Ω ΚΑΙΡΟΙ Ω ΗΘΗ

 

  Η  ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΕΤΑΙ  

              Ω  ΚΑΙΡΟΙ  Ω  ΗΘΗ

 

Είναι μια ιστορική φράση  από την πρώτη ομιλία του   Κικέρωνα στη σύγκλητο, όταν το 63 π.Χ. η Ρώμη βρισκόταν  σε αναταραχή  και ο  Κατιλίνας, αποτυγχάνει για δεύτερη φορά να εκλεγεί  Ύπατος. Οι φιλοδοξίες του όμως και το πάθος του για αναθεωρητισμό τον οδηγούν στο να εξυφάνει μια συνωμοσία προκειμένου να καταλάβει την εξουσία, επιδιώκοντας την ανατροπή του πολιτεύματος.

Ένας σύγχρονος Κατιλίνας, με αρκετούς μιμητές, εμφανίζεται και στις μέρες μας    και για να κρατηθεί στην εξουσία και να σώσει εαυτόν και τους λοιπούς μεταλλαγμένους παλιούς συντρόφους του, που σε μια νύχτα έγιναν δισεκατομμυριούχοι, έκανε εισβολή στη γείτονα χώρα. Αποφάσισε λοιπόν, όπως χαρακτηριστικά υποστήριξε ο Ρώσος πρόεδρος, στο διάγγελμά του, «θέλουμε να αποστρατιωτικοποιηθεί και να αποναζιστοποιηθεί η Ουκρανία». Τώρα, πού εμπλέκεται ο ναζισμός με τον κυρίαρχο στόχο του να απαλλαγή από την εκλεγμένη Κυβέρνηση με Εβραίο Πρωθυπουργό, αποτελεί αντικείμενο  μιας άλλης επιστήμης.

 Το λάθος του  Μονάρχη είναι η παράλειψη του να εφοδιάσει τα χρυσοποίκιλτα  παλάτια του με  αρκετούς καθρέφτες . Αυτό του στέρησε τη δυνατότητα να δει ‘’ιδίοις όμμασι’’  στον εαυτό του    την επιβεβαίωση της  Ευαγγελικής ρήσης ‘’τί δὲ βλέπεις τὸ κάρφος τὸ ἐν τῷ ὀφθαλμῷ τοῦ ἀδελφοῦ σου, τὴν δὲ ἐν τῷ σῷ ὀφθαλμῷ δοκὸν οὐ κατανοεῖς; Ο ολοκληρωτισμός του βέβαια δεν αφήνει πολλά περιθώρια για ανάλογες σκέψεις  και  δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από αυτά που επικαλείται για την ΕΙΣΒΟΛΗ στην ‘’αδελφή’’ ηρωική χώρα!!!

Έβαλε λοιπόν στόχο να  καταστρέψει την  Ουκρανία και με επίκληση του τρόμου των πυρηνικών όπλων που βρέθηκαν στα χέρια του, ‘’αφέθηκε’’ να την αφανίσει , αδιαφορώντας για την καταστροφή και τον αφανισμό των  μνημείων  της κοινής ιστορίας  τους   αλλά και τα ανθρώπινα θύματα εκατέρωθεν. Φαίνεται όμως ότι αυτές οι ευαισθησίες αποτελούν αποκλειστικότητα των μικρών και ταπεινών ανθρώπων και όχι των ‘’μικρομέγαλων’’’ που και με την προηγούμενη ιδιότητά τους έστελναν συνανθρώπους τους στα ψυχιατρεία και στη Σιβηρία!!!

Βομβάρδισε κατοικίες, θέατρα, νοσοκομεία και πολύ φοβάμαι ότι θα μιμηθεί ανάλογες δράσεις  του ISIS και των φανατικών Ταλιμπάν,  που είχαν επιδοθεί στην εξαφάνιση των πολιτιστικών στοιχείων. Είναι δε ίσως πολύ κοντά  στο ‘’μεγαλείο’’ του Νέρωνα,  με την καιόμενη Ρώμη   και του Ενετού  Μοροζίνι, που το 1687 στην προσπάθειά του να κατακτήσει την Αθήνα βομβάρδισε τον Παρθενώνα, επικαλούμενος  και εκείνος την καταστροφή  των κρυμμένων  πυρομαχικών  των Οθωμανών  κατακτητών.

Τον φόβο μου αυτόν ενίσχυσε ένα βίντεο που μου έστειλε η φίλη μου Ελένη, που δείχνει το εμβληματικό κτίριο της Όπερας του Κιέβου,[ επισυνάπτω εν

δεικτικές φωτογραφίες]και προφανώς προκαλεί τον φθόνο των γειτόνων που επιβουλεύονται ό,τι   ‘’επισκιάζει’’ το νέο-Τσαρικό μεγαλείο τους!!!

Αυτοί οι ‘’άνθρωποι’’ δεν έχουν ιερά και όσια και δεν ‘’ορροδούν προ ουδενός’’, προκειμένου να υπερασπιστούν τα μυθικά πλούτη που σφετερίστηκαν από τον λαό τους  . Με όσα  διαπράχθηκαν μέχρι τώρα, ο νέος Τσάρος κερδίζει  μια θέση ανάμεσα στους ομόφρονες του ηγέτες ολοκληρωτικών καθεστώτων Στάλιν, Χίτλερ,  Πινοσέτ, Μάο Τσετούνγκ, Μουσολίνι, Κιμ Ιλ Σούνγκ  και ενδεχομένως κάποιων άλλων που ακόμα κρύβονται , αναμένοντας την ευκαιρία να εκδηλωθούν!!!    Ο ηγέτης της Βόρειας Κορέας Κιμ Γιονγκ Ουν, ο πρόεδρος της Λευκορωσίας Αλεξάντερ Λουκασένκο, ο πρόεδρος της Συρίας Μπασάρ αλ Ασαντ και ο πρόεδρος της Ερυθραίας Ισάιας Αφεγουέρκι αποτελούν αυτή τη στιγμή τους πιο στενούς συμμάχους του Κρεμλίνου .

 Ο καιρός θα δείξει αν , αυτή τη φορά, η ιστορία θα επαναληφθεί σαν τραγωδία ή σαν φάρσα που αναφέρει το υποτιθέμενο ρητό του Μαρξ. Ο  φιλόσοφος George Santayana όμως είχε πει ότι ‘’ αυτοί που δεν θυμούνται το παρελθόν, είναι καταδικασμένοι να το επαναλάβουν!!! Οψόμεθα.

Αντώνης

                     

ΑΦΙΛΙΑ ΚΑΙ Ο ΜΑΚΙΑΒΕΛΙ

 

                        Αφιλία και ο Μακιαβέλι

                         Εμπειρική  Ερμηνεία

 

    Διευκρινίζω  ότι όσα ακολουθούν  αποτελούν  προσωπικές απόψεις ενός  εμπειρικού παρατηρητή, χωρίς καμιά επιστημονική γνώση ή σπουδή του  πραγματευόμενου αντικειμένου. Θα προσπαθήσω όμως να συνδυάσω τις απόψεις  μου με τεκμηριωμένες παραδοχές και όση αντικειμενικότητα μου επιτρέπει η πραγματικότητα που βιώνουμε. Θα ολοκληρώσω το  άρθρο μου με τις πάντα επίκαιρες  σχετικές απόψεις του Νικολό Μακιαβέλι.

Ας αρχίσουμε λοιπόν από την ετυμολογία της λέξης αφιλία του τίτλου, πριν προχωρήσουμε σε παραδείγματα προσώπων και καταστάσεων που έχουν έντονα τα συμπτώματά της. Είναι μια λέξη σύνθετη από την φιλία και το στερητικό άλφα.  Φιλία ονομάζεται η πλατωνική σχέση μεταξύ δύο ή περισσότερων ατόμων του ίδιου ή και διαφορετικού φύλου, με κύριο χαρακτηριστικό την αμοιβαία αφοσίωση και κατανόηση, χωρίς να υπάρχει συμφέρον, κίνητρο ή ανώτερος στόχος. Φιλία είναι η αμοιβαία εμπιστοσύνη και ειλικρίνεια μεταξύ των μελών της. Η φιλία δεν καθορίζεται από την φυλή, το χρώμα, την εθνικότητα ή την ηλικία. Το στερητικό όμως [α] την μετατρέπει από την απλή έλλειψη φίλων μέχρι το μίσος που τρέφει κάποιος προς τον εχθρό του και την άσπονδη, θανάσιμη, προαιώνια και έμμονη έχθρα του προς τους άλλους.

Αυτό το τελευταίο, η έμμονη δηλαδή έχθρα προς οποιονδήποτε και οτιδήποτε, είναι η  χειρότερη μορφή της αφιλίας και  θα μπορούσε να αποτελέσει αντικείμενο έρευνας συγκεκριμένης επιστήμης. Το κακό είναι ότι δεν πρόκειται για  σπάνιο φαινόμενο αλλά πολύ διαδεδομένο και σε κάποιες μορφές της – ευτυχώς περιορισμένες -  θα μπορούσε να προκαλέσει ακόμα και παγκόσμιο κίνδυνο, αν συντρέξουν   κάποιες προϋποθέσεις.

Υπάρχει όμως το χειρότερο που συμπίπτει με άτομα που διαθέτουν μεγάλη δύναμη και ‘’διεστραμμένες’’ συμπεριφορές και φιλοδοξίες, όπως συμβαίνει με τον ανατολικό μας γείτονα. Ανέκαθεν έλεγαν ‘’να μη σου τύχει κακός γείτονας’’ και σε μας δυστυχώς έτυχε και κακός και δύστροπος, με αποτέλεσμα αμφότεροι οι γειτονικοί λαοί να υφίστανται τις συνέπειες αυτής της συμπεριφοράς και να μη μπορούν να χαρούν τα αγαθά που γενναιόδωρα   χάρισε η φύση στην περιοχή μας.

Τελειώνουμε – σχήμα λόγου είναι –  με το χείριστο, αυτό που προέκυψε στην ευρύτερη γειτονιά μας, αφού όλος ο κόσμος αποτελεί μια γειτονιά, με τον  Ρώσο ηγέτη, που από πράκτορας της τρομερής KGB μεταλλάχτηκε σε τρομερό ολιγάρχη μιας τεράστιας χώρας με ‘’πανοπροίκι’’ το πυρηνικό οπλοστάσιο της Σοβιετικής Ένωσης .

Όταν λοιπόν κατάλαβε ότι η τελευταία είχε φάει  τα ψωμιά της και μαζί εκατομμύρια δυστυχισμένων ανθρώπων, δημιούργησε με τους στενούς συνεργάτες του, μια  νέα νομενκλατούρα, με αλλαγή ιδεολογικών πινακίδων. Σφετερίστηκαν την  ‘’κρατικοποιημένη’’ λαϊκή περιουσία και δημιούργησαν τους σύγχρονους δισεκατομμυριούχους που εξαπολύθηκαν ανά την υφήλιο, αγοράζοντας ή εξαγοράζοντας τα πάντα, με   την    ηγετική της ομάδα να κρατά και την εξουσία της χώρας.

Πλήττοντας από την μονοτονία  της εξουσίας  και του  αμύθητου πλούτου, ‘’εζήλωσαν την δόξαν  των Τσάρων’’ που οι  ίδιοι , στην προηγούμενη μετάλλαξή τους είχαν δολοφονήσει αγρίως για να φέρουν ‘’τον λαό στην εξουσία’’, αποφάσισαν   μια μορφή ‘’νέο-τσαρισμού’’. Έτσι λοιπόν ανέσυραν από το παλιό κομμουνιστικό θεματολόγιο τη θεωρία περί σοσιαλδημοκρατίας, που είχε διατυπώσει ο Έντουαρντ  Μπερνστάιν, θεωρώντας ότι η πραγματικότητα είχε διαψεύσει κάποιες θεωρίες του Καρλ Μαρξ . με τον χαρακτηρισμό  ‘’ρεβιζιονισμός’’. Πρόκειται δηλαδή για μια ιδεολογία ‘’a la cart’’ ,  οι  τάσεις της οποίας  (πρακτικές ή θεωρητικές)  αποβλέπουν στην τροποποίηση ή την κατάργηση των συνθηκών που ισχύουν μεταξύ δύο ή περισσότερων κρατών. Είναι αυτό που στην καθομιλουμένη λέγεται αναθεωρητισμός και πρώτο τους πειραματόζωο έγινε η Ουκρανία, την οποία στόλισαν με διάφορα ‘’κοσμητικά επίθετα’’ και κυρίως ως φασιστική – που ‘’αγνοούσαν’’ ή παρέβλεπαν πριν την αιρετή εκλογή της νέας της ηγεσίας  - για να αρχίσουν τον αναθεωρητισμό τους. Ας ξεδιαλύνουμε ότι φασισμός είναι ‘’κάθε μορφή αυταρχικής, εθνικιστικής πολιτικής ιδεολογίας με παραστρατιωτικά και μιλιταριστικά χαρακτηριστικά που θέτει το έθνος  υπεράνω κάθε άλλης αξίας, καταργώντας τη δημοκρατία και τον κοινοβουλευτισμό’’. Ίσως εδώ επιβάλλεται κάποιοι να  ‘’κοιταχτούν στο καθρέφτη’’ τους αντί να ‘’κουνιούνται’’  τόσο επιδεικτικά ,όταν τους ‘’παίρνει’’ ο φακός!!!

Μια και αναφερθήκαμε στους ξένους ας πούμε δυο λόγια και στους δικούς μας [όλου του κομματικού φάσματος] που η ιδεοληψία τους δεν τους επιτρέπει να κατανοήσουν  όχι μόνο τις συμμαχικές μας υποχρεώσεις  αλλά και εκείνες προς τις πολλές χιλιάδες Ελλήνων που ζουν στη πολύπαθη περιοχή, όπου δημιούργησαν τον πολιτισμό , τη θρησκεία αλλά και την ίδια τους τη γραφή [ την Κυριλλική]  , που διατηρείται ακόμα και σήμερα  στην τεράστια αυτή χώρα και την Σερβία. Το σπουδαιότερο είναι ότι αν γίνει αποδεκτός ο ρεβιζιονισμός στην Ουκρανία,  θα ανοίξει την όρεξη του γείτονα που ανέφερα, να επιζητήσει τον δικό του αναθεωρητισμό [με αφορμή τη Θράκη, τα νησιά και  τη θάλασσα της καρδιάς τους] που αποτελεί  πάγια διεκδίκησή .

 Έφθασε λοιπόν η ώρα να αναζητήσουμε ομοιότητες των πρωταγωνιστών της διαμάχης για το  Ουκρανικό, με στοιχεία από τον ‘’Ηγεμόνα’’ του Μακιαβέλι, ο οποίος  αρνείται τα παραδοσιακά πολιτικά συστήματα και γοητεύεται με τις νέες ηγεμονίες που δημιουργήθηκαν με τη βία. Πιστεύει ότι το κράτος δεν είναι η συνολική συνείδηση των πολιτών αλλά το ευφυές δημιούργημα ενός ατόμου που είναι ξένο προς την ηθική πραγματικότητα του λαού. Θεωρεί ότι οι άνθρωποι μάχονται χρησιμοποιώντας τους νόμους  και τη δύναμη- προνόμιο του ζωικού βασιλείου, επικαλούμενος τη δύναμη του λιονταριού και την οξύνοια της αλεπούς [εδώ αντιγράφει τον ομότιτλο μύθο του Αισώπου] και προσθέτει: Πρέπει, λοιπόν, να γνωρίζετε ότι υπάρχουν δύο ειδών τρόποι να αγωνίζεται κανείς: ο ένας είναι με τους νόμους και ο άλλος με την επιβολή δύναμης· ο πρώτος ταιριάζει στον άνθρωπο, ενώ ο δεύτερος στα θηρία. Επειδή όμως ο πρώτος πολλές φορές δεν αρκεί, είναι αναγκαίο να προστρέξουμε στον δεύτερο. Γι’ αυτό είναι απαραίτητο ένας ηγεμόνας να ξέρει να ενεργεί και ως άνθρωπος και ως θηρίο.

          Αναφέρει δε εμφαντικά ότι : Αυτό το δίδαξαν στους ηγεμόνες κεκαλυμμένα οι αρχαίοι συγγραφείς, οι οποίοι γράφουν ότι ο Αχιλλέας και πολλοί άλλοι από τους αρχαίους βασιλιάδες είχαν ανατεθεί στον Κένταυρο Χείρωνα προκειμένου να διαπαιδαγωγηθούν σύμφωνα με τη δική του διδασκαλία. Και έχοντας για παιδαγωγό κάποιον που είναι μισός ζώο και μισός άνθρωπος, αυτό σήμαινε ότι ένας ηγεμόνας ήξερε να χρησιμοποιήσει και τη μία αλλά και την άλλη φύση του- γιατί η μία δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς την άλλη.

    Η οξύνοια είναι αυτή που ωθεί τον ηγεμόνα να προβάλει πέντε κυρίαρχες ηθικές αρχές ευσπλαχνία, αφοσίωση, ανθρωπιά, ακεραιότητα, ευσέβεια, χωρίς αυτό να συνεπάγεται την ανάγκη να ενεργεί σύμφωνα με αυτές. Αυτό κάνουν αμφότεροι οι σημερινοί αντίπαλοι ηγέτες, με τον ένα να ενεργεί ειλικρινά  και τον έτερο προσχηματικά, κατά πως τον βολεύει. Στο τέλος όμως επιβάλλεται  ο ισχυρότερος, αφού στην πράξη επικρατεί ο νόμος της ζούγκλας. Οι ηθικές αρχές που επικαλείται ο Μακιαβέλι, αποτελούν υποχρέωση των αδυνάτων και δεν δεσμεύουν ένα συνετό Ηγεμόνα, ο οποίος  δεν μπορεί, ούτε πρέπει, να τηρεί τις υποσχέσεις του, όταν αυτές μπορεί να στραφούν εναντίον του, όταν παύουν να υφίστανται οι λόγοι που τον έκαναν να υποσχεθεί. Τα καλά και συμφέροντα θα έλεγε και ο οψίμως θρησκευόμενος κ. Πούτιν.

            Ο Μακιαβέλι λέει ακόμα ότι: ‘’ Για έναν ηγεμόνα, λοιπόν, δεν είναι απαραίτητο να κατέχει όλες τις προαναφερθείσες αρετές, αλλά είναι απαραίτητο να φαίνεται ότι τις έχει. Μάλιστα, θα τολμήσω να πω ότι έχοντάς τις και τηρώντας τις πάντα μπορεί να καταστούν επιζήμιες, ενώ όταν φαίνεται ότι τις έχει, τότε αυτές είναι χρήσιμες: όπως το να μοιάζει σπλαχνικός, αφοσιωμένος, ανθρώπινος, ακέραιος, ευσεβής, και να είναι- αλλά να έχει προετοιμάσει την ψυχή του, που, εάν χρειαστεί να μην είναι, να μπορεί και να ξέρει να αλλάζει προς το αντίθετο . Αντώνης

700ό και Πάπαλα - Φέναξ, Φενάκη, Φενακιζω

 

                  700ό  και  Πάπαλα

         Φέναξ, Φενάκη , Φενακίζω

 

Πρόκειται για το τελευταίο  δημοσίευμα, τόσο στην ιστοσελίδα μου όσο και μέσω της γνωστής διαδικασίας του e-mail και θα σας εξηγήσω τους λόγους αυτής μου της απόφασης , την οποία  έχω ήδη προαναγγείλει. Δεν θα παύσω, όπως προείπα, να απαντώ σε συγκεκριμένα δημοσιεύματα, συμμετέχοντας στη διαπροσωπική μου – όπως την ονόμασα – επικοινωνία.  

Από τα στατιστικά της ιστοσελίδας μου προκύπτει ότι,  από το 2016 μέχρι τώρα, οι κάποιες χιλιάδες σελίδες των  699 δημοσιευμένων κειμένων μου, έχουν αναγνωσθεί από 17.000 περίπου άτομα παγκόσμια και ανάλογος αριθμός φίλων και γνωστών τα  έχει λάβει  μέσω e-mail. Το γεγονός ότι έχω δεχθεί μόνο θετικά σχόλια, τα οποία με την πάροδο του χρόνου βαίνουν συνεχώς μειούμενα και κανένα αρνητικό, με προβληματίζει σφόδρα. Αποτελεί  σαφή ένδειξη κορεσμού ή   ενόχλησης, διότι αποκλείεται η ταύτιση απόψεων ενός τόσο μεγάλου αριθμού αναγνωστών. Στον συνολικό αριθμό τους, δεν  συμπεριλαμβάνω   εκείνους που ενημερώνονται μέσω  Google, Face book  και άλλων κοινωνικών δικτύων που προσωπικά  δεν μετέχω  και δεν μπορώ να ελέγξω,

Με δεδομένο ότι  ξεκίνησα αυτή μου τη δραστηριότητα ως αυτόκλητος επισκέπτης , αρθρογράφος ή ‘’διασκεδαστής’’, αρχίζω πια  να   αισθάνομαι ως εισβολέας στα σπίτια εκείνων που κάποτε ανέχθηκαν την παρουσία μου. Αποφάσισα λοιπόν   να διακόψω οριστικά και αμετάκλητα  αυτή μου τη δραστηριότητα και να παραμείνω ένας ελεύθερος ‘’ρεπόρτερ’’, ασκώντας κριτική σε κείμενα που μου περιέρχονται, εφ’ όσον αυτά συνοδεύονται και από σχόλια  των αποστολέων τους.

 Θέλω να θυμίσω ότι, η όλη διαδικασία ξεκίνησε  χάριν παιδιάς, αφού πάντα έγραφα – όπως θα συνεχίσω να   κάνω – μόνο για προσωπική μου νοητική άσκηση και ευχαρίστηση, κρατώντας για τον εαυτό μου τις σκέψεις και απόψεις μου. Όποιος, παρά ταύτα, θέλει να ξαναθυμηθεί κάποια από τα κείμενά μου, μπορεί να τα αναζητήσει την ιστοσελίδα μου blogger στη διεύθυνση  anpantar.blogspot.com, αφού αυτά  πραγματεύονται θέματα που  είναι γενικού ενδιαφέροντος και συνεπώς διατηρούν την επικαιρότητά τους!!!

Μετά την υποχρεωτική αυτή εισαγωγή , σκέφθηκα πώς θα κλείσω, με τον ηπιότερο τρόπο ,  τη μακρά και ευτυχή για μένα επικοινωνία μας. Ανάμεσα σε πλειάδα θεμάτων και κρωγμούς γύρω μας, αποφάσισα να περιοριστώ σε αυτά   που ταλανίζουν τη χώρα μας , ξεσκονίζοντας λιγάκι  και την   αδυναμία μου για τη γλώσσα μας, αφού με τα παγκόσμια ασχολήθηκα  πολύ πρόσφατα [το Ρωσο-Ουκρανικό θέατρο] και άλλα .

 Με απασχόλησε επίσης ο χρόνος που θα έδινα αυτό το τέλος και σκέφθηκα να το κρατήσω ‘’καβάτζα’’, μια ευκαιρία δηλαδή να επανέλθω εις το μέλλον, αλλά η ηλικία μου μπορεί να επιφυλάσσει  αιφνιδιασμούς και αποφάσισα να το κάνω αμέσως, από τον φόβο να φανώ ασυνεπής!!!

Με προβληματίζει η προβαλλόμενη ασυδοσία, ο αμοραλισμός και ο κομματικός φανατισμός που  ξεπερνά τα όρια της ιδεολογικής ή ηθικής αντιπαράθεσης, φθάνοντας στην αμφισβήτηση συμφωνιών, εξοπλισμών  και συμμαχιών που προστατεύουν τα εθνικά συμφέροντα. Με λόγια και πράξεις αναιρείται η συνταγματική επιταγή για σύνεση και συνεννόηση, σε τόσο δύσκολους καιρούς, με την υπόμνηση ότι στις κοινοβουλευτικές  Δημοκρατίες,  κυβερνά η εκλεγμένη Κυβέρνηση και η αντιπολίτευση, στο σύνολό της, την  ελέγχει και την  επικουρεί, αφού το συμφέρον της χώρας  αποτελεί πρώτιστο εθνικό σκοπό . Προς επίρρωση της αλήθειας, παραθέτω αποσπάσματα διατάξεων και επιστημονικών απόψεων, που όλοι γνωρίζουν και οφείλουν να προτάσσουν οποιωνδήποτε άλλων  κομματικών επιλογών και επιδιώξεων:

‘’Η αντιπολίτευση ανάλογα με τα πρόσωπα που την ασκούν διακρίνεται σε «κοινοβουλευτική» και σε «εξωκοινοβουλευτική αντιπολίτευση».
Κοινοβουλευτική αντιπολίτευση χαρακτηρίζεται εκείνη που ασκείται κατά κύριο λόγο εντός της Βουλής από πολιτικά πρόσωπα, σύμφωνα με τα μέσα και τις διαδικασίες που προβλέπει ο κανονισμός λειτουργίας της Βουλής.
Εξωκοινοβουλευτική αντιπολίτευση χαρακτηρίζεται αυτή που ασκείται εκτός Βουλής από ομάδες προσώπων, όχι πολιτικών, συνεκτικά ή χαλαρά ομαδοποιημένων σε διαμαρτυρία, που μπορεί να αφορούν ομάδες συμφερόντων, π.χ. συνδικαλιστές, ή και οργανώσεις που πρόσκεινται σε πολιτικά κόμματα, ή να εξελιχθούν αργότερα σε κόμματα, π.χ. αγροτικά, εργατικά κ.λπ., ή τέλος και να εκπροσωπούν κόμματα που όμως δεν εκπροσωπούνται στη Βουλή.

Στη κοινοβουλευτική δημοκρατία τα δικαιώματα της αντιπολίτευσης κατοχυρώνονται με σχετικά άρθρα από το ίδιο το Σύνταγμα και ειδικότερα του Κανονισμού της Βουλής. Συνήθως τα δικαιώματα αυτά αφορούν την κοινοβουλευτική δραστηριότητα. Τέτοια είναι το δικαίωμα λόγου στο Κοινοβούλιο, το δικαίωμα κοινοβουλευτικού ελέγχου της κυβέρνησης μέσω της υποβολής ερωτήσεων, τις οποίες υποχρεούνται να απαντήσουν στο Κοινοβούλιο οι Υπουργοί προς τους οποίους απευθύνονται, ή μέσω της αίτησης ενημέρωσης και χορήγησης εγγράφων, το δικαίωμα υποβολής πρότασης μομφής προς την Κυβέρνηση, το δικαίωμα αναλογικής εκπροσώπησης στις διάφορες κοινοβουλευτικές επιτροπές’’.

  Μετά την παράθεση των ανωτέρω ειδικών εδαφίων, επαφίενται στην κρίση του καθενός τα όσα συμβαίνουν εσχάτως στη χώρα μας, τα οποία  αποδυναμώνουν την εθνική συνεννόηση, απέναντι  στους αναθεωρητισμούς γειτόνων που υποστηρίζονται ακόμα  και από τους ‘’πεινασμένους’’ υπηκόους της χώρας τους. Κλείνω το παρόν με την ερμηνεία  των  τεσσάρων λέξεων της επικεφαλίδας, αφήνοντας την αντιστοίχιση των νοημάτων στους αναγνώστες!!!

 Πάπαλα:  τέλος, δεν έχει άλλο.

1.    φέναξ:  (ο απατεώνας).

3.  φενάκη :το ψέμα που λέγεται για  εξαπάτηση, παραπλάνηση ή εσκεμμένη   απάτη.

 4.   φενακίζω: φέρομαι δόλια, εξαπατώ, καταδολιεύω, λέω ψέματα.

Σημειώνω  ότι στην καθαρεύουσα φενάκη αποκαλείται η περούκα, με την οποία ουδεμία έχει  σχέση ο υποφαινόμενος ή το παρόν  πόνημά μου!!! 

 Αταλάντη, 20.2.2022             Αντώνης

ΚΡΑΜΕΡ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΚΡΑΜΕΡ

 

          ΚΡΑΜΕΡ  ΕΝΑΝΤΙΟΝ  ΚΡΑΜΕΡ

                 Μια  Εμπειρική  Άποψη

 

Θα διερωτηθείτε ίσως τι θέλει αυτός ο άσχετος και συχνά-πυκνά ανακατεύεται με ένα τόσο πολύπλοκο κοινωνικό θέμα  και ίσως  έχετε δίκιο. Σωστά διακρίνετε ότι πίσω από τον τίτλο αυτό κρύβεται και η  διαμάχη για τα δικαιώματα της γυναίκας, τα οποία ανέκαθεν και ειλικρινά υπερασπίζομαι, εμμένοντας στο [Ladies first], που λένε στο χωριό μου, ενώ  αρχίζουν να το αμφισβητούν κάποιες κυρίες. Η τιμητική διάκριση  δεν επιβλήθηκε με Νόμο αλλά προέκυψε αυθόρμητα, σαν αναγνώριση  φυσικής και βιολογικής  υπεροχής [ πρώτη μεταξύ ίσων].  Πριν εξηγήσω ακριβώς τι εννοώ, να δούμε τι πραγματεύεται η ομότιτλη πολυβραβευμένη ταινία της συντηρητικής κοινωνίας  του 1979, που βασίζεται στο βιβλίο του Έιβερι Κόρμαν

Ένας εργασιομανής και στέλεχος εταιρείας, επιστρέφοντας στο σπίτι του, βρίσκει τη γυναίκα του αποφασισμένη να τον εγκαταλείψει και αναγκάζεται να αναλάβει μόνος του την ανατροφή του νεαρού γιού τους. Αυτό από μόνο του  αποτελεί ένα δυσκολότατο εγχείρημα και το γνωρίζω καλά γιατί το βίωσα προσωπικά με δυο παιδιά και μάλιστα σαν αποτέλεσμα θανάτου της συζύγου μου. ΚΑΝΕΝΑΣ δεν μπορεί να υποκαταστήσει τη μητέρα, γιατί δεν είναι από τη φύση του πλασμένος να το κάνει. Του λείπει το βιολογικό εργαλείο που οι ειδικοί  επιστήμονες αποκαλούν ‘’μητρικό φίλτρο’’, το οποίο δεν αναπληρώνεται από μελέτη εγχειριδίων, αγάπη ή οποιαδήποτε  άλλη ενέργεια. Προσωπικά τα δοκίμασα όλα ,αλλά δεν είμαι βέβαιος ότι τελικά  έπραξα το σωστό. Έκαστος εφ΄ω ετάχθη, αναφέρει ο  Ηρόδοτος και επαναλαμβάνει  ο  Απόστολος Παύλος .

Επανέρχομαι στην πλοκή του έργου. Ανάμεσα σε πατέρα και γιο  αναπτύχθηκε ένα αδυσώπητο μίσος, γιατί ο πρώτος είχε και τη δουλειά του ενώ  ο νεαρός είχε χάσει την προσοχή και την αγάπη που μοναδικά του έδινε η μητέρα του. Εν τω μεταξύ, ο πατέρας του ‘’γνωρίζεται’’ με μια γειτόνισσα, που ήταν αυτή που υπέβαλε στη σύζυγό του την ιδέα της εγκατάλειψης. Ύστερα από μήνες και με αφορμή ένα ατύχημα του πατέρα , εκδηλώνονται  τα πρώτα αισθήματα αγάπης  με τον γιό του.

Ενάμιση χρόνο αργότερα, η μητέρα επανέρχεται να διεκδικήσει το παιδί της και το Δικαστήριο την δικαιώνει όχι με βάση τα πειστήρια αλλά επειδή πιστεύει ότι η  μάνα μπορεί να προσφέρει περισσότερα , ο δε σύζυγος  δεν θέλει να επικαλεσθεί τη μαρτυρία του γιού του για  να μην  τον υποβάλει  σε μια τόσο οδυνηρή   δοκιμασία. Τελικά η μητέρα επικοινωνεί με τον τέως σύζυγό της και  του  ζητάει  να μιλήσει ιδιαιτέρως με τον γιο της, αφού καταλαβαίνει πια ότι αυτός βρίσκεται στο σπίτι που του πρέπει και προφανώς υπερασπίζεται και η ίδια το συμφέρον του παιδιού της!!! Σημειώνω  ότι είδα την ταινία μαζί με τα παιδιά μου [ 6 και 16 ετών ], δυο χρόνια μετά τη δική μας  απώλεια,  την οποία και ξαναζήσαμε και οι τρεις μας , χωρίς όμως να μιλήσουμε ποτέ ,για όσα βιώσαμε  οικογενειακά.

Ο διαχωρισμός  των δικαιωμάτων της γυναίκας και τα περί γυναικοκτονίας , αποτελούν σαφή  υποβάθμιση έναντι των γενικών   ανθρώπινων δικαιωμάτων,  που  επιβάλλουν  την απόλυτη ισότητα,  ανεξάρτητα από  φύλο,  χρώμα ή άλλα ειδικά  χαρακτηριστικά. Κατ’ αυτόν τον τρόπο,οι γυναίκες καθίστανται  χωριστή  κατηγορία  ανθρώπων  και συνεπώς δημιουργείται  ένα είδος ρατσισμού και μάλιστα  από την ίδια την πολιτεία και με δική τους  συναίνεση και συνευθύνη . Έχω την εντύπωση ότι κάποιες γυναίκες αδικούν τον εαυτό τους και υποβαθμίζουν τον παγκόσμια αναγνωρισμένο ρόλο τους στην κοινωνία από προκατάληψη ή κακή εκτίμηση της μοναδικότητας που τους εμπιστεύτηκε η φύση. Κανείς δεν μπορεί να τις υποχρεώσει να καταστούν  μηχανήματα αναπαραγωγής , λειτουργώντας κατά συνείδηση, χωρίς όμως  να θεωρούν τη μοναδικότητά τους υποβάθμιση. Σκεφθείτε να διεκδικήσουν  ανάλογες διαφοροποιήσεις και οι άντρες ή άλλες  ομάδες συμφερόντων , αντί να τεθούν κάτω από την ίδια ομπρέλα προστασίας, λαμβάνοντας  ενδεχομένως περισσότερα και αυστηρότερα μέτρα, αφού είναι  χωριστό πράγμα η ειδική φροντίδα προς τη γυναίκα [ μάνα, αδελφή, φίλη ή συνεργάτιδα].

Στην εποχή μας οι άξιες γυναίκες έχουν όλα τα δικαιώματα των ανδρών και τιμούν τον ρόλο τους, έχοντας μάλιστα  μια ιδιαίτερη προτίμηση απέναντί τους, αφού αποτελούν και το τρυφερό και όχι ‘’αδύνατο’’ πλέον φύλο. Μπορούν όλες να προστατευθούν  από την εκμετάλλευση και ενδοοικογενειακή ή κοινωνική βία του άλλου φύλου, με γενικά μέτρα ακόμα και με την καθιέρωση  ιδιώνυμου. Στην εποχή μας άλλωστε η βία δεν περιορίζεται μόνο στις γυναίκες, αφού  έφθασε και στα παιδιά και δεν αποτελεί πλέον λύση η δημιουργία αντίστοιχων συλλόγων προστασίας, οπότε προστίθεται και το ερώτημα τι κάνουμε με τους ηλικιωμένους, που βρίσκονται διάσπαρτοι δια διάφορα ‘’ειδικά’’ κολαστήρια!!!  Όλα αυτά συνιστούν κοινωνικό και όχι συνδικαλιστικό θέμα, όπως άρχισε να αντιμετωπίζεται από κάποιες γυναικείες ομάδες,  μετά το νέο οικογενειακό δίκαιο τη δεκαετία του 1980.

Οι άνθρωποι είναι όλοι ίσοι και αποτελεί κακή υπηρεσία και υποβάθμιση η κατηγοριοποίησή τους με οποιαδήποτε κριτήρια , τα οποία δημιουργούν ταξική αντιπαλότητα  ανάμεσά τους. Το θέμα λύνεται με την σωστή παιδεία, αυστηρή νομοθεσία και κατανόηση. Τα υπόλοιπα μάλλον βλάπτουν, αφού οδηγούν στον κοινωνικό αυτοματισμό ή στο διαίρει και βασίλευε!!! Ο γνωστός Πέρσης ποιητής Σααδή αναφέρει σχετικά: Όταν ρίξεις ένα βέλος στον εχθρό σου, πρόσεξε μην είσαι εσύ στον στόχο που σημαδεύεις. Αντώνης

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Το παρόν είναι το 699^ο δημοσίευμα στην ιστοσελίδα μου από της δημιουργίας της το 2016 και έχω δηλώσει ότι όταν φθάσω στα 700 θα σταματήσω. Όλα τα πράγματα κάποτε τελειώνουν!!! Συνεπώς απομένει μόνο ένα για να κλίσει ο κύκλος της αρθρογραφίας μου. Θα συνεχίσω να απαντώ σε διαπροσωπική επικοινωνία με τους φίλους μου, όσο ακόμα ο πανδαμάτωρ χρόνος μου το επιτρέψει. Αντώνης

ΤΟ ΡΩΣΟ-ΟΥΚΡΑΝΙΚΌ ΘΕΑΤΡΟ

 

       ΤΟ  ΡΩΣΟ – ΟΥΚΡΑΝΙΚΟ  ΘΕΑΤΡΟ!!!

               [Η αλήθεια με απλά λόγια]

 

 

Πολλά  γράφονται και ακόμα περισσότερο λέγονται τελευταία από  ειδικούς και  ειδικευόμενους για την κατάσταση που επικρατεί στην ευρύτερη περιοχή Ρωσίας, Λευκορωσίας και Ουκρανίας και  όχι μόνο. Ο καθένας κάνει τις προβλέψεις του και αναφέρεται στον αριθμό και την ποιότητα των  αντιπαρατιθέμενων δυνάμεων. Αν παρακολουθήσει κανείς συστηματικά το σύνολο των πιθανολογούμενων γεγονότων εγγίζουν τους χρησμούς  του μαντείου των Δελφών.

Εγώ δεν είμαι ειδικός και συνεπώς δεν θα κάνω προβλέψεις, θα πω όμως κάποιες αδιαμφισβήτητες αλήθειες που όλοι οι ειδικοί γνωρίζουν αλλά δεν ξέρω γιατί αποφεύγουν να τις αναφέρουν.

‘’  Οι περισσότερες σημερινές ηγεσίες των  ρωσικών ‘’ δημοκρατιών’’, αποτελούνται αποκλειστικά από πρωτοκλασάτα στελέχη της παλιάς σοβιετικής νομενκλατούρας. Όταν έγινε ή μπορεί και να την διευκόλυναν οι ίδιοι, η ‘’πτώση του καθεστώτος’’,  μοίρασαν μεταξύ τους τα περιουσιακά στοιχεία της χώρας, χάραξαν νέα  σύνορα , γέμισαν δισεκατομμυριούχους την Ευρώπη και όρισαν  εαυτούς ηγέτες, κάνοντας μικρές αλλαγές στις πινακίδες των νέων ονομάτων των χωρών τους. Σε κάθε προσπάθεια διαφοροποίησης, η αντιμετώπιση υπήρξε άμεση και μεθοδική και το ίδιο αναμένεται να γίνει και τώρα στην Ουκρανία, αν η Μόσχα τη θεωρήσει επικίνδυνη για τα συμφέροντα της χώρας και των ηγεσιών  της και μάλιστα με την γνωστή ‘’σοβιετική’’ μεθοδολογία.

Δεν ξεχνώ μια σχεδόν παρόμοια κατάσταση το 1968 με την Άνοιξη της Πράγας, που έζησα προσωπικά. Όπως τώρα έτσι και τότε αποφάσισαν ασκήσεις των στρατευμάτων του Συμφώνου Βαρσοβίας, γύρω από την Τσεχοσλοβακία και χωρίς προσχήματα εισέβαλαν στη χώρα με 500 άρματα μάχης, τα οποία κατέβασαν αεροπορικώς στο τοπικό αεροδρόμιο. Όταν μάλιστα κάποιοι αξιωματικοί και στρατιώτες  στασίασαν, όταν έμαθαν την αλήθεια από τους ντόπιους πολίτες, άλλαξαν σε μια νύχτα το σύνολο των στρατευμάτων με προερχόμενους από το ασιατικό τμήμα της Ρωσίας, ώστε να μην κατανοούν τη σλαβική γλώσσα της χώρας. Θα μου πείτε ότι τότε είχαν ολοκληρωτικό καθεστώς και έκαναν ό,τι ήθελαν!!!  Γιατί τώρα τι κάνουν ;;; Θα θυμίσω δε ότι την εισβολή αυτή χαιρέτησαν το ΚΚΕ και το ΑΚΕΛ και η οικογένειά μου βρέθηκε από το ξενοδοχείο που διαμέναμε στον δρόμο , για αυτή ‘’μας’’ τη  στάση.

Εξακολουθώ να πιστεύω ότι αν δεν υποχωρήσουν οι αμερικανοί ,που θεωρώ πολύ πιθανό - αφού η Ευρωπαϊκή ΄Ενωση ακόμα ψάχνεται -   και δεν αποδεχθούν τις απαιτήσεις του Ρώσου ηγέτη οι Ουκρανοί, θα κάνουν άλλη μια εισβολή. Έτσι έμαθαν να λειτουργούν στο προηγούμενο καθεστώς, το οποίο άλλαξαν μόνο στους τίτλους!!! Ελπίζω και εύχομαι να μην έχουμε και πάλι νέα  αναγνώριση  από τους δικούς  μας γνήσιους  προοδευτικούς του μαρξισμού και δεν θα βρεθεί κανείς να τους ψέξει, όπως τότε είχε κάνει το ΚΚ της Γαλλίας, ο ηθοποιός Υβ Μοντάν και άλλες προσωπικότητες της Ευρωπαϊκής Αριστεράς.

Στη Ρωσία , η εξουσία και τα μεγαλεία της , έχουν μόνιμη  προστασία, του στιλ  Ερντογάν, γιατί ξέρουν τι τους περιμένει όταν χάσουν τη δύναμη. Το παλιό πάθημα  του Μεντερές τους έχει κάνει να παίρνουν τα μέτρα τους, με προληπτικές  φυλακίσεις ή ‘’εισβολές’’. Υπομονή και θα δούμε τι σκέπτονται οι μεγάλοι για τους μικρούς , στους οποίους – δυστυχώς - ανήκουμε και εμείς.    Αντώνης