ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΕΝΟΣ ΆΥΠΝΟΥ

Είναι πολύς καιρός που υποφέρω από  εξακολουθητική αϋπνία, η οποία οφείλεται σε διαπιστωμένη ‘’υπνική άπνοια’’ που συχνά με αναγκάζει να εγκαταλείπω το κρεβάτι μου και να ασχολούμαι με τις ημερήσιες δραστηριότητές μου και στη διάρκεια της νύχτας. Δεν μπόρεσα να χρησιμοποιήσω την συσκευή - μάσκα που μου συνέστησαν οι ειδικοί στις τρεις διανυκτερεύσεις στα αρμόδια νοσοκομειακά τμήματα [έχω και τις έγγραφες και ηλεκτρονικές τους διαπιστώσεις], προτιμώντας έτσι τις συνέπειες της αϋπνίας μου. Ο διακεκομμένος και ελάχιστης διάρκειας ύπνος μου, είναι γεμάτος εφιαλτικά όνειρα τα οποία πολλάκις παρουσιάζονται σαν  λύσεις στις σκέψεις που με κυριεύουν στην προσπάθεια μου να κοιμηθώ.

Έκανα όλη αυτή την εισαγωγή για να καταδείξω ότι, παρότι δεν κοιμάμαι, ονειρεύομαι και μπορώ  να χρησιμοποιώ παραγωγικά και τις ώρες που η φύση ησυχάζει. Φυσικά αισθάνομαι κούραση αλλά δεν νομίζω ότι αυτή ξεπερνά την αντίστοιχη των υπολοίπων - συνομηλίκων μου ή και νεώτερων,  οι οποίοι ‘’κοιμούνται τον ύπνο του δικαίου’’, αφού έχω πάντα τα αφτιά μου τεντωμένα  και το ‘’μάτι μου γαρίδα’’.

Ακούω και βλέπω όσα  συμβαίνουν γύρω μου και  δεν αρκούμαι σε όσα μεταδίδουν τα ‘’βοθροκάναλα’’, τα  μέσα κομματικής ενημέρωσης, οι  συστηματικοί ‘’τουιττερολάγνοι’’, ο επί των διαψεύσεων αρμόδιος Υπουργός και οι παντοειδείς κομματικοί εκπρόσωποι. Με λίγα λόγια έχω ‘’ιδίαν γνώσιν και αντίληψιν’’ όλων των γεγονότων, τα οποία επεξεργάζομαι σε 24ωρη σχεδόν βάση. Απορώ και, με την υποκειμενική μου κρίση και λογική, διερωτώμαι ''βρε που πάμε’’, που έλεγε και ο αείμνηστος Βασίλης Αυλωνίτης.

 Ο επί της Άμυνας Υπουργός κατηγορεί τον εξαναγκασθέντα σε παραίτηση  συνάδελφό του επί των Εξωτερικών για καταχρήσεις στα μυστικά κονδύλια με συμμετοχή του κ. Σόρος και ο δεύτερος θεωρεί τον πρώτο κοινό συκοφάντη. Ο πρώτος – όπως το συνηθίζει – επανέρχεται με νέα ‘’πειραγμνένη’’ δήλωση ότι δεν εννοούσε ότι τα ‘’πήρε’’ η κυβέρνηση από τον κ. Σόρος αλλά απλώς συνεργάσθηκε σε ένα πρόγραμμα, προσθέτοντας για τον τέως ΥΠΕΞ  τη ρήση ‘’το γάρ πολύ της θλίψεως ‘’, παραλείποντας τη συνέχεια [γεννά παραφροσύνη]. Αυτή η τελευταία είναι το κυρίαρχο στοιχείο της νεοελληνικής πραγματικότητας!!! Τότε επεμβαίνει σαν από μηχανής θεός , ο επί των διαψεύσεων αρμόδιος , ο οποίος δηλώνει  στην ‘’άσπρη πια ΕΡΤ’’ , ότι μετά τη ‘’διάψευση’’ του κ. Καμένου δεν υπάρχει  πλέον θέμα και όλα καλά και όμορφα.

Θεέ μου γιατί δεν με έκανες γκαγκά [ στη γλώσσα των νέων μας σημαίνει βλάκας, χαζός, βλήμα, βλίτο, απροσάρμοστος, βούρλο κλπ], να μην ενοχλούμαι από όλα αυτά που μας σφυροκοπούν ανηλεώς νυχθημερόν; Το ακόμα χειρότερο είναι ότι ο ‘’μεγάλος’’ νίπτει τας χείρας του ως Πόντιος Πιλάτος και ‘’παραιτεί’’ τον λιγότερο επικίνδυνο για την παραμονή του στην εξουσία, σφυρίζοντας αδιάφορα για το χάλι μας. Εμείς μια ζωή το ίδιο κάναμε – δηλαδή την πάπια – και οι ξένοι δεν εκπλήσσονται πλέον με όλα αυτά, αφού τελικά τους βολεύουν, η αντιπολίτευση όμως γενικώς και αδιακρίτως τι κάνει; Περιορίζεται σε διαπιστώσεις, ενώ ξέρει καλά ότι άλλος είναι ο ρόλος της και ότι θα κληθεί – ελλείψει  εναλλακτικής λύσης [!] – να διαδεχθεί την σημερινή  κατάσταση. Με δεδομένο ότι ‘’τα γενόμενα ουκ απογίγνονται’’ θα μας πουν ότι παρέλαβαν ‘’καμένη γη’’ και θα ζήσουν αυτοί καλά και ο λαός στα χάλια του.

Όλα αυτά  τα σκέπτομαι  τις ατέλειωτες νύχτες μου -  ίσως και να επιδεινώνουν περισσότερο την υπνική μου άπνοια- ή τα βιώνω πραγματικά; Αν συμβαίνει το δεύτερο γιατί δεν ενοχλούν και τους άλλους συμπολίτες μου; Φοβάμαι ότι   ονειρεύομαι ξύπνιος και μάλλον έτσι πρέπει να είναι τα ‘’όνειρα ενός άυπνου’’.    Αντώνης Ταρνανάς

ΟΠΟ'ΙΑ ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ

Θέλω να αποτοξινωθώ αλλά η πανεθνική σχεδόν υποκρισία δεν με αφήνει. Με αφορμή την προφυλάκιση του κ. Παπαντωνίου , την εν πολλαίς αμαρτίαις περιπεσούσα συμφωνία των Πρεσπών και την παραίτηση του κ. Κοτζιά, άνοιξαν οι ασκοί του Αιόλου και καθένας προσθέτει το ‘’μακρύ και το κοντό του’’. Ας βάλλουμε λοιπόν τα πράγματα στη θέση τους, αρχίζοντας από το πρώτο θέμα.

Η έρευνα για τον τέως τσάρο  της οικονομίας, τον ‘’κράχτη’’ της πάλαι ποτέ φούσκας του χρηματιστηρίου και τον απόλυτο συνεχιστή του έργου  του ωραίου Μπρούμελ στο Υπουργείο Άμυνας, είχε ήδη αρχίσει από το 2012[ αν θυμάμαι καλά]. Άδικά λοιπόν ‘’κοκορεύονται’’ οι δήθεν τιμωροί της ανηθικότητας. Οι καιροί έχουν γυρίσματα και  ‘’μηδένα προ του τέλους μακάριζε’’, είχε πει ο Σόλων και συνεπώς έρχεται για τον καθένα και η δική του σειρά, - όπως ήλθε του κ. Παπαντωνίου -  αφού και οι ‘’κρίνοντες’’ κρίνονται!!!

Αυτός ο χώρος της δήθεν ‘’σοσιαλίζουσας’’ αριστεράς μας έχει δώσει αρκετά δείγματα της προβαλλόμενης ‘’ηθικής’’ τους. Οι πιο γνωστοί πιάστηκαν με ‘’τη γίδα στην πλάτη’’, όπως θα έλεγε και ο ‘’παλικαράς’’ που απειλεί να θάψει τους αντιπάλους του δυο μέτρα κάτω από τη γη. Η αρχική δύναμη του 3% της σημερινής αριστερής ηγεσίας ενισχύθηκε με το ‘’τσοντάρισμα’’ των ομοτράπεζων   στελεχών  των υποδίκων του ‘’βαθέος ΠΑΣΟΚ’’ όπως το αποκαλεί ειρωνικά τώρα. Έφθασαν δε στο  σημείο να αλληλοκατηγορούνται στην συνεδρίαση της κοινοβουλευτικής ομάδας τους, για απάτες, καταχρήσεις μυστικών κονδυλίων και τόσα άλλα φαιδρά και πρωτάκουστα, χωρίς ντροπή. Συνεχίζουν τις ανταλλαγές απειλών και αποκαλύψεων  με συνεντεύξεις τους, μεταφέροντας το νοσηρό αυτό κλίμα και στον διεθνή περίγυρο και περιμένουν από αυτούς που μας κολακεύουν τώρα για τους δικούς τους λόγους, να μας πάρουν στα σοβαρά!!! Οι εναπομείναντες στο ρηχό ΠΑΣΟΚ άλλαξαν απλά όνομα , παρασύροντας και όσους έντιμους έχουν απομείνει ακόμα , στη γενικότερη απαξία, του κατ΄ευφημισμόν αποκαλούμενου ‘’προοδευτικού’’ χώρου.

Έρχομαι τώρα στο άλλο εθνικό ‘’επίτευγμα’’, της συμφωνίας των Πρεσπών, που κινδυνεύει να συνοδευτεί και από την ‘’αιγιαλίτιδα ζώνη’’, η οποία ακούγεται δήθεν τυχαία σε μια παράδοση του Υπουργείου Εξωτερικών. Μετά τις τουρκικές απειλές όμως  για casus belli, τα ‘’μαζέψαμε’’ κανονικά, αφήνοντας τον κ. Καμένο να επαναλαμβάνει το μολών λαβέ του  Λεωνίδα και τους γείτονές μας να θριαμβολογούν. Αυτό θυμίζει περισσότερο θέατρο σκιών, με τις πονηριές του Καραγκιόζη, την αφέλεια του μπάρμπα-Γιώργου και την  μεσολάβηση του Χατζηαβάτη. Για όσους δεν ευτύχησαν να παρακολουθήσουν τις ‘’ηρωικές’’ παραστάσεις του θεάτρου σκιών, παραθέτω αυτούσια μια  περιγραφή της προσωπικότητας του τελευταίου από το ιντερνέτ , σημειώνοντας ότι κάθε  ομοιότητα με τα πρόσωπα της πολιτικής μας επικαιρότητας, είναι εντελώς συμπτωματική:

 ‘’’’ Ο Χατζηαβάτης«Ακούσατε, ακούσατε, Άγγλοι, Γάλλοι, Πορτογάλοι, Έλληνες και Οθωμανοί,..». Έτσι χώνεται στη σκηνή, καλώντας τους απανταχού υπηκόους της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και ουχί μόνον, ο Χατζηαβάτης, ο τελάλης του Πασά, Ο «άσπονδος» φίλος του Καραγκιόζη έχει τον ακριβώς αντίθετο από αυτόν χαρακτήρα:

Κόλακας και συμβιβασμένος, οσφυοκάμπτης και δειλός, καταρτισμένος για όλα τα γραφειοκρατικά και διοικητικά δρώμενα. Έλληνας πλαγίως βολεμένος και ξεπουλημένος: «Πολυχρονεμένε μου Πασά, ο Θεός να μου κόβει μέρες και να σας δίνει χρόνια...»

Ποιος θα μπορούσε να είναι σήμερα ο Χατζηαβάτης; Ο δημοσιογράφος φερέφωνο, το κομματόσκυλο που στοχεύει σε κάποια θέση στο Δημόσιο, αυτός πού «ξεσκονίζει» την εξουσία, που στρώνει κόκκινα χαλιά στο πέρασμα κάθε επισήμου...

Ωστόσο είναι αυτός που φέρνει τα νέα στον Καραγκιόζη, ο οποίος στο τέλος καταλήγει να ρίχνει ένα καλό χέρι ξύλο στον «Χατζατζάρη», όπως συνηθίζει να τον αποκαλεί, ή να χορεύει μαζί του το «εξόδιο» άσμα.

Ο Χατζηαβάτης μοιάζει να υπάρχει ως το αρνητικό του Καραγκιόζη. Για να υπερτονίσει τα χαρακτηριστικά του, προβάλλει τα ακριβώς αντίθετα.

Ο Χατζηαβάτης εκπροσωπεί την «κοινή λογική», αποδεικνύοντας ότι «κοινή» δεν σημαίνει απαραίτητα και «ορθή».’’’’

Για να ολοκληρώσω όμως τις σκέψεις μου για την γενικότερη υποκρισία που διέπει την πολιτική μας σκηνή και όχι μόνο, θα αναφερθώ στις απειλές του κ. Λεβέντη για παραπομπή στη δικαιοσύνη όσων υπέγραψαν τη συμφωνία των Πρεσπών, τις ατέλειωτες δηλώσεις του κ. Καμένου ότι δεν θα αφήσει να ψηφισθεί αυτή η συμφωνία από το Ελληνικό Κοινοβούλιο– ενώ με την παραμονή του στην κυβέρνηση διευκολύνει την ολοκλήρωσή της -  και του συνόλου της αντιπολίτευσης ότι θα την καταψηφίσουν όποτε και να έλθει. Ψέματα και υποκρισία. Αν πράγματι ήθελαν τα λοιπά κόμματα να μην ψηφιστεί, υπήρχε και υπάρχει ακόμα τρόπος και τον γνωρίζουν όλοι. Είναι ακραίος μεν αλλά υπαρκτός τρόπος -  κατά τους ειδικούς, τους οποίους σε καμιά περίπτωση  δεν προτίθεμαι να υποκαταστήσω. Τα υπόλοιπα είναι  φθηνές δικαιολογίες και ‘’έπεα πτερόεντα’’ για να έχουμε να λέμε!!!   Αντώνης Ταρνανάς

Η ΛΟΓΙΚΗ ΤΗΣ ΗΣΣΟΝΟΣ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑΣ ΚΑΙ Η ΕΠΙΚΡΑΤΗΣΗ ΤΗΣ ΜΕΤΡΙΟΤΗΤΑΣ

Είναι καιρός τώρα που όλοι μας βιώνουμε και ίσως κάποιοι να απολαμβάνουμε την εποχή της ήσσονος προσπάθειας και την επικράτηση της μετριότητας και του μικρομεγαλισμού μας. Όλα αυτά τα φαινόμενα,  είναι αποτέλεσμα συστηματικής επιλογής των διάφορων μορφών εξουσίας  - πολιτικής, πνευματικής και συντεχνιακής – που κολακεύουν το λαϊκό ένστικτο και   αποσκοπούν στην άμβλυνση της λαϊκής αντίδρασης και την αποδοχή των λαμβανόμενων αποφάσεων και των επιταγών της δήθεν   παγκοσμιοποιημένης  κοινωνίας!!!

Με την αυθαιρεσία που διέπει την εποχή μας, τα διάφορα ΜΜΕ μπαίνουν στα σπίτια μας και μας βομβαρδίζουν με τις  καινόδοξες αυτές  αντιλήψεις.    Ενθαρρύνουν έτσι το θυμικό και αδρανοποιούν  το μυαλό και τη λογική μας, μετατρέποντάς μας σε άβουλα όργανα των προθέσεών τους. Εμείς από την πλευρά μας, κολακευόμενοι από την νέα αυτή κατάσταση που  ‘’βολεύει’’ τη ραστώνη στην οποία  έχουμε συνηθίσει, συμβάλλουμε στην ανάδειξη  των μετρίων , ίσως γιατί ανάμεσά τους ανακαλύπτουμε και τον εαυτό μας, φθάνοντας έτσι στο σημερινό  μας αδιέξοδο.

Φοβούμενος ότι και ο ίδιος , άθελά μου, μετέχω στην απρόσκλητη αυτή είσοδο στα σπίτια και στο μυαλό των αναγνωστών μου, σκέπτομαι να αναστείλω ή και να διακόψω την αποστολή με e-mail  –όπως έκανα μέχρι τώρα- των κειμένων μου στους διάφορους αναγνώστες μου . Την ίδια μέθοδο θα ακολουθήσω και με την έναρξη της συμμετοχής μου στο forum των συναδέλφων, αποφεύγοντας να ‘’εισάγω καινά δαιμόνια’’ και προσωπικές σκέψεις σε μια διαμορφωμένη κατάσταση πραγμάτων. Αν , παρά ταύτα, κάποιοι ενδιαφέρονται να διαβάζουν τα άρθρα μου, μπορούν να τα αναζητούν με την απόλυτη προσωπική τους βούληση, στην ιστοσελίδα μου anpantar.blogspot.com. Εκεί θα βρουν δεκάδες διάφορων θεμάτων και εκατοντάδες σελίδων με τις προσωπικές μου σκέψεις και εκτιμήσεις επί θεμάτων που απασχολούν την επικαιρότητα και αποτελούν γενικότερους προβληματισμούς της κοινωνίας μας, φέροντας πάντα την υπογραφή και συνεπώς την ευθύνη των γραφομένων μου. Αντώνης Ταρνανάς

Ο ΧΟΡΟΣ ΤΟΥ ΖΑΛΟΓΓΟΥ

Καθαρμένος σωματικά, με το πρωινό μου ντους που με βοηθάει να ‘’ξυπνήσω’’ πνευματικά από την αϋπνία που με ταλαιπωρεί  και εξαγνισμένος ψυχικά και χωρίς προκαταλήψεις, έριξα μια ματιά στον υπολογιστή μου, αρχίζοντας από τα εισερχόμενα  μηνύματα. Είδα πολύ  ενδιαφέροντα θέματα για τον ασύλητο τάφο που βρέθηκε στη Νεμέα, αμέτρητα μηνύματα από το LinkedIn στο οποίο προφανώς κάποιοι φίλοι με ‘’καταχώρησαν’’, το  Ηράκλειο της Αιγύπτου, το dancing … as in ancient Egypt και το tango a trοιs. Εκείνο που λείπει είναι ο χορός του Ζαλόγγου, που αποτελεί ίσως το τελευταίο καταφύγιο για να σώσουμε τουλάχιστον την όση μας απόμεινε αξιοπρέπεια.

Η ειδησεογραφία αναφέρεται κυρίως στον παραλογισμό των τελευταίων ημερών, που ένας  βασικός  Υπουργός  διαπραγματεύεται στις ΗΠΑ απεριόριστες βάσεις , υποδεικνύει ‘’γενόσημα’’ της συμφωνίας των Πρεσπών και τρόπους αποτροπής του  ρωσικού κινδύνου, λίγο πριν την επίσημη επίσκεψη του Πρωθυπουργού στη Μόσχα. Προβάλλεται επίσης μια είδηση που δίνει φρούδες ελπίδες τους ταπεινούς και καταφρονεμένους συνταξιούχους  και αφορά    μια πρωτόδικη δικαίωση ενός προνοητικού ‘’συναδέλφου’’, που θα αφήσει την ελπίδα στα εγγόνια του  ότι κάποτε θα μπορούν να διεκδικήσουν μέρος από τα  κλεμμένα του παππού ή της γιαγιάς τους.

Θα αποφύγω όσο μπορώ τις συγκρίσεις που κάναμε παλιότερα με χώρες του τρίτου κόσμου, διότι εκείνες έχουν ήδη βελτιωθεί αρκετά και μας έχουν υποσκελίσει σε πολλούς τομείς και ας έχουν από τη ‘’φύση’’ τους τις δικές τους εγγενείς αδυναμίες. Αυτό που ζούμε ξεπερνά και τους ‘’παραλογισμούς’’ του Ιονέσκο και το χειρότερο είναι ότι η κατάσταση όσο πάει και χειροτερεύει. Έχουμε μπει – όπως λέγεται – σε προεκλογική περίοδο και τρέμω στην ιδέα τι θα γίνει με την επίσημη εξαγγελία τους. Η αρμόδια Υπουργός μας επαναφέρει  τον  13^ο μισθό, δώρα και πακτωλό από οικονομικές παροχές και την ίδια στιγμή δίνουμε γη και ύδωρ στην κυρία Μέρκελ και στους θεσμούς  για να μας δώσουν μια ελπίδα αναστολής ενός Νόμου για μειώσεις των συντάξεων, που ‘’αφρόνως’’ έχουμε ήδη ψηφίσει και δεν έχουμε το κουράγιο αλλά ούτε και το δικαίωμα να τον καταργήσουμε.

Από την άλλη διαπιστώνουμε ότι υπάρχουν δύο κέντρα εξουσίας, ένα στο εσωτερικό και το άλλο έχει εξαπολυθεί στη μεγάλη σύμμαχο και από εκεί μας βομβαρδίζει με συμφωνίες για ‘’παραχωρήσεις διευκολύνσεων’’, τις οποίες το έτερο κέντρο αρνείται και καταγγέλλει. Τι συμβαίνει επί τέλους  και ‘’ποιος κυβερνά αυτή τη χώρα’’!!! Έλεος, χριστιανοί, αλλόθρησκοι ή άθεοι, διότι η όλη αυτή κατάσταση, πέραν της φυσικής θυμηδίας, βλάπτει και τα εθνικά συμφέροντα. Με το αλαλούμ που επικρατεί στην ‘’έρμη αυτή χώρα’’ χαραμίζονται και οι συνολικές θυσίες του Ελληνικού λαού που περίμενε την έξοδο από τα μνημόνια και διαπιστώνει την οριστική ‘’έξοδο από τη σύνεση και τη λογική’’. Αν υπάρχουν κομματικές ή άλλες ενδοκυβερνητικές διαφορές, βιαστείτε να τις λύσετε πριν είναι πολύ αργά. Υπάρχουν δημοκρατικές διαδικασίες που μπορούν να βοηθήσουν στην επίλυση του προβλήματος. Υπάρχει άλλωστε και η λύση του Αντρέα Παπανδρέου, με τον Υφυπουργό του Ασημάκη Φωτήλα, που τον απέλυσε εν πτήσει!!! Ιδού λοιπόν η Ρόδος ιδού και το πήδημα, διότι όλα τα άλλα αποτελούν υπεκφυγές και ενδεχομένως υποκρύπτουν συνενοχή.

Αντώνης Ταρνανάς

ΟΙ ΣΕΙΡΗΝΕΣ

              Από τον Όμηρο και τον  Άντερσεν

         στο σήμερα  και στις προσωπικές μνήμες

Προσπαθώντας   μια μικρή αποτοξίνωση από τα γραφόμενά μου, ταρακουνήθηκα σύγκορμα όταν  ξαναβρέθηκα σε απ’ ευθείας τηλεοπτική μετάδοση,   αντιμέτωπος με τον  αποκρουστικό ήχο των σειρήνων, που με ανάγκασε  να διακόψω τη σιωπή μου. Πριν όμως αναφερθώ στα δικά μου ακούσματα  των  σειρήνων , θα δώσω κάποια στοιχεία σχετικά με τη μυθολογική τους καταγωγή και τη σημερινή μυθοπλαστική τους μετάλλαξη.

Οι Σειρήνες ήταν γυναικείες θεότητες που σχετίζονταν κυρίως με  τον έρωτα και τον θάνατο, οι οποίες φέρονται ως θαλάσσιοι δαίμονες της Ελληνικής Μυθολογίας. Απεικονίζονταν με ανθρώπινο γυναικείο κεφάλι και σώμα αρπακτικού πουλιού.

Η ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΗ ΤΩΝ ΣΕΙΡΗΝΩΝ ΣΕ ΓΟΡΓΟΝΕΣ

Για το μύθο των Σειρήνων έχουμε δύο βασικές πηγές. Η μία είναι το επεισόδιο που αναφέρεται  στην Οδύσσεια του Ομήρου, κατά την οποία  ο Οδυσσέας ακούει δεμένος στο κατάρτι του πλοίου του το σαγηνευτικό τους τραγούδι. Η άλλη εντοπίζεται στο παραμύθι του Δανού συγγραφέα Χανς Κρίστιαν Άντερσεν, με πρωταγωνίστρια μια νεαρή Σειρήνα η οποία εξαιτίας του έρωτα απαρνήθηκε την ουρά της.

Η εικόνα αυτού του πλάσματος, μισό γυναίκα και μισό ψάρι, είναι διαδεδομένη σ’ όλο τον κόσμο, ελάχιστοι όμως  γνωρίζουν ότι η εικόνα που έχουμε σήμερα για τις Σειρήνες είναι εντελώς διαφορετική από την αρχική. Περισσότερο διαφορετικός όμως είναι ο  ήχος τους ο οποίος από σαγηνευτικός έχει καταστεί τρομακτικός και προειδοποιητικός  επερχόμενης απειλής και συμφοράς. Παρόλα αυτά όμως η Πολιτική Άμυνα της χώρας τις ενεργοποίησε  για να σηματοδοτήσει το τέλος μιας στρατιωτικής  άσκησης ‘’Παρμενίων 2018’’.  Δεν ξέρω αν αυτό έγινε για να ακουστεί -έμμεσα- το όνομα του αρμόδιου Υπουργού , αλλά ένας συναγερμός συμβολίζει  πάντα και μια προειδοποίηση για  επερχόμενα δεινά. Ο καιρός θα καταδείξει τον τελικό συμβολισμό!!!

Η στρατιωτική αυτή άσκηση, φέρει το όνομα του  Στρατηγού του Μεγάλου Αλεξάνδρου  Παρμενίωνα  και φυσικά δεν διεξάγεται για πρώτη φορά ούτε  η λήξη της  σηματοδοτείται πάντα με  δοκιμαστικούς συναγερμούς και σειρήνες. Για την ιστορία σημειώνω ότι ο Παρμενίωνας φέρεται ότι   μαζί με τον γιό του Φιλώτα   είχαν σκεφθεί να  δολοφονήσουν τον Αλέξανδρο, αλλά τελικά δεν το επιχείρησαν. Ο Φιλώτας όμως συνωμότησε για δεύτερη φορά με άλλους στρατηγούς, με σκοπό να δολοφονήσουν τον Αλέξανδρο, με εντολή του οποίου τελικά εκτελέστηκαν πατέρας και γιός. Η συνειρμική αυτή αναφορά σε ονόματα και γεγονότα  προέκυψε συμπτωματικά και δεν υπονοεί οποιονδήποτε συσχετισμό με τη σημερινή Μακεδονία και ό,τι διαπράττεται γύρω από αυτή και το όνομά της. Ας  αποδώσουμε τη σύμπτωση  στα παιχνίδια που παίζει συχνά η μοίρα και αναγκαστικά τα καταγράφει και τα επαναφέρει στη μνήμη μας η ιστορία, που αργεί μεν αλλά ποτέ  δεν λησμονεί!!!

        Έρχομαι τώρα στη δική μου αίσθηση για την ‘’άσκηση’’ συναγερμού, που με έφερε πολλές δεκαετίες πίσω. Οι  σειρήνες σηματοδοτούσαν στη μνήμη μου την  πρώτη είσοδο των   γερμανικών φαλάγγων  στη γενέτειρά μου, που έσβηναν για πάντα τα παιδικά μου όνειρα και με ‘’έμπαζαν’’ απότομα και αμετάκλητα στις εμπειρίες ενός πραγματικού πολέμου. Ξαφνικά τα παιχνίδια μας σχετίστηκαν  με αυτοσχέδια όπλα και πραγματικές μάχες, άνευ λόγου και αιτίας,  με ομάδες γειτονόπουλων και εκατέρωθεν τραυματισμούς.

Το συχνό  έκτοτε άκουσμα των σειρήνων [με ή χωρίς παράλληλες κωδωνοκρουσίες των εκκλησιών], προειδοποιούσε για το ενδεχόμενο αεροπορικών επιδρομών ή τη θέα γερμανικών πλοίων   στον  Ευβοϊκό κόλπο. Τρέχαμε να κρυφτούμε σε αυτοσχέδια ή φυσικά ‘’καταφύγια’’ σε γειτονικά ρέματα και περιμέναμε με αγωνία το ειδικό σήμα ‘’ λήξης ‘’ του συναγερμού , που θα μας επέτρεπε να επιστρέψουμε στις δραστηριότητές μας και για μας τα παιδιά στις αναπαραστάσεις των ‘’πολεμικών μας παιχνιδιών’’. Μόνο αν έχεις ζήσει ανάλογες εμπειρίες μπορείς να καταλάβεις τι σημαίνουν οι σειρήνες και πόσο εύκολο είναι να τις αποδεχθείς σαν ‘’άσκηση ετοιμότητας’’. Προσωπικά αναστατώθηκα με το άκουσμά τους και – υποσυνείδητα -  περίμενα να περάσουν τα πέντε λεπτά για να ακούσω και το σήμα της λήξης και να βεβαιωθώ έτσι για το τέλος του  συναγερμού.

Μια και μπήκαμε νοερά  στην  παλιά  αλλά   υπαρκτή αυτή   πραγματικότητα των πολέμων και της δυστυχίας, θυμάμαι ότι, οι συναγερμοί συνεχίστηκαν και μετά την αποχώρηση των κατοχικών στρατευμάτων. Είχαμε συναγερμούς και  στη διάρκεια του εμφυλίου, που προειδοποιούσαν  για την ‘’εισβολή’’ των ανταρτών  και των διωκτών τους που έκαναν την εμφάνισή τους εκ περιτροπής. Επίσης οι ‘’ντουντούκες’’ και άλλα μέσα της εποχής,  καλούσαν το λαό να θαυμάσει  ‘’το γέρας’’ της  μάχης που είχε προηγηθεί, που ενίοτε είχε τη μορφή ταπεινωμένων αντιπάλων και έφθανε στη δημόσια επίδειξη κομμένων κεφαλών τους επί πασάλων. » Οι κομμένες κεφαλές και η δημόσια επίδειξή τους αποτελούν Ελληνικό έθιμο»!.. ήταν η επίσημη  απάντηση της χώρας μας  σε διάβημα του Αμερικανού Προξένου για εικόνες που δημοσιεύτηκαν στις ΗΠΑ, την εποχή εκείνη, με κομμένα γυναικεία κεφάλια.     

Ελπίζω και εύχομαι οι επερχόμενες γενιές να μη ζήσουν ανάλογες εμπειρίες, σαν αυτές που  ζήσαμε εμείς και βιώνουν τώρα πολλές χώρες που δημιουργούν τα κύματα προσφυγιάς, διότι οι μελλοντικές σειρήνες δεν θα αρκούν για να αποτρέψουν το κακό. Θα θυμίσω εδώ τη σοφή ρήση του Αλβέρτου Αϊνστάιν, όταν ρωτήθηκε για τον τρόπο διεξαγωγής των  επόμενων πολέμων :  ‘’Δεν γνωρίζω με τι είδους όπλα θα γίνει ο τρίτος παγκόσμιος, αλλά ο τέταρτος παγκόσμιος θα γίνει με πέτρες και ξύλα.’’

Νομίζω ότι, πέραν των διεξαγόμενων διάσπαρτων τοπικών πολέμων, έχει αρχίσει ήδη , στο παρασκήνιο, η διεξαγωγή του τρίτου παγκόσμιου με καθαρά οικονομικά κριτήρια και μέσα . Στον πόλεμο αυτό μετέχουμε και εμείς -εκόντες άκοντες-  προφασιζόμενοι διάφορα ιδεολογήματα ‘’για την τιμή των όπλων’’. Είναι καιρός νομίζω να συνετισθούμε διότι σας πληροφορώ ότι ο ‘’πετροπόλεμος’’ , που ενδεχομένως θα ακολουθήσει, είναι πολύ οδυνηρός και ο νοών νοείτω!!!

Αντώνης Ταρνανάς

ΤΑΓΚΟ ΓΙΑ ΤΡΕΙΣ

Με αφορμή ένα βίντεο που μου έστειλε η φίλη μου η Ελένη, που παρουσιάζει μια νέα εκδοχή του ταγκό ‘’για τρείς’’, θυμήθηκα μια παλιά δήλωση του κ. Τσακαλώτου στη Βουλή:  ‘’Ξέρω από τον Μαρξ ότι παίζουν δύο στο ταγκό της ταξικής πάλης’’ και ένα σύνθημα στην οδό Αιόλου  που έγραφε ‘’αφού τελείωσε η ταξική πάλη, να το πούμε και στο αφεντικό, να μην παλεύει μόνο του’’.

Πέραν της συγκεκριμένης περίπτωσης ,  αναφέρονται  πλείστες  όσες εξαιρέσεις  στην πολιτική μας επικαιρότητα, που ανάμεσα στους δύο παρεισέφρησαν και τρίτοι. Για παράδειγμα στο Σκοπιανό, ανάμεσα στον κ. Τσίπρα και τον κ. Ζάεφ μπήκαν οι ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ, η Κυρία Μέρκελ  και πολλοί άλλοι και μάλιστα σε πρωταγωνιστικό ρόλο. Μόνο ο Ελληνικός λαός δεν κατάφερε να μπει. Κάτι ανάλογο συμβαίνει και στα περισσότερα εθνικά και οικονομικά μας θέματα και περιμένουμε τον Νοέμβριο να μας πούνε οι θεσμοί αν ισχύει ο  περιορισμός των συντάξεων που ψήφισε η νόμιμη κυβέρνηση της χώρας ή θα μας ορίσουν  ανταλλάγματα  και ποια για τις  διαφοροποιήσεις, τις οποίες ανακαλύψαμε μετά την ψήφισή τους. Κάλιο αργά, που λέει η παροιμία!!!

Επειδή το θέμα δεν είναι ‘’πιασάρικο’’  και ‘’στου κωφού την πόρτα όσο θέλεις βρόντα’’ , θα επανέλθω στο καθαρά χορευτικό θέμα του ταγκό, διότι – εδώ τουλάχιστον – στους δυο ο τρίτος δεν χωρεί, που λέγει και μια κρητική μαντινάδα και αποτελεί μάλλον εκτροπή . Το ταγκό που είναι ένας  χορός με προχωρημένα ερωτικά υπονοούμενα ανάμεσα στο  χορευτικό ζευγάρι, άρχισε να χορεύεται μόνο από άντρες και πέρασε διάφορες φάσεις μέχρι να φθάσει στη σημερινή του μορφή. Σε όλες αυτές τις φάσεις διατήρησε τόσο στενή  την ερωτική ‘’επαφή’’ του ζευγαριού, ώστε δεν άφηνε περιθώρια για τρίτο πρόσωπο και όπως αναφέρεται στο ιστορικό του: ’’Το τάγκο χορεύεται από ζευγάρια αγκαλιασμένα κοντά, και μολονότι η αγκαλιά μπορεί κάποτε να χαλαρώνει για να εκτελεστούν κινήσεις που το απαιτούν, κατά κανόνα δεν σπάει.

Είναι έντονα αυτοσχεδιαστικό με σαφώς διακριτούς ρόλους για τον καβαλιέρο και την ντάμα, όπου ο καβαλιέρος με την κίνησή του προτείνει κινήσεις στην ντάμα στις οποίες τελικά προσαρμόζεται ο ίδιος. Έτσι, όταν χορεύεται από έμπειρους χορευτές, συνιστά έναν διάλογο του ζευγαριού με αφορμή την μουσική, γιατί, σε αντίθεση με άλλους χορούς, δεν έχει τυποποιημένα βήματα και φιγούρες αλλά μάλλον ένα κινησιολογικό λεξιλόγιο και ένα αντίστοιχο συντακτικό που επιτρέπει τον αυτοσχεδιαστικό σχηματισμό χορευτικών φράσεων σχεδόν απεριόριστης ποικιλίας ανάλογα με την μουσική, την διάθεση του ζευγαριού και τον διαθέσιμο χώρο στην πίστα. Στο τάγκο της χρυσής εποχής (περίπου 1930-1955) καβαλλιέρος και ντάμα κρατούν ο καθένας ισορροπία ανεξάρτητα από τον άλλον. Με την αναγέννηση του τάγκο από το 1983 και μετά, συνυπάρχει η τάση διατήρησης του κλασσικού στυλ της χρυσής εποχής με την τάση να εισαχθούν νέα στοιχεία όπως η αλληλοεξάρτηση ισορροπίας με το ζευγάρι να ακουμπά στο πάνω μέρος του σώματος σε σχήμα Λ ή να κρατιέται από τα χέρια σε σχήμα V’’.

Στο βίντεο που συναποστέλλεται βλέπουμε μια άλλη μορφή, - με μια γυναίκα και δυο άντρες – που θα μπορούσε να απαντηθεί με τη λαϊκή ρήση ‘’κομπολόι δίχως χάντρες’’. Αποφεύγω να αποδεχθώ  ότι αποτελεί προπομπό ενδεχόμενων σκέψεων  αναπαράστασης των αυστηρώς ιδιωτικών ‘’συνομιλιών’’ σε σχήμα Λ ή V, στις   κρεβατοκάμαρες βιτσιόζων ‘’ομάδων’’. Το ταγκό απαιτεί ζευγάρι που αποτελείται από ντάμα και καβαλιέρο, έστω και με τα σύγχρονα στοιχεία προσδιορισμού τους. 

  Αντώνης Ταρνανάς

ΔΙΑΦΟΡΑ ΤΡΑΓΕΛΑΦΙΚΑ Ή ΤΡΑΓΙΚΆ;

      

[Τραγελαφικός: πάρα πολύ παράξενος, ανεξήγητος ή προϊόν μεγάλης σύγχυσης]

Στην προσπάθεια αποδραματοποίησης της επικαιρότητας που όλοι βιώνουμε,  σκέφθηκα να αρχίσω το παρόν με μια ‘’εκδοχή’’ ενός παλιού και χιλιοειπωμένου ανέκδοτου, για να φαιδρύνω λίγο την ατμόσφαιρα και να αμβλύνω κάπως τις  οδυνηρές εντυπώσεις:

Σε μια μικρή στρατιωτική μονάδα φθάνει η  είδηση για τον θάνατο της μητέρας ενός στρατιώτη. Ο Λοχαγός αναθέτει την ενημέρωση για την απώλεια  στον Λοχία, συνιστώντας του να το κάνει με τρόπο. Η ‘’μάνα του Λόχου’’ προσεγγίζει τον φαντάρο και τον καλεί να πάνε στο γειτονικό ταβερνάκι  για ένα κρασάκι. Ο τελευταίος ξαφνιάζεται για την απρόσμενη αυτή πρόσκληση,  αλλά δέχεται.

Μετά το δεύτερο – τρίτο ποτηράκι, που αρχίζει η ευεργετική δράση του οινοπνεύματος, ο Λοχίας  αρχίζει τις ερωτήσεις. Έχεις πατέρα; Έχω του απαντά ο φαντάρος. Έχεις μάνα; Έχω απαντάει και πάλι. Έχεις αδέρφια; Ναι έχω δύο του αποκρίνεται το φανταράκι, γιατί ρωτάς;‘’ Σκ@τ@  έχεις’’ του απαντά ο Λοχίας και ο στρατιώτης  τρελαίνεται από την αγωνία του. Τότε ο πονηρός Υπαξιωματικός, προσπαθεί να τον ηρεμήσει λέγοντας. Μην κάνεις έτσι ρε φίλε, μόνο η μάνα σου πέθανε!!!

Με την ίδια αφαιρετική μέθοδο μαθαίνουμε και εμείς αυτά που μας περιμένουν από εδώ και πέρα. Πέρασαν Νόμο, που ψήφισε μόνο η κυβερνητική πλειοψηφία, για την περικοπή των συντάξεων και τώρα μας  προϊδεάζουν ότι προσπαθούν να ‘’τις περισώσουν’’ , να τις αναστείλουν ή να τις ανταλλάξουν με κάποιο άλλο μέτρο – ίσως και κάτω από το τραπέζι με κάποια ανταλλάγματα- λέω εγώ. Το Χρηματιστήριο σήμερα μας έδωσε και τα πρώτα δείγματα αντίδρασης. Την ίδια ώρα βέβαια διερωτώνται ‘’ρητορικά’’ αν η αντιπολίτευση  είναι υπέρ ή κατά των περικοπών, ενώ αυτά έχουν προτείνει σχέδια νομοθετικής άρσης της περικοπής [τραγέλαφος]!!!

Κάτι ανάλογο έγινε και  για το Σκοπιανό, φώναζαν μόνο το erga omnes και τελικά προκύπτει ότι έδωσαν την εθνικότητα  και τη  γλώσσα μακεδονική [ έτσι για τα μάτια του κόσμου πέταξαν και ένα ‘’βόρεια’’ που ο κ. Ζάεφ το ξέχασε ήδη και εμείς δεν μπήκαμε στο κόπο να του το θυμίσουμε]. Το χειρότερο είναι ότι από τα πρακτικά των συσκέψεων των ηγετών του γειτονικού κρατιδίου [Ιανουάριο  και Μάιο], φαίνεται ότι είχαμε αποδεχθεί όλες τις απαιτήσεις τους. ‘’Γενικά, από τα πρακτικά προκύπτει διάχυτη η εντύπωση ότι ο Αλέξης Τσίπρας στα μάτια της σκοπιανής ηγεσίας είναι πολύτιμος συνομιλητής και  ο πιο κατάλληλος Έλληνας πρωθυπουργός για να επιτευχθεί συμφωνία, η οποία να καλύπτει τις βασικές απαιτήσεις των Σκοπίων. Μεταξύ άλλων, ο Ζόραν Ζάεφ φαίνεται να βιάζεται να κλειστεί συμφωνία «όσο ο Τσίπρας βρίσκεται στην εξουσία»: «Οι προϋποθέσεις είναι ευνοϊκές, αφού στην Ελλάδα είναι η Αριστερά στην εξουσία».

Δημοσίευμα της  γερμανικής F.A.Z. αναφέρεται επίσης σε μυστικές συζητήσεις της κυρίας Σπυράκη με τον κ. Ζάεφ, οι οποίες όμως  , όπως ισχυρίζεται η Αντιπολίτευση, έγιναν φανερά. Εγώ, που από τη φύση μου είμαι αφελής, ισχυρίζομαι ότι μυστικά έγιναν και όλες οι κυβερνητικές συζητήσεις και απλώς φανερά υπογράφηκε η συμφωνία, που αποτελεί το δεσμευτικό στοιχείο της υπόθεσης. Την Ελλάδα άλλωστε δεν την κυβερνά η κυρία Σπυράκη, η οποία  δεν έχει δικαίωμα υπογραφής και συνεπώς το λαμβάνω μεν υπόψη μου , όπως λαμβάνω επίσης και τη φανερή δήλωσή της ότι το Κόμμα της θα καταψηφίσει τη συμφωνία των Πρεσπών.

Τώρα που άρχισε το στρίμωγμα – για να μη χρησιμοποιήσω τη γνωστή σκαμπρόζικη έκφραση – άρχισαν να διαλαλούν τις πολλές διαφοροποιήσεις τους οι πρωτοκλασάτοι αριστεροί, για να σωθούν από τις συλλογικές ‘’αμαρτίες’’. Τρανταχτό  παράδειγμα αποτελούν οι τελευταίες δηλώσεις του κ. Φίλη που ακολουθούν και  τον διαφοροποιούν μεν λεκτικά αλλά όχι και πρακτικά, αφού συμμερίζεται και υιοθετεί όσα κατακρίνει!!! «Ορισμένες κυβερνητικές επιλογές, κατά τη γνώμη μου, δημιουργούν ζητήματα. Όταν ένας υπουργός λειτουργεί για χρόνια στον τομέα ευθύνης του, δημιουργώντας λανθασμένη εντύπωση για το τι είναι αριστερό και τι είναι δημοκρατικό, δεν είναι προσωπική επιλογή, είναι κυβερνητική επιλογή. Δεν θέλω να μασάω τα λόγια μου. Η εικόνα της ΕΡΤ θυμίζει όλο και πιο πολύ την ΕΡΤ πριν το 'μαύρο'. Η ΕΡΤ δεν λειτουργεί όπως είναι αναγκαίο για μια δημόσια τηλεόραση. Η ΕΡΤ είναι ένα κανάλι που έχει παραδιοίκηση. Κυβερνάται από το παλιό συντεχνιακό καθεστώς, ένα καθεστώς ιδιοτελών συμφερόντων. Πολιτικά αυτό που παράγεται, δεν είναι ποιοτικό προϊόν. Ούτε προσφέρει απροκατάληπτη και σε βάθος ενημέρωση. Το ότι τα ιδιωτικά κανάλια είναι χειρότερα κατά κανόνα, δεν δίνει άλλοθι στην ΕΡΤ για να τα συναγωνίζεται στην έλλειψη ποιότητας. Αναγνωρίζω ότι ήταν δύσκολο να αλλάξει το τοπίο της ιδιωτικής τηλεόρασης. Θα μπορούσαν να γίνουν πράγματα, αλλά ήταν δύσκολο. Στον τομέα της δημόσιας ραδιοτηλεόρασης η ευθύνη της κυβέρνησης είναι αποκλειστική».

Η ίδια αφαιρετική μέθοδος εφαρμόζεται και εδώ, με την τελευταία παράγραφο, στην οποία αναγνωρίζει ελαφρυντικά!!! Παρόλα αυτά όμως, ο αρμόδιος Υπουργός που ‘’κατέχει την μοναδική και απόλυτη αλήθεια’’ τον διαψεύδει  – επίσης λεκτικά – αφού, ευρισκόμενος εκτός τόπου και χρόνου, περιορίστηκε να απαντήσει ότι «Ο κ. Φίλης δεν γνωρίζει την κατάσταση στην ΕΡΤ». Αν ο ίδιος την  γνωρίζει και συμφωνεί υπάρχει  πρόβλημα και χρήζει της δέουσας προσοχής ο ίδιος ο κ. Υπουργός. Χωρίς να συσχετίζω τα γεγονότα, με προβλημάτισε μια ανάλογη συμπεριφορά του εθνικοσοσιαλισμού της δεκαετίας του 1930, που μας παρουσίασε το ‘’κρατικό’’ κανάλι της Βουλής  μόλις χθες το βράδυ. Λέτε να ήταν σύμπτωση ή ο ‘’δαίμων των ΜΜΕ’’; Μόνη παρήγορη ελπίδα που  απομένει για τον κ. Παππά, είναι να αποφεύγει  να  παρακολουθεί το θαυμαστό έργο του, διότι  κινδυνεύει από υπερδοσολογία αντικειμενικότητας [τραγικότητα]!!! Αντώνης Ταρνανάς