ΤΕΛΙΚΗ ΦΑΣΗ ΤΟΥ ΚΥΠΡΙΑΚΟΥ

[Λύση  ή  διάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας;]

Η φράση του τίτλου είναι τόσο παλιά όσο και το ίδιο το πρόβλημα της Μεγαλονήσου. Κάθε φορά που ακούω ότι βρισκόμαστε στο τελικό στάδιο τρέμω στην ιδέα των σχεδιασμών που γίνονται σε  βάρος της. Η Κύπρος, ευτυχώς και παρά τις αντιρρήσεις κάποιων , αποτελεί πλέον κρατική οντότητα και  μέλος του ΟΗΕ και της Ε.Ε. Ως Κυπριακή δημοκρατία αποτελεί ανεξάρτητο αναγνωρισμένο κράτος και καλό είναι να προσέχουμε, όταν μιλάμε για λύσεις που αλλοιώνουν την διεθνή της υπόσταση. Είναι μια χώρα  με περισσότερες διεθνείς φιλίες από εκείνες της χώρας μας και όπως αποδείχτηκε, με  την έξοδό της από τα μνημόνια, με καλύτερη κρατική οργάνωση , διακομματική συνεννόηση και προσεκτικότερη εξωτερική πολιτική.

Η Ελληνική Κυβέρνηση, ο πατριωτισμός  της οποίας δεν μπορεί να αμφισβητηθεί, βρίσκεται σε δεινή διεθνή θέση. Έχει χάσει τα ερείσματά της και κυρίως εκείνα των εταίρων της στην Ευρωπαϊκή Ένωση, οι οποίοι είναι συγχρόνως και δανειστές μας. Είναι δε γνωστό ότι τα χρέη περιορίζουν και την κυριαρχία και καλόν είναι να προσέχουμε τι λέμε και τι κάνουμε. Το χειρότερο είναι ότι έχει απολεσθεί και η εμπιστοσύνη των συμμάχων, λόγω των δήθεν ‘’επαναστατικών’’ μας ιδεοληψιών. Ποιοι λοιπόν μπορούν να μας εμπιστευθούν και έναντι ποίου ανταλλάγματος θα μας δώσουν τη στήριξή τους; Την ίδια ώρα τους καθυβρίζουμε επώνυμα και δημόσια για να ικανοποιήσουμε το ‘’πόπολο’’ και τους καταλογίζουμε ευθύνες, όχι μόνο για τις αδικίες που διαχρονικά έγιναν σε βάρος μας , αλλά και για  τις εσωτερικές μας διαχρονικές αβελτηρίες. Ας μείνουμε λοιπόν  στη διακομματική στήριξη των κυπριακών θέσεών , χωρίς ανάμειξη, διότι κινδυνεύουμε –και λόγω διεθνούς απειρίας- να εμπλακούμε στα ανατολίτικα  παζάρια με τον γείτονα Σουλτάνο και να μπούμε σε μεγαλύτερες περιπέτειες.

Η διεθνής πολιτική σκακιέρα έχει δούναι και λαβείν και εμείς , αυτή την περίοδο, εκλιπαρούμε ‘’ελεημοσύνη’’, αφού, όπως τα κάναμε, ξεφύγαμε από τα πλαίσια της ευρωπαϊκής αλληλεγγύης και χάσαμε την έξωθεν ‘’καλή μαρτυρία’’. Οι ελάχιστοι ευκαιριακοί φίλοι μας [ κ.κ. Ολάντ, Ομπάμα και Ρέντσι] πρόλαβαν και  την κοπάνησαν ή συνταξιοδοτήθηκαν και μείναμε μόνο με τους υπόδικους της Λατινικής Αμερικής και τους Ποδέμος.

Ο Υπουργός μας των Εξωτερικών, στην πρόσφατη συνάντησή του με τον ομόλογό  του της Τουρκίας, δήλωσε ότι δεν βρήκαν σημεία επαφής. Με μεγάλη δε καθυστέρηση ανακαλύψαμε ότι στις ΗΠΑ ορκίζεται στις 20 του μήνα, νέος Πρόεδρος, τον οποίο, προεκλογικά, είχαμε δαιμονοποιήσει για να φέρουμε στην Ελλάδα – και αυτόν κατόπιν εορτής -  τον φίλα προσκείμενο κ. Ομπάμα. Ακόμα δεν έχουμε μάθει ότι στη διεθνή πολιτική δεν υπάρχουν  δεδομένες φιλίες αλλά μια διαρκής συναλλαγή , ενίοτε χωρίς έλεος και λογική, με πρώτιστο κριτήριο τις διεθνείς  πολιτικές ισορροπίες και την εξυπηρέτηση πολιτικών  συμφερόντων και σκοπιμοτήτων.

Αυτό το κατανόησαν και οι ‘’κομμουνιστές’’ στην Κίνα και από τη μορφωτική επανάσταση του Μάο κατέληξαν  διαπρύσιοι κήρυκες της παγκοσμιοποίησης, αλλάζοντας έτσι τη ζωή των λαών τους. Εμείς την ίδια εποχή γυρίζουμε στην αποτυχημένη ‘’ριζοσπαστική’’ ρητορική, του Μάο, του Κάστρο και του Μαδούρο. Πόσο προοδευτική μπορεί να είναι μια ανάλογη πολιτική; Είδαμε στην πράξη ότι οι ξένοι αρνούνται να ‘’χορέψουν’’ στο ρυθμό των ζουρνάδων μας και υποχρεωθήκαμε να μετατρέψουμε  το  γενναίο ΟΧΙ σε ένα ταπεινωτικό ΝΑΙ, τι άλλο θέλουμε για να καταλάβουμε την πραγματικότητα; Ποτέ  δεν είναι αργά για να ομολογήσουμε τα λάθη μας και αν το θάρρος μας δεν φθάνει ως εκεί, τουλάχιστον να μην τα επαναλάβουμε διότι μας βλάπτουν όλους.

 Ας ομονοήσουμε λοιπόν διακομματικά για να βάλουμε ένα χεράκι για την εξεύρεση μιας βιώσιμης λύσης στο Κυπριακό, που δεν πρέπει να μας διαφεύγει ότι κάποιοι παλαιότεροι δικοί μας, πολιτικά ανίκανοι και ‘’άσχετοι’’ έδωσαν την αφορμή στους Τούρκους, να εισβάλουν στο νησί και να ομιλούν σήμερα από θέση ισχύος . Ακόμα και τώρα όμως,  με όλες αυτές τις εμπειρίες, ο Πρωθυπουργός μας επιμένει στις  χωριστές ενημερώσεις των πολιτικών αρχηγών, απλά και μόνο για να τηρεί τα προσχήματα της ‘’εθνικής’’ συμπαράστασης, αντί να καθίσουν όλοι οι υπεύθυνοι στο ίδιο τραπέζι και να επιστρατεύσουν τις συνολικές συμμαχίες τους ,για να βοηθήσουμε τους αδελφούς μας Κύπριους. Αν δεν μπορούμε ή δεν θέλουμε να το κάνουμε αυτό, ας τους αφήσουμε μόνους τους να τα βγάλουν πέρα και αν δεν τα καταφέρουν θα έχουν και την αποκλειστική ευθύνη.  Εμείς – έστω και από πολιτική άγνοια και δογματισμό - τους βλάψαμε στο παρελθόν και πρέπει ‘’πάση θυσία’’ να  επανορθώσουμε, αποφεύγοντας την επανάληψη νέων λαθών. Αντώνης Ταρνανάς