ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΙ

          Μεφιστοφελής, Μεφίστο ή Ισαπόστολος;    

Τελευταία  πληθαίνουν οι ‘’ρηξικέλευθες‘’ διακηρύξεις επί  παντός επιστητού και αυτό με εμβάλλει σε σκέψεις, αν αυτές  εντάσσονται στις μεθοδεύσεις του Μεφιστοφελή, του Μεφίστο ή ενός απλού σύγχρονου Ισαποστόλου. Πριν σπεύσετε να προσωποποιήσετε αυτή  μου την κατηγοριοποίηση, θα επιχειρήσω να περιγράψω εναργέστερα τις τρεις αυτές διαφοροποιήσεις, ώστε να διευκολύνω τις σκέψεις σας  και κυρίως τους δικούς μου προβληματισμούς. Διευκρινίζω πάντως ότι με τον χαρακτηρισμό ‘’ρηξικέλευθες ‘’  δεν εννοώ τη δήλωση του βουλευτή κ. Γ. Κυρίτση, κατά την οποία «Ο δυτικός πολιτισμός έστειλε εκατομμύρια παιδιά στους θαλάμους αερίων και  οι δυτικές κοινωνίες ψηφίζουν τους πολιτικούς απογόνους αυτών που το έκαναν. Για τους ισλαμιστές δεν υπάρχει κάτι ανάλογο καταγεγραμμένο». Ούτε υπονοούνται  επίσης οι δηλώσεις των κ. κ. Φίλη και Πάγκαλου, που υιοθετούν τις θέσεις του κ. Ράμα για τον ‘’φόνο   Κατσίφα’’ σε αλβανικό έδαφος. Είναι προφανές ότι το πράττω [ με μικρά γράμματα] σε εφαρμογή της ιδεολογικής  άποψης του χώρου τους,  ότι ‘’δεν υπάρχει συγγενική ή συλλογική ευθύνη’’, όταν πρόκειται για ποινικά εγκλήματα  δικών  τους απογόνων . Όχι δύο μέτρα και δύο σταθμά, γιατί μας καταλαβαίνει και το πόπολο που μας χρειάζεται εν όψει εκλογών – οψέποτε  αυτές γίνουν!!!

Ο Μεφιστοφελής, στο έργο του Γκαίτε, είναι ο διάβολος στον οποίο ο Δρ Φάουστ πούλησε την ψυχή του για να εξασφαλίσει την αιώνια νεότητα. Είναι ένα θέμα που αφορά την ανθρώπινη ματαιοδοξία, η οποία μπορεί να αναφέρεται και σε άλλες δραστηριότητες της ζωής, όπως π.χ.  την εξουσία. Τα αποτελέσματα είναι γνωστά και δεδομένα, παρόλα αυτά όμως ποτέ δεν έπαυσαν να υπάρχουν μιμητές, αφού η απληστία εξακολουθεί να αποτελεί κυρίαρχο γνώρισμα πολλών συνανθρώπων μας.

Ο Μεφίστο από την άλλη, είναι ένα έργο του Κλάους Μαν, που γράφηκε το 1936 στο Άμστερνταμ, εμπνευσμένο από τον μύθο του Φάουστ και  εξελίσσεται στα χρόνια του εθνικοσοσιαλισμού. Το έργο αναφέρεται στη σταδιοδρομία, ενός νέου αριστερού ηθοποιού, που πρωταγωνιστούσε σε φημισμένο θέατρο του Αμβούργου και  ‘’αναγκάστηκε’’  να ταυτισθεί με τους Ναζί για να εδραιωθεί στον χώρο του, συμμαχώντας με τον διάβολο, έναντι οποιουδήποτε ανταλλάγματος. Όπως γίνεται αντιληπτό, κάποιοι ‘’ηθοποιοί’’ λειτουργούν ‘’οπορτουνιστικά’’ και έχουν την ευχέρεια να εναλλάσσουν τους θιάσους συμμετοχής των, χωρίς  να τίθεται εν αμφιβόλω η αριστερή ηθική, αφού αποτελεί πλέον κεκτημένο. Θα μου πείτε ότι κεκτημένο αποτελούσαν και οι συντάξεις μας, τα δώρα, οι συλλογικές μας συμβάσεις και άλλα τέτοια περασμένα μεγαλεία και διηγώντας τα να κλαίς. ‘Έτερον εκάτερον που λέγανε οι αρχαίοι μας και ας προσέχαμε!!!

Το έργο αποτελεί μελέτη πάνω στις σχέσεις τέχνης και πολιτικής, εξουσίας και ηθικής, εμβαθύνοντας όχι μόνο στην άνοδο του φασισμού, αλλά  και στις κοινωνιολογικές  προϋποθέσεις που διευκολύνουν  μια τέτοια άνοδο. Τα πρόσωπα του έργου μπορεί να είναι πραγματικά, ιστορικά, ενίοτε δε  και φανταστικά !!!

‘Όσον αφορά  την τρίτη προσωπικότητα του υπότιτλου, δηλαδή τον Ισαπόστολο, αποτελεί  θετική και ευκταία περίπτωση , δηλαδή της  συμμαχίας με τον Θεό και ό,τι σχετίζεται με την λατρεία του. Στη λίστα της κατηγορίας αυτής έχουν αναγορευθεί πολλοί  Άγιοι και σημαντικές προσωπικότητες της ιστορίας μας, που συνέβαλαν  στην εδραίωση του χριστιανισμού , με επιφανέστερο τον Μεγάλο Κωνσταντίνο και τελευταίο,  χρονικά [1800 μ.Χ.] , τον Ιννοκέντιο της Αλάσκας.

Ο Μεγάλος Κωνσταντίνος: Ένα πολυσυζητημένο και μελετημένο υπό ποικίλα πρίσματα κεφάλαιο της ζωής και της πολιτικής του Κωνσταντίνου είναι η σχέση του με το Χριστιανισμό, του οποίου υπήρξε μεγάλος διώκτης και πολέμιος. Ο Κωνσταντίνος αξιοποίησε χωρίς διακρίσεις τους χριστιανούς στο στρατό του, εφάρμοσε  την αρχή της ανεξιθρησκίας [ένα είδος θρησκευτικής ουδετερότητας της εποχής] και προστάτεψε έμπρακτα τις χριστιανικές κοινότητες με διάφορους τρόπους (βλ. "Το διάταγμα των Μεδιολάνων, Φεβρουάριος 313 μ.Χ."). Έχει λεχθεί ότι επέλεξε την ανοχή προς τον Χριστιανισμό ώστε να ενδυναμωθεί η εσωτερική συνοχή του ρωμαϊκού κράτους, το οποίο είχε επί 60 έτη μια πολύπλευρη κρίση [ κάτι σαν τη δική μας  πολυετή οικονομική ύφεση, την ανεργία και τον λαϊκισμό].

Το διάταγμα αυτό αναγνώριζε το νόμιμο δικαίωμά τους να υπάρχουν «οι Χριστιανοί», και έγραφε ότι «μπορούν να υπάρχουν και να συναθροίζονται, εφόσον δεν κάνουν τίποτε το αντίθετο προς το κοινό καλό, και υποχρεούνται να προσεύχονται στον Θεό τους για το καλό μας, το καλό της πολιτείας και το δικό τους».

Από τα διάφορα μέτρα που θέσπισε, μεγαλύτερη σημασία για τους χριστιανούς είχαν η επιστροφή της δημευμένης περιουσίας τους κατά τις περιόδους των διωγμών και το δικαίωμα που αποκτούσαν να αυξήσουν αυτή την περιουσία. Ο κάθε άνθρωπος επίσης θα μπορούσε πια να κληροδοτήσει την ιδιοκτησία του στην Εκκλησία, η οποία πάλι αποκτούσε το δικαίωμα της κληρονομιάς. Έτσι αναγνωριζόταν και η νομική υπόσταση της κάθε χριστιανικής κοινότητας.

 Ακόμη ο Μ. Κωνσταντίνος ενίσχυσε την ηθική θέση που είχαν οι επίσκοποι στις κοινωνίες τους. Τους παραχώρησε το δικαίωμα να επιλύουν τις ιδιωτικές διαφορές του ποιμνίου τους, όχι με την ιδιότητα του δικαστή, αλλά περισσότερο ως διαιτητές. Κάτι ανάλογο φαίνεται  να  προβλέπει και η εξαγγελθείσα ειδική συμφωνία [ Κυβέρνησης – Εκκλησίας ], παρεμβάλλοντας όμως κάποιες  επιτροπές, που αποτελούν νεοελληνική αδυναμία και οδηγούν σε πονηρές σκέψεις. Εδώ όμως   αντιδρούν οι κληρικοί που, ‘’άγνωστο γιατί’’, δεν εμπιστεύονται και τόσο τις υποσχέσεις της πολιτείας. Το τελευταίο ανάγκασε σήμερα   τον Αρχιεπίσκοπο να διευκρινίσει ότι όταν μιλούσε για συμφωνία εννοούσε την ‘’πρόθεση για συμφωνία’’. Άντε τώρα να βρεθεί τρόπος έκδοσης ‘’ νέου διατάγματος των Μεδιολάνων’’, που θα ρυθμίζει τις προθέσεις για συμφωνία, που θα ‘’άδειαζε 10.000 θέσεις για διορισμούς’’, κατά δήλωση του επί των διαψεύσεων αρμόδιου Υπουργού!!!

            Κάθε ομοιότητα με πρόσωπα και γεγονότα της επικαιρότητας είναι αυθαίρετη και εντελώς συμπτωματική,  όπως αυθαίρετη πρέπει να θεωρείται και  κάθε ελπίδα για  το ενδεχόμενο επέκτασης της λίστας των Ισαποστόλων!!!

            Πάει και αυτό το κολπάκι, να δούμε τι άλλο θα σκαρφιστούν οι  εγκέφαλοι του καθ΄ημάς  νέου ‘’Μεδιολάνου’’.-

Αντώνης Ταρνανάς

ΜΗΠΩΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟ ΞΑΝΑΣΚΕΦΘΟΥΜΕ;

Με αφορμή μια εκπομπή του πρώτου κρατικού μας καναλιού αργά χθες το βράδυ, αναγκάζομαι να διατυπώσω τις ταπεινές μου αντίθετες σκέψεις, με βάση την προσωπική μου εμπειρία ,  χωρίς φόβο και πάθος.

Ο συντονιστής της εκπομπής, με κύριο θέμα τη συμφωνία των Πρεσπών και τον αντίκτυπο της στην εσωτερική μας πολιτική σκηνή, γνωστός και ικανός δημοσιογράφος, τόλμησε αυτή τη φορά να έχει καλεσμένους του, ένα Πρέσβη ε.τ., τρεις ειδικούς καθηγητές και ένα από τους εγκυρότερους δημοσιογράφους. Προσπάθησε πολλές φορές να φέρει τη συζήτηση στα γνωστά κομματικά επίπεδα – όπως το έκανε και παλιότερα για το ΠΑΣΟΚ – αλλά  με πολύ ‘’τακτ’’, κρατώντας ίσως ‘’πισινή’’, αφού αρχίζει να διακρίνει και τα συννεφάκια που εμφανίζονται στον ορίζοντα. Ίσως να διαπίστωσε από τις τοποθετήσεις των ειδικών ότι σε ανάλογες περιπτώσεις προέχουν οι επιπτώσεις στο εθνικό  και όχι στο κομματικό πεδίο.

Δεν ανήκω στους ειδικούς, γιαυτό και ακούω με προσοχή τις αναλύσεις  τους, βρίσκω όμως ότι η διαφοροποιημένη προσέγγιση κάποιων από αυτούς, δεν βρίσκεται πολύ κοντά στην εφαρμοζόμενη πρακτική, την οποία έχω βιώσει προσωπικά και επί μακρόν σε ανύποπτο χρόνο. Έχω γνωρίσει τον τυφλό και ανιστόρητο  φανατισμό τους για 6 χρόνια στη Γιουγκοσλαβία του Τίτο και αλλαχού, έχω συνομιλήσει με πολλούς  από αυτούς και μάλιστα ελληνικής καταγωγής, έχω μεταφράσει βιβλία τους που αναφέρονται στη ‘’Μακεδονία του Αιγαίου’’ και έχω ακούσει τις απόψεις του τότε Έλληνα διοικητή του ‘’Μπούλκες’’ . Οι  Γιουγκοσλάβοι επίσημοι θεωρούσαν   τους κατοίκους της περιοχής και τη γλώσσα τους, φίλα προσκείμενους προς τη Βουλγαρία, πράγμα που αποτελούσε και βασικό στοιχείο αυτοπροσδιορισμού τους στη διάρκεια του Β΄ παγκόσμιου πολέμου.

          Δεν μπορεί να αποτελεί σοβαρή επιχειρηματολογία η άποψη ότι δεν κινδυνεύουμε από τη μικρή αυτή χώρα, διότι η εξωτερική πολιτική δεν μπορεί να γίνεται με τόσο αφελείς προσεγγίσεις. Η λογική αυτή μας οδήγησε στη σημερινή ταπεινωτική αποδοχή ότι δήθεν απέσυραν κάποια μακεδονικά εμβλήματα -που  παράνομα είχαν σφετερισθεί- και τους αφήσαμε να πείσουν επ’ αυτού και τον πολιτισμένο κόσμο, των  ΗΠΑ, της Αυστραλίας  του Καναδά και πολλών Ευρωπαίων. Σε  αντίθετη περίπτωση κινδυνεύουμε να βρεθούμε μελλοντικά στη θέση των νοσταλγών ανατολικών γειτόνων μας που ομιλούν για την ‘’πατρίδα της καρδιάς τους’’, γιατί τα ‘’πάντα ρει‘’ που έλεγε και ο Ηράκλειτος. Οι πολιτικοί χειρισμοί τόσο σοβαρών θεμάτων δεν επιτρέπεται να γίνονται με καιροσκοπισμούς και παρωπίδες, διότι κάποτε θα βρεθούμε στα ίδια αδιέξοδα και ‘’ οι καιροί ου μενετοί’’ !!!

Θα δηλώσω για μια πολλοστή φορά ότι δεν είμαι εθνικιστής, σοβινιστής ή φανατικό  ‘’κομματόσκυλο’’, είμαι  ένας ταπεινός Έλληνας Μακεδόνας στην καταγωγή [από τον Πεντάλοφο Βοίου ] και  με ενοχλεί πρακτικά και αισθητικά ο χαρακτηρισμός μου – κατ’αντιδιαστολή – ως νοτιομακεδόνα!!! Θυμάμαι πάντως ότι η επίσημη ονομασία των κατοίκων της περιοχής ήταν ‘’Σλαβομακεδόνες’’, που το πρώτο μέρος κάλυπτε τον ουσιαστικό και το δεύτερο τον γεωγραφικό τους προσδιορισμό.

Δεν θα χρησιμοποιήσω την ακραία συνθηματολογία κάτω τα χέρια από τη Μακεδονία ούτε αποδέχομαι τους προπηλακισμούς πολιτικών και κομματικών στελεχών για τις απόψεις τους, όπως το έκαναν στο παρελθόν οι σημερινοί αποδέκτες των διαμαρτυριών. Θα συστήσω απλώς περισσότερη σοβαρότητα στον χειρισμό εθνικών θεμάτων, διότι τα γενόμενα ουκ απογίγνονται και θα τονίσω ότι στη δυσμενή οικονομική συγκυρία που βιώνουμε δεν είναι φρόνιμο να επιχειρούμε ευκαιριακές λύσεις που μας επιβάλλουν οι πιέσεις δανειστών και ‘’συμμάχων’’, για τους δικούς τους και μόνο λόγους.  Αντώνης Ταρνανάς

ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΑΣ;

Όταν μαθητής ακόμα του Δημοτικού Σχολείου, στα χρόνια της κατοχής και της πείνας, άκουσα τη δασκάλα μου να απαγγέλλει τους στίχους του ποιήματος που ακολουθεί , ρίγησα από συγκίνηση για το μεγαλείο της χώρας μας και αισθάνθηκα απόλυτα τις σκέψεις του Ποιητή. Τα χρόνια πέρασαν, οι απόψεις άλλαξαν και φθάσαμε στο σημείο να θεωρείται εθνικιστής όποιος αναφέρεται θερμά  στην πατρίδα του. Εγώ όμως εξακολουθώ να θυμάμαι  αυτούς τους στίχους και δεν φοβάμαι, ασπρομάλλης γέροντας πια και να αποζητώ την πατρίδα για την οποία θυσιάστηκαν τόσοι και τόσοι ‘Έλληνες. Δεν   χαρίζω τον πατριωτισμό στους διάφορους ευκαιριακούς εθνικιστές και λοιπούς πατριδοκάπηλους , που καραδοκούν να σφετεριστούν  ό,τι απόμεινε από την τόσο γλαφυρή περιγραφή του Ιωάννη Πολέμη,  για τη χώρα  μας:

                            ‘’Τι είναι η πατρίδα μας; 
                               --------------------------------


                                            Μην είν' οι κάμποι;

Μην είναι τ' άσπαρτα ψηλά βουνά;
Μην είναι ο ήλιος της, που χρυσολάμπει;
Μην είναι τ' άστρα της τα φωτεινά;

Μην είναι κάθε της ρηχό ακρογιάλι
και κάθε χώρα της με τα χωριά;
κάθε νησάκι της που αχνά προβάλλει,
κάθε της θάλασσα, κάθε στεριά;

Μην είναι τάχατε τα ερειπωμένα
αρχαία μνημεία της χρυσή στολή
που η τέχνη εφόρεσε και το καθένα
μια δόξα αθάνατη αντιλαλεί;

Όλα πατρίδα μας! Κι αυτά κι εκείνα,
και κάτι που 'χουμε μες την καρδιά
και λάμπει αθώρητο σαν ήλιου αχτίνα
και κράζει μέσα μας: Εμπρός παιδιά!’’

΄           ‘Έμειναν σχεδόν  όλα,  αλλά θαμπά, μέσα  στην αχλή της αμφισβήτησης και την επιτηδευμένη  ψευτοκουλτούρα, που συστηματικά αποφεύγει ή και φοβάται να μιλάει για την πατρίδα, τους αγώνες , τη θρησκεία και την   ιστορία  της. Εκπρόσωποι του Έθνους   θεωρούν το κάψιμο της Σμύρνης τυχαίο ‘’ατύχημα’’ σε μια promenade  στην παραλία της, κάνουν πρόβλεψη για τη συγκρότηση μιας επιτροπής που θα αποφασίσει για το περιεχόμενο των σχολικών βιβλίων και  τις εμπορικές ονομασίες των προϊόντων, μετά την επικύρωση της συμφωνίας των Πρεσπών και προτείνουν συνταγματικές αλλαγές που αφορούν τον διαχωρισμό Εκκλησίας – Κράτους, κατάργηση του όρκου και χριστιανικών συμβόλων, με πρόσχημα την ενόχληση των ετεροδόξων.

 Θέλουν να είναι αυτοί  οι τελευταίοι  ωφελημένοι από το [πράγματι άδικο] εκλογικό σύστημα  και την εκλογή  του Προέδρου της Δημοκρατίας, που τους έφεραν στην εξουσία, για να περισώσουν τη μετριότητά τους. Αρνούνται τη λειτουργία ιδιωτικών Πανεπιστημίων, ώστε να μπορούν να ρυθμίζουν τη λειτουργία των ανωτάτων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων, με ελεύθερη διακίνηση ναρκωτικών, βόμβες, πολεμοφόδια, βία ακόμα και βιασμούς και πρόβλεψη  ειδικής αίθουσας για τις αναρχικές ομάδες. Όλα αυτά βέβαια στο όνομα της δήθεν ελεύθερης διακίνησης ιδεών , του κατ΄ευφημισμόν αποκαλούμενου  Πανεπιστημιακού ασύλου, που συνήθως περιορίζεται  στο άσυλο των κάθε λογής ομάδων ταραξιών , που δρουν και ενεργούν  ασύδοτα στους πανεπιστημιακούς χώρους.

Πολεμούν την αξιοκρατία και εξαναγκάζουν τα καλύτερα ελληνικά μυαλά να ξενιτεύονται, αρνούμενοι να αποδεχθούν  ακόμα και τις διεθνείς επιτυχίες τους. Πολιτικοί μας ηγέτες σπεύδουν να χαιρετίσουν κάποιες [απόλυτα άξιες] αθλητικές κυρίως επιτυχίες, για τη δική τους προβολή, ενώ αγνοούν συστηματικά και ίσως σκόπιμα, τη διεθνή επιβράβευση επιστημονικών επιτευγμάτων  σημαντικών Ελλήνων. Ανάλογη είναι και η στάση των περισσότερων ΜΜΕ, που προτιμούν  να φαίνονται αρεστοί στις ιδεολογίες που υπηρετούν, αντί  να  κρίνουν τους εκπροσώπους των  και μάλιστα αυστηρά, όπως  επιβάλλει το καθήκον τους. Πάντα βέβαια υπάρχουν οι ελάχιστες ευτυχείς εξαιρέσεις, που επιβεβαιώνουν τον κανόνα, και  απλώς σώζουν  τα προσχήματα.

Για να δικαιολογήσω τους χαρακτηρισμούς μου, θα αναφερθώ σε διάφορα περιστατικά και γεγονότα που δικαιώνουν τις σκέψεις μου. Μάθαμε όλοι οι Έλληνες ποιοι πήραν τα βραβεία Όσκαρ, τα ‘’ βατόμουρα’’ και τα ΕΜΙ, ποια ομάδα έκανε τις καλύτερες μεταγραφές, ποιοι διάσημοι παντρεύτηκαν ή χώρισαν και μάλιστα με γαργαλιστικές λεπτομέρειες, και  τις σχετικές επαναλήψεις τους στις μεσημεριανές τηλεοπτικές εκπομπές. Στον ‘’επιστημονικό’’ τομέα είναι πασίγνωστα τα περιστατικά του νερού του ‘’Καματερού’’ της ‘’πικραγγουριάς’’ και άλλα που απασχόλησαν το σύνολο  του έντυπου και του ηλεκτρονικού τύπου.

 Πέστε μου μα την αλήθεια πόσοι και ποιοι ασχολήθηκαν με το  ‘’πρώτο βραβείο που απένειμε στη Βουδαπέστη το Ευρωπαϊκό Ινστιτούτο Καινοτομίας και Τεχνολογίας (ΕΙΤ);

Η ελληνικής έμπνευσης Αltoida αποτελεί μία εφαρμογή η οποία μετρά την εγκεφαλική δραστηριότητα των χρηστών σε ένα περιβάλλον εικονικής πραγματικότητας, με στόχο να διαγνώσει εάν κάποιος από αυτούς ενδέχεται να παρουσιάσει Αλτσχάιμερ μέσα σε έξι χρόνια.

Μάλιστα, η υπηρεσία αποτελεί μία από τις πρώτες επικυρωμένες λύσεις που μπορούν να προβλέψουν τον κίνδυνο εμφάνισης Αλτσχάιμερ για άτομα άνω των 50 ετών. Το όνομα του Project συνιστά «συνδυασμό» του γερμανικού «alter» που σημαίνει ηλικία και του αρχαίου «οίδα» που σημαίνει «γνωρίζω» (γνωρίζω την ηλικία μου), ενώ αποτελεί spin-off από το Πανεπιστήμιο της Ζυρίχης.’’

            Δεν αναφέρομαι στην πολιτική ηγεσία μας, η οποία, εν όψει και της διανυόμενης προεκλογικής περιόδου,  μάλλον δεν θεώρησε ότι το θέμα προσφέρει αντίστοιχη προβολή με την κατάκτηση ενός αθλητικού τίτλου, που χαιρετίζεται με δημόσια [!]  συγχαρητήρια τηλεγραφήματα. Μπορεί και εδώ να υπάρχουν  ενδεχόμενες εξαιρέσεις που δεν υπέπεσαν στην προσωπική μου ταπεινή γνώση, παρά τις προσπάθειές μου προς τούτο.

            Για τους δικούς μου προσωπικούς λόγους δεν θα αναφερθώ στο όνομα του βραβευμένου Έλληνα ερευνητή, αφήνοντας τους αναγνώστες μου να το ανακαλύψουν, παραθέτοντας απλώς τη φωτογραφία της βράβευσης.

Αντώνης Ταρνανάς

ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΕΝΟΣ ΆΥΠΝΟΥ

Είναι πολύς καιρός που υποφέρω από  εξακολουθητική αϋπνία, η οποία οφείλεται σε διαπιστωμένη ‘’υπνική άπνοια’’ που συχνά με αναγκάζει να εγκαταλείπω το κρεβάτι μου και να ασχολούμαι με τις ημερήσιες δραστηριότητές μου και στη διάρκεια της νύχτας. Δεν μπόρεσα να χρησιμοποιήσω την συσκευή - μάσκα που μου συνέστησαν οι ειδικοί στις τρεις διανυκτερεύσεις στα αρμόδια νοσοκομειακά τμήματα [έχω και τις έγγραφες και ηλεκτρονικές τους διαπιστώσεις], προτιμώντας έτσι τις συνέπειες της αϋπνίας μου. Ο διακεκομμένος και ελάχιστης διάρκειας ύπνος μου, είναι γεμάτος εφιαλτικά όνειρα τα οποία πολλάκις παρουσιάζονται σαν  λύσεις στις σκέψεις που με κυριεύουν στην προσπάθεια μου να κοιμηθώ.

Έκανα όλη αυτή την εισαγωγή για να καταδείξω ότι, παρότι δεν κοιμάμαι, ονειρεύομαι και μπορώ  να χρησιμοποιώ παραγωγικά και τις ώρες που η φύση ησυχάζει. Φυσικά αισθάνομαι κούραση αλλά δεν νομίζω ότι αυτή ξεπερνά την αντίστοιχη των υπολοίπων - συνομηλίκων μου ή και νεώτερων,  οι οποίοι ‘’κοιμούνται τον ύπνο του δικαίου’’, αφού έχω πάντα τα αφτιά μου τεντωμένα  και το ‘’μάτι μου γαρίδα’’.

Ακούω και βλέπω όσα  συμβαίνουν γύρω μου και  δεν αρκούμαι σε όσα μεταδίδουν τα ‘’βοθροκάναλα’’, τα  μέσα κομματικής ενημέρωσης, οι  συστηματικοί ‘’τουιττερολάγνοι’’, ο επί των διαψεύσεων αρμόδιος Υπουργός και οι παντοειδείς κομματικοί εκπρόσωποι. Με λίγα λόγια έχω ‘’ιδίαν γνώσιν και αντίληψιν’’ όλων των γεγονότων, τα οποία επεξεργάζομαι σε 24ωρη σχεδόν βάση. Απορώ και, με την υποκειμενική μου κρίση και λογική, διερωτώμαι ''βρε που πάμε’’, που έλεγε και ο αείμνηστος Βασίλης Αυλωνίτης.

 Ο επί της Άμυνας Υπουργός κατηγορεί τον εξαναγκασθέντα σε παραίτηση  συνάδελφό του επί των Εξωτερικών για καταχρήσεις στα μυστικά κονδύλια με συμμετοχή του κ. Σόρος και ο δεύτερος θεωρεί τον πρώτο κοινό συκοφάντη. Ο πρώτος – όπως το συνηθίζει – επανέρχεται με νέα ‘’πειραγμνένη’’ δήλωση ότι δεν εννοούσε ότι τα ‘’πήρε’’ η κυβέρνηση από τον κ. Σόρος αλλά απλώς συνεργάσθηκε σε ένα πρόγραμμα, προσθέτοντας για τον τέως ΥΠΕΞ  τη ρήση ‘’το γάρ πολύ της θλίψεως ‘’, παραλείποντας τη συνέχεια [γεννά παραφροσύνη]. Αυτή η τελευταία είναι το κυρίαρχο στοιχείο της νεοελληνικής πραγματικότητας!!! Τότε επεμβαίνει σαν από μηχανής θεός , ο επί των διαψεύσεων αρμόδιος , ο οποίος δηλώνει  στην ‘’άσπρη πια ΕΡΤ’’ , ότι μετά τη ‘’διάψευση’’ του κ. Καμένου δεν υπάρχει  πλέον θέμα και όλα καλά και όμορφα.

Θεέ μου γιατί δεν με έκανες γκαγκά [ στη γλώσσα των νέων μας σημαίνει βλάκας, χαζός, βλήμα, βλίτο, απροσάρμοστος, βούρλο κλπ], να μην ενοχλούμαι από όλα αυτά που μας σφυροκοπούν ανηλεώς νυχθημερόν; Το ακόμα χειρότερο είναι ότι ο ‘’μεγάλος’’ νίπτει τας χείρας του ως Πόντιος Πιλάτος και ‘’παραιτεί’’ τον λιγότερο επικίνδυνο για την παραμονή του στην εξουσία, σφυρίζοντας αδιάφορα για το χάλι μας. Εμείς μια ζωή το ίδιο κάναμε – δηλαδή την πάπια – και οι ξένοι δεν εκπλήσσονται πλέον με όλα αυτά, αφού τελικά τους βολεύουν, η αντιπολίτευση όμως γενικώς και αδιακρίτως τι κάνει; Περιορίζεται σε διαπιστώσεις, ενώ ξέρει καλά ότι άλλος είναι ο ρόλος της και ότι θα κληθεί – ελλείψει  εναλλακτικής λύσης [!] – να διαδεχθεί την σημερινή  κατάσταση. Με δεδομένο ότι ‘’τα γενόμενα ουκ απογίγνονται’’ θα μας πουν ότι παρέλαβαν ‘’καμένη γη’’ και θα ζήσουν αυτοί καλά και ο λαός στα χάλια του.

Όλα αυτά  τα σκέπτομαι  τις ατέλειωτες νύχτες μου -  ίσως και να επιδεινώνουν περισσότερο την υπνική μου άπνοια- ή τα βιώνω πραγματικά; Αν συμβαίνει το δεύτερο γιατί δεν ενοχλούν και τους άλλους συμπολίτες μου; Φοβάμαι ότι   ονειρεύομαι ξύπνιος και μάλλον έτσι πρέπει να είναι τα ‘’όνειρα ενός άυπνου’’.    Αντώνης Ταρνανάς

ΟΠΟ'ΙΑ ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ

Θέλω να αποτοξινωθώ αλλά η πανεθνική σχεδόν υποκρισία δεν με αφήνει. Με αφορμή την προφυλάκιση του κ. Παπαντωνίου , την εν πολλαίς αμαρτίαις περιπεσούσα συμφωνία των Πρεσπών και την παραίτηση του κ. Κοτζιά, άνοιξαν οι ασκοί του Αιόλου και καθένας προσθέτει το ‘’μακρύ και το κοντό του’’. Ας βάλλουμε λοιπόν τα πράγματα στη θέση τους, αρχίζοντας από το πρώτο θέμα.

Η έρευνα για τον τέως τσάρο  της οικονομίας, τον ‘’κράχτη’’ της πάλαι ποτέ φούσκας του χρηματιστηρίου και τον απόλυτο συνεχιστή του έργου  του ωραίου Μπρούμελ στο Υπουργείο Άμυνας, είχε ήδη αρχίσει από το 2012[ αν θυμάμαι καλά]. Άδικά λοιπόν ‘’κοκορεύονται’’ οι δήθεν τιμωροί της ανηθικότητας. Οι καιροί έχουν γυρίσματα και  ‘’μηδένα προ του τέλους μακάριζε’’, είχε πει ο Σόλων και συνεπώς έρχεται για τον καθένα και η δική του σειρά, - όπως ήλθε του κ. Παπαντωνίου -  αφού και οι ‘’κρίνοντες’’ κρίνονται!!!

Αυτός ο χώρος της δήθεν ‘’σοσιαλίζουσας’’ αριστεράς μας έχει δώσει αρκετά δείγματα της προβαλλόμενης ‘’ηθικής’’ τους. Οι πιο γνωστοί πιάστηκαν με ‘’τη γίδα στην πλάτη’’, όπως θα έλεγε και ο ‘’παλικαράς’’ που απειλεί να θάψει τους αντιπάλους του δυο μέτρα κάτω από τη γη. Η αρχική δύναμη του 3% της σημερινής αριστερής ηγεσίας ενισχύθηκε με το ‘’τσοντάρισμα’’ των ομοτράπεζων   στελεχών  των υποδίκων του ‘’βαθέος ΠΑΣΟΚ’’ όπως το αποκαλεί ειρωνικά τώρα. Έφθασαν δε στο  σημείο να αλληλοκατηγορούνται στην συνεδρίαση της κοινοβουλευτικής ομάδας τους, για απάτες, καταχρήσεις μυστικών κονδυλίων και τόσα άλλα φαιδρά και πρωτάκουστα, χωρίς ντροπή. Συνεχίζουν τις ανταλλαγές απειλών και αποκαλύψεων  με συνεντεύξεις τους, μεταφέροντας το νοσηρό αυτό κλίμα και στον διεθνή περίγυρο και περιμένουν από αυτούς που μας κολακεύουν τώρα για τους δικούς τους λόγους, να μας πάρουν στα σοβαρά!!! Οι εναπομείναντες στο ρηχό ΠΑΣΟΚ άλλαξαν απλά όνομα , παρασύροντας και όσους έντιμους έχουν απομείνει ακόμα , στη γενικότερη απαξία, του κατ΄ευφημισμόν αποκαλούμενου ‘’προοδευτικού’’ χώρου.

Έρχομαι τώρα στο άλλο εθνικό ‘’επίτευγμα’’, της συμφωνίας των Πρεσπών, που κινδυνεύει να συνοδευτεί και από την ‘’αιγιαλίτιδα ζώνη’’, η οποία ακούγεται δήθεν τυχαία σε μια παράδοση του Υπουργείου Εξωτερικών. Μετά τις τουρκικές απειλές όμως  για casus belli, τα ‘’μαζέψαμε’’ κανονικά, αφήνοντας τον κ. Καμένο να επαναλαμβάνει το μολών λαβέ του  Λεωνίδα και τους γείτονές μας να θριαμβολογούν. Αυτό θυμίζει περισσότερο θέατρο σκιών, με τις πονηριές του Καραγκιόζη, την αφέλεια του μπάρμπα-Γιώργου και την  μεσολάβηση του Χατζηαβάτη. Για όσους δεν ευτύχησαν να παρακολουθήσουν τις ‘’ηρωικές’’ παραστάσεις του θεάτρου σκιών, παραθέτω αυτούσια μια  περιγραφή της προσωπικότητας του τελευταίου από το ιντερνέτ , σημειώνοντας ότι κάθε  ομοιότητα με τα πρόσωπα της πολιτικής μας επικαιρότητας, είναι εντελώς συμπτωματική:

 ‘’’’ Ο Χατζηαβάτης«Ακούσατε, ακούσατε, Άγγλοι, Γάλλοι, Πορτογάλοι, Έλληνες και Οθωμανοί,..». Έτσι χώνεται στη σκηνή, καλώντας τους απανταχού υπηκόους της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και ουχί μόνον, ο Χατζηαβάτης, ο τελάλης του Πασά, Ο «άσπονδος» φίλος του Καραγκιόζη έχει τον ακριβώς αντίθετο από αυτόν χαρακτήρα:

Κόλακας και συμβιβασμένος, οσφυοκάμπτης και δειλός, καταρτισμένος για όλα τα γραφειοκρατικά και διοικητικά δρώμενα. Έλληνας πλαγίως βολεμένος και ξεπουλημένος: «Πολυχρονεμένε μου Πασά, ο Θεός να μου κόβει μέρες και να σας δίνει χρόνια...»

Ποιος θα μπορούσε να είναι σήμερα ο Χατζηαβάτης; Ο δημοσιογράφος φερέφωνο, το κομματόσκυλο που στοχεύει σε κάποια θέση στο Δημόσιο, αυτός πού «ξεσκονίζει» την εξουσία, που στρώνει κόκκινα χαλιά στο πέρασμα κάθε επισήμου...

Ωστόσο είναι αυτός που φέρνει τα νέα στον Καραγκιόζη, ο οποίος στο τέλος καταλήγει να ρίχνει ένα καλό χέρι ξύλο στον «Χατζατζάρη», όπως συνηθίζει να τον αποκαλεί, ή να χορεύει μαζί του το «εξόδιο» άσμα.

Ο Χατζηαβάτης μοιάζει να υπάρχει ως το αρνητικό του Καραγκιόζη. Για να υπερτονίσει τα χαρακτηριστικά του, προβάλλει τα ακριβώς αντίθετα.

Ο Χατζηαβάτης εκπροσωπεί την «κοινή λογική», αποδεικνύοντας ότι «κοινή» δεν σημαίνει απαραίτητα και «ορθή».’’’’

Για να ολοκληρώσω όμως τις σκέψεις μου για την γενικότερη υποκρισία που διέπει την πολιτική μας σκηνή και όχι μόνο, θα αναφερθώ στις απειλές του κ. Λεβέντη για παραπομπή στη δικαιοσύνη όσων υπέγραψαν τη συμφωνία των Πρεσπών, τις ατέλειωτες δηλώσεις του κ. Καμένου ότι δεν θα αφήσει να ψηφισθεί αυτή η συμφωνία από το Ελληνικό Κοινοβούλιο– ενώ με την παραμονή του στην κυβέρνηση διευκολύνει την ολοκλήρωσή της -  και του συνόλου της αντιπολίτευσης ότι θα την καταψηφίσουν όποτε και να έλθει. Ψέματα και υποκρισία. Αν πράγματι ήθελαν τα λοιπά κόμματα να μην ψηφιστεί, υπήρχε και υπάρχει ακόμα τρόπος και τον γνωρίζουν όλοι. Είναι ακραίος μεν αλλά υπαρκτός τρόπος -  κατά τους ειδικούς, τους οποίους σε καμιά περίπτωση  δεν προτίθεμαι να υποκαταστήσω. Τα υπόλοιπα είναι  φθηνές δικαιολογίες και ‘’έπεα πτερόεντα’’ για να έχουμε να λέμε!!!   Αντώνης Ταρνανάς

Η ΛΟΓΙΚΗ ΤΗΣ ΗΣΣΟΝΟΣ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑΣ ΚΑΙ Η ΕΠΙΚΡΑΤΗΣΗ ΤΗΣ ΜΕΤΡΙΟΤΗΤΑΣ

Είναι καιρός τώρα που όλοι μας βιώνουμε και ίσως κάποιοι να απολαμβάνουμε την εποχή της ήσσονος προσπάθειας και την επικράτηση της μετριότητας και του μικρομεγαλισμού μας. Όλα αυτά τα φαινόμενα,  είναι αποτέλεσμα συστηματικής επιλογής των διάφορων μορφών εξουσίας  - πολιτικής, πνευματικής και συντεχνιακής – που κολακεύουν το λαϊκό ένστικτο και   αποσκοπούν στην άμβλυνση της λαϊκής αντίδρασης και την αποδοχή των λαμβανόμενων αποφάσεων και των επιταγών της δήθεν   παγκοσμιοποιημένης  κοινωνίας!!!

Με την αυθαιρεσία που διέπει την εποχή μας, τα διάφορα ΜΜΕ μπαίνουν στα σπίτια μας και μας βομβαρδίζουν με τις  καινόδοξες αυτές  αντιλήψεις.    Ενθαρρύνουν έτσι το θυμικό και αδρανοποιούν  το μυαλό και τη λογική μας, μετατρέποντάς μας σε άβουλα όργανα των προθέσεών τους. Εμείς από την πλευρά μας, κολακευόμενοι από την νέα αυτή κατάσταση που  ‘’βολεύει’’ τη ραστώνη στην οποία  έχουμε συνηθίσει, συμβάλλουμε στην ανάδειξη  των μετρίων , ίσως γιατί ανάμεσά τους ανακαλύπτουμε και τον εαυτό μας, φθάνοντας έτσι στο σημερινό  μας αδιέξοδο.

Φοβούμενος ότι και ο ίδιος , άθελά μου, μετέχω στην απρόσκλητη αυτή είσοδο στα σπίτια και στο μυαλό των αναγνωστών μου, σκέπτομαι να αναστείλω ή και να διακόψω την αποστολή με e-mail  –όπως έκανα μέχρι τώρα- των κειμένων μου στους διάφορους αναγνώστες μου . Την ίδια μέθοδο θα ακολουθήσω και με την έναρξη της συμμετοχής μου στο forum των συναδέλφων, αποφεύγοντας να ‘’εισάγω καινά δαιμόνια’’ και προσωπικές σκέψεις σε μια διαμορφωμένη κατάσταση πραγμάτων. Αν , παρά ταύτα, κάποιοι ενδιαφέρονται να διαβάζουν τα άρθρα μου, μπορούν να τα αναζητούν με την απόλυτη προσωπική τους βούληση, στην ιστοσελίδα μου anpantar.blogspot.com. Εκεί θα βρουν δεκάδες διάφορων θεμάτων και εκατοντάδες σελίδων με τις προσωπικές μου σκέψεις και εκτιμήσεις επί θεμάτων που απασχολούν την επικαιρότητα και αποτελούν γενικότερους προβληματισμούς της κοινωνίας μας, φέροντας πάντα την υπογραφή και συνεπώς την ευθύνη των γραφομένων μου. Αντώνης Ταρνανάς

Ο ΧΟΡΟΣ ΤΟΥ ΖΑΛΟΓΓΟΥ

Καθαρμένος σωματικά, με το πρωινό μου ντους που με βοηθάει να ‘’ξυπνήσω’’ πνευματικά από την αϋπνία που με ταλαιπωρεί  και εξαγνισμένος ψυχικά και χωρίς προκαταλήψεις, έριξα μια ματιά στον υπολογιστή μου, αρχίζοντας από τα εισερχόμενα  μηνύματα. Είδα πολύ  ενδιαφέροντα θέματα για τον ασύλητο τάφο που βρέθηκε στη Νεμέα, αμέτρητα μηνύματα από το LinkedIn στο οποίο προφανώς κάποιοι φίλοι με ‘’καταχώρησαν’’, το  Ηράκλειο της Αιγύπτου, το dancing … as in ancient Egypt και το tango a trοιs. Εκείνο που λείπει είναι ο χορός του Ζαλόγγου, που αποτελεί ίσως το τελευταίο καταφύγιο για να σώσουμε τουλάχιστον την όση μας απόμεινε αξιοπρέπεια.

Η ειδησεογραφία αναφέρεται κυρίως στον παραλογισμό των τελευταίων ημερών, που ένας  βασικός  Υπουργός  διαπραγματεύεται στις ΗΠΑ απεριόριστες βάσεις , υποδεικνύει ‘’γενόσημα’’ της συμφωνίας των Πρεσπών και τρόπους αποτροπής του  ρωσικού κινδύνου, λίγο πριν την επίσημη επίσκεψη του Πρωθυπουργού στη Μόσχα. Προβάλλεται επίσης μια είδηση που δίνει φρούδες ελπίδες τους ταπεινούς και καταφρονεμένους συνταξιούχους  και αφορά    μια πρωτόδικη δικαίωση ενός προνοητικού ‘’συναδέλφου’’, που θα αφήσει την ελπίδα στα εγγόνια του  ότι κάποτε θα μπορούν να διεκδικήσουν μέρος από τα  κλεμμένα του παππού ή της γιαγιάς τους.

Θα αποφύγω όσο μπορώ τις συγκρίσεις που κάναμε παλιότερα με χώρες του τρίτου κόσμου, διότι εκείνες έχουν ήδη βελτιωθεί αρκετά και μας έχουν υποσκελίσει σε πολλούς τομείς και ας έχουν από τη ‘’φύση’’ τους τις δικές τους εγγενείς αδυναμίες. Αυτό που ζούμε ξεπερνά και τους ‘’παραλογισμούς’’ του Ιονέσκο και το χειρότερο είναι ότι η κατάσταση όσο πάει και χειροτερεύει. Έχουμε μπει – όπως λέγεται – σε προεκλογική περίοδο και τρέμω στην ιδέα τι θα γίνει με την επίσημη εξαγγελία τους. Η αρμόδια Υπουργός μας επαναφέρει  τον  13^ο μισθό, δώρα και πακτωλό από οικονομικές παροχές και την ίδια στιγμή δίνουμε γη και ύδωρ στην κυρία Μέρκελ και στους θεσμούς  για να μας δώσουν μια ελπίδα αναστολής ενός Νόμου για μειώσεις των συντάξεων, που ‘’αφρόνως’’ έχουμε ήδη ψηφίσει και δεν έχουμε το κουράγιο αλλά ούτε και το δικαίωμα να τον καταργήσουμε.

Από την άλλη διαπιστώνουμε ότι υπάρχουν δύο κέντρα εξουσίας, ένα στο εσωτερικό και το άλλο έχει εξαπολυθεί στη μεγάλη σύμμαχο και από εκεί μας βομβαρδίζει με συμφωνίες για ‘’παραχωρήσεις διευκολύνσεων’’, τις οποίες το έτερο κέντρο αρνείται και καταγγέλλει. Τι συμβαίνει επί τέλους  και ‘’ποιος κυβερνά αυτή τη χώρα’’!!! Έλεος, χριστιανοί, αλλόθρησκοι ή άθεοι, διότι η όλη αυτή κατάσταση, πέραν της φυσικής θυμηδίας, βλάπτει και τα εθνικά συμφέροντα. Με το αλαλούμ που επικρατεί στην ‘’έρμη αυτή χώρα’’ χαραμίζονται και οι συνολικές θυσίες του Ελληνικού λαού που περίμενε την έξοδο από τα μνημόνια και διαπιστώνει την οριστική ‘’έξοδο από τη σύνεση και τη λογική’’. Αν υπάρχουν κομματικές ή άλλες ενδοκυβερνητικές διαφορές, βιαστείτε να τις λύσετε πριν είναι πολύ αργά. Υπάρχουν δημοκρατικές διαδικασίες που μπορούν να βοηθήσουν στην επίλυση του προβλήματος. Υπάρχει άλλωστε και η λύση του Αντρέα Παπανδρέου, με τον Υφυπουργό του Ασημάκη Φωτήλα, που τον απέλυσε εν πτήσει!!! Ιδού λοιπόν η Ρόδος ιδού και το πήδημα, διότι όλα τα άλλα αποτελούν υπεκφυγές και ενδεχομένως υποκρύπτουν συνενοχή.

Αντώνης Ταρνανάς