ΜΑ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ ;;;

      ΜΑ  ΕΙΝΑΙ  ΔΥΝΑΤΟΝ;;;  

 

Ακούω  τελευταία ειδικούς και μη να ομιλούν για την παιδική βία και διαρρηγνύω τα ιμάτιά μου!!! Υπήρξα έφηβος και μαθητής και μάλιστα σε εμπόλεμη κατάσταση και δεν την συνάντησα πουθενά, ούτε και στη διάρκεια του εμφυλίου που οι περισσότεροι έφηβοι είχαν στην τσέπη ένα πιστόλι.  Ίσως γιατί και τα ΜΜΕ ήταν περιορισμένα και δεν τα μαθαίναμε. Τώρα επικαλούνται αστυνομικά και δικαστικά μέτρα για την αντιμετώπισή της.

Η αιτία βρίσκεται αλλού και το ξέρετε όλοι πολύ καλά. Έχει διαλυθεί η παραδοσιακή οικογένεια για λόγους που εσείς γνωρίζετε καλύτερα !!! Η υπερπληροφόρηση για τα ανάλογα περιστατικά δίνει τροφή για μιμητές και κολακεύεται η σημερινή νεολαία, χωρίς να το αξίζουν όλοι. Ποιο είναι το θέαμα και το περιεχόμενο των εκπομπών της τηλεόρασης – συμπεριλαμβανομένης και της δημόσιας - πρωί, μεσημέρι και βράδυ;;;

Σήμερα  άκουσα στην πρωινή εκπομπή της; ΕΡΤ-ΝΕWS που επί τέλους μίλησε για την πραγματική αιτία και τη θεραπεία της, Είπε για την αδιαφορία των δασκάλων και καθηγητών, για την οικογένεια που σπάνια βρίσκεται στο σπίτι και τα παιδιά μέσω διαδικτύου δεν ελέγχονται τι βλέπουν και τόσες άλλες πραγματικές αιτίες. Έχουν βάλει τον πρόωρο συνδικαλισμό –με τα δεκαπενταμελή – σε ανώριμα παιδιά και τους καλλιεργούν την  ψευδή έννοια των δικαιωμάτων τους, αποφεύγοντας να τους μιλήσουν για τις υποχρεώσεις τους.

Οι δρόμοι που οδηγούν σε σχολεία – κυρίως γυμνάσια και λύκεια- βρίθουν καφετεριών και παρεμφερών καταστημάτων και είναι γεμάτα από μαθητές και στη διάρκεια των μαθημάτων. Πού είναι οι καλοί δάσκαλοι παλαιότερων εποχών που μας φρόντιζαν ενώ τώρα τα συνδικάτα τους αποποιούνται την ευθύνη του ελέγχου των μαθητών, αντιτιθέμενοι όμως και στην ανάμειξη των αστυνομικών.

Για να γλυτώσουμε τη νεολαία μας από τα περιστατικά βίας απαιτείται  η φροντίδα της οικογένειας – όπου υπάρχει ακόμα – και καλοί εκπαιδευτικοί, που είναι υπεύθυνοι και για τη διαμόρφωση των σωστών χαρακτήρων και να απομονώσουν τα ελάχιστα στην πραγματικότητα παραβατικά παιδιά– αφού οι πολλοί είναι μιμητές για να φανούν ‘’χωριστοί  και γενναίοι’’. Μην τους δίνετε προσχήματα και αιτίες για το φαινόμενο, γιατί οι προηγούμενες γενιές αντιμετώπισαν  χειρότερα προβλήματα, χωρίς ανάλογα φαινόμενα.

Τα περισσότερα σημερινά παιδιά μεγαλώνουν με ‘’νταντάδες’’, ακόμα και της γειτονιάς, χωρίς πείρα και ελεγμένο χαρακτήρα, αφού οι σημερινοί παππούδες και γιαγιάδες – που αγαπάνε πραγματικά το εγγονάκι τους – έχουν παραμερισθεί ή  ‘’κάνουν τη ζωούλα τους’’.

Με τον τρόπο που προσπαθείτε να διορθώσετε το κακό θα το κάνετε χειρότερο και θα ρίξετε το καράβι στην ξέρα. Αλήθεια οι σύλλογοι γονέων και κηδεμόνων τι κάνουν επί του προκειμένου;;;. Είμαι στο 91^ο έτος της ηλικίας μου και όσα γράφω βασίζονται μόνο στην μακρότατη πείρα μου και τη προσωπική εμπειρία μου από τα δυο εγγόνια μου που ζούσαμε στην ίδια πόλη, αλλά σε χωριστό σπίτι, είχαν  κρεβατάκι  δίπλα στο δικό μου και παράλληλα υπήρξα και ο βοηθός στα μαθήματά τους και στη διαπαιδαγώγηση, σύμφωνα με τους κανόνες των γονιών τους. Αντώνης Ταρνανάς