Ο ΓΑΙΔΑΡΟΣ ΤΟΥ ΧΟΤΖΑ ΕΙΣ ΤΑ ΚΑΘ' ΗΜΑΣ

       Και το προσωπικό πείραμα με τη ΔΕΗ

             

Είναι γνωστός ο μύθος του Ναστραντίν Χότζα με το γάιδαρο του, ο οποίος  μόλις τον έμαθε να μην τρώει, πέθανε! Ο      μύθος βρίσκει την πλήρη εφαρμογή του στη σημερινή Ελλάδα, ο ανόητος λαός της οποίας – παρά τις γαστρονομικές υποδείξεις της κυρίας Φωτίου με τα γεμιστά και τις κυβερνητικές διαβεβαιώσεις με  τις επιλεκτικές επικλήσεις  κοινοτικών φίλων της, ότι η οικονομία μας βελτιώνεται συνεχώς,  δεν μπορεί να το καταλάβει. Ας  θυμηθούμε λοιπόν  τα κατορθώματα  του Χότζα, αφού βιώνουμε την εποχή των  σύγχρονων πειραματισμών του.

Ο Χότζας λοιπόν αντιμετώπιζε  πολύ σοβαρές οικονομικές δυσκολίες και αποφάσισε  να κάνει περικοπές δαπανών, αρχίζοντας  -  όπως συνηθίζουν τα αφεντικά – από  τον γάιδαρο του, προκειμένου να περνάει ο ίδιος καλά και να κρατήσει υπό την εξουσία του  το υποζύγιό του! Έκοψε λοιπόν την τροφή που έδινε στο ζώο από τρεις οκάδες, σε δυο οκάδες κάθε μέρα. Ο γάιδαρος άρχισε να αδυνατίζει αλλά το αδυνάτισμα ήταν σταδιακό και ο Χότζας δεν το πρόσεξε, μιας κι ο γάιδαρος εξακολουθούσε να τον μεταφέρει αδιαμαρτύρητα στη ράχη του. Έτσι μετά από κάποιες μέρες ο Χότζας – ύστερα και από σχετικές υποδείξεις ειδικών φίλων του - σκέφτηκε : «Μια χαρά τα πάει ο γάιδαρος και με τις δυο οκάδες. Άρα και μια οκά την ημέρα να του δώσω, δεν έχει ανάγκη». Πράγματι από την επομένη, το κριθάρι περιορίστηκε στο μισό της προηγούμενης ποσότητας. Σε καμιά δεκαριά μέρες, ελάττωσε πάλι την ημερήσια δόση φτάνοντας στη μισή οκά την ημέρα, εισπράττοντας και τα συγχαρητήρια των φίλων , τις απόψεις των οποίων  είχε πλέον υιοθετήσει οριστικά. Φυσικά ο γάιδαρος είχε καταντήσει «πετσί και κόκκαλο» και μόλις και μετά βίας μπορούσε να αντέξει το βάρος του αφεντικού του. Ο Χότζας όμως ενθουσιασμένος από την «επιτυχία» του πειράματος, ούτε που πρόσεξε την κατάντια του ζώου. Αντίθετα, σκέφτηκε ότι αφού ο γάιδαρος άντεξε την περικοπή της τροφής κατά δυόμιση οκάδες, θα μπορούσε να αντέξει και μια μικρή περικοπή κατά μισή οκά ακόμη. Έτσι σε μια βδομάδα περίπου έκοψε εντελώς το κριθάρι. Αλλά ενώ ο Χότζας ήταν ενθουσιασμένος που κατάφερε να εκπαιδεύσει το γάιδαρο να ζει χωρίς τροφή, ο γάιδαρος δεν άντεξε άλλο και μετά από 5 μέρες πέθανε από την πείνα. O Χότζας πήγε να πεθάνει από τη στεναχώρια για τη συμφορά που τον βρήκε, και όταν τον επισκέφτηκαν φίλοι και γνωστοί για να τον παρηγορήσουν, αναφώνησε το σπαραξικάρδιο και αμίμητο: «Τι ατυχία! Πάνω που έμαθα το γάιδαρο να μην τρώει, ψόφησε!».

Εδώ σταματάει ο μύθος και αρχίζει η πεζή και ζώσα πραγματικότητα. Σήμερα, μια μέρα που οι ειδικοί προβλέπουν καύσωνα, σκέφθηκα να επαναλάβω το πείραμα του Χότζα, αντί της οικονομίας στην τροφή, με οικονομία στην ηλεκτρική ενέργεια. Με τη σκέψη ότι ξεπερνώντας την ‘’επιτρεπόμενη’’ κατανάλωση ηλεκτρικού, αυξάνονται γεωμετρικά οι λοιπές χρεώσεις, κρατώ  κλειστά όλα τα κλιματιστικά του σπιτιού, δοκιμάζοντας παράλληλα και τις  αντοχές μου. Άλλωστε και στην ακραία περίπτωση αποτυχίας του εγχειρήματός μου, δεν απομένει πια  τίποτα άλλο να χάσω ενώ, η Κυβέρνηση θα προσθέσει στα πλεονάσματα και το πενιχρό υπόλοιπο της σύνταξής μου. Θα μου πείτε τι είναι ο κάβουρας , τι είναι το ζουμί του! Μην το λέτε, διότι προφανώς δεν θα είμαι ο μόνος που ‘’το φασούλι του’’ θα προστεθεί στο κρατικό σακούλι.

Έχει φθάσει μεσημέρι, η ζέστη γίνεται ανυπόφορη και χωρίς να παρατηρώ το θερμόμετρο ,  συνεχίζω να γράφω – πίνοντας άφθονο νεράκι που υποδεικνύουν οι άλλοι ειδικοί . Εδώ  η κυρία Θεανώ δεν μπορεί να βοηθήσει , αφού   ειδικεύεται στις οικονομικές συνταγές φαγητού, όπως παλιά η κυρία Βαλαβάνη ήταν ειδικευμένη στη μεταβίβαση σκέψης στο μυαλό της μητέρας της, η οποία  απέσυρε τις καταθέσεις από την τράπεζα στο ‘’πάρα πέντε της εφαρμογής των capital controls’’. Αυτοί οι άνθρωποι μας δουλεύουν και το χειρότερο είναι ότι δεν δείχνουν  καν μεταμέλεια, όπως έκανε ο κουτοπόνηρος Ναστραντίν, που έστω και καθυστερημένα λυπήθηκε για την απώλεια του δικού του γαιδάρου.

Για μια ακόμα φορά θα αναφερθώ στο βιβλίο του συντρόφου του Τίτο, Μίλοβαν Τζίλας, με τίτλο ‘’ η Νέα τάξη’’ που κατακεραύνωνε τους τέως συνοδοιπόρους του, που προτίμησαν την καλοπέραση, απεμπολώντας κάθε προηγούμενο ιδανικό [ διότι τότε υπήρχαν ακόμα ιδανικά και ίσως και ιδεολογίες].Αποτέλεσμα αυτής του της αντίδρασης υπήρξε η φυλάκισή του από το καθεστώς των συντρόφων του. Αντίθετα σε ανάλογη δική μας περίπτωση, οι αντιρρησίες απλά αποκλείστηκαν ομαδικά από τις δεύτερες εκλογές του 2015. O tempora o mores, που θα έλεγε αν ζούσε σήμερα ο Κικέρωνας [ω καιροί, ω ήθη], για να καταδείξει με ειρωνικό και σαρκαστικό τρόπο το σημερινό κατάντημα!!!

Μέχρι και την ώρα της αποστολής  του κειμένου – εάν το παραλάβετε – σημαίνει ότι πετυχαίνει και το δικό μου πείραμα, χωρίς να συνιστώ σε κανένα, να μιμηθεί τη δοκιμασία μου, που  μάλλον θα αναγκασθώ να διακόψω.[ Πάντως κάτι κέρδισα μέχρι τώρα].  Υπάρχει άλλωστε και η συμφέρουσα διακηρυγμένη θέση  των οπαδών του συνθήματος δεν πληρώνω,  δεν πληρώνω που, ‘’ προοδευτικότατα’’ φορτώνει τις όποιες συνέπειες στους ‘’άλλους’’ .   Αντώνης Ταρνανάς

ΔΙΑΦΟΡΑ ΜΙΚΡΑ-ΠΙΚΡΑ ΣΟΛΙΑ

  [ έχει και η υπομονή τα όριά της ]

Αρχίζω με τις ‘’κουτοπόνηρες’’  δηλώσεις του κ. Κουρουμπλή – που πληθαίνουν τελευταία – και φθάνουν σε ανεπίτρεπτες υποδείξεις για τον τρόπο που πρέπει να τον ερωτούν οι δημοσιογράφοι. Είπε λοιπόν ο κ. Υπουργός προχθές ‘’ ότι το 2015, όταν ήρθε στην κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Αλέξης Τσίπρας, προσπάθησαν την ανατροπή, ωστόσο, όπως τόνισε, «σπάσαμε τα μούτρα μας».

Κύριε Υπουργέ δεν σπάσατε μόνο τα δικά σας  μούτρα , αλλά και εκείνα του Ελληνικού λαού, για να μην χρησιμοποιήσω την παλιά χωριάτικη ρήση -  που γνωρίζετε καλά λόγω καταγωγής -  ‘’ με τι μούτρα θα αντικρίσετε τους ψηφοφόρους σας και όχι μόνο’’ για τα αμέτρητα  χονδροειδή ψέματα που τους έχετε αραδιάσει!!! Τα ‘’αστειάκια’’ ότι με το σκίσιμο των μνημονίων δεν κυριολεκτούσατε και άλλες σχετικές φαιδρότητες δεν προκαλούν πλέον  γέλιο σε κανένα,  αλλά αγανάκτηση για εσκεμμένο εμπαιγμό, που δεν μπορεί να ξεπλύνει ούτε  η γειτονική σας λίμνη Στράτου. Με την ευκαιρία σας παρακαλώ να μου λύσετε και μια προσωπική αφελή απορία: Πόσα , συγγενικά ή άλλως πως ‘’εξηρτημένα’’ άτομα απασχολείτε για να διαβάζουν, να σας μετακινούν και να βλέπουν για λογαριασμό σας [ μετέχοντας και στις ‘’προσωπικές’’ επιθεωρήσεις   της πετρελαιοκηλίδας του Σαρωνικού] και έναντι ποίου τιμήματος; Παρακαλώ μη μου απαντήσετε με τα ίδια αστειάκια, διότι δεν μπορώ να αντέξω πια άλλο γέλιο.

Διαβάζω την ανακοίνωση της κυρίας Ζαχάροβα, εκπροσώπου του Ρωσικού Υπουργείου Εξωτερικών για την απέλαση των Διπλωματών της χώρας της ‘’ ότι η Αθήνα σύρθηκε από μία βρώμικη προβοκάτσια σε βάρος της Μόσχας’’ και την απάντηση του Ελληνικού Υπουργείου, που εν πολλοίς συμπίπτει με εκείνη του κ. Ζάεφ και αισθάνομαι τρομερή μελαγχολία. Δεν αναφέρομαι βέβαια στις δύο απελάσεις – που αποτελούν αναφέρετο δικαίωμα μιας ανεξάρτητης χώρας που σέβεται τον εαυτό της – αλλά στον ερασιτεχνισμό και την ενδεικτική αμηχανία του χειρισμού  της σοβαρής αυτής υπόθεσης .

 Υπηρέτησα το ΥΠΕΞ – ΟΧΙ ΩΣ ΔΙΠΛΩΜΑΤΗΣ - από τη δεκαετία του 1950 μέχρι και το 1993 και έχω προσωπική εμπειρία και αρκετή γνώση - λόγω ειδικότητας που με κρατούσε  ενήμερο σχετικών ενεργειών  –  και βρίσκω – ατυχώς -  ένα μόνο ανάλογο περιστατικό και μάλιστα συμπίπτει   με την περίοδο που ‘’έφευγε’’ η χούντα. Αυτό και μόνο, δεν περιποιεί καμιά τιμή για μια  δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση και εκθέτει επαγγελματίες διπλωμάτες, που είναι σίγουρο ότι θα αντιδρούσαν εντελώς διαφορετικά, αν είχαν αφεθεί ελεύθεροι να ενεργήσουν σύμφωνα με τις γνώσεις τους και τη διεθνή πρακτική.

 Τη στιγμή αυτή δικαιώνονται οι φόβοι μου με την ανακοίνωση  ότι ‘’αναβάλλεται’’ η προγραμματισμένη επίσκεψη του Ρώσου Υπουργού Εξωτερικών, που μόνο τη χώρα μας ζημιώνει!!! Υπάρχει κάποιος ευχαριστημένος από αυτή την εξέλιξη;

Κανείς δεν δικαιούται πλέον να παίζει με τα εθνικά μας θέματα τα οποία – σε αντίθεση με τα οικονομικά – πολύ δύσκολα διορθώνονται και αν αυτό γίνει είναι ανυπολόγιστο το τίμημα ‘’επαναφοράς’’ και δεν αναφέρομαι σε χρηματικό κόστος!!!  Είχα πρόθεση να συνεχίσω και σε άλλους σχολιασμούς, αλλά η επικαιρότητα του τελευταίου με αναγκάζει να σταματήσω εδώ.  Αντώνης Ταρνανάς

Υ.Γ. Την ενημέρωση των σχολιαζόμενων προσώπων μπορούν να κάνουν τα κομματικά έντυπα και προσκείμενά τους πρόσωπα, που περιλαμβάνονται στους αποδέκτες του παρόντος.

ΕΠΕΤΕΙΑΚΑ ΚΑΙ ΧΥΔΑΙΟΤΗΤΕΣ

   ΦΙΛΟΚΑΛΟΥΜΕΝ ΤΕ ΓΑΡ ΜΕΤ ΕΥΤΕΛΕΊΑΣ

      ΚΑΙ ΦΙΛΟΣΟΦΟΥΜΕΝ ΑΝΕΥ ΜΑΛΑΚΙΑΣ

Είναι επιτακτική η ανάγκη να ανατρέχουμε συχνότερα στο απώτερο παρελθόν, ώστε  να κατανοούμε  το παρόν και να μορφώνουμε  γνώμη για τις ενδεχόμενες  προοπτικές, που ο καθένας μας μπορεί να αναμένει από   το μέλλον.

Στο τέλος του πρώτου έτους του πελοποννησιακού πολέμου , [431 π.Χ.], ο Περικλής για να τιμήσει τους πρώτους πεσόντες και να εξυψώσει το ηθικό των Αθηναίων ανέφερε  τη  φράση του τίτλου , που έγινε γνωστή λόγω της επίμαχης λέξης, η οποία σήμερα χρησιμοποιείται κατά κόρον και ποικιλοτρόπως για να καλύψει πολλές πτυχές της ζωής του Νεοέλληνα. Ωστόσο, στα χρόνια του Περικλή η λέξη είχε εντελώς διαφορετικό νόημα και σήμαινε την μαλθακότητα, τη νωθρότητα. Γενικότερα, η διάθεση του ρήτορα στο συγκεκριμένο κεφάλαιο είναι να τονώσει τον πατριωτισμό και το αίσθημα εθνικής υπερηφάνειας των συμπολιτών του σε αυτή την κρίσιμη ώρα για την πόλη τους.

Τι κάνουμε σήμερα στην πολιτισμένη και ευρωπαϊκή Ελλάδα, για τον  πατριωτισμό των Ελλήνων και για  την τόνωση της εθνικής μας υπερηφάνειας; Ο πρώτος βρίσκεται υπό διωγμόν, αφού  θεωρείται φασιστικό  γνώρισμα και αποκλειστικό  προνόμιο της ακροδεξιάς, παρά την πλήρη αντίθεση προς  την προτροπή του Ιησού ‘’ μη δώτε το άγιον τοις κυσί’’. Η ‘’αριστερή’’   μας όμως  ηγεσία το κατάφερε και αυτό!!!

 Όσον αφορά το αίσθημα της εθνικής περηφάνιας, αποτελεί ζητούμενο και μόνο κάποιοι  νοσηροί εγκέφαλοι της σύγχρονης αριστεροδέξιας  ‘’καμαρίλας’’ την ανακαλύπτουν και την προβάλλουν με γιορτές της γραβάτας και λίαν προσεχώς πανηγυρισμούς  στην Πνύκα και το –ατυχήσαν και στο παρελθόν-  Καστελόριζο. Το χαρακτηρίζω ατυχήσαν γιατί κατέχει το μοναδικό ‘’προνόμιο’’ ότι στο ίδιο μέρος πανηγυρίστηκε  η  ‘’ευτυχής’’ μας είσοδος στα μνημόνια και η εξ ίσου περήφανη ‘’καθαρή έξοδος’’ από αυτά [αμφότερα με αριστερές κυβερνήσεις]. Αυτοί οι προοδευτικοί και αριστερίζοντες [καραδεξιοί που θα έλεγε η αείμνηστη Μαλβίνα] δεν έχουν πράγματι το Θεό τους. Μετά την εθνική μας επιτυχία της παράδοσης – χωρίς  να ερωτηθεί ο ελληνικός λαός - της μακεδονικής γλώσσας , εθνικότητας και ιθαγένειας [αυτό σημαίνει nationality] στους βόρειους γείτονές μας, που δεν το κρύβουν και οι ίδιοι στις πανηγυρικές  δηλώσεις τους , ετοιμαζόμαστε για ανάλογες ‘’εθνικά υπερήφανες λύσεις και με τους Αλβανούς. Έχουμε ήδη τον προϊδεασμό  του κ. Χάν – για την αναδιοργάνωση των συνόρων - που ενήργησε ως λαγός των προθέσεων  των δανειστών μας, που πολύ πρόσφατα ακόμα, αποκαλούσαμε ‘’φονιάδες’’ των λαών.

Θα παρεμβάλω λίγες μόνο λέξεις – προσωρινά – για το κατάντημα της ελληνικής αποκαλούμενης ‘’αριστεράς’’, που με κελεύσματα των τέως ‘’φονιάδων’’ των λαών, ενέταξαν στους κακούς υποστηρικτές της ελληνικότητας της Μακεδονίας και την ιδεολογική τους ‘’μητερούλα’’, προχωρώντας  σε απελάσεις Ρώσων διπλωματών. Είναι αφάνταστο μέχρι πού μπορεί να φθάσει η έμμονη παραμονή στο θώκο και το κράτημα της κουτάλας της εξουσίας. Τα γεγονότα θα μας υποχρεώσουν άλλωστε να επανέλθουμε και θα αναγκασθούμε δυστυχώς να το πράξουμε  !!!

Δεν θέλω να πλατειάσω περισσότερο στο θέμα [αφού θα μας ταλανίσει ακόμα επί μακρόν], θα επανέλθω όμως  στην ιστορική φράση του Περικλή.  Για να αποδοθεί πλήρως η Νεοελληνική  εφαρμογή της  , θα πρέπει να περιοριστεί  στις επόμενες τρείς λέξεις ‘’αμπέλοφιλοσοφούμε μετά μαλακίας’’,  – ίνα μη τι χείρον ειπώ - αποδίδοντας στην τελευταία λέξη τη συνολική  ερμηνεία της από το απώτατο παρελθόν μέχρι και σήμερα. Οφείλω εδώ να επικαλεσθώ τον μεγάλο μας Κερκυραίο ποιητή και Βουλευτή Λορέντζο Μαβίλη, που είχε πει ‘’ δεν υπάρχουν χυδαίες λέξεις αλλά χυδαίοι άνθρωποι - από τους τελευταίους υπάρχουν βέβαια αμέτρητοι. Για την ακρίβεια δε της φράσης του  ποιητή, αυτή έχει ως εξής: ‘’Χυδαία γλώσσα δεν υπάρχει. Υπάρχουσι χυδαίοι άνθρωποι’’.

Αντώνης Ταρνανάς 

ΞΕΣΚΟΝΙΖΟΝΤΑΣ ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΙΚΌ ΜΟΥ ΧΡΟΝΟΝΤΟΎΛΑΠΟ

Σε μια εποχή που οι συνάνθρωποί μας προγραμματίζουν ή ήδη βρίσκονται σε διακοπές, κάποιοι άλλοι, για τους δικούς του ο καθένας λόγους, δεν μπορούν να μπουν σ’ αυτή τη διαδικασία. Στην ‘’ευπαθή’’ αυτή κατηγορία εντάσσονται και οι εκ πεποιθήσεως ή εξ ανάγκης  ‘’μοναχικοί’’ άνθρωποι, που προσπαθούν να καλύψουν τις ατέλειωτες ώρες μοναξιάς, με εναλλακτικές  ενασχολήσεις, αφού η βίαιη οικονομική τους καθίζηση, τους  στερεί ακόμα και την απλή κοινωνική συναναστροφή στο καφενείο ή το ουζερί της γειτονιάς.

Μέλος και εγώ αυτής της κοινωνίας, προσπάθησα τα τελευταία χρόνια να ασχοληθώ  με την καταγραφή των εμπειριών μου  σε βιβλία ή άρθρα τα οποία αρχικά αντάλλασα [με e-mail] με μια ομάδα φίλων και γνωστών και στη συνέχεια τα δημοσίευα στην προσωπική μου ιστοσελίδα [anpantar.blogspot.con]. Στα πλαίσια αυτά και προς αποφυγήν  της απόσπασης των αναγνωστών από την καλοκαιρινή τους ραστώνη, περιόρισα   στο ελάχιστο τα πρώτα και κάτι ανάλογο ακολούθησα με την ιστοσελίδα μου-  διατηρώντας μια μικρή δραστηριότητα μόνο  ύστερα από απαίτηση  αναγνωστών της.

Έτσι λοιπόν για σήμερα είχα σχεδιάσει το ξεσκόνισμα των φίλτρων των κλιματιστικών μου, αλλά μπροστά στο ρίσκο να μην τα καταφέρω λόγω ύψους και έλλειψης σκάλας, ανέβαλα για ευθετότερο χρόνο αυτή την υψηλή διαδικασία και στράφηκα σε ένα ασφαλέστερο ‘’ξεσκόνισμα’’ του προσωπικού μου χρονοντούλαπου.

Άνοιξα λοιπόν τον δικό μου  ‘’πίθον’’ , και άρχισα να πετάω την εσώκλειστη  ‘’σαβούρα’’, απαλλάσσοντας έτσι και τους οικείους μου από την ανάγκη να βρεθούν μελλοντικά  μπροστά στη δυσάρεστη αυτή διαδικασία. Κράτησα μόνο τρία αντιπροσωπευτικά αντικείμενα [ που θα παραθέσω στη συνέχεια με τα σχετικά σχόλια] και μια πλειάδα εγγράφων ευαρέσκειας και εύφημης μνείας της Υπηρεσίας μου, τα οποία όμως  με αφορούν αποκλειστικά και τα κρατώ μόνο για τον εαυτό μου.

Αρχίζω,  χρονολογικά , με την παράθεση αντίγραφου του απολυτηρίου γυμνασίου [1953], το οποίο η συγχωρεμένη μητέρα μου είχε κορνιζάρει σαν πολύτιμο βραβείο ανδρείας -  με βάση την ιεράρχηση των    προσωπικών της αξιών – ώστε να το προφυλάξει από τη φυσική φθορά του χρόνου.  Τα ευκρινή μαύρα στίγματα δεν είναι οποιασδήποτε μορφής κηλίδες, αλλά οι συνέπειες  της φθοράς των 65 χρόνων που πέρασαν από τότε. Όπως βλέπετε , στο έντυπο αναφέρεται  το επάγγελμα του πατέρα ‘’πατρός κτίστου’’ [ οικοδόμου θα έλεγαν σήμερα], για την ανάλογη ταξική  αντιμετώπιση και ακολουθεί η βαθμολογία. Σημειώνω πληροφοριακά ότι για το συγκεκριμένο γυμνάσιο και την  εποχή , το 17 ήταν το όριο της καλύτερης βαθμολογίας, ενώ το  προσωπικό 12 και 13 στα αρχαία και νέα ελληνικά αντίστοιχα, συνοδευόταν από την ευχή του συγγενούς μου φιλόλογου, ‘’ είμαι βέβαιος ότι έτσι θα μάθεις καλά ελληνικά’’ . Αυτό αποτελεί ίσως και τη μόνη ταύτιση μαζί του, διότι αυτό που ενδεχομένως δεν κατάφερε εκείνος, επιδίωξα και το κατάφερα στη συνέχεια μόνος μου και έμαθα καλά τη γλώσσα μας.[Ακολουθεί φωτογραφία  του απολυτηρίου:

Φθαρμένο αλλά πάντα καθαρό και ανθεκτικό στον χρόνο.

Συνεχίζω με μια φωτογραφία της δεκαετίας του 1950, προς το τέλος της εφηβείας μου [τυπωμένη σε οβάλ μεταλλική επιφάνεια], για να επισημάνω την αισθητική  ‘’επέμβαση’’ του φωτογράφου στον ‘’μαυρισμένο’’ μύστακά μου που αποτελούσα  δείγμα αρρενωπότητας  της εποχής, με τη σημείωση ότι ανέκαθεν υπήρξα ένας ταπεινός ξανθός με ολόλευκη επιδερμίδα και έντομα μπλε μάτια [ακολουθεί φωτογραφία – όπου διακρίνεται και η σκόνη που είχε σωρευθεί].

Τελειώνω την παρουσίαση των ευρημάτων μου, με την πρώτη σελίδα της Τσεχοσλοβακικής άδειας οδήγησης [1967], που έλαβα κατόπιν εξετάσεων, κατά την υπηρέτησή μου στην Ελληνική Πρεσβεία στην Πράγα [1966-1971]. Αυτό συνέπεσε με την Άνοιξη της Πράγας και ένα χρόνο πριν τη σοβιετική εισβολή στην Τσεχοσλοβακία, που έσπευσε να χαιρετίσει το ΚΚΕ, μαζί με το ΑΚΕΛ.

Η προηγούμενη άδεια οδήγησής μου είχε εκδοθεί το 1960 στο Βελιγράδι και δάσκαλός μου στην οδήγηση υπήρξε ο πρώην Διοικητής του Μπούλκες – ονόματι Παπαδάτος, ο οποίος υπήρξε Συνταγματάρχης του Γιουγκοσλαβικού Στρατού και Διευθυντής έκδοσης του πολιτικού περιοδικού Διεθνείς Σχέσεις .Έχω αναφερθεί στο θέμα εκτενώς, τόσο  στο βιβλίο μου ‘’Αρνούμαι να ξεχάσω’’ όσο  και σε σχετικά  παλαιότερα άρθρα μου. Ο ίδιος υπήρξε επιλογή του Στρατηγού    Θρασύβουλου Τσακαλώτου, επικεφαλής της Ταξιαρχίας του Ρίμινι, Πρέσβη επί τιμή στο Βελιγράδι και θείου του σημερινού Υπουργού        Οικονομικών και ήταν αυτός που κρατούσε το αρχείο του ΚΚΕ, που είχε φυγαδευτεί στο εξωτερικό με το τέλος του εμφυλίου  στον Γράμμο και το Βίτσι το 1949.

Αντώνης Ταρνανάς

ΣΥΡΡΙΖΑ

     [Από  ή ως τη ρίζα, τη βάση]

Τίποτα δεν  είναι τυχαίο στη ζωή και δεν οφείλεται σε  συμπτώσεις, αφού και αυτή  ακόμα και η κοσμολογική θεωρία της τυχαίας έκρηξης του BIG BANG , αμφισβητείται και  οι επιστήμονες προσπαθούν με κάθε τρόπο να αποδείξουν την αυθεντικότητα της  και να διαψεύσουν τον ειρωνικό αρχικό  χαρακτηρισμό  που της είχε αποδοθεί τη δεκαετία του 1950 από το BBC. Η τυχαιότητα αποτελεί τέχνασμα , ίσως  δε και αναγκαιότητα για να δικαιολογήσει τα επιφαινόμενα, αποφεύγοντας έτσι τα γενεσιουργά αίτια και τις ενδεχόμενες σκοπιμότητες που οδήγησαν στα οποιαδήποτε αποτελέσματα. Η άποψη δε  ότι ‘’όλα κρίνονται εκ του αποτελέσματος’’, είναι μεν αληθοφανής και  ενίοτε βολική και συμφέρουσα, δεν αποδίδει όμως την ουσία των γεγονότων.

Όλα λοιπόν έχουν τη ρίζα και τη βάση τους και είναι μέγιστο λάθος να κρίνουμε μόνο από την ωφελιμότητα του αποτελέσματος  κάθε ενέργεια, αγνοώντας τα αίτια που μας ‘’θαμπώνουν’’ σε σημείο να μη βλέπουμε   τους λόγους, τις αιτίες και το ενδεχόμενο  μελλοντικό κόστος τους. Εμείς οι νεοέλληνες, εθισμένοι προφανώς στο ρουσφέτι – που προέκυψε σαν κατάλοιπο της τουρκοκρατίας που το χρησιμοποίησαν όλα τα Κόμματα – δεν  αντιμετωπίζουμε το αποτέλεσμα  με γενικότερα ή εθνικά κριτήρια , αλλά το περιορίζουμε στο προσωπικό ή το πολύ στο στενό οικογενειακό ή κομματικό συμφέρον, το αποκαλούμενο και ‘’νιτερέσο’’. Έχω ακούσει αμέτρητους συνομιλητές μου να αναφέρουν ότι ‘’προκειμένου να βοηθήσουν την οικογένεια τους, είναι αποφασισμένοι να συμμαχήσουν και με τον διάβολο. Διασκευάζοντας ελαφρώς το παλιό σύνθημα ‘’ο αγώνας τώρα δικαιώνεται’’, το οποίο  πρωτάκουσα από το ‘’βαθύ ΠΑΣΟΚ’’,  μπορώ να ισχυρισθώ με βεβαιότητα ότι ο ‘’ ο Φάουστ   τώρα δικαιώνεται’’ αφού ο Μεφιστοφελής βρίσκεται όσο ποτέ άλλοτε  πανίσχυρος ανάμεσά μας!!!

Μια και αναφέρθηκα – όχι τυχαία – στο βαθύ ΠΑΣΟΚ, θα ήθελα να κάνουμε μαζί μια μικρή αναδρομή στην  πολύ πρόσφατη λαμπρή και ελπιδοφόρο περίοδο που ‘’ο λαός ανέβηκε στην εξουσία, ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο, τα τιμημένα γηρατειά’’ και  άλλα προοδευτικά συνθήματα , πολλά των οποίων  συνοδεύτηκαν και με απτά αποτελέσματα. Δόθηκαν αυξήσεις σε πολλούς  χαμηλόμισθους που αφαιρέθηκαν από τη μεσαία και ανώτερη τάξη ή αποκτήθηκαν  με δανεικά που ακόμα πληρώνουμε. ‘’Διώξαμε τις αμερικανικές βάσεις’’ – με παράταση της παραμονής τους και τελικά, οι πολιτικοί μας κατάλαβαν τα θετικά στοιχεία της ΕΟΚ και του ΝΑΤΟ και ζήσανε αυτοί καλά και ο λαός καλύτερα [ όσο κράτησαν τα δανεικά ]. Τελικά επανήλθαμε στο λαϊκό γνωμικό ‘’ τι είχες Γιάννη, τι είχα πάντα’’ και φθάσαμε στην προσωρινή τεχνητή μας ευμάρεια , που υπήρξε και η μεγαλύτερη πολιτική απάτη της  σύγχρονης ιστορίας μας.

Τότε λοιπόν συνέβη το εξής τραγελαφικό. Πρωτοκλασάτα στελέχη του πράσινου ήλιου που παραλίγο να θαμπώσει και αυτόν της Βεργίνας ,  αφού έφαγαν τον περίδρομο με διάφορα εξοπλιστικά και άλλα προγράμματα,  προσπάθησαν να τα δικαιολογήσουν, αφού ‘’σχεδόν’’ όλοι τα ήξεραν. Αρχίζοντας από το ταμείο  του αποκαλούμενου Στρατηγού  με την επίδειξη , από τον αρχιγεύοντα, κάποιων ‘’ρυπαρών’’ κουρελόχαρτων , ως βιβλίου εσόδων του Κόμματος, απέτυχαν να κάνουν το ίδιο, για τον υποψήφιο για την αρχηγία του Κόμματος- Υπουργό Άμυνας- και άλλους Υπουργούς τους, οπότε χρησιμοποίησαν τη μέθοδο του ‘’στρίβειν δια του αρραβώνος’’ !!! Αναγκάστηκαν λοιπόν να τους ‘’καταγγείλουν’’ και οι ίδιοι, ίσως διότι ξεπέρασαν τα όρια που είχε θέσει ο μεγάλος αρχηγός στην περίπτωση της κατάχρησης στη ΔΕΗ με τον κ. Μαυράκη, λέγοντας….  Ε! όχι και 500.000!!!  Κάποιοι από τους ‘’έντιμους’’ βέβαια  δεν μπόρεσαν  να αντέξουν και το γεγονός ότι μερικοί  σύντροφοί τους αποδείχτηκαν πιο ‘’πονηροί’’ από τους ίδιους!!!

 Είναι γνωστό ότι όλοι αυτοί  υπήρξαν οι πολιτικοί πρόγονοι της σημερινής ηγεσίας της χώρας και  τρίβουν τα χέρια τους αφού πέτυχαν με ‘’ ένα σμπάρο δυο τρυγόνια ‘’ και εξηγούμαι.

Όταν τους κατάλαβε ο λαός   ‘’το έβαλαν στα πόδια ‘’. Σαν τους ποντικούς, εγκατέλειψαν  πρώτοι  το βυθιζόμενο  επαναστατικό τους κίνημα και ‘’τσοντάροντας’’ σε ένα αριστερο υπόλοιπο 3% , δημιούργησαν τη νέα ‘’προοδευτική’’ νομενκλατούρα. Με τον τρόπο αυτό προσπάθησαν να ‘’απενοχοποιηθούν’’ από  την κοινωνική σήψη του ‘’πολιτικού τους χώρου’’, και  αναβαπτιζόμενοι στην κολυμβήθρα του Σιλωάμ,   ανακηρύχθηκαν κήνσορες της ανηθικότητας, φορτώνοντας στους ελάχιστους υπόδικους συντρόφους τους όλο το κακό. Ανέλαβαν δε έκτοτε την ρομφαία της κάθαρσης, μαζί με τους έτερους πολέμιους της διαφθοράς των ΑΝΕΛ. Που είναι τα δισεκατομμύρια που θα έβγαζαν από τη λίστα Λαγκάρντ; «Η αξιοποίηση της λίστας Λαγκάρντ είναι αδύνατη πια» δήλωσε ο πρόεδρος της ΑΑΔΕ κ. Γ. Πιτσιλής . Όσον δε αφορά την άλλη λίστα Μπόργιανς, η κυβερνητική εφημερίδα των συντακτών προσθέτει: «Είναι “ψίχουλα” τα ποσά της λίστας Μπόργιανς». Τι συμβαίνει επί τέλους κύριοι αριστεροδέξιοι προπετείς της κάθαρσης;

Το  κακό όμως έγινε και συνεχίζεται από τους διαδόχους του ΠΑΣΟΚ, χρησιμοποιώντας και την ίδια τακτική – με βελτιωμένες μεθόδους- ώστε να δηλώνουμε και πάλι πλήρη υποταγή στους ‘’φονιάδες των λαών’’ που μας δίνουν  ανοιχτά οδηγίες για την εξωτερική μας πολιτική και τις διεθνείς σχέσεις μας. Μας λένε πόσο γρήγορα πρέπει να κλείσουμε το σκοπιανό  και αλβανικό μέτωπο, παρεμβάλλοντας και κάποιες κορώνες του κ. Χαν για διαμόρφωση των συνόρων, χωρίς μιλιά εκ μέρους μας για ‘’επέμβαση’’ στα εσωτερικά μας. Δεν ξέρω ποιες θα είναι οι επόμενες απελάσεις που θα μας ζητηθούν και φοβάμαι ότι θα ακολουθήσουν και οι ‘’εξοστρακισμοί’’ των ανεπιθύμητων ντόπιων  πατριωτών που διαπιστώνουν ότι από κάτοικοι της  Μακεδονίας έγιναν κάτοικοι της Νότιας – για την ώρα – Μακεδονίας. Από τις επίσημες δηλώσεις Σκοπιανών προκύπτει ότι υπάρχει  ακόμα η Ανατολική [βουλγαρική] και η Δυτική [αλβανική] Μακεδονία. Κινδυνεύουμε τελικά να μην περισσέψει τίποτα για μας, πέραν του κυβερνητικού χαρακτηρισμού ως ακροδεξιών!!!

Διερωτώμαι τι άλλο πρέπει να γίνει για να δείξουν οι κυβερνώντες μας τον άκρατο φιλοαμερικανισμό και φιλοευρωπαϊσμό τους και μπράβο τους που κατάλαβαν επί τέλους το ‘’ ανήκομεν εις την Δύσιν ‘’. Με τρομάζει όμως η ιδέα για τα ανταλλάγματα που θα αναγκασθούν να υποσχεθούν για αυτό το ‘’παζάρι’’, αφού τα αποτελέσματα θα φανούν όταν θα είναι πολύ αργά και όπως είπαμε, δεν αποτελούν πάντα το κριτήριο, όταν δεν πρόκειται για μια αλλαγή από την ρίζα [ΣΥΡΡΙΖΑ], αλλά απλά για ένα ακόμα ‘’κόλπο γκρόσο’’  ΣΥΡΙΖΑ.    Αντώνης Ταρνανάς

ΤΕΤΕΛΕΣΤΑΙ

Αυτά ήταν τα τελευταία λόγια του Χριστού επί του Σταυρού. Αυτό είναι γνωστό  ακόμα και στους άθεους  και  ότι  ακόμα και σήμερα , ο  χριστιανισμός , εξακολουθεί να είναι η  επικρατούσα θρησκεία στη χώρα μας [ Στο άρθρο 3 παρ. 1 του Συντάγματος ορίζεται ότι ‘’Επικρατούσα θρησκεία στην Ελλάδα είναι η θρησκεία της Ανατολικής Ορθόδοξης Εκκλησίας του Χριστού’’[.Μετά από το σταυρικό μαρτύριο επακολούθησε η αποκαθήλωση, η ταφή και η Ανάσταση Του Χριστού. Ενώ για μας τους κοινούς θνητούς δεν θα γίνει ποτέ η ‘’ανάσταση’’ που μας υποσχέθηκαν και παραμένουμε έκτοτε ‘’καθηλωμένοι’’ στο σταυρό του δικού μας μαρτυρίου που δεν έχει τελειωμό.

Μας υποσχέθηκαν στην αρχή σκίσιμο των μνημονίων και αργότερα, που κατάλαβαν τις αυταπάτες τους , ‘’ έντιμο συμβιβασμό’’ για την καθαρή έξοδο , που επίσης ξέρουν ότι δεν πρόκειται να γίνει . Νομοθέτησαν περικοπές των συντάξεων και μείωση του αφορολόγητου, ενώ  ψάχνουν προσχηματικές συμφωνίες με την κυρία Μέρκελ – έναντι ανταλλαγμάτων στο προσφυγικό, στο Σκοπιανό, στο Αλβανικό και ποιος ξέρει που αλλού – για κάποια βελτίωση του τρόπου που θα καλύψουν λεκτικά τα ‘’ημαρτημένα’’  τους

Αυτό λοιπόν που  οι ηγέτες μας αποκαλούν  καθαρή έξοδο από τα μνημόνια, που συνομολογεί ,για τους δικούς λόγους και ο κ. Μοσκοβισί , ισοδυναμεί με το τετέλεσται, αυτής και της επόμενης γενιάς, αφού έχουν υποθηκευθεί τα πάντα στο ‘’ξενοκίνητο’’ Ταμείο αποκρατικοποιήσεων, από τους σύγχρονους ‘’Μερκελιστές και Γερμανοτσολιάδες’’. Προσωπικά δεν αισθάνομαι ότι απειλούμαι, πρώτον διότι έχω ξαναζήσει συνθήκες πείνας και κατοχής και δεύτερον διότι ανήκω στην προνομιούχο ‘’απερχόμενη’’  γενιά, που ότι είχε να πάθει το έπαθε και μάλιστα διπλά και συνεπώς δεν την τρομάζουν οι όποιες καινούργιες κακουχίες. Σκέπτομαι όμως τα παιδιά και τα εγγόνια  μας, που θα υποστούν τις συνέπειες της  νεότερης ψευτοκουλτούρας με τον δήθεν προοδευτικό μανδύα και δυστυχώς για αυτά δεν το έχουν  ακόμα συνειδητοποιήσει. Είναι θύματα της τεχνητής ευμάρειας που όλοι βιώσαμε και όσοι είναι αφελείς εξακολουθούν να πιστεύουν σε επαναφορά της, ενώ οι πιο υποψιασμένοι έφυγαν ήδη εκτός της χώρας, ακόμα και στα Βαλκάνια.!!!

Αντί, οποιασδήποτε άλλης κριτικής ή σχολίων, παραθέτω   αυτούσιο το  προφητικό ποίημα του Νίκου Γκάτσου και τα σχόλια δικά σας.

‘’’’ΤΑ ΨΕΥΤΙΚΑ ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΤΑ ΜΕΓΑΛΑ...

Δεν έχω σπίτι πίσω για να `ρθώ

ούτε κρεβάτι για να κοιμηθώ

δεν έχω δρόμο ούτε γειτονιά

να περπατήσω μια Πρωτομαγιά.

Τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα

μου τα ‘πες με το πρώτο σου το γάλα.

Μα τώρα που ξυπνήσανε τα φίδια

εσύ φοράς τα αρχαία σου στολίδια

και δε δακρύζεις ποτέ σου μάνα μου Ελλάς

που τα παιδιά σου σκλάβους ξεπουλάς.

Τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα

μου τα ‘πες με το πρώτο σου το γάλα.

Μα τότε που στη μοίρα μου μιλούσα

είχες ντυθεί τα αρχαία σου τα λούσα

και στο παζάρι με πήρες γύφτισσα μαϊμού

Ελλάδα Ελλάδα μάνα του καημού.

Τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα

μου τα ‘πες με το πρώτο σου το γάλα.

Μα τώρα που η φωτιά φουντώνει πάλι

εσύ κοιτάς τα αρχαία σου τα κάλλη

και στις αρένες του κόσμου μάνα μου Ελλάς

το ίδιο ψέμα πάντα κουβαλάς.’’’’

Αντώνης Ταρνανάς

ΤΡΙΚΥΜΙΑ ΕΝ ΚΡΑΝΙΩ Ή ΕΝ ΠΟΤΗΡΙΩ!

Θα μπορούσε κανείς να ισχυρισθεί, με τα όσα τραγελαφικά και πρωτοφανή συμβαίνουν τελευταία γύρω  μας, ότι βρισκόμαστε ενώπιον μιας τρικυμίας εν κρανίω, που σημαίνει πλήρη διανοητική σύγχυση. Οι ειδικοί προσδιορίζουν ότι η κατάσταση αυτή αποτελεί [Σύνδρομο συνήθως οξείας και παροδικής διαταραχής των ψυχικών λειτουργιών, κυρίως του προσανατολισμού και της μνήμης].

Προϋπόθεση λοιπόν  για να συντρέξει  μια ανάλογη κατάσταση αποτελεί η ύπαρξη προσανατολισμού και μνήμης , που  αποτελεί και το ζητούμενο εν προκειμένω. Παράλληλα όμως, είναι γεγονός ότι  κανείς  δεν προέρχεται από παρθενογένεση –αφού πολλοί από αυτούς  προϋπήρξαν σε άλλα πολιτικο-ιδεολογικά σχήματα  και με εντελώς διαφορετικές απόψεις , τις οποίες  τεχνηέντως παραμερίζουν ή αποσιωπούν , ‘’ποιώντες  την  νήσσαν’’, για να μη γίνουν αντιληπτοί. Η χώρα μας όμως είναι τόσο μικρή και με τη βοήθεια της σύγχρονης τεχνολογίας, είναι πανεύκολη η επαναφορά των σχετικά πρόσφατων αντίθετων ισχυρισμών τους.

Με βεβαιότητα λοιπόν θα μπορούσε να λεχθεί ότι δυστυχώς για όλους μας, δεν έχουν υποστεί το σύνδρομο της παροδικής αυτής διαταραχής, αφού έτσι θα υπήρχε και δυνατότητα σύντομης και αποτελεσματικής θεραπείας και θα λυνόταν το πρόβλημα. Υποψιάζομαι ότι, στην περίπτωσή μας, συντρέχει το δεύτερο ενδεχόμενο, δηλαδή της έντεχνης και σκόπιμης ‘’τρικυμίας εν ποτηρίω’’, που χρησιμοποιούν ή και μετέρχονται οι παντοειδείς εξουσίες για να θολώνουν τα νερά και να προωθούν έτσι τις αθέμιτες  ενίοτε μύχιες σκέψεις  τους. Με τον τρόπο αυτό κερδίζουν χρόνο και δρουν παραπειστικά, ώστε  να‘’ περνούν στα μαλακά’’ τις υποκρυπτόμενες επιδιώξεις τους. Εδώ βέβαια σπεύδει σε βοήθεια και η [καλοδεχούμενη αφού μας βολεύει] εξωτερική επέμβαση στα εσωτερικά μας, της κάποτε μισητής τρόικας και των εκπροσώπων της. Ακόμα και μέσα στο  Ελληνικό Κοινοβούλιο ο κ. Μοσκοβισί, επαίνεσε το ναι σε όλα της πολιτικής ηγεσίας μας, φθάνοντας στο σημείο να θέσει υπό αίρεση και τις προσωπικές του απόψεις για ‘’αυστηρή τήρηση των συμφωνημένων, επιβραβεύοντας εκείνους που έχουν δηλώσει ότι δεν θα παραδώσουν τον λαό [ εννοώντας προφανώς την εξουσία] στους YES MEN.

 H αριστερά, όταν ακόμα υπήρχε πραγματική αριστερά, χρησιμοποιούσε έναν ειδικό όρο για να στιγματίσει ανάλογες προσπάθειες εσωτερικών ή εξωτερικών της αντιπάλων. Χαρακτήριζε όλους αυτούς τους ευκαιριακούς τυχοδιώκτες ως οπορτουνιστές, φροντίζοντας να τους στολίσει και με τα ανάλογα ‘’συνοδά’’ κοσμητικά επίθετα – όπως αργυρώνητους και φραξιονιστές] , ώστε να τους στιγματίσει οριστικά και αμετάκλητα. Ο σπάνιος αποχαρακτηρισμός τους γινόταν ύστερα από σημαντικά Συνέδρια και Ειδικές κομματικές συνελεύσεις.

Στην εποχή μας έχουν αλλοιωθεί τόσο πολύ οι ιδεολογικές διακρίσεις, ώστε ο οποιοσδήποτε μπορεί να αυτοπροσδιορίζεται ως αριστερός, δεξιός, προοδευτικός , φιλελεύθερος ή να ετεροπροσδιορίζεται – μειωτικά - από τους  αντιπάλους του - ως ακροδεξιός, φασίστας, αποστάτης κλπ. Όλα αυτά συμβαίνουν,  χωρίς ποτέ να καλείται  να αποδείξει τους ισχυρισμούς του,[ όπως συμβαίνει με τους κοινούς θνητούς που φέρουν ακέραια την ευθύνη των αποδείξεων]. Είναι και αυτό ένα δείγμα ότι στη χώρα  που γεννήθηκε  η δημοκρατία,  αποτελεί  πια είδος εν ανεπαρκεία, διότι δεν θελήσαμε ή σκόπιμα παραλείψαμε , να κρατήσουμε ένα μικρό δείγμα της και για μας!!!

Ο πολιτικός εφιάλτης που ζούμε, δεν παρέδωσε μόνο τα ασημικά της χώρας μας σε ‘’ ετεροδιαχειριζόμενο  ταμείο’’ αλλά καθιέρωσε και το ναι σε όλα, σαν αξίωμα της ‘’ περήφανης ισότιμης συμμετοχής μας στην Ε.Ε.’’. Αυτό αποτελεί πράγματι τη νέα οπορτουνιστική έκφραση που έλεγε η πάλαι ποτέ γνήσια αριστερά. Περαστικά μας!!!    Αντώνης Ταρνανάς