ΕΦΥΓΕ Ο ΗΛΙΑΣ

          Προχθές μας εγκατέλειψε οριστικά ο Ηλίας. Ένας από τους τελευταίους παλιόφιλους και μάλλον ανακουφίστηκε, αφού τελευταία αντιμετώπιζε πολλά και σοβαρά προβλήματα με την υγεία του, τα οποία είχαν σχεδόν μηδενίσει την ποιότητα ζωής, σε σημείο που   δεν του άξιζε.

            Τον είχα γνωρίσει , εντελώς τυχαία, το μακρινό 1958, στο Κέντρο Ερευνών Εθνικής Αμύνης, όπου με είχαν παραπέμψει για τις τεχνικές εξετάσεις πρόσληψής μου στην Υπηρεσία Επικοινωνιών του Υπουργείου Εξωτερικών .Ήταν ο άμεσος συνεργάτης  του Διοικητή του Κέντρου Παναγή Δελμούζου.  Μετά την επιτυχία μου στην εξέταση μου τέθηκε ως όρος να προσφέρω τις υπηρεσίες μου αμισθί   για τρείς μήνες, στην ολοκλήρωση ενός προγράμματος του Κέντρου Ερευνών, πράγμα βέβαια που εκών-άκων δέχτηκα αδιαμαρτύρητα, κατά τα ειωθότα της εποχής!!!

            Στο τρίμηνο αυτό μου δόθηκε η ευκαιρία να γνωρίσω από κοντά τις γνώσεις και τον χαρακτήρα του ανθρώπου και  μετέπειτα φίλου μου Ηλία Κουρούκλη, που ένα πρόβλημα υγείας  δεν μου επέτρεψε να του πω από κοντά το ύστατο χαίρε. Διατηρώ την ελπίδα ότι κάπου στο υπερπέραν θα ξαναβρεθούμε.

            Ο αποθανών ανήκε στα στελέχη των ηλεκτρονικών του Κ.Ε.ΕΘ.Α., με τη συνεργασία του οποίου ξεκίνησε η λειτουργία του Κέντρου Επικοινωνιών του ΥΠΕΞ. Ο ίδιος βοήθησε πρόθυμα τόσο τεχνικά όσο και λειτουργικά, στα πρώτα στάδια ξεπεράσματος των ‘’παιδικών ασθενειών’’ των συσκευών κατασκευής του Κέντρου. Μας  στήριξε ,με την επιστημονική του τεκμηρίωση, στην προσπάθεια μεταφοράς της υπηρεσίας  στο χώρο που κατέχει και σήμερα στη νέα πτέρυγα της οδού Ακαδημίας. Υπήρξε ο μόνιμος εξεταστής στα ηλεκτρονικά μαθήματα σε πολλούς διαγωνισμούς πρόσληψης συναδέλφων και ταξίδεψε μαζί μου στο εξωτερικό, σαν τεχνικός Σύμβουλος,  την εποχή που ήμουν ο ‘’άτυπος  ειδικός προϊστάμενος’’  της Υπηρεσίας, τόσο για τον έλεγχο  των προδιαγραφών των απαραίτητων συσκευών όσο και στις πρώτες αναζητήσεις για τη μετάβαση στους υπολογιστές.

            Υπήρξε απόλυτα έντιμος, αντικειμενικός  και ευχάριστος στις συναναστροφές του, με την ιδιαίτερα συμπαθή κεφαλλονίτικη  τρέλα που κουβαλούσε. Η τελευταία μας προσωπική επαφή ήταν όταν με κάλεσε να δω το καμάρι του, ένα πολύ όμορφο σπίτι στην Πεντέλη, οι περισσότερες εργασίες του οποίου είχαν περάσει από τα δικά του χέρια - όπως έλεγε με υπερηφάνεια. Μελετούσε κάθε αρχιτεκτονικό και οικοδομικό νεωτερισμό για να τον εφαρμόσει με μεράκι και τέλεια αισθητική στο τελευταίο δημιούργημά του, όπως αποκαλούσε το σπίτι του.

            Τον απορρόφησε τόσο πολύ, αυτή η στροφή του στον οικοδομικό τομέα, ώστε εγκατέλειψε παντελώς την  επιτυχημένη καριέρα του ως  ηλεκτρονικού, με ιδιαίτερες επιδόσεις στην κατασκευή ειδικών τηλεφωνικών κέντρων και μηχανών  ‘’κρυπτογράφησης’’, σε σημείο – όπως μου έλεγε - να αποστρέφεται τη νέα τεχνολογία των υπολογιστών. Λίγους μήνες πριν  είχε μια δυσάρεστη προσωπική εμπειρία λόγω της υγείας του, που μένω με την εντύπωση ότι έδειξε εμπιστοσύνη στην προτροπή μου και υποθέτω ότι ‘’έφυγε ησύχως  ελπίζω δε και  ανωδύνως’’

Στην οικογένειά του εκφράζω τα ειλικρινή μου συλλυπητήρια, ευχόμενος να είναι ελαφρύ το χώμα που τον σκεπάζει.  Αντώνης.

Σημείωση: Παρακαλούνται οι αποδέκτες του παρόντος να ενημερώσουν  όσους παλιούς συναδέλφους τον γνώρισαν και αν κάποιος έχει πρόσβαση στα σημερινά στελέχη της υπηρεσίας, να εισηγηθεί τη δημοσίευσή του  στην ιστοσελίδα  τους , σαν μια ελάχιστη αναγνώριση της σημαντικής  προσφοράς του στη δημιουργία του Κλάδου. Αντώνης Ταρνανάς