ΑΝΔΡΙΣΜΟΣ

                            [Γνωρίσματα και  Συνέπειες]

Ξεκινώντας  από μια κοινώς αποδεκτή ερμηνεία του σημερινού μου τίτλου , την οποία παραθέτω κατωτέρω, διευκρινίζω ότι δεν έχω καμιά απολύτως   διάθεση να ασχοληθώ με σεξιστικούς χαρακτηρισμούς ή σεξουαλικές επιλογές .Το κάνω αυτό όχι μόνο διότι  προστατεύονται   από τον  Νόμο,  αλλά και για να φυλάξω  παράλληλα  και τα ‘’νώτα μου’’. Ιδού λοιπόν  μια  ερμηνεία από το ΒΙΚΙΛΕΞΙΚΟ.

‘’ Ετυμολογία [επεξεργασία]

ανδρισμός < (καθαρεύουσα) ἀνδρισμός < ελληνιστική κοινή ἀνδρισμός (η ανδρεία)

 Ουσιαστικό[επεξεργασία]

ανδρισμός αρσενικό (o πληθ. προφορικός ή για το όργανο)

1.     κυρίως το ανδρικό φέρσιμο, το γενναίο φρόνημα, η υπερηφάνεια, η ικανότητα του άνδρα να προστατεύει όσα κοινωνικά θεωρούνται δική του ευθύνη, η βασική ιδιότητα του άνδρα όπως αυτός νοείται ως οντότητα ανατομικά, ορμονικά και ψυχικά, συμπεριφερικά

2.     τα ανδρικά όργανα αναπαραγωγής

3.     η γενναιότητα στην ανάληψη ευθυνών

Πρέπει να έχεις τον ανδρισμό να παραδέχεσαι και τα λάθη σου.’’

Για να διευκολύνω ακόμα περισσότερο τα πράγματα, παραβλέπω εντελώς την παράγραφο με το σημείο  [2.], περιοριζόμενος σε  άλλα,  εξ ίσου σημαντικά,  γνωρίσματα που χαρακτηρίζουν έναν άντρα. Επικαλούμαι λοιπόν το αρχαίο ρητό ‘’ Αρχή άνδρα δείκνυσι’’,  εντοπίζοντας έτσι την κριτική μου σε όσους κατέχουν εξουσία – άνδρες και γυναίκες αδιακρίτως. Συνεπώς υποστηρίζω ότι τα γνωρίσματα του ανδρισμού, ως βασικού στοιχείου ηθικής  συμπεριφοράς και όχι ως περιγραφής  του τρόπου χρήσης του   περιεχομένου μιας ανδρικής αμφίεσης , είναι η εντιμότητα, η αλήθεια ,η γενναιότητα και η ανάληψη ευθύνης.

Απευθύνω λοιπόν το ‘’ρητορικό’’ μου ερώτημα, αν κάποιος ποτέ συνάντησε στη σύγχρονη πραγματικότητα έστω και ένα από τα στοιχεία αυτά, ώστε να το πάρουμε σαν βάση, για την αναζήτηση  και των υπολοίπων. Ψέματα, ψέματα από το πρωί ως το βράδυ και το ακόμα χειρότερο είναι ότι απαιτούν να τα αποδεχόμαστε σαν αληθινά. Θεωρούν  κάθε αντίθετη άποψη ως  ύποπτη και υποβολιμαία από κάποια ελληνικά και ξένα κέντρα, που απεργάζονται το κακό της χώρας μας. Λες και η πλειοψηφία του Ελληνικού λαού έχει παραφρονήσει και αποβλέπει στην καταστροφή της, αφού δεν αποδέχεται ότι οι  κυβερνώντες  κατέχουν την απόλυτη και  μοναδική αλήθεια. Κρίμα για αμφότερες τις πλευρές, αφού  η  σύμπραξη της απελπισμένης λαϊκής τάξης  έφερε την άλλη πλευρά  στην εξουσία.

Καθημερινώς αναθεωρούν τα προηγούμενα και μας επιβάλλουν όσα μετά βδελυγμίας απέρριπταν λίγο ενωρίτερα. Έχουμε διαβεβαιώσεις ότι είμαστε μπροστά σε επικείμενη συμφωνία επί δύο συναπτά χρόνια και δεν την βλέπουμε, ακούμε για κόκκινες γραμμές, και νιώθουμε δαλτονικοί από την αδυναμία μας να τις διακρίνουμε. Έχουμε κυρίως χάσει  την πίστη μας σε κάθε τι που λέγεται από την εξουσία, η οποία φθάνει στο σημείο να εγκωμιάζει ακόμα και το σημερινό καθεστώς του Μαδούρο. Το τελευταίο αποτελεί χειρότερο κακό και από τη λιτότητα που βιώνουμε, αφού έτσι έχει χαθεί κάθε  ελπίδα ότι οι σημερινοί κυβερνώντες,  μπορούν  να μας φέρουν και κάτι καλό. Δώσανε  γη και ύδωρ για αντάλλαγμα της καρέκλας της εξουσίας, στερώντας από τον λαό και το πενιχρό του χαρτζιλίκι. Φθάσανε στο τραγικό σημείο υπερφορολόγησης των πεινασμένων Ελλήνων , για να  πενταπλασιάσουν το πρωτογενές πλεόνασμα , εξευμενίζοντας έτσι τους ‘’κακούς’’ δανειστές μας.

 Πώς να πιστέψει κανείς πρόσωπα και γεγονότα, αναιρούμενα από τους ίδιους αμέσως μετά; Το πρόβλημα της Ελλάδας δεν είναι πλέον μόνο οικονομικό αλλά συνάμα και κυρίως κοινωνικό και ηθικό. Τι διδάσκονται οι σημερινοί ‘’άνεργοι’’ νέοι, που ξαναθυμήθηκαν το πενιχρό έως και ανύπαρκτο ‘’πουγκί’’ του παππού και της γιαγιάς, το οποίο επίσης ‘’απειλεί’’  να  διαχειριστεί το κράτος, για να ‘’πουλήσει’’  θέσεις εργασίας; Άφησαν τη ΔΕΗ να πτωχεύσει για να την παραχωρήσουν έναντι πινακίου φακής, ενώ δίνουν σαν αντάλλαγμα στους θιγόμενους πολίτες της περιφέρειας, διορισμούς αρχαιολόγων με δική της  χρηματοδότηση . Σε λίγο μπορεί  η ειδική στα ‘’μαγικά’’ αρμόδια Υπουργός, να κάνει   το ίδιο και στη γεωργία, για να ‘’προσδώσει ’’,   έτσι, ειδική  αρχαιολογική   αξία στα παραγόμενα προϊόντα!!!

Άφησα τελευταίο τον επί των ‘’διαψεύσεων’’ κύριο Υπουργό. Λυπάμαι ή μάλλον τον λυπάμαι σαν νέο άνθρωπο να προβαίνει κάθε μέρα σε αυτοαναιρούμενες νέες διαψεύσεις, ρισκάροντας και την προσωπική του ειλικρίνεια. Κρίμα στα νιάτα και στο μουστάκι του, αμφότερα κάποτε σύμβολα ανδρισμού και αξιοπρέπειας. Σε λίγα χρόνια, που θα εξακολουθεί να είναι νέος, θα δυσκολεύεται  να ξαναδεί τις σημερινές του δηλώσεις και θα ζηλεύει τον ανδρισμό ενός επίσης μυστακοφόρου προκάτοχου του που είπε ‘’φτου ξελευτερία και πήρε των ομματιών του’’. Αντώνης Ταρνανάς