ΔΙΑΜΟΡΦΩΤΕΣ ΤΗΣ ΚΟΙΝΗΣ ΓΝΩΜΗΣ

                   [ Οι  ‘’ αργυρώνητοι ‘’  και  οι  άλλοι]

Με το θέμα αυτό έχω ασχοληθεί και στο παρελθόν και δια μακρών και επανέρχομαι για να γίνω πιο συγκεκριμένος και χρήσιμος, αρχίζω δε από τις διευκρινήσεις των όρων του τίτλου.

Διαμορφωτές της κοινής γνώμης δεν είναι μόνο οι δημοσιογράφοι και οι παντοειδείς δημοσιογραφούντες στα ΜΜΕ [κλασικά και INTERNET]. Είναι όλοι εκείνοι που έχουν τη δυνατότητα  να διακηρύσσουν τις απόψεις τους και να επηρεάζουν –λόγω θέσεως- την κοινή γνώμη. Είναι δηλαδή οι πολιτικοί μας στο σύνολό τους, αφού  έχουν εύκολη , ενίοτε δε και υποχρεωτική, πρόσβαση   στα διάφορα ‘’κανάλια’’ ενημέρωσης. Ακολουθούν oι  διάφορες ιστοσελίδες , από τις πιο απλές – όπως του υποφαινόμενου – όπου  προβάλλονται κυρίως  προσωπικές γνώμες και απόψεις και  οι κομματικές που προφανώς  εκφράζουν τις απόψεις των κομμάτων που υπηρετούν. Τέλος εξακολουθούν να υπάρχουν και τα επίσημα έντυπα και ηλεκτρονικά μέσα, τα οποία, σε κάποιο βαθμό μικρότερο ή μεγαλύτερο, έχουν επίσης καταστεί κομματικά εργαλεία   προπαγάνδας. Πολλοί σύγχρονοι  έλληνες και ιδίως όσοι  υπηρετούν κομματικές ιδεολογίες και ιδεοληψίες, προσφεύγουν πια   στα κομματικά κρατικά ΜΜΕ και στα  διάφορα SITES, που ικανοποιούν εκείνα τα  ακούσματα που χαϊδεύουν τα αφτιά τους και αποκλειστικές ‘’ερμηνείες’’ των γεγονότων της επικαιρότητας. Παράλληλα παίρνουν και την ανάλογη  επιλεκτική και μονόπλευρη πληροφόρηση και την  κομματική ‘’ρετσέτα’’, που κυκλοφορεί αμέσως και αυτολεξεί μεταξύ των κομματόσκυλων , έστω αν κάποιοι από αυτούς δεν εννοούν καν τη χρησιμοποιούμενη ορολογία.

Στα πλαίσια αυτά, η εξουσία φροντίζει – πέραν των διάσπαρτων προπαγανδιστικών ιστοσελίδων και των ελεγχόμενων επίσημων ΜΜΕ, να αυξήσει ή και να μονοπωλήσει την επιρροή της , με την επιλογή νέων  καναλαρχών, ώστε να υποκατασταθεί απόλυτα η παλαιά διαπλοκή με μια άλλη, πιο οργανωμένη και κυρίως προσκείμενη στις απόψεις της. Στο όνομα της δήθεν καταπολέμησης της ολιγαρχίας, η εξουσία ευνοεί  τη δημιουργία της ανάλογης   δικής της –έστω και με τη συνδρομή κουμπάρων και εγγυήσεις  φιλικών αγροτολιβαδικών εκτάσεων που βόσκουν ανυποψίαστα αιγοπρόβατα.   Γράφουν λοιπόν έτσι , στα παλαιότερα των υποδημάτων τους , τις όποιες Συνταγματικές ή άλλες νομικές επιταγές, κωφεύοντας στις διαμαρτυρίες  και διαστρεβλώνοντας την αλήθεια. Ο Πρωθυπουργός μας, κατά την παρουσία του στη ΔΕΘ, αντιμετώπισε τις  συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας  με την πρωτοφανή ‘’δημοκρατική’’  χρησιμοποίηση 5.000 αστυνομικών , τις δε νομικές παρεκτροπές, με μια ωμή παρέμβαση στη δικαιοσύνη . Παραφράζοντας ολίγον τα λόγια του Κυρίου στην παραβολή του άφρονος πλουσίου και σχετίζοντάς τα με τη συνέντευξη του δικού μας κυρίου στη συνέντευξη της ΔΕΘ,  θα επισημάνω ότι ‘’ ο έχων ώτα ακούειν ήκουσεν’’.

Έρχομαι τώρα στην έκφραση αργυρώνητος, που η χρησιμοποίησή της και μόνο  με έχει ήδη βάλει στο  στόχαστρο των  προσβαλλόμενων καλών καγαθών, διαμορφωτών της κοινής πληροφόρησης, δίνοντας και τη δική μου – και όχι μόνο – ερμηνεία του όρου.  Αργυρώνητοι στις μέρες μας [ άργυρος και ωνούμαι- αγοράζω]  δεν είναι μόνο εκείνοι που εξαγοράζονται  άμεσα με χρήματα αλλά και όσοι προσβλέπουν σε μια θέση ή ακόμα και  σε ένα ‘’ θυμήσου με όταν έλθεις στην εξουσία’’ . Δυστυχώς όμως είναι και όσοι έχουν τη δουλίτσα και το μισθουδάκι τους [γλίσχρο ή και παχυλό] και θέλουν να  συνεχίσουν την εξασφάλιση επιβίωσης των οικογενειών τους]. Οι περισσότεροι των τελευταίων εργάζονται στα κρατικά ΜΜΕ και συμμερίζομαι εν μέρει το πρόβλημα και τον ‘’πόνο’’ τους, γι΄αυτό άλλωστε  και παρατηρείται   το φαινόμενο των ολίγων μεν αλλά τίμιων  αντικειμενικών, αφού η πλειονότητα των λοιπών, έχει καταστεί το μέσο της ανεξέλεγκτης και αυτούσιας μεταφοράς των κειμένων του Μαξίμου και της Κουμουνδούρου. Μέχρις ενός σημείου κατανοώ τη θέση  και τις δυσκολίες τους, αλλά στην πατρίδα του Αριστοτέλη δεν πρέπει να ξεχνιέται εντελώς το μέτρο. Το να επαινείς τους ηγεμόνες για αρετές που δεν έχουν είναι σαν να τους βρίζεις ατιμώρητα ισχυρίζεται ο Γάλλος συγγραφέας και μεγαλύτερος γνωμικογράφος  Λα  Ροσφουκώ , ενώ  μια λαϊκή παροιμία συμπληρώνει, ο κόλακας και ο κόρακας έχουν το ίδιο χρώμα, ο ένας το’χει στην ψυχή κι ο άλλος εις το σώμα. Προσοχή λοιπόν διότι οι ‘’άρχοντες’’ στις δημοκρατίες έρχονται και παρέρχονται και ο βίος και   η πολιτεία  του καθενός μας, μας συνοδεύει και στο διηνεκές.  Αντώνης Ταρνανάς