ΟΝΟΜΑΤΑ ΤΗΣ ΠΙΚΑΙΡΌΤΗΤΑΣ - Θ. ΠΑΓΚΑΛΟΣ - Ν. ΜΑΡΑΝΤΖΙΔΗΣ

                        ΟΝΟΜΑΤΑ  ΤΗΣ  ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑΣ          

               Θ.  ΠΑΓΚΑΛΟΣ – Ν. ΜΑΡΑΝΤΖΙΔΗΣ

               

 

 

Δεν φανταζόμουν ποτέ ότι θα συναντήσω τόσο έντονη αντίδραση για όσα κολακευτικά έγραψα στον αποχαιρετισμό μου για την ευφυΐα  του εκλιπόντα τέως Υπουργού και μάλιστα από  πρόσωπα που γνωρίζουν ότι δεν ανήκω σε κανένα κόμμα, ούτε με συνδέει κάτι ιδιαίτερο μαζί του.  Προφανώς γνώριζε και ο ίδιος ότι δεν είχα καμιά σχέση με τον  κομματικό του χώρο  και γι’ αυτό θέλησε να με διώξει από τις Βρυξέλλες. Είχε όμως την ευγένεια να με καλέσει και να συζητήσει μαζί μου το θέμα , ακυρώνοντας τελικά την κομματική εντολή.

Επανέρχομαι  στο θέμα, γιατί με ‘’κατακρίνουν’’  που  υποστηρίζω θέσεις  και εκφράσεις του που ενοχλούν  τους ευκαιριακούς [ οπορτουνιστές]και το κάνω γιατί τις θεωρώ απόλυτα ορθές και δίκαιες.  Το γεγονός  μου θύμισε ανάλογη   πολιτική διαμάχη του περασμένου αιώνα στη Γαλλία. Είχε δημιουργηθεί μια κίνηση κατά του Ναπολέοντα, με την κατηγορία ότι ενήργησε  υπό την επήρεια  σοβαρού σεξουαλικού νοσήματος. Κάποιες δεκαετίες αργότερα, οι αμφισβητίες και κατήγοροί του χάθηκαν και επανήλθε στο βάθρο της ένδοξης δράσης του, που τον είχε ήδη τοποθετήσει η παγκόσμια ιστορία .

Δεν ξέρω πόσοι θα θυμούνται και για πόσο  τις ‘’παραξενιές’’ του Θεόδωρου Πάγκαλου, αφού το έργο του υπήρξε σημαντικό και θα τις επικαλύπτει. Το τραγικό είναι ότι η αμφισβήτησή του γίνεται σε μια αμοραλιστική  και αδικαιολόγητα διχαστική προεκλογική περίοδο  που κυριαρχεί το ψεύδος και η προσωπική συκοφαντία. Ο  ίδιος ήταν ανθρώπινος , αθυρόστομος μεν αλλά  ειλικρινής , αφού δεν τον διέκρινε η σύγχρονη ‘’προοδευτική’’ μισαλλοδοξία ούτε αποσκοπούσε σε προσωπικό όφελος και  γιαυτό  τον εκτιμούν περισσότερο οι αντίπαλοί του παρά οι κρυπτόμενοι πίσω από την τυπολατρία ‘’σύντροφοί’’ του.

Η επικαιρότητα  της χώρας μας παραμένει στις εκλογές , με την προσθήκη στην κομματική ‘’πλάστιγγα’’  και του επιστημονικού βάρους ενός Καθηγητή της Πολιτικής Επιστήμης, του κ. Νίκου Μαραντζίδη. Τον  γνώριζα μόνο ως φανατικό οπαδό του ΠΑΟΚ ,που ήταν απόλυτα δικαιολογημένο για έναν Πόντιο. Αγνοούσα την   επιστημονική του  δραστηριότητα και αδυνατούσα  να πιστέψω ότι  συμμερίζεται την ιδεοληψία κομμάτων που διακηρύσσουν την παρεμπόδιση της κυβερνησιμότητας της χώρας, που αποτελεί τον  αυτοσκοπό και την  πεμπτουσία  των δημοκρατικών εκλογών.  Με την ανάληψη της εκλογικής καμπάνιας του Σύριζα , αφιέρωσα αρκετό χρόνο στη  μελέτη του επιστημονικού του έργου  , τα κείμενα και την αμφιταλαντευόμενη θέση του, που ταιριάζει γάντι με τις τελικές κομματικές του επιλογές .

Βλέποντας  τη γενική καθίζηση στα   εκλογικά αποτελέσματα , με την επιβολή της  απλής αναλογικής, επιστράτευσαν και την επιστήμη  στο κομματικό οπλοστάσιο  της ακυβερνησίας, όταν  οι ανατολικοί γείτονές μας, παρά τα μύρια προβλήματα, σχημάτισαν μια αυταρχική κυβέρνηση και άρχισαν ήδη τις καθημερινές  διεκδικήσεις τους, ενώ εμείς κινδυνεύουμε να μην έχουμε κυβέρνηση  να τους ‘’απαντήσει’’.

Η στάση του  Καθηγητή  σχολιάστηκε και στο παρελθόν, επειδή  είχε προκαλέσει πολεμική γύρω από την επιστημονική θεώρησή του για την αριστερά και τον εμφύλιο. Μαζί με τον κ. Στάθη Καλύβα είχαν  δημιουργήσει μια νέα τάση στη μελέτη της περιόδου της Κατοχής, η οποία εν πολλοίς αμφισβητεί τη θεώρηση της κυρίαρχης ιστοριογραφίας της περιόδου.

Διάβασα επίσης ότι  δεδομένης της ιδεολογικής «προέλευσής» του, ο κ.  Μαραντζίδης είχε κατηγορηθεί ότι «πρόδωσε» την οικογένεια –που είχε  στενές σχέσεις με το ΚΚΕ– και χαρακτηρίστηκε «εχθρός της αριστεράς» και «αντικομουνιστής» .Αυτά βέβαια αφορούν τον ίδιο και είναι  δικαίωμά του, αρκεί να μην προκαλούν κινδύνους για την Ελλάδα και τους Έλληνες.

 Στο Πανεπιστήμιο του Καρόλου της Πράγας , στο οποίο είναι επισκέπτης Καθηγητής, γνώρισα σαν φοιτητή τον  Jan Palach, ο οποίος το 1968 στην Άνοιξη της Πράγας, αυτοπυρπολήθηκε μπροστά στο άγαλμα του τοπικού ήρωα και αγίου VACLAV, διαμαρτυρόμενος για τη σοβιετική εισβολή στη χώρα του. Αποτελεί ευκαιρία για τον κ. Καθηγητή να  μάθει περισσότερα αν επισκεφθεί τον χώρο της θυσίας του, που βρίσκεται στη VACLAVSKE NAMESTI, στο κέντρο της πόλης, από όσα ενδεχομένως γνωρίζει για την αριστερά , τον κομουνισμό και την αναγνώρισή της  εισβολής , μόνο από το ΚΚΕ και το ΑΚΕΛ. Διότι πολλοί παίρνουν θέση στο θέμα Αριστερά-Δεξιά, ελάχιστοι όμως έχουν βιώσει στην πράξη τα συστήματα αυτά.

Θα κλείσω με τις εκλογές που ανάγκασαν τις ηγεσίες των κομμάτων της αντιπολίτευσης, να αναζητούν εξωφρενικές  δικαιολογίες για την γενικευμένη ‘’προοδευτική’’ αποτυχία, που τους θόλωσε το μυαλό και ρισκάρουν εθνικά συμφέροντα για να σώσουν τα προσχήματα. Αναζητούν τον προοδευτικότερο αριστερό για τη θέση της  αξιωματικής αντιπολίτευσης, ενώ η χώρα μας χρειάζεται άμεσα Κυβέρνηση που θα αντιμετωπίσει τα σοβαρά εθνικά μας προβλήματα.  Εξακολουθώ να διερωτώμαι όμως,  πόσο θα κρατήσει αυτό το αλαλούμ διάφορων τυχοδιωκτών, που η στενοκεφαλιά τους οδήγησε τη χώρα σε νέα εκλογική αναμέτρηση, χωρίς να κατανοούν  την αιτία  της κατρακύλας τους. Με τη συνέχιση της τακτικής τους, κινδυνεύουν με τη διασπορά ψήφων  στα μικρά  κόμματα, που μπορεί να  οδηγήσουν και σε τρίτη εκλογή, για να εφαρμόσουν τον αστόχαστο παραλογισμό τους, που παραβλέπει  συνταγματική επιταγή για κυβερνησιμότητα, υπό την ηγεσία του πλειοψηφούντος κόμματος και κυρίως την επιτακτική εθνική ανάγκη. Παράλληλα με την αμφισβήτηση της κυβερνητικής πολιτικής αμφισβητούν τον ίδιο το λαό που τους καταψήφισε στις πρόσφατες εκλογές και ίσως τους πληρώσει και για την προσβολή του.  Αντώνης