ΑΛΗΘΙΝΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ

 

  ΑΛΗΘΙΝΑ  ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ

 

Η καθημερινή ειδησεογραφία τελευταία βρίθει παραμυθιών, ξεπερνώντας ενίοτε τις γνωστές εκπομπές [ τα πρωινάδικα και τα απογευματινάδικα [όπως αποκαλούσαν τις κουτσομπολίστικες εκπομπές που η μια σχολιάζει την άλλη] για τα οποία ακούω μάλιστα  ότι ακριβοπληρώνονται και το διαδίκτυο με τα δικά του τα παραμύθια. Αν ανοίξεις λοιπόν οποιαδήποτε ώρα την τηλεόραση δεν ακούς ειδήσεις αλλά διαψεύσεις και αναπόδεικτες συκοφαντίες των πολιτικών μας, οι οποίοι ανακάλυψαν και τη λαϊκή δύναμη των κουτσομπολίστικων  εκπομπών, μέσω των οποίων έχουν μεγαλύτερη δυνατότητα διείσδυσης στις λαϊκές μάζες.

‘Ετσι λοιπόν αποφάσισα να γράψω και εγώ παραμύθια, με την ειδοποιό διαφορά ότι είναι αληθινά και δεν συκοφαντούν κανένα. Σήμερα θα σας διηγηθώ μια ιστορία που έχει σχέση με κατσαρίδες, τις οποίες πάντα σιχαινόμουν και αναζητούσα τρόπους να τις εξοντώσω.

Τελικά απέτυχα παταγωδώς και αυτό μου το έδειξαν οι ίδιες που αγνοούσαν την παρουσία μου και άρχισαν να κάνουν και πτήσεις γύρω μου.  Εδώ, αποδέχτηκα την ήττα μου [ σημειωτέον ότι ζω με ενοίκιο στον 4^ο όροφο , σε ένα σύγχρονο σπίτι, με καθαρό περιβάλλον] και σκεπτόμουν τρόπους να τις αποφύγω με κάτι αποτελεσματικότερο  – χωρίς να προσβάλω τους κανόνες προστασίας της υγιεινής του περιβάλλοντός μου.

Αργότερα διαπίστωσα ότι είχαν περιοριστεί σε αριθμό αλλά είχαν τεράστιο για το είδος τους μέγεθος και ιδιαίτερα ότι δεν περπατούσαν αλλά πετούσαν από τοίχο σε τοίχο του υπνοδωματίου μου, σε τέτοια συχνότητα που ‘’ αποδέχτηκα τη συγκατοίκηση μαζί τους’’. Όλη αυτή η ιστορία με έκανε να ‘’λυπάμαι’’ να τις σκοτώσω , σκεπτόμενος ότι θα βαρεθούν και θα φύγουν μόνες τους, αφού δεν άφηνα  τίποτα εκτεθειμένο και θα αναζητούσαν τη φιλοξενία κάποιου άλλου διαμερίσματος με λιγότερους κινδύνους για τη ζωή τους.

Εκείνες όμως επέμεναν και τις τελευταίες  ημέρες τις εύρισκα και στα κλινοσκεπάσματα μου, που φρόντιζα να είναι πάντα καθαρά και απέφευγα να τρώω οτιδήποτε στο κρεβάτι μου. Ούτε αυτό όμως επέφερε οποιαδήποτε αλλαγή στη στάση τους και σκέφθηκα μήπως  –ύστερα από τόσες προσπάθειες να τις απομακρύνω- κάποια και μάλλον η πιο μεγάλη με ‘’ερωτεύθηκε’’. Μόνο στον έρωτα κάνουμε τέτοιες θυσίες και επειδή δεν γνωρίζω το φύλο της, αποφεύγω βία εναντίον της, με τον φόβο  να μη χαρακτηριστώ ομοφοβικός. Άκουσα ότι τελευταίως υποβλήθηκαν και μηνύσεις για ομοφοβία και  ‘’άντε να αποδείξεις ότι αναφέρεσαι σε κατσαρίδα – οπότε σε κυνηγούν οι γυναικείες οργανώσεις- ή κατσαρίδο, οπότε επεμβαίνει η λοάτκι κοινότητα για ομοφοβία.

Το τελευταίο μου θύμισε ένα παλιό ανέκδοτο που άκουσα στη Γιουγκοσλαβία  για την περίοδο της Ουγγρικής εξέγερσης του 1956 κατά του καθεστώτος. Τότε Γιουγκοσλάβοι αγρότες είδαν ένα λαγό να πέφτει κατάκοπος από το τρέξιμο δίπλα τους και προσπάθησαν να τον συνεφέρουν, ρωτώντας τον γιατί έτρεχε. Εκείνος τους απάντησε ότι έρχεται από την Ουγγαρία όπου το καθεστώς άρχισε εκκαθαρίσεις. Μα εσύ είσαι λαός του είπαν οι αγρότες για να τον καθησυχάσουν.Αυτό το ξέρω αλλά φοβάμαι ότι μέχρι να το αποδείξω θα με έχουν συλλάβει.

Παλιό και ίσως κρύο το ανέκδοτο, θα μου πείτε, αν όμως ζούσατε στις  χώρες του ‘’υπαρκτού σοσιαλισμού’’ της εποχής, θα μπορούσε να σας συμβεί το χειρότερο. Ζητώ συγγνώμη για όσους τυχόν ενόχλησα, θα απαντήσω όμως με τη γνωστή ρήση του Θεμιστοκλή ‘’ πάταξον μέν, ἄκουσον δέ ‘’.

Επαναβεβαιώνω ότι όλα τα παρατιθέμενα στοιχεία , ακόμα και η παλιά γραφή του ρητού είναι απολύτως αληθινά.     Αντώνης