ΔΥΟΙΝ ΘΑΤΕΡΟΝ - ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ

Ο τίτλος του παρόντος με γυρίζει 70 περίπου χρόνια πίσω στα γυμνασιακά μου χρόνια, με τους θαυμάσιους εραστές της γλώσσας μας φιλόλογους καθηγητές. Οι περισσότεροι  μαθητές δεν κατανοούσαμε τη διαφορά του όρου  από τους αμέτρητους  παρεμφερείς  που την κοσμούν. Ο καθηγητής μας αναφέρθηκε αρχικά στην Τρίτη αρχή της Αριστοτελικής λογικής [περί αποκλεισμένου μέσου] την οποία προφανώς αγνοούσαμε και το κατέστησε κτήμα μας με τη λαϊκή έκφραση ‘’στους δύο τρίτος δεν χωρεί].

Όσοι μου κάνουν την τιμή να διαβάζουν τα πονήματά μου, ξέρουν καλά ότι πολύ συχνά χρησιμοποιώ λόγιες εκφράσεις, τις οποίες προσπαθώ να επεξηγώ. Το κάνω με τη σκέψη ότι ανήκω στην τελευταία γενιά που διδάχτηκε τη γλώσσα μας και οφείλει να μεταφέρει τη γνώση της στους επόμενους, οι περισσότεροι των οποίων ‘’δεν ομιλούν ελληνικά’’. Δεν πρέπει να μας διαφεύγει η ιστορική αλήθεια ότι η γλώσσα αποτελεί το κύριο και ίσως το μοναδικό μέσο απόδειξης της εθνικής ύπαρξης κάθε χώρας και ιδιαίτερα της δικής μας που τελευταία δολίως και συστηματικά αμφισβητείται.

Μετά την εισαγωγή αυτή, έρχομαι στο κύριο θέμα μου, με την παράθεση ομότιτλου άρθρου του εξαίρετου συγγραφέα και αρθρογράφου, κ. Νίκου Δήμου, που είχε κάνει ανάλογες σκέψεις την κρισιμότερη ίσως περίοδο της σύγχρονης ιστορίας μας , τον Δεκέμβριο του 2014.

‘’ ΠΟΛΙΤΙΚΗ Νίκος Δήμου 28 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2014, 10:37 Από τα δύο, το ένα. Οι λακωνικοί Αρχαίοι είχαν φυλακίσει σε δύο λέξεις την τρίτη αρχή της Αριστοτελικής λογικής (περί αποκλειομένου μέσου). «Δυοίν Θάτερον»: Ένα από τα δύο (και τρίτο δεν υπάρχει). Δυοίν Θάτερον, λοιπόν. Ή στις 29 Δεκεμβρίου εκλέγεται πρόεδρος της δημοκρατίας, ή όχι. Αν εκλεγεί (απίθανο αλλά όχι αδύνατο) συνεχίζουμε ως συνήθως. Αν δεν εκλεγεί, έχουμε εκλογές. Δυοίν Θάτερον: είτε στις 25 Ιανουαρίου, είτε την 1η Φεβρουαρίου. Και στις εκλογές αυτές βγαίνει πρώτο κόμμα και εισπράττει το μπόνους των 50 εδρών… δυοίν θάτερον: Είτε ο ΣΥΡΙΖΑ, είτε η Νέα Δημοκρατία. Και αν μεν βγει η ΝΔ, συνασπίζεται με τα υπολείμματα του ΠΑΣΟΚ ή/και το Ποτάμι και συνεχίζει να κυβερνάει τη χώρα. Του ΠΑΣΟΚ; Ποιου ΠΑΣΟΚ; Δυοίν Θάτερον: Είτε έχει επιβιώσει το του Βαγγέλη, είτε έχει ανανήψει του Γιωργάκη, είτε (το πιο πιθανό) κανένα από τα δύο. (Το «και τα δύο» μάλλον είναι ο «αποκλειόμενος τρίτος» που λέγαμε…). Και εάν με είναι του Βαγγέλη, συνεργάζεται. Αν όμως είναι του Γιωργάκη; ΑΔΙΕΞΟΔΟ. Πάμε πίσω τώρα στην πιθανότερη περίπτωση: πλειοψηφούντος ΣΥΡΙΖΑ μετά μπόνους. Δυοίν Θάτερον: ή έχει αυτοδυναμία ή δεν έχει. Και εάν μεν έχει – κάνει κυβέρνηση. Εάν δεν έχει, συνεργάζεται. Αλλά με ποιον; Δυοίν Θάτερον: είτε έχουν περάσει οι Ψεκασμένοι το 3%, είτε όχι. Και εάν ναι, συνεργάζονται.  Άλλα δύο διλήμματα (για να μην επαναλαμβάνω το ΔΘ): Είτε έχουν μαζί την δεδηλωμένη είτε όχι. Και εάν την έχουν: είτε τους αντέχει ο Λαφαζάνης (και κάτι πιο ακραίες συνιστώσες) είτε όχι. Εάν δεν έχουν την δεδηλωμένη, μένει μόνο το Ποτάμι. Ο Θεοδωράκης θα βάλει τους όρους του. Δυοίν Θάτερον: είτε θα τους δεχθούν, είτε όχι. Αυτό το παιχνίδι μπορείτε να συνεχίζετε να το παίζετε επ’ αόριστον. Π. χ. για τις επαναληπτικές εκλογές (αν χρειαστούν) τις διαπραγματεύσεις με την Τρόικα, το κούρεμα του χρέους, το ευρώ ή τη δραχμή… Όλα είναι δυοίν… κλπ. Μόνο να ξέρετε πως είναι πανάκριβο παιγνίδι: Θα το παίζουν αυτοί και θα το πληρώνουμε εμείς. Πηγή: Protagon.gr’’.

 Μοναδικό μου σχόλιο [Αντώνης] είναι  ότι’’ τα γενόμνα ουκ απογίγνονται‘’ και ότι ‘’μετά την απομάκρυνση από το ταμείο ουδέν λάθος αναγνωρίζεται’’.

         Τώρα ,  μας είναι γνωστά τα αποτελέσματα και  βλέπουμε ότι επικράτησαν οι ιδιοτελείς σκοπιμότητες, παραμερίστηκε κάθε ηθική αναστολή και επιβλήθηκε η μέθοδος των τριών [Τσίπρας, Καμένος , Κουβέλης] με τον τρίτο απλώς να διευκολύνει εν γνώσει του την ανώμαλη και ανιστόρητη σύμπραξη. Κάποιοι τρέχουν στα δικαστήρια και προφανώς κανένας από τους τρεις  δεν είναι ανεύθυνος των όσων συνέβησαν στη χώρα μας. Δεν ξέρω ούτε μου  επιτρέπεται να εικοτολογώ και να διατυπώνω   αυθαίρετα συμπεράσματα, αφήνοντας σε ειδικότερους και τους μελλοντικούς ιστορικούς να αποφανθούν επί του θέματος. Αυτό όμως μας υποχρεώνει να δείξουμε μεγαλύτερη εθνική συνέπεια για το μέλλον, ώστε να αποφύγουμε ανάλογες περιπέτειες. Σε κάθε περίπτωση  αναγνωρίζουμε το δικαίωμα στην προηγούμενη ‘’κοινοπραξία’’ να υπερηφανεύεται για το συντελεσθέν έργο της [Μακεδονικό, Μάτι, Μάντρα, καταθέσεις μαγνητοφωνημένων ‘‘ιδιωτικών’’ συνομιλιών, Novartis, ‘μαξιλαράκι’’ κλπ].

Με αφορμή τα προηγούμενα και την παρακολούθηση της χθεσινοβραδυνής συζήτησης στο Κοινοβούλιο, πρόσθεσα και τον υπότιτλο προσωπικά αφού σκέπτομαι να περιοριστώ  στην Κυρία των ομιλητών. Αυτό το κάνω διότι για τους άλλους ήταν γνωστή η πάγια θέση – άρνηση, αφού δεν έχουν να περιμένουν τίποτα. Προβάλλουν απλά τις ιδεοληψίες τους και αρνούνται να δεχθούν αυτό που επικροτεί η διεθνής κοινότητα αλλά και μεγάλο πλέον ποσοστό του ελληνικού λαού. Δικαίωμά τους, αλλά να έχουν υπόψη ότι κάθε ενέργεια έχει το τίμημά της.

Η σεβαστή – λόγω θέσεως  – Κυρία, εξέπληξε τους πάντες με τη χθεσινή της ομιλία, που χαρακτήριζε το ειρωνικό γέλιο της και ένα αδιόρατο ‘’υφάκι’’, το οποίο την αδικεί. Προσπαθούσε να ισορροπήσει ανάμεσα στην ‘’προοδευτική’’ της πρόταση να αποσυρθεί το νομοσχέδιο για τις διαδηλώσεις και την επιθυμία του τέως Δημάρχου που το είχε πρόσφατα εισηγηθεί!!! Σημειώνω, για όσους ξεχνούν εύκολα, ότι ο τέως Δήμαρχος αποτελεί προσωπική επιλογή της για το Επικρατείας, για να μην πω, ‘’προϊόν’’ ανταλλαγής του με τον κύριο Βενιζέλο, το τελευταίο βαρύ όπλο και όνομα του Κόμματος, με οποιαδήποτε από τις μετονομασίες του Κόμματος.

 Αναγκάζομαι να επαναλαμβάνομαι πότε με τον όρο του γέρου Παπανδρέου για ‘’αχθοφόρους’’ μεγάλου ονόματος – το είχε πει για τον γιο του – και πότε με παλαιότερη προσωπική μου έκφραση ότι παρέλαβε κόμμα να μην  παραδώσει τελεία!!! Δεν έχει σημασία βέβαια τι λέω εγώ αλλά η απορία μου αν συμφωνούν όλοι γύρω της με τη χθεσινή της ‘’παράσταση’’ και ιδιαίτερα αν  συμφωνεί και ο κύριος Κομίνης . Σ’ αυτή τη χώρα και σ’ αυτή τη ζωή [στα πρόθυρα των 87 μου χρόνων] , τα έχω δει και τα έχω ζήσει όλα, ας μου χαρίσει ο Πανάγαθος την ευκαιρία να δω και κάτι ‘’κανονικό!!! Δεν με ενδιαφέρουν τα Κόμματα ούτε οι ιδεολογίες τους και δεν είμαι δεδομένος ψηφοφόρος κανενός, λίγη συμπόνια για την έρμη αυτή χώρα περιμένω και αγανακτώ με την αντίδραση όσων αρνούνται να ακολουθήσουν τα σπάνια καλά βήματα, κάθε φορά που αυτά επιχειρούνται.    Αντώνης