ΣΤΡΑΤΗΣ ΜΥΡΙΒΉΛΗΣ - Η ΖΩΗ ΕΝ ΤΑΦΩ

 

                  ΣΤΡΑΤΗΣ   ΜΥΡΙΒΗΛΗΣ

              Η   Ζωή  εν  Τάφω – Το απόλυτο μινόρε

 

 

Αύριο είναι Μεγάλη  Παρασκευή  και μούρχεται  στο νου  η χαρμολύπη των Παθών του Κυρίου, με την προσμονή της Ανάστασής Του.   Μέλος  πολυφωνικών   χορωδιών  για δεκαετίες , περίμενα πως και πως τα εγκώμια της ημέρας ,με αποκορύφωμα  τη ‘’ΖΩΗ ΕΝ ΤΑΦΩ’’, σε κλίμακα μινόρε, που αποδίδει τον σπαραγμό του θανάτου και της ταφής του Ιησού.

Ξανάνοιωσα το ίδιο  συναίσθημα  – το ανθρώπινο αυτή τη φορά – διαβάζοντας το ομώνυμο βιβλίο του  Στράτη  Μυριβήλη ,με  το μινόρε εγκλωβισμένο στη σιωπή,  να συνοδεύει κάθε λήξη του βιβλίου και να μου θυμίζει τα δεινά του δεύτερου παγκόσμιου πολέμου, που σημάδεψαν  τα παιδικά μου χρόνια. Στο σημείο αυτό θα αντιγράψω  ενδεικτικά  αποσπάσματα από  περιγραφή του εκδοτικού Οίκου  της ‘’Εστίας’’, με επίκαιρες σκέψεις του συγγραφέα .

Με τη.. «Ζωή εν τάφω», ο Στράτης Μυριβήλης, ζωντανεύει σε ένα κλασικό για τα ελληνικά γράμματα έργο - ύμνο στη ζωή και την ειρήνη - τις μνήμες του από τα χαρακώματα του Α' Παγκοσμίου Πολέμου. Μιλάει με τη φωνή - με τα χειρόγραφα καλύτερα - του λοχία Κωστούλα. «Τούτα τα τετράδια», μας γράφει ο Μυριβήλης, «βρεθήκανε μέσα στο γυλιό του Αντώνη Κωστούλα. Τόνε θυμήθηκα τόσο ζωηρά και καθαρά κείνο τον αψηλό μελαχροινό φοιτητή με το μακρουλό πρόσωπο και τα φουντωμένα μαλλιά! Κάηκε κατά λάθος μέσα στα βουλγαρικά χαρακώματα που πατήσαμε... Είναι βαρύ πράμα να ‘χετε μέσα σας έναν πεθαμένο που γυρεύει να μιλήσει και να του σφαλνάτε με την απαλάμη το στόμα. Γνέφει και κάνει παρακαλεστικά νοήματα προς την καρδιά σας απ το υπερπέραν. Θέλει να εκφραστεί. Ας μου συγχωρεθεί τούτο το βιβλίο, γιατί μου είναι μια προσωπική απολύτρωση...»

Η αποχαιρετιστήρια συνάντηση του Λοχία Α. Κωστούλα με την αγαπημένη του πριν φύγει για το μέτωπο.
Στην πόρτα σου άκουσα σιγανά αναφιλητά. Ήσουνα συ που έκλαιγες ολομόναχη μέσα στο σκοτάδι, έκλαιγες σιωπηλά όλη νύχτα. Μπήκα μέσα και δε μιλήσαμε. Έκλαιγες ήσυχα κ’ εγώ έκαμα πως ξεκουμπώνω το γυλιό, πολύ απασχολημένος τάχα μ’ αυτή τη δουλειά. Γιατί μονάχα να σ’ αναρωτούσα τι κλαις, θα μ’ έπνιγε το κλάμα. Αυτό θάτανε κάπως αστείο για έναν επαναστάτη φορτωμένον μ’ όλη την πανοπλία του και με διακόσια φυσίγγια στις μπαλάσκες.
Έκλαιγε κ’ ένα κοριτσάκι κοντά σου πάνω σε μια κόκκινη πολυθρόνα, σιγά – σιγά κι αυτό. Φορούσε βελουδένια βυσσινιά ρόμπα και τόνα ποδαράκι του ήταν ξεκάλτσωτο. Εγώ στο τέλος βάλθηκα να βλέπω τάχα με μεγάλη προσοχή αυτό το γυμνό ποδαράκι. Παρακολούθησες τη ματιά μου και τράβηξες ένα πανεράκι πλεγμένο από φύλλα καλαμποκιάς. Απ’ εκεί έβγαλες άλλο ένα καλτσάκι και πολεμούσες να το περάσεις στο πόδι τουπαιδιού.
- Μα αυτή η κάλτσα είναι άλλο χρώμα, είπα, και χαμογελούσα ηρωικά.
  Η φωνή μου έτρεμε.
  Εσύ τότες ξαφνικά άφησες το καλτσάκι μισοκρεμασμένο στο πόδι του παιδιού, μ’ αγκάλιασες σφιχτά κι άρχισες να κλαις ασυγκράτητα.
  Εγώ δεν έκλαψα. Μονάχα ένας κόμπος ανέβαινε ως το λαρύγγι μου και τον κατάπινα με πείσμα. Κρέμασα το ντουφέκι στον ώμο κ’ έφυγα σκυφτός. Ήμουνα βαρύς από θλίψη, ξιπασμένος από τη δύναμη της ανδρείαςμου.
Στρατιώτης (Κωστούλας) στην περιοχή του Μοναστηρίου
Προχώρεσα ως την άκρη του χαρακώματος του λόχου μας. Ως την έβγαση των συρματοπλεγμάτων. Εκεί είναι μια μυστική πόρτα που σφαλνά μ’ ένα αδράχτι οπλισμένο με αγκαθωτά τέλια. Επειδή το μέρος είναι ένα νταμάρι όλο πέτρα και δε σκάβεται, σήκωσαν ένα προκάλυμμα με γεώσακους. ‘Ετσι λένε κάτι σακιά γεμάτα με χώμα που μ’ αυτά οχυρώνουν τα πετρώδικα χαρακώματα. Τα τσουβάλια αυτά κείτουντ’ εδώ χρόνον – καιρό έτσι. Θα φάγαν υγρασίες, βροχάδες, χιόνια και ήλιους. ‘Ηρθαν και σάπισαν από νερά, ο ήλιος τα τσουρούφλισε και τα ‘καψε. Τραβώ το δάχτυλό μου πάνω τους. Λιώνει η λινάτσα. Σαν τα ξεθαμμένα ρούχα των πεθαμένων που ξεφτάνε, σταχτωμένα, με το πρώτο άγγιγμα. Είναι τσουβαλάκια φουσκωμένα κάργα, όπως τα πρωτογέμισαν. Αλλά πάλι κρεμάζουν σαχλά, μισοαδειανά. Κάτου από το δυνατό φεγγάρι μοιάζουν με ψοφίμια σκυλιών, άλλα πρισμένα κι άλλα ξαντεριασμένα, σωριασμένα τόνα πάνου στ’ άλλο. Από δω το θέαμα θα ‘ναι πιο όμορφο. Τώρα το κρυμμένο ποτάμι ακούγεται καλύτερα όπως φωνάζει μακριά, μες από τη βαθιά κοίτη του. Θέλω να βγάλω το κεφάλι ψηλά από το προπέτασμα, να ιδώ πέρα. Αν μπορούσα μάλιστα θα καβαλίκευα το χαράκωμα. Ακουμπώ το μπαστούνι στο τοίχωμα, σηκώνουμαι στη μύτη της αρβύλας του γερού μου ποδιού και γαντζώνω τα δάχτυλα στους γεώσακους που ‘ναι πάνω – πάνω. ‘Ενας απ’ αυτούς λιώνει με μιας κι αδειάζει τον άμμο του πάνω μου. Λοιπόν τότες έγινε μιαν αποκάλυψη! Μόλις ξεφούσκωσε αυτό το σακί, χαμήλωσε η καμπούρα του και ξεσκέπασε στα μάτια μου μια μικρήν ευτυχία. Αχ, μου ‘καμε τόσο καλό στην ψυχή, λίγο ακόμα και θα πατούσα μια τσιριξιά χαρά.

‘Ηταν ένα λουλούδι εκεί! Συλλογίσου. ’Ενα λουλούδι είχε φυτρώσει εκεί μέσα στους σαπρακιασμένους γεώσακους. Και μου φανερώθηκε έτσι ξαφνικά τούτη τη νύχτα που ‘ναι γιομάτη θάματα. Απόμεινα να το βλέπω σχεδόν τρομαγμένος. Τ’ άγγισα με χτυποκάρδι, όπως αγγίζεις ένα βρέφος στο μάγουλο. Είναι μια παπαρούνα. Μια τόση δα μεγάλη, καλοθρεμμένη παπαρούνα, ανοιγμένη σαν μικρή βελουδένια φούχτα. Αν μπορούσε να τη χαρεί κανένας μέσα στο φως του ήλιου, θα ‘βλεπε πως ήταν άλικη, μ’ έναν μαύρο σταυρό στην καρδιά, με μια τούφα μαβιές βλεφαρίδες στη μέση. Είναι καλοθρεμμένο λουλούδι, γεμάτο χαρά, χρώματα και γεροσύνη. Το τσουνί του είναι ντούρο και χνουδάτο. ‘Εχει κι ένα κόμπο που δεν άνοιξε ακόμα. Κάθεται κλεισμένος σφιχτά μέσα στην πράσινη φασκιά του και περιμένει την ώρα του. Μα δεν θ’ αργήσει ν’ ανοίξει κι αυτός. Και θα ‘ναι δυο λουλούδια τότες! Δυο λουλούδια μέσα στο περιβόλι του Θανάτου. Αιστάνουμαι συγκινημένος ξαφνικά ως τα κατάβαθα της ψυχής. Ακουμπώ πάνω στο προπέτασμα σαν να κουράστηκα ξαφνικά πολύ. Από μέσα μου αναβρύζουν δάκρυα απολυτρωτικά. Στέκουμαι έτσι πολλήν ώρα, με το κεφάλι όλο χώματα, ακουμπισμένο στα σαπισμένα σακιά. Με δυο δάχτυλα λαφριά, προσεχτικά, αγγίζω την παπαρούνα. Ξαφνικά με γεμίζει μια έγνια, μια ζωηρή ανησυχία πως κάτι μπορεί να πάθει τούτο το λουλούδι, που μ’ αυτό μου αποκαλύφθηκε απόψε ο Θεός. Παίρνω τότες στη ράχη ένα γερό τσουβάλι (δαγκάνω τα χείλια από την ξαφνική σουβλιά του ποδιού), και τ’ ακουμπώ με προφύλαξη μπροστά στο λουλούδι. ‘Ετσι λέω θα ‘ναι πάλι κρυμμένο για όλους τους άλλους. Χαμογελώ πονηρά. Κατόπι σηκώνουμαι ξανά στα νύχια κι απλώνω το μπράτσο έξω. Ναι. Το άγγισα λοιπόν πάλι! Τρεμουλιάζω από ευτυχία. Νιώθω τα τρυφερά πέταλα στις ρώγες των δαχτύλων. Είναι μια ανεπάντεχη χαρά της αφής. Μέσα στο χέρι μου μυρμιδίζει μια γλυκιά ανατριχίλα. Ανεβαίνει ως τη ράχη. Είναι σαν να πεταλουδίζουν πάνω στην επιδερμίδα τα ματόκλαδα μιας αγαπημένης γυναίκας. Φίλησα τις ρώγες των δαχτύλων μου. Είπα σιγά σιγά: -Καληνύχτα… καληνύχτα και να ‘σαι βλογημένη. Γύρισα γρήγορα στ’ αμπρί. Ας μπορούσα να κάμω μια μεγάλη φωταψία… Να κρεμάσω παντού σημαίες και στεφάνια! ‘Αναψα στο λυχνάρι τέσσερα φιτίλια και τώρα πασχίζω να τη χωρέσω εδώ μέσα, μέσα σε μια τόσο μικρή γούβα, μια τόσο μεγάλη χαρά. Η ψυχή μου χορεύει σαν μεγάλη πεταλούδα. Χαμογελώ ξαπλωμένος ανάσκελα. Κάτι τραγουδάει μέσα μου. Τ’ αφουγκράζομαι. Είναι ένα παιδιάτικο τραγούδι:
Φεγγαράκι μου λαμπρό ‘’.

Όταν τη δεκαετία του 1960 βρέθηκα στο Βελιγράδι, που υπηρετούσα στην Ελληνική Πρεσβεία, μου ξανάρθανε στο νου όλες αυτές οι θύμισες και μαζί με 5-6 φίλους και συναδέλφους, αποφασίσαμε να επισκεφθούμε  το Μοναστήρι [Bitola]. Πήγαμε στο ελληνικό νεκροταφείο, ανάψαμε κάποια καντηλάκια και  κεριά σε τάφους με άγνωστα ελληνικά ονόματα. Κάποια στιγμή – μέσα στην ερημιά  και τη  σιωπή του χώρου, ακούσαμε φωνές και είδαμε μερικούς νεαρούς νάρχονται κατά πάνω μας, με όχι πολύ αγαθές προθέσεις. Μας ρώτησαν στα σέρβικα , που μιλούσα πολύ καλά,, για τον σκοπό της επίσκεψής μας και στην απάντηση ότι ‘’απλά επισκεφθήκαμε το  ελληνικό νεκροταφείο’’ οι διαθέσεις τους αγρίεψαν και  αφού μας θύμισαν ότι ‘’εδώ είναι Μακεδονία και το νεκροταφείο μακεδονικό’’ μας πήραν στο κυνήγι. Ο γηραιότερος της παρέας μας άρπαξε κάποιες φιλοφρονητικές  γροθιές’’  παραπάνω,  πριν  προλάβουμε να τον φυγαδεύσουμε και χωρίς να δώσουμε συνέχεια υποχωρήσαμε,  όταν άρχισαν να καταφθάνουν και άλλοι ‘’μακεδόνες’’, όπως μας συστήθηκαν. Στην υπηρεσιακή μας αναφορά θυμάμαι είχε προστεθεί η  διευκρίνιση ότι ‘’ πλην της συγχύσεως ουδέν επάθομεν’’. Βασικά, όπως λένε οι νέο-Έλληνες ‘’θελέστα και παθέστα’’!!!  Τότε, δεν είχε υπογραφή ακόμα η ‘’εθνοσωτήρια συμφωνία των Πρεσπών’’ και αγνοούσαμε  τα κηρύγματα του κ. Τσίπρα και της ομάδας του. Γνωρίζαμε απλά ότι τον αλυτρωτισμό των ‘’Σλαβομακεδόνων’’ , όπως τους αποκαλούσαν,  είχε αποδεχθεί  το ΚΚΕ και είχε υιοθετηθεί από την 5^η Διεθνή. Προσωπικά αισθάνομαι ότι  στο Μοναστήρι μας οδήγησε  η προτροπή του Μυριβήλη  για να  αποτίσουμε έναν ύστατο φόρο τιμής στο παλικάρι της περιοχής, τον Λοχία Κωστούλα.

Τώρα , κοντά στο έσχατο γήρας μου, διερωτώμαι ποιος θα σκεφθεί, έστω και από περιέργεια, να επισκεφθεί τους  ομαδικούς τάφους  και τα ‘’κοινοτάφια ευκαιρίας ‘’  των αδικοχαμένων Ουκρανών , που  πλήρωσαν με τη ζωή τους το μένος ενός καινούργιου Τσάρου της   περιοχής. Αυτός ο ‘’άνθρωπος’’ εζήλωσε τη δόξα του Χίτλερ και του Στάλιν [ του οποίου υπήρξε  οπαδός] και αποφάσισε να μείνει στην ιστορία σαν ο χείριστος των τυράννων της ανθρωπότητας. Το ακόμα χειρότερο είναι ότι βρίσκει ήδη τους πρώτους υποστηρικτές στους αποκαλούμενους ‘’προοδευτικούς’’ , που αν είχαν την πολεμική ισχύ του θα μπορούσαν να κάνουν  τα  ίδια και χειρότερα., αν δεν προλάβουν το σύστημα της Βόρειας Κορέας ,- Αντώνης

SANGAI-MOSKVA KAI ENA SYNEDRIO

 

               SANGAI -   MOSKVA

               ΚΑΙ ΕΝΑ ΣΥΝΕΔΡΙΟ

 

 

Λίγο πριν την χαρμολύπη του Θείου πάθους, ας αναζητήσουμε τα αίτια και πιθανές λύσεις   για μια λυσιτελή διέξοδο από το  διαδραματιζόμενου εσχάτως παγκόσμιο  ανθρώπινο πάθος.

Αρχίζω από το τελευταίο  μέρος του τίτλου που, από όσα άκουσα στην εισήγηση, πρέπει  να ονομασθεί  Συνέδριο  καταγγελίας Μητσοτάκη, αφού το μεγαλύτερο μέρος της ομιλίας του κ. Τσίπρα και όχι μόνο, περιορίστηκε σε αμέτρητες επαναλήψεις του συγκεκριμένου ονόματος, συνοδευόμενες κάθε φορά με ποικίλα και  ολονέν βαρύτερα κοσμητικά  επίθετα αλλά και συγκεκριμένες σοβαρές κατηγορίες εναντίον του.

Με την απλοϊκή  μου λογική και τη γεροντική μου αφέλεια θέλω να πιστεύω  ότι τις συγκεκριμένες αυτές καταγγελίες έχουν προωθήσει [ ο ίδιος και οι συνεργάτες του] στην  μόνη αρμόδια κατά το Σύνταγμα Δικαιοσύνη , για να προλάβουν τις επαπειλούμενες συμφορές για τη χώρα. Νομικός δεν είμαι αλλά γνωρίζω καλά ότι,  στις δημοκρατικές χώρες, την  ευθύνη της  απόδειξης  έχει  πάντα ο καταγγέλλων και  ότι η ‘’αποσιώπηση’’ της  τον καθιστά συνένοχο και η μη προσκόμιση στοιχείων συκοφάντη. Καιρός να ξεκαθαρίσουν τα πράγματα και να σωθεί και η χώρα .

Εμπρός λοιπόν , ας γίνει κάποτε η αρχή και ελπίζω ο καταγγελλόμενος  να  μη ‘’δειλιάσει’’ μπροστά στις συνέπειες, όπως έκανε πρόσφατα Βουλευτής , επαιρόμενος για την γενναιότητά του, που προσπάθησε να κρυφτεί πίσω από τη βουλευτική του  ασυλία  . Δεν μπορώ όμως να κατανοήσω πλήρως αυτή την εμμονή του αρχηγού του Σύριζα στην επανάληψη ,εκτός αν δεν έχει κάτι άλλο να πει ή αμφισβητεί την μεταδοτικότητά του και γι’ αυτό το επαναλαμβάνει συνεχώς. Συμπεραίνω πάντως ότι τελικά το όνομα Μητσοτάκης το έκανε  γνωστό σε όλη την επικράτεια, όπως   έχουν γίνει γνωστά και τα έργα  της σύμπραξης τού ίδιου  με τον κ. Καμένο και ό,τι άλλο συνέβη στη διάρκεια της μακράς συγκυβέρνησής τους!!!

Με αφορμή το περιστατικό αυτό, η νοσταλγία μιας άλλης εποχής μου έφερε στο νου  τον  ηγέτη της αριστεράς Ηλία Ηλιού, τότε κοινοβουλευτικό εκπρόσωπο της ΕΔΑ,. Ο αείμνηστος Βουλευτής,  συνοδευόμενος από στελέχη της νεολαίας, επισκέφθηκε τον Υπουργό Προεδρίας της Κυβέρνησης   Καραμανλή, Κωνσταντίνο Τσάτσο, για να διαμαρτυρηθεί για τη βία που ασκείται στους αριστερούς φοιτητές από τους δεξιούς της Ε.Κ.Ο.Φ. Ο Υπουργός του ζήτησε να μείνουν μόνοι για λίγο και οι δυο σοφοί έκαναν μια ολιγόλεπτη συζήτηση. Στην έξοδό του ο Ηλιού , απευθυνόμενος στη νεολαία της ΕΔΑ που τον ανέμενε στον προθάλαμο, τους είπε: «Παιδιά, δεν μπορείτε να φανταστείτε τι μου είπε ο κύριος ακαδημαϊκός και καθηγητής Πανεπιστημίου στην Ελλάδα και τη Γερμανία». Και συνέχισε: «Επειδή εσείς οι μαρξιστές έχετε οριστικά κερδίσει τον ιδεολογικό αγώνα, κατέχετε το χώρο του πανεπιστημίου και του πολιτισμού. Έχετε αλώσει τη νεολαία. Ηλία, δεν έχουμε άλλο τρόπο. Και δεν πρόκειται να παραδοθούμε. Θα σας ταράξουμε στο ξύλο». Κάποιος από τους νεολαίους τον ρώτησε: «Και συ τι απάντησες;». Και ο Ηλιού τότε είπε το ιστορικό: «Και μεις θα σας ταράξουμε στη νομιμότητα» Άλλες εποχές άλλα ήθη. Την εποχή εκείνη η σύζυγος Πρωθυπουργού δεν δήλωνε ‘’Πήραμε την Κυβέρνηση αλλά πρέπει να πάρουμε και την εξουσία’’, κύριε Τσίπρα , ούτε πρωτοπαλίκαρο της αξιωματικής αντιπολίτευσης ότι ο Σύριζα στην επάνοδό του θα είναι αλλιώτικος.  Ελπίζω να εννοούσε κάτι σαν τον Ηλία Ηλιού, που ξεχώριζε για το ήθος του. Ελπίζω η ηλικία μου να μου επιτρέψει να δω στην πράξη ότι εννοούσε τη θετική εξέλιξη.  Μέχρι τότε όμως ποιος ζει ποιος πεθαίνει!!!

Το περιστατικό αναφέρει ο πρώην υπουργός και βουλευτής του ΠΑΣΟΚ Θεόδωρος Πάγκαλος, σε άρθρο του στην εφημερίδα «Το Βήμα» της 20ης Ιανουαρίου 2013, με τίτλο «Ιστορικές φράσεις και πολιτικό ήθος». Ο κ. Πάγκαλος ήταν αυτήκοος μάρτυς του περιστατικού, ως γραμματέας της Δημοκρατικής Αντίστασης Σπουδαστών (ΔΑΣ114), μιας μετωπικής οργάνωσης της Νεολαίας της ΕΔΑ, με σκοπό την προάσπιση των δημοκρατικών δικαιωμάτων.

Έρχομαι τώρα στις λέξεις Σαγκάη και Μόσχα, με τα τραγικά φαινόμενα, γεγονότα και αποτελέσματα. Μια μεγαλούπολη 25 εκατ. κατοίκων και άλλες πόλεις ζουν σε συνθήκες ζωολογικού κήπου και ο ηγέτης ισχυρίζεται ότι αυτό γίνεται για μηδενική ανοχή στον COVID-19. Eκείνο που με τρομάζει είναι τι θα κάνουν αν δεν επιτευχθεί απόλυτα ο σκοπός ή δεν αντέξουν τα πειραματόζωα. Ο ολοκληρωτισμός τελικά είναι πολύ εφευρετικός, αφού άλλωστε δεν λογοδοτεί σε κανένα και είμαι περίεργος να ακούσω αν θα γίνει κάποια αναφορά στο Συνέδριο των ημερών και  την περιμένω ιδιαίτερα  από τον λαλίστατο  για το θέμα στο παρελθόν και γιατρό κύριο Πολάκη

Το ίδιο ερώτημα μου δημιουργείται και για τη ρωσική ναυαρχίδα MOSKVA, που βύθισαν ή βυθίστηκε στη Μαύρη Θάλασσα! Καλά, δεν νοιάζονται για τα ουκρανικά θύματα, αλλά  ούτε για τους καημένους τους Ρώσους που θυσιάστηκαν για την αυτοκρατορική δόξα του  ολοκληρωτισμού του τέως μπολσεβίκου ηγέτη;; Βέβαια και αυτό το τραγικό περιστατικό πέρασε στο ντούκου των ποικιλόχρωμων ντόπιων  αριστεριστών, ριζοσπαστών, ακροδεξιών και ακροαριστερών ομάδων, που διαπνέονται από ανάλογη δόση σύγχρονου ολοκληρωτισμού.

Δεν αισιοδοξώ ότι θα βρεθεί χώρος για δυο λέξεις ανθρωπισμού και στο κομματικό  Συνέδριο, διότι κινδυνεύει να χαρακτηρισθεί  αναθεωρητισμός και οπορτουνισμός. Υπάρχει  άραγε  ακόμα η  ελπίς, που αναζητούσε ο αείμνηστος Αντώνης Σαμαράκης ;;;  Αντώνης

 

ΤΟ ΒΑΤΕΡΛΏ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΤΗΣ ΓΑΛΛΙΑΣ

 

        ΤΟ  ΒΑΤΕΡΛΩ  ΤΗΣ   ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ                                                       ΤΗΣ  ΓΑΛΛΙΑΣ

 

 

Ο πρώτος γύρος των γαλλικών προεδρικών εκλογών έδειξε ότι το αποτέλεσμα των ‘’προοδευτικών’’ πειραματισμών που γίνονται και στη χώρα μας, οδηγεί εκ του ασφαλούς στην άνοδο της ακροδεξιάς και ακροαριστεράς ασυδοσίας. Τα παραδοσιακά κόμματα  που διέπονται από κανόνες και διοικούνται από  σοβαρούς ανθρώπους καταποντίστηκαν, διότι εκεί τα οδήγησε ο τυχοδιωκτισμός των ‘’δήθεν’’ αριστερών, προοδευτικών ή ριζοσπαστικών ομοιωμάτων τους. Έδωσαν κυρίαρχο ρόλο στους φανατικούς εθνικιστές και ‘’διεθνιστές’’.

Διερωτώμαι ποιος και με ποιο τρόπο οδήγησε τη χώρα της ιστορικότερης ευρωπαϊκής  επανάστασης στο σημερινό της χάλι! Το  ιστορικό Κ.Κ.Γαλλίας, πήρε 2,5%, το Σοσιαλιστικό Κόμμα της Δημάρχου του Παρισιού δεν έφθασε ούτε το 2% ,ο αριστερός Οικολόγος  4,4%,  ανάλογα δε αντιμετωπίστηκαν και οι λοιπές παραδοσιακές πολιτικές δυνάμεις της χώρας.

Θα αναφερθώ ιδιαίτερα στον ηγέτη της ανυπότακτης Γαλλίας, κ. Μελανσόν με το 21%, ο οποίος ’’ έδωσε εντολή’’ στους δικούς του ψηφοφόρους να επιλέξουν  ανάμεσα στην αποχή, το λευκό και τον Μακρόν – με αυτήν ακριβώς τη σειρά - που για τους ακροαριστερούς κώδικες έχει τη σημασία του ''γαία πυρί μιχθήτω''. Δεν θέλει μεν να φανεί ότι αποδέχεται την ακροδεξιά κυρία Μαρίν Λεπέν αλλά δεν τον ενοχλεί αν αυτό γίνει δια της αποχής και του λευκού, με δεδομένη τη μικρή διαφορά με τον κ. Μακρόν.

Οι άνθρωποι που ‘’κινούσαν και υποκινούσαν’’ τα ποικιλόχρωμα γιλέκα στη Γαλλία,  δεν βλέπουν με συμπάθεια μια οργανωμένη Ευρωπαϊκή Ένωση και δεν τους ενδιαφέρει η χώρα τους αν δεν την  εξουσιάζουν οι ίδιοι!!! Η δημοκρατία γι’ αυτούς αποτελεί μια απλή προσχηματική έκφραση, μακράν του συγκαλυμμένου  ολοκληρωτισμού και της προβαλλόμενης ασύδοτης ανυποταξίας .  Δυστυχώς  , το ίδιο απερίσκεπτα  λειτουργεί και η αντιπολίτευση  στη  χώρα μας, όπου υπάρχει και πρόσφατη  εμπειρία σύμπραξης με τον χώρο της ακροδεξιάς. Σε αμφότερες τις περιπτώσεις έχουν υποκαταστήσει τους κανόνες της πολιτικής έλξης με εκείνους της αντίστοιχης ‘’φυσικής’’, όπου τα αντίθετα έλκονται!!!

Έρχομαι τώρα στο σημαντικότερο όλων, παρότι θεωρώ σημαντική και την  υπερδιακοσιετή  Ελληνο-Γαλλική φιλία, που αφορά την μετάβαση της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε κάτι σημαντικότερο για μια  ευρωπαϊκή ολοκλήρωση! Αυτό σημαίνει  ότι η επικράτηση του ολοκληρωτισμού στη Γαλλία θα σημάνει και το  τέλος του Ευρωπαϊκού οράματος, αφού είναι γνωστή η θεωρία του ‘’διαίρει και βασίλευε’’ που αποτελεί αξίωμα για τους οπαδούς του ολοκληρωτισμού!!! Αντώνης

ΕΙΠΑΜΕ ΨΕΜΑΤΑ ΠΟΛΛΆ

 

            ΕΙΠΑΜΕ ΠΟΛΛΆ  ΨΕΜΑΤΑ

                Ας πούμε και μια αλήθεια

 

 

Ήταν ένα ‘’δρώμενο’’ της ελληνικής λαογραφίας, που έφερε στο φως η αείμνηστη μουσικολόγος  και ερευνήτρια του  δημοτικού μας  τραγουδιού Δόμνα Σαμίου, που οδηγούσε σε σκόπιμες αποκριάτικες υπερβολές για διασκέδαση.

Κάτι ανάλογο επιχείρησε και σύσσωμη η αντιπολίτευση, για να μειώσει την ομιλία  του Προέδρου της Ουκρανίας στην Ελληνική Βουλή και τις αλήθειες που ακούστηκαν. Βρήκαν λοιπόν μια ανεπίστρεπτη υπερβολή ενός στελέχους του Τάγματος ‘’Αζόφ’’,  για να μην ακουστεί η τραγική  πραγματική αλήθεια για την απαράδεκτη  εισβολή της Ρωσίας σε μια ανεξάρτητη και κυρίαρχη γειτονική χώρα. Από την συγκεκριμένη συνεδρίαση απουσίαζαν το ΚΚΕ – αναγνωρίζοντας εμμέσως πλην σαφώς την εισβολή - όπως είχε πράξει και για τη σοβιετική εισβολή στην Τσεχοσλοβακία το 1968 και τα κινούμενα στα όρια του ‘’ αζοφικού προσανατολισμού’’ λοιπά Κόμματα, που το αρχικό τους υπερβαίνει το πραγματικό τους μπόι. 

Παρέστησαν μεν για τους τύπους η Αξιωματική αντιπολίτευση και το μοναδικό κόμμα που ‘’εντάσσεται’’   στο δημοκρατικό τόξο. Ο Σύριζα εξέλαβε την εκδήλωση  σαν μια   τυπική παρουσία  και ασχολήθηκε κυρίως με τα ‘’παραπολιτικά’’ , το δε ΠΑΣΟΚ, διότι περί αυτού πρόκειται, με ριζωμένο βαθιά μέσα του το σύνθημα ‘’ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο’’. Έτσι λοιπόν δεν  τους έμεινε καιρός να σκεφθούν το ελληνικό στοιχείο της Ουκρανίας, την ιστορία του και την πολιτιστική  συμβολή του στην ευρύτερη περιοχή, που είναι φυσικό να παραβλέπει η κυρία Ζαχάροβα, με την επιλεκτική μνήμη.  A propos, που λένε και οι φίλοι μας οι Γάλλοι, τι ακριβώς συμβαίνει με τα αντίστοιχα ‘’αζοφικά΄΄ συντάγματα που από το 2014 ροκανίζουν πολλές περιοχές της Ουκρανίας και την καθόλου ειρηνική απόσπαση της Κριμαίας!!! Το γεγονός ότι οι πληθυσμοί είναι ρωσόφωνοι είναι αποτέλεσμα της προηγηθείσας σοβιετικής βίας και με τη λογική αυτή ίσως διεκδικήσουν τις Βαλτικές και λοιπές ασιατικές δημοκρατίες που είχαν εντάξει στην ‘’αείμνηστη’’ Σοβιετική Ένωση, που κατέπεσε με πάταγο,

Ακόμα και η Υπουργός Άμυνας της Βόρειας Μακεδονίας, ανοίγοντας τη συζήτηση και σε σχέση με την ρωσική εισβολή στην Ουκρανία και την πρόσφατη ένταξη της Βόρειας Μακεδονίας στο ΝΑΤΟ, ανέφερε: "Είμαστε ασφαλείς; Ναι είμαστε γιατί είμαστε μέλη του ΝΑΤΟ και αυτό είναι ένα πολύ σημαντικό κομμάτι της συμμετοχής σ' αυτό" και συμπλήρωσε "Αν δεν είχαμε υπογράψει αυτή την συμφωνία η κατάσταση στην Ουκρανία θα μας ανησυχούσε περισσότερο. Η Ρωσία συνεχίζει να έχει την επιρροή της στη χώρα μας. Είναι υβριδικές απειλές που εστιάζουν στα Δυτικά Βαλκάνια. Η διαδικασία η ενταξιακή σε ΝΑΤΟ και Ε.Ε. αντανακλά και την ασφάλεια της περιοχής".[Για  συμπαράσταση προσθέτω και τους δικούς μου ανάλογους φόβους, με τη βεβαιότητα ότι οι υβριδικές απειλές δεν περιορίζονται  ατυχώς, μόνο στα δυτικά Βαλκάνια].

Παράλληλα η Υπουργός Άμυνας της Βόρειας Μακεδονίας μίλησε και για την διαδικασία ένταξης της χώρας της στην Ευρωπαϊκή Ένωση, τονίζοντας πως αυτή θα πρέπει να προχωρήσει άμεσα. "Η ένταξη της Βόρειας Μακεδονίας στην Ε.Ε. είναι standby λόγω μιας άλλης διαφωνίας με την κυβέρνηση της Βουλγαρίας. Θέλουμε να λύσουμε αυτή τη διαφορά. Όχι λόγω του θετικού πολιτικού αντίκτυπου αλλά γιατί θέλουμε να επενδύσουμε στο μέλλον".

        Ύστερα από όλες αυτές τις πολιτικάντικες παλινωδίες, θεωρώ καθήκον μου να παραθέσω το κείμενο της ομιλίας του κ. Ζελένσκι, που θα μπορούσε να πει κι άλλα πολλά για την Τουρκική εισβολή και κατοχή σε κράτος-μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης και την προηγηθείσα εισβολή  στην Πράγα το 1968. Τι να πει ο άνθρωπος που έχει την ανάγκη όλων και προσπαθεί να μην τους κακοκαρδίσει, χωρίς αυτό να μειώνει το δίκιο του που είναι βουνό.

‘’
Η ομιλία Ζελένσκι στο ελληνικό Κοινοβούλιο

«Κυρία Πρόεδρε, αξιότιμα μέλη του ελληνικού Κοινοβουλίου, 

Για πάνω από ένα μήνα ξυπνώ και σκέφτομαι τη Μαριουπολη. Οι Ρώσοι την καταστρέφουν αυτό δεν έχει συμβεί ξανά στην ευρωπαϊκή ιστορία. 

Ουδέποτε κατάφεραν να χτυπήσουν τις πόλεις αναγκάζοντας τους αμάχους να φύγουν.

Δεν έχει μείνει κανένα κτίριο άθικτο η μεγάλη πλειοψηφία έχει ισοπεδωθεί και έχουν βομβαρδίσει ακόμα και το δημοτικό θέατρο της πόλης. Ολοι τα έχουμε δει αυτά.

Αυτό είναι το έργο των Ρώσων πολιτών που ήξεραν τι έκαναν. Η Μαριούπολη έχει καταστραφεί. Αυτή η ειρηνική πόλη έζησε τη βία των ρωσικών στρατευμάτων ήταν το λίκνο της ελληνικής κοινότητας της οποίας τα μέλη ζούσαν ειρηνικά. 

Είναι αδύνατον να βρούμε τις αρχές της ελληνικης παρουσίας στον Εύξεινο Πόντο.

Απεικονίζεται ακόμα και στο νόμισμά μας. Με την Ελλάδα έχει συνδεθεί και η ανάπτυξη του χριστιανισμού στη χώρα μας. Είμαστε ορθόδοξοι, η χώρα εκχριστιανίστηκε από τους Ελληνες.

Αν χαθεί αυτή η διάσταση, χάνουμε ένα μέρος της ταυτότητας μας. Λεμε και εμείς ελευθερία ή θάνατος όπως και εσείς.

Πέρα από τη Μαριούπολη, απειλείται η Οδησσός την οποία επισκέφθηκε ο Ελληνας ΥΠΕΞ. Σήμερα είναι ήρεμη γιατί τα στρατεύματά μας απώθησαν τους βαρβάρους.

Είναι χιλιάδες αυτοί που μετανάστευσαν. Ρωσικά στρατεύματα χτύπησαν τους άμαχους βάσει σχεδίου και όχι μόνο εκεί. Η οδύνη είναι μεγάλη. Οι Ρώσοι εκδιώκουν πληθυσμούς αμάχων προς τη Ρωσία. Πρεέι να λογοδοτήσουν. Να σώσουμε όσους μπορούμε να σώσουμε.

Η Φιλική Εταιρία συγκροτήθηκε εδώ. Έχει τεράστια σημασία. Μία νέα Φιλική Εταιρία θα μπορούσε να σώσει την Ουκρανία και τον ελληνισμό στη χώρα μας.

Χρειαζόμαστε άμεση υποστήριξη. Οι Ρώσοι επιτίθενται συνέχεια. Με την αλληλεγγύη της Ελλάδας θα νικήσουμε. Ο χρόνος είναι κρίσιμη διάσταση».

        Συμμεριζόμενος την αισιοδοξία του, διαφωνώ όμως ως προς τη διάρκεια που θα είναι μακρά και επώδυνη, οδηγούμαι συνειρμικά σε ένα θρακιώτικο παραδοσιακό μοιρολόγι για την άλωση των Πόλης το 1453. Βρίσκω πολλές ομοιότητες με την τραγωδία της Ουκρανίας και νομίζω ότι το ύφος των παρατιθέμενων στίχων και η μοναδική θλίψη της φωνής του Χρόνη Αηδονίδη του ταιριάζουν απόλυτα.

 

( Τραγουδά ο Χρόνης Αηδονίδης) (Αναφέρεται στην άλωση της Κωνσταντινούπολης) Γιατί πουλί μ' δεν κελαηδείς πως κελαηδούσες πρώτα για πως μπορώ να κελαηδώ με κόψαν τα φτερούδια μου με πήραν τη λαλιά μου μας πήρανε βρε αμάν την πόλη μας και την Αγιά Σοφιά μας κλαίγει πικράν η Παναγιά. Προσωπικά έκλαψα για την Πόλη και την Αγιά Σοφιά αλλά και για την Ουκρανία και όσα θα ακολουθήσουν, γιατί τα ολοκληρωτικά καθεστώτα δεν σταματούν αν δεν τελειώσουν τα ίδια ή ο Κόσμος, τον οποίο ανέχονται μόνο στα μέτρα τους!!!  

    αΝΑΖΗΤΕΊΣΤΕ ΤΟ           Αντώνης

 https//you tu.be/18vjNa5botA

 

Ο ΕΘΝΙΚΟΣ ΜΑΣ ''ΝΙΟΝΙΟΣ''

 

          Ο  Εθνικός   μας  ‘’Νιόνιος’’

 

 

  Ο Διονύσης Σαββόπουλος  με τις δημιουργίες  και τα μουσικά του συνθήματα,  πάντα  μας ξεσήκωνε  από την γλυκιά ραστώνη του καναπέ  και υπήρξε μπροστάρης στις  νεανικές  ανησυχίες , από τη δεκαετία του 1960 και εντεύθεν. Το παρήγορο είναι ότι δεν υπήρξε ποτέ ‘’ένας ακόμα επαναστάτης του γλυκού νερού’’ ,αλλά ο θερμός  ‘’ εμψυχωτής’’ των κατατρεγμένων και των θυμάτων  οποιασδήποτε αυθαιρεσίας.

Τα χρόνια πέρασαν  και  καταστάλαξε και ο ίδιος στην ορθή σκέψη,  ‘’αμφισβητώντας’’ τον ρόλο του αιώνιου έφηβου. Τώρα, ειλικρινής όπως πάντα, καλεί όλους μας  να αντιδράσουμε όχι  με τον νεανικό ενθουσιασμό  και παρορμητικά ,αλλά με  την κατασταλαγμένη πια εμπειρία που προσθέτει σε όλους μας ο πανδαμάτωρ χρόνος.

Έτσι λοιπόν, βλέποντας και εκείνος τα όσα τραγικά συμβαίνουν σε μια ανεξάρτητη ευρωπαϊκή χώρα από  την απρόκλητη εισβολή χθεσινών  της φίλων , έριξε την ιδέα σε μια τηλεοπτική εκπομπή του Νίκου Πορτοκάλογλου για μια μικρή βοήθεια στην καταστραμμένη Ουκρανία. Συγχρόνως με ένα μήνυμά του σήμανε ένα γενικό ξεσηκωμό κατά του νέου ολοκληρωτισμού και του ‘’αναθεωρητισμού’’ που απειλεί άμεσα και τη χώρα μας, διακηρύσσοντας ότι κάποια στιγμή οι αυταπάτες τελειώνουν και είναι καιρός να δούμε το παγκόσμιο οικοδόμημα με την εμπειρία που μας έδωσε η ίδια η ζωή!!

Δεν θα προσθέσω λέξη πλην της παράκλησης να διαβάσετε με περισσή προσοχή το  δημοσίευμα με το μήνυμά του που ακολουθεί: Αντώνης

   ‘’Ο Διονύσης Σαββόπουλος έστειλε το δικό του μήνυμα, τονίζοντας, μεταξύ άλλων, πως «η Ουκρανία τώρα υποφέρει για όλους μας. Μην σιωπήσετε. Ακολουθήστε το δρόμο της καρδιάς σας»

 Ένα διαφορετικό «Μουσικό Κουτί» μεταδόθηκε από την ΕΡΤ το βράδυ της Δευτέρας με τίτλο «Ένα τραγούδι για την Ουκρανία».

Στην εκπομπή που παρουσιάζουν ο Νίκος Πορτοκάλογλου και η Ρένα Μόρφη συμμετείχαν περισσότεροι από 40 καλλιτέχνες. Ο σκοπός ήταν να συγκεντρωθούν χρήματα για τους άμαχους και τους πρόσφυγες της Ουκρανίας λόγω της ρωσικής εισβολής, ώστε να στηριχθούν οι Ουκρανοί που υπομένουν τους συνεχείς βομβαρδισμούς ή αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν την πατρίδα τους. 

Σύμφωνα με τον Νίκο Πορτοκάλογλου μόνο από τα SMS (περίπου τα μεσάνυχτα της Δευτέρας) είχαν συγκεντρωθεί περισσότερα από 170.000 ευρώ.

Ο εμπνευστής της τηλεοπτικής αυτής συναυλίας για την Ουκρανία -όπως είπε ο Νίκος Πορτοκάλογλου- Διονύσης Σαββόπουλος, έστειλε το δικό του μήνυμα, τονίζοντας, μεταξύ άλλων, πως «η Ουκρανία τώρα υποφέρει για όλους μας. Μην σιωπήσετε. Ακολουθήστε το δρόμο της καρδιάς σας».

Συγκεκριμένα, ο σπουδαίος Έλληνας καλλιτέχνης είπε: «Τι μας φέρνει κοντά απόψε, στην εκπομπή του Νίκου, τόσους πολλούς, λες και ήτανε διαδήλωση; Κάποιος θυμός; Κάποια οργή; Όχι, μας φέρνει απλούστατα η συγκίνηση για τον πανέμορφο λαό της Ουκρανίας και για τη γενναία ηγεσία του. Ζητάμε να σταματήσει αυτός ο Αρμαγεδδών. Διότι όπως όλοι, αγαπούμε κι εμείς την ειρήνη, τον ανθρωπο… Και οφείλουμε σαν ενήλικες που είμαστε –και όχι σαν ‘αιώνιοι έφηβοι’, κλισέ που έχει καταντήσει εντελώς μπανάλ- σαν ενήλικοι λοιπόν, οφείλουμε, κάθε φορά, να κατονομάζουμε τον εκάστοτε βομβαρδιστή της ειρήνης, του ανθρώπου, των λαών.

Όσο για την ηγεσία του Κρεμλίνου, αποδείχτηκε εν τέλει, χωρίς να το ξέρει, σε τρομερή μάγισσα. Πώς τα κατάφερε και έκανε ένα λαό, τον ουκρανικό, ήρωα επικών διαστάσεων. Οι Ουκρανοί, όπως όλοι μας δηλαδή, κοίταζαν τη ζωούλα τους, τις δουλειές τους, την οικογένειά τους – και ξαφνικά απέκτησαν επική συνείδηση. Διότι μόνο με ψυχολογία έπους μπορείς να πας και να πεθάνεις γι’ αυτά τα υψηλά πράγματα, που όμως είναι και πολύ απτά, και λέγονται πατρίδα, ελευθερία, δημοκρατία. Καλή είναι η ευημερία, καλή είναι και η σχετική ξεγνοιασιά της. Αλλά φαίνεται πως την κρίσιμη στιγμή ο δρόμος που σώζει τον κόσμο είναι πάντα ο ίδιος και είναι ένας: η θυσία.

Η Ουκρανία τώρα υποφέρει για όλους μας. Μην σιωπήσετε. Ακολουθήστε το δρόμο της καρδιάς σας. Βοηθήστε όπως μπορεί ο καθένας τους Ουκρανούς. Είναι το δικό τους θυσιασμένο αίμα τώρα που έρχεται να σώσει αυτό που κανένας, ποτέ, κανένας ολοκληρωτισμός δεν θα καταφέρει να νικήσει: το μεγαλείο της ζωής. Προσκυνώ την Ουκρανία, σκύβω το κεφάλι και ψέλνω μαζί της».

ΤΟ ΔΙΣ ΕΞΑΜΑΡΤΕΙΝ ΟΥΚ ΑΝΔΡΟΣ ΣΟΦΟΥ

 

   Το δις εξαμαρτείν ουκ ανδρός σοφού

       [Άραγε  τι  εστί  άνδρας  και δη  σοφός !]

 

Πρόκειται για  αρχαία παροιμία, που στις μέρες μας γίνεται περισσότερο επίκαιρη παρά ποτέ  και απεύχομαι να  ξαναζήσουμε παγκόσμια την τραγική της επιβεβαίωση. Το γεγονός ότι αναφέρεται μόνο στους άνδρες δεν εξαιρεί ενδεχόμενα άλλα φύλα!!! Οι αρχαίοι μας πρόγονοι  πίστευαν στην ισοτιμία  ανδρών και γυναικών  και στην αρχαία ελληνική γραμματεία η αναφορά του αρσενικού κάλυπτε  αμφότερους. Ας αφήσουμε τουλάχιστον τις γλωσσικές μας ρίζες ακέραιες, γιατί  η γλώσσα μας αποτελεί ίσως το τελευταίο στοιχείο απόδειξης της ίδιας της μας της ύπαρξης !!!

 Η ανθρωπότητα [τα  βίωσα  όλα  προσωπικά] έζησε τα δραματικά  αποτελέσματα του  ‘’μαύρου’’ εθνικοσοσιαλισμού του Χίτλερ, του φασισμού του Μουσολίνι και την τραγωδία των λαών της Σοβιετικής Ένωσης, της Ανατολικής Ευρώπης και όχι μόνο με  τη μάστιγα του ‘’κόκκινου’’ ολοκληρωτισμού και μυαλό δεν βάλαμε. Τώρα πλέον  συμπράττουν και συνεργάζονται αρμονικά [ η ρωσική ηγεσία με την κα Λεπέν, ο Σύριζα  για αρκετά χρόνια με τον κ. Καμένο και ολίγον από κ. Βαρουφάκη,  το  ΚΚΕ με τους φαρμακοτρίφτες πατριδοκάπηλους  αποφάσισαν κοινή στάση,  στην προγραμματισμένη τηλεπαρουσία του εκλεγμένου Προέδρου της Ουκρανίας στο ελληνικό κοινοβούλιο , με εμφάνιση και  άλλων αφύσικων προσμίξεων , ων ουκ έστιν αριθμός!!!

Τα χρόνια του μεσοπολέμου, οι μεγάλες δυνάμεις ξεγελάστηκαν από τον ναζισμό και ‘’επέτρεψαν’’ στον Χίτλερ  να λύσει  κάποια τοπικά θέματά του με την Πολωνία και την Τσεχοσλοβακία και μετά την εισβολή του κατάλαβαν την γκάφα τους που αιματοκύλησε τον Κόσμο. Έτσι και τώρα, ένα άλλο δημιούργημα του καμουφλαρισμένου ποικιλόχρωμου  ολοκληρωτισμού, αφού εψεύδετο ασύστολα μέχρις εσχάτων στους Δυτικούς ηγέτες , με ανάλογο πρόσχημα ρύθμισης θεμάτων του με την Ουκρανία, έκανε πολεμική εισβολή  και  συνεχίζει  την  καταστροφή που συντελείται  σε μια ανεξάρτητη γειτονική του χώρα, κατηγορώντας την για φασισμό,με ‘’φασιστικές’’  μεθοδεύσεις, τύπου Σοβιετικής Ένωσης, στην  οποία η σημερινή ηγεσία επιτελούσε ανάλογο έργο.

Όλα αυτά  που βιώνει η Ουκρανία  θυμίζουν ακούσματα από τα πρώτα τραγικά γεγονότα στην Πολωνία, λίγο πριν τη γενίκευση του  Β΄ παγκόσμιου  πολέμου, μόνο που τώρα η ανθρωπότητα βομβαρδίζεται από τη σοβιετική προπαγάνδα και  τις   αναλύσεις των ειδικών [επί χάρτου] και περιμένουμε τον από μηχανής θεό, που θα δώσει τη λύση στο πρόβλημα της Ουκρανίας. Μα κύριοι πολιτικοί  ηγέτες και ειδικοί , με τα τόσο αναλυτικά γραφικά στις οθόνες μας, γίνεσθε γραφικοί οι ίδιοι, διότι  αναφέρεστε σε μια χώρα που έπαυσε να υπάρχει πια και κυρίως γιατί στην ανάλυσή σας παίρνετε στα σοβαρά , στοιχεία του αναίσχυντα ψευδόμενου εισβολέα , παραβλέποντας ότι  ‘’έσται η εσχάτη πλάνη χείρων της πρώτης’’ !!!

Αυτά συμβαίνουν δυστυχώς όταν κατακτούν την εξουσία άτομα που διετέλεσαν  στελέχη  Κρατικών Υπηρεσιών Πληροφοριών και ερευνώντας ίσως βρείτε ανάλογους συσχετισμούς και στη χώρα μας !!! Οι υπηρεσίες του είδους παρέχουν απεριόριστα δίκτυα  πρόσβασης, που εύκολα οδηγούν στην ‘’κατάχρηση εξουσίας’’, αν δεν  αφορούν απόλυτα ακέραιους  χαρακτήρες,  ‘’είδος’’ που   στην εποχή μας  βρίσκεται σε ανεπάρκεια!!! Βιώνουμε μια εποχή που ο αμοραλισμός και η ασυδοσία, θεωρούνται στοιχεία ελευθερίας και προοδευτισμού.

Ακούω καθημερινά ειδικούς σχολιασμούς, ενώ ο εισβολέας προχωρεί  στην ολοκλήρωση της ανθρωπιστικής καταστροφής, κραδαίνοντας παράλληλα και την απειλή των πυρηνικών , η οποία μπορεί να πραγματοποιηθεί μόνο από ‘’σαλεμένα’’ μυαλά, πράγμα που αποτελεί αντικείμενο άλλου κλάδου της επιστήμης. Η πολιτική και η διπλωματία έχασαν πολύτιμο χρόνο και οι σφετεριστές του μόχθου του λαού τους δεν αποδέχονται δίκαιες διαδικασίες που τελικά θα τους υποχρεώσουν ‘’να δώσουν πίσω τα κλεμμένα’’ και να δικαστούν για αμέτρητα εγκλήματα πολέμου, που συνεχίζουν να διαπράττουν. Οι διάσπαρτοι ανά την υφήλιο δισεκατομμυριούχοι ολιγάρχες, ζουν και βασιλεύουν και αν χρειαστεί θα ρυθμίσουν τις σχέσεις τους με τον τρόπο που το κάνουν οι άνθρωποι του υποκόσμου, διότι εκεί μπορούν να καταταγούν αυτοί που λήστεψαν τον λαϊκό πλούτο του ρωσικού λαού.

Εδώ γίνεται  μια συστηματική παραπληροφόρηση, με τη συνδρομή όχι μόνο  της δοκιμασμένης σοβιετικής προπαγάνδας αλλά και αρκετών αργυρώνητων δημοσιογράφων – ας προσέξουν τα διάφορα κανάλια διότι ανάμεσά τους κρύβονται και ‘’δικοί’’ μας. που προβάλλουν ‘’αμάσητες’’ τις ανακοινώσεις του κεντρικού οργάνου  της συνεχιζόμενης παραπληροφόρησης  της  σοβιετικής προπαγάνδας.!!!

Η λύση  του προβλήματος μπορεί να προέλθει μόνο από τον  ρωσικό λαό, ο οποίος όμως είναι εθισμένος επί δεκαετίες σε ανάλογες καταστάσεις και όλα τα ‘’σκιάζει’’ η φοβέρα  ενός καθεστώτος που απλά άλλαξε τίτλο. Το μόνο που απομένει είναι η ρώσο-ουκρανική  κατάσταση να παραδειγματίσει  μελλοντικά για τα αγαθά του  κακώς νοούμενου ‘’προοδευτισμού’’, από τον οποίο δυστυχώς δεν υπάρχει προβλεπτή επιστροφή. Τα όσα βομβαρδίζουν τα αφτιά μας αποτελούν ασύστολα ψεύδη και  δικές τους αλήθειες μόνο για αφελείς, αφού τώρα πια γνωριζόμαστε καλύτερα!!! Ο πατριωτισμός του   ουκρανικού  λαού, με το παράδειγμα της ηγεσίας του, απλά δυσκολεύει τα πράγματα για τον επεκτατισμό των νοσηρών εγκεφάλων της ρωσικής ηγεσίας, αυξάνοντας όμως τα θύματα εκατέρωθεν και σβήνοντας από τον χάρτη μια χώρα με δημοκρατικά εκλεγμένη ηγεσία, απλά και μόνο επειδή χαλάει την πιάτσα του γειτονικού ολοκληρωτισμού και προετοιμάζει την αμφισβήτηση των συνόρων και των διεθνών συνθηκών. Έχετε σκεφθεί τι θα επιφέρει  στη χώρα μας ανάλογη παραδοχή κ.κ. διεθνιστές;;; Δεν σας αρκούν όσα δεινά της έχετε ήδη σωρεύσει , συνειδητά ή ασυνείδητα  και συνεχίζετε να προβάλλετε σαν  αρετή τον μηδενισμό και την  ιδεαλιστική σας ανυπαρξία !!!

Ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντίμιρ Πούτιν , με νέα δήλωσή του, κατηγόρησε τη Δύση ότι αναζητεί νέα προσχήματα για να ανακοινώσει κυρώσεις στη χώρα του. Τόνισε ότι τα τιμωρητικά μέτρα άνευ προηγουμένου που εφαρμόζει είχαν ετοιμαστεί εκ των προτέρων και θα επιβάλλονταν «σε κάθε περίπτωση». Ο ίδιος προφανώς  γνωρίζει  ότι  το έγκλημα  πάντα   ακολουθείται από την τιμωρία, όπως έλεγε και ο μεγάλος Ρώσος συγγραφέας  Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι  (ρώσικα: Преступлéние и наказа́ние), πριν προλάβουν  οι μπολσεβίκοι να δημιουργήσουν στη χώρα τους τον δικό τους ολοκληρωτικό τσαρισμό!!!

Επιμένοντας ότι η Ρωσία δεν είναι διατεθειμένη να θυσιάσει ποτέ «τα εθνικά της συμφέροντα και τις παραδοσιακές της αξίες» ο κ. Πούτιν είπε πως μολονότι δεν θα γίνει «κλειστή χώρα», δεν θα επιδιώξει καμία περαιτέρω συνεργασία με δυτικές εταιρείες στο άμεσο μέλλον. Το ίδιο θα κάνει και με ‘’εχθρικές χώρες’’, εννοώντας όλες εκείνες που αποδοκιμάζουν μια παράνομη εισβολή και καταστροφή μιας χώρας που αμύνεται ‘’περί πάτρης’’.

Εγώ, ο αφελής γέρων, που αμέτρητα όσα έχουν δει τα μάτια μου και ιδιαίτερα όσον αφορά τις ‘’παραδοσιακές σοβιετικές αξίες’’ της ρωσικής ηγεσίας , μένω ενεός.  Τις βίωσα προσωπικά κατά την εισβολή των σοβιετικών στρατευμάτων στην Τσεχοσλοβακία  με εξ ίσου ψεύτικο πρόσχημα το 1968 και   έχω  πεισθεί οριστικά και αμετάκλητα για τις προβαλλόμενες αυτές ‘’αρετές’’ της ηγεσίας, κάνοντας σαφή διάκριση με εκείνες του μεγάλου φίλου και ιστορικού  ρωσικού  λαού .

Δεν μπορώ να αγνοήσω μια συνέντευξη , που μεταδίδεται αυτή τη στιγμή στην ΕΡΤ1, της αρμόδιας τομεάρχου του Σύριζα για τον χειρισμό του θέματος του πληθωρισμού, των αυξήσεων  τιμών και τα μέτρα που έπρεπε να ληφθούν που με προβλημάτισε. Αρμόδιοι είναι άλλοι προφανώς να απαντήσουν, σκέφθηκα απλά  ότι ο Θεός μας λυπήθηκε και μέσα στην παγκόσμια συμφορά που μαστίζει την εποχή μας, γλυτώσαμε τα χειρότερα με τις  ανεφάρμοστες εξαγγελίες τους, με μοναδικό σκοπό να τις συνδέσουν με το επώνυμο του Πρωθυπουργού, που κυρίως τους απασχολεί.  Αντώνης

ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ

 

ΠΟΛΙΤΙΚΗ  ΚΑΙ  ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ

 

 

Είναι δυο λέξεις παλιές όσο και ο κόσμος μας και ετυμολογικά στενά συνδεδεμένες, αφού έχουν την ίδια ρίζα. Κάποτε μάλιστα υπήρξαν απόλυτα εξαρτημένες και αλληλένδετες. Η σύγχρονη ζωή κράτησε μόνο την εξάρτηση και απέκοψε την μια από την άλλη, αφού το βάρος έπεσε στα κομματικά όργανα που άρχισαν να σκέπτονται και να ενεργούν με κριτήρια που πρέπει να μας προβληματίζουν, αφού αποσκοπούν και                                                                                                                                                                                                                 στο όφελος, την κοινώς αποκαλούμενη ‘’κουτάλα’’. Διευκρινίζω  ότι δεν αποτελούν ακόμα ‘’κανόνα’’, αλλά αργά και  συστηματικά εκεί οδηγούνται.

Πριν ασχοληθούμε με τις πρώτες εφαρμογές τους στην αρχαιότητα  και τη  συμμετοχή  τους στη Δημοκρατία, ας ρίξουμε μια ματιά τριγύρω για  να κάνουμε τις διαπιστώσεις μας.’’  Έβαλαν την ‘’πολιτική’’ στα σχολεία, με τα 15μελή, με πρόσχημα την πολιτικοποίηση, ενώ πρόκειται για μια μορφή ‘’εκκόλαψης κομματόσκυλων, αφισοκολλητών, ενίοτε και ‘’αιώνιων’’ φοιτητών για τον έλεγχο του φοιτητικού κινήματος. Τα ίδια τα κόμματα άλλωστε, κάνοντας αναφορές σε στελέχη τους, επικαλούνται όλες αυτές τις καταστάσεις σαν ιδιαίτερες αρετές. Δεν θα επικαλεσθώ ονομαστικά παραδείγματα πρωτοκλασάτων στελεχών όλου του πολιτικού φάσματος [για να μη τους προβάλω], που άφησαν ‘’όνομα’’ και διέπρεψαν  σε κομματική δραστηριότητα στις σχολές τους.

Εδώ κυρίως θα βρείτε και τις φανατικές αντιδράσεις κομμάτων και  οργανωμένων φοιτητών, σε κάθε προσπάθεια νομοθετικών ορίων στην τυφλή αυτή κομματικοποίηση κάποιων φοιτητικών παρατάξεων, που έφθασαν μέχρι και τη δημιουργία καταλήψεων – και χτίσιμο καθηγητών στα γραφεία τους - , εξοπλισμών και επηρεασμού των πρυτανικών και λοιπών εκλογών και αποφάσεων. Το χειρότερο είναι ότι για όλα αυτά τα απαράδεκτα, επικαλούνταν και συνεχίζουν να το κάνουν, την ελεύθερη  διακίνηση ιδεών, που η επικαιρότητα  θυμίζει την αντίστοιχη στα λόγια του κ. Πούτιν για την ‘’ελεύθερη’’ εισβολή και καταστροφή μιας χώρας, που θέλησε να ακολουθήσει το δικό της μοντέλο ελεύθερης σκέψης. Ανάλογη ήταν η εμπειρία μου και το 1968 που έζησα προσωπικά  την Άνοιξη της Πράγας και την επακόλουθη Σοβιετική εισβολή. Δεν βρίσκω καμιά απολύτως διαφορά  ανάμεσα στα δυο κακά και τρείς τρομάρες, αφού το σταθερό στοιχείο τότε και τώρα είναι ο ολοκληρωτισμός του καθεστώτος. Το μόνο που άλλαξε είναι το όνομα του ‘’ηγέτη’’, με την προσθήκη αυτή τη φορά των κολλητών του  ολιγαρχών, γιατί ‘’είναι πολλά τα λεφτά ‘’σύντροφοι’’.

Έχω μακρά  βιωματική εμπειρία [12 ετών] από τις παλιές  χώρες της τέως Ανατολικής Ευρώπης και του υπαρκτού σοσιαλισμού [αμφότερα ανύπαρκτα και φανταστικά]. Η αηδία που προκάλεσε το καθεστώς τις οδήγησε στον ακροδεξιό  χώρο και όσοι κατείχαν νευραλγικά πόστα[ π.χ. KGB] κατέλαβαν την εξουσία, ξανάνοιξαν τα χρυσά παλάτια και  ‘’τσέπωσαν’’  τον εθνικό πλούτο   της πάλαι ποτέ κραταιάς Ρωσίας.  Κράτησαν ατόφιο   το  ‘’πολιτικό σύστημα’’, αλλάζοντας απλά τις πινακίδες του καθεστώτος, τα αρνητικά του οποίου φόρτωσαν, στους αδελφούς τους Ουκρανούς.  Πάντα χρειάζεται και ένα εξιλαστήριο θύμα για να αποσείσουν τη δική τους ευθύνη.

  Οι δε δικοί μας ‘’αριστεροί’’ διαδηλώνουν κατά του πολέμου των ιμπεριαλιστών, αφού οι σφετεριστές  πρόλαβαν να αλλάξουν τον τίτλο, όχι όμως και το σύστημα, αφήνοντας ‘’φρούδες ελπίδες’’ παλινόρθωσης’’ για  τους οπαδούς του ολοκληρωτισμού.  Είναι γεγονός όμως ότι ο μοναδικός πόλεμος προέκυψε από την ωμή  εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, που οι πρώτοι διέψευδαν λίγες ώρες πριν.  Έχον πάθει όμως ‘’αχρωματοψία’’ και δεν μπορούν να διακρίνουν αν ο τρέχων ιμπεριαλισμός είναι μαύρος ή  κόκκινος . Ό,τι και να γίνει, η  επίκληση και μόνο των πυρηνικών, κάνει μακρύ  το δρόμο για την τοπική και παγκόσμια ειρήνη, αφού η μόνη λύση του προβλήματος μπορεί να προέλθει μόνο εκ των έσω. Κάθε άλλη ενέργεια απαλλαγής από την παράταση του αιματοκυλίσματος της άτυχης Ουκρανίας, μπορεί να οδηγήσει σε παγκόσμια ανάφλεξη . αφού δεν πρόκειται να αφήσουν  εύκολα οι σφετεριστές και ολιγάρχες τη ‘’λεία’’ τους.

Αν παρατηρήσετε λίγο προσεκτικότερα θα διαπιστώσετε πολλές και μεγάλες ομοιότητες με τον ανατολικό μας γείτονα, με τη διαφορά ότι ο δεύτερος δεν διαθέτει πυρηνικά και διακατέχεται από το σύνδρομο Μεντερές,  που ξαφνικά βρέθηκε στην κρεμάλα!!!

Ας επανέλθουμε όμως για λίγο στην αρχαιότητα και σκεφτείτε τι θα είχε συμβεί , αν υπήρχε  σήμερα η Πνύκα , όπου συγκαλούνταν η Εκκλησία του Δήμου για να πάρει τις σοβαρές αποφάσεις για το σύνολο  των Αθηναίων. Πολλοί  πολιτικοί θα υφίσταντο τον Οστρακισμό [δηλαδή την εξορία], αντί των αναποτελεσματικών εξεταστικών και λοιπών Επιτροπών της Βουλής,  με  ενδεχόμενες  αδικίες. Με τον τρόπο  όμως αυτό, η χώρα θα είχε απαλλαγεί  από τις καθημερινές ‘’μοιρολογίστρες’’, που περιφέρονται ανά τας οδούς και τα ρύμας και  συκοφαντούν τους πολιτικούς τους αντιπάλους. Η σύγχρονη κομματική ‘’Πνύκα’’ προτιμά το εύκολο  κρέμασμα στα περίπτερα δεκάδων αντιπάλων τους, αφήνοντας έτσι  να αιωρείται και η μομφή   επί των κεφαλών τους. Η Σοβιετική Ένωση κατέπεσε με γδούπο, οι μεθοδεύσεις της όμως παραμένουν ενεργές από νοσηρούς συνεχιστές της.

Πολιτική λοιπόν ή πολιτικοί;;; Για την πρώτη είμαι απόλυτα βέβαιος ότι αποτελεί την τέχνη του εφικτού, αρκεί να  συντρέξουν οι κατάλληλες συνθήκες και να βρεθούν οι  άνθρωποι που θα  την εφαρμόσουν, με γνώμονα το συμφέρον της χώρας. Ένα τέτοιο δείγμα  πατριωτικού χρέους και ενδιαφέροντος μας δίνει η σημερινή Ουκρανία με επικεφαλής έναν  σύγχρονο ‘’παλιάτσο   Κάνιο’’ του Λεονκαβάλο, που επανέφερε την άποψη ότι και  οι άδολοι  κωμικοί μπορούν να φθάσουν στα όρια του δράματος και της τραγωδίας. Ίσως να αποτελούν οι ίδιοι τον από μηχανής θεό που θα δώσει τη λύση και τη λύτρωση στην αιώνια διαμάχη του καλού με το κακό και θα εμπνεύσει τη γέννηση ενός νέου κόσμου με αρετές που έχουν παραμεριστεί για να επικρατήσουν  ‘’τσιτάτα’’ και ακρότητες που ταλάνισαν τους  λαούς για πολλές δεκαετίες.

Όσον αφορά τους πολιτικούς τι να πει κανείς στις μέρες και στη χώρα μας. Πρέπει να μπουν κανόνες στο ‘’παιχνίδι’’ και να επιλέγονται εκείνοι που εξακολουθούν να ξεχωρίζουν τις δοκιμασμένες  ιδέες από τις ιδεοληψίες και να προτάσσουν το γενικό συμφέρον από τον φιλοτομαρισμό τους.  Εδώ όμως είναι ‘’Βαλκάνια’’ και   οι τυχοδιώκτες    επιδιώκουν την μετατροπή της  πραγματικής Δημοκρατίας σε διεστραμμένο παράγωγό της, που αποτελεί  πονηρό πλεονασμό, αφού  από μόνη της εκπροσωπεί τον Δήμο [ τον Λαό] και με τη μορφή αυτή επιζεί παγκόσμια για 2,500 χρόνια .

Θα κλείσω το παρόν με μια ακόμα αφελή απορία μου, αφού πρώτα παραθέσω κάποια σχετικά δημοσιεύματα: Η Μαρίν Λεπέν, ηγέτιδα του γαλλικού ακροδεξιού Εθνικού Μετώπου, κατηγόρησε την Ευρωπαϊκή Ένωση ότι κήρυξε έναν νέο Ψυχρό Πόλεμο στη Ρωσία που μπορεί να πλήξει όσους εμπλέκονται. Το ακροδεξιό κόμμα Εθνικό Μέτωπο εξασφάλισε δάνειο ύψους 9,5 εκατ. δολ. από ρωσική τράπεζα, χρήματα με τα οποία θα χρηματοδοτήσει εκστρατείες του. Remaining Time-0:00

Fullscreen

Mute

Η κυρία Λεπέν δεν κρύβει τον θαυμασμό της για τον Ρώσο πρόεδρο Βλαντίμιρ Πούτιν ακόμα και σε μια περίοδο που οι σχέσεις της Γαλλίας, αλλά και γενικότερα της Ε.Ε. με τη Μόσχα, είναι τεταμένες λόγω των γεγονότων στην Ουκρανία. Η κ. Λεπέν   μάλιστα πρότεινε αποχώρηση της Γαλλίας από το ΝΑΤΟ, προκειμένου να δημιουργηθεί άλλη συμμαχία στην οποία θα συμμετέχει και η Ρωσία!!!

“Δεν συνάδει με τις παραδοσιακές, φιλικές σχέσεις ούτε με τα οικονομικά συμφέροντα της χώρας μας ή των χωρών της ΕΕ και βλάπτει τις μελλοντικές σχέσεις”, δήλωσε στη ρωσόφωνη υπηρεσία του πρακτορείου ειδήσεων Interfax.’’

Ύστερα από τόσες ομοιότητες δηλώσεων και ιδεών με το ΚΚΕ, λέτε να μας επιφυλάσσεται κάποιο ειδύλλιο με την ακτιβίστρια του                                                                                                    Λαϊκού Μετώπου;;; Είναι κρίμα ότι μας λείπει ο Φωκίων  Δημητριάδης, με το απαραίτητο για την περίπτωση  ‘’παρδαλό κατσίκι’’ του. Είναι γνωστό άλλωστε ότι το ΚΚΕ με το ΑΚΕΛ, υπήρξαν τα μοναδικά αριστερά Κόμματα της Ευρώπης που ‘’είχαν χαιρετήσει θετικά και τη Σοβιετική εισβολή στην Πράγα το 1968  και είχαν ξεσηκώσει την οργή του Γάλλου   Κομμουνιστή ηγέτη  κ. Μαρσέ  εναντίον τους. Αντώνης