ΝΕΟΙ, ΓΕΡΟΙ ΚΑΙ ΥΠΕΡΗΛΙΚΕΣ

 

                                  ΝΕΟΙ, ΓΕΡΟΙ ΚΑΙ ΥΠΕΡΗΛΙΚΕΣ!

                                           Ασθενείς και Οδοιπόροι

 

 

Πρόκειται για τρεις κατηγορίες ατόμων με διαφορετικά για τον καθένα, αλλά υπαρκτά προβλήματα. Για την ανάλυσή τους – αφού δεν είμαι ειδικός αλλά ‘’παθός’’, θα χρησιμοποιήσω τη μέθοδο της αυτογραφικής αφήγησης, με δεδομένο ότι διαθέτω πάμπολλες προσωπικές εμπειρίες .

Κάθε λέξη του τίτλου αποτελεί και περιγράφει μια εντελώς χωριστή ομάδα , με μοναδική ίσως διαφορά τις ασθένειες.

Αρχίζουμε από την πρώτη , δηλαδή τους νεώτερους , μερίδα των οποίων είχαν την ατυχία να ασθενήσουν και κυρίως όταν η ασθένειά τους  είναι οργανική και   δυσκολότερα ιάσιμη τουλάχιστον με τα σημερινά  μέσα. Εύχομαι και ελπίζω να ξεπεράσουν τα προβλήματά τους και να έχουν μια ευτυχή μετάβαση στις  επόμενες ηλικιακές κατηγορίες Η μετάβασή τους αυτή αντιμετωπίζει ένα ‘’χάντικαπ’’ και αν αποδειχθούν δυνατοί και με λίγη τύχη , μπορούν να ξεπεράσουν το πρόβλημά τους.

Η δεύτερη κατηγορία αναφέρεται σε ηλικιωμένους , συμπεριλαμβάνει όμως και νεώτερα άτομα, που για διάφορους λόγους , συμπεριφέρονται σαν γέροι. Εχω γνωρίσει αρκετούς νεώτερους με την νοοτροπία αλλά και τη συμπεριφορά γέρου. Ένας από αυτούς υπήρξε φίλος μου στο στρατό,  και ήταν από τότε γέρος, έτσι παρέμεινε και  στην υπηρεσία και τελικά έφυγε από τη ζωή όπως έζησε. Μπορεί το περιστατικό να αποτελεί εξαιρετική περίπτωση αλλά είναι απόλυτα αληθινό. Στην κατηγορία αυτή, στη σύγχρονη εποχή, εντάσσονται άτομα άνω των 75 ετών ή νεώτερα που δεν θέλουν να συμμετέχουν σε δραστηριότητες ‘’ενεργών’’ πολιτών και για κάποιον λόγο , προσπαθούν να πείσουν τον εαυτό τους ότι, με τη συνταξιοδότηση τους, μπήκαν στη χορεία των γερόντων. Αυτό αποτελεί σύμπτωμα απαισιοδοξίας και ‘’εγκατάλειψης’’, γιατί δεν προσπάθησαν να καλλιεργήσουν ένα χόμπι ή μια   άλλη δραστηριότητα για να πείσουν τον εαυτόν τους ότι η ζωή παραμένει πάντα   ωραία και  αναλογα παραγωγική.

Με όλα αυτά φθάνουμε στην τελευταία κατηγορία των υπερηλίκων, στην οποία. βάσει των στοιχείων ταυτότητας, ανήκει και ο υποφαινόμενος. Η κατηγορία αυτή αποτελεί  το ‘’φίνις’’ της ζωής’, το οποίο, όπως συμβαίνει και στα δρομικά αγωνίσματα του στίβου, μπορεί να είναι και ‘’παρατεταμένο’’ .  Όσοι βιώνουν την ευτυχή αλλά ολίγον βαρετή αυτή κατάσταση και δεν  βαρύνονται με  σοβαρές ασθένειες, ή αποφύγουν τα γνωστά δυο συμπτώματα γεροντικών θανάτων, υπόκεινται στην υποχρέωση να συνεχίσουν τη δεινή τους επιβίωση, η οποία ρεαλιστικά ελάχιστη έχει σχέση με αυτό που κάποτε αποκαλούσαμε ζωή!!! .  Για όσους, παρά ταύτα ,εξακολουθούν να  έχουν απορίες ως προς τα δύο  συμπτώματα, που απέφυγα να κατονομάσω για  αισθητικούς λόγους και την ενδεχόμενη δεύτερη κόκκινη κάρτα της Google, είμαι στη διάθεσή τους για κατ΄ιδίαν περαιτέρω εξηγήσεις.

Στην κατηγορία μας ανήκουν έμπειρα και απόλυτα συνειδητοποιημένα άτομα , τα οποία, στην πλειονότητα ,έχουν αποδεχθεί την κατάστασή τους και ξέρουν ότι δεν μπορούν πια να κάνουν πολλά από αυτά που  έκαναν στο παρελθόν, βαριές χειρονακτικές εργασίες, τρέξιμο , πήδημα κλπ.. Μερικοί μάλιστα από αυτούς  πλήττουν   και για να γεμίζουν της ατέλειωτες ώρας μοναξιάς, ασχολούνται με δραστηριότητες γραφής και συγγραφής, με τις οποίες πειραματίζονται, ενοχλώντας ίσως  γνωστούς  και φίλους. .

Ένα μεγάλο αλλά και αστείο ερώτημα που αντιμετωπίζουν όλοι οι γεροντότεροι, πολλώ δε μάλλον ή υπέργηροι, είναι η απάντηση στο ερώτημα ‘’τι κάνεις’’. Αν απαντήσουν δεν είμαι καλά  ψεύδονται, γιατί είναι απόλυτα φυσικό  να  πονάνε ή να υποφέρουν καθ’ οιονδήποτε τρόπο στην ηλικία τους. Αν όμως απαντήσουν ότι  είναι καλά ψεύδονται ασύστολα, αφού η ηλικία τους δεν το επιτρέπει.   Η αρχαία φράση, ‘’ δεινόν το γήρας ου γαρ έρχεται μόνον’’  είναι πάντα επίκαιρο και δεν έχει  ακόμα διαψευσθεί.     Αντώνης