Ο ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΣΥΓΧΡΟΝΑ ΘΡΑΣΙΜΙΑ

Δεν αναφέρομαι βέβαια στον καταξιωμένο και δημοφιλή αοιδό Γιάννη Πλούταρχο, αλλά στον αρχαίο ιστορικό και βιογράφο και ιδιαίτερα στο έργο του ‘’Βίοι παράλληλοι’’. Το συγκεκριμένο έργο αποτελεί  μια σειρά βιογραφιών διάσημων Ελλήνων και Ρωμαίων, διευθετημένων ανά ζεύγη, έτσι ώστε να δίνεται έμφαση στις κοινές ηθικές τους αξίες ή απαξίες. Οι διασωθέντες Βίοι περιλαμβάνουν 23 ζεύγη βιογραφιών, ενός Έλληνα και ενός Ρωμαίου, όπως επίσης και τέσσερις μεμονωμένους βίους. Στα περισσότερα από τα ζεύγη ακολουθεί σύγκριση των δύο προσωπικοτήτων. Ο Πλούταρχος στο έργο του ξεκαθαρίζει ότι, τον ενδιαφέρει το ήθος και ο χαρακτήρας των διάσημων ανδρών και όχι οι μάχες, οι  ‘’ηρωισμοί’’ και άλλα γεγονότα που προβάλλουν  νταηλίκια και  συνηθίζονται στις μέρες μας. Θα έλεγα ότι οι καταλήψεις και οι απειλές για ‘’χώσιμο δυο μέτρα κάτω από τη γη’’, μάλλον θα του προκαλούσαν αηδία.

         Θα ήθελα να φέρω νοερά τον αρχαίο ιστορικό στις μέρες μας για να δω αρχικά αν θα εύρισκε προσωπικότητες, οι οποίες να πληρούν τις δικές του  ηθικές προϋποθέσεις  σύγκρισης. Το θεωρώ πολύ δύσκολο έως αδύνατο, αφού οι αυτοαποκαλούμενες προοδευτικές- αριστερές παρατάξεις της χώρας αρνούνται τον κλασικό όρο ηθικής, αισθητικής και αξιοκρατίας, αφού τον θεωρούν συντηρητικό και απορριπτέο. Οι ακροδεξιές και λοιπές μικροπαρατάξεις, έχουν στρέψει την προσοχή τους στον ακραίο εθνικισμό, τις κηραλοιφές και την οικονομική θεωρία των παιγνίων, δηλαδή κάτι μεταξύ ψευτογιατρού και χαρτοπαικτικής λέσχης.  Εύχομαι και ελπίζω με όσα γράφω να μην προκαλέσω ηθική βλάβη στον αρχαίο βιογράφο, παρά τη σαφή διαφορά της δικής του ηθικής από την αποκαλούμενη αριστερή, που την ακούμε συνεχώς αλλά δεν την βλέπουμε. Θυμίζει τα τιμημένα γηρατειά και το λαό στην εξουσία που είχε επαγγελθεί προγενέστερος χαρισματικός πολιτικός μας ήρωας, από τον οποίο οι μιμητές του έχουν κρατήσει μόνο το στιλ και τις κινήσεις, αφού η συγκριτική τους λεξιπενία  δεν αφήνει περιθώρια για περισσότερα.

         Έτσι λοιπόν η νοερή αυτή ξενάγηση δεν θα μπορούσε να εισφέρει στη δημιουργία σύγχρονων ‘’ζευγών’’ σύγκρισης, θα βοηθούσε όμως στον κοινωνικό μας προσδιορισμό, που ασφαλώς δεν περιορίζεται  μόνο στις αποδοχές των εργαζομένων – αφού  όλοι τους μέχρι τώρα τις έκοψαν . Θα ξεκαθάριζε όμως τους  κανόνες ηθικών αξιών,  που τείνουν να διαγραφούν από το  ‘’προοδευτικό’’ λεξιλόγιο. Στην Ελλάδα που την επικαιρότητα απασχολούν αιμομιξίες, ψευτογιατροί, παιδοφιλίες και επιθέσεις με βιτριόλι, δεν μπορούμε να μιλάμε για ηθική και ίσως είναι η τελευταία ευκαιρία να την επαναφέρουμε στη χώρα που την γέννησε  και την κατέστησε βασικό στοιχείο αξιολόγησης. Αυτό αμαυρώνει και την παγκόσμια θετική άποψη για την μέχρι τώρα  συμπεριφορά της χώρας στην πανδημία.

         Το συνολικό σκεπτικό που προηγήθηκε, μας οδηγεί ατυχώς στον υπότιτλο του παρόντος και εδώ θα βρούμε πολλές ανά ζεύγη ή μεμονωμένες περιπτώσεις, που εκπέμπουν την μπόχα τους απ’ άκρου εις άκρον της χώρας. Πρόκειται για τα θρασίμια που  είναι θρασύδειλα και αναιδή ψοφίμια, που καλύπτουν την μηδαμινότητά τους πίσω από τίτλους και ιδεολογικά τσιτάτα. Είναι καιρός για μια άμεση και δίκαια κρίση, ώστε να  δικαιωθούν ή να μπουν οριστικά  στο περιθώριο, διαλύοντας ενδεχόμενες σκέψεις για συμψηφισμούς.

         Χθες δημοσιεύθηκαν απομαγνητοφωνημένες συνομιλίες σημαντικών στελεχών της πολιτείας, που αν μεν είναι ψευδείς ή πλαστές πρέπει αυτεπάγγελτα η Δικαιοσύνη να αποκαταστήσει τη βλάβη όσων θίγονται και να τιμωρήσει παραδειγματικά τους ενδεχόμενους συκοφάντες. Σε αντίθετη όμως περίπτωση ας πέσει επί τέλους βαρύς ο πέλεκυς της δικαιοσύνης επί των κεφαλών των ενόχων και των υπευθύνων ‘’κεφαλών’’ τους. Μου έκανε όμως αλγεινή εντύπωση η βραδεία και χαλαρή αντίδραση του θιγόμενου τέως Υπουργού και του Αρχηγού του Κόμματός του, που περί άλλα τυρβάζουν και για την ‘’ταμπακιέρα’’ δεν είπαν λέξη. Αντιπαρέθεσαν κάποια κυβερνητικά οικονομικά λάθη – και καλά έκαναν αν υπάρχουν – αλλά για το ζέον και ζέχνον  θέμα της ‘’ταμπακέρας’’ δεν ακούστηκε λέξη.

 Έχω ακούσει σε δικαστήρια μικροκατηγορίες που οι θιγόμενοι διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους για να τις αποσείσουν. Στην περίπτωση του κ. Παππά δεν θέλει κανείς να τον αποδώσει καθαρό στην αδηφάγο κοινωνία; Εκτός αν – δεν θέλω να το σκέπτομαι – το θράσος ξεπερνά την ηθική και κανείς δεν νοιάζεται για τέτοιες ‘’λεπτομέρειες’’.  Έλεος κύριοι εκατέρωθεν, συνέλθετε από τον λήθαργο και σπάστε το απόστημα πριν είναι πολύ αργά. Η χώρα βρίσκεται  σε κίνδυνο και χρειάζεται εθνική αλληλεγγύη για το κοινό καλό και συνθήκες σαν τις παρούσες δεν διευκολύνουν  ανάλογες καταστάσεις !!! Θα επικαλεστώ για μια φορά ακόμα τα λόγια του Θουκυδίδη ότι ‘’οι καιροί ου μενετοί’’.  Αντώνης