αυτοσκοπό των ποικιλώνυμων προοδευτικών, ριζοσπαστικών ή άλλων αριστεροφανών κινημάτων…

Ο Ευρωκομουνισμός του Ενρίκο Μπερλίνγκουερ ήταν η πρώτη  αμφισβήτηση του ‘’παγιωμένου’’ Σοβιετικού Σοσιαλισμού. Ο ‘’Ιστορικός Συμβιβασμός’’  [1978], που  εγκαταλείφθηκε , διότι μεσολάβησε η απαγωγή και δολοφονία του Άλντο Μόρο από τις Ερυθρές ταξιαρχίες, οδηγούσε σε πλήρη ρήξη με τη Σοβιετική Ένωση. Ο Ιταλός ηγέτης είχε πρωτοστατήσει  δέκα χρόνια νωρίτερα  στην καταδίκη της σοβιετικής εισβολής στην Τσεχοσλοβακία, την οποία είχαν σπεύσει να αναγνωρίσουν το ΚΚΕ [συνέχεια του οποίου αποτελούν ο Συνασπισμός, ο Σύριζα και κάθε νεώτερη αριστερή συνιστώσα στη χώρα μας] και το ΑΚΕΛ της Κύπρου, που έκανε τον δικό του  πολιτικό ‘’συμβιβασμό’’, για να έλθει στην εξουσία].

Ακολούθησε  η Περεστρόικα του Μιχαήλ Γκορμπατσόφ, με την γκλάσνοστ [ διαφάνεια] που έφερε στο φως τα σαθρά θεμέλια  ενός ολοκληρωτικού καθεστώτος που ταλάνισε τις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης. Αυτές τελικά  οδηγήθηκαν από αντίδραση στο  ‘’άλλο άκρο’’, όπως βλέπουμε σήμερα με τον ρατσισμό και τις ακροδεξιές τάσεις των. Ισχύουν και εδώ οι κανόνες της φυσικής για τη θεωρία της έλξης των αντιθέτων, που οι νεοσοσιαλίζοντες αρνούνται να αποδεχθούν. Μπορούν όμως να δουν που κατέληξαν  τα ισχυρά Κομμουνιστικά Κόμματα της Γαλλίας , της Ιταλίας και των τέως καθεστώτων του υπαρκτού σοσιαλισμού [  συμπεριλαμβανομένης της Ρωσίας] και θα  καταλάβουν το ιστορικό τους λάθος.

Μπροστά στο αδιέξοδο στο οποίο οδηγήθηκαν τα αριστερά αυτά κινήματα, ‘’εφευρέθηκαν’’ διάφορες παραφυάδες δήθεν προοδευτικών ψευτοκουλτουριάρηδων – κυρίως στις χώρες της Νότιας Ευρώπης. Μπροστά στην οικονομική  κρίση της εποχής και  συνθηματολογώντας κατά της Ευρωπαϊκής Ένωσης, των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ,  πέτυχαν να κυβερνήσουν ή να συγκυβερνήσουν τις χώρες τους, επιδεικνύοντας ένα εντελώς διαφορετικό πολιτικό προσωπείο. Παρατηρώντας  τα όσα συμβαίνουν στη δική μας χώρα, διαπιστώνουμε ότι, για να κρατήσουν την εξουσία,  εφαρμόζουν τις πιο ακραίες καπιταλιστικές μεθόδους και με συνοπτικές διαδικασίες υπόσχονται και υπογράφουν όλα όσα αποτελούσαν το κυρίαρχο στοιχείο  αντίθεσης, που τους έφερε στην εξουσία. Προσπαθώντας να μιμηθούν τον   Μπερλίνγκουερ, προβάλλουν τον δικό τους ‘’έντιμο’’ συμβιβασμό, για να δικαιολογήσουν την αμαχητί ανταπόκριση σε κάθε απαίτηση της Ε.Ε. και ιδιαίτερα της κυρίας Μέρκελ και μάλιστα με συμφωνίες ‘’κάτω από το τραπέζι’’, με  ανταλλάγματα που δεν είναι άμεσα ορατά.

 Αφελώς διερωτώμαι πώς μπορεί να τους αποκαλεί ο λαός μας, για να τους διακρίνει από τους προκατόχους τους Μερκελιστές και Γερμανοτσολιάδες; Χωρίς να κάνω κανένα προσωπικό χαρακτηρισμό, θα τους θυμίσω τα λόγια του μεγάλου Ιταλού Κομμουνιστή ηγέτη, που τα λέει όλα : ‘’Όταν η επιδίωξη της εξουσίας γίνεται αυτοσκοπός, η πολιτική εκφυλίζεται και παρακμάζει και τα κόμματα μετατρέπονται σε μηχανές εξουσίας που δεν υπηρετούν το κοινό καλό, αλλά ιδιοτελείς βλέψεις και ιδιωτικά συμφέροντα»

Αντώνης Ταρνανάς

ΠΑΡΑΔΟΞΟΤΗΤΕΣ ΚΑΙ ΠΑΡΑΔΟΞΟΛΟΓΙΕΣ

Είχα αποφασίσει, εν όψει και του επικείμενου θέρους, να διακόψω την ενόχληση των αναγνωστών των άρθρων και σχολίων μου, αφού είχα αρχίσει να αισθάνομαι σαν τον Δον Κιχώτη, τον  γνωστό ήρωα του Θερβάντες. Τα όσα όμως εξακολουθούν να συμβαίνουν στη χώρα μας και το γεγονός ότι ο χρόνος μιας σεζόν για την ηλικία μου έχει διαφορετικές διαστάσεις και θέλω να προλάβω όσα μπορώ περισσότερα, μου έφεραν στο νου  το απόφθεγμα του Πυθαγόρα:  Χρη σιγάν ή κρείσσονα σιγής λέγειν’’[ πρέπει να σωπαίνεις ή είναι καλύτερο να τα λες;].

Αποφάσισα, σχεδόν υποχρεώθηκα από τα γεγονότα, να διακόψω τη σιωπή μου, διότι – όπως έλεγε η αείμνηστη Σαπφώ Νοταρά – ‘’εδώ γίνονται Σόδομα και Γόμορρα’’ και δεν αναφέρομαι μόνο σε  εκτροπές από τις Θείες εντολές, αλλά σε ένα γενικό μπάχαλο  που δεν έχει αρχή και τέλος. Τα όσα συμβαίνουν τελευταία ,μας επαναφέρουν στην παράσταση που ζήσαμε με τις καταγγελίες του κ. Καμμένου – με την σύμπραξη του ανανήψαντος [!] κ. Λαζόπουλου, για την δήθεν προσπάθεια εξαγοράς και εκφοβισμού  του κ. Χαϊκάλη. Ευτυχώς, αμφότεροι οι ηθοποιοί επέστρεψαν στο φυσικό τους χώρο, όπου διαπρέπουν.

Οι  καταγγελίες αυτές επαναλαμβάνονται και στις μέρες μας . Αυτή τη φορά με υποδεικνυόμενο θύμα τον κ. Κατσίκη, και  μάλιστα  επικροτούνται και από τον τρίτο στην πολιτειακή ιεραρχία,           Πρόεδρο της Ελληνικής  Βουλής , με τη δήλωση«Υπάρχει μια  ακραία προσπάθεια εκφοβισμού προς το πολιτικό σύστημα προς κόμματα, βουλευτές, θεσμούς. Προσπαθούν και αυτό πρέπει να αποτραπεί να επιβάλουν ένα κλίμα φόβου για τις δικές τους επιδιώξεις και τις δικές τους απόψεις. Η δημοκρατία έχει τους τρόπους να αμύνεται.’’ Χαίρομαι κυρίως  για την κατακλείδα της δήλωσης και περιμένω την άμεση δημοκρατική αντίδραση.

Εν τω μεταξύ, αλλού τα κακαρίσματα και αλλού γεννούν οι κότες , που έλεγε ο κάποτε σοφός λαός μας, διότι ενώ οι καταγγελίες  εστρέφοντο προς τα δεξιά και τα δεξιότερα, βγήκε ο ‘’φίλος’’ Ρουβίκωνας, που όχι μόνο ανέλαβε την ευθύνη της ενέργειας αλλά διευκρίνισε ότι τελικά δεν πραγματοποιήθηκε η εισβολή.

Θα μου πείτε εύλογα και ποια είναι η διαφορά; Συμφωνώ ότι η αντιμετώπιση δεν μπορεί να διαφέρει ανάλογα με το ‘’χρώμα’’ των καταδρομέων. Λέγοντας δε αντιμετώπιση δεν εννοώ την  παλαιότερη εντολή του ιδίου  του κυρίου Προέδρου για την  απελευθέρωση των εισβολέων στον κοινοβούλιο και μάλιστα, με άμεση επιστροφή τους στον χώρο της σύλληψής τους - στο  προαύλιο της Βουλής. Αυτό δεν είναι τρόπος δημοκρατικής άμυνας αλλά ιδεοληπτικός αλληθωρισμός!!!

Πότε όμως συμβαίνουν  όλα αυτά τα καταγγελλόμενα έκτροπα – άσχετα με τη λανθασμένη εκτίμηση του εχθρού – για εξαγορές, απειλές και τόσες άλλες  αξιόποινες πράξεις σε  βάρος της Δημοκρατίας; Τη στιγμή ακριβώς που ο λαός τρέμει για τις επερχόμενες μειώσεις των συντάξεων, τη συμφωνία με τα Σκόπια , την πιθανολογούμενη με την Αλβανία και ίσως και με την Ανατολική μας γείτονα. Την ίδια στιγμή  ο κ. Πρωθυπουργός δηλώνει  -προκαταβολικά- στο Λονδίνο ότι ‘’ Η συνθήκη του Δουβλίνου «είναι ξεπερασμένη από τη ζωή» και τονίζει ‘’Πρέπει να βρούμε έναν τρόπο, στο πλαίσιο του διεθνούς δικαίου, να μοιραζόμαστε το βάρος και να μην βρίσκονται σε αυτή την άδικη θέση οι χώρες της πρώτης υποδοχής αλλά και η Γερμανία», Σύμφωνα με τους Financial Times , «o κ. Τσίπρας ανέφερε ότι οποιαδήποτε συμφωνία με τη Γερμανία δεν θα έχει σημαντικές επιπτώσεις στην Ελλάδα, δεδομένου ότι μόνο 50-100 αιτούντες άσυλο περνούν κάθε μήνα τα βόρεια σύνορα της χώρας. "Για μας δεν είναι το πρόβλημα"».

Διερωτώμαι μήπως η δήλωση για την ξεπερασμένη συνθήκη του Δουβλίνου, εντείνει τις εμμονές κάποιων άσπονδων γειτόνων μας, που ενδεχομένως θεωρήσουν ξεπερασμένη και τη  συνθήκη της Λωζάννης , η οποία  τους ‘’στερεί  τα εδάφη της καρδιάς των’’;

Με βάση τα προαναφερθέντα και πλείστα όσα άλλα, που αφορούν την παιδεία, τη θρησκεία και την εφαρμοσμένη δημοκρατία, που δεν είναι ποτέ δεδομένη, αναγκάζομαι να επικαλεσθώ τον Μίλαν Κούντερα, που είχα την τύχη να γνωρίσω στη εξέλιξη της  Άνοιξης  της Πράγας του 1968 που συνέπιπτε με τα μαύρα χρόνια της χούντας και την παράλληλη αναγνώριση της σοβιετικής εισβολής στην Πράγα από το ΚΚΕ. Τα γεγονότα της Πράγας και   η εγκατάσταση ηγεσίας Κουίσλινγκς στην χώρα του,  έκαναν τα βιβλία του ‘’Αστείο’’ και ‘’ η αβάσταχτη ελαφρότητα του είναι’’ το Ευαγγέλιο για τους κατατρεγμένους λαούς των δύο χωρών. Θυμάμαι τα παρατιθέμενα αποσπάσματα από τα δυο βιβλία του :

‘’Ακόμα και ο θάνατος έχει εδώ ένα πρόσωπο μιας ονειρικής θλίψης και μιας σκληρής μαύρης φάρσας. Είναι επίσης μια μελέτη θανάτου: του θανάτου των ανθρώπινων όντων, αλλά, ακόμα, και του -πιθανού-  θανάτου της γηραιάς μας Ευρώπης.

-Όποιος θέλει διαρκώς να «εξυψωθεί» πρέπει να περιμένει ότι μια μέρα θα τον πιάσει  ίλιγγος . Ο ίλιγγος είναι άλλο πράγμα από τον φόβο μην πέσουμε. Είναι η φωνή του κενού κάτω από  εμάς που μας τραβάει και μας καταπίνει.’’

            Σε όλα αυτά προσθέτουμε και τη σημερινή ‘’ασυμφωνία’’ για το μεταναστευτικό, που δίνει τη δυνατότητα στους οικονομικά ισχυρούς του Βορρά να ‘’αδειάζουν έναντι αμοιβής’’ τους δυστυχείς μετανάστες στο φτωχό Νότο και κυρίως στη χώρα μας. Δεν πρέπει όμως να ξεχνάμε το γεγονός ότι οι χώρες που πλειοδοτούν στη σύγχρονη μορφή ρατσισμού είναι οι τέως κομμουνιστικές χώρες της Ανατολικής Ευρώπης, με τις ‘’προοδευτικές’’ αντιλήψεις τους και ότι πάντα υπάρχουν πρόθυμοι γερμανοτσολιάδες και νεομερκελιστές, που με τη νέα συνθηματολογία τους επανέρχονται στις ‘’αυταπάτες’’ τους για να μας δείξουν ότι  πιστεύουν μόνο στις εντολές του Μαμωνά .

Θα κλείσω το άρθρο μου με μια παράφραση στα λόγια του Νίτσε: “Ξεχνάει κανείς τα λάθη του- αποκαλώντας τα αυταπάτες- , όταν τα εξομολογείται σε κάποιον άλλο. Ο άλλος, όμως, δεν τα ξεχνάει…ποτέ!!!”

Αντώνης Ταρνανάς

ΤΟ ΣΤΟΙΧΗΜΑ ΤΗΣ ΓΡΑΒΑΤΑΣ

       Οι  ‘’ αυταπάτες ‘’  συνεχίζονται

Χθες το βράδυ,  στο περίβλεπτο Ζάππειο, έλαβε χώρα η τελετή του στοιχήματος της γραβάτας, ενώπιον του αλαλάζοντος πλήθους για τη δικαίωση του αγώνα ‘’καθαρής εξόδου από τα μνημόνια’’ και άλλα τινά επιτεύγματα, που κατέστησαν έμπλεους εθνικής περηφάνιας όχι μόνο τους παρισταμένους αλλά και τους ανά την Υφήλιο αιθεροβάμονες. Στον ίδιο χώρο είχε σπεύσει, παλαιότερα, [2 Μαΐου 2012] και ο κ. Ευάγγελος  Βενιζέλος   για να κάνει την διακαναλική ‘’αυτοκριτική’’ του συνέντευξη. Γενικότερα τέτοιες κινήσεις  θυμίζουν την πλατεία Κλαυθμώνος, στην οποία κατέφευγαν  [το 1909]  κλαίοντες και οδυρόμενοι οι ‘’Παυσανίες’’ - τα θύματα της τότε ‘’κινητικότητας’’  των δημοσίων υπαλλήλων. Η ζωή επαναλαμβάνεται!!!

Αυτό δεν ήταν στοίχημα αλλά ξεπερνούσε σε προσμονή και  το ‘’εθνικό τάμα’’  της 4^ης Εθνοσυνέλευσης του Άργους, για την ανέγερση του ναού του Σωτήρος, που παραμένει ακόμα ανεκπλήρωτο. Να θυμίσω με την ευκαιρία ότι στις 13.2.2017 είχε γίνει σχετική ερώτηση στη Βουλή - την οποία υπέγραφε και ο κ. Πάνος Καμένος - αγνοώντας ότι είχαν φαγωθεί επί χούντας τα 406 εκατομμύρια που είχαν συγκεντρωθεί για τον σκοπό αυτό.

Το τι έγινε στη ρωμαϊκού τύπου αυτή φιέστα δεν μπορώ να το περιγράψω επακριβώς, θα επισημάνω όμως τα σημαντικότερα σημεία του πανηγυριού. Ο κ. Τσίπρας φόρεσε επί τέλους μια βαθυκόκκινη γραβάτα [δεν κατάφερα να εντοπίσω αν ήταν το τελευταίο δώρο του ‘’Βορειομακεδόνα’’ Πρωθυπουργού  ή του πρώην ιταλού συναδέλφου του κ. Ματέο  Ρέντσι, που δήλωνε οπαδός του ελληνικού προγράμματος. Αν πρόκειται για την πρώτη, πιστεύω ότι πανάκριβα μας στοίχισε για μεταχειρισμένη, αν όμως είναι η δεύτερη, νομίζω ότι κόστισε  ακριβά στον ιταλικό λαό, αφού με τον σοσιαλισμό του φίλου μας  Ματέο, οδηγήθηκε η χώρα του στο τσίρκο πέντε αστέρων και τη ρατσιστική λέγκα. Έπρεπε να προσέξει , όπως έκανε ο δικός μας , που όταν δεν του βγήκε το δημοψήφισμα, σύμφωνα με  τις αμερικανο- γερμανικές εντολές, άλλαξε το αποτέλεσμά του και έτσι κατέστησε δυνατό τον   χτεσινό θρίαμβο για την ‘’έξοδο’’ από τα επάρατα μνημόνια, που ξέχασε να τα σκίσει – όπως είχε υποσχεθεί . Προφανώς βοήθησε, εν προκειμένω, και ο   ‘’έντιμος συμβιβασμός’’ για  την μετατροπή της τέως FYROM σε  Βόρεια Μακεδονία και  αυτό φάνηκε και από τον ενθουσιασμό του  παρόντος στη μεγαλοπρεπή γιορτή ‘’μακεδονομάχου’’ συγκυβερνήτη της χώρας.

Δεν γνωρίζω πολλά νομικά και συνεπώς δεν είμαι βέβαιος αν στην περίπτωση των δύο περήφανων ανδρών, συντρέχουν οι προϋποθέσεις της αντιποίησης ή παραποίησης στολής και ‘’Αρχής’’  για αμφότερους τους ήρωες του παραμυθιού χωρίς όνομα, που μας απασχολεί τελευταία. Η δημιουργός του  πραγματικού παραμυθιού Πηνελόπη     Δέλτα το έγραψε ενώ βρισκόταν εκτός Ελλάδος , ο δε Ιάκωβος Καμπανέλης, στηρίχθηκε για το θεατρικό του έργο στο ομώνυμο αφήγημα.

Εδώ θα προσθέσω και κάποιες προσωπικές μου παρατηρήσεις, για το πάρτι του Ζαππείου, που δεν αφορούν μόνο  στην αισθητική και τους τύπους της συγκέντρωσης και διερωτώμαι τι θα έλεγε επ’ αυτών ο αείμνηστος ευεργέτης ,αν έβλεπε τον ‘’ξεπεσμό’’ των δωρεών του. Λυπήθηκα πραγματικά με το χειροκρότημα ενός παλιού  πολύ συμπαθούς μου ηθοποιού, που κάποτε πρόσφερε άφθονο γέλιο με τα καλογραμμένα σενάρια και τη θαυμάσια σκηνοθεσία της εποχής του, ενώ τώρα παίζει κακοστημένες παραστάσεις που τον αδικούν. Έτσι ίσως εξηγείται και η αδυναμία του να φέρει αντιμέτωπες τις δυο παλάμες του, παρά την ομολογημένη προσπάθειά του, θυμίζοντας  τον επίσης πασοκογενή κ. Κουρουμπλή ή τους συνήθεις χειροκροτητές του Κιμ Γιόνγκ Ουν. Κάνε κουράγιο Γιώργο μου και θα περάσει και αυτό!!!

Επανέρχομαι όμως στο εθνικό μας θέμα του λαιμοδέτη του κ. Τσίπρα. Πέραν της απορίας μου για την προέλευσή του και του απρόσεκτου κόμπου του, παρατήρησα την πολύ εμφατική  απέχθεια του κυρίου πρωθυπουργού προς τον συγκεκριμένο  λαιμοδέτη. Δεν πρόλαβε να κατέβει από το βήμα και απέβαλε αμέσως τη γραβάτα του , σαν να τον έπνιγε!!! Μου θύμισε την συνηθισμένη σκηνή παγκόσμιων πρωταθλητών, οι οποίοι, όταν από ατυχία ή συγκυριακή ανικανότητα έρχονται δεύτεροι ή τρίτοι , σνομπάρουν  τα δευτεροκλασάτα αυτά βραβεία, τα οποία αρνούνται να ‘’φορέσουν’’ στο λαιμό τους και τα εξαφανίζουν στην τσέπη ή κάπου αλλού. Άλλωστε ο κ. Τσίπρας το δήλωσε ξεκάθαρα ότι ‘’αυτά τα χρόνια τη μάχη του την έδινε με τη στολή εργασίας’’ , δηλαδή κοστουμάκι Moschino και άλλες,  αναλόγου ταπεινότητας εργατικές αμφιέσεις, όπως συνηθίζει όλος ο κυβερνητικός θίασος.

Αφού όμως, παρά την προτίμησή του στη στολή εργασίας, τη  φόρεσε – έστω και για λίγο -  την ‘’άτιμη’’ αυτή τη γραβάτα, γιατί την απέβαλε αμέσως και μάλιστα μετά βδελυγμίας; Μήπως ένοιωσε κάποια αμηχανία από την ανακολουθία έργων και λόγων, διότι εδώ που τα λέμε από τα μνημόνια δεν βγήκαμε και ούτε υπάρχει προβλεπτή ημερομηνία εξόδου!!! Μήπως το έκανε για σύμπλευση προς  τον πανηγυρίζοντα μαζί του ελληνικό λαό για την ευδαιμονία που αισθάνεται και την αλλαγή της έρμης αυτής σελίδας που ‘’δεν λέει να αλλάξει’’;

Φοβάμαι ότι αυτά τα σοβαρά, που έχουμε υποκαταστήσει με ρωμαϊκές φιέστες, δεν θα τα μάθουμε ποτέ, αφού στη χώρα αυτή  μένουμε πιστοί στις αυταπάτες μας – λαός και ηγεσία – μέχρι την επόμενη ‘’εθνική μας επιτυχία’’, που απεύχομαι να είναι και η ανάλογη διευθέτηση των θεμάτων μας με την Αλβανία. Με τη φόρα που έχουμε πάρει δεν θα αφήσουμε τίποτα όρθιο, για να εξασφαλίσουμε τουλάχιστον την έξωθεν καλή μαρτυρία, διότι σαν λαός ‘’ δεν μπορούμε ‘’ να κατανοήσουμε  την ευτυχία , που μας εξασφαλίζουν οι κατά καιρούς ηγέτες μας.

 Οι συγκυβερνήτες μας το είπαν άλλωστε ,αγκαλιασμένοι, καθαρά,  ότι ‘’έχουν ακόμα ενάμισι χρόνο εξουσίας’’ και γι’ αυτό χαίρονται. Ο λαός μπορεί  να περιμένει για τη δική του χαρά, αφού δεν μπορεί  ακόμα να καταλάβει ότι  ‘’τρώει με χρυσά κουτάλια’’, αν όχι ο ίδιος τουλάχιστον το σινάφι που διαχειρίζεται τις τύχες του. Άντε και του χρόνου τα ίδια θα λέμε. ΚΑΙ ΔΙΗΓΩΝΤΑΣ ΤΑ ΘΑ ΚΛΑΊΜΕ!!!

Αντώνης Ταρνανάς

ΑΠΟ ΤΗΝ ΨΩΡΟΚΩΣΤΑΙΝΑ ΣΤΗ ΣΩΡΡΟΚΩΣΤΑΙΝΑ

              Η νυχτερινή απόφαση του Eurogroup

Αρχίζω με τη σοφή ελληνική παροιμία ‘’της νύχτας τα καμώματα τα βλέπει η νύχτα και γελάει’’, που βρίσκει την πλήρη εφαρμογή της στα όσα μας συνέβησαν  τόσο στo χθεσινό νυχτερινό Eurogroup όσο και στο αντίστοιχο του 2015 και εξηγούμαι: Η χθεσινή συμφωνία  σηματοδοτεί το τέλος της χρηματοδότησής μας έναντι μηδαμινού επιτοκίου από τους ‘’θεσμούς’’ και την έξοδο στις αγορές για την κάλυψη των μελλοντικών δανειακών αναγκών μας, με υψηλότερα έως απαγορευτικά επιτόκια. Με λίγα λόγια , μας έσπρωξαν στη θάλασσα και μας είπαν ‘’σκάστε και κολυμπάτε’’ μόνοι σας.

Παράλληλα, η συμφωνία επιβάλλει ένα στενό κορσέ τακτικών ελέγχων, δήμευση  τον  πλούτου της χώρας – μέσω του ταμείου ιδιωτικοποιήσεων , που θα ελέγχεται από Εποπτικό Συμβούλιο, τα μέλη του οποίου θα ορίζονται από τους πιστωτές . Μας δίνει  επίσης επέκταση ωριμάνσεων των δανείων κατά 10 χρόνια [ θα πληρώνουν για την εξόφληση και τα τρισέγγονά μας], περίοδο χάριτος 10 ετών [ μεταφέραμε το ‘’ζόρι’’ * στους επόμενους ] και ένα μαξιλαράκι 15 δις. Το τελευταίο αποτελεί αναγνώριση των προβλεπόμενων δυσκολιών και των υψηλών επιτοκίων δανεισμού από τις αγορές [ δηλαδή αυτούς τους ίδιους τους δανειστές μας]. Αυτό είναι με απλά λόγια το αποτέλεσμα και όποιος θέλει μπορεί να το γιορτάσει με τη χρήση  διακοσμητικού  λαιμοδέτη, σε ένδειξη συμπαράστασης στο λαό, που θα ‘’σέρνεται’’ για πολλά ακόμα χρόνια από την  ισόβια ‘’καπιστράνα ’’ ** που μας επέβαλαν [ημέτεροι και αλλοδαποί – κοινή συναινέσει].

Είχα αφήσει προσωρινά κατά μέρος το αντίστοιχο 17ωρο επίσης νυχτερινό πάρτι του 2015, στο οποίο ο κ. Τσίπρας πέταξε τη λεοντή του αντιμνημονιακού ήρωα και προτίμησε το σινιέ κοστουμάκι, σε αντίθεση με τον αντισυμβατικό φίλο του Υπουργό Οικονομικών κ. Βαρουφάκη. Το μόνο του λάθος του ήταν ότι, μέσα στη σκοτεινιά της νύχτας, αντί να σκίσει τα μνημόνια ,  έσκισε  κατά λάθος, το αχνιστό ακόμα ΟΧΙ που είχε ζητήσει με δημοψήφισμα από τον ελληνικό λαό και από αβλεψία το διάβασε ΝΑΙ. Κάποιοι είχαν πει τότε  ότι ‘’επί τέλους ανέβλεψε’’, ενώ άλλοι κακεντρεχείς και προφανώς ακροδεξιοί ή τουλάχιστον εμμονικοί δεξιοί τον αποκάλεσαν πιστό του μαμωνά και άλλες τέτοιες υπερβολές. Τι κέρδος είχε ο άνθρωπος από όλη αυτή την 17ωρη δοκιμασία, την οποία αποδεχτήκαμε και πληρώνουμε εμείς; Τη χλιδάτη ‘’αριστερή’’  ζωή του πρωθυπουργού της χώρας  τη δικαιούται σε κάθε περίπτωση, ύστερα από  τόσες και τόσες καταλήψεις δεν δικαιούται και μια ‘’κατάληψη’’ της εξουσίας;  Εδώ η κυρία Μπέτυ Μπαζιάνα,  – σύντροφος του Πρωθυπουργού, διατύπωσε κάποιες αντιρρήσεις  στην πρώτη της συνέντευξη στην ανεξάρτητη εφημερίδα του Σύριζα [ συγγνώμη των Συντακτών εννοούσα]  «Ο ΣΥΡΙΖΑ πήρε την κυβέρνηση, αλλά όχι την εξουσία», και είχε προσθέσει την ιστορική  φράση: «Ο Αλέξης Τσίπρας δεν πρόδωσε, δεν εξαπάτησε, δεν είπε ψέματα». Ελπίζω να μην αποπειραθεί κανείς να  θέσει υπό αμφισβήτηση τα λεγόμενα ολόκληρης Καθηγήτριας Πανεπιστημίου που νέμεται μαζί του όλη αυτή την αίγλη και την κουτάλα της εξουσίας!!!

Εδώ θα αντιπαραθέσω το ‘’ταπεινωτικό’’  παράδειγμα της Αρχόντισσας από το Αϊβαλή, που τα χαμίνια του Ναυπλίου αποκαλούσαν Ψωροκώσταινα, που κατέθεσε στον έρανο για βοήθεια των πολιορκημένων του Μεσολογγίου, το τελευταίο ΄΄γρόσι’’ και το ασημένιο δαχτυλίδι της. Ο όρος ψωροκώσταινα είχε συνδεθεί έκτοτε με την μόνιμα χρεωμένη και δεινοπαθούσα χώρα μας, αλλά φαίνεται ότι ο χαρακτηρισμός αυτός θεωρείται πλέον ανεπαρκής και ανεπίκαιρος για  τη  σημερινή κατάντια μας. Τα γλαφυρά έως γελοία γεγονότα των ημερών  ωθούν στη σκέψη ότι ο χαρακτηρισμός ‘’Σωρροκώσταινα’’ προσιδιάζει περισσότερο στην προσφιλή μας  χώρα , στην οποία ευημερούν   γενικώς τα ‘’νούμερα’’ και η κομματική ελίτ με τις μετοχές στις Τράπεζες Ανατολής και Δύσης. Αυτοί είναι οι εκπρόσωποι που μας ταιριάζουν  και να σκεφθείτε ότι ‘’δεν έσφιξαν ακόμα οι ζέστες’’. Αντώνης Ταρνανάς

* Αποτέλεσε κάποτε πονηρή εφεύρεση του Αντρέα Παπανδρέου για να χορηγεί αυξήσεις αποδοχών με δανεικά, τα οποία η περίοδος χάριτος τα εμφάνισε πολύ αργότερα και εκείνος μεν πήρε τη δόξα, ενώ ο λαός πληρώνει ακόμα την εξόφλησή τους.

 ** Καπιστράνα ή καπίστρι είναι εξάρτημα ιπποσκευής που φοριέται στο κεφάλι όλων των υποζυγίων , για να ελέγχει ο αναβάτης την κίνησή τους. Βλέπετε σχετική φωτογραφία:

ΟΙ ΧΟΡΟΙ ΚΑΛΑ ΚΡΑΤΟΥΝ

Με μπροστάρη τον Βουλευτή του Σύριζα κ. Κώστα Σέλτσα να τραγουδά και να σέρνει το χορό του Αιγαιο-μακεδονικού  αλυτρωτισμού, διερωτώμαι γιατί ασχολούμαστε ακόμα  με την Ελληνο-Μακεδονική συμφωνία με τους βόρειους γείτονες και τους βάζουμε και αυτούς σε μπελάδες και δημοψηφίσματα; Κάποια Βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ δήλωσε πρόσφατα ότι ο όρος Βόρεια Μακεδονία είναι σαν να λέμε Βόρεια Κορέα. Να  προσέχουμε να μην τους χάσουμε αυτούς τους ‘’πατριώτες’’, που, δεν ξέρω γιατί, μου θυμίζουν το γνωστό τηλεπαιχνίδι SURVIVOR στην παρούσα τελική φάση του, που ‘’ έχουν μπερδευτεί μεταξύ τους’’.

Το καταλαβαίνω ότι  αποτελεί υποχρέωση για τα  συζητούμενα στα πηγαδάκια των ΑΝΕΛ ‘’ανταλλάγματα προς τους δολοφόνους των λαών Αμερικάνους , το ΝΑΤΟ, τη Γερμανία [που πολύ το επιθυμεί]’’ να τους βάλουν στην Ατλαντική  Συμμαχία και στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Μα αυτό έχει ήδη συντελεσθεί με την υπογραφή της συμφωνίας στις Πρέσπες και την πρόσκληση του ΝΑΤΟ που ακολούθησε. Είναι βέβαια γνωστό ότι μετά τη συμφωνία που σημαίνει την ‘’άρση’’ του βέτο στο Βουκουρέστι, δεν υπάρχει διαδικασία ανάκλησης της εισδοχής και άδικα ‘’σφάζονται’’ στα Σκόπια για τα μάτια του κόσμου και ζητούν και τα ρέστα, αφού  ο κ. Βουλευτής έσπευσε να τα δώσει όλα, με τις ευλογίες του  Υπουργού Τύπου.

Ο επί των διαψεύσεων κ. Υπουργός    έδωσε πλήρη κάλυψη  όταν ρωτήθηκε και δήλωσε: «Οι Έλληνες πολίτες μπορούν να χορεύουν ό,τι θέλουν». Προφανώς, το μούσι – που θεωρεί γνώρισμα προοδευτικότητας – τον εμποδίζει να ακούσει το περιεχόμενο του ‘’εθνικού άσματος’’ που τραγουδούσε ο μερακλής χορευτής «Μην ξεχνάτε Μακεδόνες, μην ξεχνάτε – είσαστε Μακεδόνες – μην ξεχνάτε την Αιγαιακή Μακεδονία» “Egejska Makedonija ne zaboravajte”.    Υπενθυμίζεται επίσης ότι κατά το παρελθόν ο ίδιος βουλευτής είχε κάνει φιλοσκοπιανή προσφυγή κατά της Ελλάδας στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, ενώ μετά την υπογραφή της συμφωνίας των Πρεσπών, ο κ.Σέλτσας είχε δηλώσει «μακεδόνας» στην σκοπιανή υπηρεσία της Deutsche Welle!!! Προφανώς, αυτός είναι κατά των διακρίσεων Βορείων και Νοτίων.  Χωρίς να είμαι νομικός, διερωτώμαι μήπως και η συγκεκριμένη ενέργεια εμπίπτει στις γνωστές περιπτώσεις που τσίμπησαν τον σύγχρονο Καραϊσκάκη του νεοφασισμού μέσα στο Κοινοβούλιο; Μακράν εμού πάντως η οποιαδήποτε στοχοποίηση , που συχνά αναφέρεται τελευταία από τους ζοριζόμενους κυβερνητικούς εταίρους.

            Ο άνθρωπος, ασκώντας το δικαίωμα του ‘’αυτοπροσδιορισμού’’  δηλώνει ότι  είναι  ‘’μακεδόνας του Αιγαίου’’, γιατί κύριε εκπρόσωπε ,του ‘’αλλάζετε’’ την εθνικότητα; Τώρα πια είναι και ‘’με τη βούλα’’ αυτό που ανέκαθεν επιδίωκε, γιατί λοιπόν του στερείτε το δημοκρατικό δικαίωμα που δήθεν υπερασπίζεστε και κινδυνεύει να παρεξηγηθεί από τον αλαλάζοντα ‘’ομοεθνή του Πρόεδρο’’  της γείτονος; Δεν ξέρω μήπως μας τον διεκδικήσει το γειτονικό κοινοβούλιο, οπότε θα υποχρεωθεί  να αλλάξει τη δήλωσή του και  ο κύριος Τζανακόπουλος.

            Θυμάμαι στο παρελθόν τον ξεσηκωμό  του γενικότερου χώρου των κυβερνώντων μας,  γιατί κάποιοι μεθυσμένοι αφελείς,  χόρευαν το παρεξηγημένο ‘’Γρίβαμ σε θέλει ο Βασιλιάς’’ και κάποιοι άλλοι νοσταλγοί της νοσηρής εφταετίας   συμμετείχαν το 1997 σε ‘’χουντογλέντι’’, για το οποίο  κινήθηκαν οι άμεσες διαδικασίες καταδίκης . Έτσι δίνεται  η εντύπωση ότι οι ηγέτες μας  είναι μονόφθαλμοι  ή  τελικά δεν ξέρουν   τι υποστηρίζουν, έχοντας βέβαια το ελαφρυντικό της ‘’ ιδεολογικής όζμωσης’’  με τους κυβερνητικούς εταίρους,  που αναζητούν ακόμα  τον αυτοπροσδιορισμό  τους.

            Με αφορμή τα προαναφερθέντα θυμήθηκα τη χθεσινή έκτακτη συνέντευξη του συναρχηγού κ. Καμμένου, που έσπευσε να συγχρονιστεί με τα περί συνωμοσίας και στοχοποίησης της ‘’επάρατης’’ κατά των κυβερνητικών στελεχών της χώρας  και να δηλώνει: «Δεν συναλλασσόμαστε δεν βάζουμε στη ζυγαριά τα εθνικά θέματα με το χρέος», είπε χαρακτηριστικά. Προσωπικά θέλω πάρα πολύ να τον πιστέψω αλλά αν το κάνω θα βγάλω ψεύτη τον κ. Σγουρίδη. Αυτή η κοινοπραξία λέει τόσα πολλά και πράττει πάντα το αντίθετο, που δεν ξέρει κανείς πότε και ποιους πρέπει να πιστεύει. Είναι σαν το ανέκδοτο της ‘’καθαρής εξόδου από τα μνημόνια’’ που αποφασίζεται σήμερα στο EUROGROUP. Από την άλλη σκέπτομαι γιατί  υπάρχει τόση δυσκολία συνεννόησης μεταξύ των μελών των ΑΝΕΛ, ώστε να καταφεύγουν σε συνεντεύξεις για να το καταφέρουν;  Αυτή η απορία θα μου μείνει και φοβάμαι ότι μετά τις επόμενες εκλογές θα είναι δύσκολο να βρεθεί και εκπρόσωπός τους για να την  απαντήσει!!!

            Αλήθεια, τι θα λέγατε να τα ξαναπούμε – όσοι επιζήσουμε μέχρι τότε – με την έναρξη του εθνοσωτήριου έτους 2019, εκτός αν βάλει και πάλι το χεράκι της το νέο-προοδευτικό μέρος της  αντιπολίτευσης και  δώσει ‘’ποταμίσια’’ σανίδα σωτηρίας. Σε κάθε περίπτωση οψόμεθα, αφού η χώρα μας είναι μικρή και ‘’ξερενόμαστε’’ όλοι μεταξύ μας, χωρίς να χρειάζεται η ‘’υπόδειξη’’ των υπευθύνων όπως συστηματικά έκανε αυτή η παράταξη κατά των Μερκελιστών και των γερμανοτσολιάδων, με ξυλοδαρμούς, καψίματα και μούντζες !!! Το σημερινό μου σχόλιο είναι μικρό αλλά ελπίζω, νόστιμο. Τα πολλά και σπουδαία, άλλωστε έπονται!!!

Αντώνης Ταρνανάς

ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΕΛΕΥΤΙΟΥ ΑΡΘΡΟΥ ΜΟΥ

ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΥ ΑΡΘΡΟΥ ΜΟΥ

Τα στατιστικά στοιχεία των αναγνωστών του τελευταίου άρθρου μου ‘’ΟΙ ΕΜΠΟΡΟΙ ΤΩΝ ΕΘΝΩΝ’’  της ιστοσελίδας μου, δείχνουν ότι είναι το περισσότερο διαβασμένο από κάθε  προηγούμενό μου,  στην Ελλάδα  και παγκόσμια. Επειδή αυτό με εμβάλλει σε  σκέψεις ως προς τη σημασία του γεγονότος, παρακαλώ θερμά τους αναγνώστες του να διατυπώσουν τα θετικά ή αρνητικά τους σχόλια, ώστε να κρίνω αν πρέπει αυτό να με ενθαρρύνει να συνεχίσω να γράφω ή έχω γίνει ενοχλητικός, ώστε να διακόψω πάραυτα τη δημόσια κριτική μου. Μπορείτε για τα σχόλιά σας να απευθυνθείτε στα e-mail μου : anpantar@yahoo.gr  ή στο antoniostarnanas@gmail.com και θα σας είμαι ευγνώμων. Ίσως αυτό να αποτελέσει μια καλή ευκαιρία να γνωρίσω κάποιους από τους ανθρώπους που μου κάνουν την τιμή να ασχολούνται με τα πνευματικά μου πονήματα.

Αντώνης Ταρνανάς

ΟΙ ΕΜΠΟΡΟΙ ΤΩΝ ΕΘΝΩΝ

Τις ημύνθη περί πάτρης; Και τι πταίει η γλαυξ, η θρηνούσα επί ερειπίων; Πταίουν οι πλάσαντες τα ερείπια. Και τα ερείπια τα έπλασαν οι ανίκανοι κυβερνήται της Ελλάδος.(100 χρόνια πριν. Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης)

Διαβάζοντας στα μαθητικά μου χρόνια το μυθιστόρημα του κοσμοκαλόγερου των ελληνικών γραμμάτων, ερχόμουν σε επαφή για πρώτη φορά με την ιδιάζουσα γλαφυρή καθαρεύουσα του συγγραφέα, με τη διατήρηση της ντοπιολαλιάς στους διαλόγους του. Αυτό διευκόλυνε  την πλήρη κατανόηση των νοημάτων του, ακόμα και σε εκείνους που δεν γνώριζαν ή  ακόμα και στους πολέμιους της λόγιας αυτής μορφής της γλώσσας μας.

 Το έργο διαδραματίζεται στο διάστημα 1199 με 1207, παραμονές της Δ΄ Σταυροφορίας, όταν Βενετοί και Γενοβέζοι πειρατές εξορμούν για να κυριαρχήσουν στις Κυκλάδες. Στο βιβλίο,  περιγράφεται και το κλίμα της εποχής όπου «οι έμποροι των εθνών» με βασικό κίνητρο τη δίψα για χρήμα, καταφεύγουν σε ωμότητες και αυθαιρεσίες.

       Η ηλικία μου και η έλλειψη προσωπικών εμπειριών, δεν μου επέτρεπε τότε να σκεφθώ μέχρι πού μπορούν να φθάσουν οι ‘’έμποροι των εθνών και των λαϊκών ελπίδων’’, προκειμένου να φέρουν σε πέρας τις νοσηρές τους ιδεοληψίες. Με βοήθησε όμως σ’ αυτό ο υπότιτλος του άρθρου μου που αποτελεί ‘’προφητικό’’ απόφθεγμα του αείμνηστου  συγγραφέα, που μας προσγειώνει στη ζώσα ελληνική πραγματικότητα.

       Δεν ευθύνεται λοιπόν η κουκουβάγια που θρηνεί πάνω στα ερείπια, αλλά αυτοί που τα δημιούργησαν και τους κατονομάζει, ρητά και κατηγορηματικά, ‘’είναι οι ανίκανοι Έλληνες [διατηρώ το κεφαλαίο έψιλον από σεβασμό προς τη χώρα] κυβερνήτες!!!

       Μακαρίζω τον Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη, γιατί δεν ατύχησε να ζήσει την σημερινή πολιτική νομενκλατούρα και τον ασύδοτο νεποτισμό, που διέπει  –με τον δικό του αλάθητο τρόπο- το πολιτικό ‘’καθεστώς’’ της χώρας μας. Εκείνος λοιπόν δεν πρόλαβε τις σημερινές ‘’προοδευτικές απόψεις’’ των ηγετών μας, πρόβλεψε όμως τα αποτελέσματα και τα ερείπια που θα θρηνούν οι σύγχρονές –όσες απέμειναν – γλαύκες. Από εδώ και κάτω θα προσπαθήσω να είμαι ,όσο μπορώ, ευγενικός στις εκφράσεις μου, χωρίς όμως να βλάψω την ουσία των λέξεων και των γεγονότων. Δεν με νοιάζει ποιές εκφράσεις χρησιμοποιούν όλοι οι άλλοι και θα παραμείνω στην ουσία του ελληνικού λεξιλογίου.

Αυτό λοιπόν που υπέγραψε στις Πρέσπες ο αμερικανοκαπελωμένος [ αναφέρομαι  στη λευκή   πλατύγυρη ρεπούμπλικα]     κ. Κοτζιάς  και τους 6 ασπασμούς του προς τον σύντροφο ‘’μακεδόνα’’  συνάδελφό του, λέγεται ξεπούλημα εθνικού ονόματος , εθνικότητας και   αναγνώριση μακεδονικής γλώσσας. Σημειώνω  ως προς τους ασπασμούς, ότι κατά το σλαβικό τυπικό ο τελευταίος γίνεται στο στόμα και επίσης ότι το γλωσσικό αυτό ιδίωμα έχει την προσθήκη άρθρων,  που απουσιάζουν παντελώς στις λοιπές σλαβικές γλώσσες. Το άρθρο μάλιστα τίθεται στο τέλος της λέξης, όπως π.χ. η μακεδονική δημοκρατία αποδίδεται στη χώρα αυτή ως ‘’μακεντόσκατα ρεπούμπλικα’’, το [κόκκινο  τα] αποτελεί το άρθρο.

Τη δεκαετία του 1960 γνώρισα στην Τσεχία ένα δικηγόρο, ‘’μαχητή  και τραυματία του Γράμμου’’,  στις  συχνές διαδηλώσεις κατά της Πρεσβείας μας για την αναγνώριση της ‘’Μακεδονίας  του Αιγαίου’’. Μετά την ‘’ανάνηψή’’ του ,με την Άνοιξη της Πράγας το 1968 – που πρωτοστάτησε με τους λοιπούς Έλληνες που είχαν καταφύγει το 1949 στη χώρα, κατά της σοβιετικής εισβολής,  ο ίδιος αυτός δικηγόρος, αποκαλούσε τους κατοίκους του κρατιδίου   αυτού περιπαιχτικά ως ‘’σκατάδες’’ [λόγω της κατάληξης των λέξεων]. Εκείνος βέβαια είδε, έζησε και ανένηψε, ενώ κάποιοι δικοί μας ‘’θεωρητικοί του αριστερισμού’’, έπαθαν ολική  εθνική τύφλωση και κινδυνεύουν να παραμείνουν στην ελληνική ιστορία, με επιθετικούς προσδιορισμούς που θα βαρύνουν – αδίκως – και τους απογόνους τους. Έχουν μια τελευταία ευκαιρία λοιπόν να το ξανασκεφθούν, πριν είναι πολύ αργά για τους ίδιους και την Ελλάδα.

Αν, ‘’ο μη γένοιτο’’ η ιδεοληψία τους, για να μη χρησιμοποιήσω ‘’εμπορικότερους’’ όρους, είναι τόσο ανίατη, με φοβίζει η ιδέα τί θα ακολουθήσει μετά  από αυτή την ‘’πώληση’’   έναντι πινακίου γερμανικού ‘’κνέντελ.  Με τρομάζει η τελευταία εμμονή των ανατολικών μας γειτόνων , για μια δίκαιη μοιρασιά των ‘’νησιών της καρδιάς των ‘’  και σκέπτομαι ότι ως καλόκαρδοι διεθνιστές, μπορεί να  διευκολύνουμε αυτές τις επιθυμίες τους, ώστε ‘’να συμβάλουμε στην ειρήνη της ευρύτερης  περιοχής !!!’’ Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι κάποιοι ‘’ιστορικοί’’ του χώρου καταγωγής του Σύριζα, έχουν ζητήσει στο παρελθόν να αλλάξουμε τα βιβλία της ιστορίας μας, παρουσιάζοντας τη σφαγή της Σμύρνης, ως ‘’ποδοπάτημα σε μια promenade στην παραλία. Κάποια άλλα – εν ενεργεία στελέχη  του ίδιου χώρου- διαδήλωναν πολύ πρόσφατα υπέρ της αναγνώρισης της γειτονικής μας χώρας , ως Μακεδονίας [ΣΚΕΤΗΣ], ώστε τώρα, με την προσθήκη της λέξης Βόρεια , να επιδεικνύουν  τη μεγαλοψυχία τους  για  τους ντόπιους παραπλανημένους ‘’μακεδονομάχους’’ ακροδεξιούς  εθνικιστές που μιλάνε  για την Ελληνική Μακεδονία. Αντώνης Ταρνανάς

Υ.Γ. Σημειώνω συστηματικά σε ποιους απευθύνω τα κατά καιρούς άρθρα μου, ώστε να μη μπορούν να επικαλεσθούν τις όποιες   προσχηματικές δικαιολογίες για την άγνοια των γεγονότων. Στο τέλος όλοι μας κρινόμαστε, έστω και από τη συνείδησή μας – αν και όπου υπάρχει στην εποχή μας το σπάνιο αυτό είδος που χαρακτήριζε τη φυλή μας.