ΕΝΑ ΠΕΙΡΑΜΑ ΚΑΙ ΚΑΠΟΙΕΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ

 

ΕΝΑ ΠΕΙΡΑΜΑ ΚΑΙ ΚΑΠΟΙΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ

 

 

Αγαπητοί μου φίλοι, με καθυστέρηση αρκετών μηνών επανέρχομαι για λίγο στην παλιά μέθοδο των e-mail, ώστε τα όσα ακολουθούν να φθάσουν στα χέρια του καθενός σας, έχοντας την επιλογή να τα διαβάσετε συνολικά ή να τα πετάξετε στα σκουπίδια σας. Προσωπικά φυσικά προτιμώ το πρώτο και τα πιο αυστηρά σας – τεκμηριωμένα -  σχόλια.

Όπως είχα γράψει στην ιστοσελίδα μου το καλοκαίρι μου θύμισαν το παλιό ρητό, ‘’μάτια που δεν βλέπονται γρήγορά λησμονούνται’’, σε μια εποχή που όλοι μας έχουμε τις δικαιολογίες μας και είναι απόλυτα σεβαστές. Εγώ όμως, κρίνοντας καλοπροαίρετα θέλω να δείξω ότι η αγάπη συνοδεύεται πάντα από καλή προαίρεση.

Σας  συναποστέλλω λοιπόν  τη δημοσίευσή  στην ιστοσελίδα μου,  ένα ελάχιστο ποσοστό από λόγια με τα οποία  υποδεχθήκατε κάποτε τα κείμενά μου και ένα μακροσκελές κείμενο [ μπορείτε να το αποκαλέσετε και παραλήρημα αλλά δεν είναι] με την παράκληση να ακούσω μόνο τις όποιες αντιρρήσεις σας.

Ενδέχεται να ακολουθήσει και ένα χωριστό e-mail, μπορεί και το  τελευταίο μου, αφού αυτό τον  καιρό προχωρώ κάποια βιβλία μου και ‘’τακτοποιώ’’ το σύνολο των κειμένων μου για ενδεχόμενη χρήση τους, αποκλείοντας μάλλον την έντυπη δημοσίευσή τους. Αν μου μένει καιρός και έχω δυνάμεις θα συνεχίσω  στην ιστοσελίδα μου anpantar.blogspot.com.Αντώνης

Ακολουθούν συνημμένα κείμενα

 

 

       ΣΧΗΜΑ   ΠΡΩΘΥΣΤΕΡΟ

                   Αυτή είναι η ζωή μας

 

 

Είναι  πια επιστημονικά αλλά και εμπειρικά διαπιστωμένα όλα αυτά που μαθαίναμε παλιά στο σχολείο για τα σχήματα λόγου, ότι έχουν πλήρη εφαρμογή όχι μόνο στον λόγο μας [ γραπτό και προφορικό ] αλλά  και στην  καθημερινότητά μας.  Θα επιχειρήσω λοιπόν  ένα μικρό  και ίσως λιγάκι αφελές αλλά αθώο και άδολο πείραμα , με το αναφερόμενο στον τίτλο σχήμα, αρχίζοντας όπως πάντα με την ερμηνεία των όρων και  - εκ του ασφαλούς - σε προσωπικό επίπεδο.

Το σχήμα είναι ένα σύνολο από στοιχεία διατεταγμένα με συγκεκριμένο και  καθορισμένο τρόπο . Το καθένα από αυτά είναι ένα στοιχείο που μέσα στον εκάστοτε γεωγραφικό και ανθρώπινο τόπο,  συνθέτει το αποκαλούμενο σχήμα της ζωής μας. Φαντάζομαι τη ζωή μου σαν μια αδιάρρηκτη ακολουθία στοιχείων , σε ένα συνεχώς μεταβαλλόμενο σχήμα που ρέει σε διάφορους τόπους .Ο χρόνος που δημιουργεί αυτή την αλληλουχία, καθιστά το σχήμα της ζωής μας πρωθύστερο, δηλαδή καθορίζει τη σειρά, ποιο  θα είναι πρώτο , ποιο θα ακολουθεί, ίσως δε και ποιο θα είναι  το ύστατο, αυτό που θα κλείνει τον επί  γης κύκλο της ζωής.

 Η ταπεινότητά μου , που προφανώς και προδήλως βρίσκεται ήδη στο λυκόφως   της ζωής  , προσπαθεί να βάλει μια σειρά στα βιώματά της, αφού δεν της απομένει ανάλογη δυνατότητα να πράξει το ίδιο και για το άδηλο μέλλον!!!   Παράλληλα όμως , επιχειρώ ένα προσωπικό πείραμα που θα διαψεύσει ή θα επιβεβαιώσει παλιότερες σκέψεις και προτάσεις μου προς τους πρώτους [80-120] αποδέκτες των πονημάτων  μου , για τη διακοπή της αποστολής τους με  e-mail , αφού από τον Αύγουστο του 2016 δημοσιεύονται  όλα στην  προσωπική μου ιστοσελίδα [πλην των διαπροσωπικών μηνυμάτων].

 Στις  αρχικές μου σκέψεις  και  προσπάθειες  να δώσω τέλος στην άμεση ενημέρωση  της φιλικής αυτής ομάδας παραληπτών  με e-mail, οδηγήθηκα από τη σκέψη  ότι  ενδεχομένως παραβιάζω τη θέλησή τους , υποχρεώνοντάς τους ακόμα και από ευγένεια να ανέχονται την  είσοδό μου στους υπολογιστές τους, παρά την  απώλεια της αμεσότητας επαφής, που έχει κόστος  και σε μένα . Ομολογώ ότι συνάντησα αρκετές αντιδράσεις  από φίλους που επέμεναν στη συνέχιση της συνηθισμένης πλέον διαδικασίας.   Όμως, παρά τους αντίθετους  ισχυρισμούς πολλών ‘’αναγνωστών’’ και  τα  λίαν κολακευτικά σχόλια τους, προχώρησα τελικά στην απόφασή μου για διακοπή η απευθείας αποστολής των κειμένων μου και τον περιορισμό μόνο στην ιστοσελίδα μου. Τότε όμως διαπίστωσα ότι  σχεδόν κανένας από τους ‘’φανατικούς’’ αναγνώστες μου δεν με διάβαζε πια, όπως προκύπτει από τα στατιστικά στοιχεία της σελίδας μου. .

  Για να βάλουμε λοιπόν  τα πράγματα στη θέση τους και χωρίς κανένα παράπονο για κανένα , αφού οι ίδιοι γνωρίζουν ποιοι απλώς τα αποδέχονταν και πόσοι τα περίμεναν,  δικαιώνεται  τελικά η απόφασή μου για τη διακοπή της  χωριστής  αποστολής. Όποιος θέλει να τα διαβάσει ξέρει που θα τα βρει  και ‘’ούτε γάτα ούτε ζημιά’’ που λέει και ο σοφός λαός μας. Τα λόγια θαυμασμού μπορεί τη συγκεκριμένη στιγμή να απηχούσαν   την αλήθεια, κάποτε όμως  συντρέχουν και ειδικοί λόγοι που δυσκολεύουν τα πράγματα ή έρχεται και ο κόρος που αποτελεί επίσης φυσιολογική  ανθρώπινη κατάσταση ή ανάγκη. Εγώ πάντως προσθέτω στο τέλος  μερικούς  ενδεικτικούς  από τους χαρακτηρισμούς από τους αποδέκτες των κειμένων μου με e-mail, οι οποίοι στο σύνολό τους σταμάτησαν εντελώς  να με διαβάζουν . Με όλα αυτά τα σχόλια – αρνητικά ευτυχώς δεν έχω – και ξαναδιαβάζοντας- αισθάνομαι περήφανος που κατάφερα να τα κατακτήσω ή έστω να τα εκμαιεύσω.

Ερώτημά μου όμως  παραμένει εάν και κατά πόσον  έβλαψαν ή  ωφέλησαν τους αναγνώστες μου τα γραφόμενά μου. Τους διαβεβαιώνω ότι έκανα το καλύτερό μου και μάλιστα με τη μέγιστη ανθρωπίνως δυνατή ειλικρίνεια και αντικειμενικότητα .  Αυτός είναι και ο μόνος λόγος που σκέπτομαι, μετά το καλοκαίρι, να   στείλω σε όλους το παρόν με προσωπικό μου μήνυμα, για να είμαι βέβαιος ότι περιήλθαν σε γνώση τους τα ‘’συμπεράσματα του πειράματός μου’’.  Η ιστοσελίδα μου  πάντως έχει διεθνώς περισσότερους από 17.500 αναγνώστες και αυτό ισορροπεί κάπως τις εντυπώσεις μου και ‘’παρηγορεί’’ τον μοναδικό σκοπό του  εγχειρήματός μου. Δεν αναιρεί πάντως την γνωστή σε όλους αρχική μου σκέψη ότι κυρίως γράφω ΓΙΑ ΜΕΝΑ και για να σκοτώνω τις ατέλειωτες ώρες της ‘’επιλεγμένης’’ μοναχικότητάς μου. Αντώνης

Ακολουθούν κάποια  ΤΥΧΑΊΑ αποσπάσματα της  διαπροσωπικής αλληλογραφίας μας, για  απλή τεκμηρίωση της αλήθειας, με απάλειψη των στοιχείων των συνομιλητών μου, όπως όφειλα, αφού οι ελάχιστοι αναγνώστες μου που χρησιμοποίησα θέσεις τους,  ενθυμούνται προφανώς τα λεγόμενά τους.

 

ΠΕΜΠΤΗ 22 ΙΟΥΝΙΟΥ 2017

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΔΙΑΠΡΟΣΩΠΙΚΗΣ ΑΛΛΗΛΟΓΡΑΦΙΑΣ

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΔΙΑΠΡΟΣΩΠΙΚΗΣ ΑΛΛΗΛΟΓΡΑΦΙΑΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ ΤΩΝ ΚΕΙΜΈΝΩΝ ΜΟΥ. ΔΕΝ ΠΕΡΙΛΑΜΒΆΝΩ ΕΥΝΟΙΚΑ ΣΧΟΛΙΑ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΩΝ ΕΝΤΥΠΩΝ [ για να μην εκθέσω πρόσωπα] ΚΑΙ  ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΣΧΟΛΙΑΣΤΩΝ

21/6/2017 06:30 μμ

Εύχομαι Καλό Καλοκαίρι σε όλους με υγεία και με το καλό ΟΛΟΙ να ξαναβρεθούμε το Σεπτέμβρη.

Η πένα σου Αντώνη θα κάνει και αυτή .....διακοπές όπως μας ενημερώνεις. Προσωπικά θα μου λείψουν τα γραφόμενα σου.

Όταν είσαι μακριά από την Πατρίδα (έστω και ως προδότης .......) η κάθε επαφή με φίλους καλούς είναι συντροφιά πολύτιμη.

Καλές ψαριές και να προσέχεις.

Με φιλικούς χαιρετισμούς

16/6/2017 05:17 H TEΛΕΥΤΑΙΑ ΣΑΣ ΠΑΡΑΓΡΑΦΟΣ, ΜΟΥ ΘΥΜΙΣΕ ΤΟΝ ΜΑΚΑΡΙΤΗ ΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ ΜΟΥ, ΠΟΥ ΟΤΑΝ  ΣΥΝΕΒΑΙΝΕ ΚΑΤΙ ΠΑΡΟΜΟΙΟ (ΣΕ ΕΝΑ ΝΟΜΟ "ΤΡΙΠΩΝΑΝ" ΕΝΑ ΑΛΛΟ ΝΟΜΟ ΓΙΑ ΝΑ ΠΕΡΑΣΕΙ ΑΠΑΡΑΤΗΡΗΤΟΣ, ΕΛΕΓΕ ΟΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΞΕΤΑΖΟΥΜΕ ΠΡΟΣΕΚΤΙΚΑ ΤΟΥΣ ΝΟΜΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ "ΥΠΟΝΟΜΟΥΣ".

16/6/2017 09:08 μμ

Ατυχώς στην περίπτωσή μας υπάρχουν μόνο υπόνομοι -χωρίς τα εισαγωγικά.

2017-06-11 11:53 GMT+02:00

Προσωπικά έχω απογοητευτεί και από φίλους γιατρούς και μικροβιολόγους. Πήγαινα την πρώτη του μηνός και μου έλεγαν ότι έχουν συμπληρώσει τα δικαιούμενα ονόματα. Φίλη μου μικροβιολόγος, μου

ζητούσε τουλάχιστον τριπλάσια από τη συμμετοχή μου, με τη δικαιολογία ότι κάποιες εξετάσεις τις έστελνε στην Αθήνα – που ήταν ψευδές. Έτσι λοιπόν, από τριετίας έκοψα όλες τις εξετάσεις δηλώνοντας ότι μπορώ να ‘’πεθάνω και χωρίς τη συνδρομή τους’’. Προσευχηθείτε στο Θεό να σας έχει καλά, γιατί αλλιώς χαθήκατε. Εγώ όλα τα χόρτασα και   δεν θυσιάζω την προσωπική μου αξιοπρέπεια για να ‘’κερδίσω’’ μια στάλα χρόνο βαρετό. Αντώνης

11/6/2017 01:44

Ωραιότατος Αντώνη μου,

Την απόφασή σου να προχωρήσεις μέχρι την τελευταία σου στιγμή επί της γης κάτω από τις "φυσιολογικές" αντιδράσεις παρακμής του οργανισμού σου την έχω σκεφθεί και υιοθετήσει εδώ και αρκετό καιρό.

Η τελευταία μου εμπειρία με τον αδελφό μου με έκανε να σκεφτώ ότι η απόφασή μου είναι αυτή που πρέπει να τηρήσω χωρίς να παρασυρθώ από συναισθηματισμούς και ψεύτικες ελπίδες.

Η απόφασή μου όμως δεν μου απαγορεύει να ευχαριστήσω τον καλό μας φίλο Μιχάλη για την ενημέρωση που μας προώθησε. Να είναι καλά και ας συνεχίσει να μας ενημερώνει. Οτι γνωρίζουμε είναι καλό.

Η ημέρα όμως είναι όμορφη και ας μην αφήσουμε αυτές τις σκέψεις να την συννεφιάσουν.

One of the happiest moments in life is when you find the courage to let go of what you cannot change.

Πώς να κλείσω τα σημερινά?? Ως απλή  ή Ως η προδότρια ????? Για να γελάσουμε λιγάκι!!!

Φιλικά

2017-06-09 9:08 GΤΑ ΕΣΤΕΙΛΑ ΣΤΙΣ //ΠΡΟΔΟΤΡΙΕΣ ΤΙΣ ΚΟΡΕΣ ΜΟΥ, ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΓΕΛΟΙΟ, ΓΙΑ ΝΑ ΜΗ ΠΩ ΚΑΜΙΑ ΧΕΙΡΟΤΕΡΗ ΛΕΞΗ ΚΑΡΑΓΚΙ0ΖΟΠΑΙΚΤΗ ΚΑΖΑΚΟ, // ΝΑ ΔΟΥΝ ΤΗ ΔΙΑΦΟΡΑ. ΝΑΣΤΕ ΚΑΛΑ ΚΙ ΕΣΕΙΣ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΑΣ. ΟΛΟΙ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΜΑΣ ΕΦΕΡΑΝ Σ ΑΥΤΗ ΤΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ, ΚΑΙ ΣΤΗ ΧΕΙΡΟΤΕΡΗ ΠΟΥ ΕΡΧΕΤΑΙ ΜΑΣ ΕΚΑΝΑΝ ΝΑ ΛΕΜΕ ΕΥΤΥΧΩΣ ΠΟΥ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΣΤΟ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ.

ΑΚΟΥΣΑ ΠΡΟ ΗΜΕΡΩΝ ΜΙΑ ΕΚΠΟΜΠΗ ΝΑ ΡΩΤΟΥΝ ΚΑΠΟΙΟΝ //ΤΙ ΔΟΥΛΕΙΑ ΚΑΝΕΙΣ? ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΜΗΧΑΝΙΚΟΣ ΚΑΙ Ο ΔΙΠΛΑΝΟΣ ΤΟΥ ΕΜΕΝΑ ΕΥΤΥΧΩΣ ΜΕ ΕΒΓΑΛΑΝ ΑΝΑΠΗΡΟ ΠΑΝΩ ΑΠΟ 67%ΚΑΙ ΔΕΝ ΜΟΥ ΕΚΟΨΑΝ ΤΟ ΕΠΙΔΟΜΑ ΑΝΑΠΗΡΙΑΣ...... ΑΥΤΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΤΩΝ ΑΓΡΙΩΝ ΤΟΝ 21 ΑΙΩΝΑ.

ΤΗΝ ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΜΟΥ ΛΟΙΠΟΝ ΚΑΙ ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΚΑΛΑ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΩΣ.

ΦΙΛΙΚΑ

10/6/2017 12:45 πμ

Αγόρια, Αγόρια Καλησπέρα, (αν και η ώρα έχει φτάσει στις 23.30 ώρα Βελγίου)Διαβάζω τα κείμενα σας και σας ευχαριστώ πολύ γιατί με κάνατε να γελάσω!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Βγάλατε το άχτι σας και το χάρηκα ιδιαίτερα. Δεν καταλαβαίνω όμως γιατί τα έχετε βάλει με το Καζάκο και ποιός είναι ο ηθοποιός??. Προφανώς κάτι θα έχει προκύψει που δεν το έχω πάρει χαμπάρι (κατά τα τούρκικα απομεινάρια) δηλ δεν έχω ενημερωθεί.

Απόψε ο αγώνας της Εθνικής μας με της Ερζεγοβίνης έληξε 0-0. Έτσι προχωράμε. Τουλάχιστον κάπου να πάμε λίγο μπροστά.

Απορώ πώς τους κρατάμε ακόμα με όλα αυτά τα παρατράγουδα που κάνουν και ψηφίζουν μέτρα καταστροφικά για όλους μας μέσα από τις.....σαρδέλες!!!!!

Δηλαδή μόνο όταν αποφασίσουν οι "μεγάλοι"  ότι δεν τους θέλουν πλέον τότε και μόνο θα τους ξεφορτωθούμε??? 

 

Απόψε έχουμε μια φανταστική πανσέληνο Ας την απολαύσουμε όσο μπορούμε. Καλό Σαββατοκύριακο καλοί μου φίλοι.

 

Και καλό μας Ξημέρωμα.

 

9/6/2017 11:22 πμ

Εγώ ατυχώς για μένα και την οικογένειά μου, είδα τις παραστάσεις του κτηνώδους Καζάκου, από κοντά και για 12 χρόνια.     Βλέπω ακόμα τον λαό του τέως υπαρκτού σοσιαλισμού που έχει οδηγηθεί [ από την αγανάκτηση] στην ακροδεξιά και προβληματίζομαι αν λόγω ηλικίας έπαθα ‘’μαλάκυνση’’ εγκεφάλου ή αυτοί δεν έχουν καταλάβει που οδηγούνε το λαό με τις αμέτρητες ……..κίες  τους. Αντώνης

 

2017-06-07  17:18

 

Πολλαπλή η νοσταλγία  από ton Τom Jones και ιδιαίτερα  την Delilah.  Άκουσα το τραγούδι του το 1968, που κυκλοφόρησε, την ίδια εποχή που στην Πράγα που υπηρετούσα , ζούσα τη σοβιετική εισβολή και την Άνοιξη της πόλης. Αγόρασα το δίσκο του αμέσως και τώρα τον ξανάκουσα και στις δυο εκτελέσεις[ 1968-2009]. Ύστερα από 41 χρόνια φαίνεται πιο γοητευτικός και η φωνή του   ‘’καμπάνα’’. Μόνο που η τελευταία του εκτέλεση  είναι δύο τόνους πιο χαμηλά, χωρίς αυτό να επηρεάζει την όμορφη ακρόαση και συνετή του θέαση..

            Τελειώνω με μια αφελή – όπως πάντα – απορία, πιο από τα σημερινά τραγούδια θα ακούγεται ευχάριστα ύστερα από σαράντα χρόνια. Σήμερα για να ακουσθούν τσιτσιδώνονται , προκαλούνε σκάνδαλα ή ‘’σέρνουνε καράβια’’.  Υπάρχουν πάντα οι λαμπρές  ελάχιστες εξαιρέσεις κι αυτές λίγο πιο παλιές, που απλά επιβεβαιώνουν τον κανόνα.. Ωραίες αναμνήσεις, ευχαριστώ. Αντώνης

 

 7/6/2017 10:46 μμ

 Είμαι σίγουρη ότι δεν θα υπάρξουν αναμνήσεις στους νεότερους ακούγοντας κάποιο ή κάποια τραγούδια του σήμερα.

Για λίγα λεπτά σε κάποιο δελτίο ειδήσεων ξένου σταθμού άκουσα 2-3 τραγούδια του φετινού Eurovision. Θεέ μου τι ήταν αυτό?????

Να κάνουμε το σταυρό μας που ζήσαμε μια όμορφη εποχή με αρκετές δυσκολίες που και αυτές κάτι μας προσέφεραν θετικό στη ζωή μας. Δυστυχώς δεν μπορέσαμε να συνεχίσουμε αυτή την ωραία εποχή. Ξεφύγαμε και μάλιστα κάποιοι ξεφύγαμε αρκετά. Και να τα αποτελέσματα στα παιδιά μας. Δουλεύουν ακατάπαυστα, γυρίζουν σπίτι ξεθεωμένα και δεν μπορούν να προσφέρουν στα παιδιά τους ώρες μοναδικές μεταξύ γονιού και παιδιού.

Και τι γίνεται με τόση δουλειά που πατάνε?? Κάποια ευρώ παραπάνω σε κάποιο λογαριασμό που δεν δίνει πάρα πάνω από το 0,011% ενώ οι Έχοντες και Κατέχοντες τα ιδρύματα αυτά απολαμβάνουν τον ιδρώτα των παιδιών μας.

Οπως γράφει η κα Δημουλά "..ο καιρός μας λιγοστεύει / ας προσπαθήσουμε να δώσουμε ότι μπορούμε στους γύρω μας από την ομορφιά που έχουμε κρατήσει σαν θησαυρό μέσα μας".

 

Καλό μας ξημέρωμα καλοί μου φίλοι

 

 

22/5/2017 01:59 μμ

 

 

 Αντώνη μου και πάλι γεια σου !  

Σου εύχομαι να είσαι πάντα καλά !

Σου ανταποδίδω επίσης και τις ευχές για την οικογένειά σου !

Ο πάντα φίλος σου, Κώστας. 

 

Maandag 22 mei 2017 10:28:20

Αγαπημένε μου φίλε Κώστα, μου λείπεις όπως  και η ζωή μας  στις Βρυξέλλες.

Αρχικά χαίρομαι ειλικρινά και σας  συγχαίρω  - εσένα και την αγαπητή που την ευχαριστώ για τους χαιρετισμούς της – για τα παιδιά και τα εγγόνια σας. Να τα χαίρεστε και να είστε όλοι σας γεροί και τυχεροί.

Όσον αφορά τη φιλία μας – όπως συμβαίνει γενικότερα με αυτήν – αποτελεί επιλογή και συνεπώς έχει σταθερά θεμέλια , σε αντίθεση με τη συγγένεια που την αποδεχόμαστε όπως  είναι. Η φιλία έχει και κάποια άλλα στοιχεία που τη διακρίνουν από όλες τις άλλες σχέσεις. Δοκιμάζεται στο χρόνο και αν δεν έχει γερά θεμέλια γκρεμίζεται, αποτελεί δε ίδια τιμή και για τις δυο πλευρές. Δεν ξέρω αν σου έμαθα κάτι, αλλά είμαι βέβαιος ότι και εγώ έμαθα πολλά από σένα, γιατί πάντα σεβόμουν τους φίλους μου και κρατούσα  όσα θετικά τους κοσμούσαν. Με την αγάπη μου Αντώνης

 

           

 

Πρέπει να γνωρίζεις, ανεξάρτητα από το γεγονός ότι δεν τα σχολιάζω και ότι έτσι

δεν επικοινωνούμε τακτικά , πως κάθε σχεδόν ημέρα διαβάζω τα mails σου με όλα τα ωραία που γράφεις !

Νοιώθω με αυτόν τον τρόπο, πίστεψε με, ότι ο φίλος μου '' ο Αντώνης ο Ταρνανάς είναι μπροστά μου'' !

Συνέχισε όσο έχεις κουράγιο και όρεξη, εγώ θα ''μπαίνω'' στο anpantar και θα τα διαβάζω

από εκεί, γιατί αλλιώς δεν μπορώ. Πάντως τα διαβάζω όλα σχεδόν ανελλιπώς.

Με την ευκαιρία θα ήθελα να σου πω, ότι πάντα θεωρούσα τον εαυτό μου τυχερό που σε γνώρισα,

γιατί  πέρα από  τη δεδομένη αξία σου, αυτή δηλαδή που έχεις σαν άνθρωπος και φίλος,

μου φέρθηκες πάντοτε άψογα και μου έμαθες κάποια ''πράγματα'' σημαντικά στο διάστημα

που βρεθήκαμε μαζί . Μπορεί να μη στο είπα αυτό ποτέ ''καθαρά'', είναι πάντως η αλήθεια !

Σου είμαι γι' αυτό ευγνώμων.

Έχω τρία εγγόνια [αγόρια] από την  και μία εγγονή από

τον ! Το πιό μεγάλο εγγόνι είναι 9 χρονών και το πιό μικρό 3 !

Η  είναι εδώ δίπλα μου και σου ανταποδίδει τους χαιρετισμούς σου.

Να είσαι πάντα καλά, 

Με αγάπη ο φίλος σου

 

 

 

 

Δευτέρα, 5 Ιουνίου 2017 12:28 μμ

Αντώνη μου Καλημέρα και Καλή Εβδομάδα,

 

Είναι κάποιες μέρες που δεν έχω επικοινωνήσει μαζί σου γιατί είχα όλες τις προετοιμασίες για τη βάπτιση του τρίτου εγγονού μου Τζωρτζίνου που έγινε στην εκκλησία του Αγίου Γεωργίου των Ελλήνων στην Βενετία λόγω καταγωγής του πατέρα του.

Έτσι από την περασμένη Πέμπτη είμαστε εκεί και τελειώσαμε χτες με το καλό επιστρέφοντας στα "πάτρια" εδάφη του Βελγίου.

Ο Θεός να προστατεύει τα βήματα του και όλοι μας να έχουμε υγεία να απολαμβάνουμε ο ένας τον άλλον.

Όπως πάντα τα γραφόμενα σου είναι μεστά από νοήματα και αλήθειες.

Θα σταθώ όμως στην τελευταία παράγραφο του κειμένου σου που είναι γραμμένο με κόκκινο μελάνι και αναφέρει ότι η εμπειρία δεν αποκτιέται μέσα από σπουδές παρά από τα όσα μαθαίνουμε ή παθαίνουμε καθημερινά στο πέρασμα μας από τη ζωή.  Μακάρι οι νεότεροι να το χωνέψουν αυτό και να ακούνε λιγάκι περισσότερο τα όσα προσπαθούμε να τους μεταφέρουμε μήπως και ξεφύγουν από έστω και λίγες παγίδες της ζωής.

Να είσαι καλά για να σε διαβάζουμε όσο γίνεται συχνότερα.

Με το καλό να τα ξαναπούμε και η σημερινή θρησκευτική εορτή ας μην είναι απλά μια γιορτινή ημέρα, αλλά ας δώσει φώτιση σε ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ.

2017-06-05 17:4

 Ανταποδίδω τους χαιρετισμούς και στέλνω τις ευχές μου με την ευκαιρία της βάπτισης του νεαρού Τζωρτζίνου. Νάναι γερός και τυχερός με όλους τους δικούς του.

Όσον αφορά την παρατήρησή σου στην τελευταία παράγραφο  του κειμένου μου , χαίρομαι που συμφωνείς. Από το αμέσως προηγούμενο κείμενό μου θα κατάλαβες ότι αναστέλλω – έστω και προσωρινά – κάθε μου πολιτικό σχόλιο, γιατί άρχισα να νοιώθω λίγο- πολύ σαν  γραφικός στα μάτια των δικών μου. Αφού δεν με κατανοούν αυτοί πως μπορώ να απαιτώ να με αποδέχονται οι άλλοι;

Γράφω μόνο για τον εαυτό μου και συγκεντρώνω υλικό για  ένα μελλοντικό βιβλίο μου. Κατά τα άλλα, θα απαντώ σε προσωπικά μηνύματα και ενδεχομένως θα ασχολούμαι με άλλα θέματα που με ενδιαφέρουν. Η θεία φώτιση ευπρόσδεκτη αλλά δεν βλέπω ‘’αποδέκτες’’, αφού δηλώνουν άθεοι ενώ είναι Θεομπαίχτες. Αντώνης

 

6/6/2017 11:36 πμ

Α Χαχαχαχα Αντωνη μου έφτιαξες την ημέρα με τα γραφόμενα σου !!!!!! σχετικά με τους Θεομπαίχτες. Και να ήταν μόνο αυτό το χαρακτηριστικό τους......

Χτες το βραδάκι για να περάσει λίγο η ώρα βάλαμε στο ίντερνετ να ακούσουμε την εκπομπή ΑΚΡΑΙΩΣ της Κυριακής με τον κ. Πρόεδρο της Βουλής και πατέρα ενός νεαρού που έχει διαπράξει κάποιες αξιόποινες πράξεις σε Τράπεζες για να βοηθήσει τους φτωχούς!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Μα ήταν για γέλια ατελείωτα τα όσα έλεγε. Τα πιστεύουν?????????? Πώς τα μηχανεύονται???????????? Σε τι περίεργους κόσμους ζούνε??????????????????????? Αλλά το πιο θλιβερό είναι ότι τους έχουμε δώσει το δικαίωμα να πιστεύουν ότι απευθύνονται σε απόλυτα ηλίθιους, διανοητικά ανάπηρους πολίτες.

Δεν θα χαλάσω περαιτέρω την ημέρα μας με αυτούς. Και έχω μια ψυχική ευεξία γιατί αρχίζω τις ετοιμασίες για τον ερχομό μας με το καλό στην Πατρίδα σε περίπου 15 ημέρες.

Καλή μας Ημέρα και με το καλό να τα ξαναπούμε όπως εσύ επιθυμείς.

 

 17/5/17,

Αγαπητέ μου φίλε , ξέρεις ότι πέραν της ενασχόλησης μου με τα πολιτικά

και ΟΧΙ ΚΟΜΜΑΤΙΚΑ  -ΠΟΥ ΠΡΑΓΜΑΤΙ ΣΥΧΑΙΝΟΜΑΙ- η όλη μου ενασχόληση με     την αρθρογραφία ξεκίνησε από την βασική μου αγάπη για τη γλώσσα και τη σωστή χρήση της. Στην αρχαία ελληνική υπάρχει ένα νομικό απόφθεγμα - '' αξίωμα'' και όχι τσιτάτο, που αναφέρει ''μηδενί δίκην δικάσεις πριν αμφοίν μύθον ακούσεις''.  Δεν μπορώ Μιχάλη μου να παριστάνω τον κήνσορα μιας κατάστασης πριν ακούσω και τις δυο πλευρές. ''Ουδέν καλόν αμιγές κακού'', που λένε στο χωριό μου. Έτσι λοιπόν  αναγκάζομαι να τους ''τρώω στη μούρη μου'' για να μπορώ να εκφέρω δίκαιη προσωπική γνώμη και άποψη. Πολύ ακριβό σπορ  δημοκρατία, που λένε οι ποδοσφαιρόφιλοι. Η λεκτική μου ''ντρίμπλα'' ότι δεν παρακολούθησα τις δηλώσεις των μελών της αντιπολίτευσης  είναι ένα  απλό λογοτεχνικό τρικ , για να γίνει πιο εμφανής  η  αντιδιαστολή. Με όλη μου την αγάπη.   Αντώνης

Στις 12:50 μ.μ. Τετάρτη

Τελικά δεν ξέρω γιατί πρέπει να ντρεπόμαστε περισσότερο, για το περιεχόμενο του Νομοσχεδίου που μας οδηγεί σε εθνικό εξευτελισμό, ή για τις δικές μας επιλογές;

Αυτοβούλως και συνειδητά επιλέξαμε τους καταληψίες  να πειραματιστούν – εν

λευκώ – τις τύχες της χώρας μας. Σε αμφότερες τις περιπτώσεις οφείλουμε να

 πληρώσουμε για την απερισκεψία μας. Περαστικά μας και ας αφήσουμε κατά μέρος

τα ‘’κροκοδείλια’’ δάκρυά . Σε κάθε ‘’συναλλαγή’’ υπάρχουν κέρδη και ζημίες

 και κυρίως ρίσκα. Παίξαμε [ κάποιοι άλλοι έπαιξαν και για μας] και χάσαμε.

‘’ Δεν ήρθε δα και το τέλος του κόσμου’’, όπως είπε στη Βουλή κυβερνητικό

 στέλεχος.

Αντώνης Ταρνανάς

, 17 Μαΐου 2017    ΚΑΛΗΜΕΡΑ

ΧΑΙΡΟΜΑΙ ΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΑΚΟΥΣ. ΕΓΩ ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΜΟΥ ΕΡΧΕΤΑΙ ΕΜΕΤΟΣ.

17/5/2017 06:24μμ

Αντώνη γεια σου

Για μίαν ακόμα φοράν ήσουν καταπληκτικός. Συγχαρητήρια καί ΠΆΛΙ,

 

 

14/5/2017 02:56 μμ

‘’Είναι πολύς καιρός που απέχω από πολιτιστικές και λοιπές κοινωνικές εκδηλώσεις της πόλης μου , για διάφορους λόγους, προσωπικής  επιλογής ή άλλων παραγόντων. Ομολογώ ,  ότι  χάρηκα ιδιαίτερα για τη χθεσινή μου ‘’επανεμφάνιση’’ , στην οποία συνέδραμαν  πολλές και ευτυχείς συγκυρίες Πρώτες και κύριες  υπήρξαν  η  συμμετοχή και  παρουσία ενός αγαπητού μου φίλου και παλιού συνάδελφου και το περιεχόμενο του βιβλίου, που έχει άμεση σχέση με την καταγωγή της καρδιάς μου  και τον τόπο γέννησης και διαμονής μου.

Πρόκειται για ένα πολυσέλιδο έργο, απόσταγμα σοβαρής και μακρόχρονης έρευνας του κ. Νικολάου Εμμ. Παπαοικονόμου, που εκδόθηκε από την Εταιρεία Μακεδονικών Σπουδών, και φέρει τον τίτλο ‘’Προσωπογραφία Αγωνιστών του 1821’’. Έχει στενή και άρρηκτη σχέση με τους αγώνες των Μακεδόνων της Χαλκιδικής και Θεσσαλονίκης  που   πολέμησαν και έδωσαν τη ζωή τους για την απελευθέρωση από τον τουρκικό ζυγό και της δικής μας  περιοχής. Ένα μεγάλο μέρος της Αταλάντης κατοικείται από  τους απογόνους αγωνιστών  της ευρύτερης Μακεδονίας μας, και αποτέλεσε μεταγενέστερα, πόλο έλξης και άλλων Μακεδόνων – κυρίως ειδικών μαστόρων - που εργάστηκαν στην ευρύτερη περιοχή και συνέβαλαν  στην ανάπτυξη της. Αρχικά ο οικισμός αποτέλεσε χωριστό Δήμο ή Κοινότητα [ Πέλλας και Κάτω Πέλλας] - στη σημερινή Σκάλα της Αταλάντης- και αργότερα ενσωματώθηκε  πλήρως [;] στην συνολική πόλη. Με τις ιστορικές λεπτομέρειες ασχολείται το  βιβλίο, - το οποίο ακόμα δεν πρόλαβα να διαβάσω ούτε είμαι  ειδικός για να το κρίνω – γι’ αυτό και θα περιοριστώ  στην επιμελή ανάγνωσή του , συνεχίζοντας  με τα υπόλοιπα.

 Πέραν των κατά καιρούς προνομίων, περιορισμών και γεωγραφικών ορίων των δύο τομέων,  για μας τους γηραιότερους υπήρχε ένα φυσικό όριο – αποδεκτό από όλους – που ήταν ο παλιός και ‘’υπογειοποιημένος’’ πλέον καταρράκτης, που χώριζε το δυτικό κομμάτι [Μακεδονία] από το ανατολικό της παλαιάς έως αρχαίας  πόλης της Αταλάντης. Στα πρόθυρα των 84 χρόνων μου, έχω ζήσει  τις έριδες, τους ανταγωνισμούς , ενίοτε δε και τις αντιπαλότητες, ανάμεσα στους δυο τομείς της πόλης. Περισσότερο  εμφανείς ήσαν οι διαμάχες για το ‘’παζάρι’’ με τις κρύες πηγές του, που υδροδοτούσε όλη την πόλη, ενώ για μια περίοδο  είχε παραχωρηθεί προνομιακά  μόνο στους Μακεδόνες οικιστές. Κατά την παλιά μας συνήθεια και αυτό ακόμα το αγαθό της φύσης, αποτέλεσε στοιχείο τριβής και διαμάχης και μάλιστα  χωρίς σημαντικό  λόγο. Αναφέρω ενδεικτικά, ότι  κάποιες στάμνες των ‘’ανατολικών’’, επέστρεφαν άδειες ή σπασμένες, αφού  οι ‘’δυτικοί’’ κτήτορες[ μέσω των περιοίκων της πηγής]  δεν ήθελαν να μοιραστούν το προνόμιό τους. Δεν αναφέρομαι σε ξυλοδαρμούς και σοβαρότερα περιστατικά που ήσαν πολύ πςριορισμένα. Υπάρχουν επίσης και αντίστροφα παραδείγματα σε άλλους - λιγότερο σημαντικούς τομείς- που την πίεση υφίσταντο οι δυτικοί. Δείγματα των καιρών και της φυλής μας, που ευτυχώς ο πανδαμάτωρ χρόνος και κυρίως οι μικτοί γάμοι ανάμεσα στην ‘’Ανατολή και τη Δύση’’ μιας κωμόπολης, περιόρισαν  τις αντιπαραθέσεις   σε λεκτικό  μόνο επίπεδο  .

Δεν θα αναφερθώ σε  βασικές και διοικητικές κυρίως  διαφοροποιήσεις ανάμεσα στις δύο συνιστώσες της κωμόπολης, γιατί δεν θέλω να ‘’ξύνω παλιές πληγές’’, αλλά θα περιοριστώ  σε ένα διακριτό  αισθητικό αλλά και πρακτικό χαρακτηριστικό  στοιχείο της πόλης, που αποτελεί η θαυμάσια ρυμοτομία του δυτικού τομέα. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι ο οικισμός των Μακεδόνων χτίστηκε εξ υπαρχής  κυρίως στην περιοχή που γκρεμίστηκε  ο τουρκομαχαλάς , ενώ η υπόλοιπη πόλη συνέχισε- ακόμα και μετά τον μεγάλο σεισμό -  τον ‘’άναρχο’’ τρόπο, που επικρατούσε την εποχή της τουρκοκρατίας. Θέλω επίσης να σημειώσω ότι, παρά τα όσα μικρά προβλήματα δημιουργεί γενικότερα  στους Έλληνες η ‘’ ανεπιθύμητη συγκατοίκηση’’, δεν έγιναν ακραίες διακρίσεις που να διχάσουν  σοβαρά τους κατοίκους. Ενδεικτικά αναφέρω ότι πολλά σπίτια παλιών Μακεδόνων αγωνιστών [Γκάτσος, Δουμπιώτης , Καρατάσος κλπ], βρίσκονται στον ανατολικό τομέα   και τα ονόματά τους φέρουν αρκετοί δρόμοι της  ίδιας περιοχής.

Αφήνω λοιπόν τα ιστορικά στοιχεία στους ειδικούς, αφού τώρα πια τα πάντα είναι μικτά και συνεχίζω την αναφορά μου στη χθεσινή σπουδαία εκδήλωση, που ξεκίνησε από μια πρωτοβουλία του Συλλόγου Παγχαλκιδικιώτικου Συλλόγου Αθηνών ‘’ο Αριστοτέλης’’. Η λαμπρή όπως γνωρίσαμε από κοντά, διοίκηση του συλλόγου -μέλος του οποίου είναι και ο φίλος μου ο Βασίλης Κυριάκος- έδωσε τη σκυτάλη στον Δήμο Λοκρών. Δυο δραστήριοι άνθρωποι του Δήμου – ο Αντιδήμαρχος κ. Γιώργος Βλαχάβας και η κυρία Μαρδίτσα Ζεκεντέ-Καρέτζου από τη Βιβλιοθήκη, κατέθεσαν την ψυχή και όλο τους το μεράκι για να φέρουν σε αίσιο πέρας το έργο τους. Από την άλλη πλευρά, οι εκπρόσωποι του αδελφοποιημένου πλέον συλλόγου, μας κατέπληξαν με τη  μακεδονική τους δωρική λιτότητα. Ο συγγραφέας και ο φίλος του πολιτικός επιστήμονας ,που προλόγισε το βιβλίο, μας έδωσαν ένα δείγμα της λεβεντιάς και της ‘’ήρεμης δύναμης’’,  που διακρίνει τους πολίτες σε ενεργούς και ‘’καναπεδάτους’’.  Σπουδαίοι υπήρξαν  όλοι οι ομιλητές και ιδιαίτερα σαφής και αναλυτική η κυρία φιλόλογος , που ανέπτυξε τα ιστορικά στοιχεία  της εποχής. Με εξέπληξε θετικά η παρουσία του Προέδρου των Μακεδόνων Οικιστών της πόλης μας, μπράβο του.

Ελπίζω και εύχομαι η αδελφοποίηση να αποτελέσει μια επί πλέον αφορμή για το   συναισθηματικό δέσιμο, με φιλία και αγάπη  και      να αποτρέψει τη συνήθη φθορά που  διέπει γενικώς  τους  ‘’συγγενικούς’’ δεσμούς των ανθρώπων !!!. Ο υποφαινόμενος, αισθάνομαι  γνήσιος Μακεδόνας από την πλευρά του πατέρα μου, [Πεντάλοφος Βοίου Κοζάνης] και επίσης γνήσιος Ρουμελιώτης , από την πλευρά της μητέρας μου, που γεννήθηκε και έζησε – προ του γάμου της -  στο ανατολικό κομμάτι της πόλης  στην οδό  που φέρει  το όνομα του Μακεδόνα οπλαρχηγού Αναστάσιου  Καρατάσου.

 Από τα παιδικά μου χρόνια μέχρι τα σημερινά μου γεράματα κατοικώ στα όρια των δύο τμημάτων της Αταλάντης και κρατώ για τον εαυτό μου τις επιλογές τις καρδιάς μου.             Πιστεύω δε ότι τα συναισθήματα δεν καθορίζονται με  τη συμμετοχή σε συλλόγους [ που θεωρώ θετική και πολύ χρήσιμη] και ταμπέλες καταγωγής. Όλες οι περιοχές έχουν καλούς και κακούς ανθρώπους  και αρκεί να μπορούμε να κάνουμε τις σωστές επιλογές- με τα θετικότερα  χαρακτηριστικά - από τις γονικές μας ρίζες.  Αντώνης Ταρνανάς’’

 

15.5.2017 12.04 π.μ. AlanantiLibrary

 κ. Αντώνη καλησπέρα.

 

Ευχαριστούμε για το πολύ εύστοχο, κατατοπιστικό και συνάμα συναισθηματικό κείμενο που μας αποστείλλατε.

 

Πράγματι διαβάζοντάς θεωρώ ότι εκφράζετε την κοινή γνώμη στο σύνολό της ή τουλάχιστον μέρος του συνόλου των συνανθρώπων μας που σκέφτονται και αισθάνονται όπως εσείς, που διατυπώνετε την σκέψη και άποψή σας σαφέστατα. Το εν λόγω κείμενο θα εκτυπωθεί, όπως και κάθε κείμενό σας, θα είναι στη διάθεση του αναγνωστικού κοινού της βιβλιοθήκης και θα αρχειοθετηθεί ένα αντίτυπό του στο φάκελο της σχετικής εκδήλωσης.

 

Σας εκφράζω τις προσωπικές μου ευχαριστίες για τα καλά σας λόγια, αν και κάθε τι που εντάσσεται στο πλαίσιο των δραστηριοτήτων της βιβλιοθήκης, της τοπικής ιστορίας και της πολιτιστικής μας ταυτότητας, θεωρώ ότι είναι υποχρέωσή μου να το υποστηρίξω, να το αναπτύξω,να το προωθήσω και να το διαφυλάξω.  

 

 

Σας εύχομαι καλή συνέχεια στην έγγραφη δραστηριότητά τας.

Να είστε πάντα καλά.

 

Με εκτίμηση

 

 

14.5.2017 08.57 μμ

 Αντώνη καλησπέρα σου. Διαβάζω ανελλιπώς τις αναρτήσεις σου και σε συγχαίρω για το "χειρισμό" της  γλώσσας  και τη συγγραφική σου δεινότητα.

Η άποψη μου βέβαια δεν έχει τη βαρύτητα ειδικού επί της γλώσσας, εγώ απλά χαίρομαι που διαβάζω τα κείμενα σου για οποιοδήποτε θέμα, ανεξάρτητα αν κάθε φορά σου γράφω για το εν λόγω θέμα που διαβάζω.

Για μια ακόμα φορά σε ευχαριστώ που με συμπεριλαμβάνεις στους φίλους σου.

Γιάννης

 

Πέμπτη, 11 Μαΐου 2017 12:05 μμ

 Άραγε πόσοι από εμάς γνωρίζουμε την έννοια της περίφημης φράσης που είπε ο Λεωνίδας στις Θερμοπύλες το 480 π.Χ. όταν ο Ξέρξης του ζήτησε να παραδώσει τα όπλα του; Τότε! αυτός απάντησε με την ανά τον κόσμο πλέον γνωστή φράση «Μολών Λαβέ». Το γεγονός ότι δεν γνωρίζουμε πολλοί την πραγματική έννοια της φράσεως αυτής φαίνεται, από την σκέψη ακόμη και των μεταφραστών της αρχαίας αυτής φράσεως ως «Έλα να τα πάρεις». Έτσι! βλέπουμε και στις ξένες πολεμικές ταινίας της Μάχης των Θερμοπυλών, να το αποδίδουν με την φράση «come and get them».

Όμως! ο Λεωνίδας όταν έλεγε την φράση αυτή, δεν εννοούσε «έλα να τα πάρεις».

Σε ομιλία του, προ ετών, ο εξαίρετος καθηγητής κλασικής φιλολογίας και ιστορικός κ. Α. Αντωνάκος μας εξηγεί και μας δικαιολογεί πλήρως, γιατί ο Λάκων Λεωνίδας δεν είπε το αυτονόητο «Ελθών Λαβέ» και είπε το «Μολών Λαβέ». Γνωρίζουμε ότι, στην Ελληνική γλώσσα, για να δηλωθεί το ρήμα «έρχομαι» ή «πορεύομαι» ή «πηγαίνω» κ.λπ. υπάρχουν δεκάδες τύποι, εκ των οποίων ο καθένας έχει μια ειδοποιό νοηματική διαφορά από τον άλλο και δηλώνει κάτι έστω και λίγο αλλά διαφορετικό.

Όταν οι αρχαίοι Έλληνες χρησιμοποιούσαν το ρήμα «βλώσκω» το οποίο έχει αόριστο «έμολον» και μετοχή αορίστου «μολών» εννοούσαν έρχομαι κάπου ή πηγαίνω κάπου, αφού όμως πρώτα βρίσκω τα ψυχικά αποθέματα, δηλ. το θάρρος της ψυχής. Άρα! Όταν ο Λεωνίδας απάντησε στην απαίτηση του Ξέρξη με το «μολών λαβέ», δεν εννοούσε απλά «έλα να τα πάρεις» αλλά εννοούσε ο Λεωνίδας˙ «βρες πρώτα το θάρρος και μετά έλα να τα πάρεις» ή όπως θα λέγαμε απλά «αν έχει κότσια έλα να τα πάρεις».

Και! στην φράση αυτή παρατηρούμε, την υπέροχη,

 

 

Ελένη μου καλημέρα σου. Τελευταία βρίσκεις πάντα κάτι που με γυρνάει στο μακρινό μου παρελθόν. Προσωπικά ευτύχησα να έχω δασκάλους που μου έμαθαν  το ρήμα βλώσκω ,   τη μετοχή του αορίστου και τη σημασία του.  Ζώντας σε κοντινή περιοχή με τις Θερμοπύλες, η αναλφάβητη συγχωρεμένη  μητέρα μου – κάθε φορά που περνούσαμε από το μέρος- μου επαναλάμβανε τη φράση του Λεωνίδα ως εξής.. ‘’ Αν σου βαστάει  έλα να τα πάρεις’’. Είναι επίσης  σημαντικό ότι τη διαφορά του μολών από το ελθών, το ήξεραν και οι τριακόσιοι Σπαρτιάτες, η εκπαίδευση των οποίων δεν ήταν στεγνά  στρατιωτική. Είμαι σίγουρος ότι σε λίγα χρόνια οι νεοέλληνες θα συνεννοούνται με τα greeklish, για να μην πω με νοήματα. Αντώνης

 

 

10/5/2017 07:19 μμ

 

ΘΕΩΡΙΑ ΤΗΣ ΣΧΕΤΙΚΟΤΗΤΑΣ ΚΑΙ Η ΑΣΧΕΤΟΣΎΝΗ

 

 

Είναι η μόνη γλώσσα που καταλαβαίνουν – άλλωστε η νοημοσύνη τους δεν βοηθάει για κάτι καλύτερο.

Τη γλώσσα πού  έμαθα την κρατώ για ένα  άλλο κόσμο χωρίς αυτούς ,ευχόμενος  να μην ξαναβρεθούν μπροστά μου. Αντώνης

 

 

Τετάρτη, 10 Μαΐου 2017 07:09 μμ

 

 

 

 

 

Πάλι ψάχνεις να βρεις και μπράβο στο κουράγιο σου!!!!!!

Δεν κατάλαβες του έδωσε την θεωρεία της σχετικότητας του Αϊνστάιν διότι είναι 

Άσχετος όπως άλλωστε είναι Άσχετοι όλοι τους.

Ναι μας κρύβουν πολλά......αλλά τα πιο σοβαρά είναι αυτά που κάποτε με τις μικρές 

δυνάμεις καθένας από το μετερίζι του, προσπαθούσαμε  να αποτρέψουμε.

Τώρα δεν νοιάζεται κανείς και το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι τα προνόμια τους

και ότι άλλο τους προσφέρει η εξουσία.
Ο Σουλτάνος δεν κρύβει πια τις ορέξεις του και το χειρότερο ότι ξεμούριασαν και

οι Αλβανοί .Χωριά που αν γίνει το κακό στα Σκοπιά  εκεί πάμε για Τσάμικο.

Πάντως μην ανησυχείς ,ο μέγας Στρατηλάτης μόλις τους προειδοποίησε ότι Έχουμε

το δάχτυλο στη  ....σκανδάλη.

 

Συγγνώμη για τις εκφράσεις μου και το λεκτικό το κάθε άλλο παρά διπλωματικό ,Αλλά νομίζω ότι Έχουμε φτάσει στο χείλος του γκρεμού.......

Χαίρε  Δ….

 

 

 

 

Αντώνη μου είναι γεμάτο ΑΛΗΘΕΙΕΣ το σημερινό σου κείμενο και μάλιστα πικρές.

Προχτές ακούγοντας ειδήσεις ελληνικές κατάλαβα ότι πρόκειται να περικοπούν εντός ολίγου χρονικού διαστήματος η σύνταξή μας και τα ταμεία μας που καλοπληρώσαμε επί τόσα χρόνια, όπως γράφεις και εσύ, αυθόρμητα σκέφτηκα δυνατά και είπα (θα αυτοκτονίσω). Με άκουσε ο  και η μικρή μας κόρη  που ήταν εδώ Βρυξέλλες και πετάχτηκαν από τις καρέκλες τους. Αυτή η αυθόρμητη αντίδρασή μου ήταν γιατί από παιδί δούλεψα γιατί έπρεπε να δουλέψω. Δεν ζήτησα ποτέ από κανένα να με συντηρήσει, κουτό ή έξυπνο, δεν ξέρω τι είναι, αλλά αυτή είμαι. Και τώρα όπως λες και γράφεις ίσως χρειαστεί να επιβαρύνουμε τα παιδιά μας αν δεν μετοικήσουμε στον άλλο κόσμο όρθιοι.

Δεν θα αφήσω όμως αυτούς όλους τους αλιτήριους να με γεμίσουν θλίψη. Οση αγάπη έχω μέσα μου θα την προσφέρω και σε όσους καλούς φίλους γύρω μου υπάρχουν ακόμα. Από εδώ  και πέρα θα δούμε τι άνθρωποι είμαστε. 

Μπορούμε ο ένας να προσφέρει στον άλλο ό,τι του είναι δυνατόν.

Δεν πρέπει να τους αφήσουμε άλλο να μας απογυμνώσουν. Δεν πρέπει να μιμηθούμε τους Εβραίους που όλους τους διωγμούς τους  είχαν θεωρήσει τιμωρία εξ ουρανού.

Εδώ πρέπει να σταματήσω γιατί οι υποχρεώσεις της καθημερινότητας με καλούν.

 

Καλό Σαββατοκύριακο

 

Antonis Tarnanas

23/06/16 στις 7:40 μ.μ.

Εξαιρετικό και με βρίσκει  απόλυτα σύμφωνη. Αισθάνομαι κάπως σαν να διάβασα γραμμένες τις επί πολλά έτη σκέψεις μου, και ας είμαι κατά μια 20ετία νεώτερη. Δεν είναι θέμα ηλικίας αλλά φιλοσοφικής αναζήτησης.

 

Από την χώρα όπου γράφτηκε "ο γέρος και η θάλασσα".... 

 

Προς

Αντώνης Ταρνανάς

29/01/16 στις 6:00 π.μ.

Εξαιρετικό!  - όπως άλλωστε όλα τα γραπτά σας-

 

1/28/16, Αντώνης Ταρνανάς <anpantar@yahoo.gr> wrote:

>  Στέλνω σημερινό μου σχόλιο.

 

Προς

Αντώνης Ταρνανάς

 16/12/15 στις 6:29 π.μ.

Αγαπητέ κύριε Ταρνανά,

Σας ευχαριστώ για το νέο, θαυμάσιο κείμενο που μου στείλατε, μαζί με τις ευχές σας.

Αντευχόμενη Καλά Χριστούγεννα και Ευτυχισμένο το 2016, σας στέλνω, αντί ετέρου κειμένου (αναγνωρίζοντας ότι ό,τι και να σας γράψω θα είναι ποιοτικά κατώτερο του δικού σας) φωτογραφία του φετινού χριστουγεννιάτικου δένδρου μου στην Αβάνα.

Με ιδιαίτερη εκτίμηση

Προς

Αντώνης Ταρνανάς

19/09/15 στις 1:04 π.μ.

Αχ κύριε Ταρνανά, πολύ ωραία τα γράφετε! Προ ολίγου έφθασα για να ψηφίσω από την Κούβα (τιμή εισιτηρίου 1.800 δολ. όλα εξ ιδίων, φυσικά) και αυτό δεν αρκεί, πετώ στη συνέχεια για Χανιά καθώς ψηφίζω εκεί - άλλα 200 Ε, εξ ιδίων, πάντα. 

Εκεί που έχει φθάσει το ζήτημα δεν ξέρω αν θα πρέπει να θεωρώ τον εαυτό μου υπεύθυνο πολίτη ή ηλίθιο πολίτη.....

Με θερμούς χαιρετισμούς και ευχές για καλό βόλι!

 

2015-09-18 16:36 GMT-04:00 Αντώνης Ταρνανάς <anpantar@yahoo.gr>:

 Εμφάνιση πρωτότυπου μηνύματος

 

 

Προς

Αντώνης Ταρνανάς  01/07/15 στις 6:36 μ.μ.

Κύριε Ταρνανά,

Μέσα από τα μηνύματα του κοινού μας φίλου  Μιχάλη  παρακολουθώ και συμμερίζομαι την αγωνία σας, όπως εκφράζεται γλαφυρά στα κείμενα σας. Επιτρέψατε μου να σας συγχαρώ θερμά για τα υπέροχα κείμενα, άμεσα και συγκλονιστικά, περιεκτικά χωρίς να είναι φλύαρα, με εξαιρετικό χειρισμό της γλώσσας, πολύ καλύτερα από τα κείμενα όλων των συγχρόνων λογοτεχνών και των αρθρογράφων του τύπου. 

Εγώ, δυστυχώς, ανήκω σ'αυτούς που ακόμα σιωπούν (ή μάλλον μόνο ψελλίζουν) λόγω θέσεως και των συναφών υποχρεώσεων της, για την επόμενη διετία ακόμα.... Μετά, θα είμαι ελεύθερη (αν "εζιούμε" μέχρι τότε, όπως έλεγε, στην κρητική διάλεκτο ο αρμένης παπούς μου) αλλά ελπίζω και προσεύχομαι να έχει ομαλοποιηθεί μέχρι τότε η κατάσταση ώστε να μην χρειάζεται να εκφράζω την αγωνία και την οργή μου.

Με εκτίμηση

Ρόζα  (προσωρινά στην Αθήνα, με κατεύθυνση για το εκλογικό τμήμα στα Χανιά....) 

 

2015-07-01 18:12 GMT+03:00 Αντώνης Ταρνανάς < >:

 

 

09/05/16 στις 6:45 μ.μ.

Αγαπητέ Αντώνη,

Η Μαρία  είχε την σκέψη να μου στείλει το κείμενο σου. Δεν ξέρω πως να 

σου εκφράσω το πως ένοιωσα. Με έφερες πολλά πολλά χρόνια πίσω. Στην εποχή που 

πιστεύαμε ακόμη σε κάτι. Αυτά που γράφεις είναι τόσο αληθινά και μπράβο που έχεις

το θάρρος να τα λες. Μακάρι να είχαμε όλοι το κουράγιο σου.

Μου θύμησες ωραίες εποχές στο κρυπτογραφικό τότε που ξεκίνησαν τα τηλέτυπα

Τον Καμαριώτη τον Ζαραβελα και άλλους που μου διαφεύγουν .Αν μένεις Αθήνα 

Πολύ θα ήθελα, αλήθεια, να σε συναντήσω .

Με αληθινά Φιλικά αισθήματα

Δ….

 

Προς

<anpantar@yahoo.gr>

Απρ 7 τις 2:41 μ.μ.

Αγαπητέ Αντώνη ,

Μην ψάχνεις να βρεις. Οι μαυραγορίτες και οι δωσίλογοι κυβερνάνε από το 1945

και μετά την πατρίδα μας. Στο έχω νομίζω ξανά γράψει ότι ο εμφύλιος που η άφρων 

Πολιτική των Κουκουέδων ,είτε διότι νόμιζαν ότι θα επικρατήσουν ,είτε διότι έπεσαν

στην παγίδα των Άγγλων, που είχαν μοιράσει με τον Πατερούλη Στάλιν τα Βαλκάνια, Είχε σαν αποτέλεσμα όλα αυτά τα καθάρματα συνεργάτες των ναζί και Μαυραγορίτες 

να μείνουν όχι μόνο ατιμώρητοι ,αλλά σαν τα σκουλήκια να εισχωρήσουν στην 

παράταξη των νοικοκυραίων και να είναι αυτοί που ακόμα κυβερνάνε αυτόν τον 

έρημο τόπο.

Αυτα και μένω

Ευχόμενος σου καλο Πάσχα ,και καλη Ανάσταση.

Υγίαινε Δ……

Προς

anpantar@yahoo.gr

Μάρ 27 τις 10:13 μ.μ.

TO MYAΛΟ ΣΑΣ ΚΥΡΙΕ ΤΑΡΝΑΝΑ ΔΟΥΛΕΥΕΙ "ΞΥΡΑΦΙ" ΚΑΙ ΘΑ ΗΜΟΥΝ ΠΟΛΥ ΕΥΤΥΧΗΣ ΑΝ ΜΕ ΤΗΝ ΠΑΡΟΔΟ ΤΩΝ ΕΤΩΝ ΘΑ ΕΙΧΑ   ΤΗΝ ΔΙΑΥΓΕΙΑ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ ΠΟΥ ΔΙΑΘΕΤΕΤΕ. ΕΙΝΑΙ ΒΕΒΑΙΑ  ΠΕΡΙΤΟΝ ΝΑ ΣΑΣ ΠΩ ΤΟ ΠΟΣΟ ΖΗΛΕΥΩ ΤΟ ΧΑΡΙΣΜΑ ΠΟΥ ΕΧΕΤΕ ΣΤΟ ΓΡΑΨΙΜΟ (ΠΙΣΤΕΥΩ ΟΤΙ ΟΣΑ ΑΝΑΦΕΡΕΤΕ 'ΟΤΙ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΣΑΣ ΔΕΝ   ΥΠΑΚΟΥΟΥΝ ΣΤΙΣ ΕΝΤΟΛΕΣ ΤΟΥ ΜΥΑΛΟΥ ΣΑΣ" ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΕΙΣΠΡΑΞΕΤΕ ΤΑ ΚΟΜΠΛΙΜΕΝΤΑ ΜΑΣ). Η ΘΕΡΜΗ ΣΑΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΡΙΑ ΣΟΝΙΑ

Προς

Αντώνης Ταρνανάς

 25/02/16 στις 7:03 μ.μ.

TA ΓΗΡΟΚΟΜΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ  ΑΠΟ ΤΑ ΦΑΙΝΟΜΕΝΑ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ ΜΑΣ.ΤΟ ΑΛΛΟ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΠΑΙΔΙΚΟΙ ΣΤΑΘΜΟΙ. ΝΟΜΙΖΩ ΟΤΙ ΤΟ ΕΝΑ ΕΙΝΑΙ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΟ ΑΛΛΟ, ΚΑΙ ΝΟΜΙΖΩ ΟΤΙ ΤΗΝ ΑΡΧΗ ΤΗΝ ΞΕΚΙΝΗΣΑΝ ΟΙ ΜΕΓΑΛΟΙ. ΟΤΑΝ ΟΙ ΠΑΠΠΟΥΔΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΓΙΑΓΙΑΔΕΣ ΗΘΕΛΗΣΑΝ ΤΗΝ "ΗΣΥΧΙΑ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ ΤΟΥΣ", ΠΡΟΤΙΜΩΝΤΑΣ ΤΙΣ ΕΚΔΡΟΜΕΣ ΤΟΥΣ, ΤΙΣ ΠΑΡΕΕΣ ΤΟΥΣ, ΤΟ ΧΑΡΤΑΚΙ ΜΕ ΦΙΛΟΥΣ, ΑΦΗΝΟΝΤΑΣ ΤΑ ΒΡΕΦΗ Η ΝΗΠΙΑ ΕΓΓΟΝΙΑ ΤΟΥΣ,  ΣΕ ΠΑΙΔΙΚΟΥΣ ΣΤΑΘΜΟΥΣ. ΜΕ ΑΥΤΟ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ΕΔΕΙΞΑΝ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥΣ, ΟΤΙ ΟΙ ΕΥΠΑΘΕΙΣ ΗΛΙΚΙΕΣ (ΜΩΡΑ, ΜΙΚΡΑ, ΗΛΙΚΙΩΜΕΝΟΙ) ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΚΟ ΝΑ ΦΡΟΝΤΙΖΟΝΤΑΙ ΣΕ ΚΑΠΟΙΟ ΙΔΡΥΜΑ ΚΑΙ ΑΠΟ ΚΑΠΟΙΟΥΣ ΕΠΙ ΠΛΗΡΩΜΗ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ. ΒΛΕΠΕΤΕ ΣΤΗΝ ΖΩΗ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΕΙΝΑΙ ΔΑΝΕΙΚΑ, ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΛΕΝΕ ΟΙ ΑΓΓΛΟΙ ΥΠΟΘΕΣΗ "TWO WAY STREET", ΚΑΙ ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΟΙ ΜΕΓΑΛΟΙ ΕΔΕΙΞΑΝ ΤΟΝ ΔΡΟΜΟ. ΑΝ ΘΥΜΑΣΤΕ ΑΥΤΑ ΔΕΝ ΣΥΝΕΒΑΙΝΑΝ ΣΤΙΣ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΕΣ ΓΕΝΙΕΣ. ΣΤΟ ΧΕΡΙ ΤΩΝ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΩΝ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΤΟ ΣΠΑΣΟΥΜΕ ΚΑΙ ΝΑ ΔΕΙΞΟΥΜΕ ΤΟΝ ΣΩΣΤΟ ΔΡΟΜΟ.

 

Αντώνης Ταρνανάς

 26/02/16 στις 1:30 π.μ.

KYΡΙΕ ΤΑΡΝΑΝΑ, Η ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΜΟΥ ΔΕΝ ΑΝΑΦΕΡΟΝΤΑΝ ΣΕ ΕΣΑΣ, ΤΟΝ ΟΠΟΙΟΝ ΑΛΛΩΣΤΕ ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΩ, ΑΛΛΑ ΓΕΝΙΚΑ. ΠΙΣΤΕΨΤΕ ΜΕ ΟΤΙ Ο ΔΕΣΜΟΣ ΠΟΥ ΕΧΕΤΕ ΜΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΑΣ ΚΑΙ ΤΑ ΕΓΓΟΝΙΑ ΣΑΣ ΕΙΝΑΙ ΠΙΣΤΕΥΩ ΕΓΓΥΗΣΗ. ΚΑΙ ΕΜΕΝΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΑΔΕΛΦΟ ΜΟΥ ΜΑΣ ΜΕΓΑΛΩΣΕ Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΜΑΣ, ΟΧΙ ΛΟΓΩ ΘΑΝΑΤΟΥ ΤΗΣ ΜΗΤΕΡΑΣ ΜΑΣ ΑΛΛΑ ΛΟΓΩ ΔΙΑΖΥΓΙΟΥ. ΠΑΡΑ ΤΙΣ ΠΙΕΣΕΙΣ ΤΟΥ  ΝΑ ΠΑΕΙ  ΣΕ ΟΙΚΟ ΕΥΓΗΡΙΑΣ ΑΝ ΤΟΥ ΣΥΝΕΒΑΙΝΕ ΚΑΤΙ ΠΡΟΣ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΤΟΥ (ΔΙΟΤΙ ΕΙΧΕ ΤΗΝ ΕΣΦΑΛΜΕΝΗ ΕΝΤΥΠΩΣΗ ΟΤΙ ΕΚΕΙ ΘΑ ΗΤΑΝ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ), ΟΥΤΕ Ο ΑΔΕΛΦΟΣ ΜΟΥ ΟΥΤΕ ΕΓΩ ΤΟ ΕΠΙΤΡΕΨΑΜΕ, ΠΑΡΕΜΕΙΝΕ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΟΥ ΜΕ ΚΑΠΟΙΑ ΓΥΝΑΙΚΑ ΑΠΟΛΥΤΟΥ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗΣ ΩΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ ΤΗΣ, ΚΑΙ ΤΟΝ ΑΔΕΛΦΟ ΜΟΥ ΝΑ ΤΟΝ ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΤΑΙ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΩΣ (ΕΓΩ ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΕΜΕΝΑ ΜΑΚΡΥΑ, ΑΛΛΑ ΠΑΡΟΛΑ ΑΥΤΑ 6 ΦΟΡΕΣ ΤΗΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΥ ΧΡΕΙΑΣΤΗΚΕ ΝΑ ΝΟΣΗΛΕΥΤΕΙ, ΑΦΗΝΑ ΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΜΟΥ ΚΑΙ ΠΗΓΑΙΝΑ ΚΟΝΤΑ ΤΟΥ ΣΤΙΣ ΚΛΙΝΙΚΕΣ). ΠΙΣΤΨΤΕ ΜΕ ΟΤΙ Η ΕΝΝΟΙΑ ΤΟΥ ΚΑΘΗΚΟΝΤΟΣ ΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΤΑΙ ΜΕ ΤΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΠΟΥ ΕΧΟΥΜΕ ΠΑΡΕΙ ΣΑΝ ΠΑΙΔΙΑ, ΚΑΙ ΒΛΕΠΟΝΤΑΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ  ΕΠΙΣΗΣ ΤΩΝ ΓΟΝΕΩΝ ΜΑΣ. Η ΕΝΝΟΙΑ ΤΟΥ ΚΑΘΗΚΟΝΤΟΣ ΜΕ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΒΙΩΣΑΜΕ ΣΑΝ ΠΑΙΔΙΑ. ΕΠΟΜΕΝΩΣ ΝΑ ΕΙΣΑΣΤΕ ΗΣΥΧΟΣ.

 

Προς

Antonis Tarnanas

13/05/16 στις 1:53 μ.μ.

ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΤΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΕΙΝΑΙ ΧΩΡΙΣ ΤΕΛΟΣ ΓΙΑΤΙ ΣΑΝ ΛΑΟΣ ΤΟ "ΣΗΚΩΝΕΙ ΠΟΛΥ Η ΙΔΙΟΣΥΓΚΡΑΣΙΑ ΜΑΣ ΤΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ". ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ ΛΑΟΣ ΧΩΡΙΣ ΜΝΗΜΗ, ΔΙΟΤΙ ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΑΥΤΗ ΤΗΣ ΧΡΕΟΚΟΠΙΑΣ ΕΧΕΙ ΕΠΑΝΑΛΛΗΦΘΕΙ. ΚΑΙ ΤΕΛΟΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΛΑΟΣ ΑΜΟΡΦΩΤΟΣ ΚΑΙ ΛΑΟΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΑΝΑΛΑΜΒΑΝΕΙ ΤΗΝ ΕΥΘΥΝΗ ΑΠΟ ΤΑ ΛΑΘΗ ΤΟΥ, ΓΙΑ ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΟΛΟ ΟΙ ΑΛΛΟΙ "ΟΙ ΚΑΚΟΙ"  ΦΤΑΙΝΕ, ΠΟΥ ΜΑΣ ΕΠΙΒΟΥΛΕΥΟΝΤΑΙ ΚΑΙ ΜΑΣ ΖΗΛΕΥΟΥΝ.

ΣΥΜΦΩΝΩ ΟΤΙ Η ΧΩΡΑ ΘΑ ΕΙΧΕ ΚΑΕΙ ΚΥΡΙΟΛΕΚΤΙΚΑ, ΕΑΝ ΤΑ ΜΕΤΡΑ ΑΥΤΑ ΘΑ ΕΙΧΑΝ ΠΕΡΑΣΕΙ ΑΠΟ ΑΛΛΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ. ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΟΤΙ Ο ΤΣΙΠΡΑΣ ΚΑΙ ΟΙ ΣΥΝ ΑΥΤΩ, ΜΑΣ ΜΕΛΕΤΗΣΑΝ ΠΟΛΥ ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΜΑΣ ΕΚΑΝΑΝ ΤΟ ΨΥΧΟΓΡΑΦΗΜΑ ΜΑΣ, ΚΑΙ ΠΑΡΑ ΤΗΝ ΑΠΕΙΡΙΑ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΣΥΝΕΧΕΙΣ ΜΕΤΑΒΟΛΕΣ ΤΩΝ ΑΠΟΦΑΣΕΩΝ ΤΟΥΣ, ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΚΟΜΗ ΜΕΡΙΔΑ ΕΛΛΗΝΩΝ ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΘΑΥΜΑΖΕΙ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ. ΤΟ ΔΕΙΧΝΟΥΝ ΔΕ ΚΑΙ ΟΙ ΣΤΑΤΙΣΤΙΚΕΣ. ΜΕ ΟΛΕΣ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΠΑΛΙΝΟΔΙΕΣ, ΤΙΣ ΚΩΛΟΤΟΥΜΠΕΣ, ΤΑ ΜΝΗΜΟΝΙΑ, ΤΟ ΚΟΨΙΜΟ ΤΩΝ ΜΙΣΘΩΝ ΤΗΝ ΦΟΡΟΛΟΓΙΑ ΠΟΥ ΕΦΘΑΣΕ ΣΤΑ ΥΨΗ, ΤΟ ΝΑ ΕΧΟΥΝ ΧΑΣΕΙ 5 Η 6 ΜΟΝΑΔΕΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΙΠΟΤΕ.

ΣΑΝ ΛΑΟΣ ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΞΙΟΙ ΤΗΣ ΜΟΙΡΑΣ ΜΑΣ, ΚΑΙ ΑΣ ΜΗ ΑΝΑΦΕΡΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΠΡΟΓΟΝΟΥΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΜΑΣ. ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΠΛΩΣ ΟΙ ΑΧΘΟΦΟΡΟΙ ΑΥΤΗΣ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ, ΟΙ ΔΕ ΠΡΟΓΟΝΟΙ ΜΑΣ ΔΕΝ ΘΑ ΗΤΑΝ ΠΕΡΗΦΑΝΟΙ  ΓΙΑ ΕΜΑΣ

Προς

anpantar@yahoo.gr

28/11/16 στις 7:34 μ.μ.

ΣΙΔΕΡΕΝΙΟΣ!!!!

ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΓΡΑΦΕΤΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΣΑΣ ΣΤΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΠΕΜΒΑΣΗ ΠΟΥ ΣΑΣ ΕΓΙΝΕ, ΣΑΣ ΓΝΩΡΙΖΩ ΟΤΙ

ΣΤΙΣ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΘΕΣΕΙΣ ΠΛΕΟΝ ΣΤΟ ΕΣΥ (ΚΑΙ ΣΕ ΟΣΑ ΘΑ ΓΡΑΨΩ ΚΑΤΩΤΕΡΩ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΕΞΑΙΡΕΣΕΙΣ) ΟΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΙ ΓΙΑΤΡΟΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΚΑΤΗΡΤΗΣΜΕΝΟΙ ΜΕ ΜΕΤΕΚΠΑΙΔΕΥΣΕΙΣ ΣΤΟ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ ΚΑΙ ΟΧΙ ΑΡΠΑΓΕΣ ΜΕ ΦΑΚΕΛΛΑΚΙΑ. ΠΑΡΑ ΤΗΝ ΠΕΝΙΧΡΗ ΤΟΥΣ ΠΛΕΟΝ ΑΜΟΙΒΗ (ΕΠΙΜΕΛΗΤΗΣ 1.400 ΕΥΡΩ ΚΑΙ ΕΦΗΜΕΡΙΕΣ ΓΙΑ ΜΗΝΕΣ ΑΠΛΗΡΩΤΕΣ ΚΑΙ ΞΕΝΥΧΤΙΑ ΑΤΕΛΙΩΤΑ, ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ 1.700, ΟΤΑΝ Η 28ΧΡΟΝΗ ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΣ ΤΟΥ ΓΡΑΦΕΙΟΥ ΤΟΥ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΥ ΣΤΗΝ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ΕΧΕΙ ΜΙΣΘΟ 2.650)

ΑΥΤΑ ΤΑ ΞΕΡΩ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΓΙΑΤΙ Ο ΑΝΔΡΑΣ ΜΟΥ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΕΙΔΙΚΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΣΤΗΝ ΑΜΕΡΙΚΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΜΑΣ ΣΤΗΝ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ, ΑΦΟΥ ΕΝΑ ΜΙΚΡΟ ΔΙΑΣΤΗΜΑ ΗΤΑΝ ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΑΣ, ΜΕΤΑ ΜΠΗΚΕ ΣΤΟ ΕΣΥ. ΟΠΩΣ ΣΑΣ ΕΙΠΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΚΑΙ ΕΞΑΙΡΕΣΕΙΣ, ΚΑΙ ΑΥΤΕΣ ΣΠΙΛΩΝΟΥΝ ΕΝΑΝ ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΚΛΑΔΟ.

ΤΟ ΕΣΥ ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΧΩΛΑΙΝΕΙ ΕΙΝΑΙ ΣΤΗΝ ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΠΛΕΟΝ Η ΟΛΗ ΥΠΟΔΟΜΗ ΠΟΥ ΥΠΟΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΕΙΤΑΙ ΚΑΙ ΕΠΙΣΗΣ ΕΧΕΙ ΕΛΛΕΨΕΙΣ ΑΠΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΣ  ΚΑΙ ΓΙΑΤΡΟΥΣ ΚΑΙ ΟΙ ΕΝΑΠΟΜΕΙΝΑΝΤΕΣ ΚΑΝΟΥΝ ΠΛΕΟΝ ΗΡΩΙΚΕΣ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΕΣ.

ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΒΛΕΠΕΤΕ ΟΙ ΚΥΒΕΡΝΩΝΤΕΣ ΟΥΤΕ ΠΕΙΡΑ ΑΛΛΑ ΟΥΤΕ ΘΕΛΗΣΗ ΕΧΟΥΝ. ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΣΙΔΕΡΕΝΙΟΣ

 

 

Υ. Γ ΤΑ ΑΝΩΤΕΡΩ ΔΕΝ ΤΑ ΓΡΑΦΩ ΓΙΑ ΝΑ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΤΩ ΤΟΥΣ ΓΙΑΤΡΟΥΣ (Ο ΑΝΔΡΑΣ ΜΟΥ ΠΛΕΟΝ ΕΙΝΑΙ ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΟΣ ΓΕΝΙΚΟΣ ΧΕΙΡΟΥΡΓΟΣ ΚΑΙ Ο ΓΥΙΟΣ ΜΟΥ ΧΕΙΡΟΥΡΓΟΣ ΜΑΣΤΟΥ, ΑΛΛΑ ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΑΣ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥ ΑΠΟ ΑΓΓΛΙΑ

 

Antonis Tarnanas

23/06/16 στις 7:40 μ.μ.

Εξαιρετικό και με βρίσκει απόλυτα σύμφωνη. Αισθάνομαι κάπως σαν να διάβασα γραμμένες τις επί πολλά έτη σκέψεις μου, και ας είμαι κατά μια 20ετία νεώτερη. Δεν είναι θέμα ηλικίας αλλά φιλοσοφικής αναζήτησης

Από την χώρα όπου γράφτηκε "ο γέρος και η θάλασσα".... 

 

Προς

Αντώνης Ταρνανάς

29/01/16 στις 6:00 π.μ.

Εξαιρετικό!  - όπως άλλωστε όλα τα γραπτά σας-

 

On 1/28/16, Αντώνης Ταρνανάς <anpantar@yahoo.gr> wrote:

>  Στέλνω σημερινό μου σχόλιο.

 

Προς

Αντώνης Ταρνανάς

 16/12/15 στις 6:29 π.μ.

Αγαπητέ κύριε Ταρνανά,

Σας ευχαριστώ για το νέο, θαυμάσιο κείμενο που μου στείλατε, μαζί με τις ευχές σας.

Αντευχόμενη Καλά Χριστούγεννα και Ευτυχισμένο το 2016, σας στέλνω, αντί ετέρου κειμένου (αναγνωρίζοντας ότι ό,τι και να σας γράψω θα είναι ποιοτικά κατώτερο του δικού σας) φωτογραφία του φετινού χριστουγεννιάτικου δένδρου μου στην Αβάνα.

Με ιδιαίτερη εκτίμηση

Προς

Αντώνης Ταρνανάς

19/09/15 στις 1:04 π.μ.

Αχ κύριε Ταρνανά, πολύ ωραία τα γράφετε! Προ ολίγου έφθασα για να ψηφίσω από την Κούβα (τιμή εισιτηρίου 1.800 δολ. όλα εξ ιδίων, φυσικά) και αυτό δεν αρκεί, πετώ στη συνέχεια για Χανιά καθώς ψηφίζω εκεί - άλλα 200 Ε, εξ ιδίων, πάντα. 

Εκεί που έχει φθάσει το ζήτημα δεν ξέρω αν θα πρέπει να θεωρώ τον εαυτό μου υπεύθυνο πολίτη ή ηλίθιο πολίτη.....

Με θερμούς χαιρετισμούς και ευχές για καλό βόλι!

 

2015-09-18 16:36 GMT-04:00 Αντώνης Ταρνανάς <anpantar@yahoo.gr>:

 Εμφάνιση πρωτότυπου μηνύματος

 

 

Προς

Αντώνης Ταρνανάς

Κοιν.

 

01/07/15 στις 6:36 μ.μ.

Κύριε Ταρνανά,

Μέσα από τα μηνύματα του κοινού μας φίλου κ. Μιχάλη , παρακολουθώ και συμμερίζομαι την αγωνία σας, όπως εκφράζεται γλαφυρά στα κείμενα σας. Επιτρέψατε μου να σας συγχαρώ θερμά για τα υπέροχα κείμενα, άμεσα και συγκλονιστικά, περιεκτικά χωρίς να είναι φλύαρα, με εξαιρετικό χειρισμό της γλώσσας, πολύ καλύτερα από τα κείμενα όλων των συγχρόνων λογοτεχνών και των αρθρογράφων του τύπου. 

Εγώ, δυστυχώς, ανήκω σ'αυτούς που ακόμα σιωπούν (ή μάλλον μόνο ψελλίζουν) λόγω θέσεως και των συναφών υποχρεώσεων της, για την επόμενη διετία ακόμα.... Μετά, θα είμαι ελεύθερη (αν "εζιούμε" μέχρι τότε, όπως έλεγε, στην κρητική διάλεκτο ο αρμένης παπούς μου) αλλά ελπίζω και προσεύχομαι να έχει ομαλοποιηθεί μέχρι τότε η κατάσταση ώστε να μην χρειάζεται να εκφράζω την αγωνία και την οργή μου.

Με εκτίμηση

Ρόζα (προσωρινά στην Αθήνα, με κατεύθυνση για το εκλογικό τμήμα στα Χανιά....) 

 

2015-07-01 18:12 GMT+03:00 Αντώνης Ταρνανάς < >:

 

 

 

 

 

 

 

 

              ΠΡΟΣΩΠΙΚΕΣ  ΣΚΕΨΕΙΣ

                           ΤΟ  ΚΥΚΝΕΙΟ   ‘’ΓΚΆΡΙΣΜΑ’’ 

 

Προβληματιζόμενος με τη γνωστή ρήση του ΚΑΡΛ ΜΑΡΞ   για την ιστορία, σκέφθηκα  να υποδυθώ  τον ρόλο ενός σύγχρονου  Galileo Galilei, και να αμφισβητήσω   την ‘’επιβληθείσα νέα κοινωνική πραγματικότητα’’, που βιώνουμε τελευταία διεθνώς αλλά  και στη χώρα μας. Σκέπτομαι  και ενεργώ  δημοκρατικά  και συνεπώς δεν  αρνούμαι τη συμμόρφωσή μου στη  νέα τάξη πραγμάτων,  διεκδικώ όμως το ταπεινό δικαίωμα της αμφισβήτησής της, με την έκφραση  ‘’ΚΑΙ ΟΜΩΣ είναι λάθος’’!!!

Πρόκειται για μια απλή ανθρώπινη σκέψη  για το προφανές, που για τους δικούς τους  λόγους αποφάσισαν οι ισχυροί του κόσμου [ για μας χωρίς  όλους  εμάς], αδιαφορώντας για τις  συνέπειες που  επιφυλάσσονται στις μελλοντικές κοινωνίες. Για την ώρα  βολεύονται   οι τυχοδιωκτικές και αστόχαστες   ιδεοληψίες, φορτώνοντας όλα τα στραβά στις αιρετές κυβερνήσεις και περιμένοντας να αποδώσουν οι συκοφαντίες τους για να υφαρπάξουν την εξουσία ‘’μία και έξω’’. Επικαλούνται και αυτοί τη δημοκρατία,  αλλά με μια ιδιάζουσα μορφή, όπως  διακηρύσσουν κατά καιρούς , χωρίς   τα περιθώρια επιστροφής στην κανονικότητα, την οποία  πάντα απεχθάνονταν. Οι αντιδράσεις τους βέβαια επηρεάζονται  από το ιδεολόγημα που έχουν ταχθεί να υπηρετούν και το γενικότερο  επίπεδο, άλλοι με επιχειρήματα και άλλοι – οι πιο πολλοί – με κρωγμούς και επίκληση της  δικής τους ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ. Δεν υιοθέτησαν ποτέ τη γνήσια δημοκρατία, αφού ακολουθούν  τις ολοκληρωτικές παραλλαγές της, δεξιές και αριστερές] οι οποίες απορρίφθηκαν από τους λαούς που υποχρεώθηκαν να τις υποστούν  για δεκαετίες. Το κακό για όλους μας είναι ότι οι περισσότεροι από τους υπονοούμενους, δεν έχουν ιδέα  τι σημαίνει στην πράξη η  εφαρμογή των προβαλλόμενων μεθόδων, τις οποίες  δεν βίωσαν ποτέ!!! Πειράματα στου κασσίδη το κεφάλι κάνουν και με το προσωπικό τους αζημίωτο, όπως πειραματίζεται ο τέως KGBίτης Πούτιν με τους ακροδεξιούς φασίστες στενούς συνεργάτες του, όπως αποκάλυψε η πρόσφατη δολοφονία της νεαρής κόρης, του ακροδεξιού συνεργάτη  του.

Ασχολούνται με σκάνδαλα για να κρατιούνται στην επικαιρότητα, αντί να τα καταγγείλουν άμεσα, νομίμως και χωρίς θεατρινισμούς, αφού οι  καταγγέλλοντες ενίοτε ,  ανήκουν στους πρώτους διδάξαντες. Ας πούμε για το θέμα της ‘’παρακολούθησης’’ είχαν τη δυνατότητα όταν κυβέρνησαν να τροποποιήσουν τη νομοθεσία αλλά δεν το έπραξαν, ίσως διότι στην εποχή μας και  ιδιαίτερα στην περιοχή μας, το θεώρησαν επικίνδυνο για τη χώρα. Ακόμα και το ΚΚΕ διαμαρτύρεται , ΕΝΏ ΕΞΑΚΟΛΟΥΘΕΊ ΝΑ ΟΜΝΎΕΙ ΣΤΟΝ  ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΌ ΤΟΥ Στάλιν, του Ούλμπριχτ και άλλων συντρόφων που δημιούργησαν την KGB, τη ΣΤΑΖΙ και άλλα ‘’ευαγή κομματικά ιδρύματα’’ που φρόντιζαν την ‘’ψυχική’’ υγεία των αντιπάλων τους, εγκλείοντάς τους στα περίφημα ψυχιατρεία τους. Αιδώς Αργείοι, που λέει  και η ομηρική φράση!!!

Έτσι εξηγείται  ο βαρύγδουπος  τίτλος του παρόντος πονήματός μου, στον οποίο ο όρος κύκνειο αναφέρεται κυρίως στη συνολική  ανθρωπότητα , αφού   ελάχιστα θα ενδιέφεραν τε λόγια    ενός 89χρονου  γέροντα,  έστω και έμπλεου  εμπειριών της σύγχρονης ιστορίας , που  βίωσε προσωπικά. Ενός γέρου που η συνείδησή του  δεν του επιτρέπει να γίνει  ‘’ρίψασπις’’, όταν οι συνθήκες κάνουν τους δυνατούς να σιωπούν, για να μη θίξουν τα κακώς εξελισσόμενα, αντί να κάνουν κάτι  για να προλάβουν την παγκόσμια απειλή που έρχεται. Με βεβαιότητα πλέον υποστηρίζω ότι ‘’σύντομα θα χτυπάμε τα κεφάλια  μας στον τοίχο,  συμπεριλαμβανομένων και εκείνων που για λόγους προβολής και επιβολής της  σεξουαλικής ιδιαιτερότητάς τους, έπεσαν στην παγίδα’’  της δήθεν ισότητας και απελευθέρωσης. Εμείς όμως οι πολλοί και λησμονημένοι, που εξακολουθούν να μας αποκαλούν στρέιτ,  τι φταίμε; Δεν μπορούμε να επικαλεσθούμε ούτε τη μετάφραση αυτής της ξένης  λέξης  στα ελληνικά, διότι οι λέξεις κανονικός, γνήσιος, ανδροπρεπής, ομαλός κλπ,  ενοχλούν σφόδρα κάποιες μειονότητες, που προσπαθούν με ’’τεχνητές’’ μεθοδεύσεις να καταστούν οι μέλλουσες πλειοψηφίες  και να ‘’εξουσιάσουν’’ ακόμα και το λεξιλόγιό μας, να διαγράψουν λέξεις από τη  γλώσσα μας.

  Η φύση , αφ’ εαυτής,  προστατεύει τα ίσα δικαιώματα  όχι όμως  και την ισότητα ,που είναι ανέφικτη και έχει αρχίσει να εκδικείται για τις ‘’παρά φύσιν’’ διεργασίες σε βάρος της, στο  περιβάλλον, που αποτελεί σημαντικό της κομμάτι’’. Οι ‘’ισότητες’’ αποτελούν μαθηματικές έννοιες και αφορούν νούμερα,  διαστάσεις, βάρη και άλλα υλικά μεγέθη που υπόκεινται και σε ‘’ανισότητες’’ και  συνεπώς δεν  είναι δυνατόν να  προσδιορίζουν νομικές έννοιες!!! Οι άνθρωποι ΟΛΟΙ ΈΧΟΥΝ ΤΑ ΙΔΙΑ ΔΙΚΑΙΏΜΑΤΑ ΤΑ ΟΠΟΊΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΎΝ ΝΑ ΠΡΟΣΔΙΟΡΊΖΟΝΤΑΙ ΑΠΌ ΜΕΓΈΘΗ, ΦΥΛΑ ΚΑΙ ΑΛΛΕΣ ΔΙΑΦΟΡΟΠΟΙΗΣΕΙΣ. Η τελευταία κατάσταση αποτελεί   πια τεχνητή  προσθήκη, που δεν μπορεί να στερεί ούτε και να προσθέτει  δικαιώματα σε  κανένα άνθρωπο.

 Έρχομαι τώρα  στο γκάρισμα , που αναφέρεται στον υπότιτλο, < γκαρίζω + -μα (φωνή ζώου η φωνή του γαϊδάρου , δυνατή ,άσχημη , παράφωνη κραυγή, ογκάνισμα  ή  ογκηθμός.  Αποτελεί τον μοναδικό τρόπο αντίδρασης που μου απομένει. Εκκινεί  από  ερανισμό της παροιμίας ‘’πας μετά Χριστόν προφήτης γάιδαρος εστί’’, αν και στην περίπτωσή μου, δεν πρόκειται για προφητεία, αλλά για μια  προδιαγεγραμμένη συνέπεια  ενεργειών , τις οποίες όλοι γνωρίζουμε. Γκαρίζω , διότι αν μιλήσω ανθρώπινα, όπως πολύ καλά ξέρω να το κάνω και πω τα πράγματα με το όνομά τους, θα με τρέχουν στις δικαστικές αίθουσες  και δεν το φοβάμαι αλλά λόγω ηλικίας δεν το μπορώ . Φοβάμαι ΜΌΝΟ  τους βολεμένους με τη σημερινή  ελευθεριότητα, που ξεπερνά και την  νοσηρή ασυδοσία, στον τρόπο που ενεργούν απέναντι στους άλλους, όπως προκύπτει από την καθημερινή ειδησεογραφία.  Στον δικό  του ο καθένας χώρο , πάντα είχαμε το απόλυτο δικαίωμα των ελεύθερων επιλογών μας ,χωρίς  πιέσεις ή εκβιασμούς, που ακούγονται τελευταία!!!

 

Πρόκειται  για λογική συνέπεια που δεν απαιτεί ειδικές γνώσεις, και αναλαμβάνω την ευθύνη της επαλήθευσης του κοινού προβληματισμού, για το οποίο μιλούσαν  οι περισσότεροι  επαΐοντες  , ενώ   τώρα  περί άλλα τυρβάζουν  και αυτό δεν συνάδει με την  τεκμηρίωση που αποτελεί προϋπόθεση κάθε επιστήμης. Είναι αλήθεια ότι κανείς δεν περίμενε την  κραυγή ενός γέρου για να καταλάβει πού οδηγούν  την μονίμως  απογοητευμένη  νεολαία, η οποία για μια φορά ακόμα ‘’τσίμπησε’’ το δόλωμα , που την άφησε με την εντύπωση ότι τα νέα μέτρα  ΠΕΡΙΟΡΊΖΟΥΝ ή ΕΞΑΦΑΝΊΖΟΥΝ   τον έλεγχο του Νόμου και της τάξης. Οι άνθρωποι με ιδιαιτερότητες είχαν, έχουν και θα έχουν εσαεί ίσα δικαιώματα, χωρίς να αποτελούν ‘’ μειονότητα ή ιδιαίτερη  ομάδα εξουσίας’’, όπως αρχίζει να διαφαίνεται σε ορισμένους κλάδους της καθημερινότητας. Αν ρίξετε μια ματιά στα επαγγέλματα των θεαμάτων ,προβολής και ενημέρωσης, θα διαπιστώσετε τα ‘’προβλήματα κάποιων  ανένταχτων μειοψηφιών’’, οι οποίοι  αφήνουν να εννοηθεί,  ότι ήδη καταπιέζονται!!! Αυτό πρέπει να το έχουν ακούσει όλοι αλλά κανείς δεν μπήκε στον κόπο να το ερευνήσει!!!

Αναφέρομαι – χωρίς να αρνούμαι την εφαρμογή της νομοθεσίας – στο ‘’ξεχαρβάλωμα της κοινωνίας’’, που όλοι βλέπουν και συνεπώς είναι υπεύθυνοι , χωρίς κανείς να αντιδρά. Έχει διαρραγεί κάθε οικογενειακός και ηθικός θεσμός, ‘’χαρίζοντας’’  τις  σχετικές   αρετές   σε  φασιστοειδή και πατριδοκάπηλους , που  παριστάνουν τους προστάτες της οικογένειας [ του σημαντικού αυτού κύτταρου κάθε κοινωνίας] και της  δημόσιας  ηθικής  της χώρας.  Η  οργανωμένη κοινωνία  οφείλει να προστατεύει τους θεσμούς από την εργαλειοποίηση  διαδόσεων και τεχνητών φημών, για την άγρα οπαδών, ψηφοφόρων ακόμα και αθέμιτων ενεργειών, οποθενδήποτε προερχομένων.

Κύρια αφορμή των σύγχρονων δεινών υπήρξε η  πλήρης  ιδεολογική απογύμνωση της παγκόσμιας αριστεράς, που μετά την πτώση του ‘’τείχους’’,  έψαξε  νέες τάσεις και διεξόδους, χαϊδεύοντας τα αφτιά των ‘’πελατών της’’  και προβάλλοντας την ασυδοσία σαν υπέρτατη μορφή ελευθερίας, ενώ είναι γνωστό ότι αυτή σταματά εκεί που αρχίζει η ελευθερία των υπολοίπων. Προσέτρεξαν και βολεύτηκαν οι παντοειδείς ιδιαιτερότητες της ευρισκόμενης ακόμα σε διαμόρφωση νέας  κοινωνικής τάξης, που άρχισε ήδη να επιβάλλει τις πρώτες επιλογές της σε ορισμένα επαγγέλματα.

Το τελευταίο μου θυμίζει το βιβλίο του  Μίλοβαν Τζίλας, στενού συνεργάτη του  Στρατάρχη Τίτο στον αγώνα των παρτιζάνων κατά των Γερμανών. Στιγμάτιζε τη νέα τάση των πρωτοκλασάτων στελεχών που στράφηκαν σε ηδονές, τρυφηλότητες και λοιπές απολαύσεις   με ωραίες γυναικείες   συντροφιές  των θεαμάτων,  μια νέα τάξη, με ‘’καπιταλιστικά’’ γνωρίσματα, όπως την ονόμαζε. Ο συγγραφέας πλήρωσε τις απόψεις του με φυλάκιση,   είχα δε  την ‘’τύχη’’ να τον γνωρίσω  προσωπικά, συνοδεύοντας   τον τότε  Πρωθυπουργό της χώρας Γεώργιο Παπανδρέου [[τον γέρο] που τον επισκέφθηκε στις φυλακές, σε συνάντηση  κορυφής στην Γιουγκοσλαβία τη δεκαετίας του 1960.  Βλέπετε, η ζωή σφαίρα είναι και γυρίζει και η τάση  προς την κάθε μορφής διαφοροποίηση και πολυποικιλότητα -συμπεριλαμβανομένης της λαγνείας-  ανέκαθεν κολάκευε δικαιωματικά τους ανθρώπους. Αμφισβητώ όμως το δικαίωμα   να το διαφημίζουν , ‘’πολλώ δε μάλλον’’ να το προτείνουν ή και να το επιβάλουν – έστω και έμμεσα -   στους άλλους.

Κάτι ανάλογο γίνεται και στις μέρες μας , με την  προβολή της ακραίας  σεξουαλικής  απελευθέρωσης , δημιουργώντας σοβαρά πρακτικά  προβλήματα, βολεύοντας όμως ιδιαίτερα τον ‘’ άρρενα πληθυσμό ‘’ . Δεν είμαι  ειδικός και προπαντός δεν παριστάνω τον ηθικολόγο, θυμάμαι  όμως  τους δημόσιους χαρακτηρισμούς των επιστημόνων  για τα άτομα με σεξουαλικές  ιδιαιτερότητες  άλλοτε και τώρα, ενίοτε δε  από  τους ίδιους επιστήμονες. Σ’ όλους αυτούς ‘’επιβλήθηκε’’  η άποψη εκείνων, που δεν αρκούνται στην αποδοχή  και απόλαυση της ιδιαιτερότητας, αλλά  επιθυμούν να επιβάλουν και την προβολή της – και είναι φυσικό – για να διευκολύνονται και οι  επιλογές τους. Το φαινόμενο είναι παγκόσμιο, με τις ‘’ κλειστές’’  αριστερές  χώρες να φυλάνε ‘’τα νώτα τους’’, απαγορεύοντας  τη γνήσια μορφή της Pride parade και άλλες σχετικές εκδηλώσεις.

Θυμάμαι ότι λίγα χρόνια πριν, η πάλαι ποτέ ιστορική για τη δημόσια βρεφοδόχο της   και την ομορφιά της, γνωστή  Πλατεία Κουμουνδούρου ,που διέμεινα κοντά της πολλά χρόνια την παλιά ρομαντική δεκαετία του 1950, αποτέλεσε αργότερα  το ‘’παζάρι’’ για κάθε  ιδιαιτερότητα, ενώ σήμερα, αυτό επεκτάθηκε  και  σε  χώρους εργασίας,. Μην ξεχνάτε ότι υπάρχουν  αρκετοί υπόδικοι για ανάλογες επιλογές σε ‘’εξηρτημένους’’  χώρους. όπως προκύπτει από τις διεξαγόμενες δίκες βιασμών και εκβιασμών.  Οι  βιασμοί , οι παραπομπές σε δίκες  και ο στιγματισμός των διωκομένων, με την ανεξέλεγκτη προβολή των  σεξουαλικών  ιδιαιτεροτήτων τους , αποτελούν τη μέγιστη υποκρισία και προσβολή εκείνων που ‘’ υποδύονται’’  τον ρινόκερο του Ιονέσκο.

Στα πλαίσια της ισότητας, που δεν αποδεικνύεται με γιορτές και πανηγύρια ,ίσως  αρχίσουν να διεκδικούν ,πολύ σύντομα, χωριστές δικές τους εκδηλώσεις και οι διάφορες υποκατηγορίες, όπως οι ίδιοι τουλάχιστον αυτοπροσδιορίζονται. Ίσως μάλιστα  διεκδικήσουν αυτό τους το ‘’δικαίωμα’’ και οι  καλυπτόμενοι, πίσω από τον  όρο ΣΤΡΕΙΤ .  Ελπίζω και εύχομαι ότι θα αποφύγουμε  ανάλογες παρελάσεις επιδειξιών και άλλων ομάδων, που – προς το παρόν – τους ονομάζουμε ανώμαλους ή ψυχικά ασταθείς!!! Απεύχομαι να  το προλάβω προσωπικά.

Τελικά ποιοι είμαστε και γιατί πρέπει να προβάλουμε  τις όποιες ιδιαιτερότητές μας, των οποίων ουκ έστιν αριθμός!!!   Μια απλούστερη  εξομοίωση των δικαιωμάτων  όλων  των ανθρώπων  με το ανεξέλεγκτο στο κρεβάτι τους, θα άφηνε τον καθένα στο σπίτι του να κάνει ό,τι και οι στρέιτ [μου απαγορεύεται να χρησιμοποιήσω τον όρο φυσιολογικοί, ομαλοί ή κανονικοί] και δυστυχώς δεν γνωρίζω άλλη επιτρεπτή ελληνική λέξη που να χαρακτηρίζει  αυτή την κατηγορία. Βλέπετε, οι αρχαίοι μας πρόγονοι, παρότι είχαν πολλούς μεταξύ τους με ιδιαιτερότητες, κρατούσαν με τρόπο τα προσχήματα, προστατεύοντας συγχρόνως την  ελευθερία  όλων των ατόμων και τη γλώσσα μας από παραφθορές.  Αλήθεια τι θα κάνουμε με τις απαγορευμένες λέξεις της αρχαίας και καθαρεύουσας που δεν γίνονται αποδεκτές από μικρές ομάδες με ιδιαιτερότητες !!! Ως μη ειδικός, θα αποφύγω να υπεισέλθω σε  θέματα, γάμων, υιοθεσίας κ.λπ., εμμένοντας  στη σκέψη ότι όλοι οι άνθρωποι  έχουν τα ίδια δικαιώματα. Τα παιδάκια όμως τα ρωτήσαμε;;; Οι      ιδεολογικά άθεοι, κάποτε είχαν  δημιουργήσει θέμα και ίσως  δίκαια με τη βάφτιση των παιδιών σε ηλικία που δεν μπορούν να έχουν  έγκυρη άποψη, τι να λένε άραγε για την υιοθεσία και ποιον θα αποκαλούν μπαμπά ή μαμά;;;  Φοβάμαι ότι,  ο κύβος ήδη ερρίφθη και οι STREIT, θα αρχίσουν να εκλιπαρούν για τα δικά τους ‘’μειονοτικά’’ δικαιώματα. Όσοι από αυτούς φανούν  γενναίοι, θα ψελλίζουν με δέος τη λέξη βοήθεια, διότι  έχω ακούσει στην τηλεόραση ότι αν δεν είσαι ‘’του κλάδου’’ δεν θα επιλέγεσαι εύκολα  για δουλειά . Το άκουσα σαν ‘’δικαιολογία’’ σε δημόσια τηλεοπτική εκπομπή και  από ηθοποιό που έφυγε στο εξωτερικό για ρόλους Έλληνα κομπάρσου. Το κακό είναι ότι  αυτό το άκουσαν και άλλοι  και μάλιστα υπεύθυνοι, οι οποίοι ενδεχομένως απέφυγαν να   θίξουν τα κακώς κείμενα!!!  

Θα αναφερθώ ακροθιγώς σε θέματα που αφορούν τις γυναίκες και τις όποιες νέες ορολογίες [ γυναικοκτονία], ποσοστώσεις συμμετοχής στη διοίκηση και πολλές άλλες   διαφοροποιήσεις, με ένα γενικό αφορισμό και μια γενικότερη παραδοχή. Αντί να ξεχωρίζουμε  τις γυναίκες από την κανονική ανθρώπινη  φύση τους, μπορούμε να κάνουμε  αυστηρότερες και ταχύτερες τις ποινές και γιατί όχι να εφαρμόσουμε το ιδιώνυμο στην περίπτωση κακοποίησης ή φόνου συζύγων και μελών της οικογένειας.

Αν πράγματι πιστεύουμε στην ισονομία , τέτοιες διακρίσεις είναι περιττές και ‘’από του πονηρού’’, αφού  όλοι οι άνθρωποι έχουν τα ίδια δικαιώματα και  δεν πρέπει να λαμβάνεται υπόψη το φύλο, αλλά οι ικανότητες και  η ‘’αξία’’. Προσωπικά πιστεύω στην ανωτερότητα του ρόλου της γυναίκας, αφού είναι η μόνη που δημιουργεί ζωή – αν αποδεχθούμε τον ρόλο που της όρισε η φύση και πρέπει να έχει τουλάχιστον τα ίδια δικαιώματα γενικώς με τον άνδρα και να απολαμβάνει  γενικότερου σεβασμού.  Είναι αυτή που στηρίζει τις υγιείς οικογένειες αλλά – μεταξύ μας – η ίδια που ‘’προστατεύει’’ και προετοιμάζει και τους ‘’κακούς   συζύγους, κανακάρηδές της’’. Προφανώς δεν είναι μύθος η αναφορά στις κακές πεθερές και δυστυχώς αυτό ισχύει σε απαράδεκτο βαθμό, ακόμα και σήμερα. Είναι η ίδια όμως που μοναδικά μπορεί να γαληνεύει τον  κόσμο γύρω της. Τα νέα μέτρα την αδικούν, διότι και μόνη η διαφοροποίησή της  από τους άνδρες την μειώνει, αφού την  κατατάσσει σε ιδιαίτερη κατηγορία του ανθρώπινου είδους. Για όλους αυτούς τους λόγους , τάσσομαι με το μέρος της  Πρωθυπουργού της Φιλανδίας, που ουσιαστικά αρνείται την ‘’ειδική’’ μεταχείριση, εμμένοντας στα ίδια δικαιώματα με το έτερο  φύλο. Προσωπικά θα επιμένω  στην ισονομία των ανθρώπων , χωρίς όμως προβολή των ‘’ερεθιστικών  ακκισμών με μια κυρία ’’ ,που θεωρήθηκαν ‘’ανήθικη’’ συμπεριφορά,  για τις οποίες  έδωσε εξηγήσεις και ζήτησε συγγνώμη.

   Δεν θα πέσω στην παγίδα να μιλήσω για ποσοστώσεις, γυναικοκτονίες και άλλους καινοφανείς όρους που αποτελούν προσδιοριστικό στοιχείο διάκρισης και προσβολή της αριστείας και της αξιοκρατίας. Τη δεκαετία του 1980 ακούστηκαν  φεμινιστικές προτάσεις και για υποχρεωτική στράτευση  των γυναικών ,που ευτυχώς απορρίφθηκαν, αφού  ο ρόλος της στην διαιώνιση του ανθρώπινου είδους της επιφυλάσσει σοβαρότερη ‘’στράτευση’’, αφήνοντάς της όμως την  επιλογή του χρόνου  που μπορεί   θα το κάνει.

Για να ευθυμήσουμε λιγάκι, επαναλαμβάνω με απόλυτη βεβαιότητα ότι τα παιδιά δεν τα φέρνει ο πελαργός ούτε τα λελέκια και αν η γυναίκα δεν μπει στη μοναδική ΕΚΕΙΝΗ  ζωοφόρο διαδικασία, ποιος άλλος μπορεί να το κάνει;;;  Σε κάποια είδη του λοιπού ζωικού βασιλείου, η οικονομία της φύσης για τη διαιώνισή της, έχει δώσει δυνατότητες πλήρους εναλλαγής  του φύλου και της συνολικής  διαδικασίας αναπαραγωγής και στα δύο φύλα. Λέτε να  το έκανε αυτό τυχαία ή  εμεί ς παρεξηγήσαμε τις προθέσεις της;;; Οψόμεθα,  αλλά με σκέψη, ώστε να   δικαιολογείται η υπαγωγή μας στα ‘’έλλογα όντα’’.

Θα κλείσω το παρόν με  κάποιες  αφελείς γεροντικές απορίες. Γιατί  και ποιος μου στέρησε τη χαρά και το σεβασμό στις κυρίες να τους ανοίγω την πόρτα σε κτήρια ή αυτοκίνητα;;; Δεν χάνεται η προσωπικότητα ούτε τα δικαιώματά τους με το χειροφίλημα και την προσωπική φροντίδα. Δεν παύει να είναι ισότιμη με τους άνδρες που την βοηθούν να σηκώσει ένα αντικείμενο βαρύτερο των κομψών της μυϊκών δομών. Έχω ξαναγράψει για το πάθημά μου στο μετρό των Αθηνών όταν  ‘’χτυπιόταν ‘’ δίπλα στο κάθισμά μου μια σχεδόν ετοιμόγεννη έγκυος νεαρά κυρία. Είχα την αφέλεια να της προτείνω τη θέση μου για προστασία του μωρού που κυοφορούσε και μου απάντησε ‘’ α να χαθείς παλιόγερε’’!!!  Η ντροπή μου με ανάγκασε να σιωπήσω και να κατεβώ στην επόμενη στάση.

 Θα άκουγα ευχαρίστως τις όποιες αντιρρήσεις  σας, αποδεχόμενος ακόμα  μηνύσεις και αγωγές  για τα σημερινά γραφόμενά μου, αναμένοντας πάντα τα  μελλούμενα, που προφανώς  κάτι θα προλάβουμε και εμείς οι γηραιότεροι. Διαπιστώνω όμως πόσο χρήσιμη θα ήταν στις ημέρες μας η αείμνηστη Μαλβίνα Κάραλη. Αντώνης

 

 

ΕΝΑ ΚΟΜΜΑΤΙ ΖΩΗΣ

 Ύστερα από τα προηγηθέντα  και ενδεχομένως στενόχωρα και  λίγο παραπονιάρικα ερωτηματικά, που  προκύπτουν από το  πείραμα που τόλμησα και το μακροσκελές και κουραστικό προηγούμενο μήνυμα μου, νοιώθω την ανάγκη να μιλήσω και για μένα και να  ανοίξω  τα εσώψυχά μου. Ίσως αυτός να είναι και ο μοναδικός τρόπος να αποφύγω τα γεροντικά μου ‘’προβλήματα’’, αφού δεν  βρίσκω άλλο τρόπο αποτελεσματικότερο. Είναι γνωστό άλλωστε ότι δεν συζητώ τα προβλήματά μου με ειδικούς και ότι  εδώ και σχεδόν δέκα χρόνια – δεν θυμάμαι ακριβώς πόσο – έχω κόψει κάθε επαφή με γιατρούς, και κάθε είδους εξετάσεις. Δεν θέλω να ξέρω πια τι μου επιφυλάσσεται ούτε να βάζω σε σκέψεις τους δικούς μου. Από προχθές που δρόσισε λιγάκι ξανάρχισα  τις πρώτες μου αναβάσεις και πορείες, στη γειτονική άγρια φύση.

Επιθυμώ να μοιραστώ μαζί σας  κομμάτια από τη συνολική μου ζωή  όχι γιατί σας ενδιαφέρουν αλλά γιατί έτσι τις ξαναφέρνω στο μυαλό μου.  Άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου, που είναι αναγκαίο κάπου-κάπου να την ξαναφορτώνουμε να παλιές μας σκέψεις, ακόμα και οδυνηρές και ‘’πένθιμες’’, αφού οι χαρές είναι φευγαλέες και καμιά φορά τις αισθανόμαστε όταν πια έχουν φύγει.

Συμμερισθείτε τα όσα δείτε και διαβάστε στα κείμενα που ακολουθούν, μέρος των αραιών και πότε συμμετοχών μου σε μικρές οικογενειακές φιέστες, σαν κι αυτή που συνοδεύω με δυο σπάνιες για μένα  φωτογραφίες .Είναι από τον ‘’εορτασμό’’ εισόδου  στα 89 μου χρόνια, σε μια περίοδο που προσπαθώ να βάλω σε τάξη ένα μέρος από τις δημοσιευμένες στην ιστοσελίδα μου πολλές χιλιάδες σελίδες κειμένων.

Ελπίζω ότι αυτά τα απλά κείμενα με τις δυο φωτογραφίες θα αποτελέσουν μια θαυμάσια αφορμή εξωστρέφειας  , αφού τολμώ να μιλήσω και για πράγματα  που κρατούσα μέσα μου για δεκαετίες, χωρίς να αφήσω να ξεχαστεί  λέξη. Μιλούσα ως εκεί που μπορούσα να το κάνω χωρίς ψυχικές συνέπειες, δικές μου ή των δικών μου. Ακολουθεί και ένα αυτοσχέδιο αυτοβιογραφικό παραμύθι, γιατί διαπιστώνω ότι η ζωή μας τελικά είναι ένα ‘’παραμύθιασμα’’, για να ξεπερνάμε τις  αντιξοότητες της πραγματικότητας και εγώ έχω περάσει πάμπολλες στη ζωή μου. Αντώνης

      ΔΥΟ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΜΙΑ ΖΩΗ

Ήταν τόσο απρόσμενο, που δεν το είχα συμπεριλάβει ούτε στις πιο τρελές σκέψεις που  μου  απομένουν. Το σημαντικό ήταν ότι δεν υπήρξε καμιά απουσία, πλην εκείνης της συντρόφου μου, μητέρας, γιαγιάς και προγιαγιάς, που για άγνωστο λόγο και αδικαιολόγητα μας εγκατέλειψε  πρόωρα  το 1977. Με τα όποια ανθρώπινα λάθη μας, τα καταφέραμε οι τρείς μας [ με την έφηβη τότε κόρη μας [ που επωμίστηκε πολύ νωρίς δυσανάλογα βάρη και ευθύνες για την ηλικία της] και τον 5-6 ετών γιό μας]. Η όλη αυτή αναστάτωση που έφερε η μακρινή απώλεια, με κάνει  προσεκτικότερο, ώστε να μη φορτωθούν τα παιδιά μου πρόσθετα βάρη και εξ αιτίας μου. Η ζωή τους στέρησε τη μάνα τους , ό,τι πολυτιμότερο τα τρυφερά τους χρόνια και η όποια δική μου προσπάθεια  ελάχιστα μετρίασε τη σπάνια αυτή έλλειψη. Θάθελα μια μέρα ή στον ύπνο μου να χαθώ για πάντα ταπεινά με τον ίδιο τρόπο που η ζωή με έφερε στον κόσμο.

Οι απόψεις των ανθρώπων της εποχής και η συνείδησή μου, μαρτυρούν τουλάχιστον ότι κατέβαλα  κάθε δυνατή προσπάθεια στον διπλό ρόλο του γονιού, για το καλύτερο όλων  μας. Το γεγονός ότι  οι τρείς μας φθάσαμε το νούμερο μιας   ποδοσφαιρικής ομάδας και πρωτοστατήσαμε σε ένα πολύ ευχάριστο γλέντι, δεν μπορεί να είναι τυχαίο. Ήταν μάλιστα τόσο έντονα ευχάριστη η ατμόσφαιρα, που είμαι βέβαιος ότι έφτασε ως τη  συνδημιουργό της οικογένειας, που    είχε θέσει όλους μας  υπό την σκέπη της  . Τις όποιες λεπτομέρειες που δεν ‘’συγκράτησε’’, θα τις μεταφέρω προσωπικά όταν κληθώ για το μεγάλο ταξίδι μου – ελπίζω  κοντά της.

Μπορεί να ήταν και η πρώτη φορά που είχαμε πλήρη απαρτία του συνόλου των εξ αίματος και  αγχιστείας μελών της ευρύτερης οικογένειας, στον εορτασμό των 88 γενεθλίων μου.  Μπορεί να συνέβαλε σ’ αυτό και ο αριθμητικός συμβολισμός, αφού τα δυο οχτάρια δεν αποτελούν ‘’ευκαταφρόνητο’’ δίδυμο.

Αυτό που ένοιωσα  στην εκδήλωση το είπα ήδη με λιτό αλλά συγκεκριμένο τρόπο και όποιος ήθελε να τον καταλάβει το κατανόησε πλήρως. Έτσι ήταν η  ζωή μου, αφού – τώρα στα τελειώματα - απλά είμαι παρών και επιβιώνω. Οι δυο συνημμένες φωτογραφίες,  ίσως κρατήσουν την ευχάριστη εικόνα της συγκεκριμένης βραδιάς, για να θυμίζουν το ταπεινό μου πέρασμα από την κατάσταση, που κατ’ ευφημισμό – αποκαλούμε ζωή. 

Θα θεωρούσα μεγάλη παράλειψή μου αν δεν παρουσίαζα τους παριστάμενους, αρχίζοντας ιεραρχικά από μπροστά δεξιά, την κόρη μου Φωτεινή, που φέρει  το όνομα της Ζουπανιώτισας [από τον ορεινό Πεντάλοφο Βοίου Κοζάνης ,χτισμένο σε υψόμετρο 1060 μέτρων ] γιαγιάς μου. Στην ίδια πλευρά δίπλα μου ο γιός μου Παναγιώτης. Ανάμεσά τους είναι η οικογένεια της πρώτης μου εγγονής Νόρας, με τον σύζυγό της Δημήτρη και τον δισέγγονό μου και βαφτιστήρι μου γιο τους , Άγγελο [ όνομα και πράγμα]. Στην άλλη πλευρά μου – δίπλα μου- η σύζυγος του γιου μου Βασούλα , πλάι στα δυο αγόρια τους Αντώνη και Χριστόφορο. Η παρέα μας ολοκληρώνεται με τη δεύτερη κόρη της κόρης μου και εγγονή μου Αντωνία [Τώνια, όπως εγώ το γράφω ], και τον Τάσο. .

Στη δεύτερη φωτογραφία είμαι με όλα τα εγγόνια και τον δισέγγονό μου που ‘’εξικούνται’’  μέχρι τέταρτης  γενιάς και δίνουν σκοπό στο οποιοδήποτε υπόλοιπο  ζωής που μου απομένει. Αντώνης

 ΤΟ  ‘’ΑΝΕΙΠΩΤΟ’’ ΠΑΡΑΜΥΘΙ

                Το σπουργιτάκι

 

 

Αφιερωμένο στα εγγόνια μου που λάτρευαν τους στιγμιαίους    αυτοσχεδιασμούς στα  παραμύθια μου.

Κάποτε, στα χρόνια του πολέμου, κοντά σ’ ένα απόμακρο σπιτάκι ενός χωριού, ζούσε ένα σπουργιτάκι. Καθημερινά τιτίβιζε στο παράθυρο , προσπαθώντας να προκαλέσει το ενδιαφέρον των ενοίκων του. Τι κρίμα όμως, δεν έπαιρνε απάντηση. Δεν ζητούσε βέβαια τροφή  αφού, στα χρόνια της κατοχής , το ίδιο έβρισκε πιο εύκολα από τους ανθρώπους στη φύση τη μικροποσότητα που χρειαζόταν.

Μια καλή μάγισσα, που έβλεπε την προσπάθεια του πουλιού να  αποσπάσει την προσοχή των ανθρώπων, το μεταμόρφωσε σε καλλικέλαδο αγόρι και το άφησε μπροστά στην πόρτα του σπιτιού. Η οικογένεια του σπιτικού το  καλοδέχτηκε σαν μέλος της και αυτό προσπαθούσε με κάθε τρόπο να της ανταποδώσει την αγάπη του. Το παλιό ασήμαντο τιτίβισμα έγινε μελωδικό τραγούδι και το μεταμορφωμένο σπουργίτι απόκτησε νέες, ανθρώπινες παρέες και έγινε  περιζήτητο μέλος στις ελάχιστες διασκεδάσεις που επέτρεπαν οι συνθήκες της εποχής. Έτσι λοιπόν  πέρασαν τα χρόνια των πολέμων και ο καθένας προσπαθούσε να συνεχίσει τη ζωή του και να κάνει κάτι και για το μέλλον του.

Το μικρό αγόρι πήγε στο σχολείο  και παράλληλα εργαζόταν για να εξασφαλίσει τις αυξημένες πλέον ανθρώπινες ανάγκες διατροφής αλλά και για να βοηθήσει στο σπίτι, αφού δύσκολα τα έφερναν βόλτα. Είχε καλούς  φίλους αλλά λίγους,  όχι μόνο γιατί δεν είχε ελεύθερο χρόνο για να κάνει παρέα μαζί τους,  αλλά ίσως και το φτωχικό του ντύσιμο να μην ικανοποιούσε τα κοινωνικά κριτήρια που είχαν αρχίσει να διαμορφώνονται στη μεταπολεμική Ελληνική κοινωνία. Ευτυχώς υπήρχαν αρκετοί ακόμα ‘’ομοιοπαθείς’’ του και κάποιοι που αποζητούσαν τη ‘’φωνητική’’ συντροφιά του και δεν αισθάνθηκε τη μοναξιά και απομόνωση και ποτέ την απόρριψη.

Με το τέλος των γυμνασιακών του σπουδών, εφοδιάστηκε με ένα απολυτήριο που ακόμα και στη  βαθμολογία , λάβαινε υπόψη περισσότερο την κοινωνική και οικονομική κατάσταση  και λιγότερο έως καθόλου τις μαθητικές επιδόσεις. Σε περίοπτη  μάλιστα θέση του απολυτηρίου υπήρχε και το επάγγελμα του πατρός, ώστε να προειδοποιούνται εγκαίρως οι μελλοντικοί ‘’χρήστες’’ του και για το κοινωνικό του αντίκρισμα. Ήρθαν στιγμές που το αγόρι θέλησε να ξαναγίνει σπουργιτάκι και να αποφύγει τα ‘’ αγαθά’’ της διαμορφούμενης νέας τάξης πραγμάτων, αλλά η καλή μάγισσα είχε εξαφανισθεί. Μπορεί να ταξίδεψε σε άλλα εμπόλεμα μέρη που την  είχαν περισσότερο ανάγκη ή να έκρινε   με διαφορετικά κριτήρια την προοπτική του αγοριού.

Τα χρόνια πέρασαν και ύστερα από υπεράνθρωπες πολλές φορές προσπάθειες και ίσως με την βοήθεια  και της θεάς  τύχης , το μικρό αγόρι είχε πια ωριμάσει, αποκαταστάθηκε επαγγελματικά και έκανε μια θαυμάσια δική του οικογένεια. Η ζωή, που είναι πάντα απρόβλεπτη , του πρόσφερε αμέτρητες χαρές, ‘’μεγαλεία’’ ,νέες εμπειρίες αλλά και απροσμέτρητη λύπη.

Γεύθηκε και βίωσε προσωπικά πρωτόγνωρες καταστάσεις που δεν είχαν περάσει καν από το μυαλό του, χωρίς ποτέ να προδώσει τα ιδανικά του και γιαυτό  παρέμεινε με λίγους μεν αλλά σταθερούς και καλούς φίλους, που  εξακολουθούν να τον συντροφεύουν,  έστω και νοερά, στο υπόλοιπο του βίου του.

Τώρα όμως που γέρασε πια, αποστασιοποιημένος από τα γεγονότα  που πλούτισαν τις εμπειρίες του και τον έκαναν σοφότερο  και προφανώς   καλύτερο άνθρωπο, προσπαθεί να καταγράψει όσα μπορεί  περισσότερα από τα τελευταία βιώματά του. Ελπίζει έτσι ότι ίσως κάποιοι μελλοντικά να τα διαβάσουν και ενδεχομένως να  αποφύγουν προηγούμενα λάθη, συμπεριλαμβανομένων και των δικών του. Δεν περιμένει ούτε και επιθυμεί τίποτα περισσότερο από τη ζωή,  πέραν της καλής έκβασης μιας αναμενόμενης  ήδη οικογενειακής εξέλιξης και υγεία σε όλο τον κόσμο.

 Μετά, θα ήθελε πολύ  να ξαναγίνει σπουργιτάκι και να φύγει ήσυχα, ταπεινά και αθόρυβα – όπως ήρθε στη ζωή -  χωρίς να μάθει ποτέ κανείς οτιδήποτε για την ύπαρξή του. Ίσως με αυτόν  τον τρόπο να παύσει πια να ενοχλεί , όπως ενδεχομένως  να έκανε άθελά του μέχρι τώρα , αλλά και διότι  παρατηρεί ότι η σύγχρονη κοινωνία και η πολιτική της εκπροσώπηση [διαχρονικά],αντιμετωπίζει με  έμμονη προκατάληψη  το κοστοβόρο ‘’παρελθόν’’, που δεν έχει πλέον το ανάλογο  ‘’ψηφοθηρικό αντίκρισμα’’.

Ξεχάστηκαν πια  τα τιμημένα γηρατειά και τόσα άλλα  βαρύγδουπα παραπλανητικά  συνθήματα, με τα οποία μεγάλωσαν οι νεότερες γενιές και το χειρότερο  είναι ότι κάποιοι τα πίστεψαν και τα έκαναν τσιτάτα τους. Αυτοί θα το καταλάβουν όταν οι ίδιοι καταστούν γηρατειά, διότι η ζωή  όπως κα η ιστορία επαναλαμβάνεται την πρώτη φορά σαν τραγωδία και τη δεύτερη σαν φάρσα, όπως έλεγε ο Μαρξ.

Προτιμά να φύγει όπως ήρθε, σαν σπουργιτάκι, για να μην έχει τη   γνωστή μοίρα των ηρώων του  Sydney Pollack, στο έργο του ‘’σκοτώνουν τα άλογα όταν γεράσουν’’. Εκεί, ‘’  οι πρωταγωνιστές του συγκλονιστικού δράματος  θα συνεχίσουν να χορεύουν, για ένα έπαθλο που ποτέ δε θα μπορέσουν να αποκτήσουν. Το θέατρο θα συνεχιστεί, η παράσταση δεν θα τελειώσει ποτέ, ο μάγος δεν θα αποκαλυφθεί. Η ανθρώπινη ύπαρξη θα συναντάει ξανά και ξανά το ύστατο δράμα της και θα συνεχίσει να χορεύει. Στο τέλος της ταινίας η κάμερα απομακρύνεται, αφήνοντας όλους εμάς στη τέλεια ψευδαίσθηση και στο απόλυτο σκοτάδι.’’ 

Αυτή την ψευδαίσθηση και το απόλυτο σκοτάδι, που τα βλέπει να πλησιάζουν , φοβάται και θέλει να επανέλθει στην πρότερη κατάστασή του το μικρό  σπουργιτάκι μας.     Αντώνης Ταρνανάς

ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΕΣ ΤΟΥ ΓΛΥΚΟΥ ΝΕΡΟΥ

 

    ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΕΣ ΤΟΥ ΓΛΥΚΟΥ ΝΕΡΟΥ

               Συμπλεγματικός μικρομεγαλισμός

 

 

Είναι αμέτρητες οι περιπτώσεις που χρησιμοποίησα την έκφραση του τίτλου, στον ενικό ή τον πληθυντικό αριθμό, χωρίς να γνωρίζω ακριβώς τη σημασία της και τελικά δεν με ενδιαφέρει να την μάθω. Εγώ πάντως της αποδίδω μια απαξιωτική έννοια του συγκεκριμένου επαναστάτη.

Ο σωστός επαναστάτης, που εξέλιπε στην εποχή μας, ίσως και γιατί δεν χρειάζεται πια, υπερασπίζεται ιδέες και κυρίως την πατρίδα του και δεν διστάζει να δώσει και τη ζωή του για τα διεθνώς αναγνωρισμένα αυτά ιδανικά. Όλοι οι  άλλοι το παίζουν για να δείξουν τη διαφορετικότητά τους και να επιβληθούν τους καλοπροαίρετους , αδαείς ή καιροσκόπους.

Οι σημερινοί επαναστάτες, ΔΙΕΘΝΏΣ , είναι του γλυκού νερού και ψαρεύουν σε θολά νερά αποκλειστικά για ίδιο όφελος. Εμείς όμως, αυτή τη φορά, θα περιοριστούμε στους δικούς μας και μάλιστα διαχρονικά, για να καταδείξουμε μια άλλη πολύ γνωστή έννοια, που  έχει καταστεί  σχεδόν ελληνική αποκλειστικότητα, ο συμπλεγματικός μικρομεγαλισμός.

Αρχίζοντας από τα χρόνια της κατοχής του 40, υπήρξαν κάποιοι που ‘’πρόσφεραν τις καλές τους υπηρεσίες’’ στους κατακτητές, δήθεν για να εξασφαλίσουν το ψωμάκι των παιδιών τους και κατέληξαν καταδότες για το ΄΄παντεσπάνι΄΄ τους. Αργότερα, ομάδες ‘’ανταρτών’’ έκαναν γιουρούσια σε ορεινά χωριά, για να υποχρεώσουν τον αντρικό πληθυσμό να μπει στις τάξεις τους και ιδεολογικά. Είναι οι ίδιοι, που αρχίζοντας με τα Δεκεμβριανά, εξοπλίστηκαν από τους Ρώσους μέσω Γιουγκοσλαβίας και  θέλησαν να γίνουν οι ηγέτες της χώρας και διευκόλυναν τον αδελφοκτόνο εμφύλιο πόλεμο, για να ξεπεράσουν το πραγματικό τους μπόι. Τότε πολέμησε τους κατακτητές όλος ο λαός, χωρίς ιδεολογικά κριτήρια. Ο πατέρας μου πήγε δυο φορές στην Αλβανία, μια στην πρώτη επιστράτευσή στην περιοχή της καταγωγής του και μια με τη γενική επιστράτευση. Επέστρεψε χωρίς πέλματα των ποδιών λόγω απόξεσης για τα κρυοπαγήματα και δεν δέχτηκε να πάρει σύνταξη, όπως πολλοί αριστεροί με τη σύμπραξη του Αντρέα!!!!

Η κατάσταση αυτή, με εντελώς διαφορετική  και πρωτόγνωρη για τα ευρωπαϊκά δεδομένα, μορφή, προχώρησε σε αριστεροδέξιες συμμαχίες, για να πάρουν την εξουσία και τώρα βγήκαν ομαδικά στο ‘’μεϊντάνι’’ ή ανά τα οδούς και τας ρύμας, συκοφαντώντας ασύστολα και χωρίς αποδείξεις κάθε κυβερνητική απόφαση, κατηγορώντας την πολιτική ηγεσία για προδοσία, παρακολουθήσεις και ποινικά αδικήματα. Αν πράγματι έχουν στοιχεία οφείλουν άμεσα – πέραν της κοινοβουλευτικής διαδικασίας που ορίζει το ισχύον Σύνταγμα-  να προβούν σε συγκεκριμένες καταγγελίες προς την ανεξάρτητη Δικαιοσύνη, διότι άλλως γίνονται συνένοχοι. Ξεκατινιάσματα και άλλες δημόσιες ‘’παραστάσεις’’ υποτιμούν τους ‘’αγώνες’’ τους και αναιρούν τα όποια αναπόδεικτα κουτσομπολιά. Αυτά θυμίζουν ‘’φαβέλες’’ και σε καμιά περίπτωση πολιτισμένη χώρα, όπως είναι σήμερα η Ελλάδα.

Θα σταθώ για λίγο, στον  νεοεκλεγμένο αρχηγό Κόμματος, που   τόσα χρόνια στην Ευρώπη, γέμισε μεν την τσέπη του, δεν έβαλε όμως τίποτα στο μυαλό του. Μιλάω  εκ του ασφαλούς, γιατί έζησα για 14 χρόνια στις Βρυξέλλες και έκανα παρέα με τους περισσότερους Ευρωβουλευτές και ιδιαίτερα με ‘’ αριστερούς’’ και ξέρω καλά τις σκέψεις τους από πρώτο χέρι. Προσπαθεί να μιμηθεί ‘’ριζοσπαστικές’’ λογικές που έτυχε να οδηγήσουν κάποιον  προκάτοχό του στην εξουσία, αλλά ο λαός κατάλαβε την γκάφα του και προσέχει. Ο δικός μας, καλά έκανε και αναφέρθηκε στην προσπάθεια υποκλοπής του τηλεφώνου του – που δυστυχώς δεν αποτελεί σπάνιο φαινόμενο και σε άλλες χώρες είναι ευρύτερο, χωρίς να περιφέρεται και νυχθημερόν να στηρίζει την κομματική του ανάδειξη σε συγκεκριμένο πολιτικό αντίπαλο, χωρίς καμιά απόδειξη. Πολλοί αστόχαστοι που έκαναν το ίδιο και διαψεύστηκαν, έχουν περάσει οριστικά στο περιθώριο. Υπάρχει νόμιμη οδός να φθάσει μέχρι το τέλος, αντί να προσπορίζεται τη συμπάθεια των δικαίως ευρισκόμενων με το μέρος του, διότι τη συκοφαντία πολλοί αγάπησαν, τον συκοφάντη όμως ουδείς!!! Αναφέρομαι στον συγκεκριμένο χώρο και τον ηγέτη του, διότι – όπως λέγεται – ανήκει στο δημοκρατικό τόξο, το οποίο ο ίδιος δείχνει να απεμπολεί!!!   Αντώνης

STAROMESTKE NAMESTI ΠΡΑΓΑ

 

                   STAROMESTKE   NAMESTI  ΠΡΑΓΑ

                ΕΝΑΣ ΠΑΛΙΟΣ ΜΟΥ ΕΡΩΤΑΣ

Φωτογραφία της πλατείας από το Google Earth

 Οι παλιοί έρωτες, για μας τους υπερήλικες, περιορίζονται σε μνήμες από χώρους και γεγονότα, αφού αυτοί που αφορούν υπαρκτά   πρόσωπα ,έχουν μετατραπεί σε  αγάπες και μένουν μόνο στην καρδιά και στη σκέψη, αφού η κάθε αναμόχλευσή τους πονάει πολύ.

Έτσι κι εγώ, που χθες έκλεισα τα 88 και από σήμερα στολίστηκα με τα 89 μου καράτια, έφερα στο νου μου αναμνήσεις που συνειρμικά μου ήρθαν από το μακρινό παρελθόν , όπου κυριάρχησε ο πιο όμορφος έρωτας της ζωής μου, που παραμένει ζωντανός, η Πλατεία της παλιάς πόλης της Πράγας, όπως τη συγκράτησα στην τοπική της γλώσσα.

Τα χθεσινά μου γενέθλια, προσωπικά τα έζησα με θύμισες και συμμερίστηκα τη σχετική γιορτή των αγαπημένων μου προσώπων, αποποιούμενος την ευχή ‘’χρόνια πολλά’’, αφού το μόνο που  εύχομαι για τη συνέχεια είναι ένα καλό και ανώδυνο τέλος. Θέλω να ‘’φύγω’’ όρθιος  ή στον ύπνο μου  και αθόρυβα , όπως εμφανίστηκα  στη ζωή, κλείνοντας οριστικά την ‘’κουίντα’’ των  όποιων  δραστηριοτήτων μου.

Επανέρχομαι όμως στο κύριο θέμα μου που αναφέρει και ο τίτλος του σημερινού μου πονήματα, την πλατεία της παλιάς Πράγας, που αποκαλούν χρυσή πόλη και όσα με συνδέουν μαζί της. Έζησα στην Πράγα –οικογενειακώς- από το καλοκαίρι του 1966 μέχρι   τις αρχές Δεκεμβρίου 1971, που γύρισα εσπευσμένα στην Ελλάδα για τη γέννηση του γιού μου. Η πολύ κακή εμπειρία μου από τη γέννηση της κόρης μου στην ‘’κατ’ευφημισμόν’’ διπλωματική κλινική του Βελιγραδίου και τα όσα είχαμε αντιμετωπίσει μέχρι τότε, δεν μου έδιναν πολλές ελπίδες για ένα καλύτερο αποτέλεσμα. Για την ιστορία θα αναφέρω ότι ‘’εξαγόρασα’’ την επιστημονική  άδεια να ταξιδεύσει η σχεδόν ετοιμόγεννη σύζυγός μου, με ‘’μια κάσα ουίσκι’’. Αυτό είναι ένα μικρό δείγμα της ιατρικής φροντίδας στις χώρες του υπαρκτού σοσιαλισμού, σε αντίθεση με ότι ίσχυε για τα μέλη του κόμματος, που ζούσαν στον δικό τους εξελιγμένο και πλούσιο κόσμο, μακριά από τον λαό, ίσως για να μην βλέπει τη μιζέρια του και ‘’υποφέρει’’, αφού  απλώς του επέτρεπαν να επιβιώνει υπό προϋποθέσεις.

Στην πλατεία αυτή που την περιέβαλλαν  κτήρια παντός ρυθμού με χρυσοποίκιλτες  στέγες, υπήρχε το παλιό Δημαρχείο και το κύριο κόσμημα της πόλης, το αστρονομικό ρολόι. Το τελευταίο αποτελεί έργο του 1410 και 80 χρόνια αργότερα του πρόσθεσαν και την ημερολογιακή πλάκα. Κάθε μια ώρα είχε μια  ειδική παρουσίαση ‘’ όπως στο ήχο και φως’’, όπου εμφανίζονταν και οι εξελίξεις της ζωής με σκελετούς και αγγέλους, ανάλογα με  τον βίο του καθενός!!!

Το σημαντικότερο γεγονός της πλατείας αποτελούσα ο αποχαιρετισμός του παλιού χρόνου, με την εμφάνιση ενός ηλικιωμένου  στο ψηλότερο παράθυρο της κορυφής του πυργίσκου του ρολογιού και η υποδοχή του νέου με ένα παιδί που αντικαθιστούσε τον γέρο’’ στο παραθυράκι. Η  πλατεία γινόταν προσπελάσιμη μετά 2-3 ημέρες, που απαιτούνταν για  το καθάρισμά της από τα σπασμένα μπουκάλια , που απαιτούσε το έθιμο της  εκτεταμένης μπυροκατάνυξης του  παριστάμενου πλήθους!!!

Στην Πράγα γνώρισα την άνοιξή της το 1968 με τον Ντούμπτσεκ και τον Πρόεδρο Σβόμποντα [ που ηγήθηκε της Σλοβακικής ταξιαρχίας που πολέμησε στον πλευρό των Ρώσων στο Στάλινγκραντ κατά των Γερμανών] και με τίμησαν με τη φιλία τους σημαντικοί άνθρωποι της εποχής. Αναφέρομαι στον φοιτητή τότε και πρώτο Πρόεδρο της ελεύθερης πια χώρας Βάτσλαβ Ηάβελ, τον πολυολυμπιονίκη γείτονά μου Εμίλ Ζάτοπεκ και τη μητέρα του, τον Μίλαν Κούντερα και το σημαντικό συγγραφικό του έργο και αρκετούς άλλους. Στην ίδια χώρα διαψεύστηκαν οι ελάχιστες ελπίδες που μου είχαν απομείνει για την αριστερή ιδεολογία, μετά την εν ψυχρώ και αναιτιολόγητη στρατιωτική εισβολή και κατάληψη της χώρας τον Αύγουστο του 1968 από τη Σοβιετική Ένωση. Η μοναδική συνέπεια για την οικογένεια μου υπήρξε ο εκδιωγμός της από το ξενοδοχείο CENTRUM, με δικαιολογία την αναγνώριση εκ των πρώτων της εισβολής από το ΚΚΕ. Δεν τους κρατώ κακία αφού  δεν γνώριζαν τον ρόλο του ΚΚΕ στη χώρα μας και χαίρομαι ότι ύστερα από όλα αυτά δεν έγινα ‘’ΑΝΤΙΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΉΣ’’ αλλά απλά απελευθερώθηκε η δημόσια κριτική μου για τον πάσης μορφής και ιδεοληψίας υπαρκτό και ανύπαρκτο σοσιαλισμό. Οι Ρώσοι βέβαια συνεχίζουν να ψευδολογούν για να δικαιολογήσουν τη νέα τους εισβολή στην φίλη τους Ουκρανία , με πλαστή  πινακίδα τίτλου, αφού αφορά τα ίδια ακριβώς πρόσωπα του σοβιετικού καθεστώτος .Αντώνης

 

ΚΟΥΡΑΓΙΟ ΑΔΕΡΦΙΑ

 

                 

                  ΚΟΥΡΑΓΙΟ  ΑΔΕΡΦΙΑ

       Αφήστε τους κρωγμούς  μισαλλοδοξίας

 

 

Υπό τον μανδύα της  ‘’φαιδράς πορτοκαλέας’’,  όπως είχε αποκαλέσει στο ποίημά του ο Άγγελος Βλάχος την Ελλάδα, αναφύονται τελευταία νέες μορφές μισαλλοδοξίας, με μοναδικό σκοπό την ‘’πλουτοφόρα’’ εξουσία και την επαναφορά τυραννικών καθεστώτων.  Τα καθεστώτα αυτά  επιβλήθηκαν και στο  παρελθόν [ απώτερο και πρόσφατο] και καταλύθηκαν από τα ίδια τα θύματά τους ως απαράδεκτα, όταν οι λαοί κατάλαβαν ότι η προμετωπίδα της δημοκρατίας αποτελούσε ευφημισμό του  υποκρυπτόμενου ολοκληρωτισμού τους.

Οι λαοί που έζησαν τα σύγχρονα τυραννικά καθεστώτα και μπόρεσαν να αντιδράσουν, απαλλάχτηκαν από τους παντοειδείς ‘’ισμούς’’, που βίωσαν οι χώρες τους. Οι  καιροσκόποι επαγγελματίες του είδους, τους άλλαξαν ονομασίες, ωραιοποίησαν αυτά που ευτυχώς δεν γνώρισαν  οι λαοί της Δυτικής Ευρώπης , στους οποίους προσπαθούν να τα  επαναφέρουν από το παράθυρο. Είναι δε τόσο πολλοί που άρχισαν να τρώγονται και μεταξύ τους, χωρίς όμως ποτέ να παραβλέψουν τον κοινό εχθρό που δυσχεραίνει τους αποτυχημένους ιδεαλιστικούς τους δογματισμούς. Θα μπορούσα να τους προτείνω, αντί να καταπιάνονται συνεχώς και αδιαλείπτως με ύβρεις και συκοφαντίες   κατά των δημοκρατικά  εκλεγμένων, που προσβάλλουν και μειώνουν τη χώρα μας διεθνώς, να δοκιμάσουν να ζήσουν οι ίδιοι στα ελάχιστα εναπομείναντα καθεστώτα των ονείρων τους. Είμαι απόλυτα σίγουρος ότι αν βιώσουν  την πραγματικότητα  που προβάλλουν– όπως ο υποφαινόμενος   στις χώρες του ‘’υπαρκτού σοσιαλισμού’’-  θα αλλάξουν   γνώμη, εκτός αν προαλείφουν εαυτούς ως  επιβήτορες της εξουσίας ,τύπου  Στάλιν, Μάο, Κάστρο, Κιμ Γιονγκ Ουν και μερικών  άλλων, που τυράννησαν ή τυραννούν ακόμα τους λαούς τους και αυτοί ζουν και ‘’βασιλεύουν’’.

Ένας ακόμα από αυτούς, βλέποντας τα δύσκολα, σφετερίστηκε βίαια  με  τους  δισεκατομμυριούχους ολιγάρχες φίλους του  τον πλούτο  και την εξουσία της χώρας του, κρατώντας για τον εαυτόν του και την εξουσία. Τώρα επιχειρεί με κατακτήσεις γειτονικών αρχικά κρατών να  επανιδρύσει την  αυτοκρατορία του – στα πρότυπα του Χίτλερ – έχοντας και τη στήριξη των ‘’παλιόφιλων’’ του σοβιετικού καθεστώτος. Αυτοαναιρεί  όσα διακήρυξε ως ‘’ KGBίτης’’ του σοβιετικού καθεστώτος, όταν  επέβαλε, με εγκλεισμούς σε ψυχιατρεία και ‘’εξοστρακισμούς’’ στη Σιβηρία και αλλαχού, την αρρωστημένη ιδεοληψία   μιας παράφρασης   του Μαρξ και του Έγκελς, που μετέφερε ο Λένιν στην κραταιά τότε Ρωσική Αυτοκρατορία. Ο  Λένιν  αμείφθηκε πλουσιοπάροχα για  αυτή του  την εκδούλευσή , αφού  υπέκλεψε επί μακρόν τη δόξα του ονόματος της Αγίας Πετρούπολης, που έγινε Λένινγκραντ. Το τελευταίο το δανείστηκα αυτολεξεί, από μια τελευταία συνέντευξη της πραγματικής αριστερής, της αείμνηστης Ντίνας Κώνστα, που χαρακτήρισε αστεία την υφαρπαγής της δημιουργίας του Μεγάλου Πέτρου  , προσθέτοντας ότι ‘’το χιούμορ αποτελεί  ευγενική αντίδραση των απελπισμένων’’.

Επειδή όμως, ‘’ου παντός πλειν ες Κόρινθον’’, το μόνο που κάνουν  όλοι αυτοί  οι αποκαλούμενοι επαναστάτες του γλυκού νερού,  είναι να σπρώχνουν τους απελπισμένους στην αγκαλιά  των ακροδεξιών και των λοιπών φασιστοειδών . Τα παραδείγματα της Ουγγαρίας, της Γαλλίας και τελευταία της         Ιταλίας, θα έπρεπε να συνετίσουν εκείνους  που προτάσσουν τις ιδεοληψίες τους [ με τα νιτερέσα τους], διότι με το κακό που κάνουν στη χώρα τους, δεν μπορούν να ‘’βοηθήσουν’’ ούτε τους προσωπικούς τυχοδιωκτισμούς τους.

        Είναι καιρός πια, στη χώρα μας με τόσους κινδύνους γύρω μας, να σταματήσουν  οι γελοίοι καθημερινοί  ‘’κρωγμοί των ιεράκων’’. Στη Γένεση, ο κόρακας αναφέρεται ως το πρώτο πτηνό που απελευθερώθηκε μετά τον κατακλυσμό, το οποίο στη συνέχεια λησμόνησε τον Νώε και την Κιβωτό του, εξαιτίας των πολλών πτωμάτων  που βρήκε. Άσπρος γεννιέται ο κόρακας και κόκκινος κατιάζει και μαύρος κατασταίνεται και του κυρού του μοιάζει» Παροιμία από την νησιωτική Ελλάδα, συνηθέστερα για στρυφνά άτομα που μοιάζουν των γονιών τους ή για τη μετέπειτα συμπεριφορά ατόμων που αναλαμβάνοντας μια θέση ή εργασία είναι υποχρεωμένα ν΄ ακολουθούν τις εντολές των αφεντικών τους. ( κατιάζει σημαίνει φαντάζει). Αντώνης

ΣΧΗΜΑ ΠΡΩΘΥΣΤΕΡΟ - Αυτή είναι η ζωή μας

 

       ΣΧΗΜΑ   ΠΡΩΘΥΣΤΕΡΟ

                         Αυτή είναι η ζωή μας

 

 

Είναι  πια επιστημονικά αλλά και εμπειρικά διαπιστωμένα όλα αυτά που μαθαίναμε παλιά στο σχολείο για τα σχήματα λόγου, ότι έχουν πλήρη εφαρμογή όχι μόνο στον λόγο μας [ γραπτό και προφορικό ] αλλά  και στην  καθημερινότητά μας.  Θα επιχειρήσω λοιπόν  ένα μικρό  και ίσως λιγάκι αφελές αλλά αθώο και άδολο πείραμα , με το αναφερόμενο στον τίτλο σχήμα, αρχίζοντας όπως πάντα με την ερμηνεία των όρων και  - εκ του ασφαλούς - σε προσωπικό επίπεδο.

Το σχήμα είναι ένα σύνολο από στοιχεία διατεταγμένα με συγκεκριμένο και  καθορισμένο τρόπο . Το καθένα από αυτά είναι ένα στοιχείο που μέσα στον εκάστοτε γεωγραφικό και ανθρώπινο τόπο,  συνθέτει το αποκαλούμενο σχήμα της ζωής μας. Φαντάζομαι τη ζωή μου σαν μια αδιάρρηκτη ακολουθία στοιχείων , σε ένα συνεχώς μεταβαλλόμενο σχήμα που ρέει σε διάφορους τόπους .Ο χρόνος που δημιουργεί αυτή την αλληλουχία, καθιστά το σχήμα της ζωής μας πρωθύστερο, δηλαδή καθορίζει τη σειρά, ποιο  θα είναι πρώτο , ποιο θα ακολουθεί, ίσως δε και ποιο θα είναι  το ύστατο, αυτό που θα κλείνει τον επί  γης κύκλο της ζωής.

 Η ταπεινότητά μου , που προφανώς και προδήλως βρίσκεται ήδη στο λυκόφως   της ζωής  , προσπαθεί να βάλει μια σειρά στα βιώματά της, αφού δεν της απομένει ανάλογη δυνατότητα να πράξει το ίδιο και για το άδηλο μέλλον!!!   Παράλληλα όμως , επιχειρώ ένα προσωπικό πείραμα που θα διαψεύσει ή θα επιβεβαιώσει παλιότερες σκέψεις και προτάσεις μου προς τους πρώτους [80-120] αποδέκτες των πονημάτων  μου , για τη διακοπή της αποστολής τους με  e-mail , αφού από τον Αύγουστο του 2016 δημοσιεύονται  όλα στην  προσωπική μου ιστοσελίδα [πλην των διαπροσωπικών μηνυμάτων].

 Στις  αρχικές μου σκέψεις  και  προσπάθειες  να δώσω τέλος στην άμεση ενημέρωση  της φιλικής αυτής ομάδας παραληπτών  με e-mail, οδηγήθηκα από τη σκέψη  ότι  ενδεχομένως παραβιάζω τη θέλησή τους , υποχρεώνοντάς τους ακόμα και από ευγένεια να ανέχονται την  είσοδό μου στους υπολογιστές τους, παρά την  απώλεια της αμεσότητας επαφής, που έχει κόστος  και σε μένα . Ομολογώ ότι συνάντησα αρκετές αντιδράσεις  από φίλους που επέμεναν στη συνέχιση της συνηθισμένης πλέον διαδικασίας.       Όμως, παρά τους αντίθετους  ισχυρισμούς πολλών ‘’αναγνωστών’’ και  τα  λίαν κολακευτικά σχόλια τους, προχώρησα τελικά στην απόφασή μου για διακοπή της απευθείας αποστολής των κειμένων μου και τον περιορισμό μόνο στην ιστοσελίδα μου. Τότε όμως διαπίστωσα ότι  ελάχιστοι και ενίοτε κανένας από τους ‘’φανατικούς’’ αναγνώστες μου δεν με διάβαζε πια, όπως προκύπτει από τα στατιστικά της στοιχεία .

  Για να βάλουμε λοιπόν  τα πράγματα στη θέση τους και χωρίς κανένα παράπονο για κανένα , αφού οι ίδιοι γνωρίζουν ποιοι απλώς τα αποδέχονταν και πόσοι τα περίμεναν,  δικαιώνεται  τελικά η απόφασή μου για τη διακοπή της  χωριστής  αποστολής. Όποιος θέλει να τα διαβάσει ξέρει που θα τα βρει  και ‘’ούτε γάτα ούτε ζημιά’’ που λέει και ο σοφός λαός μας. Τα λόγια θαυμασμού μπορεί τη συγκεκριμένη στιγμή να απηχούσαν   την αλήθεια, κάποτε όμως  συντρέχουν και ειδικοί λόγοι που δυσκολεύουν τα πράγματα ή έρχεται και ο κόρος που αποτελεί επίσης φυσιολογική  ανθρώπινη κατάσταση ή ανάγκη. Εγώ πάντως κρατώ όλα αυτά τα σχόλια – αρνητικά ευτυχώς δεν έχω – και ξαναδιαβάζοντας αισθάνομαι περήφανος που κατάφερα να τα κατακτήσω ή έστω να τα εκμαιεύσω.

Ερώτημά μου όμως  παραμένει εάν και κατά πόσον  έβλαψαν ή  ωφέλησαν τους αναγνώστες μου τα γραφόμενά μου. Τους διαβεβαιώνω ότι έκανα το καλύτερό μου και μάλιστα με τη μέγιστη ανθρωπίνως δυνατή ειλικρίνεια και αντικειμενικότητα .  Αυτός είναι και ο μόνος λόγος που σκέπτομαι, μετά το καλοκαίρι, να   στείλω σε όλους το παρόν με προσωπικό μου μήνυμα, για να είμαι βέβαιος ότι περιήλθαν σε γνώση τους τα ‘’συμπεράσματα του πειράματός μου’’.  Η ιστοσελίδα μου  πάντως έχει διεθνώς περισσότερους από 17.500 αναγνώστες και αυτό ισορροπεί κάπως τις εντυπώσεις μου και ‘’παρηγορεί’’ τον μοναδικό σκοπό του  εγχειρήματός μου. Δεν αναιρεί πάντως την γνωστή σε όλους αρχική μου σκέψη ότι κυρίως γράφω ΓΙΑ ΜΕΝΑ και για να σκοτώνω τις ατέλειωτες ώρες της ‘’επιλεγμένης’’ μοναχικότητάς μου. Αντώνης

ΜΕΤΡΙΟΤΗΤΕΣ ΚΑΙ ΦΕΛΛΟΙ

 

            ΜΕΤΡΙΟΤΗΤΕΣ   ΚΑΙ  ΦΕΛΛΟΊ

 

 

Γνωρίζω ότι, ως μη ειδικός,  δεν δικαιούμαι να αποφαίνομαι και μάλιστα κατηγορηματικά, επί επιστημονικών θεμάτων. Ως απλός όμως πολίτης, έχω κάθε δικαίωμα να προβαίνω σε εμπειρικές διαπιστώσεις, με τις επιφυλάξεις  κάθε αντίθετης  διατύπωσης των ειδικών. Στις δημοκρατίες άλλωστε, έχουν τα ίδια δικαιώματα ακόμα και οι συκοφάντες , οι υβριστές  και οι υποστηρικτές του ολοκληρωτισμού που αιματοκύλισε τον Κόσμο ολόκληρο, αρκεί να έχουν υπόψη τους ότι και οι κρίνοντες κρίνονται από τον λαό και τους νόμους και ότι οι κρίσεις και τα έργα τους τους  συνοδεύουν και  εις το διηνεκές!!!

Αρχίζω με τους δυο ορισμούς του τίτλου μου, τις ομοιότητες και τις ενδεχόμενες διαφορές που παρουσιάζουν  στην ερμηνεία  και την εφαρμογή  τους. Μετριότητα λοιπόν θεωρείται κάθε έννοια που προσδιορίζει το μέτριο, κάτι που  βρίσκεται ανάμεσα στο καλό και το κακό, χωρίς να είναι το ένα ή το άλλο [όπως αναφέρεται στην  εγκυκλοπαίδεια]. Αν και ετυμολογικά έχει αφετηρία  τη φράση ‘’μέτρον άριστον’’, του σοφού Κλεόβουλου του Λίνδιου, δεν έχει καμιά  σχέση μαζί της και μπορεί να εκληφθεί σαν ένας σκωπτικός  ευφημισμός της. Φελλός είναι ένα φυσικό υλικό, που χρησιμοποιείται ευρέως-λόγω της ελαφρότητας και  της εύκολης επεξεργασίας του-  στη διακόσμηση , την εμφιάλωση και γενικότερα στην εξισορρόπηση της θαλάσσιας άνωσης και της βύθισης , στις εφαρμογές της αλιείας.

Η  λέξη ελαφρότητα, με οδήγησε συνειρμικά σε δυο σχετικούς  τίτλους πολύ σημαντικών και εντελώς διαφορετικών έργων  που παραθέτω ευθύς αμέσως με μια μικρή παρέκκλιση, από τη συνέχεια που είχα προσχεδιάσει και στην οποία φυσικά  θα επανέλθω.

Η ελαφρότητα του Είναι - Wilczek Frank  « Η ελαφρότητα του αποτελεί ένα λαμπρό εγκώμιο των θαυμάτων της φυσικής, γραμμένο από κάποιον που συνέβαλε στον προσδιορισμό των σύγχρονων συνόρων της. Η δε ελαφρότητα του καυστικού χιούμορ του Wilczek κάνει την ανάγνωση απολαυστική.» — Frank Close, καθηγητής σωματιδιακής φυσικής, Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης και η γνωστότερη:

Η Αβάσταχτη Ελαφρότητα του Είναι, του Μίλαν Κούντερα, που όταν πρωτοεκδόθηκε, κάπου στα μέσα της δεκαετίας του ’80, εντυπωσίασε το κοινό και τους κριτικούς και αυτό διότι ο εξόριστος στη Γαλλία Τσέχος συγγραφέας, αποπειράται να απογυμνώσει τις λέξεις από την ιδεολογική τους βαρύτητα και να τις αφήσει να μιλήσουν πέρα από τα στεγανά της γραμμικής ή καθαρής λογοτεχνικής αφήγησης. Με αυτόν τον τρόπο, ο Κούντερα καταφέρνει να βρει την ισορροπία μέσα από αναρίθμητες αντιθέσεις: ένα βιβλίο γραμμένο για δύο ανθρώπους που ερωτεύονται, αλλά παράλληλα ένα έργο βαθιά φιλοσοφικό. Δύο χαρακτήρες που διχάζονται: ο άντρας ανάμεσα στο βάρος και την ελαφρότητα της ύπαρξης, η γυναίκα ανάμεσα στο σώμα και τη ψυχή …

Ο ίδιος ανήκε σε μια γενιά νεαρών Τσέχων που διαθέτοντας ελάχιστη έως ανύπαρκτη τριβή με την  βραχύβια άλλωστε προπολεμική Δημοκρατία της Τσεχοσλοβακίας, η ιδεολογία τους επηρεάστηκε δραστικά από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και τη γερμανική κατοχή. Ήδη από τα εφηβικά του χρόνια ο Κούντερα μπήκε  στο Κομμουνιστικό Κόμμα τη Τσεχοσλοβακίας με ενεργή κοινωνική και πολιτική δράση, η οποία το 1950 οδήγησε στην απότομη παύση των ακαδημαϊκών σπουδών του. ”.

Το 1967, κυκλοφόρησε το πρώτο του μυθιστόρημα - και ίσως το πιο πολιτικό - με τίτλο «Το Αστείο», που αποτέλεσε την αφορμή για να γίνει γνωστός κυρίως στον ευρωπαϊκό χώρο. Πρόκειται για μια σάτιρα του υπαρκτού σοσιαλισμού, που έγινε το «ευαγγέλιο» των υπέρμαχων της «Άνοιξης της Πράγας», που πίστευαν σ’ένα σοσιαλισμό με ανθρώπινο πρόσωπο. Το τραγικό είναι ότι υπάρχουν ακόμα και σήμερα συνεχιστές του αποτυχημένου αυτού ΑΣΤΕΙΟΥ , που θέλουν να μετατρέψουν την ελευθερία σε ελευθεριότητα και να παραπλανήσουν τους λαούς για τα τραγικά αποτελέσματά του. Ο συγγραφέας υπέστη διώξεις, στρατεύτηκε υποχρεωτικά και τα βιβλία του αποσύρθηκαν από τις δημόσιες βιβλιοθήκες. Τα μυθιστορήματα «Η ζωή είναι αλλού» (1973) και «Το βαλς του αποχαιρετισμού» (1973), που ακολούθησαν, συνθέτουν μια τριλογία.

Την εποχή αυτή, της Άνοιξης της Πράγας που βίωσα οικογενειακά με τις συνέπειες που έχω αναφερθεί στο παρελθόν, τον γνώρισα προσωπικά και μοιράστηκα μαζί του και με τον επίσης υπό διωγμό χρυσό πολύ-Ολυμπιονίκη Εμίλ Ζάτοπεκ, τις προσωπικές τους σκέψεις για τον υπαρκτό σοσιαλισμό, όταν οι δικοί μας σοσιαλιστές φώναζαν το ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο και το ΚΚΕ ‘’ΑΝΑΓΝΏΡΙΖΕ‘’ ΠΡΏΤΟ ΑΥΤΌ ΤΗ ΣΟΒΙΕΤΙΚΉ  ΕΙΣΒΟΛΉ ΣΤΗΝ  ΤΣΟΧΟΣΛΟΒΑΚΊΑ. Ο Ζάτοπεκ ήταν γείτονάς μου και το καθεστώς του αφήρεσε τον ΒΑΘΜΌ ΤΟΥ Συνταγματάρχη αλλά και τα χρυσά μετάλλια, που δήθεν κατέκτησε υπό την επήρεια της κομμουνιστικής ιδεολογίας. Τον έστειλαν να εργάζεται σε βενζινάδικο σε ορεινή περιοχής της  Σλοβακίας, που σήμερα αποτελεί χωριστό κράτος και είχε πάντα διαφορετική γλώσσα. Άφησε πίσω μόνη την γηραιά μητέρα του, την οποία ‘’συνέτρεξα όσο μπορούσα’' οικογενειακώς, διότι το κοινωνικό καθεστώς της χώρας την ξέχασε, επειδή ο γιος της είχε υπογράψει την ‘’κάρτα των προσωπικοτήτων κατά της σοβιετικής εισβολής στη χώρα’’. Τα ακούει αυτά κανείς από τους ‘’κοπτόμενους’’ για το κοινωνικό σοσιαλιστικό κράτος!!!

Πρόσφατα άκουσα  και μια δήλωση του νέου ηγέτη του ΠΑΣΟΚ, που έσπευσε να εγκαινιάσει την αίθουσα Ανδρέα Παπανδρέου στο Ευρωκοινοβούλιο  [ μου θύμισε Ιονέσκο], ‘’ο οποίος ανήκει στους πρώτους που συνέβαλαν στην ενίσχυση της  ΕΟΚ, με τη σύμφωνη γνώμη και άλλων ηγετών’’. Η ειλικρίνεια δεν έβλαψε ποτέ κανένα , ενώ η παραποιημένη μισή  αλήθεια είναι χειρότερη από το ψέμα.  Το ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο και τόσα άλλα γλαφυρά που ζήσαμε τότε, ποιος τα έλεγε; Συνεχίζεται η παλιά πρακτική που έδιναν τα ονόματά τους σε κάθε κινητό και ακίνητο!!!  Άφησε εποχή η διακομματική συγχορδία κατά της Νόμιμης Ελληνικής Κυβέρνησης, από το σύνολο της αντιπολίτευσης μέσα  στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο , που  ξεπέρασαν σε μίσος και ψεύδη και τον κ. Ερντογάν, σε αντίθεση όσων θετικών αντιπαραθέτουν οι επίσημες ευρωπαϊκές υπηρεσίας. Πάντα έτρεμαν την κανονικότητα την οποία εξακολουθούν να αποφεύγουν όπως ο διάβολος το λιβάνι!!! Προφανώς θα έχουν τους λόγους τους να υποστηρίζουν την άποψη ότι ο ‘’λύκος στην αναμπουμπούλα χαίρεται’’, αυτό όμως δεν μπορεί να αποτελεί πολιτική πρακτική αλλά τυχοδιωκτισμό!!!

Επανέρχομαι λοιπόν  – όπως είχα υποσχεθεί – στο αρχικό μου  θέμα, διευκρινίζοντας  ότι αυτοί οι τόσο διαφορετικοί, σχεδόν άσχετοι μεταξύ τους ορισμοί ,έχουν ένα και μοναδικό κοινό γνώρισμα, που δεν χρειάζονται καμιά επιστημονική τεκμηρίωση, αφού αποτελεί ‘’κοινό μυστικό’’ με  δυσμενή  συχνά  επακόλουθα. Και τα δύο επιπλέουν και μάλιστα ,το πρώτο  και στα τρία στοιχεία της φύσης και, εντελώς μεταξύ μας, παρουσιάζει μια σκανδαλώδη συχνότητα στη χώρα μας.

Δεν θα ασχοληθώ με τις χρήσεις του φελλού, που δεν μας αφορούν επί του προκειμένου, αλλά με την  ιδιότητα  των μετριοτήτων να ‘’επιπλέουν’’ με  επισήμανση ότι  στη χώρα μας το γεγονός  δεν αποτελεί σύμπτωση αλλά  σύμπτωμα επαναλαμβανόμενο και πολύ επικίνδυνο. Φαίνεται ότι  κάποιοι θέλουν να την κρατήσουν  προσκολλημένη στα όρια της ‘’ψωροκώσταινας’’ και επικαλούνται διάφορους κοινότοπους  και αποτυχημένους ‘’ διακοσμητικούς’’ τίτλους. Είναι ο μόνος τρόπος να δελεάσουν τον λαό, ο οποίος όμως τους ξέρει και κάποιους από αυτούς τους έζησε πρόσφατα στην εξουσία. Οι  όποιες ομοιότητες  των αναφορών μου  σε  ονόματα  που αναφέρθηκαν ή υπονοούνται, ενδεχομένως   μπορεί  να αποτελούν και απλές συμπτώσεις. Αντώνης