ΤΟ ΧΕΙΡΟΚΡΟΤΗΜΑ

 

 Το χειροκρότημα , σ’ όλα τα μήκη και τα πλάτη της υφηλίου αποτελεί  τρόπο επιβράβευσης αλλά και  προσωπικής χαράς του καθενός μας. Στη συγκεκριμένη περίπτωση εγώ θα επιλέξω μια αναφορά στους  στίχους από το ομότιτλο  άσμα της Λίνας Νικολακοπούλου, μια  μεγάλη επιτυχία της κυρίας Άλκηστης Πρωτοψάλτη

Αφορμή αποτέλεσε  μια πρόσφατη συμμετοχή της στην εκπομπή του Νίκου Πορτοκάλογλου στη Δημόσια τηλεόραση, που μου έφερε πολλές παλιές  αναμνήσεις. Μου θύμισε  ότι υπάρχει ακόμα καλό ελληνικό τραγούδι αλλά και μια πολύ παλιά ανάμνηση από τον ελληνικό αθλητισμό. Όταν δεν μετείχα συστηματικά σε αθλητικές  δραστηριότητες, παρακολουθούσα κυρίως αγώνες στίβου. Σε μια εκδήλωση, που δεν θυμάμαι ακριβώς που και πότε, διέκρινα ένα λεπτό καλογυμνασμένο κοριτσάκι – το αποκάλεσα τότε ‘’ το παιδί λάστιχο’’ – που παρουσιαζόταν με ένα ξενόφερτο επώνυμο και ένα αρχαιοπρεπές όνομα, κάτω από τα οποία κρυβόταν μια Αλεξανδρινή Ελληνίδα.  Αυτή ήταν η πρώτη γνωριμία μου με την  κυρία  Άλκηστη Πρωτοψάλτη, στις εμφανίσεις της οποίας , πέραν της φωνητικής της δεινότητας, παραμένει ευδιάκριτο το παιδί λάστιχο των νεανικών μου αναμνήσεων.

Οι στίχοι του τραγουδιού μπορεί να σημαίνουν κάτι εντελώς διαφορετικό για τον καθένα μας ή για τις διάφορες ηλικιακές και συναισθηματικές φάσεις της ζωής μας. Είναι όμως πρώτιστα μια επιβεβαίωση ή διάψευση της ύπαρξής μας και δεν αναφέρομαι φυσικά  σε συμβατικές εκφάνσεις  της. Η αγάπη και ο έρωτας παίζουν, με τον ξεχωριστό για τον καθένα μας τρόπο , το παιχνίδι τους και βρίσκουν τη δικαίωσή τους πάντα  ‘’με ένα χειροκρότημα’’.

Το χειροκρότημα αυτό δεν το απαιτούμε, αλλά  το διεκδικούμε και είναι αρκετό αν το κατακτήσουμε από τον ίδιο τον εαυτό μας, έστω και  με ένα απλό χαμόγελο. Το τελευταίο, που έχει αρχίσει πια να αποτελεί  είδος σε ανεπάρκεια στην εποχή μας, το ένοιωσα έντονα να ‘’αναβλύζει’’ από τα εσώψυχά μου, όταν έλαβα ένα e-mail  από την πρώτη εγγονή μου, τη Νόρα. Περιείχε στιγμιότυπα από την   παρουσία  μου στο γάμο της, τη συμμετοχή μου στη  βάπτιση του παιδιού της και δισέγγονού μου [ του Άγγελου] και ένα μικρό δείγμα από ένα χορό μαζί της. Εδώ θα σημειώσω ότι μισή ώρα πριν τον χορό και προσπαθώντας να πάρω κάποιες φωτογραφίες, γλίστρησα και έπεσα στην παρακείμενη πισίνα. Μεσολάβησε μόνο όσος  χρόνος χρειάστηκε να κάνω ένα μπάνιο και να φορέσω τα ρούχα του ταξιδιού, με τα οποία εμφανίζομαι στα χορευτικά στιγμιότυπα. Προβληματίζομαι δε αν θα τα καταφέρω να παραβρεθώ στον γάμο του Άγγελου – που είναι και βαφτιστήρι μου – αν και προηγούνται τα τρία εγγόνια μου!!!

Διεκδικώντας  το δικό σας  μειδίαμα , επισυνάπτω, μαζί με τους στίχους του ποιήματος και μικρές στιγμές από τη βάφτιση – μαζί με την άλλη εγγονή μου Τόνια - και τον χορό που μου χάρισε η νύφη - εγγονή μου.  Σημειώνω πάντως ότι οι εκδηλώσεις ήταν από τις τελευταίες που είχαν επιτραπεί, αφότου ενέσκηψε η πανδημία. Αντώνης

Κι είμαστε ακόμα ζωντανοί
στη σκηνή σαν ροκ συγκρότημα.

Με κοιτάς σε κοιτώ
και μετά σιωπή
κάτι θα κοπεί
στην καρδιά στο μυαλό.

Με κοιτάς σε κοιτώ
και μελαγχολείς
ο καιρός πολύς
μ’ αγαπάς σ’ αγαπώ.

Κι είμαστε ακόμα ζωντανοί
στη σκηνή σαν ροκ συγκρότημα
κι αν μας αντέξει το σκοινί
θα φανεί στο χειροκρότημα.

Με κρατάς σε κρατώ
και μετά γκρεμός
και μετά το τέρμα
και κανείς κανενός.

Με κρατάς σε κρατώ
και παντού σκιές
και παντού καθρέφτες
για θεούς κι εραστές.

ΓΙΑ ΛΟΓΟΥΣ ΕΙΔΙΚΟΥΣ ΔΕΝ ΕΠΙΣΥΝΆΠΤΩ ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ

 

GROTESQUE

 

                 GROTESqUE

 

 

Ο τίτλος παραπέμπει  σε θεατρική παράσταση ή στυλ διακόσμησης με στοιχεία κωμικά, αλλά και οτιδήποτε άσχημο, δύσμορφο, παραμορφωμένο, λανθασμένο, αλλόκοτο  αντικανονικό ή αφύσικο. Η λέξη έχει ιταλο-γαλλική μάλλον θεατρική προέλευση αλλά – κυρίως εσχάτως – έχει πλήρως ελληνοποιηθεί. Λέγεται και γράφεται γκροτέσκο και χαρακτηρίζει το χονδροειδές, τη γελοιογραφική υπερβολή,  με ιδιαίτερο τονισμό στο άσχημο. Πρόκειται για στοιχεία που προϋπήρχαν στη χώρα μας, αλλά έχουν πια καταστεί κυρίαρχα στις μέρες  μας.

Το γκροτέσκο λοιπόν χαρακτηρίζει την εποχή της χαμένης  κανονικότητας και ένα τρόπο προσέγγισης της παρά φύση πραγματικότητας που επιλέγουμε ή μας επιβάλλουν [δεν αναφέρομαι βέβαια σε κατ’ ιδίαν  ιδιαιτερότητες και σεξουαλικές επιλογές του καθενός ]. Για τον σκοπό αυτό επιστρατεύονται  διάφορες λεκτικές κενοστομίες για να καλύψουν την έλλειψη ιδεολογικών συνθημάτων, σε μια εποχή που η ίδια η  ιδεολογία αποτελεί ζητούμενο. Στο σημείο αυτό επικαλούμαι απόσπασμα από άρθρο του Σαράντου Καργάκου [ ΕΣΤΙΑ 25.6.2010], που περιγράφει απόλυτα το φαινόμενο.

‘’ Δεν είμαι αρκετά ανήθικος για να προβάλλομαι σαν ... προοδευτικός. Είμαι όμως απέραντα κατανοητικός. Μετά τους σεισμούς που έπληξαν προ ετών την Αθήνα, δύναται κανείς να λέει ό,τι θέλει. Ακόμη και σοβαρά πράγματα! Ή να προσδιορίζεται σαν προοδευτικός, εκσυγχρονιστής, ακόμη και αριστερός, ενώ τρέφεται -και συχνά καλοτρέφεται- από τον μουχλιασμένο κρατικό οργανισμό, στον όποιο προσθέτει τη δική του μούχλα.’’

Βιώνουμε μια  καινούργια μορφή  αμοραλισμού , που επικαλείται ακόμα τους   τετριμμένους ‘’ αριστερούς’’ ή και κάποιους ‘’εθνικιστικούς’’  χαρακτηρισμούς, αναζητώντας το τυρί που θα βάλει στην  φάκα , για να πιάσει τα νέα του θύματα. Με επιχειρηματολογία που δεν αντέχει σε οποιασδήποτε κριτική, αμφισβητεί όσα η παγκόσμια πρακτική εφαρμόζει κατά γράμμα, για την υγεία και την οικονομία. Κατηγορούν τους πάντες και τα πάντα για ελλείψεις σε δομές , χωρίς να λένε λέξη ‘’γιατί αυτοί δεν έκαναν   έστω το πρώτο βήμα για τη δημιουργία τους. Χαϊδεύουν τα αφτιά των ‘’κουρασμένων’’ κυρίως νέων που στερούνται – όπως δηλώνουν οι ίδιοι – τα πάρτι, τα καφέ και τόσες άλλες ευχάριστες και τερπνές  μεν αλλά πολύ επικίνδυνες λόγω  συνωστισμού εκδηλώσεις.  Ενθαρρύνουν άμεσα [κομματικές και λοιπές συγκεντρώσεις]  αλλά και έμμεσα, προβάλλοντας μεμονωμένες προτάσεις ‘’δικών τους’’ ειδικών , δίνοντας την εντύπωση ότι επιδιώκουν την παράταση της κατάστασης , με τη σκέψη ότι  η δυσαρέσκεια του λαού  μακροπρόθεσμα τους ευνοεί.

Σε μια εποχή που ο σκοπός αγιάζει τα μέσα, ακούμε προτάσεις που οδηγούν σε μοιραίες  και αντίθετες με το Σύνταγμα και τους Νόμους της δημοκρατικής μας χώρας πρακτικές. Έφθασαν στο σημείο να προτείνουν ‘’συγκυβέρνηση’’, κοινής αποδοχής Υπουργούς και άλλα τραγελαφικά, αφού ξέρουν καλά ότι τέτοιες προτάσεις αποτελούν εκτροπή από το κρατούν πολιτικό και πολιτειακό μας σύστημα. Ξέρουν ότι  πες – πες στο τέλος κάτι μένει, αδιαφορώντας για τις απώλειες ανθρώπινων ζωών, αφού ο λύκος στην ‘’αναμπουμπούλα’’ χαίρεται.

Θα μπορούσα να γράψω περισσότερα , συγκεκριμένα και επώνυμα, αλλά δεν το κάνω, διότι δεν πιστεύω ότι  εγώ κατέχω την απόλυτη και μοναδική αλήθεια. Αφήνω παράλληλα  στους ψευδολόγους μια διέξοδο  επιστροφής στην πραγματικότητα, διότι όλοι μας κάνουμε λάθη , αρκεί  να μην τα εμπορευόμαστε   σε βάρος των συμφερόντων του λαού και της χώρας. Θα επαναλάβω όμως ότι η Ελλάδα  είναι αστική δημοκρατία και το Σύνταγμά της επιβάλλει την τήρηση των Νόμων, διότι το αντίθετο αποτελεί εκτροπή και επισύρει κυρώσεις. Γίνεται λοιπόν γνωστό ότι ΚΑΝΕΝΑΣ δεν μπορεί να προτείνει ανυπακοή σε Νόμους που ψηφίζει το κοινοβούλιο και ότι η χώρα, τις δύσκολες αυτές ώρες, ευτυχώς  δεν κυβερνάται από εκείνους που παίζουν τα ρέστα τους, αδιαφορώντας για τις συνέπειες. Άφησα τελευταία μια μικρή αναφορά στα ‘’αριστερά’’ συστήματα υγείας που επικαλούνται, αλλά οι ίδιοι δεν τα έζησαν. Αν θέλουν μπορώ να τους γνωστοποιήσω τις δραματικές μου εμπειρίες, αφού τα έζησα στις χώρες του ‘’υπαρκτού’’ σοσιαλισμού οικογενειακώς για 12 χρόνια. Μπορώ δε να τους βεβαιώσω [με συγκεκριμένα στοιχεία] ότι σε ορισμένες περιπτώσεις διέθεταν και ‘’δωρεάν’’ περίθαλψη , αλλά χωρίς περίθαλψη. Αντώνης

 

 

ΕΔΩ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΚΑΙΓΕΤΑΙ ΚΑΙ Η ''ΓΡΙΑ'' ΧΤΕΝΊΖΕΤΑΙ

 

Εδώ ο κόσμος καίγεται και η ‘’γριά’’

                    Χτενίζεται

 

 

 

Για πολύ λίγους εκλεκτούς φίλους το πιο σύντομο κείμενό μου, στο οποίο ο παραποιημένος τίτλος τα λέει όλα. Η προσωπική μου αγωγή και οι σύγχρονες ‘’απαιτήσεις’’  περιορίζουν την πρότασή μου στο   ξύρισμα !!!

Η εποχή μας μαστίζεται από την ανεξέλεγκτη – και με ατομική μας ευθύνη – πανδημία, πεθαίνουν άνθρωποι, η οικονομία δεν έχει πιο κάτω, οι Τούρκοι μας απειλούν ποικιλοτρόπως. Η ανερμάτιστη όμως πλέμπα  ασχολείται με τον Αντώναρο και τον τέως  ‘’προαγωγό’’ της Τζούλιας, Φουρθιώτη. Αγαπητοί  συμπατριώτες ντροπή μας και καληνύχτα σας. Αντώνης

ΘΕΩΡΙΑ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΚΑΙ ΚΑΡΔΙΑ ΜΥΛΩΝΑ

 

Η πανδημία μαστίζει όλον τον σύγχρονο κόσμο, αλλά ένα μέρος του δεν την αποδέχεται ή κάνει ότι την αγνοεί, για  λόγους παλικαρισμού, ιδεοληψίας και κυρίως συνωμοσιολογικούς. Εσχάτως εμφανίστηκαν νεότερες  κατηγορίες αρνητών της επικινδυνότητας του ιού ή ακόμα χειρότερο αμφισβήτησης των λαμβανόμενων μέτρων, με αποκορύφωμα κάποιους δικαστές που τα θεωρούν ως αντισυνταγματικά. Δεν ξέρω αν όλοι αυτοί είδανε τους  ομαδικούς   ενταφιασμούς  που συντελούνται την νύχτα στη Βραζιλία, ώστε ο Πρόεδρός της την ημέρα να επιμένει στην πλήρη απελευθέρωση της οικονομίας. Γι’ αυτόν και πολλούς ομοίους του θα γίνει καμιά ‘’διαδήλωση’’ ή θα συγκινηθεί καμιά  ‘’φιλοζωική’’ εταιρεία να ζητήσει την παρέμβαση της δικαιοσύνης;;;; Ζωάκια του Θεού είναι και αυτοί που παραχώνονται στα  σύγχρονα διεθνή   ‘’κρεματόρια’’ . Η υποκρισία, οποιουδήποτε γεωγραφικού και κομματικού προσανατολισμού  περισσεύει!!!

Δεν είμαι ειδικός   να  προτείνω τα δικά μου μέτρα για την αμφισβήτηση ή ελάφρυνση εκείνων που λαμβάνονται από τους αρμόδιους και υπεύθυνους υπηρεσιακούς και πολιτειακούς παράγοντες και αυτός είναι ο λόγος που τους εμπιστεύομαι. Είμαι σίγουρος ότι η μακρά και συχνά αναθεωρούμενη χρήση τους, έχει  δικαιολογημένα   κουράσει τους νέους  και έχει νεκρώσει κάθε οικονομική δραστηριότητα σε παγκόσμια κλίμακα. Παρόλα αυτά, εμπειρικά και με όση μου απόμεινε λογική στην ηλικία μου, θα επαναλάβω ότι ‘’ το θέμα είναι ιατρικό και συνεπώς εμπίπτει στην  αποκλειστική αρμοδιότητα των ειδικών επιστημόνων και στην ευθύνη των κυβερνήσεων, που καλούνται να σταθμίσουν ανάμεσα στο τερπνό και το ωφέλιμο, πριν λάβουν την τελική τους απόφαση’’. Οι λοιποί προσφέρουμε, αν έχουμε, τις τεκμηριωμένες απόψεις και υπηρεσίες μας, μέσω των δομημένων Αρχών, ώστε να βγούμε από τη στενωπό και να μπορούμε να επικαλεστούμε τα όσα συγκεκριμένα δηλώσαμε και πράξαμε στο επίμαχο αυτό διάστημα. Διότι στο τέλος αυτής συμφοράς όλοι θα δώσουμε ‘’λόγο’’ για πράξεις και παραλείψεις μας. Γνωρίζω καλά από προσωπική εμπειρία ότι η γενιά μου επέζησε  των δεινών της κατοχής, του παγκόσμιου και  του εμφύλιου πολέμου,  της πείνας του 1941 και αμέτρητων επιδημιών [ τύφου, ελονοσίας ] μόνο με την εφαρμογή ‘’στερητικών μέτρων’’. Δεν είναι καιρός λοιπόν για ‘’χάιδεμα’’ αφτιών, γιατί το αντίκρισμα θα είναι  βαρύ και ανεπανόρθωτο!!!

Όσον αφορά τους όποιους δικαστικούς που- με καθυστέρηση ενός έτους – ανακαλύπτουν αντισυνταγματικότητα στα λαμβανόμενα πράγματι σκληρά μέτρα, ας το ξανασκεφθούν, αφού  ο δικαστής κρίνει και ‘’κατά συνείδηση’’ . Σε τόσο σοβαρά και παγκόσμια προβλήματα προέχει το γενικότερο συμφέρον και όχι η τυπολατρία!!!

Για πολλοστή φορά θα κάνω επίκληση της λογικής και της σωφροσύνης, που προτάσσει το γενικό και εθνικό συμφέρον , έναντι κάποιων πρόσκαιρων ή και μονιμότερων κομματικών ή οικονομικών ωφελημάτων, με αντάλλαγμα τη θυσία στον νέο Μολώχ της επικαιρότητας. Έχουν αρχίσει να εμφανίζονται ακραία δείγματα γενικότερου  αμοραλισμού ακόμα και νεοθατσερισμού, στα πλαίσια   κομματικού διαγκωνισμού για την κατάληψη της όποιας εξουσίας ή  την πίτα της οικονομίας. Αν όμως εφαρμοσθούν εκείνα που  θέλουν να επιβάλουν, κινδυνεύουν  να κυβερνούν πολιτείες χωρίς πολίτες!!!  Οι καιροί ου μενετοί  γι΄αυτό και γρηγορείτε, πριν είναι πολύ αργά.!!!

Θα κλείσω με δυο λόγια για τον τίτλο του άρθρου μου, διευκρινίζοντας ότι τιμώ ιδιαίτερα τον μυλωνά που υπήρξε πρόσωπο εξίσου  σεβαστό με τον Επίσκοπο  και ιδιαίτερα χρήσιμο στην εποχή μου, με μόνη διάκριση το εξωτερικό του επαγγελματικό ‘’αλεύρωμα’’. Στις μέρες μας περισσεύουν τα  παντοειδή εξωτερικά ενίοτε δε και εσωτερικά ‘’επικαθήματα’’, που δεν αλλάζουν μόνο την όψη αλλά και την ψυχή και αυτό είναι  όχι μόνο ανήθικο αλλά και επικίνδυνο.  Αντώνης

 

 

 

S U R V I V O R

 

 

Αρχίζω με την επανάληψη των  δυο αδυναμιών  μου, τη συστηματική παρακολούθηση των συνεδριάσεων της Βουλής και τη διαπιστωμένη επιστημονικά σε δυο συνεδρίες το 2006 και 2007, της ‘’υπνικής μου άπνοιας’’. Η δεύτερη οφείλεται σε ‘’μηχανικά’’ αίτια και μου συνέστησαν την αντιμετώπιση της με ειδική μάσκα την οποία αγόρασα αλλά ποτέ δεν χρησιμοποίησα, περιορίζοντας τον ύπνο μου στο ελάχιστο, προσφεύγοντας σε τηλεοπτικό ζάπινγκ.  Χθες αντιμετώπισα δύο πανομοιότητα θεάματα, το ένα στη Βουλή – που το παρακολούθησα ολόκληρο – και το άλλο στο βραδινό τηλεοπτικό πρόγραμμα , με κοινό θέμα την  επιβίωση.

Ακούοντας στη Βουλή τους ισχυρισμούς  ενός ατόμου  που ασκούσε το νόμιμο  δικαίωμα να υπερασπιστεί τον εαυτό του, ένοιωσα ηλίθιος ή ότι ζω  σε άλλη χώρα. Δεν τόλμησα να κάνω σκέψεις λογικές, διότι θα με υποχρέωναν να κλείσω την τηλεόραση, αφού πέραν των ψευδών άκουσα και άλλες ‘’ασχήμιες’’  από  ομοφρόνους του, ότι δήθεν αυτό που γίνεται σε βάρος του ποινικοποιεί την πολιτική και είναι  πρωτάκουστο.

Διερωτώμαι λοιπόν, για να το καταλάβω πρώτα εγώ, αν πράγματι  υπάρχει Νόμος που ορίζει ότι τα δικαστήρια όταν στην έρευνα κατηγοριών διαπιστώσουν ανάμιξη ονόματος τέως ή εν ενεργεία Υπουργού, παραπέμπουν τον φάκελο στο κοινοβούλιο για τα περαιτέρω!!!  Αν υπάρχει  διάταξη στο Κανονισμό της Βουλής για τις διαδικασίες που υποχρεωτικά ακολουθούνται όταν ο φάκελος διαβιβασθεί στη Βουλή!!! Αν όλα αυτά  ισχύουν, προς τι οι διαμαρτυρίες, αφού αυτό επιβάλλει η κείμενη νομοθεσία για όλους;;; Όσον αφορά το ‘’πρωτάκουστο’’, με αποστόμωσαν, αφού είναι νωπό ακόμα το κρέμασμα στα μανταλάκια και η παραπομπή ομάδας Υπουργών – μεταξύ των οποίων δύο Πρωθυπουργοί – από την προηγούμενη Κυβέρνηση που τότε ισχυριζόταν ότι εφαρμόζει τον Νόμο, ενώ δεν αναγνωρίζει το   δικαίωμα στην παρούσα να κάνει το ίδιο;;;

Προσωπικά όμως θέλω να τα παραμερίσω  όλα αυτά και να σκεφθώ απλά μέχρι και απλοϊκά, εκφράζοντας  την απορία ‘’γιατί δεν ζητούν οι ίδιοι οι εγκαλούμενοι να  πάνε στον φυσικό τους Δικαστή για να λάμψει η αλήθεια και να αποδοθούν άσπιλοι στην κοινωνία;;; Πώς είναι δυνατόν να ανέχονται την μομφή των αδικημάτων που τους αποδίδονται και να μην προτιμούν  το καθάρισμα και όχι το ‘’ξεκαθάρισμα’’ που πρότεινε χθες στη Βουλή το γνωστό κοπέλι με το αντρίκειο μουστάκι!!! Δεν θέλω να πιστέψω ότι δεν αποδέχονται την παρούσα μορφή δικαιοσύνης – με πρόσωπα της οποίας συνεργάστηκαν πολύ στενά στο πρόσφατο παρελθόν -  ενώ τώρα  επιθυμούν άλλου τύπου δικαστήρια!!! Από την κύρια ομιλία συγκράτησα πολλά και λίαν ενδιαφέροντα:

Εντύπωση μου έκαναν οι ευχαριστίες  του φερόμενου ως κατηγορούμενου  στους συνεργάτες του για το  υλικό που συγκέντρωσαν  [δηλαδή εκείνος δεν το γνώριζε;]. Επίσης  τα κουτσομπολιά και τα ψέματα που ακούστηκαν ανερυθρίαστα [πρόσεχα τα πρόσωπα όλων και ανησύχησα μήπως  πάσχουν από αναιμία].

Τα ίδια περίπου παρατήρησα  και στο βραδινό επεισόδια του σήριαλ SURVIVOR,  με τη διαφορά ότι οι τελευταίοι , που ατυχώς χθες έκαναν πλήρη αναπαράσταση της ημερήσιας διάταξης της Βουλής, μας τρέλαναν στο ψέμα και το κουτσομπολιό. Μα – κάποιοι από αυτούς – δεν ντρέπονται καθόλου για το επίπεδο σκέψης και δράσης τους, που δεν ταιριάζει σε ενήλικες  επαγγελματίες ανθρώπους:: Χωρίς να το υιοθετώ, αφού όχι μόνο η νομοθεσία αλλά και η ίδια η ζωή επιβάλλει ισότητα των φύλων και των φυλών, θα χρησιμοποιήσω ‘’λογοτεχνική αδεία’’ μια ιστορική φράση του Ξέρξη στη ναυμαχία της Σαλαμίνας. Είχε πει τότε για τους δικούς του λόγους , "οι μεν άνδρες γεγόνασί μοι γυναίκες, αι δε γυναίκες άνδρες" και ο νοών νοείτω. Αντώνης

ΠΑΡΑΠΛΕΥΡΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ Ο ΡΗΓΑΣ ΦΕΡΑΙΟΣ ΣΤΟ ΒΕΛΙΓΡΑΔΙ

 

       Μια εκδήλωση για τον Ρήγα

           Στο Βελιγράδι

 

Έχουν γραφεί, λέγονται και θα ακολουθήσουν πολλά  και αντικρουόμενα για τον  Ρήγα Βελεστινλή ή Φεραίο ,  όλα όμως θετικά για το έργο και τη δράση του. Δεν θα  ασχοληθώ με την ιστορία που  συνοδεύει τον λόγιο, διαφωτιστή και  επαναστάτη Θεσσαλό, αφού υπάρχουν ειδικότεροι να την περιγράψουν . Θα πω δυο λόγια μόνο για την εκμετάλλευση – ακόμα και σήμερα – του επαναστατικού του έργου από τους  ‘’επαναστάτες του γλυκού νερού’’.

Είναι σαφές πλέον ότι  ο Ρήγας και λοιποί  δεν έχουν σχέση με τα κινήματα του φραπέ, που προσπαθούν να τον  ιδιοποιηθούν για να στηρίξουν τις ακραίες  ιδεοληψίες τους, ακόμα και εν μέσω πανδημίας και ελληνο-τουρκικών. Το κακό βέβαια σήμερα δεν περιορίζεται μονάχα στους περιθωριακούς, στους χαβαλέδες και αντιεξουσιαστές οι οποίοι ποτέ δεν έλειψαν από τις ανθρώπινες κοινωνίες. Υπήρξαν και πρακτικές με καθαρά κομματικό  στίγμα, που δεν έπρεπε να εκδηλωθούν. Αναφέρομαι στη διαδήλωση του ΚΚΕ κατά την Πρωτομαγιά και στην κοινή  τους διαμαρτυρία με τον ΣΥΡΙΖΑ  κατά την ψήφιση των νομοσχεδίων για το περιβάλλον, την παιδεία, αλλά και για τον Κουφοντίνα, την πανδημία και τα Ελληνο-τουρκικά που συνέβαλαν στην  αύξηση των κρουσμάτων του κορωνοιού.  Ανάλογες κινήσεις – κυρίως λεκτικές-  έγιναν και από τα λοιπά κόμματα  υποστηρικτών τους, οι οποίου βλέποντας να χάνεται το έδαφος κάτω από τα πόδια τους , αποκαλούν τη σοβαρότητα συντηρητισμό,  για να καλύψουν την ιδεολογική τους γύμνια. Θα αναφερθώ σε κάποια  στιγμιότυπα που έζησα προσωπικά στο Βελιγράδι, κατά την υπηρεσία  μου στην Ελληνική Πρεσβεία, την περίοδο 1960 – 1965.

Με πρωτοβουλία του Πρέσβη  Δημήτρη Νικολαρείζη*,  διοργανώθηκε μια επετειακή εκδήλωση για τον Ρήγα με κύριο ομιλητή τον ίδιο, στο κάστρο Neboisa, εκεί που φέρεται ότι εκτελέστηκε δια στραγγαλισμού, μαζί με τους συντρόφους του, στην προσπάθειά του να συναντήσει τον Ναπολέοντα. Το γεγονός ανησύχησε τους τότε Αυστριακούς που τον κατέδωσαν στην  Υψηλή Πύλη, που ανέλαβε τα υπόλοιπα. Αργότερα, οι διανοούμενοι της διασποράς τον αποκάλεσαν  Φεραίο, από την αρχαία ονομασία της γενέτειράς του. Ο χώρος βρίσκεται στο μεγάλο πάρκο Kalemegdan, που χωρίζει το  Βελιγράδι από τον Δούναβη, στον οποίο φημολογείται ότι ρίχτηκε, μετά θάνατον,  μαζί με τους συντρόφους του.

Πέραν των λογοτεχνικών εκδηλώσεων έλαβαν μέρος και άλλες ελληνο-γιουγκοσλαβικές καλλιτεχνικές και λοιπές εκδηλώσεις ,  μεταξύ των οποίων και ένας αγώνας κατς, [ένα είδος πλήρως απελευθερωμένης από κανόνες ελεύθερης πάλης]. Ήταν μια προσπάθεια του γιγαντόσωμου Γιουγκοσλάβου παλαιστή [Νομίζω ονόματι Χόρβρτ] με τον Έλληνα πρωταθλητή Βαλκανίων  στην Ελεύθερη πάλη  Θανάση Καμπαφλή, που πλησίαζε τότε τα 50 του χρόνια,  αφού ποτέ δεν τον είχε κερδίσει σε επίσημους αγώνες. Θυμάμαι ότι τον συνόδευα στις εκδηλώσεις του Neboise, αφού τον είχα γνωρίσει σαν μαθητής γυμνασίου ως ποδοσφαιριστή στην ομάδα της Άμφισσας, στο τοπικό ποδοσφαιρικό πρωτάθλημα της περιοχής μου.

Κατά την αποχώρησή μας από την εκδήλωση μέσα στο πάρκο είδαμε το μεγάλο αυτοκίνητο Σεβρολέτ  του Έλληνα Πρέσβη να έχει μείνει από λάστιχο και τον οδηγό να ψάχνει τον γρύλο για να κάνει την αλλαγή. Ξαφνικά  σηκώνει με τα χέρια του το πελώριο βάρος και ο οδηγός έκανε την αλλαγή χωρίς  τη βοήθεια γρύλου. Το ίδιο βράδυ στον αγώνα με τον Χόρβαρτ, έκανε μια λαβή ζίου – ζίτσου, [υπήρξε καθηγητής όλων των  ελληνικών στρατιωτικών σχολών]  και ο γιγαντόσωμος Κροάτης τέθηκε εκτός μάχης σε δύο λεπτά. Κατά την έξοδό μας για φαγητό έγινε αντικείμενο θαυμασμού από τους Σέρβους, οι οποίοι προφανώς  έδειχναν έτσι όχι μόνο τον θαυμασμό τους αλλά και  την προτίμησή τους στους Έλληνες έναντι των  τότε συμπατριωτών τους Κροατών. Η ιστορία είναι πέρα για πέρα πραγματική. Αντώνης

*Με την ευκαιρία αισθάνομαι την ανάγκη να αναφερθώ στον Πρέσβη Δημήτριο Νικολαρείζη, τον Διπλωμάτη , λογοτέχνη και κριτικό, τόσο για το όχι πολύ γνωστό λογοτεχνικό του έργο όσο και σε  προσωπικό μου περιστατικό.. ‘’’ Συνάδελφος και φίλος του Γιώργου Σεφέρη, συνέβαλε στην έκδοση του περιοδικού Νέα Γράμματα, εκφραστικού οργάνου της γενιάς του '30. Αφού ταλαντεύτηκε μεταξύ λογοτεχνίας και κριτικής, δόθηκε στη δεύτερη, υπηρετώντας τη διακριτικά· "ξένος αυτός προς το θόρυβο και την κραυγαλέα διαφήμιση και αυτοδιαφήμιση", επεσήμανε ο Βάσος Βαρίκας, ενώ ο Σεφέρης έγραφε στον Κατσίμπαλη το 1936 για τον Νικολαρεΐζη ότι "ταλαντεύεται μεταξύ διπλωματίας και τελειότητας". Από το πρώτο κιόλας δοκίμιό του, το 1930, έδειξε τις αρετές του: Ευαίσθητος και επαρκής αναγνώστης της λογοτεχνίας, οξυδερκής ως κριτικός της, επεδίωκε να αναδείξει "το ανθρώπινο βάθος" που εκφράζει κάθε συγγραφέας. Μπορεί η παραγωγή του να είναι εντυπωσιακά μικρή, όμως έχει (και σήμερα) αντιστρόφως ανάλογη αξία, ώστε η κρίση του Βαρίκα να παραμένει σε ισχύ: ο Νικολαρεΐζης επιβάλλεται "σαν μια από τις φωτεινότερες κριτικές συνειδήσεις". Όσο ζούσε συγκέντρωσε το δοκιμιακό και κριτικό έργο του σε δύο βιβλία: "Ούγος Φώσκολος και Ανδρέας Κάλβος" (1961), "Δοκίμια κριτικής" (1962, 2η -1983) με την εύστοχη επιγραφή "Χρη λέγειν τα καίρια" από τους Επτά επί Θήβας του Αισχύλου. Τα "Δοκίμια κριτικής" βραβεύτηκαν το 1963 με το βραβείο Λ. Γουλανδρή - ένα από τα βραβεία της Ομάδας των δώδεκα.’’’’

Όσον αφορά το προσωπικό μου περιστατικό,  ομολογώ ότι ίσως του οφείλω τη ζωή της ετοιμόγεννης συζύγου και της κόρης μου.

Λόγω της έξαρσης του ‘’Μακεδονικού’’, μου ζήτησε να μην μεταβώ στην Ελλάδα για τον τοκετό της γυναίκας μου, υποσχόμενος κάθε βοήθεια σε ενδεχόμενη δυσκολία στην κατ' ευφημισμό ‘’DIPLOMACKA BOLNICA’’  [Διπλωματική Κλινική] της Γιουγκοσλαβίας του Τίτο. Η γυναίκα μου έμεινε αβοήθητη για 12 ώρες από τη μοναδική γυναικολόγο της κλινικής κυρία  Popovic, γιατί είχε την αφέλεια να φέρει μαζί της μια μικρή εικόνα της Παναγίας[. Ρώτησα τους συναδέλφους της γιατρού για τις ικανότητές της και εκείνοι μου απάντησαν :Μα τι λέτε  αφού έχει αναδειχθεί σε Γραμματέα του Κόμματος της περιοχής!!!!

Κατόπιν αυτού, του τηλεφώνησα στις 2 το πρωί  της επομένης και ειδοποίησε τον καθηγητή γυναικολογίας και προσωπικό γιατρό της γυναίκας του Τίτο, ονόματι FOTIC με τον οποίο κατέφθασε μαζί με τη σύζυγό του. Ο καθηγητής διαπίστωσε  ότι  είχε τυλιχθεί ο λώρος στο λαιμό του βρέφους και ότι η αναπνοή ήταν οριακή. Ο Πρέσβης μου ζήτησε και αποδέχθηκα με τιμή να γίνει ο νονός στη βάφτιση που έγινε από το Σερβικό Πατριαρχείο στην πρεσβευτική κατοικία.

Το τελευταίο αναγκάζομαι να το αναφέρω διότι τελευταία γίνεται πολύς λόγος για την αποτελεσματικότερη αριστερή ιατρική πρακτική!!! Αντώνης

 Ως Πρέσβης στο Λονδίνο

ΜΕΓΑΛΗ ΤΕΣΣΑΡΑΚΟΣΤΗ

 

Σήμερα, Καθαρά Δευτέρα, όπως τη λέγαμε παλιά, είναι η πρώτη μέρα της ‘’Σαρακοστής’’, που σήμαινε την έναρξη  νηστείας για το Πάσχα και το σταμάτημα της αποκριάτικης κραιπάλης [μεθύσι και ηδονισμός]. Ήταν μια προσωρινή ‘’ανακωχή’’ των πιστών   με τον Διόνυσο, για να προετοιμαστούν γι’ αυτά που θα ακολουθήσουν  τις δύσκολες επόμενες 48 μέρες. Ίσως αυτός είναι  ο λόγος που κάποια από τα  δρώμενα συνεχίζονται και τη Δευτέρα, με αλλαγή στο σκηνικό , ενώ η κραιπάλη εξακολουθεί να αποτελεί  κυρίαρχο  στοιχείο..

Πριν αναφερθώ στα σημερινά δικά μου, θα κάνω μια μικρή αναδρομή στα παιδικά μου βιώματα της αντίστοιχης ημέρας.      Η Λαγάνα ή λειψή – λόγω της έλλειψης μαγιάς ή ζύμης -  αποτελούσε ιδιοπαρασκεύασμα των νοικοκυρών της εποχής  Την έψηναν  εκ περιτροπής  ομαδικά στις γειτονιές, σε κάποιον από τους σπιτικούς  φούρνους που διέθεταν τα περισσότερα επαρχιακά σπίτια.  Εκεί να δείτε Διονυσιακές υπερβολές από τις γυναίκες της γειτονιάς, με τα υπονοούμενα και τις αθυροστομίες, που συχνά συνοδεύονταν  και από συμβολικές  κινήσεις και επιδείξεις.  Οι άντρες αποκλείονταν από την όλη εκδήλωση, αλλά εμείς τα παιδαρέλια τι έβλεπαν τα μάτια μας και άκουγαν τα αφτιά μας δεν λέγεται, αλλά χωρίς τις προσλαμβάνουσες δεν τα καταλαβαίναμε. Αργότερα όμως, και με τη βοήθεια των  μεγαλύτερων και πιο πονηρεμένων, ορθά ή στραβά αρχίζαμε την πρώτη  ‘’σεξουαλική  αγωγή’’.

Σήμερα λοιπόν, με όσα μας συμβαίνουνε, έκανα μια  προσπάθεια – στα πλαίσια του επιτρεπτού- και επισκέφθηκα πουρνό – πουρνό ένα  φούρνο της πόλης μου για να προμηθευτώ  την παραδοσιακή λαγάνα. Σκέφθηκα ότι  δεν είναι γνωστό  αν και πότε θα μου ξαναδοθεί μια νέα   ευκαιρία .

 Εκεί με πληροφόρησαν  ότι αν τη θέλω ζεστή, σε λίγο θα έβγαζαν την τελευταία τους  φουρνιά και έκοβα βόλτες έξω από τον φούρνο  μέχρι να ετοιμαστούνε. Όμως, παρά την λιακάδα, το βοριαδάκι ήταν τσουχτερό αλλά το ευχαριστήθηκα, γιατί στην επιστροφή μου  την πήρα ‘’παραμάσχαλα’’ και έτσι κρατήθηκα ζεστός μέχρι να φτάσω  σπίτι.  Ετοίμασα το τσάι μου και  με τον  μακεδονικό χαλβά [όχι τον  Βόρειο]  και τη ζεστή λαγάνα μου, γύρισα πίσω στα παλιά. Απλά,  λιτά και απέριττα, όπως επιτάσσουν οι καιροί , ξανάζησα   για λίγο, όσα φεύγουν  οριστικά ,μαζί με μας τους τελευταίους της εποχής!!!

Το ίδιο απλές αλλά σημαντικές  θα είναι σε λίγο  οι φωτογραφίες  που συνοδεύουν το κείμενο, γιατί θα συνεχίσουν να θυμίζουν όσα έφυγαν και εκείνα που άφησαν  πίσω τους. Αντώνης