ΚΑΙ ΤΩΡΑ Η ΣΕΙΡΑ ΜΑΣ

Μια καλή φίλη, αναγνώστρια των κειμένων μου, μου έδωσε σε τρεις λιτές σειρές, την απάντηση στο φαινόμενο της συνεχιζόμενης εξαπάτησης του ελληνικού λαού ,σε μεγάλο ακόμα ποσοστό και μάλιστα  με  τριπλή επιβεβαίωση , σε σύντομο διάστημα. Εικόνα  σου είμαι κοινωνία  και σου μοιάζω και δυστυχώς αυτή είναι η σύγχρονη ελληνική πραγματικότητα, που δεν διαφέρει πάρα πολύ από την αντίστοιχη διεθνή πρακτική. Η διαφορά είναι κυρίως ποιοτική και οφείλεται στον  κακώς εννοούμενο εγωισμό μας, που δεν μας αφήνει να δούμε τα λάθη μας και να ανανήψουμε. Εδώ δεν σταματάμε στο ‘’δις εξαμαρτείν’’ αλλά συνεχίζουμε με το τρις και δεν έχει τελειωμό. Ας αφήσουμε όμως κατά μέρος τα διεθνή και ας  ασχοληθούμε με τα δικά μας.

Σπεύδουμε όλοι οι ‘’πολιτικολογούντες’’ και απρόσκλητοι κριτές της επικαιρότητας, να κάνουμε τις εκτιμήσεις μας για τις ικανότητες ή τα λάθη των κυβερνώντων και παραβλέπουμε την πιο βασική αλήθεια. Όλους αυτούς που τώρα κατακρίνουμε εμείς τους φέραμε στην εξουσία με την ψήφο μας. Αυτό είναι αυταπόδεικτο , παρά το γεγονός ότι  ο λαός, επικαλείται σαν ελαφρυντικό, τη  δύσκολη θέση του και την έλλειψη περισσότερων  επιλογών, οπότε  εύκολα πείθεται  από συνθήματα και φρούδες ελπίδες που του τάζουν τα ‘’σαΐνια του λαϊκισμού’’. Άνθρωποι είμαστε και λάθη κάνουμε, που λέει και ο λαός μας, που πάντα έχει ή επιδιώκει να βρίσκει άλλοθι για κάθε ατόπημά του. Όταν όμως τα λάθη αυτά επαναλαμβάνονται, θα πρέπει να αναζητήσουμε τα βαθύτερα αίτια της νοσηρής αυτής συμπεριφοράς μας .

Η βασικότερη αιτία  της  ‘’κατάντιας’’ μας οφείλεται κυρίως στην  ΠΑΡΑΚΜΗ που βιώνει από μακρού  η ελληνική κοινωνία σε όλους τους τομείς της οικονομικής, εκπαιδευτικής, πολιτικής και κυρίως της πολιτιστικής μας ζωής. Δεν έχουμε αφήσει όρθιο κανένα από τα ιερά και όσια της παράδοσης και της  ιστορίας μας  - και όχι της φυλής μας , η οποία βαρύνεται με αμέτρητα όσα κουσούρια – και συνεπώς αναζητούμε  ή μάλλον επιζητούμε την αναξιοκρατία  που  ‘’καθρεφτίζει’’ την προσωπική μας ανικανότητα. Η φυλή μας, δεν κοσμείται πλέον από χαρίσματα και αρετές αλλά από ελαττώματα και αδυναμίες που   τεχνηέντως μας επέβαλαν οι πολιτικοί μας διαχρονικά και η κακή χρήση της ελληνικής εξυπνάδας – όπως κολακευόμαστε να διακηρύσσουμε. Στην περίπτωση αυτή διαπράττουμε συνειδητά το λάθος να ‘’μπερδεύουμε’’ την εξυπνάδα με την πονηριά και μάλιστα την ‘’κουτοπονηριά’’, που αποτελεί κατάλοιπο της μακρόχρονης τουρκοκρατίας, σε αντίθεση με άλλους λαούς που ‘’ευτύχησαν’’ να έχουν πιο πολιτισμένους κατακτητές. Ακόμα και το γεγονός της ύπαρξης  άμεσων κατακτητών ή έμμεσων, δια του αλόγιστου υπερδανεισμού, δεν πρέπει να μας καθιστά άμοιρους ευθυνών.

Όλα τα προαναφερθέντα δεν αποτελούν βέβαια την εξήγηση αλλά τη δικαιολόγηση του φαινομένου, αφού μάλλον έπρεπε να έχουμε μάθει από τα παθήματα μας για να μην τα επαναλαμβάνουμε εις το διηνεκές. Δεν αποτελεί δικαιολογία στη σημερινή εποχή της ελεύθερης  πληροφόρησης, η εμμονή στην ‘’πεπατημένη’’ που  νομίζουμε ότι μας εξυπηρετεί, γιατί δεν θέλουμε να ‘’ξεβολευτούμε’’ από τις κακές συνήθειες του παρελθόντος, που αποτελούν δική μας και μόνο επιλογή. Οι Έλληνες δεν είναι μαζοχιστές, αλλά προτάσσουν  το στενό προσωπικό τους συμφέρον και όχι το γενικότερο, το οποίο καμιά φορά αντιμάχονται. Διακατέχονται από διάφορα συμπλέγματα ή επηρεάζονται  από  άλλα προσωπικά κριτήρια, ακόμα και φθόνο, εναντίον μεμονωμένων προσώπων ή συγκεκριμένων  ομάδων της κοινωνίας μας, καταλήγοντας έτσι  στον κοινωνικό αυτοματισμό.

Θα μου πείτε τι πρέπει να κάνουμε για να διορθώσουμε το πρόβλημα για να μην πω το πολύ παλιό  αμάρτημα της φυλής μας και να βάλουμε στη θέση τους αυτούς ‘’τους κακούς’’ συνανθρώπους μας, που συνειδητά ή ασυνείδητα , παραβλάπτουν τα συμφέροντα  του λαού μας; Απαντώ ευθέως ότι δεν μπορούμε ούτε  δικαιούμαστε να κάνουμε τίποτα, αφού στις δημοκρατίες όλοι έχουμε, ευτυχώς, τα ίδια δικαιώματα και κανένας μας δεν κατέχει την απόλυτη αλήθεια. Ακόμα και στην αρχαία Αθηναϊκή δημοκρατία, που εφάρμοζαν τον   οστρακισμό, αναγκάστηκαν να τον καταργήσουν , όταν διαπίστωσαν ότι πολλές φορές η ‘’κατεύθυνση’’ του όστρακου  είχε δόλο και απέβλεπε στην προσωπική εκδίκηση και την εξόντωση των αντιπάλων .Όταν λοιπόν έφθασαν στο σημείο να καταδικάσουν τον δίκαιο Αριστείδη, κατανόησαν επί τέλους ότι και η δημοκρατία έχει τα λάθη της και εξαρτάται κυρίως από τον τρόπο και τα άτομα που την εφαρμόζουν. Για μας τους απογόνους τους, προκύπτει και μια άλλη πολύ σημαντική διαπίστωση, ότι τα κολακευτικά επίθετα που, κατά καιρούς, αποδίδουμε στη φυλή μας, ενέχουν και το στοιχείο του μύθου , αφού η αρετή και η κακία  αποτελούν προσωπικά και όχι γενικευμένα φυλετικά χαρακτηριστικά. Ο χαρακτηρισμός του καθενός μας ότι  είναι καλός ή κακός, δίκαιος ή άδικος και κυρίως ηθικός ή ανήθικος, δεν αποτελεί φυλετικό, ιδεολογικό ή κομματικό στοιχείο αλλά αποκλειστικά και μόνο ατομικό . Η βελτίωση των  ποσοστών των προτερημάτων  του λαού μας, απαιτεί άδολη εθνική προσπάθεια και είναι πρώτιστα θέμα παιδείας από την οικογένεια και τους δασκάλους μας και βέβαια δεν   έχει άμεση σχέση με τους τίτλους σπουδών, που υπηρετούν εντελώς διαφορετική στόχευση. Με την ευκαιρία, ας ανατρέξουμε στις διάφορες φάσεις της ιστορίας μας και κυρίως στη σύγχρονη, για να διαπιστώσουμε πόσοι και ποιοι πολιτισμοί, συναποτελούν τον  δικό μας. Μήπως εκεί πρέπει να αναζητήσουμε και την τελευταία κομματική εμμονή, για την κατάργηση της διδασκαλίας των θρησκευτικών;  Δεν ισχύει βέβαια το ίδιο  για τα λοιπά δόγματα, αφού οι αλλόθρησκοι πρόσφυγες και μετανάστες που βρίσκονται στη χώρα μας διατηρούν το δικαίωμα να διδάσκονται τη δική τους θρησκεία, περιορίζοντας την ‘’απαγόρευση’’ μόνο στους ορθόδοξους χριστιανούς. Σήμερα ακούστηκε και μια άλλη άποψη από τον κ. Γ. Κυρίτση στον ΣΚΑΙ , ότι καλόν είναι να γίνει μια ευρύτερη επανεξέταση της ελληνικής ιστορίας, στα πλαίσια των κανόνων του διαφωτισμού και ότι ‘’δεν θα επιτρέψουν σε κανένα  να παρεμποδιστεί μια τέτοια ενέργειά τους’’. Βρε πού φθάσαμε !!!!!!!!

Αντώνης Ταρνανάς

Οίχεσθε ευθύς απιόντες

              Οίχεσθε  ευθύς απιόντες

Σε μια εποχή που  στη χώρα μας τα πάντα δοκιμάζονται, σκέφθηκα να υποβάλω και εγώ , σε μια μικρή δοκιμασία ερμηνείας  του τίτλου, τους πολέμιους των αρχαίων ελληνικών, που  δεν περιορίζονται στη  φτωχοποίηση του ελληνικού λαού  αλλά , αστόχαστα, προσπαθούν να βλάψουν και την ιστορική  μας γλώσσα, ίσως και γιατί δεν την καταλαβαίνουν. Η αρχαία ελληνική , που  η διδασκαλία της αποτελεί  προϋπόθεση  για την εισαγωγή στα καλύτερα ξένα πανεπιστήμια, στη χώρα της βρίσκεται  υπό διωγμόν, όπως το μάθημα των θρησκευτικών, η  ίδια η ορθόδοξη θρησκεία μας  και ό,τι άλλο θυμίζει την πάλαι ποτέ ένδοξη ιστορία μας. ΄Εχουν βάλει στόχο  και δεν το κρύβουν, να τα αλλάξουν όλα για να καταστήσουν  την Ελλάδα ψωροκώσταινα. Δεν θέλουν και δεν ήθελαν ποτέ τη βελτίωση των οικονομικών της ούτε  να την καταστήσουν ισότιμη   ευρωπαϊκή  χώρα,  διότι σε μια τέτοια περίπτωση οι σημερινοί κυβερνώντας μας,  δεν θα είχαν αντικείμενο εργασίας και θα ‘’έμπαιναν στην ανεργία’’.

Οι ηγέτες μας , εμφανίζονται ως μαρξιστές και φλερτάρουν παράλληλα με τον σοσιαλισμό, ενώ κατά βάθος είναι συστηματικοί  λαϊκιστές και  ψευδολόγοι. Επιδίωξαν και πέτυχαν να εξαπατήσουν  το λαό  -που ασφαλώς  περνούσε ήδη δύσκολες  ημέρες – ώστε να καρποφορήσει η δήθεν φιλολαϊκή τους προπαγάνδα, φορτώνοντας με ασύστολα ψεύδη και υποσχέσεις τους δεινοπαθούντες Έλληνες. Αφού λοιπόν υπέκλεψαν την εξουσία, άρχισαν την επαναστατική τους γυμναστική για να πλασάρουν  τις προθέσεις τους και έβαλαν μπροστά το πραγματικό τους σχέδιο, που απέβλεπε στην εγκαθίδρυση μιας νέας μορφής ‘’λαϊκής΄΄ δημοκρατίας.  Για να επιτύχει όμως μια τόσο μεγάλη μεταβολή, σε μια χώρα που πέρασε μεν   5 δύσκολα χρόνια ύφεσης και στερήσεων αλλά είχε γνωρίσει και μια μεγάλη περίοδο ευμάρειας και πρωτοφανούς   ευδαιμονίας , προσποιήθηκε ότι αντιστάθηκε με κάθε τρόπο στην έξοδο από τα μνημόνια, για να παίξει στο δικό της ιδεοληπτικό πεδίο και να υπογράψει τελικά ένα τρίτο και χειρότερο. Αύξησε συνειδητά τους φτωχούς  και αναξιοπαθούντες, ,με τις περικοπές μισθών και συντάξεων και την αύξηση των άμεσων και έμμεσων φόρων- , καθιέρωσε τα συσσίτια και τις κάρτες κοινωνικής αλληλεγγύης [ δελτία συσσιτίων τα λέγαμε στη διάρκεια της πείνας του 1941 και της κατοχής ] που αποτελούν αποκλειστικότητα των τέως και σημερινών ακραίων λαϊκών δημοκρατιών  που ο Σύριζα  επιδίωκε να μιμηθεί [ π.χ.  τη Βενεζουέλα] . Εδώ βοήθησε σημαντικά και η Υπουργός  που ειδικεύεται στις μαγειρικές συνταγές οικιακής οικονομίας και τα συγγενικά της πρόσωπα φημίζονται για την τραπεζική προνοητικότητα, την παραμονή καθιέρωσης των  capital controls.  Για το σκοπό αυτό, δεν αρκέστηκε μόνο στην κομματική ΕΡΤ - με 4 πλέον κανάλια-,αλλά εξαπόλυσε και τους αργυρώνητους , γενειοφόρους ,‘’κομματικούς ινστρούχτορες’’ που περιφέρονται  στα διάφορα ιδιωτικά κανάλια για  να ‘’διαψεύδουν’’ κάθε αντίθετη άποψη. Παράλληλα με τον Νόμο του πρωθιερέα, κολλητού  του τέως προέδρου του 15μελούς και των σχολικών καταλήψεων, προσπάθησε να ελέγξει και τα  δημιουργούμενα νέα κανάλια , ώστε να ολοκληρώσει το σοβιετικό  σύστημα που έχει  σχεδιάσει η κλειστή κομματική κάστα του πρωθυπουργικού περίγυρου, έστω και αν λεκτικά διακηρύσσει τον  δήθεν ‘’Ευρωπαϊκό’’  του προσανατολισμό. Τελευταία, πάντως ακούονται από τον μαρξιστή Υπουργό Οικονομικών, ερωτηματικά για το Ευρώ και αμφισβητήσεις για το τραπεζικό σύστημα της χώρας.

Έχουν  ήδη επιστρατεύσει και τους ‘’αναλώσιμους  υπουργούς’’, που κάνουν τη βρώμικη δουλειά – κάθε φορά που η επικαιρότητα το επιτάσσει -και  είναι έτοιμοι να θυσιαστούν   για τη δικαίωση της πρώτη φορά αριστεράς και προχωρούν  το έργο της  άλωσης της διοίκησης, των συνδικάτων και τη διάλυση των πανεπιστημίων και γενικότερα της παιδείας. Παράλληλα φρενάρουν συστηματικά  κάθε ευρωπαϊκή επιταγή για ιδιωτικοποιήσεις ή εκσυγχρονισμό, κρατώντας  σκόπιμα ‘’καθυστερήσεις’’ για να αυξήσουν τη λαϊκή  αγανάκτηση . Τελικά όμως , όπως συμβαίνει συχνά, δεν επιτυγχάνουν πάντα τα σχέδια επί χάρτου, διότι πλην της απειρίας τους , βρέθηκαν αντιμέτωποι και με πολλούς αστάθμητους παράγοντες, που προέκυψαν λόγω της γνωστής τους ανικανότητας. Δεν τους βγήκε το παιχνίδι με τα κανάλια – που μπορεί να έχει και πολύ πιο κακή εξέλιξη μελλοντικά και  εμφανίστηκαν  κάποιες κουμπαριές που είχαν μπλεξίματα με θαλασσοδάνεια και τη δικαιοσύνη. Μαθεύτηκαν  κάποιοι  [μαρξιστικοί] λογαριασμοί εκατομμυρίων σε ξένες τράπεζες, ακόμα και σήμερα κάποιες ειδήσεις μιλούν για  διωκόμενο στενό συγγενή πρωτοκλασάτου στελέχους, που ανήκε στους ληστές με τα μαύρα  αντιεξουσιαστές και οι αποκαλύψεις  τελειωμό δεν έχουν.

Η  αποκάλυψη της μεγάλης απάτης που είχαν στήσει κάποιοι σύγχρονοι οπορτουνιστές, καλυμμένοι πίσω από τη συνθηματολογία και την προπαγάνδα τους, συνεχίζεται και παρά την προσπάθεια φίμωσης της δικαιοσύνης, πολύ γρήγορά θα νοιώσουν ότι πατάνε πάνω σε αναμμένα κάρβουνα και ότι οι δανειστές που τους ‘’στηρίζουν’’ το κάνουν μόνο για όσο τους χρειάζονται για να  ‘’περάσουν’’ και τα πιο σκληρά και αντικοινωνικά  μέτρα, που έχουν ήδη υπογράψει .

Για το λόγο αυτό ‘’φιλικά’’ και ανθρώπινα  συνιστώ αποκλειστικά στα φυσικά πρόσωπα και όχι στους τιτλούχους, να κάνουν μια τελευταία προσπάθεια ηρωικής εξόδου, για να σώσουν τουλάχιστον την όση αξιοπρέπεια τους έχει απομείνει. Να ξεχάσουν το παγωμένο προσποιητό μόνιμο χαμόγελό τους , να παραδεχθούν επί τέλους τη σκληρή πραγματικότητα και να σταματήσουν εδώ τους πειραματισμούς που έβλαψαν και συνεχίζουν να ζημιώνουν τη χώρα. Φεύγοντας ,  να μην ξεχάσουν τους  συνενόχους τους της συγκυβέρνησης, ώστε μαζί  να ακολουθήσουν  την επιταγή της επικεφαλίδας και η κοινωνία , ελπίζω να είναι επιεικής  μαζί τους. Η μετάφραση του τίτλου, στη γλώσσα μας σημαίνει ‘’ να φύγετε αμέσως’’, ενώ  στη γλώσσα του απλού κόσμου στην επαρχία  αποδίδεται με την έκφραση ‘’ στα τσακίδια’’.  Η επιλογή  της μετάφρασης είναι δική τους.  Αντώνης Ταρνανάς

Ο ΝΕΟΣ ΚΡΑΤΙΚΟΣ ΠΡΟΥΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ

            Σχολιασμός ενός μη ‘’ ειδικού’’

Αρχίζω με τη δήλωση ότι δεν έχω καμιά σχέση με την επιστήμη της οικονομίας, αλλά κατέχω στον υπέρτατο βαθμό την εμπειρική γνώση των επιπτώσεών της στις τσέπες μας. Παρόλα αυτά, δεν αποφεύγω να διαβάζω και να ερευνώ τις, κατά καιρούς, δημοσιευόμενες απόψεις των συμπολιτευόμενων και αντιπολιτευόμενων ειδικών, κυρίως δε  την κριτική τους για τον προϋπολογισμό της χώρας. Η διαχρονική μου παρατήρηση είναι ότι οι απόψεις τους είναι εντελώς διαφορετικές και μένω με την εντύπωση ότι ψεύδονται αμφότεροι ή ότι κυκλοφορούν δύο διαφορετικοί προϋπολογισμοί.

            Με την υπόθεση ότι ο Υπουργός μας των Οικονομικών είναι έντιμος και  ότι η δημόσια πρακτική δεν επιτρέπει  ή μάλλον αποκλείει το τελευταίο ενδεχόμενο, είμαι ακόμα σε αναζήτηση της ερμηνείας ή και περισσότερων ερμηνειών, που ‘’αναγκάζουν’’ τους ειδικούς να αποφαίνονται τόσο διαφορετικά στις αναλύσεις τους. ΄Εχουν και αυτοί υποστεί το σύνδρομο των συνταγματολόγων που εξηγούν κατά το δοκούν και συμφέρειν τις διάφορες διατάξεις  των άρθρων του Συντάγματος.

            Προσωπικά διαβάζω όλους τους ειδικούς αλλά στο τέλος βάζω το χέρι στην τσέπη μου για να διαπιστώσω ποιος απέχει περισσότερο από την πραγματικότητα – για να μην προβώ και πάλι σε βαρείς χαρακτηρισμούς που θα αποτελούσαν  πλεονασμό και παράλληλη λογοτεχνική παρατυπία του κειμένου μου. Οι ειδικοί υποστηρίζουν ότι η οικονομική   επιστήμη  δύναται να καταδείξει και να αποδείξει ότι πίσω από τα νούμερα κρύβονται όχι μόνο δύο αλλά πολύ περισσότερες ‘’ αλήθειες’’, ενώ στην πραγματικότητα πρόκειται για  αληθοφάνειες , αφού η πραγματική  αλήθεια είναι πάντα μία  και μοναδική.

            Διαβάζοντας μερικούς  σημερινούς τίτλους των ΜΜΕ, συγκράτησα εκείνο [του κ. Κωστή Πλάντζου]  που λέει  ‘’4,5 ΔΙΣ. ΕΥΡΏ ΘΑ ΠΛΗΡΏΣΟΥΜΕ  ΣΤΟΝ ΤΣΑΚΑΛΩΤΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΚΑΤΡΟΥΓΚΑΛΟ ΤΟ 2017’’ και ότι  ο  προϋπολογισμός αποκαλύπτει  τους καρπούς της διαπραγμάτευσης της Κυβέρνησης με τους δανειστές. Η μοναδική μου διαφωνία είναι  ότι το ποσό αυτό θα το πληρώσουμε στους κ.κ. Τσακαλώτο και Κατρούγκαλο, ενώ η αληθής διατύπωση έπρεπε να είναι  ‘’θα πληρώσουμε εξ αιτίας του Τσακαλώτου και του Κατρούγκαλου. Επειδή όλα τα λοιπά στοιχεία είναι πέρα για πέρα πραγματικά και συνεπώς αληθινά, μένουμε στο ‘’θα πληρώσουμε’’ και να δούμε ποιος θα αντέξει, με εξαίρεση τη ‘’Μαρξιστική’’  μας Κυβέρνηση και την στενή κομματική νομενκλατούρα, που έχουν προσδεθεί στις άνετες καρέκλες τους  και απολαμβάνουν την κουτάλα της εξουσίας. Αυτοί δεν ξεκολλάνε με τίποτα, διότι γνωρίζουν τι τους περιμένει και από πρώτη φορά αριστερά , θα καταστούν το όνειδος και ο ευτελισμός της αριστεράς.

            Θα κάνω μια μικρή παρέκκλιση από το αρχικό αντικείμενο του άρθρου μου που ήταν ο προϋπολογισμός και θα σχολιάσω – λόγω της επικαιρότητας- τη χθεσινή  ζωντανή δήλωση του Αρχιεπισκόπου, στη συνάντησή του με τον Πρόεδρο της Βουλής, την αδυναμία του  δευτέρου, ο οποίος δεν κατάλαβε το νόημα ούτε στην νεοελληνική του μετάφραση και παρά τις ειδικές επεξηγήσεις. Ο κ. Πρόεδρος μας μίλησε για το δέντρο που το δέρνουν οι άνεμοι, προσπαθώντας και αυτός να μας πείσει ότι, για όλα τα κακά φταίνε οι κακοί άλλοι, άρα και για τα χάλια της οικονομίας μας. Πριν κλείσω την παρένθεση, θα προσθέσω και μια τηλεοπτική παρέμβαση ενός ‘’συριζαίου’’, που χαρακτήρισε τους  συνταξιούχους, που επιδίωκαν να δουν και να διαμαρτυρηθούν στον Πρωθυπουργό, ως ‘’γερο-μπακαλάκηδες’’. Με την  νοοτροπία που τους διακρίνει μην περιμένετε προκοπή, αφού έφτασαν στο σημείο να αποκηρύξουν την ιδεολογία τους, ξεχνούν και την πρόσφατη πραγματικότητα ότι ο ηγέτης τους έγινε γνωστός με τις καταλήψεις και τις διαδηλώσεις.

            Επανέρχομαι λοιπόν στο πρώτο και κύριο μέρος του άρθρου μου, επιμένοντας ότι πρέπει να κάνουν κάτι οι μη ειδικοί, διότι οι οικονομικοί επιστήμονες περισσότερο παρερμηνεύουν παρά εξηγούν τα  μεγέθη του προϋπολογισμού και την πιθανολογούμενη εξέλιξη της οικονομίας μας, αφού προτάσσουν πάντα τις σκοπιμότητες. Εγώ λοιπόν, ως μη επιστήμων αλλά ο πλέον ειδικός για την τσέπη μου, έκανα μια πραγματική αποτύπωση , την οποία παρουσιάζω. Όπως φαίνεται από το συνημμένο αντίγραφο, το Μ.Τ.Π.Υ. για το πρώτο τρίμηνο του 2016  ήταν 249,32 Ευρώ τον μήνα και κατέληξε, μόλις προχθές στα 43.73 Ευρώ ανά μήνα. Πρόκειται βέβαια για Ταμείο των προσωπικών μου χρημάτων, δηλαδή τελικά μας ‘’έβαλαν χέρι’’ και στην τσέπη , και ποιος ξέρει που μπορούν να φθάσουν. Αυτός  είναι ο σχολιασμός ενός μη ‘’ειδικού’’.  Αντώνης Ταρνανάς

ΑΝΑΖΗΤΏΝΤΑΣ ΤΟΥΣ ΔΥΟ ΓΑΪΔΑΡΟΥΣ

                            Διπλωματία   με   TWITTER

            Δεν γνωρίζω αν δικαιούμαι  να εκφράζω τις απόψεις μου για την εξωτερική πολιτική, αλλά η απουσία  επίσημης τοποθέτησης των  αρμοδίων, μου δίνει το δικαίωμα να υπερασπιστώ τα όσια και ιερά αυτού του Υπουργείου, έστω και αν αυθαιρετώ. Μοναδικό μου κίνητρο αποτελεί η υπεράσπιση μιας Υπηρεσίας που υπηρέτησα για 35 συναπτά χρόνια ενσυνείδητα και ελπίζω  ευσυνείδητα και υπήρξα ο πρωτεργάτης και δημιουργός του πρώτου κοινού συνδικαλιστικού οργάνου του Υπουργείου το 1977.  Με την ευρύτερη λοιπόν ερμηνεία του όρου, αισθάνομαι ως ‘’ εξ αγχιστείας συγγενής’’ του Κλάδου και χωρίς να θέλω να σφετερισθώ την αρμοδιότητα και τη δόξα των εν ενεργεία και επί τιμή Διπλωματών, ασκώ το δικαίωμα που μου επιβάλλει η τιμή και υπόληψή μου, να υπερασπιστώ με τον δικό μου τρόπο τα πάτρια.

            ‘’It is 0bvious that the governing and the opposition parties in Turkey are picking a fight for someone else’s barn.’’

Παραθέτοντας αυτούσιο το μαργαριτάρι αυτό του ΥΠΕΞ, διερωτώμαι από πότε το Υπουργείο Εξωτερικών μιας  δημοκρατικής και ευνομούμενης   χώρας, απαντά με TWITTER  στις θρασύτατες και ανιστόρητες δηλώσεις  του Τούρκου Υπουργού  Εξωτερικών, που αμφισβητεί  τη Συνθήκη της Λωζάννης και συνεπώς την ελληνικότητα των νησιών μας; Αν ζούσε ο αείμνηστος Βύρων Θεοδωρόπουλος και πολλοί άλλοι σημαντικοί διπλωμάτες μας, θα είχαν ξεσηκώσει τον κόσμο, όπως ενδεχομένως μπορούν  να το κάνουν και αρκετοί σημερινοί άξιοι  διάδοχοί τους, τόσο για το ουσιαστικό μέρος της δήλωσης όσο και για τον  γελοίο τρόπο της απάντησης. Τα εθνικά μας θέματα απαιτούν ικανότητα , γνώση και γνώσεις και φαίνεται ότι στις μέρες μας αυτά αποτελούν είδος εν ανεπαρκεία,  για την πολιτική ηγεσία του ΥΠΕΞ, ενώ  έχουν παραμεριστεί οι επαγγελματίες του είδους και προτάσσονται ο νεποτισμός , η απειρία και η ημιμάθεια των ημετέρων.

            Ας δεχτούμε λοιπόν ότι, λόγω της γνωστής απειρίας τους αιφνιδιάστηκαν [ για μια ακόμα φορά] και έδωσαν  μια  πρόχειρη απάντηση, που τους θύμιζε τον αχυρώνα τους που – προφανώς  πρόσφατα αποχωρίστηκαν - αφού τόσο πολύ ήθελαν να συμπεριλάβουν στην απάντησή τους μια   καθαρά ελληνική   παροιμία. Δεν ένοιωσαν όμως την ανάγκη να ρίξουν μια ματιά σε ένα αγγλικό  λεξικό, ώστε να εξηγήσουν στους συνομιλητές τους το ελληνικό λαϊκό γνωμικό; Φαίνεται ότι μιμήθηκαν τη γλωσσομάθεια του κ. Πολάκη,  και  έτσι τελικά  μας '’έφαγαν ‘’  τους γαϊδάρους. Αφού όμως δεν το ήξεραν στα αγγλικά, μπορούσαν να το παραθέσουν απλά στα ελληνικά, αφού οι γείτονές μας ξέρουν πολύ καλά και τη γλώσσα μας και  τους  γαιδάρους.

            Έχουν γίνει ο περίγελως του ιντερνέτ και το θέμα σάτιρας και σχολιασμού των διάφορων ιστοσελίδων , ενώ θα περίμενε κανείς και μια πιο ειδική αντιμετώπιση από τους επαγγελματίες του είδους. Σε  αντίθεση με τους δικούς μας ‘’καναπεδάτους’’, περισσότερο ασχολήθηκαν με το θέμα στη γείτονα χώρα και αυτό δεν μας περιποιεί ιδιαίτερη τιμή. Θα μου πείτε ότι οι κυβερνώντες μας έχουν άλλους μπελάδες στο κεφάλι τους, με αυτά τα ασήμαντα θέματα θα ασχοληθούν; Είναι δεδηλωμένοι διεθνιστές και ως εκ τούτου δεν τους ενοχλούν ιδιαίτερα οι όποιες σκέψεις των γειτόνων μας, έστω και οι αλυτρωτικές, δίνοντας έτσι τη μοναδική ευκαιρία σε όλους τους γύρω μας να ασκούν τις πιέσεις και τις διεκδικήσεις τους [θυμηθείτε τι έλεγαν κάποτε για τα Σκόπια]. Αφού μας έκλεισαν τα βόρεια σύνορα – όχι βέβαια μόνοι τους οι Σκοπιανοί- και δεν είπαμε λέξη, αρκούμαστε σε ευχές για ευόδωση των σχέσεων Τουρκίας- Ε.Ε., για να αποφύγουμε τη υποδοχή  μερικών ακόμα εκατοντάδων χιλιάδων προσφύγων και τότε να δούμε που θα ‘’λιάζονται’’ , όπως έλεγε κάποτε  η κυρία Τασία.

ΠΟΙΟΣ ΕΚΛΕΨΕ ΤΗΝ ΕΛΠΙΔΑ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΝΕΟΛΑΙΑΣ

ΠΟΙΟΣ  ΕΚΛΕΨΕ ΤΗΝ ΕΛΠΙΔΑ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΝΕΟΛΑΙΑΣ 

Αφού απολαύσετε το δροσερό ανέκδοτο που μόλις μου περιήλθε και το παραθέτω ευθύς αμέσως, θα ήθελα να δούμε και την άλλη πλευρά του νομίσματος, που αποτελεί και την ουσία του θέματος.

           

‘’Ένας επιθεωρητής πηγαίνει στο σχολείο μπαίνει στην τάξη 

και ρωτάει τα παιδιά.
-Ποιος έκλεψε τα μήλα των Εσπερίδων;
-Όχι εμείς απαντούν τα παιδιά.
Τότε ο δάσκαλος των παιδιών λέει:
-Κύριε επιθεωρητή δεν γίνονται τέτοια πράγματα στο σχολείο μας.
Απογοητευμένος ο επιθεωρητής φεύγει και στέλνει ένα γράμμα στο Υπουργείο Παιδείας.
-Επισκέφθηκα το καλύτερο σχολείο της χώρας και στην ερώτηση μου 

ποιος έκλεψε τα μήλα των εσπερίδων δεν ήξερε κανένα παιδί να μου απαντήσει και το χειρότερο δεν ήξερε ούτε και ο δάσκαλος τους.
Και ο Νίκος Φίλης του απαντά.
-Κύριε επιθεωρητή εσείς να κοιτάζετε την δουλειά σας.
Αυτή είναι υπόθεση της αστυνομίας.’’

Για να διευκολύνουμε και εκείνους που δεν έτυχε να ακούσουν για τους άθλους του Ηρακλή , θα διευκρινίσουμε ότι  η κλοπή των χρυσών μήλων  από τη χώρα  του Άτλαντα, είχε αίσιο και δίκαιο τέλος, αφού – με τη μεσολάβηση της Αθηνάς- επιστράφηκαν  και πάλι στον κήπο των Εσπερίδων. Τι γίνεται όμως με τα ‘’κλοπιμαία’’ του ελληνικού λαού και ποιος θα του τα δώσει πίσω;  Στη δική μας χώρα   που  διώκεται η κλοπή  του Γιάννη-Αγιάννη, παραμένουν ασύλληπτοι αυτοί που μας κλέβουν τους μισθούς και τις συντάξεις,  τη δυνατότητα της εργασίας και το δικαίωμα να ζήσουμε στην πατρίδα μας. Το χειρότερο  είναι ότι μας κλέβουν την ΕΛΠΙΔΑ ΚΑΙ ΤΟ  ΟΝΕΙΡΟ, δίνοντάς μας φρούδες ελπίδες και ψεύτικες υποσχέσεις, για ένα μέλλον που κανείς πια δεν  αναμένει  για το προβλεπτό μέλλον. Στέλνουν τα παιδιά μας για μια ακόμα φορά μετανάστες, αφού η χώρα δεν μπορεί ή  και  δεν  θέλει [για τις δικές της σκοπιμότητες] να κάνει επί τέλους κάτι για να εξασφαλίσει τουλάχιστον την επιβίωσή τους.

Η φτώχεια μεγαλώνει, η ανεργία γιγαντώθηκε, η μεσαία τάξη αποτελεί πλέον μια μακρινή ανάμνηση και οι κρατούντες συνεχίζουν να ‘’κυνηγάνε’’ τους νταβατζήδες, προσθέτοντας και βολεύοντας παράλληλα τους δικούς  τους - συμπεριλαμβανομένων των κουμπάρων.

Καταντήσαμε τελικά ένα έθνος ‘’ανάδελφο’’, όχι με την έννοια που του είχε αποδώσει ο τότε  Πρόεδρος της Δημοκρατίας, αλλά με τη σημασία του έρμου και απροστάτευτου  , αφού κανείς πια δεν μας εμπιστεύεται, για να διευκολύνει τη στήριξή μας. Όλα αυτά συμβαίνουν στη χώρα της  φαιδράς πορτοκαλέας και οι υπεύθυνοι περί άλλα τυρβάζουν και συνεχίζουν να παίζουν με το νευρικό μας σύστημα, τάζοντας συνεχώς καινούργιους παραδείσους, τη στιγμή που η ζωή μας έχει καταντήσει κόλαση.

            Βλέποντας όλα αυτά τα χάλια μας άρχισαν και οι αλυτρωτικές διεκδικήσεις των γειτόνων μας, εφαρμόζοντας το ‘’δρυός πεσούσης πας ανήρ ξυλεύεται’’ και η δική μας βελανιδιά έπεσε παταγωδώς και το άκουσαν όλοι, εκτός από την ηγεσία της χώρας. Συνεχίζουν στο ίδιο τέμπο να ισχυρίζονται ότι ζούμε καλύτερα και εμείς οι ‘’ανόητοι’’ δεν το καταλαβαίνουμε και ότι σε λίγο θα φανεί καλύτερα το έργο τους, το οποίο σημαίνει ότι ‘’το δούλεμα πάει ψιλό γαζί’’, όπως θα λέγανε και οι  ψευτόμαγκες του Ψυρρή και της πλατείας Κουμουνδούρου.

            Για να επανέλθουμε λοιπόν στο δροσερό ανέκδοτο μας, θα έλεγα ότι με αφήνουν  αδιάφορο  οι γνώσεις του κυρίου Φίλη και της λοιπής κομπανίας αλλά με ενδιαφέρει απόλυτα η γνώση τους, που οδηγεί τη χώρα στον όλεθρο και εκείνοι δεν έχασαν ούτε καν το πλατύ τους χαμόγελο. Περαστικά μας. Αντώνης Ταρνανάς

ΒΡΕ ΠΩΣ ΜΠΑΤΙΡΙΣΑΜΕ

    [ Από την παλιά επιθεώρηση  στη σημερινή πραγματικότητα]

Ο τίτλος του παλιού τραγουδιού του Μιχάλη Σουγιούλ, σε στίχους του Αλέκου Σακελλάριου, αποτέλεσε το κύριο θέμα της παλιάς ελληνικής επιθεώρησης  και μεγάλη τραγουδιστική επιτυχία μέχρι τις ημέρες μας. Οι στίχοι του σατίριζαν το κατάντημα των  σαραντάρηδων της εποχής  και τις επιπτώσεις  της ηλικίας στην εμφάνιση και την υγεία τους. Παρακολουθώντας τις συνεδριάσεις του Ελληνικού Κοινοβουλίου και της ειδικής επιτροπής ελέγχου των ‘’χαριστικών’’ δανείων, βρήκα την τέλεια μεταφορά της επιθεώρησης στον ιερό ναό της Δημοκρατίας. Η σημερινή μόνο μέρα ξεπέρασε σε παλικαρισμούς και λεξιλόγιο και την πιο ακραία μορφή της παλιάς επιθεώρησης. Αμ αυτό το ‘’κόπι πάστε’’ που μας ξεφούρνισε και πάλι ο γλωσσοπλάστης Υπουργός των ‘’τριών μέτρων κάτω από τη γη’’ τι το ήθελε; Μας έχει πείσει για την ελληνική του παιδεία και θρασύτητα και δεν χρειαζόταν να τα πει και στην αγγλική γλώσσα.

Οι συνεχιζόμενες ‘’αισιόδοξες’’ δηλώσεις Κατρούγκαλου για την ευημερία, που ο ελληνικός λαός αδυνατεί  να κατανοήσει και οι  κομματικές ερμηνείες του Συντάγματος από  στρατευμένους ‘’ειδικούς’’, ενώπιον  συναδέλφων του που ‘’χασκογελούσαν’’ και τόσα άλλα φαιδρά γεγονότα με άλλους Υπουργούς, μας πείθουν απόλυτα για την κατρακύλα  μας και  δίνουν τη χαριστική βολή στην παραπαίουσα γενικότερη εικόνα  της χώρας μας. Το ακόμα χειρότερο είναι ότι όλα αυτά τα έχουν καταλάβει και οι ξένοι και σπεύδουν να επωφεληθούν. Μυρίστηκαν ‘’ψοφίμι’’,  που περιορίζει τη γενναιότητα του στους ανήμπορους Έλληνες, ενώ αποδέχεται οτιδήποτε του προτείνουν οι δανειστές μας , οι οποίοι  γι’ αυτό μόνο τους αποδέχονται, για να ολοκληρώσουν ένα έργο που με άλλη κυβέρνηση θα είχε προκαλέσει αιματοχυσία στη χώρα.

Από την ειδησεογραφία των τελευταίων ημερών προκύπτουν και τα ακόμη χειρότερα, όπως η επίπληξη του Πρωθυπουργού μας από την κυρία Μέρκελ [δείγμα και αυτό της παιδευτικής  πλευράς του μερκελισμού], οι απαράδεκτες δηλώσεις του Αυστριακού Επιτρόπου περί ‘’τσαμουριάς’’ και πάει λέγοντας. Η οσμή της αδυναμίας μας έφθασε και στον σουλτάνο της γείτονος, που ανοικτά πλέον έθεσε θέμα Συνθήκης της Λωζάννης, την οποία αποκάλεσε ήττα της Τουρκίας. Τι νομίζετε ότι εννοεί ο πολυχρονεμένος μας φίλος, που ποντάρουμε στην ευρωπαϊκή του χρηματοδότηση για να διευκολύνει το προσφυγικό πρόβλημα; Έχουμε χάσει όλα μας τα ερείσματα στην διεθνή πολιτική σκηνή και μείναμε με τη θεωρητική  δήθεν στήριξη της Γαλλίας και Ιταλίας, που πλησιάζουν στα δικά μας οικονομικά  χάλια και των ΗΠΑ που πάντα εκφράζουν  ευχές , με την παράλληλη υπενθύμιση της αυστηρής τήρησης των υποχρεώσεών μας. Δεν ακούονται πια τα μεγαλόσχημα περί Βενεζουέλας, Αργεντινής και Βραζιλίας, αφού οι παλιοί τους  αυτοί φίλοι βρίσκονται με το ένα πόδι στις φυλακές και οι λαοί τους πεινάνε. Αλήθεια – με την ευκαιρία – τι γίνεται με εκείνους τους ‘’ποδέμος’’, που συχνά ανταλλάσαμε επισκέψεις και συνθηματολογία, στο πρόσφατο παρελθόν;

 Τώρα πια ,  ξεμείναμε  με τους δικούς μας κομματικούς ήρωες, που επιστρατεύουν τη  διχαστική τους πρακτική,  την αλληλεγγύη του κ. Καμένου και την πολλά υποσχόμενη βοήθεια, του τέως γραφικού ήρωα κάποιων  περασμένων δεκαετιών. Δεν νομίζουν οι κυβερνώντες μας ότι οι καιροί ου μενετοί και πρέπει να βρουν μια λύση ή μάλλον ‘’να τα βρουν’’ με τους ‘’ αντιπάλους τους’’ ; Είναι γνωστό πλέον ότι μόνοι τους έχουν χάσει τον ‘’μπούσουλα’’ και οδηγούνται στα βράχια, ενώ οι κρωγμοί των κοράκων  που επιβουλεύονται τη χώρα μας ηχούν έντονα στα αφτιά μας και καραδοκούν να επωφεληθούν από  τις εθνικές  μας αδυναμίες. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι, από  κάποια παλαιότερη εθνική μας αδυναμία, βρήκαν ευκαιρία οι καλοί μας γείτονες και κατέλαβαν ένα μεγάλο μέρος της Κύπρου, που ακόμα παραμένει υπό κατοχή 45 σχεδόν χρόνια.

 Ένας προκάτοχός τους, ο κ. Γ.Α.Π.,  έδωσε κάποτε το παράδειγμα, αποδεχόμενος  την αδυναμία του να κυβερνήσει, μόνο που το έκανε λίγο αργά και αφού έβαλε τη χώρα στα μνημόνια. Οι σημερινοί μας ηγέτες, με μια ανάλογη ενέργεια, θα δείξουν τουλάχιστον ότι τους έμειναν κάποια ψήγματα φιλότιμου, γιατί είναι σίγουρο ότι δεν θέλουν – τουλάχιστον συνειδητά- να βλάψουν την πατρίδα μας. Ας το κάνουν όμως όσο είναι ακόμα καιρός και πριν συμβεί η απολύτως ανεπανόρθωτη καταστροφή. Η ομολογία , έστω και της αδυναμίας, θέλει  αρετή και θάρρος και αποτελεί μοναδική  ευκαιρία  να αποδείξουν ότι τα διαθέτουν, ώστε  να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις των καιρών. Θα μπορούν άλλωστε και αυτοί να καυχώνται ότι υπέγραψαν δικό τους μνημόνιο των 85 δις, πετσόκοψαν ότι άφησαν οι προκάτοχοί τους και μας έδωσαν και το γενικότερο πολιτικό και αισθητικό στίγμα τους. Θα δείξουν τουλάχιστον έτσι ότι έμαθαν να ξεχωρίζουν τα 15μελή από τη διακυβέρνηση μιας χώρας. Όσον αφορά τη διαπλοκή και τα ΜΜΕ, ας μην επιμείνουν άλλο, αφού έδωσαν σαφή δείγματα των προθέσεων τους. Δεν ήθελαν να πολεμήσουν τα μεγάλα συμφέροντα και τη διαπλοκή – που πράγματι υπήρχε και εξακολουθεί να υπάρχει - αλλά να δημιουργήσουν τη δική  τους ανάλογη κατάσταση  και μέχρις ενός σημείου φαίνεται ότι τα κατάφεραν θαυμάσια .  Αντώνης Ταρνανάς.

ΠΑΠΠΑΔΕΣ ΚΑΙ ΠΑΠΠΑ[ΤΖΗ]ΔΕΣ

Μια χούφτα συστηματικών προπαγανδιστών της πολιτικής ηγεσίας, προσπαθεί με κάθε τρόπο, να στρέψει την προσοχή των δεινοπαθούντων  συμπατριωτών μας σε άλλα δευτερεύοντα θέματα, για να επιβάλει  την αποτυχημένη παγκοσμίως  ‘’μαρξιστική’’ άποψή της στην Ελληνική κοινωνία. Χρησιμοποιούν  προς τούτο ειδικούς  μισθοφόρους [με υπουργικές ενίοτε  αμοιβές], για να σπείρουν τα καινά δαιμόνιά τους ώστε, αφού  δημιουργήσουν τους αναγκαίους κοινωνικούς αυτοματισμούς, να προχωρήσουν στο καταστροφικό τους έργο.

            Αρχικά επιδίωξαν να ελέγξουν απόλυτα τα ΜΜΕ [ κάτι που δεν φαίνεται να τους βγαίνει αφού πιάστηκαν στη φάκα που οι ίδιοι έστησαν] και αργότερα τα έβαλαν με την Εκκλησία και τους παππάδες, τους οποίους χαρακτήρισαν από  χουντικούς μέχρι και συνεργάτες των Γερμανών φασιστών. Έχουμε δηλαδή μια επιδίωξη καθεστωτικής αλλαγής της χώρας με τη βοήθεια φανερών και κρυφών Παππάδων και με κύριο αντίπαλο την Εκκλησία και την ίδια την ιστορία, ξεχνώντας ότι όποιος τα έβαλε μαζί τους συνετρίβει, διότι έχει απέναντί του το σύνολο του ελληνικού λαού..

            Ο ένας Παππάς [κολλητός του ηγέτη μας από την εποχή των καταλήψεων] εζήλωσε τη δόξα και τον σκοταδισμό στην ενημέρωση, των αλήστου μνήμης μαρξιστικών καθεστώτων, που ταλαιπώρησαν την  Ευρώπη για δεκαετίες. Προσέτρεξαν  δε σε βοήθειά του και άλλοι οπορτουνιστές που βρίσκονται διάσπαρτοι στον έντυπο και τον ηλεκτρονικό τύπο, εκφράζοντας τον σύγχρονο κιτρινισμό, μαζί τα  κατάλοιπα προηγούμενων κιτρινοφυλλάδων. Μεταξύ των άλλων, προσέτρεξε  σε βοήθεια και συνεπώνυμός του δημοσιογράφος, που περιφέρει συστηματικά τις ‘’ιδέες’’ του στα διάφορα κανάλια, μαζί με κάποιους άλλους ‘’αξύριστους’’  σύγχρονους γκεμπελίσκους.

            Ο άλλος Παππάς λοιπόν, που θέλει να κρυφτεί αλλά η χαρά δεν τον αφήνει,  μετέτρεψε μια ‘’ατυχήσασα’’ δημοκρατική εφημερίδα σε κομματικό όργανο των τυχοδιωκτών της εξουσίας, μαζί με την ‘’υπουργογέννα’’ [τέως περιθωριακή εφημερίδα των 1.000 φύλλων] Αυγή και  την εκπρόσωπο του νέο-αυρτιανισμού  Κόντρα. Όλο αυτό το σινάφι, προσπαθεί να σιγοντάρει με κάθε θεμιτό και αθέμιτο μέσο και ασφαλώς με το αζημίωτο, την παρωχημένη ιδεοληψία του τέως ‘’υπαρκτού σοσιαλισμού’’. Ο κύριος αυτός λοιπόν δεν παραλείπει να θυμάται και παλαιότερους ομοϊδεάτες του και με την σύμπραξη και ευγενική συνεισφορά της ΕΣΗΕΑ, φροντίζουν και για την προβολή των ιδεών και κυρίως του θαυμαστού έργου του καταδικασμένου δολοφόνου Κουφοντίνα. Αυτές είναι οι επιδιώξεις των  σύγχρονων Παππα[τζή]δων και των συνοδοιπόρων τους και ας υποκρίνονται τους ευρωπαϊστές,  για να θολώσουν τα νερά. Ακολουθεί το ενδιαφέρον  δημοσίευμα του κ. Χρήστου Μαζανίτη. Απολαύστε το.

 Αντώνης Ταρνανάς

Η ΕΣΗΕΑ... καλωσορίζει τον Κουφοντίνα;

Τρίτη 27 Σεπτεμβρίου 2016, 00:02

Κοινή χρήση137

Του Χρήστου Μαζανίτη*

Τρίτη, 26 Σεπτεμβρίου 1989, ώρα 07.55 π.μ. Η τρομοκρατική οργάνωση 17 Νοέμβρη εκτελεί τον βουλευτή της Νέας Δημοκρατίας Παύλο Μπακογιάννη με τρεις σφαίρες, τη στιγμή που ετοιμαζόταν να μπει στο γραφείο του, στην είσοδο της πολυκατοικίας της οδού Ομήρου στην Αθήνα. Δύο πισώπλατες σφαίρες και μία τρίτη, χαριστική βολή την ώρα που σωριαζόταν αιμόφυρτος, ήταν αυτές που έκοψαν το νήμα της ζωής του ανθρώπου, του δημοσιογράφου, του πολιτικού, του συζύγου, του πατέρα…

27 χρόνια μετά, το Προεδρείο της ΕΣΗΕΑ, με μία πρωτοφανή στάση ετοιμάζεται να… καλωσορίσει τον αρχιεκτελεστή της 17Ν και –κατά το δικαστήριο– δολοφόνο και του Παύλου Μπακογιάννη, Δημήτρη Κουφοντίνα.

Θα μπορούσε να ήταν ένα κακόγουστο αστείο, δυστυχώς είναι η στυγνή πραγματικότητα. Ο δημοσιογράφος από την «Εφημερίδα των Συντακτών» Τάσος Παππάς θεώρησε ότι έπρεπε να καλλιεργήσει μία σχέση με τον Δημήτρη Κουφοντίνα, με τον οποίο συμφώνησε τελικά στην έκδοση βιβλίου υπό τον τίτλο: «Δημήτρης Κουφοντίνας: “13 Απαντήσεις”, Μια συζήτηση με τον Τάσο Παππά». Τι αναφέρεται μέσα στο βιβλίο αυτό; Ενδεικτικά, παραθέτω μερικούς από τους τίτλους των περιεχομένων: «Πάλι τα ίδια θα 'κανα», «Όποτε η Αριστερά συμφιλιώθηκε με τη Δεξιά εμείς χάσαμε», «Τα σχέδια καμιά φορά μένουν στα χαρτιά», «Τίποτα δεν πάει χαμένο - Όλα συνεχίζονται».

Σήμερα, λοιπόν, 27χρόνια μετά, το Προεδρείο της ΕΣΗΕΑ παραχωρεί την αίθουσα εκδηλώσεων στον 1ο όροφο για την παρουσίαση του νέου βιβλίου του Κουφοντίνα, στις 14 Οκτωβρίου.

Στην περασμένη συνεδρίαση του ΔΣ, στις 20 Σεπτεμβρίου, μόλις υπέπεσε η αίτηση παραχώρησης στην αντίληψή μου, έθεσα εκτός ημερήσιας διάταξης το θέμα, καθώς και τις έντονες αντιρρήσεις μου. Και κάπου εδώ ήρθε η ψυχρολουσία. Κάποιοι από το Προεδρείο δυσανασχέτησαν επειδή θέτω θέματα προς συζήτηση εκτός ημερήσιας διάταξης (σ.σ. το καταστατικό το επιτρέπει) και ο Πρόεδρός τους έσπευσε να πάρει τον λόγο για να εκφράσει την άποψή του ότι τάσσεται κατά της βιβλιοαπαγόρευσης κι ότι το εν λόγω βιβλίο αποτελεί προϊόν δημοσιογραφικής δουλειάς. Βεβαίως και αρνήθηκαν να τοποθετηθούν όλοι και φυσικά ούτε λόγος για να τεθεί το θέμα σε ψηφοφορία. Η υπόσχεση ότι θα ερχόταν το θέμα προς συζήτηση στην επόμενη συνεδρίαση ουδέποτε τηρήθηκε. Είναι προφανές ότι πάνε στα μουλωχτά, υπόγεια, να υποβιβάσουν το θέμα και να υποδεχθούν με… τιμές τις ιδέες του αρχιδολοφόνου.

Υπογράμμισα και θύμισα, λοιπόν, στο Προεδρείο της ΕΣΗΕΑ τα εξής:

1. Ποτέ δεν ετέθη από κανέναν θέμα απαγόρευσης κυκλοφορίας οποιουδήποτε βιβλίου. Αλλά δεν είναι δυνατόν να παραχωρείται αίθουσα της ΕΣΗΕΑ για την παρουσίαση βιβλίου ενός αμετανόητου δολοφόνου. Υπάρχουν εκδοτικοί οίκοι και αίθουσες που μπορούν να αναλάβουν να φέρουν σε πέρας αυτήν την «υποχρέωση».
2. Θύμισα, για πολλοστή φορά την εισήγησή μου ότι η ΕΣΗΕΑ πρέπει να διοργανώσει ειδική εκδήλωση για τη μετά θάνατον απόδοση τιμών στον Παύλο Μπακογιάννη, ο οποίος δύο φορές έκανε αίτηση για να γίνει μέλος όσο ήταν εν ζωή και απορρίφθηκε! Είναι η 5η φορά που φέρνω προς συζήτηση το εν λόγω αίτημα. Ο Παύλος Μπακογιάννης ήταν δημοσιογράφος. Κατά τη διάρκεια της δικτατορίας ήταν η ελληνική φωνή της Deutsche Welle. Ήταν η φωνή του αντιδικτατορικού αγώνα. Πριν 2 χρόνια, κατά τη διάρκεια σειράς εκδηλώσεων για τα 100 χρόνια της ΕΣΗΕΑ, στον πρώτο όροφο, σε ειδική προθήκη υπήρχε ξεχωριστό αφιέρωμα για τον Παύλο Μπακογιάννη. Αυτόν, που ακόμη η ΕΣΗΕΑ δεν έχει εγγράψει τιμητικά ως μέλος της μετά θάνατον. Για ακόμη μία φορά, λοιπόν, σε αυτό το αίτημα εισέπραξα ένα «θα το δούμε».

Δεν είναι η πρώτη φορά που η αίθουσα εκδηλώσεων της ΕΣΗΕΑ παραχωρείται για την παρουσίαση βιβλίου τρομοκράτη της 17Ν, με τις ευλογίες ορισμένων –που είναι και στο παρόν Προεδρείο. Ήταν Μάιος του 2014 όταν και πάλι δόθηκε η αίθουσα του 1ου για την παρουσίαση του βιβλίου του Σάββα Ξηρού. Τότε ήμουν εκλεγμένο μέλος του Μεικτού Συμβουλίου. Έθεσα τότε τις έντονες ενστάσεις μου, τις οποίες υιοθέτησε η συντριπτική πλειοψηφία του Μεικτού. Κι όμως, το ΔΣ της ΕΣΗΕΑ είχε άλλη άποψη.

Όπως τότε, έτσι και σήμερα, η παράταξη του στρατευμένων του ΣΥΡΙΖΑ, με τους «φρέσκους» ετερόκλητους συνοδοιπόρους τους, φέρονται έτοιμοι να παραχωρήσουν το ιστορικό κτήριο της Ένωσης για τη διάδοση αιματοβαμμένων ιδεών, των αμετανόητων στυγερών –κατά συρροή– δολοφόνων.

Χθες ήταν η θλιβερή επέτειος από τη δολοφονία του Παύλου Μπακογιάννη. Σήμερα είναι μια μαύρη ημέρα για τη δημοσιογραφία…

* Ο κ. Χρήστος Μαζανίτης είναι μέλος του Δ.Σ. της ΕΣΗΕΑ.

Αρχή φόρμας

Στοιχεία Σύνδεσης

Όνομα Χρήστη

Κωδικός

Σύνδεση

Τέλος φόρμας

Είστε νέο μέλος;   ΚΑΝΤΕ ΕΓΓΡΑΦΗ ΕΔΩ

Κοινή χρήση137