ΝΑΧΑΜΕ ΤΙ ΝΑΧΑΜΕ

 

      ΝΑ ‘ΧΑΜΕ , ΤΙ  ΝΑ ‘Χ ΑΜΕ

 

 

Δυο  πρόσφατα  θλιβερά γεγονότα ,  σημάδεψαν την επικαιρότητα:  Η  κοίμηση του Αρχιεπισκόπου Αναστασίου και η απώλεια   του σπουδαίου ποδοσφαιριστή της εποχής μου, Μίμη Δομάζου. Χωρίς να μπορούν να συσχετισθούν, σημάδεψαν  ειδησεογραφικά και όχι μόνο τις  μέρες μας, δείχνοντας ότι οι νέο-Έλληνες  έχουν ξεχάσει προ πολλού την αίσθηση του μέτρου , στη δεύτερη περίπτωση

Σαν γεγονότα είναι και τα δύο , για διαφορετικές κατηγορίες ανθρώπων , σημαντικά αλλά όχι ίσα. Χωρίς  άλλα σχόλια για τον λαμπρό ποδοσφαιριστή και τις υπερβολές ακόμα και των πολιτικών ηγεσιών . Θα μείνω στην κοίμηση του σεπτού Ιεράρχη Αναστασίου  και το έργο του οποίου  θα μνημονεύεται ανα τους αιώνες και θα αποτελεί άσβεστο    παγκόσμιο φάρο  της  Ρωμιοσύνης . Το  τελευταίο γεγονός  με γύρισε πίσω50 και πλέον χρόνια,  στους στίχους του Λευτέρη Παπαδόπουλου, του ομότιτλου άσματος του 1972, σε  μουσική Μάνου Λοΐζου.

Μένω μόνο στον τίτλο, συσχετίζοντας  τον με τον μακαριστό  Αναστάσιο, που όχι απλά  μας λείπει, αλλά οδηγεί σε μια απάντηση στο ερώτημα του  τίτλου   και θέλω, με μια προβολή του στο μέλλον να αναζητήσω το ανέφικτο! ΝΑΧΑΜΕ στην εποχή μας περισσότερους Αναστάσιους ,που λείπουν από τις σύγχρονες παγκόσμιες  Θρησκευτικές και πολιτικές  ηγεσίες. Σκέπτομαι πόσο θα άλλαζε ο Κόσμος αν είχαμε έναν Αναστάσιο στην Ηγεσία της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ένα στην ηγεσία των  ΗΠΑ, στις ηγεσίες της Ρωσίας και της Κίνας και γιατί όχι στη χώρα μας και αλλαχού. Θα ζούσαμε όλοι μαζί μονιασμένοι, αλληλέγγυοι και ευτυχείς στην παγκόσμια κοινότητα. Δεν θα μιλούσαμε πια για την ‘’εικονική πραγματικότητα’’ που  επικαλούνται διάφοροι ποικιλόχρωμοι λαϊκιστές, καιροσκόποι και εθνοκάπηλοι χαμαιλέοντες της παγκόσμιας πολιτικής σκηνής.

Το πρωτοφανές και υπό δυσμενέστατες συνθήκες έργο που πραγματοποίησε για το σύνολο των  συνανθρώπων  του στην Αλβανία, επισφραγίζεται  με την ταφή του στη χώρα που μεγαλούργησε, αγκάλιασε και αγκαλιάστηκε από το σύνολο των ανθρώπων. Η ΒΕΒΑΙΑ αιώνια μνήμη του, εγγίζει τα όρια της Αγιότητάς του.  Το ύστατό μου χαίρε στον Μακαριστό Αναστάσιο.   Αντώνης