ΑΓΑΠΗΤΕ ΘΕΟΔΩΡΕ ΚΑΛΟ ΣΟΥ ΤΑΞΙΔΙ

                           ΑΓΑΠΗΤΈ   ΘΕΟΔΩΡΕ

              ΚΑΛΌ  ΣΟΥ  ΤΑΞΙΔΙ

 

 

Πρωτοσυναντηθήκαμε  τυχαία το 1956 στου Ψυρρή, χωρίς να γνωρίζει ο ένας την ύπαρξη του άλλου και δεν αποκαλύφθηκε  ούτε τη δεκαετία του 1980, που ξαναβρεθήκαμε και  εσύ ήσουν ο Πολιτικός μου  προϊστάμενος , στις Βρυξέλλες . Είχα μετατεθεί εκεί  για την  πρωτοβουλία μου να δημιουργήσω  συνδικαλισμό στο Υπουργείο των εξωτερικών, χωρίς να είμαι αριστερός και με τα βιώματα 12 ετών στις χώρες του υπαρκτού σοσιαλισμού και τη σοβιετική εισβολή στην Πράγα που έζησα στο σύνολό τους, είχα φθάσει στα όρια του αντικομουνισμού!!!

Νοιώθω την ανάγκη να αναφερθώ στην ορθότητα άγνωστων και γνωστών  δράσεων και αποφθεγμάτων σου, για τα οποία κατακρίθηκες , όπως και για τα σημαντικά λάθη σου, για τα οποία έδωσες   ικανοποιητικές εξηγήσεις και  δεν κρύφτηκες. Είναι κοινό μυστικό άλλωστε ότι λάθη δεν κάνουν μόνο οι νεκροί, οι ανίκανοι και όσοι  δεν επιχειρούν και εσύ έκανες πολλά, με σημαντικότερο την έγκαιρη ένταξη της Κύπρου στην Ενωμένη Ευρώπη. Στον τελικό απολογισμό το ισοζύγιό σου είναι θετικό, σε σύγκριση με άλλους σύγχρονους   ομοϊδεάτες σου, που απλά πέρασαν από τη σκηνή, χωρίς να τραβηχτεί καν η αυλαία.

Εκτίμησα βαθύτατα την ευφυΐα  και την ειλικρίνειά σου και παρά το γεγονός ότι  στην κατ’ ιδίαν συνάντησή μας  αποκάλυψες ότι ‘’ήθελες να με ξεφορτωθείς για να καλύψεις θέσεις στη ΜΕΑ Βρυξελλών  με ανθρώπους του κόμματος.  Τελικά μου δήλωσες ότι θα μείνω όσο θέλω και αυτό τηρήθηκε. Προφανώς θα έμαθες –όχι από μένα – ότι βρέθηκα εκεί ‘’τιμωρημένος’’, αφού το μόνο που είχα επικαλεσθεί στην τετ-α τετ ‘’ανάκρισή μου ‘’ ήταν το γεγονός ότι ο γιος μου βρισκόταν στο τελευταίο έτος του Ευρωπαικού Σχολείου και δεν υπήρχε άλλος τρόπος να πάρει το μπακαλορεά του. Έφυγα με αίτησή μου τον επόμενο χρόνο με το τέλος της σχολικής περιόδου.

Θέλω να αρχίσω από το 1956, όταν σαν στρατιώτης έμενα με δυο φίλους-συναδέλφους μου με ενοίκιο στην οδό Σαρρή 32 – απέναντι από το σημερινό θέατρο ΑΠΟΘΗΚΗ  και πολύ συχνά έβλεπα ένα ψηλόλιγνο έφηβο, να σκαρφαλώνει με σχοινιά στον πρώτο όροφο της  απέναντι ημιτελούς παράγκας του υπαρξιστή Σίμου.

Πέρασαν τα χρόνια και αγνώριστοι πια ξαναβρεθήκαμε στις Βρυξέλλες , εσύ   σαν πολιτικός μου προϊστάμενος και αγνώριστος, αλλά ευφυέστατος και ειλικρινής. Χαιρόμουν τις τακτικές επισκέψεις και τη διαμονή σου στο μικρό ταπεινό ξενοδοχείο, όταν όλοι οι άλλοι σύντροφοι διέμεναν αποκλειστικά στο Χίλτον. Εντυπωσίαζαν οι  συγκεντρώσεις του προσωπικού της ΜΕΑ στο ετήσιο κόψιμο της πίτας, που γινόταν συνήθως  κατά τον Μάρτιο με εντελώς ασυνήθιστο τρόπο. Προσωπικά τον περίμενα πως και πως διότι έβγαζε χαρά και ειδήσεις. Θυμάμαι  τις εντολές  προς την γραμματέα σου που έκανε την κοπή. ‘’Θα αρχίσεις από αριστερά γιατί εκεί ανήκω’’ και μετά τη μοιρασιά ακολουθούσε συζήτηση και ερωτήσεις. Σημειώνω ότι με την προηγούμενη κυβέρνηση το συνολικό προσωπικό της Αντ/πείας ήταν 41 άτομα και το 1982 ‘’αυγάτισε’’ πολύ ‘’. Έλεγες μάλιστα, κατά  την κοπή και εις επήκοο όλων  ότι ‘’από το γραφείο του Αντρέα σου ζήτησαν τον διορισμό 50 ατόμων και τους απήντησες να σου δώσουν 5 που ήταν απαραίτητοι και ας φρόντιζαν οι ίδιοι  τα υπόλοιπα.

Θυμάμαι το ερώτημα σου σε ένα νεοφερμένο υπάλληλο της Τράπεζας της Ελλάδος – που τελικά είχε μεγάλη εξέλιξη-  τι σπίτι διαθέτει  με τις  πλούσιες αποδοχές που έπαιρνε και αν είχε κατ’ ιδίαν  συναντήσεις με ξένους συναδέλφους του, για να εκμαιεύσει θετικότερα αποτελέσματα για τη χώρα μας. Εκείνος μάλλον αιφνιδιάστηκε ή δεν μπήκε στο πνεύμα της ερώτησης και αποκρίθηκε: ‘’ Συνάντησα τον ομόλογό μου βρετανό και τον κατατρόπωσα, λέγοντάς του ότι αδικούν τη χώρα μας και δεν ρυθμίζουν δίκαια τις υποχρεώσεις τους απέναντί της’’. Πετάχτηκες επάνω και με κραυγές του είπες: ‘’Τι λες ρε ……., [ είπες μια κακιά λέξη] αν δεν είχαμε τα εκατομμύρια που μας έδωσε η ΕΟΚ [,  θα είχαμε πεινάσει. Μην ακούς τη λέμε στην Ελλάδα για λόγους εσωτερικούς .  Να τον βρεις για να δικαιολογήσεις τα λεγόμενά σου.’’ Οι σημερινοί κουκουέδες περιορίζονται  μόνο να μισούν την ελευθερία και τον πολιτισμό της Ευρώπης. O TEMPORA O MORES, όπως θα έλεγε ο σύντροφος Κικέρωνας!!!

Τρόμαξα αγαπητέ Θεόδωρε με την αντίδρασή σου, αλλά σε χάρηκα για την  απόλυτη ειλικρίνειά σου,  παρά το λεξιλόγιο σου. Αυτά και πολλά άλλα  σε ξεχώριζαν, όπως η ιστορική πια φράση ‘’όλοι μαζί τα φάγαμε’’, που ομολογούσε την πραγματική αλήθεια για τον λαό που θέλει να βγάζει τον εαυτό του από τις ευθύνες και να καρπούται μόνο τα οφέλη, παραβλέποντας ότι και τις  αποτυχημένες επιλογές τους στις εκλογές τις πληρώνουμε όλοι, Εύχομαι  ειλικρινά να υπάρχει και μετά θάνατο ζωή, για να πούμε όσα η ιεραρχία με εμπόδισε να σου πω,  στις αμέτρητες ευκαιρίες που είχαμε.  Αντώνης