ΠΡΟΤΡΟΠΕΣ ΠΡΟΣ ΦΙΛΟΥΣ ΓΕΝΙΚΩΣ

Θα επικαλεσθώ για  μια φορά ακόμα,  την ελληνική κωμωδία του Δημήτρη Ψαθά, με τον Ντίνο Ηλιόπουλο, ‘’Φωνάζει ο κλέφτης’’ και δεν θα δώσω πρόσθετα στοιχεία, διότι πιστεύω ότι λίγο-πολύ όλοι την έχουμε δει, ιδιαίτερα μετά τις συχνές επαναλήψεις στην  τηλεόραση. Δεν θα ασχοληθώ με τα μηνύματα ή άλλα – πολύ σημαντικά- στοιχεία της, αλλά με την περιγραφόμενη διαδικασία που ακολουθούσε ο πρωταγωνιστής για να μπορέσει να ‘’εκστομίσει’’ τις αλήθειες του, να σκεφθεί δηλαδή ‘’μεγαλοφώνως’’ όπως συχνά διακηρύσσω στα κατά καιρούς γραφόμενά μου. Περνούσε λοιπόν ο ήρωας  της ταινίας από ένα ταβερνάκι και αφού ‘’έπινε μισό μέχρι ένα κιλό κρασί’’, ανάλογα με το μέγεθος της αλήθειας που θα αποκάλυπτε και τότε ….. ποιος τον έπιανε. Δεν έκανε κάτι το τρομερό, αλλά έλεγε ‘’όλη την αλήθεια και μόνο την αλήθεια’’ όπως απαιτεί  και η τυπική νομική διαδικασία.

Εγώ σήμερα, με ένα ‘’καρτούτσο’’ κοκκινέλι    μόνο, παίρνω το θάρρος να απευθυνθώ στους παλιούς φίλους κυρίως και να κάνω τις όποιες προτροπές πιστεύω  ότι δικαιούμαι ελευθέρως  να εκφράσω , τουλάχιστον προς εκείνους  που απευθύνεται το παρόν, τηρώντας παράλληλα ενήμερους – με κοινοποίηση- τους λοιπούς συνήθεις αποδέκτες των κειμένων μου. Πριν από όλα οφείλω να διευκρινίσω ότι η προσπάθειά μου αυτή , αποτελεί λογοτεχνική απόπειρα  και όχι τεκμηριωμένη δημοσιογραφική εργασία και ότι την φιλία δεν  την εννοώ με την αρχαιοελληνική φιλοσοφική αντίληψη  ‘’μία ψυχή εν δυσί σώμασιν ενοικουμένην’’, αλλά με την ευρύτερη νεοελληνική σημασία της συμπόρευσης εκ του σύνεγγυς και προώθησης κοινών προσωπικών και επαγγελματικών  στόχων, με την εκατέρωθεν κατανόηση και  συγκατάθεση. Η μετακίνηση των  παραληπτών του σχολίου μου από την μια πλευρά στην άλλη συνεπώς είναι ελεύθερη  και εναπόκειται στην  προσωπική κρίση των αποδεκτών του μηνύματος. Επικαλούμαι απλώς χωρίς να τη συμμερίζομαι , εν προκειμένω και την προσωπική άποψη του παλιού συναδέλφου Σταμ-Στάμ, που έχω χάσει τα ίχνη του, ότι μεταξύ μας ‘’είμαστε καλοί συνάδελφοι και όχι φίλοι’’.

΄Ερχομαι λοιπόν στην ουσία του θέματος και επαναλαμβάνω ότι η επιλογή αποδοχής ή όχι  των κειμένων μου είναι θέμα που αφορά τους παραλήπτες και όχι εμένα που, αν θέλετε, κάνω το κέφι μου ή θεωρώ ότι έτσι ‘’σηκώνομαι’’ από τον αναπαυτικό γεροντικό καναπέ μου. Δεν κάνω, αφού άλλωστε δεν το δικαιούμαι, κατήχηση πολιτική ή εθνικιστική  και κυρίως ποτέ κομματική, στιγματίζοντας απλά τα ‘’κατά την προσωπική μου κρίση κακώς κείμενα’’. Με την λογική αυτή, με ευχαριστούν ιδιαιτέρως τα όποια σχόλια – μέχρι στιγμής μόνο θετικά έως  και κολακευτικά- αλλά με ανησυχεί το γεγονός η παντελής σε βαθμό πλήρους απαθείας ‘’απουσία’’ οποιασδήποτε αντίδρασης από τους πολλούς. Επειδή δεν γράφω μόνο για μένα, για να εκφράσω ή να προωθήσω τις όποιες προσωπικές μου απόψεις αλλά για να  κουβεντιάσουμε επί τέλους τα όσα μας αφορούν όλους, θα παρακαλούσα να έχω τις απόψεις και των λοιπών αποδεκτών μέχρι και την πλήρη αντίθεσή τους, ώστε να ‘’παύσω να τους ενοχλώ και στο μέλλον’’. Δεν γράφω εφημερίδα για να μετρώ την ανταπόκρισή της από τον αριθμό των φύλλων που διατίθενται, ούτε με ενδιαφέρει η προβολή των προσωπικών μου απόψεων για την κάλυψη οποιωνδήποτε σκοπιμοτήτων και για το λόγο αυτό νομίζω ότι δικαιούμαι τουλάχιστον να μετρήσω την αποδοχή  των απόψεών μου ,για να μη συνεχίσω την ενδεχόμενη ενόχληση των φίλων αποδεκτών των μηνυμάτων μου. Στην πρωτόγνωρη – κατά την προσωπική μου άποψη- εποχή που ζούμε και τα πρωτοφανή  και ίσως όχι μοναδικά, γεγονότα που βιώνουμε όλοι μας, η σιωπή δεν είναι πια χρυσός αλλά διευκόλυνση του κατήφορου που οδηγούμαστε. Ας σταματήσουμε λοιπόν αυτόν το κατήφορο μήπως και περισώσουμε τουλάχιστον τα προσχήματα, αφού το μεγάλο κακό έχει ήδη συντελεσθεί  και με τη δική μας συγκατάθεση – σιωπή. Δεν  είμαι επαναστάτης ούτε τον υποδύομαι, απλά σκέπτομαι για το μέλλον αυτής της χώρας όπως την καταντήσαμε – με ευθύνη δυστυχώς όλων μας - και θέλω να θυμίσω ότι ‘’ουδέν λάθος αναγνωρίζεται μετά την απομάκρυνση εκ του ταμείου’’ και δεν εννοώ βέβαια το Διεθνές, διότι δεν θα νομιμοποιούμαστε πλέον να ζητάμε ευθύνες και τα ρέστα από τους άλλους. Όλοι οι λαοί και οι κυβερνήσεις τους ‘’υπερασπίζονται’’ τα συμφέροντά τους, ας κάνουμε λοιπόν κάποτε και εμείς το ίδιο, για να μην τρέχουμε εκ των υστέρων για την ‘’διόρθωση των ημαρτημένων’’ που έλεγαν παλιά για να δικαιολογήσουν τα λάθη που δεν πρόσεξαν να ελέγξουν  έγκαιρα.

Δεν περιμένω βέβαια από τη σημερινή μου ενέργεια να ‘’ξεσηκώσω’’ τους απανταχού αποδέκτες των μηνυμάτων μου με διθυραμβικά σχόλια και συγχαρητήρια, ούτε καν με ενδιαφέρει αυτό,  είμαι σίγουρος όμως ότι θα δεχθώ τις αντιρρήσεις όσων ενοχλούνται από αυτά, για να σταματήσω τη συνέχιση της δικής μου ‘’παρενόχλησης’’ και βεβαίως θα το δεχθώ μετά χαράς κρίσεις και αντίθετες απόψεις , αφού ακόμα ‘’ζούμε’’ σε  δημοκρατική χώρα και ο καθένας μας διατηρεί το δικαίωμα της ελεύθερης έκφρασής  του.

Υ.Γ. Γνωρίζω ότι  κανείς δεν έχει το δικαίωμα της εξαπάτησης και εγώ , στην προσπάθειά μου να κρατήσω το ενδιαφέρον των αναγνωστών μέχρι το τέλος, δανείστηκα αναληθώς το τρικ του Ντίνου Ηλιόπουλου, ενώ επρόκειτο για ένα απλό τέχνασμα που θα ήμουν ευγνώμων αν η κατανόησή σας το  κατέτασσε  απλά στα ‘’κατά συνθήκην ψεύδη’’ , το αλατοπίπερο δηλαδή της αποδοχής και  της νοστιμιάς , αφού δεν απέβλεπε σε όποιες πονηρές σκοπιμότητες και συνοδεύεται από την  άμεση αποκάλυψη και ομολογία του.. Αντώνης