ΤΟ ΧΕΙΡΟΚΡΟΤΗΜΑ

 

 Το χειροκρότημα , σ’ όλα τα μήκη και τα πλάτη της υφηλίου αποτελεί  τρόπο επιβράβευσης αλλά και  προσωπικής χαράς του καθενός μας. Στη συγκεκριμένη περίπτωση εγώ θα επιλέξω μια αναφορά στους  στίχους από το ομότιτλο  άσμα της Λίνας Νικολακοπούλου, μια  μεγάλη επιτυχία της κυρίας Άλκηστης Πρωτοψάλτη

Αφορμή αποτέλεσε  μια πρόσφατη συμμετοχή της στην εκπομπή του Νίκου Πορτοκάλογλου στη Δημόσια τηλεόραση, που μου έφερε πολλές παλιές  αναμνήσεις. Μου θύμισε  ότι υπάρχει ακόμα καλό ελληνικό τραγούδι αλλά και μια πολύ παλιά ανάμνηση από τον ελληνικό αθλητισμό. Όταν δεν μετείχα συστηματικά σε αθλητικές  δραστηριότητες, παρακολουθούσα κυρίως αγώνες στίβου. Σε μια εκδήλωση, που δεν θυμάμαι ακριβώς που και πότε, διέκρινα ένα λεπτό καλογυμνασμένο κοριτσάκι – το αποκάλεσα τότε ‘’ το παιδί λάστιχο’’ – που παρουσιαζόταν με ένα ξενόφερτο επώνυμο και ένα αρχαιοπρεπές όνομα, κάτω από τα οποία κρυβόταν μια Αλεξανδρινή Ελληνίδα.  Αυτή ήταν η πρώτη γνωριμία μου με την  κυρία  Άλκηστη Πρωτοψάλτη, στις εμφανίσεις της οποίας , πέραν της φωνητικής της δεινότητας, παραμένει ευδιάκριτο το παιδί λάστιχο των νεανικών μου αναμνήσεων.

Οι στίχοι του τραγουδιού μπορεί να σημαίνουν κάτι εντελώς διαφορετικό για τον καθένα μας ή για τις διάφορες ηλικιακές και συναισθηματικές φάσεις της ζωής μας. Είναι όμως πρώτιστα μια επιβεβαίωση ή διάψευση της ύπαρξής μας και δεν αναφέρομαι φυσικά  σε συμβατικές εκφάνσεις  της. Η αγάπη και ο έρωτας παίζουν, με τον ξεχωριστό για τον καθένα μας τρόπο , το παιχνίδι τους και βρίσκουν τη δικαίωσή τους πάντα  ‘’με ένα χειροκρότημα’’.

Το χειροκρότημα αυτό δεν το απαιτούμε, αλλά  το διεκδικούμε και είναι αρκετό αν το κατακτήσουμε από τον ίδιο τον εαυτό μας, έστω και  με ένα απλό χαμόγελο. Το τελευταίο, που έχει αρχίσει πια να αποτελεί  είδος σε ανεπάρκεια στην εποχή μας, το ένοιωσα έντονα να ‘’αναβλύζει’’ από τα εσώψυχά μου, όταν έλαβα ένα e-mail  από την πρώτη εγγονή μου, τη Νόρα. Περιείχε στιγμιότυπα από την   παρουσία  μου στο γάμο της, τη συμμετοχή μου στη  βάπτιση του παιδιού της και δισέγγονού μου [ του Άγγελου] και ένα μικρό δείγμα από ένα χορό μαζί της. Εδώ θα σημειώσω ότι μισή ώρα πριν τον χορό και προσπαθώντας να πάρω κάποιες φωτογραφίες, γλίστρησα και έπεσα στην παρακείμενη πισίνα. Μεσολάβησε μόνο όσος  χρόνος χρειάστηκε να κάνω ένα μπάνιο και να φορέσω τα ρούχα του ταξιδιού, με τα οποία εμφανίζομαι στα χορευτικά στιγμιότυπα. Προβληματίζομαι δε αν θα τα καταφέρω να παραβρεθώ στον γάμο του Άγγελου – που είναι και βαφτιστήρι μου – αν και προηγούνται τα τρία εγγόνια μου!!!

Διεκδικώντας  το δικό σας  μειδίαμα , επισυνάπτω, μαζί με τους στίχους του ποιήματος και μικρές στιγμές από τη βάφτιση – μαζί με την άλλη εγγονή μου Τόνια - και τον χορό που μου χάρισε η νύφη - εγγονή μου.  Σημειώνω πάντως ότι οι εκδηλώσεις ήταν από τις τελευταίες που είχαν επιτραπεί, αφότου ενέσκηψε η πανδημία. Αντώνης

Κι είμαστε ακόμα ζωντανοί
στη σκηνή σαν ροκ συγκρότημα.

Με κοιτάς σε κοιτώ
και μετά σιωπή
κάτι θα κοπεί
στην καρδιά στο μυαλό.

Με κοιτάς σε κοιτώ
και μελαγχολείς
ο καιρός πολύς
μ’ αγαπάς σ’ αγαπώ.

Κι είμαστε ακόμα ζωντανοί
στη σκηνή σαν ροκ συγκρότημα
κι αν μας αντέξει το σκοινί
θα φανεί στο χειροκρότημα.

Με κρατάς σε κρατώ
και μετά γκρεμός
και μετά το τέρμα
και κανείς κανενός.

Με κρατάς σε κρατώ
και παντού σκιές
και παντού καθρέφτες
για θεούς κι εραστές.

ΓΙΑ ΛΟΓΟΥΣ ΕΙΔΙΚΟΥΣ ΔΕΝ ΕΠΙΣΥΝΆΠΤΩ ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ