ΓΥΡΩ - ΓΥΡΩ ΟΛΟΙ ΚΑΙ ΤΟ ΕΠΙΣΤΗΤΟΝ

Η  Ελληνική πραγματικότητα, μέσα στην παγκόσμια περιδίνηση λόγω της πανδημίας, μου θύμισε το παλιό παιδικό παιχνίδι ‘’γύρω – γύρω όλοι στη μέση ο Μανώλης. Χέρια πόδια στη γραμμή και όλοι κάθονται στη γη, κι ο Μανώλης στο σκαμνί’’.  Αυτό παλιότερα σήμαινε ότι οι γύρω κάθονταν ‘’καταγής’’ σεμνά, ταπεινά και προσγειωμένοι, ενώ ο ένας και μοναδικός Μανώλης καθόταν στο σκαμνί, με ό,τι αυτό σήμαινε, από την περίοπτο θέση  μέχρι και εκείνη  του κατηγορούμενου.

Ας αρχίσουμε από τη διεθνή σκηνή και όσα και με όποιο τρόπο φθάνουν στα αφτιά μας για τα έργα και τις ημέρες των υπευθύνων. Το λέω αυτό διότι στην εποχή μας δεν υπάρχει μόνο η δυνατότητα λογοκρισίας αλλά και συστηματικής παραποίησης της αλήθειας. Δεν πρέπει ποτέ να πιστεύουμε και μάλιστα άκριτα όσα λέγονται και γράφονται, αλλά αυτά που βιώνουμε. Η σημερινή Ελλάδα μας, μπορεί και για πρώτη φορά,  η μικρή μας χώρα παρουσιάζεται διεθνώς σαν μοναδική θετική πρόβλεψη και επιτυχής αντιμετώπιση της πανδημίας.  Είναι η πρώτη φορά μετά τον ελληνικό ξεσηκωμό κατά του φασισμού, που όλος ο Κόσμος  και ο σοβαρός διεθνής Τύπος αναφέρεται στο Ελληνικό θαύμα. Το άκουσα με τα αφτιά μου και από τους πρώτους που έτρεξαν να κάνουν τουρισμό στη μοναδική σιγουριά της χώρας μας.

Το μικρό αυτό θαύμα – με δεδομένη την νοοτροπία μας και τις εγγενείς αδυναμίες της χώρας μας, αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση και παγκόσμια αναφορά. Μέσα σε ένα μικρό διάστημα και υπό τις πλέον δύσκολες συνθήκες έγιναν τόσα πολλά. Δεν ξέρω γιατί αυτό δεν το κατάλαβαν μόνο τα ελληνικά κόμματα της αντιπολίτευσης – σχεδόν όλα. Θα πω και πάλι αν σκέφθηκαν ποτέ τι θα συνέβαινε στη χώρα με οποιαδήποτε άλλη διακυβέρνηση. Δεν βλέπουν τι συνεχίζει να γίνεται σε άλλες μεγάλες χώρες, με τα εκατομμύρια ανέργων, κρουσμάτων και κυρίως θανάτων!!! . Δεν βλέπουν τους ομαδικούς τάφους και τα γηροκομεία που εγκαταλείφθηκαν στην τύχη τους και τον όλεθρο;

Θα προτάξω και εδώ τη μεγάλη και σύμμαχο υπερατλαντική χώρα – εκείνη που κάποιοι δικοί μας έχουν  εντάξει στους φονιάδες των λαών. Στην περίπτωσή της φρόντισε ο σημερινός ηγέτης της να συμπεριλάβει στα θύματά του κυρίως τους συμπατριώτες του. Εγώ θα επιμείνω ότι και το ακαταλόγιστο ακόμα δεν μπορεί να αποτελεί δικαιολογία και ότι η ευθύνη διαχέεται σε όλους εκείνους που σχημάτισαν  γύρω του τον κύκλο κομματικής σωτηρίας τους, παίζοντας το γύρω – γύρω όλοι. Αν συνεχίσουν, πέραν των ανθρώπινων απωλειών,  καραδοκεί και  το σκαμνί της δικαιοσύνης.  Δεν μου κάνει εντύπωση βέβαια ότι η μόνη τους αντίδραση στρέφεται κατά της Ευρώπης που τους έχει εντάξει προσωρινά, στην κόκκινη ζώνη επικινδυνότητας και περιορίζομαι  στη φράση ‘’μωραίνει Κύριος ον βούλεται  απωλέσαι. Ο Κύριος εδώ μπορεί να είναι και ο υφιστάμενος τις χιλιάδες απώλειες  λαός της χώρας, που αυτή τη φορά άργησε πολύ να αντιδράσει.

Ο συνεχιζόμενος κύκλος προστασίας  από προσωπικούς ή κομματικούς υποστηρικτές,  αρχίζει να στενεύει και είναι σίγουρο ότι θα καταστεί ‘’θηλιά’’ στον λαιμό του αστόχαστου Μανώλη, όπως  αναφέρεται στο παιδικό παιχνίδι.

Παρόμοια κροκοδείλια δάκρυα χύνουν και οι γείτονες εξ ανατολών, που τους κατέταξαν επίσης στην κόκκινη ομάδα , με το σκεπτικό ότι  ‘‘πειράζουν’’ τα επίσημα στοιχεία εξέλιξης των θυμάτων της πανδημίας. Στη συγκεκριμένη περίπτωση τους ενοχλεί περισσότερο ότι η χώρα μας απέκτησε τη διεθνή αναγνώριση της σοβαρότερης χώρας στην αντιμετώπιση του ιού και επίσης ότι μας προτιμούν οι ελάχιστοι τολμηροί τουρίστες των ημερών. Αυτό, μεταξύ μας, δείχνει ότι ενοχλεί  και το σύνολο σχεδόν της ντόπιας αντιπολίτευσης, διότι τους στερεί επιχειρηματολογίας. Έχουν οργώσει τη χώρα δυσφημώντας τα όσα πράττουν οι κυβερνώντες, για να αναδείξουν αυτά που οι ‘’πληρωμένοι’’ ξένοι δεν μπορούν να δουν!!!

Ερχόμαστε λοιπόν και στα καθαυτό δικά μας, στα οποία η ντόπια προπαγάνδα – ελπίζω άθελα της -  παίζει το παιχνίδι της γείτονος. Προσπαθούν να αντικρούσουν τα γενόμενα με κουτσομπολιά, που φθάνουν σε σημείο γελοιότητας, ακόμα δε και σε προφητείες ότι το Σεπτέμβρη θα επανέλθουν τα συσσίτια στην Κέρκυρα, τη Ρόδο, την Κρήτη και τα άλλα Νησιά, με μόνη επιδίωξη να παραμείνουν στην επικαιρότητα. Το κακό γι’ αυτούς είναι ότι μιλούν επί παντός επιστητού [ ρηματικό επίθετο παραγόμενο από το επίσταμαι – γνωρίζω καλά, έχω ειδική γνώση του αντικειμένου], ενώ τυφλωμένοι από την πολιτική τους γύμνια δεν βλέπουν γύρω τους και δεν  ξέρουν τι λένε.

Θα κλείσω το παρόν με την αντίδραση τους σ ένα νόμο για τις απεργίες, που προσπαθεί να βάλει τάξη στην καθημερινή αναστάτωση που προκαλείται στους επαγγελματίες που έτυχε να βρίσκονται κοντά στο κέντρο ‘’επιδείξεων’’  της δήθεν επαναστατικής τους γυμναστικής. Με την ευκαιρία ερωτώ τους ευρωπαϊστές αν έχουν αντιμετωπίσει ανάλογο χάλι στην Ευρώπη που συχνά ταξιδεύουν και ψωνίζουν τα προοδευτικά μοντελάκια τους. Ερωτώ επίσης και τους αντιευρωπαιστές, αν έχουν ακούσει για δικαίωμα διαδηλώσεων στις τέως χώρες του υπαρκτού σοσιαλισμού που υποτίθεται ότι υπερασπίζονται. Είναι ιερό και απαράβατο το δικαίωμα συγκεντρώσεων και διαμαρτυριών, αλλά εξ ίσου ιερό είναι  και το δικαίωμα εκείνων που θέλουν να βγάλουν το ψωμάκι τους και κάποιες ομαδούλες ευάριθμων διαμαρτυρομένων καταλαμβάνουν τους δρόμους και τα σπάνε, ενίοτε δε καίνε και τους εργαζόμενους . Αντώνης