ΕΥΡΩΠΑΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ

Υπαρκτός και Ανύπαρκτος Σοσιαλισμός

Θα αρχίσω με μια ιστοριούλα που άκουσα από εκείνους που τη βίωσαν και ‘’ευτύχησα’’ να ζήσω τη σύγχρονη εκδοχή της επί εξαετία. Αποτελούσε κοινό μυστικό, αλλά κανένας δεν τολμούσε να την αναφέρει, γιατί τάσκιαζε η φοβέρα και τα πλάκωνε η σκλαβιά, ενός συστήματος που κάποιοι νοσταλγοί θεωρούν προοδευτικό και προσδοκούν να επαναφέρουν.

 Πρόκειται για την ‘’κατάληψη’’ της εξουσίας στην Τσεχοσλοβακία το 1948, όταν η Κυβέρνηση έχασε την πλειοψηφία στη Βουλή και ζήτησε τη βοήθεια των ‘’ Σοσιαλιστών’’. Η βοήθεια τους δόθηκε με τον όρο να ‘’πάρουν’’ τα Υπουργεία, της Παιδείας, των Εσωτερικών και της Άμυνας. Την ίδια βραδιά έβγαλαν τους κομματικοποιημένους  μαθητές-φοιτητές  στους δρόμους και ο Στρατός και η Αστυνομία τέθηκαν στο πλευρό τους. Την επομένη, με καθυστέρηση τριών χρόνων από τους λοιπούς ‘’συντρόφους’’,  η χώρα κηρύχτηκε Λαϊκή Δημοκρατία και τέθηκε υπό την σκέπη της Ρωσίας. Στα γεγονότα προστέθηκε και η ‘’ΕΚΠΑΡΑΘΥΡΩΣΗ’’ του φίλα προσκείμενου στη Δύση, Υπουργού  Εξωτερικών  JAN MAZARYK, η οποία επιτάχυνε την εφαρμογή του Σχεδίου Μάρσαλ και βοήθησε στο μέτρο του δυνατού στη μερική αντιμετώπιση της οικτρής κατάστασης που ζούσε η Ευρώπη. Το Σχέδιο αυτό αποδέχτηκαν 16 Ευρωπαϊκές χώρες – μεταξύ τν οποίων και η δική μας – ενώ μετά μανίας αντιμάχονταν η Ρωσία . Το αστείο είναι ότι οι σύγχρονοι ‘’σοσιαλιστές’’ αναζητούν ένα νέο σχέδιο ‘’Μάρσαλ’’ για να βγούμε από την οικονομική κρίση που προκάλεσε ο κορωνοιός.

Την ιστορία αυτή άκουσα την περίοδο της Άνοιξης της Πράγας το 1968 και της εισβολής των σοβιετικών στρατευμάτων. Τότε θυμήθηκαν τι τους είχε συμβεί 20 χρόνια νωρίτερα και πως το χρησιμοποίησαν οι  μαϊμού ‘’σοσιαληστές’’  για την κατάληψη της ‘’εξουσίας’’. Μήπως αυτό σας θυμίζει κάτι;;; Κατάλαβαν  επίσης τη διαφορά του σοσιαλισμού που επιχειρήθηκε  στη Σουηδία από τον ανύπαρκτο που έζησε η Ανατολική Ευρώπη και νοσταλγούν οι περισσότερες  παραφυάδες του στη χώρα μας.

Παρακολούθησα χθες στη Βουλή, το κρεσέντο και τις απειλές, τέως υψηλότατου πολιτειακού παράγοντα, ο οποίος μιλούσε για δημοκρατία με όρους ολοκληρωτισμού. Δεν είπε λέξη για όσους την ίδια στιγμή έκαιγαν αστυνομικούς και την πόλη και υπερασπίστηκε την ‘’ασυδοσία’’ των επίδοξων δολοφόνων [το έχουν ξανακάνει άλλωστε όταν κάηκαν υπάλληλοι  της Μαρφίν]. Ο  ίδιος  σεβαστός κύριος υπαινίχθηκε και προβοκάτσια της κυβέρνησης, ενώ ο ίδιος ‘’εντόπισε’’ πρώτος κάποιον επιτηρητή που έδινε τις εντολές. Τι σου είναι αυτοί οι αριστεροί στην ανακάλυψη προβοκατόρων, μόνο που καμιά φορά τους μπερδεύουν με δικούς τους, όπως έγινε με  Αξιωματικό της Αστυνομίας στη υπηρεσία του Κόμματος,  που ελέγχεται για σύμπραξη ή συγκάλυψη ταραξιών!!!    Υπαινίχθηκε, ενώ κάποιοι πιο νταήδες το είπαν καθαρά ότι ‘’ ΔΕΝ ΘΑ ΕΦΑΡΜΟΣΘΕΙ ΑΥΤΟΣ Ο ΝΌΜΟΣ’’.

 Καλά  οι αιθεροβάμονες του ΚΚΕ δεν αποδέχονται την αστική δημοκρατία – περιφρουρώντας  όμως πάντα τις όποιες εκδηλώσεις τους- ο τέως Πρόεδρος της Βουλής μπορεί να απειλεί έστω και να αποδέχεται σιωπηρά την άρνηση εφαρμογής Νόμου; ’Έστω και σαν τέως κομματικός πρόεδρος, έχει δεσμεύσεις από το αξίωμά του, για να μην αναφερθώ και στο λατινικό DURA LEX SED LEX   , που δεν χρειάζεται να σπουδάσεις νομικά για να το ξέρεις. Είναι γνωστό άλλωστε ότι όχι μόνο η ανυπακοή αλλά και η άγνοια Νόμου αποτελεί αδίκημα.

Το αντίθετο σημαίνει διάλυση του κράτους δικαίου και των εξουσιών και την καθιέρωση της ‘’λαϊκής δημοκρατίας’’, όπως την εννοούσαν  παλιά και την εγκατέλειψαν μετά βδελυγμίας όσοι την βίωσαν. Δεν θέλω να θυμηθώ παλιά εντολή του ιδίου προσώπου να επαναφέρουν στο προαύλιο της Βουλής εκείνους που είχαν επιχειρήσει να την καταλάβουν. Μνημονεύω απλώς  και μια δήλωσή του  ότι δεν υπάρχει ‘’οικογενειακή ευθύνη’’,  ενώ αποδέχεται  οικογενειακή και συλλογική ευθύνη σε άλλους, έστω και αν δεν συντρέχουν ‘’κακουργηματικές’’ κατηγορίες. Μένω εδώ, γιατί τον θεωρούσα σοβαρό άνθρωπο, με την ελπίδα ότι θα ξανασκεφθεί αυτά που είπε, διότι στο κοινοβούλιο καταγράφονται τα πάντα και συνοδεύουν εκείνους που τα εκστομίζουν, χωρίς τον κίνδυνο να θεωρηθούν προϊόντα  υποκλοπής.

Η επικαιρότητα με υποχρεώνει να βρίσκω  ομοιότητες με τα καραγκιοζιλίκια του Ερντογάν. Το κύριο κοινό στοιχείο στις εντελώς διαφορετικές αυτές  περιπτώσεις είναι η χαμένη  δημοτικότητα, που  τους αναγκάζει να αυτοκολακεύονται με υπογραφή ανιστόρητων διαταγμάτων ή αντίστοιχη προβολή εικόνων θαυμασμού για την ομορφιά του αρχηγού από τις συμπαθείς συντρόφισσες  στις επισκέψεις του.  Αντώνης