ΑΜΕΣΗ ΑΝΑΚΡΟΥΣΗ ΠΡΥΜΝΑΝ

 

 

Στο χθεσινό μου πόνημα σκέφθηκα να αποφύγω την καθημερινή μιζέρια, που έχει γίνει χρόνιο νόσημα της εποχής μας και να ασχοληθώ με σοβαρότερα θέματα. Διαψεύστηκα όμως παταγωδώς και αυτό φάνηκε από την αναγνωσιμότητα του πονήματός μου και  την παντελή έλλειψη σχολιασμού [θετικού ή αρνητικού]. Διαβάζοντας τα στατιστικά στοιχεία της ιστοσελίδας μου, διαπίστωσα περιορισμένες αναγνώσεις  και μόνο  εκτός Ελλάδας,  που  δείχνει  ότι έλκονται και  αυτοί από την ‘’πικάντικη’’ ελληνική επικαιρότητα.

Προσωπικά δεν συμφωνώ αλλά θα υποκύψω στις νέες τάσεις της εποχής μας και εύχομαι να μας βγει σε καλό. Είναι γνωστό άλλωστε ότι η μιζέρια και το κομματικό κους-κους στην εποχή μας, δεν μας αφήνει ποτέ να πλήξουμε.

Στο χθεσινό μου δημοσίευμα, σκέφθηκε να δώσω μια  σύντομη φιλοσοφική  και ποιητική διάσταση στο κείμενό μου, κρίνοντας παράλληλα με έμμεσο και ευγενικό τρόπο κάποιες συνήθειές μας που δεν ωφελούν κανένα.

Έχω πολλάκις επικαλεσθεί τη ρήση του αυλητή  Καφισία, ,  όταν ένας μαθητής του έπαιζε τον αυλό με ιδιαίτερη ένταση: "οὐκ ἐν τῷ μεγάλῳ τὸ εὖ κείμενον εἶναι, ἀλλὰ ἐν τῷ εὖ τὸ μέγα". Όπως λέει ο λαός μας  ‘’λίγα και καλά’’. Στη χώρα μας όμως, αυτό εξακολουθεί να αποτελεί  ζητούμενο.

 Τελικά όμως  απέτυχα και ‘’ανέκρουσα πρύμναν’’,  επιστρέφοντας  στη φαιδρότητα, τη μιζέρια και τα   τετριμμένα της εποχής. Αυτά δεν χρειάζονται  ανάλωση φαιάς ουσίας και σκέψης και   προφέρουν  εύκολο   υλικό, αρκεί να κάνεις ένα ζάπινγκ στα τηλεοπτικά κανάλια , όπου θα  βρεις   αμέτρητες   αμετροέπειες.

Αρχίζω από τον πάλαι ποτέ ‘’φιλελεύθερο’’ δημοσιογράφο και πολιτικό κύριο Μπογδάνο, ο οποίος, στη χθεσινή  εκπομπή του,  αμφισβητούσε  δημοσίως επιστήμονες που υπερασπίστηκαν τη χρήση του εμβολίου κατά του κόβιτ, στηριζόμενος σε  αναπόδεικτη παρενέργεια παράλυσης ενός ατόμου. Σκέφθηκε ποτέ αυτός ο κύριος, πόσα εκατομμύρια ανθρώπων βρίσκονται μεταξύ μας, χάρις στο εμβόλιο;;; Θυμάται τις σκηνές των ομαδικών τάφων στην Ιταλία και αλλαχού που έδειχνε η τηλεόραση;;; Δεν θα ασχοληθώ περισσότερο με το άτομο αυτό που προσπαθεί  να γίνει ακραίος, για να καρπωθεί τα κέρδη της σύγχρονης αυτής μάστιγας λαϊκισμού.

Θα κλείσω με ένα  ακόμα ένα  δείγμα σύγχρονου λαϊκισμού, αν και στην προκειμένη περίπτωση δεν πρόκειται για δείγμα αλλά για  καθημερινότητα η οποία έγινε ρουτίνα. Πρόκειται για αρχηγό προσωποπαγούς  κόμματος που πάντα  βρίσκει τον δικό της τρόπο να δίνει το παρόν στην επικαιρότητα, αδιαφορώντας για τη λογική, τη νομιμότητα ή την ενδεχόμενη βλάβη που μπορεί να προκαλεί η στάση της. Τελευταία βρίσκεται παντού [ εκεί που δεν την σπέρνουν όπως έλεγαν οι παλιότεροι] και κυρίως αποτελεί αντικείμενο  άρσης της ασυλίας της από τη Βουλή.

 Χαμένος κόπος όλα αυτά, αφού για να συμμορφωθεί και να κατανοήσει την πραγματικότητα δεν αρκεί μόνο ο επαναστατισμός [ του γλυκού νερού] και ο στείρος λόγος της, αλλά  και κάτι άλλο που χαρακτηρίζει τους εχέφρονες. Θα έλεγα ότι δεν έχει τον Θεό της, [στον οποιονδήποτε πιστεύει] και για να βγει από το αλαλούμ στο οποίο έχει περιέλθει, χρειάζεται  και η δική σύμπραξη.    Αντώνης