ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΕΣ ΤΟΥ ΓΛΥΚΟΥ ΝΕΡΟΥ

 

    ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΕΣ ΤΟΥ ΓΛΥΚΟΥ ΝΕΡΟΥ

               Συμπλεγματικός μικρομεγαλισμός

 

 

Είναι αμέτρητες οι περιπτώσεις που χρησιμοποίησα την έκφραση του τίτλου, στον ενικό ή τον πληθυντικό αριθμό, χωρίς να γνωρίζω ακριβώς τη σημασία της και τελικά δεν με ενδιαφέρει να την μάθω. Εγώ πάντως της αποδίδω μια απαξιωτική έννοια του συγκεκριμένου επαναστάτη.

Ο σωστός επαναστάτης, που εξέλιπε στην εποχή μας, ίσως και γιατί δεν χρειάζεται πια, υπερασπίζεται ιδέες και κυρίως την πατρίδα του και δεν διστάζει να δώσει και τη ζωή του για τα διεθνώς αναγνωρισμένα αυτά ιδανικά. Όλοι οι  άλλοι το παίζουν για να δείξουν τη διαφορετικότητά τους και να επιβληθούν τους καλοπροαίρετους , αδαείς ή καιροσκόπους.

Οι σημερινοί επαναστάτες, ΔΙΕΘΝΏΣ , είναι του γλυκού νερού και ψαρεύουν σε θολά νερά αποκλειστικά για ίδιο όφελος. Εμείς όμως, αυτή τη φορά, θα περιοριστούμε στους δικούς μας και μάλιστα διαχρονικά, για να καταδείξουμε μια άλλη πολύ γνωστή έννοια, που  έχει καταστεί  σχεδόν ελληνική αποκλειστικότητα, ο συμπλεγματικός μικρομεγαλισμός.

Αρχίζοντας από τα χρόνια της κατοχής του 40, υπήρξαν κάποιοι που ‘’πρόσφεραν τις καλές τους υπηρεσίες’’ στους κατακτητές, δήθεν για να εξασφαλίσουν το ψωμάκι των παιδιών τους και κατέληξαν καταδότες για το ΄΄παντεσπάνι΄΄ τους. Αργότερα, ομάδες ‘’ανταρτών’’ έκαναν γιουρούσια σε ορεινά χωριά, για να υποχρεώσουν τον αντρικό πληθυσμό να μπει στις τάξεις τους και ιδεολογικά. Είναι οι ίδιοι, που αρχίζοντας με τα Δεκεμβριανά, εξοπλίστηκαν από τους Ρώσους μέσω Γιουγκοσλαβίας και  θέλησαν να γίνουν οι ηγέτες της χώρας και διευκόλυναν τον αδελφοκτόνο εμφύλιο πόλεμο, για να ξεπεράσουν το πραγματικό τους μπόι. Τότε πολέμησε τους κατακτητές όλος ο λαός, χωρίς ιδεολογικά κριτήρια. Ο πατέρας μου πήγε δυο φορές στην Αλβανία, μια στην πρώτη επιστράτευσή στην περιοχή της καταγωγής του και μια με τη γενική επιστράτευση. Επέστρεψε χωρίς πέλματα των ποδιών λόγω απόξεσης για τα κρυοπαγήματα και δεν δέχτηκε να πάρει σύνταξη, όπως πολλοί αριστεροί με τη σύμπραξη του Αντρέα!!!!

Η κατάσταση αυτή, με εντελώς διαφορετική  και πρωτόγνωρη για τα ευρωπαϊκά δεδομένα, μορφή, προχώρησε σε αριστεροδέξιες συμμαχίες, για να πάρουν την εξουσία και τώρα βγήκαν ομαδικά στο ‘’μεϊντάνι’’ ή ανά τα οδούς και τας ρύμας, συκοφαντώντας ασύστολα και χωρίς αποδείξεις κάθε κυβερνητική απόφαση, κατηγορώντας την πολιτική ηγεσία για προδοσία, παρακολουθήσεις και ποινικά αδικήματα. Αν πράγματι έχουν στοιχεία οφείλουν άμεσα – πέραν της κοινοβουλευτικής διαδικασίας που ορίζει το ισχύον Σύνταγμα-  να προβούν σε συγκεκριμένες καταγγελίες προς την ανεξάρτητη Δικαιοσύνη, διότι άλλως γίνονται συνένοχοι. Ξεκατινιάσματα και άλλες δημόσιες ‘’παραστάσεις’’ υποτιμούν τους ‘’αγώνες’’ τους και αναιρούν τα όποια αναπόδεικτα κουτσομπολιά. Αυτά θυμίζουν ‘’φαβέλες’’ και σε καμιά περίπτωση πολιτισμένη χώρα, όπως είναι σήμερα η Ελλάδα.

Θα σταθώ για λίγο, στον  νεοεκλεγμένο αρχηγό Κόμματος, που   τόσα χρόνια στην Ευρώπη, γέμισε μεν την τσέπη του, δεν έβαλε όμως τίποτα στο μυαλό του. Μιλάω  εκ του ασφαλούς, γιατί έζησα για 14 χρόνια στις Βρυξέλλες και έκανα παρέα με τους περισσότερους Ευρωβουλευτές και ιδιαίτερα με ‘’ αριστερούς’’ και ξέρω καλά τις σκέψεις τους από πρώτο χέρι. Προσπαθεί να μιμηθεί ‘’ριζοσπαστικές’’ λογικές που έτυχε να οδηγήσουν κάποιον  προκάτοχό του στην εξουσία, αλλά ο λαός κατάλαβε την γκάφα του και προσέχει. Ο δικός μας, καλά έκανε και αναφέρθηκε στην προσπάθεια υποκλοπής του τηλεφώνου του – που δυστυχώς δεν αποτελεί σπάνιο φαινόμενο και σε άλλες χώρες είναι ευρύτερο, χωρίς να περιφέρεται και νυχθημερόν να στηρίζει την κομματική του ανάδειξη σε συγκεκριμένο πολιτικό αντίπαλο, χωρίς καμιά απόδειξη. Πολλοί αστόχαστοι που έκαναν το ίδιο και διαψεύστηκαν, έχουν περάσει οριστικά στο περιθώριο. Υπάρχει νόμιμη οδός να φθάσει μέχρι το τέλος, αντί να προσπορίζεται τη συμπάθεια των δικαίως ευρισκόμενων με το μέρος του, διότι τη συκοφαντία πολλοί αγάπησαν, τον συκοφάντη όμως ουδείς!!! Αναφέρομαι στον συγκεκριμένο χώρο και τον ηγέτη του, διότι – όπως λέγεται – ανήκει στο δημοκρατικό τόξο, το οποίο ο ίδιος δείχνει να απεμπολεί!!!   Αντώνης

STAROMESTKE NAMESTI ΠΡΑΓΑ

 

                   STAROMESTKE   NAMESTI  ΠΡΑΓΑ

                ΕΝΑΣ ΠΑΛΙΟΣ ΜΟΥ ΕΡΩΤΑΣ

Φωτογραφία της πλατείας από το Google Earth

 Οι παλιοί έρωτες, για μας τους υπερήλικες, περιορίζονται σε μνήμες από χώρους και γεγονότα, αφού αυτοί που αφορούν υπαρκτά   πρόσωπα ,έχουν μετατραπεί σε  αγάπες και μένουν μόνο στην καρδιά και στη σκέψη, αφού η κάθε αναμόχλευσή τους πονάει πολύ.

Έτσι κι εγώ, που χθες έκλεισα τα 88 και από σήμερα στολίστηκα με τα 89 μου καράτια, έφερα στο νου μου αναμνήσεις που συνειρμικά μου ήρθαν από το μακρινό παρελθόν , όπου κυριάρχησε ο πιο όμορφος έρωτας της ζωής μου, που παραμένει ζωντανός, η Πλατεία της παλιάς πόλης της Πράγας, όπως τη συγκράτησα στην τοπική της γλώσσα.

Τα χθεσινά μου γενέθλια, προσωπικά τα έζησα με θύμισες και συμμερίστηκα τη σχετική γιορτή των αγαπημένων μου προσώπων, αποποιούμενος την ευχή ‘’χρόνια πολλά’’, αφού το μόνο που  εύχομαι για τη συνέχεια είναι ένα καλό και ανώδυνο τέλος. Θέλω να ‘’φύγω’’ όρθιος  ή στον ύπνο μου  και αθόρυβα , όπως εμφανίστηκα  στη ζωή, κλείνοντας οριστικά την ‘’κουίντα’’ των  όποιων  δραστηριοτήτων μου.

Επανέρχομαι όμως στο κύριο θέμα μου που αναφέρει και ο τίτλος του σημερινού μου πονήματα, την πλατεία της παλιάς Πράγας, που αποκαλούν χρυσή πόλη και όσα με συνδέουν μαζί της. Έζησα στην Πράγα –οικογενειακώς- από το καλοκαίρι του 1966 μέχρι   τις αρχές Δεκεμβρίου 1971, που γύρισα εσπευσμένα στην Ελλάδα για τη γέννηση του γιού μου. Η πολύ κακή εμπειρία μου από τη γέννηση της κόρης μου στην ‘’κατ’ευφημισμόν’’ διπλωματική κλινική του Βελιγραδίου και τα όσα είχαμε αντιμετωπίσει μέχρι τότε, δεν μου έδιναν πολλές ελπίδες για ένα καλύτερο αποτέλεσμα. Για την ιστορία θα αναφέρω ότι ‘’εξαγόρασα’’ την επιστημονική  άδεια να ταξιδεύσει η σχεδόν ετοιμόγεννη σύζυγός μου, με ‘’μια κάσα ουίσκι’’. Αυτό είναι ένα μικρό δείγμα της ιατρικής φροντίδας στις χώρες του υπαρκτού σοσιαλισμού, σε αντίθεση με ότι ίσχυε για τα μέλη του κόμματος, που ζούσαν στον δικό τους εξελιγμένο και πλούσιο κόσμο, μακριά από τον λαό, ίσως για να μην βλέπει τη μιζέρια του και ‘’υποφέρει’’, αφού  απλώς του επέτρεπαν να επιβιώνει υπό προϋποθέσεις.

Στην πλατεία αυτή που την περιέβαλλαν  κτήρια παντός ρυθμού με χρυσοποίκιλτες  στέγες, υπήρχε το παλιό Δημαρχείο και το κύριο κόσμημα της πόλης, το αστρονομικό ρολόι. Το τελευταίο αποτελεί έργο του 1410 και 80 χρόνια αργότερα του πρόσθεσαν και την ημερολογιακή πλάκα. Κάθε μια ώρα είχε μια  ειδική παρουσίαση ‘’ όπως στο ήχο και φως’’, όπου εμφανίζονταν και οι εξελίξεις της ζωής με σκελετούς και αγγέλους, ανάλογα με  τον βίο του καθενός!!!

Το σημαντικότερο γεγονός της πλατείας αποτελούσα ο αποχαιρετισμός του παλιού χρόνου, με την εμφάνιση ενός ηλικιωμένου  στο ψηλότερο παράθυρο της κορυφής του πυργίσκου του ρολογιού και η υποδοχή του νέου με ένα παιδί που αντικαθιστούσε τον γέρο’’ στο παραθυράκι. Η  πλατεία γινόταν προσπελάσιμη μετά 2-3 ημέρες, που απαιτούνταν για  το καθάρισμά της από τα σπασμένα μπουκάλια , που απαιτούσε το έθιμο της  εκτεταμένης μπυροκατάνυξης του  παριστάμενου πλήθους!!!

Στην Πράγα γνώρισα την άνοιξή της το 1968 με τον Ντούμπτσεκ και τον Πρόεδρο Σβόμποντα [ που ηγήθηκε της Σλοβακικής ταξιαρχίας που πολέμησε στον πλευρό των Ρώσων στο Στάλινγκραντ κατά των Γερμανών] και με τίμησαν με τη φιλία τους σημαντικοί άνθρωποι της εποχής. Αναφέρομαι στον φοιτητή τότε και πρώτο Πρόεδρο της ελεύθερης πια χώρας Βάτσλαβ Ηάβελ, τον πολυολυμπιονίκη γείτονά μου Εμίλ Ζάτοπεκ και τη μητέρα του, τον Μίλαν Κούντερα και το σημαντικό συγγραφικό του έργο και αρκετούς άλλους. Στην ίδια χώρα διαψεύστηκαν οι ελάχιστες ελπίδες που μου είχαν απομείνει για την αριστερή ιδεολογία, μετά την εν ψυχρώ και αναιτιολόγητη στρατιωτική εισβολή και κατάληψη της χώρας τον Αύγουστο του 1968 από τη Σοβιετική Ένωση. Η μοναδική συνέπεια για την οικογένεια μου υπήρξε ο εκδιωγμός της από το ξενοδοχείο CENTRUM, με δικαιολογία την αναγνώριση εκ των πρώτων της εισβολής από το ΚΚΕ. Δεν τους κρατώ κακία αφού  δεν γνώριζαν τον ρόλο του ΚΚΕ στη χώρα μας και χαίρομαι ότι ύστερα από όλα αυτά δεν έγινα ‘’ΑΝΤΙΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΉΣ’’ αλλά απλά απελευθερώθηκε η δημόσια κριτική μου για τον πάσης μορφής και ιδεοληψίας υπαρκτό και ανύπαρκτο σοσιαλισμό. Οι Ρώσοι βέβαια συνεχίζουν να ψευδολογούν για να δικαιολογήσουν τη νέα τους εισβολή στην φίλη τους Ουκρανία , με πλαστή  πινακίδα τίτλου, αφού αφορά τα ίδια ακριβώς πρόσωπα του σοβιετικού καθεστώτος .Αντώνης

 

ΚΟΥΡΑΓΙΟ ΑΔΕΡΦΙΑ

 

                 

                  ΚΟΥΡΑΓΙΟ  ΑΔΕΡΦΙΑ

       Αφήστε τους κρωγμούς  μισαλλοδοξίας

 

 

Υπό τον μανδύα της  ‘’φαιδράς πορτοκαλέας’’,  όπως είχε αποκαλέσει στο ποίημά του ο Άγγελος Βλάχος την Ελλάδα, αναφύονται τελευταία νέες μορφές μισαλλοδοξίας, με μοναδικό σκοπό την ‘’πλουτοφόρα’’ εξουσία και την επαναφορά τυραννικών καθεστώτων.  Τα καθεστώτα αυτά  επιβλήθηκαν και στο  παρελθόν [ απώτερο και πρόσφατο] και καταλύθηκαν από τα ίδια τα θύματά τους ως απαράδεκτα, όταν οι λαοί κατάλαβαν ότι η προμετωπίδα της δημοκρατίας αποτελούσε ευφημισμό του  υποκρυπτόμενου ολοκληρωτισμού τους.

Οι λαοί που έζησαν τα σύγχρονα τυραννικά καθεστώτα και μπόρεσαν να αντιδράσουν, απαλλάχτηκαν από τους παντοειδείς ‘’ισμούς’’, που βίωσαν οι χώρες τους. Οι  καιροσκόποι επαγγελματίες του είδους, τους άλλαξαν ονομασίες, ωραιοποίησαν αυτά που ευτυχώς δεν γνώρισαν  οι λαοί της Δυτικής Ευρώπης , στους οποίους προσπαθούν να τα  επαναφέρουν από το παράθυρο. Είναι δε τόσο πολλοί που άρχισαν να τρώγονται και μεταξύ τους, χωρίς όμως ποτέ να παραβλέψουν τον κοινό εχθρό που δυσχεραίνει τους αποτυχημένους ιδεαλιστικούς τους δογματισμούς. Θα μπορούσα να τους προτείνω, αντί να καταπιάνονται συνεχώς και αδιαλείπτως με ύβρεις και συκοφαντίες   κατά των δημοκρατικά  εκλεγμένων, που προσβάλλουν και μειώνουν τη χώρα μας διεθνώς, να δοκιμάσουν να ζήσουν οι ίδιοι στα ελάχιστα εναπομείναντα καθεστώτα των ονείρων τους. Είμαι απόλυτα σίγουρος ότι αν βιώσουν  την πραγματικότητα  που προβάλλουν– όπως ο υποφαινόμενος   στις χώρες του ‘’υπαρκτού σοσιαλισμού’’-  θα αλλάξουν   γνώμη, εκτός αν προαλείφουν εαυτούς ως  επιβήτορες της εξουσίας ,τύπου  Στάλιν, Μάο, Κάστρο, Κιμ Γιονγκ Ουν και μερικών  άλλων, που τυράννησαν ή τυραννούν ακόμα τους λαούς τους και αυτοί ζουν και ‘’βασιλεύουν’’.

Ένας ακόμα από αυτούς, βλέποντας τα δύσκολα, σφετερίστηκε βίαια  με  τους  δισεκατομμυριούχους ολιγάρχες φίλους του  τον πλούτο  και την εξουσία της χώρας του, κρατώντας για τον εαυτόν του και την εξουσία. Τώρα επιχειρεί με κατακτήσεις γειτονικών αρχικά κρατών να  επανιδρύσει την  αυτοκρατορία του – στα πρότυπα του Χίτλερ – έχοντας και τη στήριξη των ‘’παλιόφιλων’’ του σοβιετικού καθεστώτος. Αυτοαναιρεί  όσα διακήρυξε ως ‘’ KGBίτης’’ του σοβιετικού καθεστώτος, όταν  επέβαλε, με εγκλεισμούς σε ψυχιατρεία και ‘’εξοστρακισμούς’’ στη Σιβηρία και αλλαχού, την αρρωστημένη ιδεοληψία   μιας παράφρασης   του Μαρξ και του Έγκελς, που μετέφερε ο Λένιν στην κραταιά τότε Ρωσική Αυτοκρατορία. Ο  Λένιν  αμείφθηκε πλουσιοπάροχα για  αυτή του  την εκδούλευσή , αφού  υπέκλεψε επί μακρόν τη δόξα του ονόματος της Αγίας Πετρούπολης, που έγινε Λένινγκραντ. Το τελευταίο το δανείστηκα αυτολεξεί, από μια τελευταία συνέντευξη της πραγματικής αριστερής, της αείμνηστης Ντίνας Κώνστα, που χαρακτήρισε αστεία την υφαρπαγής της δημιουργίας του Μεγάλου Πέτρου  , προσθέτοντας ότι ‘’το χιούμορ αποτελεί  ευγενική αντίδραση των απελπισμένων’’.

Επειδή όμως, ‘’ου παντός πλειν ες Κόρινθον’’, το μόνο που κάνουν  όλοι αυτοί  οι αποκαλούμενοι επαναστάτες του γλυκού νερού,  είναι να σπρώχνουν τους απελπισμένους στην αγκαλιά  των ακροδεξιών και των λοιπών φασιστοειδών . Τα παραδείγματα της Ουγγαρίας, της Γαλλίας και τελευταία της         Ιταλίας, θα έπρεπε να συνετίσουν εκείνους  που προτάσσουν τις ιδεοληψίες τους [ με τα νιτερέσα τους], διότι με το κακό που κάνουν στη χώρα τους, δεν μπορούν να ‘’βοηθήσουν’’ ούτε τους προσωπικούς τυχοδιωκτισμούς τους.

        Είναι καιρός πια, στη χώρα μας με τόσους κινδύνους γύρω μας, να σταματήσουν  οι γελοίοι καθημερινοί  ‘’κρωγμοί των ιεράκων’’. Στη Γένεση, ο κόρακας αναφέρεται ως το πρώτο πτηνό που απελευθερώθηκε μετά τον κατακλυσμό, το οποίο στη συνέχεια λησμόνησε τον Νώε και την Κιβωτό του, εξαιτίας των πολλών πτωμάτων  που βρήκε. Άσπρος γεννιέται ο κόρακας και κόκκινος κατιάζει και μαύρος κατασταίνεται και του κυρού του μοιάζει» Παροιμία από την νησιωτική Ελλάδα, συνηθέστερα για στρυφνά άτομα που μοιάζουν των γονιών τους ή για τη μετέπειτα συμπεριφορά ατόμων που αναλαμβάνοντας μια θέση ή εργασία είναι υποχρεωμένα ν΄ ακολουθούν τις εντολές των αφεντικών τους. ( κατιάζει σημαίνει φαντάζει). Αντώνης

ΣΧΗΜΑ ΠΡΩΘΥΣΤΕΡΟ - Αυτή είναι η ζωή μας

 

       ΣΧΗΜΑ   ΠΡΩΘΥΣΤΕΡΟ

                         Αυτή είναι η ζωή μας

 

 

Είναι  πια επιστημονικά αλλά και εμπειρικά διαπιστωμένα όλα αυτά που μαθαίναμε παλιά στο σχολείο για τα σχήματα λόγου, ότι έχουν πλήρη εφαρμογή όχι μόνο στον λόγο μας [ γραπτό και προφορικό ] αλλά  και στην  καθημερινότητά μας.  Θα επιχειρήσω λοιπόν  ένα μικρό  και ίσως λιγάκι αφελές αλλά αθώο και άδολο πείραμα , με το αναφερόμενο στον τίτλο σχήμα, αρχίζοντας όπως πάντα με την ερμηνεία των όρων και  - εκ του ασφαλούς - σε προσωπικό επίπεδο.

Το σχήμα είναι ένα σύνολο από στοιχεία διατεταγμένα με συγκεκριμένο και  καθορισμένο τρόπο . Το καθένα από αυτά είναι ένα στοιχείο που μέσα στον εκάστοτε γεωγραφικό και ανθρώπινο τόπο,  συνθέτει το αποκαλούμενο σχήμα της ζωής μας. Φαντάζομαι τη ζωή μου σαν μια αδιάρρηκτη ακολουθία στοιχείων , σε ένα συνεχώς μεταβαλλόμενο σχήμα που ρέει σε διάφορους τόπους .Ο χρόνος που δημιουργεί αυτή την αλληλουχία, καθιστά το σχήμα της ζωής μας πρωθύστερο, δηλαδή καθορίζει τη σειρά, ποιο  θα είναι πρώτο , ποιο θα ακολουθεί, ίσως δε και ποιο θα είναι  το ύστατο, αυτό που θα κλείνει τον επί  γης κύκλο της ζωής.

 Η ταπεινότητά μου , που προφανώς και προδήλως βρίσκεται ήδη στο λυκόφως   της ζωής  , προσπαθεί να βάλει μια σειρά στα βιώματά της, αφού δεν της απομένει ανάλογη δυνατότητα να πράξει το ίδιο και για το άδηλο μέλλον!!!   Παράλληλα όμως , επιχειρώ ένα προσωπικό πείραμα που θα διαψεύσει ή θα επιβεβαιώσει παλιότερες σκέψεις και προτάσεις μου προς τους πρώτους [80-120] αποδέκτες των πονημάτων  μου , για τη διακοπή της αποστολής τους με  e-mail , αφού από τον Αύγουστο του 2016 δημοσιεύονται  όλα στην  προσωπική μου ιστοσελίδα [πλην των διαπροσωπικών μηνυμάτων].

 Στις  αρχικές μου σκέψεις  και  προσπάθειες  να δώσω τέλος στην άμεση ενημέρωση  της φιλικής αυτής ομάδας παραληπτών  με e-mail, οδηγήθηκα από τη σκέψη  ότι  ενδεχομένως παραβιάζω τη θέλησή τους , υποχρεώνοντάς τους ακόμα και από ευγένεια να ανέχονται την  είσοδό μου στους υπολογιστές τους, παρά την  απώλεια της αμεσότητας επαφής, που έχει κόστος  και σε μένα . Ομολογώ ότι συνάντησα αρκετές αντιδράσεις  από φίλους που επέμεναν στη συνέχιση της συνηθισμένης πλέον διαδικασίας.       Όμως, παρά τους αντίθετους  ισχυρισμούς πολλών ‘’αναγνωστών’’ και  τα  λίαν κολακευτικά σχόλια τους, προχώρησα τελικά στην απόφασή μου για διακοπή της απευθείας αποστολής των κειμένων μου και τον περιορισμό μόνο στην ιστοσελίδα μου. Τότε όμως διαπίστωσα ότι  ελάχιστοι και ενίοτε κανένας από τους ‘’φανατικούς’’ αναγνώστες μου δεν με διάβαζε πια, όπως προκύπτει από τα στατιστικά της στοιχεία .

  Για να βάλουμε λοιπόν  τα πράγματα στη θέση τους και χωρίς κανένα παράπονο για κανένα , αφού οι ίδιοι γνωρίζουν ποιοι απλώς τα αποδέχονταν και πόσοι τα περίμεναν,  δικαιώνεται  τελικά η απόφασή μου για τη διακοπή της  χωριστής  αποστολής. Όποιος θέλει να τα διαβάσει ξέρει που θα τα βρει  και ‘’ούτε γάτα ούτε ζημιά’’ που λέει και ο σοφός λαός μας. Τα λόγια θαυμασμού μπορεί τη συγκεκριμένη στιγμή να απηχούσαν   την αλήθεια, κάποτε όμως  συντρέχουν και ειδικοί λόγοι που δυσκολεύουν τα πράγματα ή έρχεται και ο κόρος που αποτελεί επίσης φυσιολογική  ανθρώπινη κατάσταση ή ανάγκη. Εγώ πάντως κρατώ όλα αυτά τα σχόλια – αρνητικά ευτυχώς δεν έχω – και ξαναδιαβάζοντας αισθάνομαι περήφανος που κατάφερα να τα κατακτήσω ή έστω να τα εκμαιεύσω.

Ερώτημά μου όμως  παραμένει εάν και κατά πόσον  έβλαψαν ή  ωφέλησαν τους αναγνώστες μου τα γραφόμενά μου. Τους διαβεβαιώνω ότι έκανα το καλύτερό μου και μάλιστα με τη μέγιστη ανθρωπίνως δυνατή ειλικρίνεια και αντικειμενικότητα .  Αυτός είναι και ο μόνος λόγος που σκέπτομαι, μετά το καλοκαίρι, να   στείλω σε όλους το παρόν με προσωπικό μου μήνυμα, για να είμαι βέβαιος ότι περιήλθαν σε γνώση τους τα ‘’συμπεράσματα του πειράματός μου’’.  Η ιστοσελίδα μου  πάντως έχει διεθνώς περισσότερους από 17.500 αναγνώστες και αυτό ισορροπεί κάπως τις εντυπώσεις μου και ‘’παρηγορεί’’ τον μοναδικό σκοπό του  εγχειρήματός μου. Δεν αναιρεί πάντως την γνωστή σε όλους αρχική μου σκέψη ότι κυρίως γράφω ΓΙΑ ΜΕΝΑ και για να σκοτώνω τις ατέλειωτες ώρες της ‘’επιλεγμένης’’ μοναχικότητάς μου. Αντώνης

ΜΕΤΡΙΟΤΗΤΕΣ ΚΑΙ ΦΕΛΛΟΙ

 

            ΜΕΤΡΙΟΤΗΤΕΣ   ΚΑΙ  ΦΕΛΛΟΊ

 

 

Γνωρίζω ότι, ως μη ειδικός,  δεν δικαιούμαι να αποφαίνομαι και μάλιστα κατηγορηματικά, επί επιστημονικών θεμάτων. Ως απλός όμως πολίτης, έχω κάθε δικαίωμα να προβαίνω σε εμπειρικές διαπιστώσεις, με τις επιφυλάξεις  κάθε αντίθετης  διατύπωσης των ειδικών. Στις δημοκρατίες άλλωστε, έχουν τα ίδια δικαιώματα ακόμα και οι συκοφάντες , οι υβριστές  και οι υποστηρικτές του ολοκληρωτισμού που αιματοκύλισε τον Κόσμο ολόκληρο, αρκεί να έχουν υπόψη τους ότι και οι κρίνοντες κρίνονται από τον λαό και τους νόμους και ότι οι κρίσεις και τα έργα τους τους  συνοδεύουν και  εις το διηνεκές!!!

Αρχίζω με τους δυο ορισμούς του τίτλου μου, τις ομοιότητες και τις ενδεχόμενες διαφορές που παρουσιάζουν  στην ερμηνεία  και την εφαρμογή  τους. Μετριότητα λοιπόν θεωρείται κάθε έννοια που προσδιορίζει το μέτριο, κάτι που  βρίσκεται ανάμεσα στο καλό και το κακό, χωρίς να είναι το ένα ή το άλλο [όπως αναφέρεται στην  εγκυκλοπαίδεια]. Αν και ετυμολογικά έχει αφετηρία  τη φράση ‘’μέτρον άριστον’’, του σοφού Κλεόβουλου του Λίνδιου, δεν έχει καμιά  σχέση μαζί της και μπορεί να εκληφθεί σαν ένας σκωπτικός  ευφημισμός της. Φελλός είναι ένα φυσικό υλικό, που χρησιμοποιείται ευρέως-λόγω της ελαφρότητας και  της εύκολης επεξεργασίας του-  στη διακόσμηση , την εμφιάλωση και γενικότερα στην εξισορρόπηση της θαλάσσιας άνωσης και της βύθισης , στις εφαρμογές της αλιείας.

Η  λέξη ελαφρότητα, με οδήγησε συνειρμικά σε δυο σχετικούς  τίτλους πολύ σημαντικών και εντελώς διαφορετικών έργων  που παραθέτω ευθύς αμέσως με μια μικρή παρέκκλιση, από τη συνέχεια που είχα προσχεδιάσει και στην οποία φυσικά  θα επανέλθω.

Η ελαφρότητα του Είναι - Wilczek Frank  « Η ελαφρότητα του αποτελεί ένα λαμπρό εγκώμιο των θαυμάτων της φυσικής, γραμμένο από κάποιον που συνέβαλε στον προσδιορισμό των σύγχρονων συνόρων της. Η δε ελαφρότητα του καυστικού χιούμορ του Wilczek κάνει την ανάγνωση απολαυστική.» — Frank Close, καθηγητής σωματιδιακής φυσικής, Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης και η γνωστότερη:

Η Αβάσταχτη Ελαφρότητα του Είναι, του Μίλαν Κούντερα, που όταν πρωτοεκδόθηκε, κάπου στα μέσα της δεκαετίας του ’80, εντυπωσίασε το κοινό και τους κριτικούς και αυτό διότι ο εξόριστος στη Γαλλία Τσέχος συγγραφέας, αποπειράται να απογυμνώσει τις λέξεις από την ιδεολογική τους βαρύτητα και να τις αφήσει να μιλήσουν πέρα από τα στεγανά της γραμμικής ή καθαρής λογοτεχνικής αφήγησης. Με αυτόν τον τρόπο, ο Κούντερα καταφέρνει να βρει την ισορροπία μέσα από αναρίθμητες αντιθέσεις: ένα βιβλίο γραμμένο για δύο ανθρώπους που ερωτεύονται, αλλά παράλληλα ένα έργο βαθιά φιλοσοφικό. Δύο χαρακτήρες που διχάζονται: ο άντρας ανάμεσα στο βάρος και την ελαφρότητα της ύπαρξης, η γυναίκα ανάμεσα στο σώμα και τη ψυχή …

Ο ίδιος ανήκε σε μια γενιά νεαρών Τσέχων που διαθέτοντας ελάχιστη έως ανύπαρκτη τριβή με την  βραχύβια άλλωστε προπολεμική Δημοκρατία της Τσεχοσλοβακίας, η ιδεολογία τους επηρεάστηκε δραστικά από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και τη γερμανική κατοχή. Ήδη από τα εφηβικά του χρόνια ο Κούντερα μπήκε  στο Κομμουνιστικό Κόμμα τη Τσεχοσλοβακίας με ενεργή κοινωνική και πολιτική δράση, η οποία το 1950 οδήγησε στην απότομη παύση των ακαδημαϊκών σπουδών του. ”.

Το 1967, κυκλοφόρησε το πρώτο του μυθιστόρημα - και ίσως το πιο πολιτικό - με τίτλο «Το Αστείο», που αποτέλεσε την αφορμή για να γίνει γνωστός κυρίως στον ευρωπαϊκό χώρο. Πρόκειται για μια σάτιρα του υπαρκτού σοσιαλισμού, που έγινε το «ευαγγέλιο» των υπέρμαχων της «Άνοιξης της Πράγας», που πίστευαν σ’ένα σοσιαλισμό με ανθρώπινο πρόσωπο. Το τραγικό είναι ότι υπάρχουν ακόμα και σήμερα συνεχιστές του αποτυχημένου αυτού ΑΣΤΕΙΟΥ , που θέλουν να μετατρέψουν την ελευθερία σε ελευθεριότητα και να παραπλανήσουν τους λαούς για τα τραγικά αποτελέσματά του. Ο συγγραφέας υπέστη διώξεις, στρατεύτηκε υποχρεωτικά και τα βιβλία του αποσύρθηκαν από τις δημόσιες βιβλιοθήκες. Τα μυθιστορήματα «Η ζωή είναι αλλού» (1973) και «Το βαλς του αποχαιρετισμού» (1973), που ακολούθησαν, συνθέτουν μια τριλογία.

Την εποχή αυτή, της Άνοιξης της Πράγας που βίωσα οικογενειακά με τις συνέπειες που έχω αναφερθεί στο παρελθόν, τον γνώρισα προσωπικά και μοιράστηκα μαζί του και με τον επίσης υπό διωγμό χρυσό πολύ-Ολυμπιονίκη Εμίλ Ζάτοπεκ, τις προσωπικές τους σκέψεις για τον υπαρκτό σοσιαλισμό, όταν οι δικοί μας σοσιαλιστές φώναζαν το ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο και το ΚΚΕ ‘’ΑΝΑΓΝΏΡΙΖΕ‘’ ΠΡΏΤΟ ΑΥΤΌ ΤΗ ΣΟΒΙΕΤΙΚΉ  ΕΙΣΒΟΛΉ ΣΤΗΝ  ΤΣΟΧΟΣΛΟΒΑΚΊΑ. Ο Ζάτοπεκ ήταν γείτονάς μου και το καθεστώς του αφήρεσε τον ΒΑΘΜΌ ΤΟΥ Συνταγματάρχη αλλά και τα χρυσά μετάλλια, που δήθεν κατέκτησε υπό την επήρεια της κομμουνιστικής ιδεολογίας. Τον έστειλαν να εργάζεται σε βενζινάδικο σε ορεινή περιοχής της  Σλοβακίας, που σήμερα αποτελεί χωριστό κράτος και είχε πάντα διαφορετική γλώσσα. Άφησε πίσω μόνη την γηραιά μητέρα του, την οποία ‘’συνέτρεξα όσο μπορούσα’' οικογενειακώς, διότι το κοινωνικό καθεστώς της χώρας την ξέχασε, επειδή ο γιος της είχε υπογράψει την ‘’κάρτα των προσωπικοτήτων κατά της σοβιετικής εισβολής στη χώρα’’. Τα ακούει αυτά κανείς από τους ‘’κοπτόμενους’’ για το κοινωνικό σοσιαλιστικό κράτος!!!

Πρόσφατα άκουσα  και μια δήλωση του νέου ηγέτη του ΠΑΣΟΚ, που έσπευσε να εγκαινιάσει την αίθουσα Ανδρέα Παπανδρέου στο Ευρωκοινοβούλιο  [ μου θύμισε Ιονέσκο], ‘’ο οποίος ανήκει στους πρώτους που συνέβαλαν στην ενίσχυση της  ΕΟΚ, με τη σύμφωνη γνώμη και άλλων ηγετών’’. Η ειλικρίνεια δεν έβλαψε ποτέ κανένα , ενώ η παραποιημένη μισή  αλήθεια είναι χειρότερη από το ψέμα.  Το ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο και τόσα άλλα γλαφυρά που ζήσαμε τότε, ποιος τα έλεγε; Συνεχίζεται η παλιά πρακτική που έδιναν τα ονόματά τους σε κάθε κινητό και ακίνητο!!!  Άφησε εποχή η διακομματική συγχορδία κατά της Νόμιμης Ελληνικής Κυβέρνησης, από το σύνολο της αντιπολίτευσης μέσα  στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο , που  ξεπέρασαν σε μίσος και ψεύδη και τον κ. Ερντογάν, σε αντίθεση όσων θετικών αντιπαραθέτουν οι επίσημες ευρωπαϊκές υπηρεσίας. Πάντα έτρεμαν την κανονικότητα την οποία εξακολουθούν να αποφεύγουν όπως ο διάβολος το λιβάνι!!! Προφανώς θα έχουν τους λόγους τους να υποστηρίζουν την άποψη ότι ο ‘’λύκος στην αναμπουμπούλα χαίρεται’’, αυτό όμως δεν μπορεί να αποτελεί πολιτική πρακτική αλλά τυχοδιωκτισμό!!!

Επανέρχομαι λοιπόν  – όπως είχα υποσχεθεί – στο αρχικό μου  θέμα, διευκρινίζοντας  ότι αυτοί οι τόσο διαφορετικοί, σχεδόν άσχετοι μεταξύ τους ορισμοί ,έχουν ένα και μοναδικό κοινό γνώρισμα, που δεν χρειάζονται καμιά επιστημονική τεκμηρίωση, αφού αποτελεί ‘’κοινό μυστικό’’ με  δυσμενή  συχνά  επακόλουθα. Και τα δύο επιπλέουν και μάλιστα ,το πρώτο  και στα τρία στοιχεία της φύσης και, εντελώς μεταξύ μας, παρουσιάζει μια σκανδαλώδη συχνότητα στη χώρα μας.

Δεν θα ασχοληθώ με τις χρήσεις του φελλού, που δεν μας αφορούν επί του προκειμένου, αλλά με την  ιδιότητα  των μετριοτήτων να ‘’επιπλέουν’’ με  επισήμανση ότι  στη χώρα μας το γεγονός  δεν αποτελεί σύμπτωση αλλά  σύμπτωμα επαναλαμβανόμενο και πολύ επικίνδυνο. Φαίνεται ότι  κάποιοι θέλουν να την κρατήσουν  προσκολλημένη στα όρια της ‘’ψωροκώσταινας’’ και επικαλούνται διάφορους κοινότοπους  και αποτυχημένους ‘’ διακοσμητικούς’’ τίτλους. Είναι ο μόνος τρόπος να δελεάσουν τον λαό, ο οποίος όμως τους ξέρει και κάποιους από αυτούς τους έζησε πρόσφατα στην εξουσία. Οι  όποιες ομοιότητες  των αναφορών μου  σε  ονόματα  που αναφέρθηκαν ή υπονοούνται, ενδεχομένως   μπορεί  να αποτελούν και απλές συμπτώσεις. Αντώνης

 

ΑΛΛΟΤΕ ΚΑΙ ΤΩΡΑ - Ο ΔΑΡΒΙΝΟΣ ΚΑΙ Ο ΔΑΡΒΙΝΙΣΜΟΣ

 

                      ΑΛΛΟΤΕ  ΚΑΙ  ΤΩΡΑ

         ΔΑΡΒΙΝΟΣ  ΚΑΙ  ΔΑΡΒΙΝΙΣΜΟΣ

Ο Κάρολος Ροβέρτος Δαρβίνος (αγγλικά: Charles Robert Darwin, 12 Φεβρουαρίου 1809 – 19 Απριλίου 1882) ήταν Άγγλος φυσιοδίφης και βιολόγος,^[21] ο οποίος έμεινε στην ιστορία ως ο θεμελιωτής της θεωρίας της εξέλιξης, μια σύλληψη που -σύμφωνα με τα λόγια του Τζούλιαν Χάξλεϋ- υπήρξε «αδιαμφισβήτητα η πιο σημαντική ανακάλυψη στον τομέα της βιολογίας».^[22] Έχει χαρακτηριστεί ως μία από τις σπουδαιότερες μορφές της ανθρώπινης ιστορίας.^[23][24] Υπήρξε ο εισηγητής του μηχανισμού της φυσικής επιλογής, και υποστηρικτής της κοινής καταγωγής των ειδών, σύμφωνα με την οποία όλα  μοιράζονται εξελικτικά έναν κοινό πρόγονο.

Ο Δαρβίνος ανακάλυψε και είπε πολλά, του αποδόθηκαν όμως  περισσότερα , σκοπίμως παραποιημένα, για να εξάψουν την φαντασία ακόμα και τα μίση των θρησκόληπτων . Του απέδωσαν ανακρίβειες που δεν υποστήριξε ποτέ και κυρίως ‘’ότι ο άνθρωπος προέρχεται από τον πίθηκο’’. Κάποιοι καιροσκόποι της εποχής, στηριζόμενοι στη στρεβλή ερμηνεία της θεωρίας του για την εξέλιξη των ειδών, διερωτήθηκαν ‘’γιατί οι πίθηκοι δεν εξελίχθηκαν και παρέμειναν πίθηκοι’’;  Με την ίδια λογική θα μπορούσαν να εξελιχθούν σε ανθρώπους και ΟΙ ΜΠΑΝΆΝΕΣ  ΑΦΟΎ  ΤΟ  DNA τους διαθέτει τουλάχιστον 50% ομοιότητες.

Ο φυσιοδίφης είχε αναφέρει ότι  είναι κοινή η καταγωγή   ανθρώπου και ζώων, με πολλές ομοιότητες  στο  D.N.A. τους . Μερικοί άνθρωποι μάλιστα ‘’κράτησαν’’  τη συμπεριφορά των λοιπών ζώων και αυτό ίσως δικαιολογεί τους  μεταγενέστερους μεταφορικούς χαρακτηρισμούς  των!!! Θα  ρωτούσα  μάλιστα γιατί ορισμένα ανθρωποειδή παραμένουν  ζώα  και δεν ακολούθησαν την εξέλιξη του είδους που ανήκουν [ ζητώντας συγγνώμη από τα ζώα]!!!

Δεδομένου ότι δεν είμαι ειδικός, δεν θα επεκταθώ σε επιστημονικές διαπιστώσεις αλλά θα μείνω σε όσα αντιλαμβάνεται ο κοινός  μου νους  και στον τρόπο που επιχείρησαν κατά καιρούς, μέχρι  και σήμερα να ‘’χρησιμοποιήσουν’’ την εξελικτική θεωρία του Δαρβίνου, για αλλότριους σκοπούς. Όσον αφορά τους ‘’σκοπούς’’,  μεταφέρω στη συνέχεια ,απόσπασμα από σχετικό δημοσίευμα του βιολόγου κυρίου Γιώργου Νοταρίδη ,για την  καταπολέμηση της προκατάληψης και σκόπιμης παραπληροφόρησης , που ΄΄ συνεισφέρει  ‘’  το διαδίκτυο.

‘’Καταπολέμηση της παραπληροφόρησης και της προκατάληψης

Η ελευθερία του λόγου που άκμασε κυρίως λόγω της ευρείας εξάπλωσης της χρήσης του διαδικτύου τα τελευταία χρόνια, μπορεί να αποτελεί μια από τις σημαντικότερες ελευθερίες του ατόμου, εγκυμονεί όμως τεράστιους κινδύνους. Βασικός εξ’ αυτών, είναι η παραπληροφόρηση που  μαστίζει όλες τις σύγχρονες κοινωνίες. Είναι τουλάχιστον εγκληματικό, άτομα που δεν διαθέτουν ούτε το στοιχειώδες υπόβαθρο γνώσεων να τοποθετούνται δημόσια για θέματα ευαίσθητα που αφορούν τα κοινά. Καταφέρνουν να σπείρουν τον πανικό, να γεννούν φοβίες και αμφιβολίες σε ένα κοινό που τόσο πρόθυμα ενδιαφέρεται να εμπλουτίσει τις γνώσεις του ή να ενημερωθεί για την τρέχουσα επικαιρότητα. Συνεπώς, είναι καίριας σημασίας ο χρήστης του διαδικτύου και ο απλός τηλεθεατής, να αντιληφθούν  την σημασία της αυθεντίας των πηγών από πού ενημερώνεται. Με πιο απλά λόγια, να κατανοήσει ότι μια αξιόπιστη τοποθέτηση γύρω από ένα ζήτημα γίνεται μόνο από κάποιον ειδήμονα που έχει χρόνια τριβή και εμπεριστατωμένη γνώση.

Καλλιέργεια περιβαλλοντικής συνείδησης

Ο σύγχρονος άνθρωπος οφείλει επιτέλους να αντιληφθεί ότι η Γη δεν είναι κτήμα του, αλλά ένας μαγικός κόσμος που είχε την τύχη να γεννηθεί, να ζήσει αλλά και να πεθάνει αισίως, παραχωρώντας τη θέση του στις επόμενες γενεές . Είναι αδιανόητο να θεωρούμε το είδος μας ως το τέλειο ον και να εξοντώνουμε καθετί που δεν είναι όμοιο με μας μόνο και μόνο επειδή μας το επιτρέπουν οι συνθήκες. Από τον πιο μικροσκοπικό οργανισμό μέχρι τον πιο προηγμένο, όλοι τους συνέβαλαν με το δικό τους σημαντικό τρόπο στην Εξέλιξη της Ζωής. Κάπου εδώ μεσολαβούμε εμείς ως είδος, ένα ακόμα δημιούργημα τυχαίων γεγονότων, ασκώντας τη δική μας πίεση στη ροή της Εξέλιξης.’’

Χρησιμοποιώ, χωρίς σχόλια, την θεωρία του, που συνοδεύει στην αγγλική, τη φωτογραφία  στην αρχή του κειμένου, που συνοπτικά λέγει ότι ‘’τα είδη που επιβιώνουν στη φύση δεν είναι τα δυνατότερα, ούτε τα πιο έξυπνα, αλλά εκείνα που προσαρμόζονται στις αλλαγές’’. Έχει δε  γεμίσει ο κόσμος μας  με αυτούς  που αλλάζουν τη ζωή σαν τα πουκάμισα!!!

 Σε αντίθεση με όσα λένε οι άσχετοι,  για να  δικαιολογήσουν   την δική τους ’’άποψη’’ που τους βολεύει, οι συμβουλευόμενοι το διαδίκτυο, δεν στρεβλώνουν μόνο την επιστημονική άποψη αλλά και  την ορθή χρήση της γλώσσας μας.

Αυτός είναι ο νεοδαρβινισμός, μια κατάσταση έξω από κάθε επιστημονική επιταγή, που αποτελεί αυθαίρετη προσποίηση αλλαγής και εκμετάλλευσης της θεωρίας του Δαρβίνου με αθέμιτο κατά κανόνα σκοπό και επιδιώξεις,

Στην εποχή του διαδικτύου, πέραν της θεμιτής και πολύ σημαντικής ανάπτυξης της ελεύθερης προσπέλασης των επιστημονικών πηγών, υποκείμεθα  και  στην σκόπιμη και  ψευδή παρουσίαση μιας φαινομενικής πραγματικότητας. Συνεπώς θα πρέπει να αντιμετωπίζουμε με τη δέουσα προσοχή κάθε ανυπόγραφη και ανεξέλεγκτη πληροφορία. Αντώνης

ΣΑΝ ΠΑΡΑΜΥΘΙ - Ο ΦΊΛΟΣ ΜΟΥ Ο ΚΩΣΤΑΣ ΤΖΑΝΗΣ

 

                      ΣΑΝ  ΠΑΡΑΜΥΘΙ

          Ο  Φίλος  μου  ο  Κώστας  Τζάνης

 

Πριν μπω στο ουσιαστικό μέρος   των πραγματικών  γεγονότων, θα ήθελα να προτάξω – όπως συχνά το συνηθίζω – μια εμπεριστατωμένη εισαγωγή που αφορά την αφορμή και την αιτία που με οδηγεί στην καταγραφή του σημερινού μου πονήματος.

Σε μια από τις όχι πολύ συχνές αλλά μακράς διάρκειας μεταξύ μας τηλεφωνικές επικοινωνίες, χθες το βράδυ,  η κουβέντα τόφερε και στα παραμύθια που έλεγα στα εγγόνια μου. Του είπα συγκεκριμένα ότι στη μεγάλη εγγονή μου, στήριζα τη μυθοπλασία μου σε λιμπρέτα από γνωστές όπερες κυρίως του Βέρντι, ενώ στη μικρή – με δική της επιλογή – μου έδινε 3-4 λέξεις κλειδιά και σκάρωνα τα δημιουργήματά μου. Κάτι σαν τους παλιούς κονφερανσιέ, που έφτιαχναν τετράστιχα και στίχους τραγουδιών. Τη μέθοδο χρησιμοποιούσε πολύ συχνά ο γνωστός στους παλιούς Αττίκ στη μάντρα του, χρησιμοποιώντας πραγματικά στοιχεία της ζωής του,  που αποτέλεσαν τις μεγάλες επιτυχίες του. Το ίδιο έκανα και συνεχίζω να κάνω και εγώ, επιλέγοντας πραγματικά στοιχεία, αντί της ανεξέλεγκτης αφήγησης ιστοριών, με καλές ή κακές  βασίλισσες, πρίγκιπες, κακούς λύκους και δράκους, που ενδεχομένως να μην υπήρξαν ποτέ.

Από την άλλη, αποτελεί κοινή διαπίστωση, ότι η ανθρώπινη μνήμη συγκρατεί περισσότερο τις παλιές ‘’εγγραφές’’ της και δυσκολεύεται να κάνει το ίδιο για καινούργιες γνώσεις και εμπειρίες, αφού έχει κορεσθεί και δεν έχει βρεθεί ακόμα τρόπος αύξησης και ταξινόμησης του περιεχομένου της. Με λίγα λόγια λοιπόν, θα διηγηθώ ένα παλιό παραμύθι, όλα τα στοιχεία του οποίου  ανήκουν στο παρελθόν, αλλά είναι απόλυτα πραγματικά.

Μια φορά κι έναν καιρό λοιπόν, στη δεκαετία του 1950, έγινε η πρώτη μας συνάντηση στο Κέντρο Διαβιβάσεων στο Χαϊδάρι, όπου αμφότεροι υπηρετούσαμε ως εθελοντές και μας είχαν ανατεθεί  καθήκοντα εκπαιδευτού  στη ΣΕΜΤ [Σχολή Εκπαιδεύσεως Μηχανικών Τηλεπικοινωνιών]. Αργότερα, ύστερα από διαμαρτυρία του Μετσόβιου Πολυτεχνείου που διεκδικούσε το απόλυτο δικαίωμα χρήσης του όρου Μηχανικός, μετονομάσθηκε σε ΣΕΤΤΗΛ [ Σχολή Εκπαιδεύσεως Τεχνικών Τηλεπικοινωνίας]. Συνέχιζε πάντως να αποτελεί τη μοναδική σχολή ενημέρωσης στα νέα ηλεκτρονικά συστήματα για Αξιωματικούς και οπλίτες.

Με τον Κώστα ανήκαμε στον ίδιο λόχο και κοιμόμαστε στον ίδιο θάλαμο και στο ίδιο κρεβάτι [ εκείνος επάνω και εγώ κάτω]. Τότε για πρώτη μου φορά έκανα τη διαπίστωση, ότι κάτω από το στρώμα του υπήρχαν διάφορα βιβλία – όλα  Ρώσων κλασικών συγγραφέων – με τα οποία μέχρι τότε δεν είχα καμία επαφή. Συζητήσαμε το θέμα οι δυο μας και άρχισα τα πρώτα βήματά μου και εγώ, από το πόλεμος και ειρήνη του Τολστόι  και το έγκλημα και τιμωρία και  ηλίθιος του Ντοστογιέφσκι. Είναι ο άνθρωπος που μου γνώρισε – άθελά του – την λογοτεχνία και μου ενέπνευσε την αγάπη μου για τα γράμματα και εκ των πραγμάτων προκύπτει ότι τα κατάφερε θαυμάσια.

Είμαστε αχώριστοι και όταν ‘’ξεψαρώσαμε’’ και θελήσαμε να αποκτήσουμε πρόσθετα μορφωτικά εφόδια, συγκατοικήσαμε αρχικά στο Περιστέρι και στο τέλος στην οδό Σαρρή 32 στη συνοικία του Ψυρρή για να είμαστε κοντά στην πλατεία Κουμουνδούρου, από την οποίαν έφευγαν τα λεωφορεία για το Χαϊδάρι, που έπρεπε να βρισκόμαστε  ξημερώματα. Κατεβαίναμε στη στάση Παλατάκι της τότε λεωφόρου Καβάλας και ποιούντες την ανάγκη φιλοτιμία διανύαμε τη διαδρομή μέχρι το στρατόπεδο ,κάνοντας κόντρες μεταξύ μας [ με κέρδιζε στο πρώτο μέρος και τον ισοφάριζα στη συνέχεια ,λόγω καλύτερης αντοχής ή παρατεταμένης ταχύτητας. Συνεχίζαμε με όμορφα μουσικά ντουέτα, με ιδιαίτερη αδυναμία μας στη Σερενάτα του Σούμπερτ. Όταν πια οι αντοχές μας έπεφταν ή και για να μην αποτελούμε στόχο στο στρατόπεδο που πλησιάζαμε, συνεχίζαμε το ντουέτο μας ‘’σφυρίζοντας’’ πάντα πρίμο- σιγόντο – εγώ ήμουν ο τενόρος.

Μέσα στο στρατόπεδο αντιμετωπίζαμε από κοινού τα προβλήματα και τις αντιξοότητες, πράγμα που γνώριζαν καλά όσοι τυχόν ήθελαν να ‘’τα βάλουν μαζί μας’’. Θυμάμαι ένας έφεδρος Λοχίας  μας ‘’κάρφωσε’’ στο Α2 [Γραφείο πληροφοριών της Μονάδας] με αιτιολογία ότι μεμψιμοιρούσαμε για το φαγητό της ημέρας [ μελιτζάνες μπλούμ] και τη γλυτώσαμε με απλή επίπληξη.

Σε κάποια φάση [ μην ξεχνάτε αναφέρομαι σε  γεγονότα της δεκαετίας του 1950]  – με πρόσφατο τον εμφύλιο -  ζητήθηκε από το σύνολο των ανδρών  του στρατοπέδου,  να υπογράψουμε δηλώσεις αποκήρυξης του κομμουνισμού. Βρεθήκαμε στους λίγους που αρνήθηκαν, με το επιχείρημα ότι  δεν αποκηρύσσουμε κάτι που δεν υπήρξαμε ποτέ, διότι με αυτόν τρόπο ενοχοποιούμε το παρελθόν μας.  Πέρασε και αυτό χωρίς συνέπειες.

Στα τμήματα εκπαίδευσής μας, συχνά περνούσαν και αξιωματικοί, οι οποίοι μετά το τέλος της εκπαίδευσης παρέμεναν στις μονάδες της Σχολής  σαν διοικητές λόχων, γραφείο εκπαίδευσης κλπ]. Ένας Λοχαγός μιας  ανάλογης περίπτωσης – που προφανώς δεν ήταν ευχαριστημένος από τη βαθμολογία του που τον συνόδευε-  όταν βρεθήκαμε τρεις μας, έθεσε θέμα ‘’αν το ι στα δίχρονα  ίμος, ίκος και ινός είναι βραχύ ή μακρό. Εκείνος  επέμενε ότι ήταν βραχύ και εμείς ότι είναι μακρό. Μπροστά στην επιμονή μας, μας απάντησε με τρόπο απαξιωτικό ‘’θα μου πείτε εσείς  που είστε ένας κόκκος άμμου μπροστά μου ότι είναι μακρόν;’’. Ο φίλος μου, ετοιμόλογος και βέβαιος για την ορθή απάντηση, προσπάθησε να ψελλίσει ‘’χαριτολογώντας’’ μα είναι γνωστό κύριε λοχαγέ ότι εσείς είστε ένα τσουβάλι άμμος μπροστά μας ‘’. Αυτό , από ό,τι θυμάμαι είχε συνέπειες για τον φίλο μου τον Κώστα και τις ένοιωσε όταν αργότερα  βρέθηκε στο Άαχεν της Γερμανίας, για σπουδές, οι γονείς του συνάντησαν δυσκολίες στην Αποστολή συναλλάγματος. Εκείνος όμως δεν υποτάχθηκε στη μοίρα και τις επιλογές άλλων για το μέλλον του και σπούδασε- έστω και καθυστερημένα -  στο Πολυτεχνείο, εκείνο που είχε αποφασίσει.

Τον Λοχαγό αυτό, συνάντησα τη 10ετία του 1980, όταν εγώ βρέθηκα στις ΜΕΑ Βρυξελλών και εκείνος  ,Υποστράτηγος στα υψηλά κλιμάκια του ΝΑΤΟ. Συζητήσαμε το θέμα που θυμόταν καλά,  μου αντέταξε όμως ότι η στρατιωτική πειθαρχία απαιτούσε την αποδοχή της άποψης του ανωτέρου. Του απάντησα απλώς ότι δεν επρόκειτο για άποψη αλλά θέση της γραμματικής Τριανταφυλλίδη, η οποία δεν υπόκειται σε κανένα έλεγχο στρατιωτικής ορθότητας.

Με τον Κώστα δεν είχαμε μυστικά ,επικαλούμενοι αμφότεροι την  εκατέρωθεν βοήθεια ή συνέργεια, ακόμα και όταν είχαμε απομακρυνθεί μεταξύ μας. Τον ευχαριστώ ιδιαίτερα για την εμπιστοσύνη του και χαίρομαι που δεν την πρόδωσα.

Θα κλείσω με την τελευταία ημέρα της συμβίωσής μας [ ήταν και ένας τρίτος φίλος ο Γιώργος, ο οποίος δεν αφορά το σημερινό κείμενο] και τον τρόπο που χωρίσαμε τα ‘’τσανάκια μας]. Συμφωνήσαμε τι θα πάρει ο καθένας μας από την οικοσκευή μας, σε μένα έπεσε ένα κρεβάτι που είχαμε πάρει στο μοναστηράκι. Θυμάμαι ότι έμεινε εκτός διανομής ένα μικρό στρογγυλό ξυπνητήρι, με το οποία ‘’σουτάραμε’’ στους τοίχους του δωματίου μας. Στο τέλος το πήρα μαζί μου απλώς για να μην αφήσουμε ‘’σκουπίδια’’. Αυτό το ξυπνητήρι [κουρδιστό] αποχωρίστηκα με λύπη στο τέλος του 1959, όταν άνοιξα το νέο μου νοικοκυριό με τον γάμο μου. Δεν τόλμησα να το πετάξω, αφήνοντάς το να βρίσκεται κοντά μου ,ανάμεσα στα λοιπά αζήτητα του παρελθόντος μου!!!   Αντώνης