Ο ΨΕΎΤΗΣ ΚΑΙ Ο ΚΛΕΦΤΗΣ ΤΟΝ ΠΡΩΤΟ ΧΡΌΝΟ ΧΑΙΡΟΝΤΑΙ

    [στη χώρα μας μπορεί και περισσότερο]

           

            Είναι σαφές ότι ο τίτλος του σημερινού άρθρου αναφέρεται στους Έλληνες πολιτικούς και ειδικότερα –λόγω επικαιρότητας -τους κυβερνώντες μας, αφού οι παλαιότεροι έχουν ήδη κριθεί και πήραν, επί μακρόν, τη θέση τους στο ‘’χρονοντούλαπο’’. Ο λαός θα τους  κρίνει εκ νέου, λαμβάνοντας ασφαλώς υπόψη και τον πρότερο πολιτικό τους βίο, όταν οι συνθήκες επιβάλουν κάτι ανάλογο. Το κακό είναι ότι ο  λαός μας έχει μια μόνιμη αδράνεια ,  από την εποχή της τουρκοκρατίας, αλλά δεν λησμονεί [ έτσι εξηγείται και ο υπότιτλος].Μπαίνοντας στην ουσία του θέματος οφείλουμε να εξηγήσουμε τους βαρύτατους αυτούς χαρακτηρισμούς, για να αποφύγουμε  την όποια παρερμηνεία αλλά κυρίως για να μην αδικήσουμε τους προβλεπόμενους από το Σύνταγμα και την αστική δημοκρατία μας πολιτικούς. Είναι δε κρίμα και άδικο, με τις δικές τους πράξεις ή παραλείψεις, να θεωρούνται αναγκαίο κακό, ενώ θα έπρεπε να έχουν τον γενικότερο σεβασμό όλων μας.

            Ο ψεύτης, πέραν της επιστημονικής ερμηνείας της περίπτωσής του, διακρίνεται και για  την  πραγματική επίπτωση των ενεργειών του, επί του κοινωνικού συνόλου και αυτό είναι το ουσιαστικά  κρινόμενο. Η κατάταξη ενός ατόμου ή και συνόλου στην κατηγορία αυτή, δεν είναι εύκολη υπόθεση  και απαιτεί αποδείξεις που, στην περίπτωσή μας, είναι διάχυτες και επαναλαμβανόμενες. Όταν μια κυβέρνηση  ξεχνά όλες  τις προεκλογικές εξαγγελίες κάνοντας  το ακριβώς αντίθετο και έχει το θράσος να τις κάνει μόνιμη επωδό, για να τις αφομοιώσουμε πλήρως,  προσβάλλει κατάφορα  το σύνολο του λαού. Ο ψεύτης και το ψέμα έχουν  συνδεθεί με αμέτρητες σοφές παροιμίες  στη χώρα μας, διότι φαίνεται ότι αποτελεί  αποτελεσματικό όπλο στα χέρια  των επιτηδείων και η παρούσα – κυρίως - ηγεσία μας διακρίνεται ιδιαίτερα στον τομέα αυτό. Στα πάλαι ποτέ 15μελή , τους απασχολούσε συχνά το φαινόμενο,  προκειμένου να  ‘’σπρώξουν ‘’ στις καταλήψεις και λοιπές επιδιώξεις τους, ακόμα και εκείνους που ήταν αντίθετοι και το διακήρυτταν ανοικτά. Είναι η δοκιμασμένη τεχνική των μειοψηφιών να κινητοποιούν τις ‘’άβουλες’’ ενίοτε πλειοψηφίες που ελπίζω  - με την ενηλικίωση – να  πήραν το μάθημά τους.

            Πρόκειται για ένα ‘’τσούρμο’’ νέων εθνοσωτήρων, που υποσχέθηκαν σκίσιμο των μνημονίων [ με ένα Νόμο], φροντίδα για το λαό, επαναφορά του 13^ου μισθού, πόλεμο κατά της διαπλοκής και των διεφθαρμένων καναλαρχών, σταμάτημα του  ξεπουλήματος των λιμανιών, της ΔΕΗ [ του φίλου κ. Φωτόπουλου],  των αεροδρομίων,   της  εκποίησης της ελληνικής περιουσίας  και αμέτρητα όσα άλλα φαντάστηκε η αρρωστημένη ιδεοληψία τους. Σήμερα, 20 σχεδόν μήνες μετά – διότι από τις πρώτες εκλογές μετράει η εξουσία τους- τι έκαναν από όλα αυτά.; Έφεραν και τρίτο- χειρότερο- μνημόνιο, φεσώνοντας με 85 επί πλέον δις το περιβόητο χρέος μας που θα διέγραφαν , έκοψαν αγρίως ό,τι είχε απομείνει από τις περικοπές των προκατόχων τους, βάζουν τις βάσεις για τη δημιουργία της δικής τους  διαπλοκής, με δικούς τους καναλάρχες -κατόχους αγροτολιβαδικών εκτάσεων, μετέτρεψαν την άξια ΕΡΤ σε κομματικό τους όργανο [ κάτι σαν την Αυγή, που χαράσσει άμεσα ή έμεσα την εσωτερική και την εξωτερική μας πολιτική,] που αρκείται [με ελάχιστες λαμπρές εξαιρέσεις που προσπαθούν να ψελλίσουν κάποια δική τους άποψη], στην  άκριτη μεταφορά των  κομματικών ανακοινώσεων, ιδιωτικοποίησαν ό,τι τους ζητήθηκε από τους δανειστές μέσω ενός ταμείου με ξένη πλειοψηφία και με συναισθήματα χαρμολύπης ‘’παραχώρησαν’’ και το χαρακτηριζόμενο φιλέτο της ελληνικής κυανής ακτής, του Ελληνικού.

Το κακό στην περίπτωσή μας δεν είναι μόνο το ψέμα , αλλά ο κακοήθης καθημερινός εμπαιγμός του λαού, που ’’δεν καταλαβαίνει την ευδαιμονία του’’, ενώ Υπουργοί, ανακαλούν καταγεγραμμένες δηλώσεις για την αποτυχία τους, με τη δικαιολογία ότι υπάρχει πρόθεση να ρίξουν την Κυβέρνηση. Δεν μας λένε όμως ποια Κυβέρνηση εννοούν αφού, για αντιπερισπασμό, ασχολούνται μόνο με το μάθημα των θρησκευτικών και ύβρεις κατά της εκκλησίας, μιας χώρας που το 80%  είναι θρησκευόμενο και δηλώνουν ορθόδοξοι. Πέραν της κομματικής τους γυμναστικής, για να επιβάλουν τις μειοψηφικές και αποτυχημένες ιστορικά απόψεις τους , διατηρούν το επίσης ψεύτικο χαμόγελό τους, τη  στιγμή που  τελευταίες δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι τα συναισθήματα θυμού και απογοήτευσης φθάνουν το 83,1%, ενώ το  76,7 % αποδοκιμάζει τη διαδικασία χορήγησης των τηλεοπτικών αδειών. Ανάλογα είναι τα ποσοστά αυτά και μεταξύ των ψηφοφόρων του Σύριζα, τους οποίους προσπαθούν να κρατήσουν στο μαντρί [ όχι της Ιθάκης], με τα συνεχιζόμενα ψεύδη και τις φρούδες ελπίδες που μοιράζουν αφειδώς.

            Κλείνω το άρθρο μου, με τον δεύτερο χαρακτηρισμό του τίτλου μου, που είναι ακόμα βαρύτερος και επίσης διαχρονικός, δηλαδή του κλέφτη. Στην Ελλάδα, εισέρευσαν  μετά την ένταξη μας στην ΕΟΚ, πολλά δισεκατομμύρια, που ακόμα τα ψάχνουμε, στα στρώματα και στις λίστες τραπεζών  του εξωτερικού, αλλά ‘’δυσκολευόμαστε’’ να τα εντοπίσουμε, αφού κάτοχοι αυτών βρίσκονται και μεταξύ των σημερινών  κυβερνώντων. Παρά τα μεγάλα αυτά ποσά, που δημιούργησαν την τεχνητή ευμάρεια προηγούμενων ετών,  ενοχλεί περισσότερο που μας  έκλεψαν την ελπίδα, με μοναδικό αντάλλαγμα την καρέκλα της εξουσίας. Ελπίζω και εύχομαι να συνετισθούν και να λάβουν σοβαρά υπόψη τους ότι ‘’ ο λαός αργεί αλλά δεν λησμονεί’’ και να μην το εκλάβουν αυτό σαν απειλή, αλλά σαν μια απλή υπόμνηση της ιστορικής πραγματικότητας.  Οι σημερινοί ‘’νέο-Μερκελιστές’’ δεν μπορούν πια να κρυφτούν, αφού μας κατάλαβαν και οι ξένοι και  το διακηρύσσουν ανοιχτά, ότι δεν μας εμπιστεύονται καθόλου. Δεν πρέπει λοιπόν, για να σωθούν τα προσχήματα στο προσεχές κομματικό συνέδριο, να ρισκάρουμε την ίδια την ύπαρξη της χώρας μας, διότι θα είναι βαρύς ο πέλεκυς τουλάχιστον της ιστορίας, για όλους τους υπεύθυνους, ακόμα και εκείνους που με τη σιωπή τους ‘’αποδέχονται’’ την καταστροφή.

Αντώνης Ταρνανάς