ΤΙ ΕΙΧΕΣ ΓΙΑΝΝΗ ΤΙ ΕΙΧΑ ΠΑΝΤΑ

 

         ΤΙ ΕΙΧΕΣ  ΓΙΑΝΝΗ  ΤΙ  ΕΙΧΑ  ΠΑΝΤΑ

 

 

Για  να γίνω σαφέστερος και να πω τις δικές μου αλήθειες όπως τις βιώνω προσωπικά, ξεκαθαρίζω ότι ‘’δεν ανήκω σε κανένα κόμμα και δεν με ενδιαφέρει η όποια εξέλιξη τους, παρά μόνο η χώρα μου που παραμένει στην πράξη ψωροκώσταινα’’ και δεν αμφισβητώ τον πατριωτισμό ουδενός, δικαιούμαι όμως να μην αποδέχομαι τα ψεύδη οιουδήποτε.

Έχω ζήσει  στην Ευρώπη [ Γιουγκοσλαβία, Τσεχοσλοβακία, Γερμανία και Βέλγιο]  τρεις δεκαετίες 1960 μέχρι τις αρχές 1990. Αυτό το χάλι που ζούμε από χθες, το  γνώρισα μόνο στις χώρες του υπαρκτού σοσιαλισμού που υμνεί το ΚΚΕ και οι λοιποί συγγενείς[!]. Οι  διακοπές ηλεκτρικού ρεύματος στη Γιουγκοσλαβία του Τίτο έφθασαν μέχρι 17 συνεχείς ημέρες, χωρίς να δικαιολογούν τις αντίστοιχες πολύωρες στη χώρα μας.  Οπότε κάποιοι υμνητές  συγγενικών καθεστώτων ας περιορίσουν λίγο τις συστάσεις τους για θέματα υγείας και προστασίας, γιατί γελοιοποιούνται!!! 

Η πορεία κάθε χώρας  εξαρτάται από την κυβέρνηση, την αντιπολίτευση και τους ΠΟΛΙΤΕΣ της. Στη χώρα μας και οι τρεις αυτοί παράγοντες  υπήρξαν  χθες σχεδόν απαράδεκτοι ή αναποτελεσματικοί. Όλοι τους έχουν το μερίδιο ευθύνης  αλλά και τα ελαφρυντικά  τα οποία όμως υπερεκτιμώνται από τους  ιθύνοντες αλλά και τους  αντιπάλους τους.

Αρχίζοντας από την κυβέρνηση,  τα πήγε πολύ καλά στη θεωρία και στο μπλά-μπλά  αλλά στην πράξη έμεινε στην ‘’πεπατημένη’’, με επιπτώσεις στο σύνολο  σχεδόν  του πληθυσμού. Μοναδικό ελαφρυντικό της οι έκτακτες καιρικές συνθήκες, το εχθρικό περιβάλλον του συνόλου της αντιπολίτευσης , που όφειλε να συνδράμει  στις δυσκολίες της χώρας   και οι γνωστές απερισκεψίες των πολιτών ,που αγνόησαν όλες τις προειδοποιήσεις και μπλοκάρισαν τους δρόμους. Η Αττική οδός φέρει ίσως το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης που δεν παραγράφεται  με ένα συγγνώμη;!! Έλεος πια με αυτούς τους  ειδικούς που προσπάθησαν ενίοτε υπεράνθρωπα αλλά τελικά χωρίς το αναμενόμενο αποτέλεσμα. Είναι θετικό αλλά  και αναμενόμενο στην εποχή μας ότι δεν έχουμε απώλεια ζωής,  αυτό όμως δεν μπορεί να διασκεδάσει τις απάνθρωπες πολύωρες  ταλαιπωρίες στους δρόμους  ούτε κοσμεί τη σύγχρονη  ποιότητα ζωής των ανθρώπων. Η προσπάθεια καλή αλλά το  τελικό αποτέλεσμα αναντίστοιχα πενιχρό!!!

Δεν Θέλω να μιλήσω για τις Ευρωπαϊκές χώρες, που το κλίμα τις έχει υποχρεώσει να λειτουργούν αποτελεσματικότερα και να διαθέτουν τα ειδικά μέσα προς τούτο. Όπως φαίνεται όμως τελευταία, τα έκτακτα καιρικά φαινόμενα θα γίνουν και στη χώρα μας συχνότερα και καλόν είναι να ρωτήσουμε τους πιο έμπειρους για την αντιμετώπισή τους. Δεν εννοώ βέβαια υποχρεωτικά τους Ευρωπαίους, αλλά τους τοπικούς άρχοντες της Φλώρινας, της Κοζάνης , που γελούσαν με όσα έβλεπαν στην τηλεόραση. Ευτυχώς, για την κυβέρνηση και όλους μας, οι διακοπές του ρεύματος και των περισσότερων τηλεοπτικών δικτύων, δεν τους επέτρεψαν να δουν το χάλι μας σε όλο του το μεγαλείο.

Με όσα έζησα μέχρι στιγμής, θυμήθηκα ανάλογες καταστάσεις που αποτελούσαν χειμερινή καθημερινότητα στην πάλαι ποτέ Γιουγκοσλαβία , αφού αναγκάστηκα στα 88 μου, χωρίς ηλεκτρικό από χθες τα μεσάνυχτα μέχρι σήμερα στις 10 το πρωί, να κυκλοφορώ  τυλιγμένος με κουβέρτες, χωρίς θέρμανση και ένα ζεστό ρόφημα, διακοπές που δυστυχώς δεν σταμάτησαν εντελώς.

Δεν συγκρίνονται  τα χθεσινά απαράδεκτα αποτελέσματα με εκείνα των νεκρών  στη Μάντρα και την εκατόμβη από τις πυρκαγιές στο Μάτι, που  έχει επιληφθεί η Δικαιοσύνη.  Εντυπωσιάζει  όμως η  στάση της τότε εξουσίας με την έκτακτη συνέντευξη        Τύπου στην οποία έκαναν τους ανήξερους για τα θύματα που ήταν ήδη γνωστά,  για  να διασκεδάσουν τις εντυπώσεις. Τι να πει κανείς για τη δήλωση της περιφερειάρχη, ενώπιον της Δικαιοσύνης ,για την   ανάληψη  της πολιτικής ευθύνης, όσον αφορά τις   απώλειες τόσων ζωών  στο Μάτι!!!

 Κυρίες και κύριοι, αείποτε αρμόδιοι, η σιωπή είναι χρυσός , ενώ οι  ατέρμονες δηλώσεις και ανακοινώσεις σας εκθέτουν. Η πολιτική είναι η τέχνη του εφικτού και η πολιτική ευθύνη έχει αξία μόνο όταν προλαμβάνει τις συνέπειες και μάλιστα με πράξεις και όχι  με ‘’ έπεα πτερόεντα’’ που τα βαρεθήκαμε !!! Αντώνης

ΕΓΚΛΗΜΑ ΚΑΙ ΤΙΜΩΡΙΑ

 

 

                                   Έγκλημα   και   τιμωρία

 

 https://youtu.be/XXx_Hw34V-Q   

Μια καλή μου φίλη μου έστειλε με  e-mail  το  πολύ  ενδιαφέρον ιρανικό φιλμάκι, που συνιστώ να το περιεργασθείτε στο σύνολό του, ανοίγοντας τον ανωτέρω σύνδεσμο μέσω YOU TUBE  .   Δείχνει την απανθρωπιά μας σε όλο της το μεγαλείο και τις όποιες προσπάθειες των ελάχιστων ορθόφρονων ανθρώπων που απέμειναν, για να μας θυμίζουν το σωστό. Δεν αρκούν όμως οι μεμονωμένες αυτές ενέργειες για να θεραπεύσουν το κακό που έχει παραγίνει.

Βλέπουμε στα μικρά αυτά φιλμάκια τις προσπάθειες του πρώτου ζευγαριού να καλμάρει την ένταση του δεύτερου  και  μας εντυπωσιάζει η φροντίδα του νεαρού  για την προστασία του περιβάλλοντος. Θεωρώ  παράδοξα αποτελεσματική την ενέργειά τους  και θα ανέμενα – αυτό που συνηθίζεται στις μέρες μας – βιαιότερη   αντίδραση, ‘’ με ποιο δικαίωμα επεμβαίνεις στα δικά μας’’, ‘’ποιος είναι εσύ που μου κάνεις υποδείξεις’’ και τα λοιπά πασίγνωστα κηρύγματα περί ατομικής ελευθερίας και ανθρώπινων δικαιωμάτων. Προσωπικά, στα 85 μου, τόλμησα να προσφέρω τη θέση μου στο μετρό των Αθηνών, σε μια ετοιμόγεννη νεαρή κυρία που ‘’χτυπιόταν’’ κυριολεκτικά δίπλα στο κάθισμά μου και εισέπραξα την απάντηση ‘’άντε ρε παλιόγερε που το παίζεις και ευγενικός!!!]. Αναγκάστηκα να κατεβώ από ντροπή στην επόμενη στάση και η κυρία κέρδισε ‘’με το σπαθί της ‘’ τη  θέση μου που έμεινε άδεια. Με τη γενική αυτή αντίδραση, κάτω από την κάλυψη των συνταγματικών και ποικιλώνυμων  άλλων επιταγών, αντιμετωπίζεται και η πανδημία και γι’ αυτό φτάσαμε στα σημερινά μας χάλια, που επικαλούνται ακόμα και κοπέλια της ιατρικής για να κλέβουν λίγη δημοσιότητα και να παραμείνουν ενεργά στην επικαιρότητα.

Ανάλογα φαινόμενα συναντάμε καθημερινά και πανταχού  στη ζωή μας, τα ‘’βλέπουμε’’ ακόμα και μέσα στο κοινοβούλιο και θεωρώ τον Ιρανό δημιουργό ρομαντικό ή μέλος ‘’ιερατικής αποστολής παλιότερων εποχών’’ και ίσως εδώ κρύβεται και το έγκλημα της μικρής μας ιστορίας. Δεν χρειάζεται όμως  πολλή προσπάθεια για να ανακαλύψουμε   την τιμωρία, που – κατά τον Ντοστογιέφσκι -    αποτελεί νομοτελειακή συνέπεια.

Την τελευταία, την αποτύπωσε τέλεια αλλά φευγαλέα   ο σκηνοθέτης και βέβαια την υφίσταται , όπως συχνά συμβαίνει, πάλι ένας αθώος. Προσέξτε την έκφραση στο μικρό παιδικό μουτράκι στο δεύτερο αυτοκίνητο και θα καταλάβετε τι εννοώ. Για να  το κάνω σαφέστερο παραθέτω και μια χωριστή φωτογραφία, προσθέτοντας το ρητό ‘’αμαρτίαι γονέων παιδεύουσι τέκνα'' και όχι βέβαια με την εκκλησιαστική του ερμηνεία του ρήματος ‘’παιδεύω’’!!! Αντώνης

 

 

ΑΦΗΓΗΣΕΙΣ

 

                                AFIGISSEIS

 

 

 

ΑΦΗΓΗΣΕΙΣ είναι ο τίτλος της ιστοσελίδας μου, που προέκυψε από μια πρωτοβουλία του γιού μου το καλοκαίρι του 2016, ίσως για να απαλλάξει τους αναγνώστες  από τις συχνές ενοχλήσεις  μου με προσωπικά μου βιώματα. Επειδή την ίδια εντύπωση είχα και εγώ, αποδέχθηκα ευχαρίστως την ευγενική του προσφορά, έστω και στα 82 μου χρόνια . Αυτό  δεν με απέτρεψε εντελώς από την παλιά μου συνήθεια, ίσως και  γιατί κάποιοι φίλοι μου ζητούσαν να συνεχίσω την αποστολή των κειμένων μου και με e-mail   [κάποιοι τα εκτύπωναν και τα έδεναν σε τόμους] και προφανώς με κολάκευε αυτή τους η επιδαψίλευση μιας ανάλογης φιλοφρόνησης.

Στις αφηγήσεις μου [ τίτλο που αποτελεί επίσης επιλογή του γιού μου], όπως και στους λοιπούς τρόπους γραφής μου, χρησιμοποιώ ένα βιωματικό και προσωποπαγή τρόπο, όχι διότι η προσωπική μου ζωή παρουσιάζει το οποιοδήποτε κοινωνικό  ενδιαφέρον, αλλά γιατί πιστεύω ότι αυτό με υποχρεώνει να λέω τα πράγματα με το όνομά τους, αφού συνδέω τα γραφόμενά μου με γεγονότα που έζησα προσωπικά.

Τελευταία είχα γράψει ότι πιθανόν να διακόψω την προσθήκη νέων αφηγήσεων στην ιστοσελίδα μου και θα περιοριστώ μόνο  σε προσωπικούς σχολιασμούς και απαντήσεις   ερωτημάτων και προβληματισμών των  φίλων μου, μόλις τα δημοσιευμένα κείμενα στην ιστοσελίδα μου φθάσουν τα 700 .Τη στιγμή αυτή βρίσκομαι στα 690 και στην προσπάθειά μου να μην ξοδέψω  σύντομα τα εναπομένοντα 10 ή να τα προλάβω όλα,  συνεχίζω μεν να γράψω αλλά μόνο για μένα και δεν έχω αποφασίσει ακόμα τι  θα τα  κάνω.  Κάποια από τα κείμενα μου, που ξέφυγαν από τη δημοσίευση και τη διαγραφή, τα βρίσκω στον υπολογιστή μου σε τυχαίες αναζητήσεις μου και μετανιώνω που δεν τα έχω δημοσιεύσει, διότι βλέπω ότι έχουν δικαιωθεί πλήρως οι προβλέψεις μου και κυρίως σε  πολιτικά και κοινωνικά θέματα. Αρκούμαι όμως στη δικαίωση στην πράξη και ουδόλως  με απασχολεί η κοινωνική αναγνώριση. Αποδίδω  την ορθότητα της κρίσης μου στον ‘’προσωποπαγή’’ τρόπο  γραφής που διέπει το συνολικό μου έργο και δικαιώνει  την αρχική μου επιλογή να ασχολούμαι κυρίως  με θέματα που βίωσα προσωπικά στην πολλάκις οδυνηρή  αλλά πλούσια σε εμπειρίες  μακροβιότητα μου.

Ανέκαθεν πίστευα ότι βασικό στοιχείο της εμπειρίας μας αποτελεί ο χρόνος και τα γεγονότα που διαδραματίστηκαν σε μια  εποχή αλλά και η ευτυχής ή δυστυχής συγκυρία, που μας επιλέγει να τα βιώσουμε προσωπικά. Δεν υπάρχει συμπυκνωμένη ή γενικευμένη εμπειρία και είναι ίσως ελάχιστοι εκείνοι που ‘’απολαμβάνουν’’ το σύνολο των γεγονότων. Θέλω να πιστεύω ότι ανήκω  στους  τυχερούς που βίωσαν τα περισσότερα και πιο ενδιαφέροντα γεγονότα της ευρωπαϊκής ιστορίας – από τα προπολεμικά χρόνια μέχρι σήμερα- όχι μόνο της γενιάς μου αλλά και κάποιων ιδιαίτερων προσωπικών της δώρων ,  από  επαγγελματική και ευνοϊκή   ή δυσμενή επιλογή της τύχης, έστω και από την θέση ενός καλοπροαίρετου ‘’κομπάρσου’’. Ίσως να έβαλα και εγώ λίγο το χεράκι μου για να γνωρίσω όλη αυτή την περιπέτεια, διότι ανέκαθεν  με μαγνήτιζε   η προσωπική μου αθόρυβη συμμετοχή και πρωτοβουλία στα ‘’κοινά δεύτερης επιλογής’’, που αποτελούν  την ‘’πρωτοπλασματική’’ μορφή  της κοινωνικής μας ζωής. Δεν πρόκειται να αναφερθώ αναλυτικά σε όλα, εμπιστευόμενος τις επιλογές   του  καθενός αναγνώστη.

Ύστερα από την μακροσκελή αυτή εισαγωγή, προβληματίζομαι σφόδρα με τις επιλογές των θεμάτων που θα καλύψουν την τελευταία δεκάδα των ‘’αφηγήσεών’’ μου, που φοβάμαι ότι μπορεί να μην μου είναι αρκετά ή να ρισκάρω να μην τα προλάβω όλα. Αυτό είναι το προσωπικό μου στοίχημα, που δεν αφορά καθόλου την προσωπική μου ύπαρξη, αλλά την  ανάγκη και υποχρέωσή μου να καταγράψω όσες μπορώ περισσότερες από τις μαρτυρίες   που μου χάρισε απλόχερα ο Πανάγαθος και η γαλαντόμα φύση .

Αξίζει να αναφερθεί ότι ακόμα και δικά μου πρόσωπα αποφεύγουν τα  κείμενά μου και το κάνουν   επικριτικά, θεωρώντας τις απόψεις μου παρωχημένες  και  παρελθοντολογία. Κατά βάθος ακολουθούν τις επιταγές της σύγχρονη πρακτικής    ψευδαισθήσεων και    διαδικτυακών μυθευμάτων , από φόβο να αντιμετωπίσουν την αλήθεια και την πραγματικότητα.

Ακολουθούν στατιστικά στοιχεία του BLOG μου, που αναφέρονται στους άμεσους αποδέκτες με τους αναγνώστες και τον παγκόσμιο χάρτη με τις σκουρόχρωμες χώρες που διαβάζονται οι κάποιες χιλιάδες σελίδες των αφηγήσεών μου. Αντώνης

ΚΑΖΑΚΣΤΑΝ

 

 

                            Kazakhstan

 

      Άλλαξε ο Μανωλιός  κι έβαλε τα ρούχα   αλλιώς

 

 

Όσα συμβαίνουν τελευταία στην τέως ‘’ σοβιετική δημοκρατία’’ δεν αφήνουν κανένα ασυγκίνητο για τον δυστυχή λαό της χώρας που είχε πιστέψει τα κομμουνιστικά τσιτάτα – ο Γ.Γ. του ΚΚΕ  έλεγε τα ίδια ακόμα και χθες -  που τον προέβαλλαν σαν  μοναδικό ρυθμιστή της ζωής στη χώρα. Στην πρώτη του προσπάθεια για  επιβίωση, λύθηκαν όλες οι απορίες του, με την χρήση των όπλων από τους μεταλλαγμένους τέως κομμουνιστές. Τους ξεγέλασε η αλλαγή τίτλων των χωρών τους και τώρα αρχίζουν να καταλαβαίνουν ότι δεν άλλαξε τίποτα. Η παλιά νομενκλατούρα μοίρασε τις θέσεις εξουσίας  και την κρατική περιουσία, κρατώντας και τα μέσα επιβολής που είχαν συνηθίσει.

 Αυτό  εφαρμόζεται   σε πολλές ‘’εκδημοκρατισμένες’’ χώρες της Ανατολικής Ευρώπης, με την συμπαράσταση των συμμαχιών του   πάλαι ποτέ ‘’συμφώνου Βαρσοβίας’’. Ο λύκος κι αν εγέρασε και άσπρισε το μαλλί του, μήτε τη γνώμη άλλαξε μήτε την κεφαλή του, λέει η σοφία του λαού και η επιβεβαίωσή του παραμένει διαχρονική. Ο  ολοκληρωτισμός αλλάζει πρόσωπο αλλά ποτέ στην ουσία, όπως αποδεικνύεται ιστορικά.

Τα ολοκληρωτικά καθεστώτα ακολουθούν μεθόδους COVID-19 και θα περάσουν πολλά χρόνια μέχρι να αλλάξει στο σύνολό της και η ζωή, όσο  κυβερνούν οι μεταλλαγμένοι παλιοί ‘’ινστρούχτορες’’, οι οποίοι μπορούν να μετέλθουν οποιοδήποτε μέτρο για να κρατήσουν τα ‘’λάφυρά’’ τους. Τα τελευταία γεγονότα δείχνουν ότι η μετάλλαξή τους έχει κρατήσει και μια ιδιάζουσα αλληλεγγύη μεταξύ τους. Η μαμά Ρωσία π.χ. δεν καθυστέρησε να στείλει τις πρώτες στρατιωτικές δυνάμεις, όπως είχε πράξει και  το 1968 με την αντίστοιχη ‘’εισβολή’’ στην Τσεχοσλοβακία για να καταπνίξει την ‘’Άνοιξη της Πράγας’’, που αμφισβητούσε την μονολιθικότητα του συστήματος.

Το γεγονός ότι παλιά  στελέχη της KGB και άλλων μυστικών υπηρεσιών της σοβιετίας  πήραν την ηγεσία της χώρας αλλάζοντας μόνο την ‘’προβιά’’ τους , αλλάζει μόνο τον τύπο, χωρίς καμιά διαφοροποίηση στην δεινή πραγματικότητα και βέβαια αποδίδουν   τα πάντα στους ‘’κακούς’’ που επιβουλεύονται την ευτυχία των λαών τους, που εξακολουθούν να υποφέρουν.

Κάποιοι σύγχρονοι ‘’προοδευτικοί χαμαιλέοντες’’ αγανακτούν στο άκουσμα της θεωρίας των δύο άκρων, ενώ γνωρίζουν ότι αποτελεί πραγματικότητα, ενίοτε δε και με στενή συγγένεια  μεταξύ τους.

Αντώνης

NOVAK DJOKOVIC

 

                               Novak  djokovic

 

 

Από τη στιγμή που τέθηκε θέμα συμμετοχής του μεγαλύτερου τενίστα της εποχής μας στο φετινό  Αυστραλιανό OPEN, άρχισε και  ο προβληματισμός μου. Όχι ως προς το δικαίωμα συμμετοχής ή όχι στο τουρνουά, αλλά ως προς την ηθική συνιστώσα του θέματος και του ίδιου του αθλητή, με την πλουσιότερη ίσως ΄΄κοινωνική’’ δράση στη χώρα του και αλλαχού. Πριν προχωρήσω στην τοποθέτησή μου, θα μου επιτρέψετε να προσθέσω κάποια προσωπικά μου στοιχεία, που διαφοροποιούν  την πρότερη από  τη σημερινή μου στάση.

Υπάρχουν  σημαντικά στοιχεία που με έχουν κάνει λάτρη της φίλης χώρας του αλλά και ‘’οπαδό’’ του ίδιου, πέραν της εγνωσμένης ικανότητάς του στο τένις. Έζησα,  ως υπάλληλος  για   6 χρόνια [1960 -1965]στη Σερβία του Τίτο, το δράμα των κατοίκων της χώρας από το καθεστώς,  έμαθα τη γλώσσα και επέζησα ενός σοβαρού αυτοκινητιστικού ατυχήματος στην κατ’ ευφημισμό αποκαλούμενη διπλωματική κλινική. Την επέμβαση μου έκανε κατ΄επιλογή μου χειρουργός ονόματι Παπάζογλου, από την παραμεθόριο περιοχή, επιχειρώντας την πρώτη σου εγχείριση. Στην ίδια κλινική γεννήθηκε η κόρη μου, ύστερα από πολύωρη ‘’περιπέτεια’’ [15 ωρών], που κινδύνευσα να χάσω γυναίκα και κόρη, αλλά με τη μεσολάβηση του Πρέσβη μου, επιστρατεύθηκε ο Καθηγητής - μαιευτήρας της συζύγου του Τίτο- και έσωσε αμφότερες.  Aπό το Σερβικό Πατριαρχείο τελέστηκε η βάφτιση της κόρης μου. Τέλος η αγάπη που ένοιωσα από τον σερβικό λαό προς τη χώρα μου, με έκαναν να αισθάνομαι πολύ κοντά σε κάθε τι σχετικό με τη Σερβία.

Στα δυο περιστατικά της κλινικής που αναφέρω, η  σύζυγός μου είχε την αφέλεια να φέρει μαζί της μια εικονίτσα της Παναγίας και η μοναδική μαιευτήρας[στέλεχος του κόμματος]ενοχλήθηκε και  της ‘’έσπασε τα νερά’’ πολύ πρόωρα μέχρι  ο λώρος να διακόψει την αναπνοή του παιδιού  . Στη δική μου περίπτωση έτυχε στο ατύχημά μου ένας Σέρβος Συνταγματάρχης που με κουβάλησε στην κλινική του Κόμματος, γεμίζοντας αίματα τη στολή του , αλλά αυτοί με ‘’έσπρωξαν’’ στην άλλη   κλινική, με αποτέλεσμα να υποστώ εκτεταμένη σήψη στα πολλαπλά τραύματά μου από την πολύωρη καθυστέρηση. Όλοι οι γνωστοί μου Σέρβοι έκαναν το παν για να με εξυπηρετήσουν, ακόμα και σε τροχαίες παραβάσεις,  οι αστυνομικοί, βλέποντας την ελληνική ταυτότητά μου, ‘’έσκιζαν’’ το χαρτί της παράβασης.

Από τα ελάχιστα αυτά μπορείτε να κατανοήσετε τους πρόσθετους λόγους που με έκαναν οπαδό του Τζόκοβιτς. Όταν όμως έμαθα τη στάση του για τα εμβόλια και όλη αυτή την ιστορία που προκάλεσε με την παράτυπη διεκδίκηση συμμετοχής στο τουρνουά για τα λεφτά [που του περισσεύουν] τον θεωρώ απαράδεκτο. Άτομα που αποτελούν πρότυπα δεν επιτρέπεται να παίζουν – εν γνώσει τους – παιχνίδια που έχουν αντίκτυπο στις ζωές συνανθρώπων τους,  για προβολή των αντιεπιστημονικών ιδεοληψιών ή δογματικών θέσεων του Πατριάρχου της χώρας, που προφανώς θέλησε να προβάλει. Διερωτώμαι όμως με ποιο δικαίωμα συγγενικά του πρόσωπα καλούν το λαό της χώρας τους εναντίον μιας χώρας που – επί τέλους – αποφάσισε να εφαρμόσει τον Νόμο.  Όσο για τον Πρόεδρο της Σερβίας, κρίνω τη στάση του παιδαριώδη, ανώριμη και επικίνδυνη για ηγέτη , για να μην πω κάτι χειρότερο, που είναι πιο κοντα  στην αλήθεια.

Οι Αυστραλιανές Αρχές έκαναν επίσης ασυγχώρητα λάθη με τον αθλητή και μια Τσέχα αθλήτρια που έλαβε ήδη  μέρος και σε πρόσφατους αγώνες. Όσον αφορά την κράτησή του σε ακατάλληλο κτίριο που προορίζεται για  πρόσφυγες, το θέμα αφορά και τους τελευταίους, για την αδιαφορία της πολιτείας. Κρίμα στον αθλητή που η ενέργειά του κρύβει και δόλο, στη διαστρέβλωση της εικόνας του εμβολιαστικού αγώνα. Το γεγονός ότι χρηματοδοτεί πρόγραμμα αντιμετώπισης του ιού, δείχνει και υποκρισία εκ μέρους του αθλητή και  θυμίζει τα  ελληνικά κόμματα που έκαναν με φανφάρες τα εμβόλια αλλά με κάθε ευκαιρία τα αμφισβητούν , χωρίς ποτέ να καταδικάσουν έντονα την πρακτική των αντιεμβολιαστών. Ντροπή φαρισαίοι υποκριτές και κρίμα στον αθλητή που στιγμάτισε ανεπανόρθωτα το κοινωνικό του προφίλ!!!  Αντώνης

ΜΠΑΡΜΠΟΥΤΣΑΛΑ

 

BARBOUTSALA

 

 

 

 

 

 

Για πρώτη ίσως  φορά βρέθηκα στη δύσκολη θέση αναζήτησης τίτλου  ο οποίος να καλύπτει την πολυποικιλότητα  των θεμάτων του σημερινού μου άρθρου. Ξαφνικά πέρασε από το μυαλό μου η  άγνωστή μου λέξη [SLAG που λένε στο χωριό μου] μπαρμπούτσαλα. Προστρέχοντας στη βοήθεια του διαδικτύου, που δίνει λύσεις στους νεοέλληνες σε θέματα ‘’προστασίας του Συντάγματος,  αντιμετώπισης της πανδημίας και κάθε  σύγχρονης ανοησίας’’, βρήκα την ακόλουθη απλοϊκή   εξήγηση ενός αναγνώστη και πληθώρα φωτογραφιών, από τις οποίες παραθέτω ενδεικτικά μία, στολίζοντας έτσι και τη ‘’γύμνια’’ του λοιπού περιεχομένου: Μπαρμπούτσαλα λένε στο χωρίο μου (Λακωνία) μικρούς καρπούς μη βρώσιμους. Οι χωριατόμαγκες όταν θέλουν να απογοητεύσουν έναν ενθουσιασμένο του λένε «μη φας, θάχει μπαρμπούτσαλα».

 Υιοθετώ πλήρως  την ερμηνεία του και συνιστώ στους αναγνώστες μου  να αντιμετωπίσουν το περιεχόμενο του παρόντος με την ανάλογη επιφύλαξη, αρχίζοντας από τη χθεσινή απόφαση για το άνοιγμα των σχολείων και την υποδοχή της από τους ειδικούς επιστήμονες και τις πολιτικές δυνάμεις της χώρας. Στους ειδικούς   ακούστηκαν διεθνώς ελάχιστες διαφοροποιήσεις, που θεωρώ θεμιτό και επιστημονικά επιβεβλημένο, κυρίως ως προς τα συνοδά μέτρα. Όλοι οι άλλοι που εξέφρασαν άποψη και συνεισέφεραν στην απόφαση, επιχειρηματολόγησαν ένθερμα ‘’υπέρ της αναγκαιότητας του μέτρου’’ , για λόγους εκπαιδευτικούς, κοινωνικούς, υγείας και ψυχολογικούς. Κάποιοι μάλιστα υπερθεμάτισαν, ότι το αντίθετο εξυπηρετεί μόνο εκείνους που είναι ανεμβολίαστοι!!!

Εδώ αρχίζω να προβληματίζομαι για τη θέση των κομμάτων της αντιπολίτευσης και ποια είναι η συνεισφορά τους στο σοβαρότατο αυτό εθνικό θέμα, διότι το ΟΧΙ σε όλα δεν είναι θέση αλλά ΑΡΝΗΣΗ. Διαφοροποιήθηκε και πάλι το κόμμα του δημοκρατικού τόξου, που αποδέχεται το άνοιγμα των σχολείων, προτείνοντας μόνο αλλαγές στο  πρωτόκολλο, που αποτελεί δικαίωμα και υποχρέωσή του.

 Άκουσαν οι λοιποί τι αποφάσισε η  σοσιαλιστική κυβέρνηση Ισπανίας, Πορτογαλίας, Γερμανίας και ποιες είναι οι γενικότερες σκέψεις του Π.Ο.Υ, Ε.Μ.Α, πανεπιστημίων και λοιπών χωρών παγκοσμίως;;; Δεν αξίζει αναφορά  στο ΚΚΕ,  διότι με τις θέσεις του απλώς προσπαθεί να στηρίξει τις αντιευρωπαϊκές εμμονές του και τις ‘’ειρηνικές εκτοξεύσεις των πυραύλων της Βόρειας Κορέας’’. Όσον αφορά την πολιτική του στην  υγεία του λαού, την είδα και την έζησα επί 12 χρόνια στις χώρες του τέως υπαρκτού σοσιαλισμού, στις οποίες πράγματι υπήρξε άριστη, αλλά  μόνο για τα κομματικά στελέχη!!! Οι πατριδοκάπηλοι εθνικιστές ζούνε στον κόσμο τους και βαυκαλίζονται με φρούδες  εθνικο-σοσιαλιστικές ελπίδες και την προώθηση στα γιατροσόφια τους.

Με τη συστηματική αμφισβήτηση κάθε επιστημονικής πρότασης που εφαρμόζεται  και την έμμεση υιοθέτηση θέσεων των ‘’αρνητών’’ – αφού ποτέ δεν τις καταδίκασαν απερίφραστα – δικαιολογούν απόλυτα τον σημερινό τίτλο του άρθρου μου. Γίνονται έτσι αλληλέγγυοι αλλά και ‘’ηθικοί αυτουργοί’’ κάθε μορφής αντιεμβολιαστικής προπαγάνδας των ‘’ψεκασμένων’’, παραεκκλησιαστικών και λοιπών ‘’φασιστικών’’ κύκλων, που δυστυχώς πληρώνουν αυτή  την τακτική με τη ίδια τη ζωή τους. Όλα δε αυτά γίνονται για να αποδείξουν την ύπαρξή τους, αφού έχουν χάσει πια την αξιοπιστία τους διεθνώς, στηρίζοντας ακόμα και τις τουρκικές  θέσεις, στις σχέσεις μας με τους γείτονες, δηλαδή μπαρμπούτσαλα. Αντώνης

 

 

ΔΕΙΣΙΔΑΙΜΟΝΙΕΣ ΚΑΙ ΑΛΛΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ

 

                ΔΕΙΣΙΔΑΙΜΟΝΙΕΣ

             ΚΑΙ  ΑΛΛΕΣ  ΣΚΕΨΕΙΣ

 

 

 

 

Η αποκοπή από κάθε πηγή μόρφωσης των σκλαβωμένων Ελλήνων για τέσσερες αιώνες στους Οθωμανούς, τους ανάγκασε να υιοθετήσουν πολλές ανατολίτικες προλήψεις και να αποδεχθούν αμέτρητες δεισιδαιμονίες της εποχής. Πολλές από αυτές άργησαν να εκριζωθούν ή ακόμα σέρνονται, αφού είχαν παγιωθεί στη συνείδηση του λαού μας ,  από έλλειψη παιδείας ή  και σκοπιμότητα , γιατί μας έβγαζαν από πολλές δυσκολίες.

 Για παράδειγμα, Μια δεισιδαιμονία, με ευρεία εφαρμογή, τα χρόνια του  δημοτικού σχολείου, στη διάρκεια της γερμανικής κατοχής, μας έκανε να  ευχόμαστε ο  έλεγχος καθαριότητας να γίνεται  Δευτέρα, Τετάρτη ή Παρασκευή. Βρόμικοι όντες εκ των πραγμάτων, αντιμετωπίζαμε τις παρατηρήσεις, με  τη γνωστή δικαιολογία των προληπτικών, ‘’Τετάρτη και Παρασκευή τα νύχια να μην κόψεις, την Κυριακή να μη λουστείς αν θέλεις να προκόψεις’’. Οι δάσκαλοι, από επιείκεια και οίκτο για την πείνα, την ξυπολησιά και τα μπαλωμένα μας ρούχα, ή γιατί ήσαν και οι ίδιοι προληπτικοί, έμεναν σε συστάσεις, χωρίς να διαψεύδουν ρητά τις δικαιολογίες,  μας έβαζαν όμως σε σκέψεις να βρούμε τρόπο να ξεβρομίσουμε στον επόμενο έλεγχο. Πού και πώς να πλυθούμε με κρύο και με χιόνια στο ύπαιθρο με τη βοήθεια του σαπουνόχορτου, που αναζητούσαμε στα βουνά. Μας έλλειπε ακόμα και το σαπούνι και τα πέλματα των ποδιών μας είχαν σκληρύνει σαν τις σόλες των παπουτσιών, που ανακαλύψαμε  την ύπαρξή τους πολύ αργότερα.

Αναφέρω ενδεικτικά μερικές προλήψεις, ότι μετά τη δύση του ήλιου, δεν δάνειζαν εκτός του σπιτιού, λάδι, αβγά , αλάτι και άλλα που μου διαφεύγουν. Θεωρούσαν επικίνδυνη  την κυκλοφορία στο δρόμο μετά τα μεσάνυχτα λόγω ύπαρξης  ξωτικών και αν αυτό ήταν αναγκαίο δεν μιλούσαν για να  μην τους πάρουν τη φωνή. Δεν χρησιμοποιούσαμε [ και πού να τη βρούμε] ζάχαρη ‘’ γιατί την άσπριζαν με τα κόκαλα νεκρών’’  και δεν αφήναμε [για λόγους οικονομίας] την τελευταία μας μπουκιά γιατί αφήναμε την τύχη μας [ποια τύχη άραγε μέσα στον πόλεμο και την πείνα]. Αυτά και πολλά  άλλα αποτελούσαν κανόνες  γενικής αποδοχής. Κυρίαρχο όμως στοιχείο, με προφανή   σκοπιμότητα, αποτελούσε η αντίληψη ότι αν έδινες  χρήματα την πρωτοχρονιά [μερικοί το παρέτειναν για κάμποσες ημέρες] , θα  πληρώνεις συνεχώς στη διάρκεια του έτους. Πίστευαν δηλαδή ότι κάθε μας πράξη και σκέψη της πρωτοχρονιάς, θα έχει ανάλογες συνέπειες στη διάρκεια όλου του έτους.

Προσωπικά δεν τα πίστευα  αλλά και δεν τα αρνιόμουν, αφού ήμουν επηρεασμένος από τη  θεωρία της ‘’αγέλης’’ και κρατούσα πισινή, με την αποφυγή εκείνων που   δεν με βόλευαν, περιοριζόμενος σε πράγματα που ευχόμουν να μου συμβαίνουν όλο τον χρόνο. Διαπιστώνω  ότι και τώρα ακόμα υπάρχουν άνθρωποι που τα πιστεύουν ή απλά διατηρούν κάποιες προλήψεις , διερωτώμενος τι συμβαίνει με τους πολιτικούς μας, διότι  προβληματίστηκα σφόδρα  με τις χθεσινές πρωτοχρονιάτικες ‘’ευχές’’  τους.  Ακούοντας τις δηλώσεις της αντιπολίτευσης, διαπίστωσα ότι όλα τα κόμματα – πλην ενός που ανήκει στο αποκαλούμενο δημοκρατικό τόξο – επανέλαβαν μία από τα ίδια. Οι ευχές τους ήταν απλά η αφορμή για να εξαπολύσουν τους γνωστούς  μύδρους των εναντίον του συγκεκριμένου προσώπου που επέλεξε ο λαός με την ψήφο του για Πρωθυπουργό. Ένας μάλιστα εξ αυτών  διευκρίνισε ότι οι ευχές του δεν θα ευοδωθούν φυσικά εφόσον παραμένει η παρούσα  Κυβέρνηση.

Το τελευταίο όχι απλώς ευτελίζει  τις ευχές  και εκείνους που τις χρησιμοποιούν προσχηματικά  αλλά  στερείται και  λογικής διότι αν συνεχίσει να προβάλει με την ίδια συχνότητα το όνομα του αντιπάλου του και τη νέα χρονιά, θα το κάνει γνωστό  και σε εκείνους που δεν το γνώριζαν. Έτσι ίσως εξηγείται και η στωική αντιμετώπιση των ύβρεων από το υβριζόμενο πρόσωπο. Ποιος έχει δίκιο θα φανεί στο μέλλον με απόφαση του μοναδικού αρμόδιου κατά το Σύνταγμα, που ζει τα αποτελέσματα στο πετσί του, του ελληνικού λαού. Προσωπικά, στα 88 μου χρόνια,  θα μπορούσα να πω ότι δεν με νοιάζει, χρησιμοποιώντας και πάλι τον χαιρετισμό του Σωκράτη προς τους κατηγόρους του [ δεν τον επαναλαμβάνω αφού τον ανέφερα προχθές  μόλις στο τελευταίο άρθρο μου]. Οψόμεθα εις Αθήνας λοιπόν και όχι εις Φιλίππους που επιτάσσει η ιστορική φράση, αφού η λύση ελπίζω να  δοθεί με εκλογές και όχι με τις λεγεώνες των  αντιμαχομένων.    Αντώνης