ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ EUROGROUP

        [ Συμβολισμοί  με  Υλακές]

Από το χθεσινό διάγγελμα του κ. Πρωθυπουργού, βγαίνει επί τέλους μια ανακούφιση, ότι έκαναν την τελική κυβίστηση και δεν μπορούν να μας βλάψουν περισσότερο – πέραν των όσων έχουν υπογράψει και δεσμεύουν τη χώρα μας μέχρι και το 2060. Ευπρόσδεκτη η παραμονή μας εκεί που ιστορικά ανήκουμε και είναι καιρός να συμβάλουμε και εμείς, ώστε αυτή η κοινότητα να γίνει αλληλέγγυα σε όλους τους λαούς της. Δεν νομίζω ότι υπάρχει καλόπιστο άτομο που περίμενε κάτι καλύτερο από αυτούς που μας κυβερνούν και έρχομαι αμέσως στους συμβολισμούς.

Πρώτος και βασικότερος ότι το διάγγελμα δεν έγινε   στο μέγαρο,  ίσως γιατί φοβήθηκε  μην τον πλακώσει η στέγη. Όχι γιατί είπε ψέματα – αυτό το κάνει συνεχώς – αλλά γιατί  οι κωλοτούμπες, απαιτούν χώρο ελεύθερο και  έτσι επέλεξε τον κήπο. Εδώ λίγο μιμήθηκε ανάλογες εικόνες Καστελόριζου, του Γ.Α.Π. ,αλλά ο πολύς ρομαντισμός κρύβει και τις παγίδες του. Απάνω στο κρεσέντο του [ 2΄.55΄΄ του βίντεο] παρεμβάλλονται  σκυλογαυγίσματα από σκυλάκι της ‘’Αυλής’’, που ούτε αυτό δεν άντεξε τα όσα άκουγε ο λαός. Ήταν όταν ο ηγέτης  έλεγε ‘’ Τώρα είναι η ώρα να προωθήσουμε τις μεγάλες τομές που έχει ανάγκη η ελληνική οικονομία και κοινωνία. Να χτίσουμε πάνω σε ισχυρά θεμέλια ένα μοντέλο παραγωγής και διανομής, ένα μοντέλο της δίκαιης ανάπτυξης.’’ Αλλά και τα σκυλάκια – έστω και αυτά των μεγάρων – έχουν τη λογική  τους, γιατί  όταν  άκουσε ‘’να αφήσουμε πίσω μας την Ελλάδα της αναξιοπιστίας, της διαφθοράς, των πελατειακών σχέσεων και των σκανδάλων’’, σιώπησε απότομα ίσως γιατί το εξέλαβε ως  αυτοκριτική και φοβήθηκε να μην το πάρει η μπάλα των ένοχων και των ενοχών .

Ανάλογος είναι και ο συμβολισμός της ‘’λήψης αποστάσεων’’ από τον πρωθυπουργικό ‘’Οντά’’, αφού βλέπει σιγά-σιγά ότι τίποτα δεν του βγήκε από όσα  προγραμμάτισε για το μέλλον της χώρας και κυρίως το δικό του. Έγινε και αυτός μνημονιακός,γερμανοτσολιάς, στα τέσσερα και όλοι τον κατάλαβαν, ακόμα και οι ‘’κουτόφραγκοι’’ που του έβαλαν το δίλημμα ‘’να φύγει με ελικόπτερο ή μεν την ουρά στα ‘’σκέλια’’. Προτίμησε το δεύτερο και αυτή είναι η μεγαλύτερη υπηρεσία που άθελά του πρόσφερε στην άμοιρη αυτή χώρα. Παρά τα  αρχικά τους ‘’επαναστατικά’’ σχέδια και τους ζουρνάδες’’, προσγειώθηκαν στη πεζή πραγματικότητα  και κατάλαβαν τα ‘’φούμαρα’’ που πούλησαν στον  πεινασμένο και προδομένο αυτό λαό, τάζοντας του ‘’φρούδες ελπίδες’’ και κλέβοντας όχι μόνο την ψήφο του αλλά και τα όνειρά του. Ουφ !! Αυτό  ήταν,  πέρασε και για τα όσα πρόσθετα χρεωθήκαμε – το λέει ένας παθών συνταξιούχος- θα βρεθούν οι ένοχοι, γιατί όλοι κρίνονται και κυρίως από την ιστορία. Ο εταίρος στην Κυβέρνηση, ο κ. Καμένος,  έσπευσε να του απονείμει τα εύσημα με την πολυπόθητη γραβάτα, που απηχεί απόλυτα και την αισθητική τους. Ο δεύτερος κάπου δείλιασε και έριξε όλο το φταίξιμο στον ανήλικο γιό του και αυτό κάνει τη γκάφα γελοιότητα και δείχνει ποιοι μας κυβερνούν, που είναι έτοιμοι για την καρέκλα τους να θέσουν βορά στα δημόσια μέσα ακόμα και τα παιδιά τους. Έτσι σ’ όλο τον κόσμο , δεν είμαστε μόνο αναξιόπιστοι αλλά τώρα πια και περίγελος και είναι καιρός – αν έχει μείνει λίγο φιλότιμο- να μας αδειάσουν τη γωνιά όσοι δεν έχουν τσίπα. Αντώνης Ταρνανάς

Η γραβάτα αυτή αντιπροσωπεύει το δώρο του κ. Καμένου στο σύντροφο Πρωθυπουργό για τις επιτυχίες του.

ΑΡΧΑΙΑ ΚΑΙ ΝΕΩΤΕΡΗ ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ

         Σύγχρονοι Μίδες και Γεωργαλάδες

 Ο Καρλ  Μαρξ [1818-1883], Γερμανός φιλόσοφος με την μεγαλύτερη, ίσως, επιρροή στην παγκόσμια ιστορία , έζησε διωκόμενος, σε διάφορες χώρες της Ευρώπης και από το 1849 κατέφυγε, στο Λονδίνο. Το 1848 εξέδωσε μαζί με τον Ένγκελς το "Κομμουνιστικό Μανιφέστο". Η φιλοσοφία του διατυπώθηκε κυρίως στο μνημειώδες έργο του "Το Κεφάλαιο", όπου , μεταξύ άλλων αναφέρεται ότι ‘’Η ιστορία επαναλαμβάνεται την πρώτη φορά σαν τραγωδία και τη δεύτερη σαν φάρσα.’’

Ανατρέχοντας στη  Μυθολογία   και τη σύγχρονη ιστορία μας, μένω σε δυο ονόματα, του Μίδα και του Γεωργαλά, που συνδέονται διαχρονικά  με όσα βιώνουμε σήμερα, απ’ άκρου σε άκρο της χώρας. Αρχίζω με τον Φρύγα Βασιλιά,  που η απληστία του για πλούτο,  δύναμη και εξουσία, τον οδήγησε να ζητήσει από τον θεό Διόνυσο – σαν αντάλλαγμα – ό,τι πιάνει να γίνεται χρυσός και η επιθυμία του πραγματοποιήθηκε. Όταν όμως έφθασε η ώρα του φαγητού, με το άγγιγμα γινόταν και αυτό χρυσός, με αποτέλεσμα να ζητήσει εκ νέου τη βοήθεια του θεού, που του συνέστησε να λουσθεί στον Πακτωλό ποταμό, που έκτοτε έγινε συνώνυμος με τον χρυσό και την ευδαιμονία.

Κάτι ανάλογο συνέβη και στις μέρες μας, με τον δικό μας ‘’Μίδα’’, που όλα του πήγαιναν ‘’αριστερά’’. Ο  Ελληνικός λαός του έδωσε, χωρίς κανένα αντάλλαγμα,  εξουσία και δύναμη  να σώσει την Ελλάδα, απ’ τους προκατόχους του  ‘’ληστές και γερμανοτσολιάδες’’ και τους κακούς τους δανειστές που είχαν την απαίτηση ‘’ να πάρουν  τα λεφτά τους’’. Ανέβαλε το σκίσιμο των μνημονίων και τα νταούλια με τους ζουρνάδες που θα υποχρέωναν τους κακούς Ευρωπαίους να στροβιλίζονται στους δικούς μας ρυθμούς και όλα τα πήρε πίσω. Πίσω ο 13^ος μισθός, πίσω οι κόκκινες γραμμές πίσω και κάθε αντίρρηση στα ξένα κελεύσματα με υποταγή και υπογραφή σε όσα του ζητούσαν. Το αποτέλεσμα μηδέν και όφελος κανένα.

Πέραν αυτού όμως, με ό,τι και όσους καταπιάστηκε, του πήγαν όλα ‘’στράφι’’ και όχι μόνο στη χώρα μας αλλά και στα ιδανικά   του πρότυπά του εξωτερικού . Όλοι οι ομοϊδεάτες της Βραζιλίας [Λούλα ντα Σίλβα, Ντίλμα Ρουσέφ, ακόμα και ο νέος Πρόεδρος ,Μισέλ Τέμερ] είναι υπόδικοι  για καταχρήσεις, ο Νικολάς Μαδούρο κατηγορείται από τη Γενική Εισαγγελέα για παρενόχληση και ο λαός πεινάει και είναι στους δρόμους. Στη Ισπανία οι Ποδέμος είδαν τα χάλια μας και άλλαξαν ρότα, αφού πρώτα υπέστησαν πολιτική καθίζηση , όπως και ο φίλος μας κ. Ολάν που παρά την παραίτησή του, το κόμμα του  που εξαφανίστηκε. Το κακό είναι ότι ο  δικός μας Πακτωλός δεν έχει  ψήγματα χρυσού να σώσει την κατάσταση , δεν έχει καν νερό  για  λούσιμο, να διώξει από πάνω μας τα όσα μας βαρύνουν. Έτσι,  ξαναγυρίσαμε   σε μεθοδεύσεις νέων Γεωργαλάδων, που είναι διάσπαρτοι παντού. Τους συναντάμε στα  έντυπα και ηλεκτρονικά κομματικά  όργανα και την ΕΡΤ, σε ‘’χρωματιστούς ‘’ ραδιοσταθμούς και σε ιστοσελίδες που ‘’ζέουν και ζέχνουν’’ από ιδέες ‘’σκούρων’’ εποχών , που νομίζαμε ότι είχαν περάσει ανεπιστρεπτί, κι όμως κάναμε λάθος.

Τώρα τι απομένει; Από τη μια μεριά αναβάλουμε καθημερινά της χώρας την Ανάσταση και  την απειλή της γραβάτας, αρκούμενοι σε ψίχουλα μιας κάποιας αόριστης περιγραφής για το χρέος, σαν αυτή που μας είχαν δώσει και το 2012 , αλλά φως δεν φαίνεται. Παρά την επιστράτευση των νέων ‘’συριζολόγων’’, δεν πείθεται πια κανείς και ενδεχομένως η απώλεια του αειμνήστου Γεωργαλά, στερεί τον κύριο ‘’στα τέσσερα’’ από μια πρόσθετη βοήθεια ή συμβουλή – όπως  φαίνεται σε παλιότερο δημοσίευμα ‘’ Η θέση του για τον κοινοβουλευτισμό δεν τον εμπόδισε να συνεργάζεται με εκπροσώπους του Κοινοβουλίου, καθώς όπως χαρακτηριστικά απαντά σε ερώτηση δεν συνεργάστηκε με τη ΝΔ: «Με τη ΝΔ όχι. Μεμονωμένα με βουλευτές. Με τον Πάνο Καμμένο. Τον συμβουλεύω, γράφω τους λόγους του…».

Λίγες ημέρες μετά την δημοσίευση της συγκεκριμένης συνέντευξης, ο Γεώργιος Γεωργαλάς διαμαρτυρήθηκε ότι αγνοήθηκαν οι θέσεις του, με επιστολή που εστάλη από το γραφείο τύπου του τότε βουλευτή της ΝΔ Πάνου Καμμένου’’.  Τελικά τι αναμένουμε, τραγωδία ή φάρσα;  Αντώνης Ταρνανάς

     

ΤΟ ΣΥΝΔΡΟΜΟ ΤΗΣ ΣΥΣΤΗΜΑΤΙΚΗΣ ΨΕΥΔΟΛΟΓΙΑΣ

Με αφορμή ένα άρθρο στην ΑΥΓΗ του κυρίου Πέτρου Κατσάκου από τις 8 Μαρτίου και μια σκόπιμη  καθυστέρηση σχολιασμού  εκ μέρους μου, μήπως και ανανήψουν από τον λήθαργο, αισθάνθηκα την πρόκληση να γράψω λίγα λόγια. Θέλω να θυμίσω και στους δυο  [έντυπο και συντάκτη] ότι διυλίζουν και κώνωπα και καταπίνουν ολόκληρη   την κάμηλο, χωρίς αιδώ και τσίπα. Ο συντάκτης μου είναι αρκετά γνωστός και τον θεωρώ έντιμο σαν άνθρωπο και δημοσιογράφο. Τον ίδιο ίσχυε για την ΑΥΓΗ, πριν πάρει την κουτάλα, οπότε παραμέρισε όσα ‘’πίστευε;’’  και διακήρυσσε στο αναγνωστικό της κοινό , για την αριστερή της ηθική και άλλα ‘’κουραφέξαλα;’’.

Δεν έχω καμιά αντίρρηση για τις υπερβολές  και τους χαρακτηρισμούς του άρθρου [που παραθέτω αυτούσιο], αλλά λυπάμαι που διέλαθε της προσοχής τους το μεγαλύτερο και διαρκές  ψέμα  που όλοι μαζί  βιώνουμε, ενώ εκείνοι προτίμησαν το έλασσον, γιατί έτσι τους βολεύει. Ξέρω υπάρχουν συμφέροντα, παρωπίδες  και ιδεοληψίες, αλλά υπάρχουν και όρια που αν τα ξεπεράσεις δεν σε πιστεύει πια κανείς και γίνεσαι ρεζίλι κι εγώ σαν απλός γέρων  Έλληνας δεν δέχομαι αυτή την ταπείνωση και αναξιοπιστία – πέρα από το πρόσθετο οικονομικό κόστος. Το ένα ψέμα φέρνει το άλλο και είναι ντροπή να συκοφαντείται μια χώρα ολόκληρη για ‘’τρία ζευγάρια μεταξωτές κάλτσες’’  που έγραφε ο Παντελ. Ρομανώφ 85 χρόνια πιο παλιά. Δεν θέλω και ούτε με παίρνει ο χώρος , να απαριθμήσω τα χίλια τόσα ψέματα, που αποτελούν παράδειγμα προς αποφυγήν για τις επόμενες γενιές. Η συστηματική τους πλέον αποσιώπηση – γιατί διάψευση δεν γίνεται αφού έχουν καταγραφεί – αποτελεί συνειδητή επιλογή και συνεπώς συνενοχή,  που αίρει  τα ενδεχόμενα  ελαφρυντικά, και  πρέπει να  προβληματίζει κάθε ‘’ νοήμονα’’ άνθρωπο.

Ο σκοπός δεν αγιάζει πια τα μέσα, με τα συγχωροχάρτια που έδιναν  οι Καθολικοί το μεσαίωνα ,  διότι από τότε μεσολάβησε η αναγέννηση και ο διαφωτισμός και είναι συντηρητισμός ένα τέτοιο πισωγύρισμα που δεν τιμά κανένα.  Κυρίως όμως δεν τιμά όσους αυτοαποκαλούνται  προοδευτικοί, ενώ τα έργα και οι σκέψεις τους  ‘’μυρίζουν’’ σκέτη μούχλα. Τα λίγα αυτά λόγια μου ξέρω δεν πιάνουν τόπο, σε μια αδηφάγο κοινωνία που τείνει να μιμηθεί το ομώνυμο  ζώο gulo gulo,που οι ειδικοί ισχυρίζονται πως τείνει να εξαφανιστεί στις νότιες περιοχές , αλλά  τελικά διαψεύδονται.  Αντώνης Ταρνανάς

Ακολουθεί το άρθρο του κυρίου Κατσάκου

‘’’’Δεν πρόλαβε να πάει ο Γιώργος Κιμούλης στο Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος και ορισμένοι έσπευσαν να τον υποδεχτούν με ένα ψέμα τόσο χονδροειδές και καραμπινάτο, που θα νόμιζε κανείς πως θα έμενε στα αζήτητα της διαδικτυακής πλάκας και μέχρις εκεί. Με 236 προσλήψεις κηπουρών χρέωσαν τον νέο πρόεδρο του Διοικητικού Συμβουλίου του ιδρύματος και με μια πλαστογραφημένη προκήρυξη έριξαν το δόλωμα στο Ίντερνετ και όποιος τσιμπούσε. Για την αναπαραγωγή του “σκανδάλου” φρόντισαν κάποιοι γνωστοί και μη εξαιρετέοι μακελάρηδες του Διαδικτύου με ειδίκευση στην ακροδεξιά συνωμοσιολογία, διακινώντας μάλιστα και το αποκαλυπτικό έγγραφο που αποδείκνυε το αληθές περί της προκήρυξης “1Κ/2017” βάσει της οποία θα προσλαμβάνονταν 236 κηπουροί στο Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος.

Μια σύντομη έρευνα τόσο στα αρχεία του ΑΣΕΠ όσο και του ΚΠΙΣΝ ήταν αρκετή ώστε να αντιληφθεί ο κάθε “κακόπιστος” πως ουδέποτε υπήρξε τέτοια προκήρυξη και το ειδησεογραφικό λαβράκι ήταν ακόμη μια περίπτωση “fake new”, κοινώς ακόμη μια μαϊμού του Διαδικτύου. Και μάλιστα κακής ποιότητας, μια και ο κατασκευαστής είχε πιαστεί αδιάβαστος κατά τη διάρκεια της παραποίησης των στοιχείων. Η πλαστογραφημένη προκήρυξη αναφερόταν στην “πλήρωση 236 θέσεων Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης (ΠΕ) του κλάδου ΚΗΠΟΥΡΩΝ” με τον κατασκευαστή της να αγνοεί πως σε αυτού του είδους τα έγγραφα ως ΠΕ αναφέρονται οι υποψήφιοι Πανεπιστημιακής Εκπαίδευσης και όχι οι απόφοιτοι δημοτικού. Ψιλά γράμματα, όμως, αυτά για όσους ήθελαν να ρίξουν άδεια για να πιάσουν γεμάτα. Και δυστυχώς τα κατάφεραν. Γιατί, μαζί με τους “χάνους”, τσίμπησαν και κάτι “λαβράκια” πανεπιστημιακής εκπαίδευσης και βάλε.

Είναι μνημειώδες, για παράδειγμα, το άρθρο - καταπέλτης του συνταγματολόγου, πρώην πρόεδρου της Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς και πρώην ευρωβουλευτή του ΠΑΣΟΚ, Κώστα Μποτόπουλου, που μέσω της ιστοσελίδας “Μεταρρύθμιση” κατακεραύνωσε για το σκάνδαλο την κυβέρνηση και τον Γιώργο Κιμούλη προσωπικά, ευχόμενος μάλιστα στον τελευταίο και “καλό πότισμα” στους “κρεμαστούς κήπους του ΚΠΙΣΝ”. Όποιος είχε την τύχη να το διαβάσει θα πρέπει να σήκωσε τα χέρια ψηλά. Κοτζάμ καθηγητής πανεπιστημίου και σπατάλησε τον χρόνο του αρθρογραφώντας επί ενός ψέματος τόσο χοντροκομμένου, που μόνο ως κακόγουστο αστείο θα μπορούσε να εκληφθεί; Το πήρε μάλιστα τόσο στα σοβαρά ο πρώην ευρωβουλευτής, που θεώρησε χρήσιμο να κάνει και μια ιστορική αναδρομή, εξηγώντας μας πως η λέξη «κηπουροί» αφορά ένα “είδος απολύτως απαραίτητο στη ζουγκλοειδή πατρίδα μας, στην υπηρεσία παλιότερα του άνακτος, πολιτικού τέκνου εγχωρίου κινήματος αργότερα, της αριστοκρατικής Πρώτης Φοράς Αριστεράς τώρα”. Και εκεί ο αναγνώστης σήκωσε τα χέρια ακόμα πιο ψηλά. “Ε, αφού το λέει κοτζάμ συνταγματολόγος, έτσι θα είναι” σκέφτηκε ο παραδομένος αναγνώστης και έστειλε στον αγύριστο και την κυβέρνηση, και τον Κιμούλη με τους κήπους και τους 236 κηπουρούς του.’’’’

ΜΙΑ ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΦΑΡΜΑ ΤΩΝ ΖΩΩΝ

            Υπαναχώρηση ή κυβίστηση;

                              

Δεν πρόκειται να ισχυρισθώ , ότι μου ζήτησαν πολλοί να συνεχίσω όπως παλιά να γράφω για τα στραβά και ανάποδα. Αυτό το κάνουν ψεύτες που ψάχνουν για προσχήματα που τελειωμό δεν έχουν. Μόνος μου έτσι έκρινα και για να προλάβω μια νέα  ενόχληση, θα περιορίσω πιο πολύ τη λίστα των αποδεκτών και αν παρά ταύτα εξακολουθώ να ενοχλώ, έχουν πολλές επιλογές για να με αποφύγουν. Ένας γνωστός   δημοσιογράφος, που θεωρεί εαυτόν κάτοχο της μοναδικής αλήθειας, σκέφθηκε να μου αποκλείσει την πρόσβαση στο e-mail  της εκπομπής του, ίσως γιατί δεν άντεξε να υπάρχουν και άλλες  σκέψεις. Δεν θα  αναφερθώ στο όνομα  ή στην εκπομπή του, που  παρακολουθώ  συχνά  αλλά πιστεύω,  ότι αυτή του η ενέργεια  είναι  μορφή του  ρατσισμού.

Στα τελευταία μου κείμενα είχα δηλώσει ότι αναστέλλω – προσωρινά – τα πολιτικά μου σχόλια γιατί δεν θέλω να ενοχλώ γνωστά και οικεία  πρόσωπα, που ακόμα δεν έχουν πεισθεί για το κακό που γίνεται σε βάρος αυτής της  έρμης χώρας. Ίσως δεν άντεξα πολύ , αφού τα γεγονότα είναι αμείλικτα και η σιωπή εκλαμβάνεται ως αδυναμία ενίοτε δε και ως αποδοχή. Πρόκειται απλά για μια νέα  ‘’αναστολή’’, αφού στην ηλικία μου μπορεί να μην προλάβω να πω όσα αισθάνομαι που οι πολλοί τα ‘’κρύβουν’’ κάτω από το χαλί. Ακόμα και αν θεωρηθεί ως  υπαναχώρηση,  δεν είναι ωφελιμιστική ούτε βλάπτει κανένα, όπως συμβαίνει με τις ατιμωτικές πια  – γι’ αυτούς και για τη χώρα -   ανεξέλεγκτες πλέον  κυβιστήσεις, εκείνων που μας κυβερνούν .

Σημερινό μας θέμα αποτελεί  ο ρατσισμός στην νέα φάρμα των  ζώων, όπου κατά τον Όργουελ,  κυβερνούν τα γουρούνια.  Παίρνω πάντα στα σοβαρά όσα συμβαίνουν στη Βουλή και αισθάνομαι ως παρίας , άτομο παρακατιανό, άλογο , υποδεέστερο και της γης κολασμένος ,  που δεν μετράει η γνώμη του ούτε και η λογική του.  Μια συγκυριακή συγκατοίκηση αποφασίζει τι είναι σωστό και δίκαιο, αρκεί να ζουν αυτοί καλά και να κρατούν τους θώκους τους. Μέσα στο Κοινοβούλιο, ένας ‘’βολευτής’’ της  συγκυβέρνησης άστραψε και βρόντηξε στην ειδική Επιτροπή κατά του εκπροσώπου του ελληνικού φόρουμ μεταναστών και βρήκε συμπαράσταση από ‘’βολευτή’’ του αδελφού κόμματος της Χρυσής Αυγής. Το ακόμα χειρότερο είναι ότι δεν τον  καταδίκασε  κανένας από  το κόμμα  ή την Κυβέρνηση, όπως θα έκαναν αν κάποιος ‘’γερμανοτσολιάς’’ έκανε κάτι ανάλογο. Φαίνεται ότι ρατσισμός θεωρείται μόνο  ό,τι ενοχλεί την Κυβέρνηση στο τελικό ξεπούλημα και σ’ όποιες ιδεοληψίες τους θέλουν να επιβάλουν. Θεωρείται πλέον ρατσισμός, η λέξη  αντράκι, άντρας, θηλυπρεπής ή ό,τι άλλο σχετικό και δεν  κάνει εντύπωση η ένταξη των συνταξιούχων  σε Νόμο που αφορά τα ψάρια, για να διευκολύνουν την άμεση ψήφιση όλων των προαπαιτούμενων, χωρίς να ανοίξει μύτη. Αυτό δεν το λένε  ρατσισμό, αλλά σκληρή και μεθοδική διαπραγμάτευση!!!

 Στη χθεσινή συζήτηση, σε Νόμο για την αλιεία συμπεριέλαβαν όσα  πετσοκόβουν ό,τι απόμεινε από  μισθούς και συντάξεις, ενώ η αρμόδια Υπουργός με το νέο  μοντελάκι της, διευκρίνισε ότι δεν  είναι νέα περικοπή, αλλά πάγωμα για ένα ακόμα χρόνο της παλιάς. Δεν φτάνει ότι  ‘’κλέβουν’’  τα ρέστα μας, παίζουν με τη νοημοσύνη μας και την  υποτιμούν, ελπίζω όχι για πολύ, γιατί enough it’s enough, που λέγανε και στη χώρα του brexit, πριν καταλάβουν τι τους συνέβη. Αντώνης Ταρνανάς

ΑΛΛΑ ΛΟΓΙΑ Ν ΑΓΑΠΙΟΜΑΣΤΕ

Η φράση αποδίδεται στον Στρατηγό Μακρυγιάννη, όταν σε μια συνάντησή του με τον Στρατηγό Καλλέργη και τον νεοφερμένο τότε από την Ευρώπη Κώστα Αντύπα, τέθηκε θέμα Συντάγματος, που θα ζητούσαν από τον βασιλιά Όθωνα. Ο Αντύπας, που δεν είχε ακόμα επηρεαστεί  από τις εσωτερικές έριδες της χώρας και πιο αποστασιοποιημένος, διαφώνησε με την  λύση του ζητήματος και πρότεινε να αναβάλουν τη συζήτηση, γιατί ‘’ οι πολίτες δεν ήταν ακόμα ώριμοι για να δεχθούν και να τηρήσουν Σύνταγμα’’. Τότε ο Μακρυγιάννης ενοχλημένος από την τροπή που πήρε η συζήτηση, είπε το ‘’άλλα λόγια ν’ αγαπιόμαστε’’, για να μην τσακωθούνε.

Το ίδιο έκανα και εγώ στο τελευταίο άρθρο μου, κι έδωσα  ‘’τόπο στην οργή’’, αφού η αλήθεια βιώνεται απ’ τον καθένα χωριστά και την καταλαβαίνουμε την ώρα του ‘’λογαριασμού’’. Μόνο για διευκόλυνση σας στέλνω ένα απόσπασμα του τελευταίου άρθρου μου, που είχε μακράν τη μεγαλύτερη αναγνωσιμότητα στην ιστοσελίδα μου, κυρίως  στις ΗΠΑ και την Ευρώπη. Με την ευκαιρία σημειώνω, τη φράση του Αντύπα, που ισχύει ακόμα και σήμερα και   ταλανίζει δυστυχώς  τη χώρα μας κοντά δύο αιώνες Πότε επί τέλους θα μας αφήσουν να ωριμάσουμε σαν λαός, σεβόμενοι τους Νόμους και το Σύνταγμα και όχι τα κελεύσματα των  κατά καιρούς λαϊκιστών;

‘’’’Κάνοντας αυτοκριτική, ζητώ συγγνώμη από οικεία πρόσωπα και αγαπητούς μου φίλους, για την ενόχληση που ενδεχομένως τους προκάλεσα, αφού οι υπεύθυνοι μόνιμα θα κωφεύουν. Διακόπτω λοιπόν – έστω και προσωρινά- τα σχετικά μου πολιτικά και όχι κομματικά  σχόλια, χωρίς να παίρνω πίσω ούτε κεραία από αυτά που έχω ήδη γράψει. Κρατήστε όλα τα κείμενα –  για να με διαψεύσετε – και αργότερα θα γίνει πιο σαφές αν έχω ή όχι δίκιο, ευχόμενος το δεύτερο. Τότε θα γίνει νοητό ότι δεν είμαι εγώ που  ενοχλούσα αλλά αυτά που έκρινα και οι όποιες παρωπίδες δεν άφησαν τα μάτια σας να δούνε  την αλήθεια. Θα πω για μια ακόμα φορά – έστω την τελευταία - ότι η εμπειρία δεν αγοράζεται ούτε αποκτιέται σε σπουδές. Είναι κατάκτηση ζωής και σχετίζεται αποκλειστικά με  προσωπικά βιώματα στο σύνολο του χρόνου. Συμπυκνωμένη εμπειρία δεν έχει ακόμα εφευρεθεί ούτε πουλιέται πουθενά . Είναι η ίδια η ζωή μας στο πέρασμά της  , που αποτελεί  και τη μοναδική   ανταμοιβή για τα παθήματά μας.’’’’

Η ιστοσελίδα μου θα παραμείνει  ενεργή.

Αντώνης Ταρνανάς

ΠΑΡΩΠΙΔΕΣ ΚΑΙ ΑΥΤΟΚΡΙΤΙΚΗ

          [Μια έσχατη ενόχληση]

Οι παρωπίδες είναι δερμάτινες καλύπτρες που τίθενται ανά ζεύγος πλευρικά των ματιών των ‘’ζεμένων’’ ζώων με σκοπό να περιορίζουν το πλάγιο οπτικό πεδίο για  να βλέπουν κατευθυνόμενα. Πρόκειται για την απόλυτη ‘’καθοδήγηση’’ στον  δρόμο που ορίζει ο ηνίοχος, χωρίς το ’’ζώο’’  να βλέπει άλλες επιλογές. Έτσι ακριβώς λειτουργούν και οι άνθρωποι που ‘’επέλεξαν’’ ή άθελά τους  φόρεσαν παρωπίδες, αφού δεν μπορούν ή δεν θέλουν να βλέπουν πέρα και έξω από συγκεκριμένους στόχους, που οι συνθήκες της ζωής τους έκαναν να αποδεχθούν  ή είναι αιθεροβάμονες.

 Πολλές φορές αποφεύγουμε οι ίδιοι όσα συμβαίνουν  γύρω μας, από ανασφάλεια μήπως διαψευσθούμε στις αρχικές προβλέψεις μας. Μας τρομάζει η απομυθοποίηση και ζούμε  το απατηλό μας όνειρο από φόβο να αντικρίσουμε την πραγματικότητα κατάματα . Όσοι μας λένε μια  άλλη  αλήθεια είναι βαλτοί ή αφελείς και τους αμφισβητούμε. Όταν όμως με τον καιρό  πέσουν οι παρωπίδες και ανοίξει ο ορίζοντας, χρειάζεται αρκετός καιρός    να ξαναδούμε ‘’καθαρά’’, γιατί τα μάτια  και ο νους χρειάζονται προσαρμογή. Προσαρμογή χρειάζεται ακόμα και ο εγωισμός για να δεχθούμε πράγματα που δεν  ‘’βλέπαμε’’ ή είχαμε απορρίψει.

Η αμφισβήτηση είναι υγεία για τους νέους και αποτελεί το κίνητρο να βρούνε νέους δρόμους για μια καλύτερη ζωή γι’ αυτούς και για τους άλλους. Όμως δεν πρέπει να είναι άκριτη μια τέτοια  επιλογή αλλά  να ελέγχει αν συμφωνούν τα λόγια με τα έργα κι αν τελικά είναι ‘’μπορετά’’. Ζούμε σε γκρίζες εποχές και παίζονται στις πλάτες μας περίτεχνα και πονηρά παιχνίδια, με κίνητρα  ιδιοτελή, δογματισμούς, απάτες και αυταπάτες. Προσωπικά δεν προσδοκώ τίποτα για το μέλλον, σκέπτομαι όμως αυτούς που ακολουθούν , που δίκαια θα βαρυγκωμούν για όσα δεινά τους αφήνουμε σαν παρακαταθήκη. Όσα αποδεχόμαστε σήμερα για ‘’ελάφρυνση’’ του χρέους  , μετατοπίζουν  το πρόβλημα για 60 χρόνια πίσω , για να φανούμε εμείς καλοί,  μα θα πληρώσουν οι ‘’εύπιστες’’    ερχόμενες γενιές. Ομολογώ ότι πολλές φορές έγινα και δυσάρεστος, σε πρόσωπα αγαπητά που σέβομαι και εκτιμώ,  με τα γραφόμενά μου.

Κάνοντας αυτοκριτική, ζητώ συγγνώμη από οικεία πρόσωπα και αγαπητούς μου φίλους, για την ενόχληση που ενδεχομένως τους προκάλεσα, αφού οι υπεύθυνοι μόνιμα θα κωφεύουν. Διακόπτω λοιπόν – έστω και προσωρινά- τα σχετικά μου πολιτικά και όχι κομματικά  σχόλια, χωρίς να παίρνω πίσω ούτε κεραία από αυτά που έχω ήδη γράψει. Κρατήστε όλα τα κείμενα –  για να με διαψεύσετε – και αργότερα θα γίνει πιο σαφές αν έχω ή όχι δίκιο, ευχόμενος το δεύτερο. Τότε θα γίνει νοητό ότι δεν είμαι εγώ που  ενοχλούσα αλλά αυτά που έκρινα και οι όποιες παρωπίδες δεν άφησαν τα μάτια σας να δούνε  την αλήθεια. Θα πω για μια ακόμα φορά – έστω την τελευταία - ότι η εμπειρία δεν αγοράζεται ούτε αποκτιέται σε σπουδές. Είναι κατάκτηση ζωής και σχετίζεται αποκλειστικά με  προσωπικά βιώματα στο σύνολο του χρόνου. Συμπυκνωμένη εμπειρία δεν έχει ακόμα εφευρεθεί ούτε πουλιέται πουθενά . Είναι η ίδια η ζωή μας στο πέρασμά της  , που αποτελεί  και τη μοναδική   ανταμοιβή για τα παθήματά μας.

Η ιστοσελίδα μου θα παραμείνει προσωρινά ενεργή.

Αντώνης Ταρνανάς

ΤΗΡΟΥΜΕΝΩΝ ΤΩΝ ΑΝΑΛΟΓΙΩΝ

[ Η ευθύνη δεν είναι συλλογική]

Ο σημερινός μου τίτλος αποτελεί ένα παιδικό μου απωθημένο, όχι μόνο ως προς την ουσιαστική του  έννοια και σημασία αλλά και ως προς τον συντακτικό  του προσδιορισμό. Νοσταλγός λοιπόν του παρελθόντος, ανατρέχω συχνά σ’ αυτό για να βρίσκω και ενίοτε να ‘’εφευρίσκω’’ ευχάριστες νότες του μακρινού  παρελθόντος, αφού το μέλλον είναι αόρατον. Πρόκειται λοιπόν για τη ‘’γενική απόλυτο’’, που σήμερα χρειάζεται ολόκληρη περίφραση για να αποδοθεί.

Το γεγονός και μόνο ότι μπορούν σήμερα  να αντληθούν  ευχάριστες αναμνήσεις από ένα παρελθόν με πολέμους – παγκόσμιο και εμφύλιο – κατοχή και πείνα, αποτελεί κόλαφο για την ζώσα πραγματικότητα. Το ζοφερό παρελθόν το έζησα και το ξέρω, το παρόν το βιώνω και  με τρομάζει περισσότερο και το μέλλον απεύχομαι να το γνωρίσω. Αρκετά δείγματά του βιώνω και κανένα παπαγαλάκι δεν μπορεί πια να με πείσει για το αντίθετο .

Όσα και αν πουν οι   καθημερινά διαψευδόμενοι κήρυκες του λαϊκισμού και τα ‘’μίσθαρνα’’ όργανα τους, που στήνουν εκπομπές με τα δικά μας χρήματα, ας έχουν υπόψη τους όλοι ότι η λαϊκή κρίση θα πέσει ως πέλεκυς επί των κεφαλών τους. Μπορεί βέβαια οι εξουσιαστές – με τη βοήθεια  των πάγιων και διαχρονικών  Νόμων τους – να ξεπεράσουν τον κολασμό, τα όργανα τους όμως θα προσφερθούν στο ‘’δημόσιο θυσιαστήριο’’, από τους ίδιους τους ‘’εργοδότες’’ τους.

Έρχομαι τώρα στο ουσιαστικό μέρος του τίτλου, που διευκρινίζει την ‘’ειδοποιό διαφορά’’ των αναλογιών,  ως προς τις ευθύνες ενός εκάστου, και επιβεβαιώνει τον κανόνα ότι  ‘’μαζί  με το ξερό, καίγεται και το χλωρό’’ που έλεγε ο κάποτε θυμόσοφος λαός μας. Δεν είναι δυνατόν να έχει  την ίδια ευθύνη ο ‘’ανθρωπάκος’’ που προσπαθεί να εξασφαλίσει τον επιούσιο, με εκείνους που συνειδητά παίζουν στις πλάτες του λαού για ίδιο όφελος. Είναι σαν τους ‘’αχυράνθρωπους’’ ή ‘’αυτοφοράκηδες’’, που προστατεύουν ασυνείδητους επιχειρηματίες, για ένα κομμάτι ψωμί και τους άλλους που στήνουν καριέρες  με ειδικές ‘’γραφίδες’’ και  εκπομπές .

Κάποια – τέως σοβαρά δημοσιογραφικά έντυπα- προτίμησαν τη σοβαροφάνεια που ‘’δίνει καλύτερο κέρδος’’ και ανέλαβαν την άκριτη προβολή της κυβερνητικής προπαγάνδας, εν γνώσει τους ότι παρανομούν. Η συνειδητή απόκρυψη της αλήθειας και η προβολή του ‘’εγνωσμένου’’ ψεύδους, που παρασύρει το λαό και προκαλεί ενίοτε και εθνική ζημία, αποτελεί αδίκημα, και  ελπίζω να βρεθεί κάποιος ‘’Σαρτζετάκης’’, που θα  κινηθεί αυτεπάγγελτα να προστατεύσει την αλήθεια, που αποτελεί τον δημοκρατικό πυλώνα κάθε ευνομούμενης πολιτείας.

Η κυβερνητική ΕΡΤ, δεν περιορίζεται μόνο να βάζει το χέρι στην τσέπη μας για τη χρηματική συνδρομή μας, αλλά υποχρεώνει καταξιωμένους δημοσιογράφους να ‘’ψεύδονται εν γνώσει τους’’, καθιστώντας και εμάς τους ίδιους  χρηματοδότες της εξαπάτησής μας. Πέραν κάποιων αστείων προσώπων που ‘’χοροπηδούν’’ πρωί – πρωί για να μας πείσουν για διαφορετικά κάθε φορά πράγματα, που πετυχαίνει η εξουσία μας, έχουμε και μια ‘’αίθουσα σύνταξης’’, που προφανώς κάπως έτσι τη φαντάζομαι σε τριτοκοσμικές χώρες.

 Διερωτώμαι, πώς κατάντησαν έτσι κάποιοι δημοσιογράφοι, με εγνωσμένη κρίση και ικανότητα, να διαγράφουν  το ίδιο τους το παρελθόν και να μετατρέπονται σε απλούς διεκπεραιωτές των κυβερνητικών ανακοινώσεων. Οι ίδιοι αυτοί άνθρωποι, εντελώς άλλα πράγματα διεκήρυσσαν, σχετικά πρόσφατα και από άλλα Μέσα.  Υπάρχει και κάποιος κύριος , που ‘’εζήλωσε την δόξαν  αλήστου μνήμης Γεωργαλάδων , σε μια εποχή που μπορεί να έχει τη δική της τρέλα  , σίγουρα όμως δεν είναι χούντα.  Αν οι ίδιοι δεν το καταλαβαίνουν, ας τους μαζέψει κάποιος φίλος ή υπεύθυνος, για να τους σώσει από την κατρακύλα. Έφθασαν στο σημείο, να ‘’ανασύρουν από το ψυγείο’’ άτομα που στο παρελθόν δεν είχαν ξεπεράσει ένα απλό δικαστικό ρεπορτάζ, και να τους αναθέτουν   αυθαίρετη  πολιτική κριτική.

 Η ευθύνη είναι ατομική και ο  καθένας έχει το δικό του μερίδιο σ’ αυτή,  ανάλογη δε πρέπει να είναι και η ‘’απόδοσή’’ της. Τελειώνω το παρόν με έναν  ‘’αφορισμό’’, του Ισοκράτη [4^ος π.Χ αιώνας] για να καταδείξω κάποια από τα αίτια της σημερινής μας κατάντιας, που φαίνεται ότι είναι καταγραμμένα  και στο DNA  μας.           

‘’’’Η Δημοκρατία μας αυτοκαταστρέφεται διότι κατεχράσθη το δικαίωμα της ελευθερίας και της ισότητας, διότι έμαθε τους πολίτες να θεωρούν την αυθάδεια ως δικαίωμα, την παρανομία ως ελευθερία, την αναίδεια του λόγου ως ισότητα και την αναρχία ως ευδαιμονία.’’’’ Αντώνης Ταρνανάς