Ο ΖΟΑΟ

Παρατηρώντας τα στατιστικά στοιχεία της ιστοσελίδας μου, βλέπω μια αθρόα αναγνωσιμότητα του τελευταίου μου άρθρου παγκοσμίως, την οποία αποδίδω στο γεγονός ότι το θέμα μου αποτελούσε μια αναδρομή σε ρομαντικότερες εποχές. Διαπιστώνοντας ότι  η μεγαλύτερη ποσοστιαία αύξηση παρατηρείται στους αναγνώστες μου στην Πορτογαλία, σκέφθηκα να καταπιαστώ με ένα  Πορτογάλο φίλο που γνώρισα στις Βρυξέλλες. Το γεγονός ότι οι τίτλοι των θεμάτων μου αναφέρονται σε αναμνήσεις και περιγραφές καταστάσεων του παρελθόντος δεν τα καθιστά ‘’απολίτικα’’, αλλά απεναντίας τα πολιτικοποιεί πολύ περισσότερο, παρεμβάλλοντας και στοιχεία σύγκρισης.

Ο Ζοάο, το 1980 που τοποθετήθηκα στη Μ.Ε.Α. Βρυξελλών , ήταν οδηγός στην Αντιπροσωπεία μας, στα οχήματα που εξυπηρετούσαν ή καμιά φορά και υπηρετούσαν τους    Έλληνες Υπουργούς και Πρωθυπουργούς, κατά τις επισκέψεις των στις Βρυξέλλες   και έβλεπαν πολλά τα μάτια του. Ήταν εχέμυθος, έντιμος, ικανός, πρόθυμος και διέθετε την ‘’χαρισματική’’ μεσογειακή πονηριά, που απαιτούν οι σκληρές ευρωπαϊκές συνθήκες. Δεν σχολίαζε π.χ. κάποιες ‘’λοξοδρομήσεις’’ των υψηλών καλεσμένων του, ούτε ποτέ επιβεβαίωνε ότι κάποιοι υπουργοί τον άφηναν εκτός του αυτοκινήτου και ενίοτε  του το επέστρεφαν την επομένη από ψιλοτρακαρισμένο μέχρι ‘’ακίνητο’’. Έριχνε ένα μικρό μειδίαμα και έκλεινε ελαφρά το αριστερό του μάτι, σε σημείο να φαίνεται σαν προσωπικό του τικ.

Θυμάμαι ότι στην αρχή της γνωριμίας μας, μου ζήτησε εμπιστευτικά να δηλώσω  εγγράφως τη σύζυγό του σαν εργαζόμενη στο σπίτι μου, για να τεκμηριώνει άδεια παραμονής της, αφού η χώρα του δεν είχε ακόμα  γίνει μέλος της τότε ΕΟΚ. Όταν έμαθα ότι δεν ήταν παντρεμένος, μου αποκάλυψε ταπεινά και με πολλή ειλικρίνεια ότι θέλησε να ‘’πουλήσει’’ εκδούλευση σε μια γνωστή του να παραμείνει στο Βέλγιο, αφού η χώρα μας διέθετε αυτή τη δυνατότητα μετά την ένταξή μας στην Κοινότητα. Στο τέλος παραδέχτηκε ότι έπαιξε και έχασε, αναζητώντας κάποιον άλλο στη θέση μου.

Η Πορτογαλία  μαζί με την Ισπανία μπήκε στην Ένωση το 1986 και έκτοτε έκανε άλματα ξεπερνώντας με την πρώτη και την υπαγωγή της στο μνημόνιο, ενώ εμείς , δεν είναι σίγουρο πότε και αν θα βγούμε  ποτέ ‘’καθαρά’’ και με ποιες πρόσθετες δεσμεύσεις από τις επάρατες μνημονιακές μας δεσμεύσεις . Η κατάσταση αυτή  χώρισε τους Έλληνες σε μνημονιακούς και αντιμνημονιακούς, ενώ οι Πορτογάλοι αντιμετώπισαν διακομματικά το θέμα και ξεμπέρδεψαν αμέσως. Είμαι βέβαιος ότι ο φίλος μου Ζοάο, που στερούμαι πλέον  ειδήσεών του, θα χαίρεται τα πλεονεκτήματα – όπως μου έλεγε τότε – που απέκτησε και η δική του χώρα  και ίσως να προβληματίζεται για την κατάντια της χώρας μας που θαύμαζε αλλά  βρέθηκε ένα βήμα από το Grexit.  Ίσως ακόμα να αναλογίζεται και όσα έβλεπε και δεν ομολογούσε για τις κινήσεις κάποιων Υπουργών μας κατά την συχνότατη άφιξή τους στις Βρυξέλλες. Εγώ πάντως δεν θα αποκαλύψω   περισσότερα!!!     Αντώνης Ταρνανάς