Ο ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ ΣΤΗΝ ΠΡΑΞΗ

                  SOCIALISME

Ο ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ ΣΤΗΝ ΠΡΑΞΗ

   

Τι είναι επί τέλους αυτός ο σοσιαλισμός, για τον οποίο γίνεται τόσος ‘’ντόρος’’ αλλά εξακολουθεί να αποτελεί ζητούμενο; Πριν όμως τον προσδιορίσουμε να πούμε ότι σε όλες τις γλώσσες μεταφράζεται ακριβώς το ίδιο [κοινωνισμός]. Αποτελεί  ιδανικό κοινωνικό, πολιτικό  και οικονομικό σύστημα, σε βάρος του οποίου βυσσοδόμησαν και εξακολουθούν να μηχανορραφούν οργανωμένες ομάδες με ύπουλο, δόλιο και συνήθως παρασκηνιακό τρόπο. Στην πορεία της εφαρμογής του –από την εποχή του Μαρξ- του έχουν αποδώσει ποικίλες ονομασίες, για να τον καταστήσουν πιο ελκυστικό – κυρίως για τους αφελείς, που πιστεύουν στη δημιουργία κοινωνιών με ‘’κηφήνες’’, που θα φροντίζουν οι άλλοι [ μέσω του Κράτους] – για τις ανάγκες τους.

Με τη βίαια επιβολή  του κομμουνισμού  το1918 στη Ρωσία  της παραποίησαν την ονομασία ως [ΕΣΣΔ] – Ένωση Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών- και έβαλαν το λαό στον γύψο. Για να κατοχυρώσουν το προσοδοφόρο για την κομματική νομενκλατούρα αυτό σύστημα, το  επέβαλαν και στις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης κατά την απελευθέρωση από τον φασισμό, ως υποκατάστατό του, τη στιγμή που οι λαοί έβλεπαν μόνο την απαλλαγή τους από τον ναζισμό. Είδε κανείς σας εκεί δείγματα σοσιαλισμού; Γιατί εγώ που έζησα το σύστημα για 12 συναπτά έτη, όπως και τον  εθνικοσοσιαλισμό του Χίτλερ, δεν τον συνάντησα ούτε τυχαία στην εκεί  ζωή μου και ας είχα και το αβαντάζ της ασυλίας. Όπως λέει ο Μ. Καραγάτσης στον Γιούγκερμαν, ‘’βυσσοδομούσαν ακατονόμαστες ραδιουργίες, με σκοπό να προοδεύσουν!!!

Επειδή η λέξη εξακολουθεί να αποτελεί πόλο έλξης, κυρίως για αυτούς που ονειρεύονται ‘’καρβέλια’’ σαν τον καραγκιόζη και τους κατά καιρούς οπορτουνιστές και ‘’νοσταλγούς’’ που το έχουν στο  DNA τους, ευδοκιμεί σαν σύνθημα και  έγινε δεκτή και στη Ευρώπη. Ανέθεσαν  μάλιστα  την προεδρία της διεθνούς σοσιαλιστικής στον συμπατριώτη μας,  τον κ. Γ. Παπανδρέου, σύμφωνα  με την άποψη του Τσαρούχη      ότι ‘’στην Ελλάδα είσαι ό,τι δηλώσεις ’’.

Τελικά η εφαρμογή πραγματικού σοσιαλισμού επιχειρήθηκε μόνο στη Σουηδία και εγκαταλείφθηκε ως ανέφικτος μετά πολλών επαίνων, για τους λόγους που προαναφέραμε και  διότι κρίθηκε ασύμφορος για τον κρατικό προϋπολογισμό, Στην συγκεκριμένη περίπτωση μιμήθηκαν τη μέθοδο των μελισσών, που δεν βλέπει με καλό μάτι τους κηφήνες.

Πέραν των  ονομασιών που αναφέραμε ήδη [ εθνικοσοσιαλισμός, κρατικός και προσχηματικός], τα τελευταία χρόνια ακούστηκε από τον Ανδρέα Παπανδρέου και ο χαρακτηρισμός ‘’υπαρκτός σοσιαλισμός’’, για τις τέως κομμουνιστικές χώρες της Ανατολικής Ευρώπης, προφανώς σε αντιδιαστολή προς τον ‘’ανύπαρκτο’’. Τελευταία δε μας προέκυψε και ο αμερικανοτραφής ή καπιταλιστικός σοσιαλισμός, στον οποίο αντιτίθενται οι περισσότεροι αυτόχθονες σοσιαλιστές.

Το τελευταία δεν με ξενίζει, αφού σαν λαός είμαστε κολλημένοι με τον  ριζοσπαστισμό, παρά το γεγονός ότι μετά την πτώση του τείχους του Βερολίνου και τη διάψευση των ιδεολογιών, όλα τα συνθήματα κατέληξαν να αποτελούν ταμπέλες μοναδικής  διάκρισης μεταξύ των πληκτικά πανομοιότυπων ομάδων συμφερόντων. Το ατύχημα είναι ότι η ομοιότητα συμφερόντων δεν αφορά τα εθνικά αλλά τις κομματικές ιδεοληψίες και κάποιους αιθεροβάμονες που προσπαθούν να αναβιώσουν καταδικασμένα από τους λαούς  ολοκληρωτικά συστήματα και θυμίζουν τον Δελλαπατρίδη που επεδίωκε τη δημιουργία Υπουργείου Έρωτος και διόριζε Υπουργούς έναντι 2 δραχμών. Αντί επιλόγου, κλείνω με την  ρήση του Μάο, που μας θύμισε πρόσφατα ο κ.  Κασσελάκης :’’ Αφήστε να ανθίσουν όλα τα λουλούδια’’, γιατί αυτά θα είναι φρέσκα και σίγουρα καλύτερα από τις δοκιμασμένες και αποτυχημένες ιδεοληψίες του φρικτού μας παρελθόντος. Αντώνης