ΑΤΥΧΕΣ FOCUS ΣΤΗΝ ΕΡΤ

      [ Χάθηκε μια μοναδική ευκαιρία]

Η πολυδιαφημισμένη χθεσινή εκπομπή, είχε μια μοναδική ευκαιρία να αναδείξει το σημαντικό αντικείμενό της, αφού συνέτρεχαν  οι σχετικές προϋποθέσεις που θα την έκαναν επιτυχημένη. Είχε έναν παρουσιαστή και τρεις δημοσιογράφους με εμπειρία και ικανότητες και έναν εκπρόσωπο της Κυβέρνησης από τους πιο σοβαρούς, για να μην πω τον σοβαρότερο. Και όμως, παρότι έβγαλε ειδήσεις δεν έδωσε αυτό που περιμένει κανείς από ανάλογες παρουσίες. Θεωρώ όμως, διασταλτικά  - όπως θα έλεγε η κυρία Ακριβοπούλου – ότι η συζήτηση υπήρξε ειλικρινής και σοβαρή, χωρίς να ισχύει το ίδιο και για το αποτέλεσμά της, που αποτελεί  πάντα το ζητούμενο σε ανάλογες περιπτώσεις.

Αν και ‘’στρατευμένοι’’ οι δύο δημοσιογράφοι και ‘’επιστρατευμένος’’ ο παρουσιαστής, προχώρησαν μεν  σε τολμηρές ερωτήσεις, χωρίς να επιμένουν, όταν ο κ. Δραγασάκης κατέφευγε στα γνωστά τσιτάτα  , οπότε η ευκαιρία χάθηκε και από τις δυο πλευρές. Για να χρησιμοποιήσω ένα μπασκετικό όρο, πηδούσαν μεν ψηλά αλλά έχαναν το ριμπάουντ. Η μόνη σκέψη που κάνω είναι ότι ‘’σεβάστηκαν’’ υπερβολικά τον συνομιλητή τους ή κατανόησαν την αδυναμία του να πει περισσότερα. Δεν θέλω να πιστέψω ότι τον ‘’λυπήθηκαν’’, διότι αν συνέβη κάτι τέτοιο αδικήθηκαν και οι δυο πλευρές.

Για παράδειγμα,  έπαιρναν στερεότυπα την απάντηση ότι για όλα ευθύνεται το ΔΝΤ και κυρίως η διαμάχη του με τους Ευρωπαίους. Γιατί δεν ρώτησαν – έτσι για τα μάτια του κόσμου – ποιο σκοπό εξυπηρετεί η παράταση της παραμονής των Ελλήνων διαπραγματευτών στις Βρυξέλλες, όπου βρίσκονται μόνο οι Ευρωπαίοι; Από την άλλη πλευρά,  ο Αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης που είναι και καλός οικονομολόγος, δεν είχε τρόπο επιστημονικής  διαφυγής, αφού ήξερε την πραγματικότητα και κατέφευγε σε ενοχλητική επανάληψη της ίδιας  επωδού, που όχι μόνο δεν απαντούσε στο πρόβλημα αλλά μείωνε και την πειστικότητά του.

Αυτός είναι και ο λόγος που αποδίδω στους δημοσιογράφους  τον υπερβάλλοντα σεβασμό  στον κ. Δραγασάκη παρά στην αλήθεια , στην οποία κυρίως  έπρεπε να γίνει το FOCUS. Μια ακόμα χαμένη ευκαιρία λοιπόν, για την εκπομπή, τον πολιτικό αλλά κυρίως για τον λαό, να μάθει επί τέλους  από επίσημα χείλη ‘’αυτό που ο κόσμος τόχει τούμπανο και μεις  κρυφό καμάρι’’.

Εν πάση περιπτώσει, ομολογήθηκε – έστω και έμμεσα – ότι έγιναν λάθη και  ότι υπήρξαν αυταπάτες, αλλά παρέμειναν οι αιτιάσεις για τους άλλους – Έλληνες και ξένους- χωρίς να ακουσθεί επί τέλους μια συγγνώμη, από το μοναδικό ίσως πρόσωπο που θα μπορούσε να το κάνει. Για μια ακόμα φορά δεν εξηγήθηκε επαρκώς, γιατί ‘’ δεν έκλεισαν’’ την 5^η αξιολόγηση που άφησε  μετέωρη και ημιτελή η ‘’επάρατη’’ προκάτοχος , ώστε να της αφαιρέσουν κάθε  επιχειρηματολογία ;Γιατί προσπάθησαν με παλικαρισμούς  και δογματισμούς να το παίξουν ‘’ήρωες’’ και άφησαν να χαθεί μια ακόμα ευκαιρία; Ο έντιμος κ. Αντιπρόεδρος παραδέχθηκε ότι για όλες αυτές τις καθυστερήσεις υπήρξαν οικονομικές επιβαρύνσεις, χωρίς να τις προσδιορίσει και ούτε να αναλάβει την ευθύνη για το 3^ο  μνημόνιο που πρόσθεσε 80 ακόμα δις στο χρέος μας και όχι μόνο. Κυρίως  όμως κατέστησε τη χώρα μας αναξιόπιστο, σε σημείο να  μας ζητούν περισσότερα μόνο και μόνο για να ‘’πιάσουν’’ τα πραγματικά.

Συμπερασματικά θα αποδεχθώ ότι έγιναν έμμεσες ομολογίες για αυταπάτες  και παραλήψεις αλλά κυρίως για λανθασμένους χειρισμούς  της κατάστασης,  που όμως  έπρεπε να γνωρίζουν όταν  ‘’έσκιζαν’’ τα μνημόνια και φούσκωναν τα  ‘’αιθεροβάμονα’’ μυαλά των συμπολιτών μας. Από τα χρόνια της αρχαίας τραγωδίας μέχρι και σήμερα, είναι γνωστό ότι πάντα ακολουθεί ο κολασμός για την εξιλέωση, αφού δεν υπάρχει πια ο ‘’από μηχανής Θεός’’ για να σώσει έστω και τα προσχήματα. Τα λέγω όλα αυτά, διαβεβαιώνοντας ότι δεν ανήκω στα ‘’μέσα προπαγάνδας εσωτερικού που δεν βοηθούν την Κυβέρνηση και αντιστρατεύονται το εθνικό της έργο’’. Είμαι ένας απλός συνταξιούχος που πέραν της κοινής μοίρας που ζει με τους συνανθρώπους μας, έτυχε να έχει κάποιες προσωπικές εμπειρίες για τις ευρωπαϊκές πρακτικές. Στην πράξη λοιπόν, θέλει να βοηθήσει την Κυβέρνηση  να ξεφύγει από τις σκόπιμες και ιδεοληπτικές αυταπάτες της, που  τείνουν να καταστούν απάτες, σε βάρος των αναξιοπαθούντων Ελλήνων. Δεν μπορεί να αποτελεί δικαιολογία βέβαια η επαναλαμβανόμενη επίκληση ‘’ότι οι άλλοι είναι οι κύριοι υπεύθυνοι’’,  όποιους και αν εννοούν – αφού ήξεραν την κατάσταση και με αυτή τη γνώση υποσχέθηκαν τα πάντα στους πάντες. Δεν ταιριάζουν δικαιολογίες και κροκοδείλια δάκρυα εκ των υστέρων, ούτε αρκεί η ενοχοποίηση των προκατόχων τους για να δικαιολογήσει τη σημερινή μιζέρια. Για όλα αυτά βέβαια δεν ακούστηκε λέξη από τον πολιτικό ούτε σημαντική αντίδραση από τους δημοσιογράφους. Αντώνης Ταρνανάς 

ΑΠΟ ΤΟ ΕΙΡ ΣΤΟ ΕΙΡΤ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΕΡΤ

   [Μια  εικόνα από το μακρινό νοσταλγικό παρελθόν]

Η Κρατική μας Ραδιοτηλεόραση, που τόσα στραβά και ανάποδα της έχουν κατά καιρούς καταλογισθεί,  έχει  σίγουρα και τα αμέτρητα λαμπρά και θετικά της στοιχεία. Έχει κυρίως μια άρρηκτη σχέση  με τις διάφορες φάσεις της ιστορίας της Χώρας, αφού και η δική της ιστορία έχει περάσει επίσης από διάφορες φάσεις. Δεν θα ασχοληθώ με ημερομηνίες και άλλες λεπτομέρειες της δημιουργίας της, αλλά με προσωπικές μου εμπειρίες και εκτιμήσεις για το έργο της. Θα σας διηγηθώ δηλαδή με δικά μου λόγια πώς τη γνώρισα – διότι είχα την μεγάλη αυτή τύχη να τη γνωρίσω και σε κάποιο ελάχιστο μέτρο, να την υπηρετήσω εκ των έσω.

Η ιστοριούλα μας μοιάζει με παραμύθι, που όμως το έζησα και -για να το θυμάμαι ακόμα- συμπεραίνω ότι μου άρεσε Στα μέσα της δεκαετίας του 1950, υπηρετούσα τη θητεία μου στο Χαϊδάρι, στη Σχολή Μηχανικών Τηλεπικοινωνιών, όπου  έμεινα και σαν εκπαιδευτής, μέχρι το 1958. Την εποχή εκείνη , το τεχνικό προσωπικό του Ιδρύματος Ραδιοφωνίας, έκανε συχνές απεργίες με οικονομικά κυρίως αιτήματα. Την πρώτη φορά που διατάχθηκα να ‘’βοηθήσω’’ λόγω ειδικότητας στο στούντιο ήταν το 1954.

Αργότερα και με δεδομένη την πρώτη μου εμπειρία ακολούθησαν 4-5 ακόμα φορές που επαναλήφθηκε η ίδια διαδικασία. Η πρώτη μου θετική εντύπωση δεν έχει  σχέση με το ουσιαστικό αντικείμενο της εργασίας, αλλά με το φαγητό. Για πρώτη φορά στη ζωή μου γεύτηκα αστακό , γαλλικό ζαμπόν και άλλα ακριβά εδέσματα, στο εστιατόριο του Ζαππείου, που αποτελούσε δωρεάν προσφορά του Εθνικού Ιδρύματος Ραδιοφωνίας, για το σύνολο των ημερών της εκεί απασχόλησής μου. Δεν είμαι σε θέση να βεβαιώσω ότι το ίδιο ίσχυε και για το μόνιμο προσωπικό των ραδιοθαλάμων ή αποτελούσε ειδική προσφορά ‘’στα φανταράκια’’ που εκαλούντο να συνδράμουν, σε κάποιες δύσκολες ώρες. Σημειώνω ότι είχα κληθεί σε ανάλογες περιπτώσεις και σε διάφορα κέντρα του ΟΤΕ – σε περιόδους απεργίας – χωρίς όμως καμιά σχετική  φροντίδα σίτισης.

Έρχομαι τώρα στο στούντιο και τους ραδιοθαλάμους. Μη φανταστείτε κάτι το ιδιαίτερο και σημαντικό αισθητικά ή τεχνολογικά, αλλά ένα μικρό χώρο που σύχναζαν και υπηρετούσαν σημαντικοί άνθρωποι της τέχνης και των γραμμάτων. Θυμάμαι τον ηθοποιό Απόστολο Αηδή, που  είχε μια ζωντανή πρωινή κωμική σειρά, τη θεία Λένα, τον Γιώργο Οικονομίδη, τον σκηνοθέτη Ίωνα Νταϊφά, την Αλέκα Κατσέλη  και τόσους άλλους πρωτοπόρους της μεταπολεμικής ραδιοφωνίας. Εκεί γνώρισα τον Στρατή Μυριβήλη, τον Οδυσσέα Ελύτη και άλλους σημαντικούς ανθρώπους των γραμμάτων. Το υπόγειο του Ζαππείου αποτελούσε την εποχή εκείνη το πολιτιστικό κέντρο των Αθηνών, αφού το ραδιόφωνο  ήταν το μοναδικό μέσο που μπορούσε να τους φέρει σε επαφή με το ευρύτερο Ελληνικό κοινό, που σχετικά πρόσφατα είχε βγει  από τη δίνη της κατοχής, της πείνας και του εμφύλιου σπαραγμού. Η βραχεία και περιοδική αυτή εμπειρία  μου , αποτέλεσε ένα ακόμα μικρό ψήγμα στο μωσαϊκό  της διαμόρφωσης της  συνολικής προσωπικής  γνωστικής μου  συγκρότησης.

Όλα αυτά τα λαμπρά και εξαίσια δημιουργήματα της πάλαι ποτέ Ελληνικής Ραδιοφωνίας αποτέλεσαν τον ‘’σπόρο’’  για την μετέπειτα αειφόρο ανάπτυξη των νεότερων μορφών της ΕΡΤ, με τις οποιεσδήποτε μετονομασίες της. Από το μικρό και λιτό στούντιο της φωτογραφίας, πέρασαν τα σπουδαιότερα ονόματα των καλλιεπών παρουσιαστών και παρουσιαστριών, που συνέχισαν το έργο τους και  στους  νέους  καλαίσθητους και τεχνολογικά αρτιότερους , ραδιοθαλάμους του Μεγάρου της Αγίας Παρασκευής.

               Το πρώτο στούντιο του ΕΙΡ στο υπόγειο του Ζαππείου Μεγάρου

Έρχομαι τώρα στη σημερινή πραγματικότητα, της ΕΡΤ, που τα έχει σχεδόν όλα, αλλά δείχνει ότι κάτι της λείπει. Ίσως της λείπει ο ρομαντισμός της εποχής και  η αποκλειστικότητα στην ενημέρωση και την ψυχαγωγία. Έχει όμως να αντιμετωπίσει και άλλες – εντελώς διαφορετικές συνθήκες- με υποψιασμένο και απαιτητικό κοινό και τον  ιδιωτικό και ενίοτε αθέμιτο ανταγωνισμό. Πολλές φορές τα καταφέρνει και μάλιστα πολύ ικανοποιητικά, διότι διαθέτει υψηλή τεχνολογία, εξειδικευμένο προσωπικό και ένα σπάνιο αρχείο, που μπορεί να ικανοποιήσει και τους πιο δύσκολους  τηλεθεατές. Έχει , επί πλέον, μια οικονομική ευχέρεια που της δίνει ο υποχρεωτικός οβολός όλων των Ελλήνων, πράγμα που δημιουργεί και τις ανάλογες απαιτήσεις από τους ‘’εκόντες - άκοντες  χρηματοδότες της.

Το μεγαλύτερο πρόβλημα που αντιμετωπίζει στη συνολική ιστορία της είναι ο κρατικός εναγκαλισμός, ο οποίος φθάνει στα όρια του στραγγαλισμού, όπως ολοφάνερα εκδηλώνεται τελευταία. Δηλαδή το πλεονέκτημά της έναντι της ιδιωτικής τηλεόρασης μετατρέπεται σε μειονέκτημα, διότι θέλει αλλά δεν την αφήνουν να δώσει όσα μπορεί και μπορεί πάρα πολλά. Εδώ ο απλός θεατής σηκώνει τα χέρια ψηλά  και εύχεται να κατανοήσει έμπρακτα αυτή την αδυναμία της, η Διοίκηση, η πολιτική ηγεσία και κάποια περιορισμένα ‘’κομματόσκυλα’’ που χαλάνε τη γενικότερη καλή εικόνα της δημόσιας τηλεόρασης. Ας μην παρασύρονται οι τελευταίοι από την όποια εξαργύρωση της κομματικής εύνοιας κάποιων συναδέλφων τους, που έγιναν και βουλευτές  με τη λίστα των τελευταίων εκλογών, διότι είναι κρίμα να καταδικάζουν  το εθνικό μας κανάλι σε ποσοστά ενημέρωσης ‘’πενίας’’, που δεν ταιριάζουν σε ένα τόσο σύγχρονο και αποτελεσματικό μέσο.  Αντώνης Ταρνανάς

ΜΙΑ ΚΑΘΥΣΤΕΡΗΜΕΝΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

[Γραμμένο από έναν  ερασιτέχνη που σέβεται την αλήθεια]

Κάθε άνθρωπος δικαιούται να έχει τις αδυναμίες του και αυτό το δικαίωμα  διεκδικώ και εγώ για τον εαυτό μου. Μία από αυτές είναι η επιλεκτική ευπιστία μου στους ανθρώπους που ‘’γράφουν και ομιλούν’’ σωστά Ελληνικά,  των οποίων παραβλέπω ενίοτε  την ουσία των γραφομένων. Έτσι λοιπόν, στη χορεία των δημοσιογράφων που διάβαζα και συνεχίζω να  παρακολουθώ, ήταν και η κυρία Ακριβοπούλου.

Συνέχισα να την παρακολουθώ ακόμα και όταν διαπίστωσα   κάποια έντονα  δείγματα  προσωπολατρίας  στο έργο της, παρά το γεγονός ότι το φαινόμενο αυτό  μου δημιουργούσε αποστροφή μέχρις ‘’αναφυλαξίας‘’.  Την αντίδραση αυτή μου δημιούργησε το γεγονός ότι βίωσα προσωπικά για 12 συναπτά έτη, ανάλογες καταστάσεις, σε χώρες του ‘’ υπαρκτού σοσιαλισμού’’. Παρόλα αυτά,  προσπαθούσα να δικαιολογήσω αυτή την ‘’παρά φύση’’ επιλογή, με τη γενικότερη ελληνική συνήθεια να διακρίνουμε εαυτούς και αλλήλους  σε Καραμανλικούς, Παπανδρεικούς, Βενιζελικούς και τόσους άλλους προσδιορισμούς, υπονοώντας στο βάθος ότι είμαστε απλοί φίλοι μέχρι και ‘’θιασώτες’’ της ‘’δεδηλωμένης’’ ιδεολογίας τους. Στην ίδια λογική  κινήθηκαν κατά καιρούς και κάποιοι κομματικοί  οργανισμοί που ιδιοποιήθηκαν και  μονοπωλούσαν, ή απέδιδαν στους αντιπάλους τους ,τον ‘’ τίτλο’’  δημοκρατικός, προοδευτικός, φιλελεύθερος , νεοφιλελεύθερος κλπ.

Με τη λογική αυτή λοιπόν απέφυγα να κάνω κριτική στους χαρακτηρισμούς της – έξω  από κάθε δημοκρατική δεοντολογία-  του άρθρου της[ 5.7.2016], που άγγιζε τα όρια  της προσωπολατρίας, αλήστου μνήμης εποχών. Θεώρησα το ολίσθημά της σαν μια ‘’ ασυνείδητη’’  και ατυχή συγκυρία, που συμβαίνει και σε άλλους. Βλέποντας όμως ότι αυτό δεν υπήρξε ένα τυχαίο περιστατικό αλλά έχει και συνέχεια και κυρίως μετά την ταύτιση κάποιων χαρακτηρισμών της για σύμμαχο χώρα που υπηρετούμε τον ίδιο κοινό σκοπό , με εκείνους  του γείτονα Σουλτάνου, που αντιμάχεται τον σκοπό αυτό, προβληματίστηκα. Για το λόγο αυτό, αποφάσισα να αντικρούσω την επιχειρηματολογία της [ παράγραφο με παράγραφο], παραθέτοντας στο τέλος αυτούσιο το κείμενό της, μη τυχόν και άθελά μου την αδικήσω.

Αρχίζω με το βασικό μου ερώτημα  ‘’ αν όλα αυτά εξακολουθεί να τα πιστεύει και σήμερα’’ ύστερα από τα όσα μεσολάβησαν και επιδείνωσαν ακόμα πιο πολύ την οικονομική και κοινωνική ζωή στη χώρα μας. Αν τυχόν έχει αλλάξει άποψη, γιατί δεν βγήκε να μας το πει αφού με την περσινή ‘’δήλωσή ‘’ της, πέραν της δημοσιογραφικής της ικανότητας,  έχει εξασφαλίσει δημόσιο βήμα σε όλα τα ελεγχόμενα κομματικά ΜΜΕ του αντικειμένου του θαυμασμού της;

Διαβάζω λοιπόν στο συγκεκριμένο άρθρο.. [ το ΟΧΙ μας ‘’ που έγινε ΝΑΙ’’, απότοκος ενός άθλιου πραξικοπήματος]. Συμφωνώ  απόλυτα μαζί της , με την ‘’ειδοποιό’’ διαφορά ότι τα φορτώνει όλα στους –πράγματι κακούς- άλλους και δεν λέει τίποτα  για την ‘’αβάσταχτη ελαφρότητα’’ του ειδώλου της. Κατά τον Μίλαν  Κούντερα ‘’όποιος θέλει διαρκώς να ΕΞΥΨΩΘΕΙ πρέπει να περιμένει ότι μια μέρα θα τον πιάσει ίλιγγος. Ο ίλιγγος είναι άλλο πράγμα από τον φόβο μην πέσουμε. Είναι η φωνή του κενού κάτω από μας που μας τραβάει και μας καταπίνει, η επιθυμία μας να πέσουμε που μετά την πολεμάμε με τρόμο’’.

 Εκεί λοιπόν βρισκόμαστε σήμερα. Παραβλέπει – ελπίζω όχι σκόπιμα – ότι ο κ. Τσίπρας , για να επιβάλει το ΝΑΙ,  διέγραψε τους σημαντικότερους πολυάριθμους  ιδεολογικούς συνεργάτες του  και προσκολλήθηκε στον κ. Καμένο και τους εκδιωχθέντες ή τους αυτομολήσαντες από το ΠΑΣΟΚ. Ας σταματήσει λοιπόν να αποδίδει ευθύνες μόνο στους άλλους, που αποτελεί την εύκολη λύση και τη φενάκη ‘’ λούφας και  παραλλαγής’’.

Συνεχίζει η αρθρογράφος [ δεν αντέχω να ξαναβλέπω   τα πλάνα από την πιο μεγαλειώδη στιγμή που ζήσαμε ποτέ στη Μεταπολιτευτική Ιστορία μας]. Φαίνεται ότι την εποχή που η χώρα έδιωξε τη χούντα  και επανέφερε τη δημοκρατία, δεν την πρόλαβε ή δεν την άκουσε η κυρία Ακριβοπούλου ή ότι έχει στρεβλή εικόνα  για τις μεγαλειώδεις στιγμές του Έθνους, που δεν το πιστεύω.

Λέγει επίσης ότι [ένας λαός καθημαγμένος από τη βαρβαρότητα  γερμανικής κοπής και ελληνικής εκτέλεσης έκοψε το νήμα της Ιστορίας του] και ακόμα  ότι [τσαλάκωσαν τον ηγέτη του αφού τον εκβίασαν…. και επέβαλ[λ]αν το στάτους της αλητείας]. Προσωπικά ξέρω ότι οι ΗΓΕΤΕΣ ούτε τσαλακώνονται και ούτε εκβιάζονται – αν οι ίδιοι δεν το θέλουν ή δεν το ανταλλάσσουν με κάτι πιο τερπνό και ωφέλιμο, όπως για παράδειγμα την καρέκλα της εξουσίας, για την οποία  συμμαχούμε με εθνικιστές και ‘’ψεκασμένους’’. Στην ουσία αυτό αποτελεί το ουσιαστικό τσαλάκωμα, αν παραβλέψουμε την αμετροέπεια και την ψευδολογία.

Όσον αφορά τους υπαινιγμούς για δυνάμεις που  κινούνται εντός των τειχών και κατέχουν κρίσιμα πόστα, ας τις ονοματίσει και ας τις παραπέμψει στη δικαιοσύνη – αν πιστεύει και σ’αυτή – αφού η εξουσία κατακρίνει και καταδικάζει  κάθε δικαστική απόφαση που δεν  ‘’βολεύει’’ τον κ. Πολάκη και άλλα βασικά στελέχη της ‘’ νέας τάξης’’. Πάντως παρατηρώ  μια απόκλιση από την κομματική γραμμή, αφού αναφέρεται σε υπονόμευση του εγχειρήματος του κ. Τσίπρα από ‘’τις 25 του Γενάρη του 2015’’, ενώ ο ίδιος κ. Τσίπρας,  έχει διαγράψει μεγάλο μέρος αυτής της περιόδου όπως και σημαντικά ονόματα – όπως του κ. Βαρουφάκη. Μήπως ο τελευταίος συγκαταλέγεται στην κατηγορία των υπόπτων;

Όσον αφορά τα κλαμπ των ‘’βάστα Σόιμπλε’’ και τους συνήθεις υπόπτους που κινούνται εντός των τειχών και κατέχουν κρίσιμα πόστα, ας ψαχτούν μεταξύ τους, διότι κάποιος τους έβαλε εκεί. Αντιπαραθέτω απλώς μια αντίστοιχη φράση των παιδικών μου εμπειριών  – που δεν γνωρίζει προσωπικά η αρθρογράφος – και μιλούσε για ‘’αγάντα Ρόμελ’’ , από τους οργιάζοντες μαυραγορίτες της εποχής. Δεν θέλω να κάνω παραλληλισμούς ούτε να ανατρέξω με ομοιότητες.

Αναφερόμενη στους ‘’εξαρτημένους’’ αποδέχεται  και μια διασταλτική αντίληψη περί ηθικής. Μήπως στην ίδια αυτή διασταλτική αντίληψη, εντάσσει και την αχαλίνωτη ψευδολογία και τη συνεχή  αυτοδιάψευση του περιβόητου κλεισίματος των αξιολογήσεων, που  μέχρι στιγμής δεν έχει επαληθευθεί; Εδώ, επειδή δεν διαθέτω τις αναγκαίες επιστημονικές γνώσεις της κυρίας Ακριβοπούλου, την οποία θα εξακολουθήσω να διαβάζω και να ‘’κρίνω’’, δεν θα κάνω σχόλια, διότι φοβάμαι ότι θα με οδηγήσουν στο λάθος να το συσχετίσω με την ‘’ανάθεση’’ της νέας της τηλεοπτικής εκπομπής στην ΕΡΤ. Βλέποντας ότι απομακρύνθηκαν όσοι συνεργάτες του ‘’πάνελ’’ είχαν αντίθετη άποψη και η θεαματικότητά της ‘’σέρνεται’’, δεν θέλω να αδικήσω και τις προσωπικές μου προτιμήσεις [ ας πρόσεχα]. Δέχομαι όμως κάθε αντίθετη άποψη από την ίδια, το κανάλι ή οποιονδήποτε άλλο υπέρμαχο της νέας αυτής τάξης [ που για μυημένους  θυμίζει και λίγο Μίλοβαν Τζίλας] .

Συμφωνώ και με  το ‘’εύστοχο καλαμπούρι’’ για την ανεύρεση νέων χειρογράφων του Μακιαβέλι, για τον τρόπο ακύρωσης ενός Πρωθυπουργού, δεν μας διευκρινίζει όμως τι γίνεται στην περίπτωση του  ‘’αυτοκαθησυχασμού’’  με την απλή κατοχή και κατοχύρωση της καρέκλας και της κουτάλας. Α. Ταρνανάς

Ακολουθεί το πλήρες κείμενο του άρθρου της κυρίας Ακριβοπούλου

Κατερίνα Ακριβοπούλου: Ηλεκτρισμένες μέρες…

5-07-2016 - 21:02μμ

Γράφει η Κατερίνα Ακριβοπούλου 

Φορτισμένες οι μέρες αυτές…

Το  ΟΧΙ μας «που έγινε ΝΑΙ», ο οδυνηρός συμβιβασμός της 13^ης Ιουλίου, απότοκος ενός άθλιου πραξικοπήματος, η προμελετημένη, όπως αποδείχθηκε, διάσπαση, η διάρρηξη σχέσεων, η συναισθηματική κόπωση, η μαζική απογοήτευση, ο αναγκαστικός ρεαλισμός της ενσωμάτωσης κι αυτή η αβάσταχτη αίσθηση μιας ακόμη πιο αβάσταχτης ματαίωσης…

Δεν αντέχω -ομολογώ- να ξαναβλέπω τα πλάνα από την πιο μεγαλειώδη στιγμή που ζήσαμε ποτέ στη Μεταπολιτευτική Ιστορία μας. Η αναμέτρηση με τη νοσταλγία με βγάζει νοκ άουτ…

Ένας λαός καθημαγμένος από τη βαρβαρότητα γερμανικής κοπής και ελληνικής εκτέλεσης, έκοψε το νήμα της Ιστορίας στα μέτρα του και για να τον τιμωρήσουν του έκοψαν τη φόρα…Τσαλάκωσαν τον ηγέτη του αφού τον εκβίασαν, καταρράκωσαν το φρόνημα και επέβαλλαν το στάτους της αλητείας…

Δεν ήταν και πολύ δύσκολο εδώ που τα λέμε… Το κλαμπ των «Βάστα Σοϊμπλε» δεν απαρτίζεται μόνον από τους συνήθεις υπόπτους της αντιπολιτευτικής πλευράς… Αυτοί είναι πλέον πιο αναγνωρίσιμοι και από το σκοτάδι…Υποστηρίζεται σθεναρά και από δυνάμεις υπεράνω πάσης υποψίας που κινούνται εντός των τειχών από την πρώτη στιγμή …Κατέχουν κρίσιμα πόστα που επηρεάζουν όλη τη γκάμα της δημόσιας ζωής, παίρνουν αποφάσεις αρκετά δυσμενείς για το κοινωνικό σύνολο, στο όνομα των υποχρεώσεων της συμφωνίας, ελέγχουν μηχανισμούς φτιαγμένους με τα δομικά υλικά του προηγούμενου συστήματος, έχουν διασυνδέσεις που δεν τους βάζει ο κοινός νους και συμβάλλουν αποφασιστικά στην υπονόμευση του εγχειρήματος που ξεκίνησε ο Αλ. Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ στις 25 Γενάρη του 2015…

Είναι οι λεγόμενοι «εξαρτημένοι»… Με βασικό γνώρισμα μια διασταλτική αντίληψη περί ηθικής, έχουν ποικίλες εξαρτήσεις από το παρελθόν και ως εκ τούτου είναι δεσμευμένοι από την υποσχετική της διάβρωσης…

Για τους οξυδερκείς παρατηρητές ή ακόμη περισσότερο για τους γνωρίζοντες, είναι εύκολα αναγνωρίσιμοι καθώς το «παράλληλο πρόγραμμα» το οποίο δουλεύουν, έχει εκφάνσεις από την πρώτη στιγμή. Ένα τυπικό παράδειγμα είναι το γεγονός ότι πέρυσι τέτοιες μέρες, διοχετεύονταν συστηματικά δύο γραμμές, όχι μόνο σε ο,τι αφορούσε τη διαπραγμάτευση αλλά και στις κινήσεις της περιόδου εκείνης…

Ωστόσο η «πολιτική ορθότητα» της αναγκαστικής διαχείρισης, δεν επιτρέπει εύκολα το ξεμπρόστιασμα τους, τουλάχιστον σ’ αυτή τη φάση…

Όχι δεν πρόκειται για τη βολική κοινοτοπία της συνωμοσίας, ούτε για το ζωτικό άλλοθι των σοβαρών ανεπαρκειών που παρουσιάζει σε πολλούς τομείς η κυβέρνηση, η οποία είναι ήδη υπόλογη για εγκατάλειψη της κοινωνικής πλειοψηφίας στην οποία στηρίχτηκε. Κι αυτές τις μέρες της μνήμης και της υπόμνησης, μια τέτοια διαπίστωση λειτουργεί ως πολλαπλασιαστής δυσθυμίας και θυμού…

Πρόκειται όμως για μια πολυπλόκαμη παγίδα που ειδικά αυτή τη χρονική στιγμή, συνοψίζεται στο πιο εύστοχο καλαμπούρι το οποίο κάνει θραύση στα social media: «Βρέθηκαν λέει, άγνωστα χειρόγραφα του Μακιαβέλι. Ο καλύτερος τρόπος για να ακυρώσεις έναν  πρωθυπουργό είναι να τον καθησυχάσεις»…

Ο Σεπτέμβρης είναι μεθαύριο, η επέτειος του ΟΧΙ μόλις χθες και οι μέρες ηλεκτρισμένες…

Η ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΗ ΕΛΛΗΝΙΚΉ ΦΑΙΔΡΟΤΗΤΑ

Το δικαίωμα του ‘’αυτοπροσδιορισμού’’ που θέλησε να αποδώσει στους μουσουλμάνους της Ελληνικής Θράκης  ο κ. ΓΑΠ, εν γνώσει του ότι είναι όλοι  Έλληνες πολίτες, μου ξανάρχεται στο νου μετά τα όσα τραγελαφικά συμβαίνουν  τελευταία στη χώρα μας. Η σύγχρονη ελληνική πραγματικότητα θέτει εν αμφιβόλω ακόμα και την ιστορική  συνέχεια με τους αρχαίους προγόνους μας.  Αλήθεια τι σχέση μπορεί να έχουμε εμείς με  τα σύγχρονα καραγκιοζιλίκια μας, με  όσα σοφά δίδαξαν και έπραξαν  οι Αρχαίοι Έλληνες;

 Μου ξανάρχεται στο νου ένα άρθρο, του γνωστού Καθηγητή Καρδιολογίας κ. Στεφανάδη, που έγραψε σε όχι και τόσο ανύποπτο χρόνο [25.3.2014], αναλύοντας ένα ποίημα του αείμνηστου Άγγελου Βλάχου, στο οποίο έχω και εγώ αναφερθεί στο παρελθόν.  Το άρθρο είχε   επετειακό χαρακτήρα για την Εθνική μας παλιγγενεσία  , αλλά αποδεικνύεται και προφητικό και διατηρεί όλη του την επικαιρότητα  στις μέρες μας, γι΄αυτό και το παραθέτω αυτούσιο.

                         ‘’’’         Άρθρο του Καθηγητή Καρδιολογίας Χριστόδ. Στεφανάδη, στο ‘’Πρώτο Θέμα’’   -25.3.2014

Ο Άγγελος Βλάχος (ποιητής, διπλωμάτης και πολιτικός) πριν από περίπου εκατό χρόνια έγραψε ένα ποίημα με τίτλο «Η γη της Ελλάδος» και η προφανής προσπάθειά του ήταν τότε να ωραιοποιήσει τη χώρα μας. Η πρώτη στροφή του ποιήματος έχει ως εξής: «Ξεύρεις την γη όπου ανθεί φαιδρά πορτοκαλέα και κοκκινίζει η σταφυλή και θάλλει η ελαία! δεν την αγνοεί κανείς, είναι η γη η Ελληνίς...»

Ανεξάρτητα από τις προθέσεις του ποιητή, με την πάροδο του χρόνου η έννοια της χώρας της φαιδράς πορτοκαλέας άλλαξε. Έτσι  σήμερα στη συνείδηση του λαού στη χώρα αυτή που περιγράφει ο ποιητής, μια χώρα ευτυχίας και ευδαιμονίας, όπου η ευλογημένη μεσογειακή φύση δίνει αφειδώς τους πλούσιους καρπούς της στους κατοίκους, οι οποίοι τους απολαμβάνουν σε ένα ονειρικό περιβάλλον, η έννοια της φράσης «η γη της φαιδράς πορτοκαλέας» έχει τελείως διαφορετικό περιεχόμενο. 
Αναφέρεται σε μια χώρα με κακή οργάνωση και επομένως με φαιδρή αντιμετώπιση των μικρών ή των μεγάλων προβλημάτων. Μια χώρα όπου η έννοια του συλλογικού συμφέροντος έχει τελείως υποχωρήσει εμπρός στο ατομικό συμφέρον και την ιδιοτέλεια. Μια χώρα όπου η έννοια της συντεχνιακής  συσπείρωσης των πολιτών έχει τελείως στρεβλωθεί. Και αντί να συστρατεύονται οι κοινωνικές ομάδες στη βελτίωση της παραγωγικότητας, εξαντλούν την ενεργητικότητά τους ή ακόμα και την επιθετικότητά τους σε αντιπαραγωγικές και επομένως παράλογες διεκδικήσεις, οι οποίες πολλές φορές επηρεάζουν δυσμενώς άλλες κοινωνικές ομάδες. Κραυγαλέο παράδειγμα οι καταλήψεις δημόσιων ή ιδιωτικών χώρων. Δηλαδή με λίγα λόγια αναφέρεται σε μια χώρα φαιδρή, με την έννοια της έλλειψης σοβαρότητας. 

«Η υψηλή πολιτική δεν είναι παρά κοινή λογική που εφαρμόζεται σε μεγάλα πράγματα» Ναπολέων Βοναπάρτης

Ουσιαστικά η εικόνα αυτή της χώρας μας δομήθηκε προοδευτικά μετά τον Πόλεμο.
Στις έξι δεκαετίες που πέρασαν από τότε, η Ελλάδα του αγώνα, του αλβανικού έπους και της Αντίστασης, η Ελλάδα της προσπάθειας, του μόχθου, των αγώνων και της διεθνούς αναγνώρισης, η Ελλάδα που τροφοδότησε άλλες χώρες με πολύτιμο εργατικό και επιστημονικό δυναμικό μετεξελίχθηκε σε μια χώρα που παραπαίει, στενάζει και κλυδωνίζεται. Μια Ελλάδα χωρίς ουσιαστική παραγωγή, με τεράστιο εξωτερικό χρέος και με επαχθή  μνημόνια...
Μια Ελλάδα όπου η αξιοκρατία έχει περίπου εξαφανιστεί, δίνοντας τη θέση της στην αναξιοκρατία και πολλές φορές, ακόμα χειρότερα, στη φαυλοκρατία. Μια Ελλάδα που η κοινωνική συνοχή της δοκιμάζεται. Μια Ελλάδα που η πολιτική ζωή της, καθρέφτης της λαϊκής οργής και αμφιθυμίας, προσπαθεί να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων. 
Μια Ελλάδα όμως που με μια κυβέρνηση συμμαχίας προσπαθεί να σταθεροποιήσει την κοινωνία και τη χώρα, παρά το κυνικά λεγόμενο «πολιτικό κόστος» και αυτό το γεγονός είναι πολύ ελπιδοφόρο. Για να μπορέσουμε να οικοδομήσουμε στο μέλλον μια χώρα, όχι της «φαιδράς πορτοκαλέας», ούτε άλλων φυτών, όπως η «Ελαία» ή στοιχείων της φύσης όπως το «Ποτάμι», που εύχομαι να μην αποδειχθούν φαιδρά, αλλά μια σύγχρονη χώρα, ανταγωνιστική, δημοκρατική, με υψηλής στάθμης Παιδεία, κοινωνική μέριμνα, αξιοκρατία, παραγωγικότητα, Δικαιοσύνη και με αμυντική ισχύ.
Μια Ελλάδα απαλλαγμένη από επίδοξους σωτήρες και μάγους...    

Γιατί η δεύτερη στροφή του ποιήματος του Άγγελου Βλάχου που αναφέραμε στην αρχή για την «Γη της Ελλάδος» αναφέρει:
«Ξεύρεις την γη, ήτις παντού με αίμα εβάφη
Όπου κοιλάδες και βουνά είναι τυράννων τάφοι;
Ω! δεν την αγνοεί κανείς, είναι η γη η Ελληνίς»
Γιατί αυτή κατά τη γνώμη μου είναι και πρέπει να είναι η Ελλάδα! ‘’’’

Πόσο δίκαιο είχε ο ποιητής, όταν 100 χρόνια πριν έγραφε το ποίημά του και πόσο επίκαιρη γίνεται σήμερα η επίκλησή του, μη τυχόν και συνετιστούν κάποιοι αποθρασυμένοι ‘’ηγεμόνες’’ , που προσπαθούν να επιβάλουν τις ιδεοληπτικές τους αγκυλώσεις, αγνοώντας τη λογική και κυρίως το κοινώς αποκαλούμενο εθνικό συμφέρον.

Αντί της φαιδράς πορτοκαλέας της αισιόδοξης πρώτης στροφής του ποιήματος, βρισκόμαστε ήδη  στην Ελλάδα των επίδοξων σωτήρων , των μαθητευόμενων μάγων και εκείνων που ισχυρίζονται ότι μας ψεκάζουν. Πως αλλιώς να εξηγήσει κανείς τα φαινόμενα Σώρρα και τους κατά καιρούς μιμητές του, ακόμα  και στην πολιτική ζωή της χώρας;

Πώς να ορθοποδήσει μια χώρα που αποδέχεται άκριτα τις πιο ακραίες και παράλογες δηλώσεις ενός ‘’πονηρούλη’’ τυχοδιώκτη ότι θα σώσει τους νεοέλληνες και – με τη βοήθεια του Δία – θα εξοφλήσει και το εθνικό μας χρέος; Σκεφθείτε δε ότι σε πρώτη φάση αποδέχτηκαν αυτές τις θεωρίες του και ελληνικά δικαστήρια. Κάτι ανάλογο επιχειρούν για περισσότερο από δυο χρόνια και οι κυβερνώντες μας και κανείς δεν τόλμησε να τους ‘’ξεμπροστιάσει’’ , μη τυχόν χάσει τα κεκτημένα του ή διαψευσθεί η αποδεδειγμένη πια αφέλειά του. Οι νεοέλληνες έχουν πάντα κριτήριο τα καλά και συμφέροντα και κυρίως τον εγωισμό τους.

Προβάλλουμε σαν εξυπνάδα τη χωριάτικη κουτοπονηριά και έτσι έχουμε καταντήσει σαν τον ‘’Θύμιο’’ των Ελληνικών επιθεωρήσεων της δεκαετίας του 1960  . Επανέρχεται στην επικαιρότητα η ανεκδοτολογία παλαιότερων εποχών και ξαναβρίσκει το γέλιο του το ‘’παρδαλό κατσίκι του Φωκίωνα Δημητριάδη. Είμαστε για γέλια και για κλάματα, αφού γίναμε έρμαια στα χέρια των επιτήδειων   της ‘’συμπαντικής συνειδητότητας’’  του Σώρρα και  των ‘’αριστεροδέξιων’’ καιροσκοπισμών μιας νέας πολιτικής τάξης ατόμων      που δεν εννοούν να εγκαταλείψουν τις καρέκλες τους έναντι οποιουδήποτε τιμήματος.

Καλά λοιπόν και επί τέλους η Ελληνική δικαιοσύνη είδε το φως το αληθινό και καταδίκασε το Σώρρα. Ποιος όμως θα επιστρέψει τα τόσα χαμένα χρήματα στο βωμό του ‘’Δία’’ και κυρίως ποιος θα πείσει τους αμέτρητους οπαδούς πλέον αυτής της μαφίας, από τη νέα δεισιδαιμονία τους; Όταν μια οργανωμένη πολιτεία ανέχεται και τυπικά αποδέχεται φαινόμενα τύπου Σώρρα, τι να σου κάνει  ο ‘’εθισμένος’’ στην κολακεία και τον λαϊκισμό, αποκαμωμένος από την 6ετή συνεχόμενη ύφεση, λαός μας;

Ας προσέξουμε λοιπόν  και ας μάθουμε επί τέλους από τα παθήματά μας , αφού  παραδείγματα καιροσκόπων και θαυματοποιών  είχαμε και στο παρελθόν και εξακολουθούμε να έχουμε αμέτρητα τελευταία . Καλόν είναι να αποφύγουμε ανάλογα και ίσως χειρότερα δεινά στο άμεσο μάλλον, από άλλους  ‘’μάγιστρους’’ που διαφεντεύουν τη ζωή μας  , διότι στην περίπτωση αυτή το κακό θα είναι ανεπανόρθωτο και δυστυχώς ,για την περίπτωση αυτή,  δεν έχει προβλεφθεί και δυνατότητα δικαστικής παρέμβασης.

Αντώνης Ταρνανάς                                                                                                                                                                                                           

ΔΙΑΝΟΗΣΗ ΚΑΙ ΤΕΧΝΗ

ΟΠΟΡΤΟΥΝΙΣΜΟΣ Η ΚΑΙΡΟΣΚΟΠΙΣΜΟΣ;

Με αφορμή την πρόσφατη επιστολή παραίτησης του κ. Γ. Κιμούλη από την Προεδρία του  Κέντρου Πολιτισμού Σταύρος Νιάρχος, αισθάνομαι την ανάγκη να διερωτηθώ φωναχτά για την κατάντια της σημερινής  Ελίτ στη  χώρα μας. Επειδή το κακό παράγινε και πληρώνουμε – κυρίως οι λαϊκές μάζες- τις συνέπειες της αποκοτιάς μας και κυρίως των ενεργειών εντυπωσιασμού , όσων  μπορούν να επηρεάζουν την κοινή γνώμη, είναι καιρός να κατονομάσουμε, εκείνους τουλάχιστον που πρωτοστάτησαν στην κίνηση αυτή της'’ πολιτικής αλλαγής’’  στην Ελλάδα.

Συνημμένα θα βρείτε μια λίστα 180 ‘’επιφανών’’  συμπατριωτών μας – όλων βολεμένων- που στήριξαν την υποψηφιότητα Τσίπρα για την Προεδρία της Επιτροπής και συνυπέγραψαν κείμενο με τίτλο ‘’Είναι η ώρα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς’’. Υπήρξαν ανάλογες κινήσεις και για το ΟΧΙ στο δημοψήφισμα και πολλές άλλες ‘’αυθόρμητες και άδολες’’ πρωτοβουλίες, κυρίως από καλλιτέχνες, δημοσιογράφους, έντυπα και ηλεκτρονικά ΜΜΕ, ων ουκ έστιν αριθμός.

Ας αρχίσουμε λοιπόν από τους πολλούς [180], ανθρώπους που είχαν  δημόσιο βήμα και τη δυνατότητα να επηρεάζουν την κοινή γνώμη και μάλιστα σε μια εποχή, που είχαν  αρχίσει να φαίνονται  τα πρώτα δείγματα της ύφεσης. Ήταν ακριβώς η πιο κατάλληλη εποχή που ο λαός τα είχε χαμένα και αποδεχόταν κάθε στήριγμα που θα τον έβγαζε από τα αδιέξοδά του. Μπορούν οι επώνυμοι αυτοί κύριοι, που διαθέτουν – κατά τεκμήριο -  καλύτερη πληροφόρηση και ειδικές γνώσεις, να μας εξηγήσουν  τι ακριβώς εννοούσαν με τον όρο ‘’ η ώρα της  Ευρωπαϊκής Αριστεράς’’; Ζητούσαν δηλαδή να αναλάβει ο θαυμαστής του κ. Μαδούρο και των λοιπών ομοίων του, να ‘’αποκάνει’’   την ‘’κακή’’ Ευρώπη ,σαν τη σημερινή  Ελλάδα ή τη Βενεζουέλα;

Καλά λοιπόν ο λαός δεν ήξερε και κατά τις συνήθειες του εμπιστεύτηκε  τους ‘’ειδικούς’’ ή αντέδρασε και πάλι με το θυμικό του ή καιροσκοπικά, πληρώνοντας  τώρα  τις συνέπειες. Αυτοί όμως που πρωτοστάτησαν  να τον πείσουν για τις  ‘’απραγματοποίητες’’ τυχοδιωκτικές υποσχέσεις του ‘’ειδώλου’’ τους σε τι απέβλεπαν; Δεν θέλω να πιστέψω ότι δεν μπόρεσαν από την αρχή να καταλάβουν την πλάνη του ηγέτη – που τώρα τη δέχεται και  ο ίδιος σαν  αυταπάτη –  διότι θα έλεγα κρίμα στους τίτλους και τις γνώσεις τους. Όταν όμως, αργότερα όλοι μας καταλάβαμε ότι επρόκειτο για ‘’καραμπινάτη’’ απάτη  και μια συρροή ασύστολης ψευδολογίας, τι έκαναν για να διορθώσουν τις ανέξοδες γι’ αυτούς  ‘’σοφές’’ πρωτοβουλίες τους;

Ερχόμαστε επίσης στους υποστηρικτές με συναυλίες και άλλα ‘’δρώμενα’’ της προβολής του ΟΧΙ στο δημοψήφισμα. Δικαίωμά τους ήταν να πιστεύουν στο ΟΧΙ στην κακιά Ευρώπη – που κάποιοι από αυτούς εκεί  σταδιοδρομούν και πλουτίζουν- αλλά όταν σε μια νύχτα το ΟΧΙ έγινε ΝΑΙ πώς αντέδρασαν; Πάλι δεν το κατάλαβαν; Αν πράγματι δεν το κατάλαβαν έχουν πρόβλημα όχι στις γνώσεις αλλά στη γνώση τους. Βέβαια και στην περίπτωση αυτή ήταν περίπου οι ίδιοι και οι ίδιοι.

 Αλήθεια τώρα πού βρίσκονται όλοι αυτοί; Αν εξαιρέσουμε όσους έγιναν Υπουργοί ή πήραν άλλα καλοπληρωμένα  αξιώματα, οι υπόλοιποι τι απέγιναν; Θυμάμαι έναν ακόμα σπουδαίο ηθοποιό, σκηνοθέτη και συγγραφέα που ‘’διέθετε’’ ειδική  εκπομπή στο κανάλι του Άλφα,  αφιερωμένη αποκλειστικά στην προβολή του Σύριζα και τη γελοιοποίηση  όλων των αντιπάλων του. Αλήθεια που είναι ο λαμπρός αυτός κύριος, που επίσης έχει πιάσει την καλή και δεν έχει υποστεί τις συνέπειες των ‘’νέων προοδευτικών μνημονίων’’; Άκουσα μια δήλωσή του ότι απογοητεύτηκε από το συγκεκριμένο κόμμα και ότι ‘’ υπάρχουν και άλλα αριστερά κόμματα να ψηφίσει στο μέλλον’’. Θα έλεγα κάτι που έπαθε ‘’μια φοράδα στο αλώνι’’ που λέει ο λαός μας, αλλά δεν θέλω να εκθέσω την φοράδα.

Θα μπορούσα να αποδώσω , σε όλους αυτούς τους πρωτοκλασάτους ‘’συνεργούς’’ της σημερινής κατάντιας της Χώρας μας, τον χαρακτηρισμό του οπορτουνιστή ή του καιροσκόπου ,αλλά τον θεωρώ πολύ επιεική, σε σύγκριση με τη ζημιά  που με την παρουσία τους προστέθηκε στην πατρίδα μας. Μερικοί  από αυτούς ‘’ανένηψαν’’ και άρχισαν να ψιθυρίζουν κάποιους υπαινιγμούς  κατά της φιλελεύθερης πολιτικής του Σύριζα [ μόνο η ονομασία τους  πείραξε] και διάφορες άλλες δικαιολογίες. Κάποιοι άλλοι έλυσαν τη σιωπή τους, αφού πρώτα αποδέχτηκαν αξιώματα που ήξεραν ότι δεν μπορούσαν να υπηρετήσουν – λόγω ειδικών γνώσεων – και με την ευκαιρία είπαν και όσα κρατούσαν μέσα τους για καιρό. Αναφέρομαι σαφώς στον σπουδαίο άνθρωπο του θεάτρου και όχι μόνο, τον κ. Κιμούλη. Ναι μεν δεν υπήρξε παιδί του κομματικού σωλήνα – όπως με τόση καθυστέρηση λέει- αλλά κατά βάθος υπηρέτησε πιστά και συνειδητά μια ιδεολογία που τώρα ενυπόγραφα κατακρίνει.  Ανάλογα λάθη διέπραξαν στο παρελθόν και άλλα σημαντικά πρόσωπα της χώρας, όπως οι  κ.κ. Μ. Θεοδωράκης , Μ. Γλέζος και πολλοί  άλλοι, οι οποίοι όμως το κατάλαβαν νωρίς και διέσωσαν τουλάχιστον εγκαίρως  τα προσχήματα. Δεν θέλω να αποδεχτώ ότι οι λοιποί ταγοί μας δεν διαθέτουν την απαιτούμενη ελάχιστη γνώση για να το καταλάβουν ή το θάρρος να ομολογήσουν το λάθος τους!!! .Σε όλους που αναφέρονται ή υπονοούνται στο σημερινό μου άρθρο αισθάνομαι την ανάγκη να θυμίσω ότι ΄΄Δεν φτύνουμε ποτέ εκεί που γλείφαμε’’.

Θεωρώ περιττό να επισυνάψω την επιστολή παραίτησής του κ. Κιμούλη, αφού το περιεχόμενό της  έγινε ευρύτατα γνωστό . Ακόμα και η κρατική ΕΡΤ  αναφέρθηκε στο περιεχόμενό της , αλλά τι μ’ αυτό;  Το κακό της ‘’συμπαιγνίας’’ όλων αυτών των επωνύμων έχει ήδη συντελεσθεί και ως γνωστό ‘’ ότι έγινε δεν απογίνεται’’. Δεν  περιορίζεται με μια συγγνώμη και κάποια τυπικά λογάκια, η ευθύνη εκείνων που παίζοντας με τη φωτιά, έκαψαν τα σπιτάκια του λαού, ενώ οι ίδιοι άδουν  ή περί άλλα τυρβάζουν. Πότε επί τέλους  αυτή η έρμη χώρα , εκτός από υπεύθυνους πολιτικούς θα αποκτήσει και υπεύθυνους  πολίτες;  Το ερώτημα είναι αφελές και μάλλον ρητορικό, αφού μυαλό δεν βάζουμε.  Οι λαοί  βλέπουν μπροστά και όχι πίσω τους, κάνουν άλματα , ενώ  εμείς έχουμε μείνει ακόμα στα συνθήματα δεξιά και αριστερά – που τα πληρώσαμε ακριβά ακόμα και με πολύ αίμα -  ενώ πρέπει να βλέπουμε το σωστό και το λάθος, το χρήσιμο και το άχρηστο τους ικανούς και τους  ανίκανους επιτήδειους.     

 Αντώνης Ταρνανάς

''''180 ακαδημαϊκοί, διανoούμενοι, καλλιτέχνες, στηρίζουν Τσίπρα

Συνυπογράφουν κείμενο με τίτλο «Είναι η ώρα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς»

ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ:  08/05/2014 20:50

Ο πλήρης κατάλογος των υπογραφών:

1.      Ross Daily, ιρλανδός συνθέτης

2.      Tussen Eric, Βέλγος Καθηγητής Πολιτικής Επιστήμης , Δρ. Πανεπιστημίου Παρισιού VIII

3.      Αβαγιανού Ντίνα, Ηθοποιός

4.      Αθανασίου  Κυριάκος, Καθηγητής Βιολογίας και Διδακτικής ΤΕΑΠΗ - ΕΚΠΑ

5.      Ακριβούλη Ζωή,  υποψήφια βουλευτής ΠΑΣΟΚ το 2009

6.      Αλεξάκης Βασίλης, Συγγραφέας

7.      Αλκίνοος Ιωαννίδης, ερμηνευτής

8.      Αλμπάνης Τριαντάφυλλος,  Καθ. Χημείας, Πρύτανης Πανεπιστημίου Ιωαννίνων

9.      Αναγνωστοπούλου Καλλιόπη,  Δρ. Πολιτικής επιστήμης

10.      Ανδρέου Γιώργος, συνθέτης

11.      Κιούκας Αντώνης, Σκηνοθέτης-Παραγωγός

12.      Απειρανθίτης Νίκος,  Σεναριογράφος

13.      Βασιλείου Λαέρτης, Ηθοποιός-Σκηνοθέτης

14.      Βενετόπουλος Μπάμπης, Εικαστικός, Λεκτ. Σχολή Καλών Τεχνών ΑΠΘ

15.      Βενετσάνου Eρση, Γλύπτρια

16.      Βενετσάνου Νένα, ερμηνεύτρια - συνθέτης

17.      Βαρουφάκης Γιάννης, Οικονομολόγος

18.      Βεργόπουλος Κώστας, Καθ. Πολιτικής Οικονομίας Πανεπιστήμιο Παρισιού

19.      Βουδούρης Οδυσσέας, Βουλευτής, ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΠΡΩΤΑ, Υποψήφιος Περιφερειάρχης Πελοποννήσου

20.      Βρούβας Κώστας, Γλύπτης

21.      Γαλάνη Δήμητρα, ερμηνεύτρια - συνθέτης

22.      Γέρου Κάτια, ηθοποιός - σκηνοθέτης

23.      Γεωργαντάς Ηλίας, Επίκουρος Καθηγητής Πολιτικής Επιστήμης Παν/μιο Κρήτης

24.      Γεωργιάδης Ανδρέας, ζωγράφος

25.      Γιανναρά Ειρήνη, παραγωγός ΕΡΑ/ΕΡΤ , μέλος RADIO RESEARCH section ECREA

26.      Γιαννούσης Δημήτρης, Χειρουργός, Ιπτάμενος Γιατρός ΕΚΑΒ, μέλος διεθνών αποστολών

27.      Δαβαράκης Άρης, Στιχουργός

28.      Δάρρα Φωτεινή, ερμηνεύτρια

29.      Δεληγιώργη Αλεξάνδρα, Ομότιμη Καθ. Φιλοσοφίας ΑΠΘ

30.      Δεμίρη Κωνσταντίνα, Αναπληρώτρια Καθηγήτρια ΕΜΠ

31.      Δενδρινός Σπύρος, δημοσιογράφος.

32.      Δημάκου - Κιάου Φρόσω, νομικός, Πρώην Υπουργός Παιδείας

33.      Δημητρακοπούλου Αγγελική, Καθηγήτρια - Αντιπρύτανης Παν. Αιγαίου

34.      Δημητρίου Στέφανος, Αν. Καθηγητής Πολιτικής Φιλοσοφίας Παν. Ιωαννίνων

35.      Δημητροπούλου Μαρία, Μέλος ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΠΡΩΤΑ

36.      Διβάρης Γιώργος, Αναπλ. Καθηγ. Σχολή Καλών Τεχνών ΑΠΘ

Διεθνούς Οργάνωσης κατά των Πυρηνικών (IPPNW)

37.      Δοξιάδης Κύρκος, Καθ. Κοινωνικής Θεωρίας και Κοινωνιολογίας ΕΚΠΑ

38.      Δουζίνας Κώστας, Καθηγητής Δικαίου στο Πανεπιστήμιο του Λονδίνου

39.      Δρουκόπουλος Βασίλης, Οικονομολόγος - Ομότιμος Καθηγητής ΕΚΠΑ

40.      Ζαχαρόπουλος Θανάσης,  υποψήφιος περιφερειάρχης Θεσσαλίας το 2010 (Πρ. μέλος ΚΕ της ΔΗΜΑΡ)

41.      Θεοδωρόπουλος Βαγγέλης,  Ηθοποιός-σκηνοθέτης

42.      Θοδωρόπουλος Δημήτρης, Αν. Καθηγητής Σχολή Καλών Τεχνών ΑΠΘ

43.      Καβαλιεράτος Σπύρος, Μουσικός

44.      Καζάκος Αρις, Καθηγητής Εργατικού Δικαίου ΑΠΘ

45.      Καϊτατζή Σοφία - Γουϊτλοκ, Καθηγήτρια ΑΠΘ

46.      Καλαφάτης Θανάσης, Αναπλ. Καθ. Οικονομικής Ιστορίας Παν. Πειραιώς

ΑΠΘ

47.      Καναβούρης Κώστας, ποιητής

48.      Καπάκης Γιάννης, Αρχιπύραρχος ε.α.

49.      Καρακάσης Απόστολος, σκηνοθέτης Λέκτορας ΑΠΘ

50.      Καραμέρος Γιώργος, Δημοσιογράφος

51.      Καρασούλος Παρασκευάς, στιχουργός

52.      Καρδάσης Βασίλης, Καθηγητής Οικον. Ιστορίας Αναπληρωτής Πρύτανης Πανεπιστημίου Κρήτης

53.      Καρκαγιάννη Βάσια - Καραμπελιά, Ιστορικός Τέχνης, μέλος AICA

54.      Καρνάβου Ελευθερία, Ομότιμη Καθ. Πολυτεχνική Σχολή ΑΠΘ

55.      Καρύδης Ντίνος,  Ηθοποιός

56.      Καρυπίδης Διονύσης, Πρόεδρος Πανελ. Συνδέσμου Αγωνιστών ΠΑΚ

57.      Κασαπίδης Μίμης, πρώην δήμαρχος Περάματος

58.      Καρυππίδης Γιώργος, Σκηνοθέτης

59.      Κασαπίδης Στέφανος, Πρ. μέλος ΚΕ της ΔΗΜΑΡ

60.      Κάσδαγλης Χριστόφορος, Συγγραφέας - Δημοσιογράφος

61.      Κασίμης Χαράλαμπος, Καθ. Αγροτ. Κοινωνιολογίας Γεωπονικό Παν/μιο Αθηνών

62.      Καταλειφός Δημήτρης, Ηθοποιός

63.      Κατσέλη Λούκα, Πρόεδρος της ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΣΥΜΦΩΝΙΑΣ

64.      Κατσέλη Νόρα, Ηθοποιός, πρ. βουλευτής

65.      Κιάος Νίκος, Δημοσιογράφος, πρώην πρόεδρος της ΕΣΗΕΑ

66.      Κιμέρης Θωμάς, Οικονομολόγος/ εκδότης

67.      Κιμούλης Γιώργος, Σκηνοθέτης- Ηθοποιός

68.      Κοκιασμένος Γιάννης, Προπονητής ιππασίας, ηθοποιός, μουσικός

69.      Κολαξίζης Γιάννης, Λέκτ. Σχολή Καλών Τεχνών ΑΠΘ

70.      Κολίσης Φραγκίσκος, Καθηγητής ΕΜΠ, Σχολή Χημικών Μηχανικών

71.      Κοντολέων Μάνος, Συγγραφέας

72.      Κοπιδάκης Μιχάλης,  Καθηγητής Κλασικής Φιλοσοφίας ΕΚΠΑ

73.      Κορδέλας Γιώργος, Σκηνοθέτης

74.      Κορεξενίδης Σίμος,  Σκηνοθέτης

75.      Κορνήλιος Νίκος, Σκηνοθέτης

76.      Κοτζιάς Νίκος, Καθηγητής Πολιτικών Θεωριών Πανεπ. Πειραιώς &  Πρόεδρος της Κίνησης Ιδεών και Δράσης ΠΡΑΤΤΩ

77.      Κοτρώτση Φωτεινή, Σκηνοθέτης

78.      Κότσιρας Γιάννης, Ερμηνευτής

79.      Κουζέλης Γεράσιμος, Καθηγητής Κοινωνιολογίας ΕΚΠΑ

80.      Κουζής Γιάννης, Αν. Καθηγητής, Πάντειο Πανεπιστήμιο

81.      Κουλουμπή Νίκη, Ομότιμη Καθηγήτρια ΕΜΠ

82.      Κουλούρη Σωτηρία, Δικηγόρος

83.      Κούνδουρος Νίκος, Σκηνοθέτης

84.      Κουρή Άννα, Ηθοποιός

85.      Κουτσιαμπασάκος Δημήτρης, Σκηνοθέτης

86.      Κουτσονάσιος Χρήστος, Δικηγόρος στον Άρειο Πάγο

87.      Κραουνάκης Σταμάτης, Μουσικοσυνθέτης

88.      Κρεβάϊκας Tηλέμαχος, Ηθοποιός

89.      Κριστενίτης Γιάννης, Καθ. Πολυτεχνική ΑΠΘ

90.      Κυριαζή Νέλλη, τ. διευθύντρια Δημ. Πινακοθήκης Αθηνών

91.      Λαβράνου Αλίκη, Αναπλ. Καθηγήτρια Κοινωνιολογίας Πρ. Τμήματος Κοινωνιολογίας Παν. Κρήτης

92.      Λαδά Σάσα, Ομοτ. Πολυτεχνική Σχολή ΑΠΘ

93.      Λαμπριανίδης Λόης, Καθ. Πανεπιστημίου Μακεδονίας

94.      Λιοντάκης Χριστόφορος, Ποιητής

95.      Λοϊζίδης Λεωνίδας: Σκηνοθέτης- Παραγωγός

96.      Μακρή Kλειώ, Γλύπτρια

97.      Μακρής Γιώργος, Σεναριογράφος -Ηθοποιός

98.      Μαράκας Δημήτρης, μέλος της γραμματείας της ΑΡΙΣΤΕΡΗΣ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗΣ  

99.      Καραγιάννη Μαρθα, Ηθοποιός

100.      Μαυροματάκης Μανώλης, ηθοποιός

101.      Μαυρουδής Χάρης, Ηθοποιός

102.      Μαχιμάρη Εφη, Ποιήτρια

103.      Μικρούτσικος Θάνος, Συνθέτης

104.      Μιχαλακόπουλος Γιώργος, Ηθοποιός

105.      Κοπιδάκης Μιχάλης, Πρώην Καθηγητής Κλασσικής Φιλολογίας ΕΚΠΑ

106.      Μολυβιάτης Θανάσης- Σταματούκος, δημοσιολόγος.

107.      Μότσιος Γιάννης, Καθ. Πανεπιστημίου Ιωαννίνων

108.      Μουτσάτσου Αγγελική, Καθηγήτρια ΕΜΠ

109.      Μπαγεώργος Στέφανος,  Συντονιστής ΑΡΙΣΤΕΡΗΣ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗΣ (Πρ. μέλος ΕΕ της ΔΗΜΑΡ)

110.      Μπάκας Παναγιώτης, Ηθοποιός

111.      Μπαλτζής Αλέξανδρος, Επικ. Καθηγητής Τμήμα ΜΜΕ, ΑΠΘ

112.      Μπεληγιάννης Γιάννης, Ταξίαρχος ε.α.

113.      Μπενέτος Σπύρος, Δήμαρχος Λειψών - Υποψ. Περιφερειάρχης Νοτίου Αιγαίου

114.      Μποσινας Χάρης, Συγγραφέας

115.      Μπότζιος Χρήστος, Πρέσβης ε.τ.

116.      Μυλόπουλος Γιάννης,  Πρύτανης Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης

117.      Ναζίρης Δημήτρης, Καθ. Κοσμήτορας Σχ.Καλών Τεχνών ΑΠΘ

118.      Νεφελούδης Ανδρέας ,  ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ, Δημoτ. σύμβουλος Νέας Σμύρνης (Πρ. μέλος ΕΕ της ΔΗΜΑΡ)

119.      Νικολέση Μπέττυ, ηθοποιός-Σκηνοθέτης

120.      Ντεξής Στέλιος, Λεκτ. Σχολή Καλών Τεχνών ΑΠΘ

121.      Δούμα Ντόρα, Ηθοποιός

122.      Πανταζής Παύλος, Αν. Καθηγητής Τμήμα Κινηματογράφου, ΑΠΘ.

123.      Παντής Ιωάννης, Αντιπρύτανης ΑΠΘ, Καθηγητής Οικολογίας

124.      Παπαδημητράκης Γιώργος, ηθοποιός

125.      Παπαδημητρίου Βαγγέλης,  δημοσιογράφος ΕΡΤ

126.      Παπαδημητρίου Δημήτρης, Συνθέτης

127.      Παπαδημητρίου Ζήσης, Ομότιμος Καθηγητής Νομικής ΑΠΘ

128.      Παπαδόπουλος Γ. Απόστολο, Αντιπρύτανη Χαροκόπειου Πανεπιστημίου.

129.      Παπακωνσταντίνου Μίρκα, Ηθοποιός

130.      Παπασίμος Γιώργος, δικηγόρος στον Άρειο Πάγο, ΠΡΑΤΤΩ

131.      Παπασταύρου Σταύρος, μουσικός

132.      Παρασκευόπουλος Νίκος, Καθηγητής Νομικής , ΑΠΘ.

133.      Παρασκευόπουλος Παρασκευάς, Οικονομολόγος- Σύμβουλος Ανάπτυξης, πρώην  βουλευτής Επικρατείας.

134.      Παραστρατίδης Θόδωρος, Βουλευτής, ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΠΡΩΤΑ

135.      Παυλίδης Σπύρος, Κοσμ. Σχολή Καλών Τεχνών ΑΠΘ

136.      Παυλίδης Χρόνης, Ηθοποιός

137.      Πελεγρίνης  Θεοδόσης, Πρύτανης Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών

138.      Πολενάκης Σταμάτης, ποιητής

139.      Πολιτάκης Γιάννης,  ηθοποιός

140.      Ρέλλας Αντώνης, σκηνοθέτης ακτιβιστής με αναπηρία.

141.      Ρουμπάνης Γρηγόρης, Δημοσιογράφος

142.      Ρουμπάτης Γιάννης, Δημοσιογράφος

143.      Ρούμπελας Ανδρέας,  Μέλος Γραμματείας ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ

144.      Ρώμας Χάρης, Ηθοποιός-Συγγραφέας

145.      Σαρατσίνι Αντζελο, Κοινωνική Συμφωνία

146.      Σαχίνης Ξενής, Καθηγητής Σχολή Καλών Τεχνών ΑΠΘ

147.      Σκιαδαρέσης Γεράσιμος: Ηθοποιός

148.      Σκλαβηνιώτης Γιάννης, ποιητής

149.      Σκόνδρας Κώστας, Τραγουδιστής - Γ.Γ. Ενωσης Ελλήνων Τραγουδιστών

150.      Σούλης Νίκος,  Σκηνοθέτης

151.      Σπαθής Θόδωρος ,  πρώην βουλευτής

152.      Σπετσιώτη Νάνσυ, Σκηνοθέτης - Συγγραφέας

153.      Σπετσιώτης Τάκης, Σκηνοθέτης

154.      Σπουρδαλάκης Μιχάλης, Καθηγητής Πανεπιστημίου Αθηνών

155.      Σταθούλια Αιμιλία, Διεθνολόγος, Κοινωνική Συμφωνία

156.      Στάμου Γιώργος, Καθ. Βιολογίας Σχολή Θετικών Επιστημών ΑΠΘ

157.      Στεφανάκης Γιάννης, Ζωγράφος, Εκδότης περ. "Νέο Επίπεδο"

158.      Στυλιανού Αρης, Επίκουρος Καθηγητής Φιλοσοφίας ΑΠΘ

159.      Σωτηρόπουλος Σωτήρης, Γιατρός, Εκδότης του περιοδικού ΒΙΡΒΗ

160.      Σωτηροπούλου Μαρία, Γιατρός, Πρόεδρος Ελληνικού Κλάδου

161.      Τζώρτζη Ελένη, Ηθοποιός- Σκηνοθέτης

162.      Τόσκας Νίκος, Υποστράτηγος ε.α.

163.      Τσαρούχας Πασχάλης, Ηθοποιός

164.      Τσίκουτα Λίνα, Επιμελήτρια Εθνικής Πινακοθήκης

165.      Τσιλιμιδός Διονύσης, Δημοσιογράφος

166.      Τσιμά Μαρία, Ηθοποιός

167.      Τσίμας Σταμάτης, Καθηγητής ΕΜΠ

168.      Τσιπλακου - Μαράκα Ελένη,    παραγωγός ΕΡΑ/ΕΡΤ , μέλος RADIO RESEARCH section ECREA      

169.      Τσουκαλάς Κωνσταντίνος, Ομότ. Καθηγητής Κοινωνιολογίας

170.      Φανουράκης Μιχάλης,  μέλος Γραμματείας ΑΡΙΣΤΕΡΗΣ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗΣ

171.      Φαραντούρη Μαρία, Ηθοποιός

172.      Φασουλάς Κώστας, Στιχουργός                                                       

173.      Φραντζεσκάκης Ίων,  Επιμελητής Εκδόσεων

174.      Χαρβαλιάς Γιώργος, Καθηγητής ΑΣΚΤ

175.      Χαριτάτος Κώστας,  Συνθέτης, τραγουδοποιός

176.      Χατζηαργυρού Έρση, Γλύπτρια

177.      Χατζηκωνσταντίνου Γιώργος, Καθηγητής Δημοκρίτιου Παν.Θράκης

178.      Χατζηπέρος Παναγιώτης, Ναύαρχος ε.α.

179.      Χιώτης Ντίνος, Συγγραφέας, Σεναριογράφος

180.      Ψύλλος Δημήτρης,  Καθηγητής Παιδαγωγική Σχολή ΑΠΘ   ''''