ΠΟΝΗΡΟΙ, ΕΞΥΠΝΑΚΗΔΕΣ Ή ΔΟΛΙΟΙ;;;

 

Παρακολουθώ συστηματικά τις ανακοινώσεις και υποδείξεις των επιστημόνων σχετικά με την πανδημία και τις εφαρμόζω εις το ακέραιο, διερωτώμαι όμως  ποιος είναι ο λόγος που κάποιοι άλλοι δεν κάνουν το ίδιο. Το φαινόμενο δεν είναι μόνο ελληνικό, αλλά γενικότερο και θα έλεγα παγκόσμιο, αν δεν είχα μια πολυετή εμπειρία από την εφαρμογή των κρατικών εντολών σε τέως ολοκληρωτικά καθεστώτα της Ανατολικής Ευρώπης, με δημοκρατική επίφαση ή ‘’ταμπέλα’’. Δεν κατάλαβα ποτέ γιατί στον τίτλο τους χρησιμοποιούσαν και τον όρο Δημοκρατία ή δημοκρατικός, αφού πριν  είχαν φροντίσει να την καταλύσουν. Στην Κίνα και την Β. Κορέα,  για παράδειγμα, οι κομματικές ηγεσίες ‘’μάντρωσαν’’ με μια μόνο διαταγή εκατομμύρια υπηκόων τους μέχρι τελικά να ‘’εξολοθρευθεί’   ο κορωνοιός. Αυτές είναι λύσεις !!!

Στις  πραγματικές όμως  δημοκρατίες , που χαρακτηρίζονται δολοφόνοι των λαών, νεοφιλελεύθερες και χώρες του κεφαλαίου, ο αγώνας θα κρατήσει πολύ ακόμα, διότι απλούστατα τα όποια μέτρα προτείνουν οι ειδικοί δεν γίνονται πιστευτά και δεν εφαρμόζονται από όλους. Παρότι ζω σε μια μικρή επαρχιακή κωμόπολη που δεν έχει παρουσιάσει – μέχρι στιγμής -  πολλά κρούσματα , αυτά τα ελάχιστα οφείλονται κυρίως σε επισκέπτες της περιοχής. Αυτοί που μολύνθηκαν, αν και γνώριζαν ότι ήταν θετικοί στον ιό, έσπασαν την καραντίνα τους με διάφορες δικαιολογίες. Ο ένας ισχυρίστηκε ότι χρειαζόταν κούρεμα, κάποια άλλη ισχυρίστηκε ότι έλαβε τις προφυλάξεις μόνη  της και άλλος ότι δεν ήταν ο ίδιος θετικός αλλά κάποια μόνο μέλη της οικογένειας, που όμως συστεγάζονται. Άκουσα επίσης την άποψη ότι  όλα αυτά τα παραφουσκώνουν, αφού   δεν έχει δει ‘’νεκρό’’ στο  οικείο περιβάλλον ‘’. Στην τελευταία περίπτωση περιορίστηκα να δηλώσω ότι ‘’απεύχομαι’’ να το δει!! !Αν αυτά τα περιστατικά [ έστω και σαν μέρος περισσοτέρων] συμβαίνον σε μια μικρή πόλη και  χρησιμοποιούνται ανάλογες προφάσεις και δικαιολογίες, αναρωτιέμαι τι μπορεί να συμβαίνει σε μεγαλύτερες πόλεις  με αυξημένες ανάγκες διακίνησης.

  Αποκλείω τους δυο πρώτους  χαρακτηρισμούς του τίτλου μου διότι,  αν αυτό συνέβαινε, θα είχαμε πλείονες ‘’ απείθαρχους’’,  αφού οι πονηροί και οι εξυπνάκηδες στη χώρα μας περισσεύουν. Αν πάλι αποδώσουμε την απείθεια σε δόλο, θα πρέπει να αναζητήσουμε και τα ενδεχόμενα κίνητρα και οφέλη που προσπορίζονται όλοι αυτοί οι ανυπότακτοι, πολέμιοι της μάσκας και ‘’προστάτες’’ των δημοκρατικών ελευθεριών. Κάτι τέτοιο δεν προκύπτει και πέραν αυτού, η δημοκρατική ευαισθησία των ανωτέρω, έπρεπε να υπολογίζει  και τη δημοκρατία της πλειοψηφίας που πειθαρχεί και δικαιούται να αποφύγει την περιπέτεια της νόσου. Τι συμβαίνει λοιπόν και ακούγονται όλα αυτά τα αστόχαστα περί φίμωτρου στην ελευθερία,  ενοχοποίησης της ατομικής ευθύνης, ‘’φουσκώματος’’ μιας ασήμαντης κατάστασης για τους οποιουσδήποτε λόγους και πολλά τέτοια και χειρότερα;

Δεν συμβαίνει απολύτως τίποτα το σοβαρό και τεκμηριωμένο αλλά πρόκειται για μια  άρνηση στην απώλεια του ‘’βολέματος’’, η οποία , με την άνεση διάχυσης της πληροφορίας μέσω ιντερνέτ, έγινε είδηση και ξεσήκωσε τους πρόθυμους να αρνηθούν την οποιαδήποτε νέα μορφή στέρησης, που οι νεώτερες γενιές δεν είχαν – ευτυχώς – γνωρίσει. Αν σε όλους αυτούς τους λόγους  προσθέσουμε και την ΑΡΝΗΣΗ κάποιων κομματικών οργανισμών και μηχανισμών να υποδείξουν στα μέλη τους την απόλυτη εφαρμογή των επιστημονικών υποδείξεων, δεν απομένουν παρά μόνο οι αφελείς. Οι τελευταίοι  υπάρχουν σε κάθε γωνιά της γης, άρα και στη χώρα μας, θεωρούμενοι από αιθεροβάμονες μέχρι και ψεκασμένοι. Κάποιοι από αυτούς φθάνουν και στην εξουσία και  πολλές φορές, ίσως και άθελά τους, βάζουν τρικλοποδιές στην κοινωνία η οποία πολλάκις ζει  στη  νιρβάνα της!!!

Αν όμως συνεχισθεί η πρακτική αυτή, θα δούμε και τη χώρα μας να φθάνει εκεί που βρέθηκαν ή βρίσκονται προηγμένες χώρες να ‘’εξάγουν’’ ασθενείς τους για διασωλήνωση στη Γερμανία, η οποία έχει επίσης κορεσθεί. Η αντιμετώπιση της πανδημίας δεν μπορεί να αντιμετωπισθεί με την ‘’κρατικοποίηση’’ που ζητούν κάποιοι πονηροί, αλλά με πρόληψη της αύξησης των κρουσμάτων. Η υποδομή σε κλίνες και προσωπικό χτίζεται εκ των ενόντων αφού δεν υπήρχε στη χώρα μας, αλλά και στις χώρες που υπήρχε αποδείχτηκε ανεπαρκής . Ο όποιος έλεγχος της  κατάστασης οφείλεται  στην αυτοθυσία των υγειονομικών και η άκαιρη ‘’στράτευσή’’ τους σε απεργίες δεν ωφελεί κανένα. Τα ανθυγιεινά και τις υπερωρίες τα δικαιούνται και πρέπει η πολιτεία να τα φροντίσει αυτεπάγγελτα και χωρίς χρονοτριβή, όταν κοπάσει η καταιγίδα που μας έλαχε.  Αντώνης