ΖΩΗ ΚΑΙ ΙΣΤΟΡΙΑ - Οι δυο όψεις του ίδιου νομίσματος

                      ΖΩΗ   ΚΑΙ  ΙΣΤΟΡΙΑ

                    Δυο  όψεις του ίδιου  νομίσματος

 

 

Έχω γράψει  πολλές φορές,  ότι την πραγματική ιστορία τη γνωρίζουν όσοι τη βίωσαν προσωπικά και  ΜΟΝΟ αυτοί. Υπάρχουν  βέβαια  ιστορικά βιβλία και έντιμοι ιστορικοί που διασταυρώνουν πηγές και πληροφορίες πριν υιοθετήσουν τα γεγονότα αλλά υπάρχουν και τυχαίες ή και σκόπιμες παραποιήσεις , κατά τη διάρκεια της έρευνας ή της χρονικής διαδρομής, που μπορούν να αλλοιώσουν τα στοιχεία της. Η πραγματικότητα  άλλωστε έχει αποδείξει ότι κάποιες ομάδες πολιτών για παντοειδείς δικούς τους λόγους , την έχουν παραποιήσει σε τέτοιο βαθμό, που την κατέστησαν ψεύτικη.

Δεν αποτελεί αντικείμενο του σημερινού μου πονήματος η ιστορία γενικά αλλά μια μικρή προσωπική ιστορία που σχετίζεται με τη ζωή ενός αγαπητού μου προσώπου, του Τάκη Φλώρου, που, πλήρης ημερών, αποφάσισε να μας εγκαταλείψει οριστικά για την επουράνια ζωή. Ελπίζω  η χωροταξία της νέας κατοικίας του, να μας επιτρέψει – όταν συναντηθούμε -  να τα λέμε εκτεταμένα, ώστε να προσθέσω και  αυτά που κρατώ μέσα μου πολλές δεκαετίες και απέφυγα να του πω, με τη σκέψη ότι τα είχε καταλάβει. Ας μείνουν μόνο για τους δικούς του και σαν ελάχιστη αναπλήρωση της αδυναμίας μου να τον συνοδεύσω – για λόγους υγείας –  στην τελευταία του κατοικία  όπως ένοιωθα την ανάγκη να το κάνω.

Η ιστοριούλα που ακολουθεί έχει απόλυτη σχέση με τους δυο μας και αρχίζει στις αρχές της δεκαετίας του 1950, όταν εκείνος παντρεύτηκε την αγαπημένη μου πρώτη  εξαδέλφη τη Λουκία και συγκεκριμένα στη διάρκεια που ο οικοδόμος πατέρας μου τους έκτιζε το σπίτι. Την εποχή εκείνη, ήμουν  μαθητής στις τελευταίες τάξεις του γυμνασίου και με ελάχιστες προσλαμβάνουσες παραστάσεις για τη ζωή πέραν των ορίων της γενέτειράς μου Αταλάντης, προβληματιζόμουν για το μέλλον μου. Εκεί συνάντησα ένα ακόμα ‘’χωριατόπαιδο’’ με χαρακτηριστική προφορά και συζήτησα μαζί του τους προβληματισμούς μου για σπουδές στην Αθήνα- που γνώριζα μόνο στον χάρτη- και ότι τα οικονομικά της οικογένειας δεν μου επέτρεπαν την πραγμάτωσή τους, παρά το γεγονός ότι όλα τα καλοκαίρια των διακοπών δούλευα σε οικοδομές και άλλες χειρονακτικές εργασίες,  για να συμβάλω στη βελτίωση των οικογενειακών οικονομικών.

Στη συζήτηση μας άκουσα μια άλλη πρόταση που  βίωσε προσωπικά, δηλαδή της εθελοντικής κατάταξης στις ένοπλες δυνάμεις. Έτσι λοιπόν η κουβεντούλα μας αυτή μου έδωσε μια μοναδική  διέξοδο και αφού πήρα το απολυτήριο ακολούθησα το παράδειγμά του – στο στρατό ξηράς που είχε διαγωνισμό εκείνη την εποχή, αντί του ναυτικού που πήγε ο ίδιος- για να διευκολύνω  και τις μετέπειτα σπουδές μου και τη διεύρυνση των οριζόντων μου,  πέραν του περιορισμένου πεδίου της επαρχίας.

Ο εκλιπών , με το προσωπικό του παράδειγμα,  μου γνώρισε νέους  ορίζοντες , που καθόρισαν τη μετέπειτα ζωή μου με τα πάνω και τα κάτω της και δικαίωσαν  τον υπότιτλο του παρόντος.  Η αληθινή προσωπική ιστορία και η ζωή αποτελούν τις δυο όψεις του ίδιου νομίσματος,  που αμφότεροι βιώσαμε  και γνωρίσαμε κάλλιον παντός άλλου.

Με όσα προανέφερα νομίζω ότι δικαιολογείται απόλυτα και ο ήπιος και πειθαρχημένος χαρακτήρας του και η επίδρασή του στη διαμόρφωση μιας σωστής  οικογένειας, στην οποία εύχομαι να ζήσουν να τον θυμούνται στον ίδιο δε καλό ταξίδι , προσμένοντας να με τηρήσει ενήμερο και των νέων εμπειριών του κατά τη νέα μας συνάντηση. Με όλη μου την αγάπη Αντώνης