Η ΓΗ Η ΕΛΛΗΝΙΣ

  [ Λίγη ιστορία ποτέ δεν βλάπτει]

Σ’ αυτή τη χώρα που ‘’ ανθεί φαιδρά πορτοκαλέα’’, όπως τόσο παραστατικά περιγράφει στο ποίημα του Ο ΄Αγγελος  Βλάχος [1838-1920], δεν έχει μείνει τίποτα όρθιο πια, εκτός από τη φαιδρότητα και κάποιες αναμνήσεις. Το πασίγνωστο πια αυτό ποίημα λέει στη δεύτερη στροφή:

Ξεύρεις τὴν γῆ, ἥτις παντοῦ μὲ αἵματα ἐβάφη, 
ὁποῦ κοιλάδες καὶ βουνὰ εἶναι τυράννων τάφοι; 
Ὦ! δὲν τὴν ἀγνοεῖ κανείς, εἶναι ἡ γῆ ἡ Ἑλληνίς.

Όταν το πρωτοδιάβασα, μικρό παιδί ακόμα τα χρόνια του πολέμου, της πείνας και του σπαραγμού, μου έδωσε κουράγιο και σκέφθηκα ότι κι εμείς μπορούμε  κάτι να κάνουμε, για να φανούμε άξιοι  των ένδοξων προγόνων μας και να ξανακερδίσουμε  τη χαμένη   μας λευτεριά. Αργότερα όμως  διαπίστωσα ότι κάποιοι έκαναν πολλά δίνοντας την ίδια τη  ζωή τους, κάποιοι άλλοι σιώπησαν ή δεν έκαναν τίποτα και ορισμένοι , δυστυχώς, συμμάχησαν με τον εχθρό ή έγιναν δοσίλογοι ή και μαυραγορίτες!!! Μη με ρωτήσετε ποιοι  απ’ αυτούς βγήκανε κερδισμένοι, γιατί θα απογοητευθείτε – όπως και εγώ – μα στο τέλος κερδίσαμε τη λευτεριά και αυτό τα λέει όλα.

Ο πόλεμος τελείωσε και  όλοι  κάναμε όνειρα τρελά για μας και τους δικούς μας ,  μα  ‘’φευ’’,  αυτό δεν κράτησε  πολύ, αφού  στη χώρα αυτή  εξακολουθεί ‘’να ανθεί φαιδρά πορτοκαλέα’’ . Δεν μας αρκούσε η  λευτεριά και άλλοι μεν θησαυρίσανε με όσα είχαν ‘’σφετερισθεί’’ ενώ άλλοι επιδίωξαν να αλλάξουν το πολίτευμα και να εξαργυρώσουν τους αγώνες  όλου του λαού, αφού είχαν  ήδη τα όπλα  στα χέρια τους και είχαν πάντα κατά νου τον ‘’πατερούλη’’ Στάλιν. Τελικά όλα κρίθηκαν  στο Γράμμο και στο Βίτσι, παρά την – μέσω Σκοπίων –  ‘’άδολη’’ σοβιετική  βοήθεια σε πολεμικό υλικό, με τη μεσολάβηση του στρατηγού PEKO DAPCEVIC [μετέπειτα Πρέσβη του Τίτο στην Αθήνα] .

 Όλα αυτά συνέβαιναν  παρότι στη διάσκεψη της Γιάλτας [4-11.2.1945] ανάμεσα στους ηγέτες των ΗΠΑ  Φράνκλιν Ρούσβελτ, της Σοβιετικής Ένωσης Ιωσήφ Στάλιν και Μ. Βρετανίας Ουίνστον Τσώρτσιλ, είχε αποφασισθεί ότι η χώρα μας ανήκει στη δυτική σφαίρα επιρροής. H διαβεβαίωση των Άγγλων ότι τα βόρεια σύνορα της χώρας θα διασφαλισθούν και η πληροφορία μέσω τουρκικού ΥΠΕΞ ότι ο Στάλιν απέφυγε να δώσει αρωγή στο KKE, είναι γεγονότα που εξηγούν τη μετέπειτα διαλλακτική στάση του Κόμματος. Το αυτό επιβεβαιώνει και ο Πρέσβης μας  Αγνίδης από το Λονδίνο: «Υφυπουργός εξήρε την μέχρι τούδε εκδηλωθείσαν ειλικρινή στάσιν του Στρατάρχου Στάλιν εις το ελληνικό ζήτημα χάριν εις την οποίαν οι ιθύνοντες του EAM εθεώρησαν την παράτασιν του εμφυλίου σπαραγμού ως ασύμφορον και ματαίαν από ιδικής των απόψεως’’

lΌταν τα κομμουνιστικά οχυρά έπεσαν, οι μαχητές τους κατέφυγαν μέσω του γειτονικού κρατιδίου  στις λοιπές ‘’σοσιαλιστικές’’ χώρες της Ανατολικής Ευρώπης. Η ηγεσία του ΚΚΕ δεν ξέχασε βέβαια ούτε τη μεσολάβηση  μα ούτε τη Σκοπιανή φιλοξενία και υιοθέτησε άκριτα την νέα ονομασία που ο στρατάρχης Τίτο πρόσφερε στους βόρειους γείτονές μας [όπως μου εκμυστηρεύτηκε το 1960 ο  Έλληνας διοικητής του Μπούλκες, ονόματι Παπαδάτος – στον οποίο αναφέρομαι  στο βιβλίο μου ‘’αρνούμαι να ξεχάσω’’ ]. Κάποιοι μάλιστα από τους αυτοεξόριστους αυτούς Έλληνες, πρωτοστάτησαν στις πρώτες αλυτρωτικές κινήσεις, υποστηρίζοντας την ύπαρξη ‘’μακεδονικής’’ γλώσσας και  σλαβοποιώντας ακόμα και τα ονόματά τους. Ευτυχώς που η νέα ηγεσία του ΚΚΕ,  απορρίπτει καθαρά  τον σχετικό αλυτρωτισμό του γειτονικού κρατιδίου.

Παρότι πέρασαν πολλά χρόνια από τότε , η χώρα εξακολουθεί να ταλανίζεται χωρίς πυξίδα και σκοπό και να  βυθίζεται σε περαιτέρω χρέη,  αναζητώντας νέους ‘’προοδευτικούς’’ προσανατολισμούς με καπιταλιστικές όμως συνταγές  και ‘’αριστερο-δεξιές’’  κυβερνητικές συμμαχίες. Σαν να μην έφτανε αυτό ανακάλυψαν – μάλλον τους το ‘’ υπέδειξαν’’- το σκοπιανό και άρχισαν νέοι  μπελάδες.

Σίγουρα κάποιοι ευθύνονται για όσα συμβαίνουν γύρω μας, αφού  η ζωή μας άλλαξε εντελώς και εμείς υποκρινόμαστε ότι δεν το καταλαβαίνουμε. Τίποτα πια στη χώρα αυτή δεν είναι όπως ήταν πριν αλλά η κάθε αλλαγή είναι προς το χειρότερο και εμείς  στον καναπέ μας, σιωπηλοί και αδιάφοροι  δεχόμαστε καρτερικά τη ‘’μοίρα’’  που άλλοι μας όρισαν.

Αλήθεια ποιος να φταίει γι’ αυτή μας τη μιζέρια, που είναι διαχρονική, αλλά  τώρα επιδεινώθηκε όσο δεν πάει άλλο; Ο Κώστας Βάρναλης, διατυπώνει το ίδιο ερώτημα στους ‘’μοιραίους’’ του, κάνοντας υποθέσεις. Στην τελευταία του όμως στροφή, αποδέχεται, μάλλον μοιρολατρικά ‘’ Έτσι στη σκοτεινή ταβέρνα, πίνουμε πάντα μας σκυφτοί∙ σαν τα σκουλήκια κάθε φτέρνα όπου μας εύρει μας πατεί. Δειλοί, μοιραίοι κι άβουλοι αντάμα, προσμένουμε ίσως κάποιο θάμα!’’

Αυτή είναι η σημερινή Ελλάδα μας και ψάχνουμε να βρούμε κάποιον άλλο υπεύθυνο για όλα τα δεινά μας , ενοχοποιώντας μέχρι τον  Θεό και το κρασί, αρνούμενοι  όμως να δεχτούμε ότι μπορεί να    φταίμε εμείς. Ο  ποιητής κάνει τη διαπίστωση, αφήνοντας τη λύση, σε άλλους πιο αρμόδιους, τους επαγγελματίες πολιτικούς, αφού γι’ αυτό πληρώνονται κι έχουν τόσα προνόμια κι αμέτρητη εξουσία. Εννοώ αυτούς που, μόλις πάρουν την καρέκλα τους και γλείψουν την κουτάλα ξεχνούν  τις υποσχέσεις τους και απολαμβάνουν τη χλιδή, με τους συνοδοιπόρους τους. Τότε το ρίχνουν στην ‘’τρελή’’ και κάνουν οτιδήποτε που θα τους εξασφαλίσει την παράταση παραμονής στο γκουβέρνο, ξεχνώντας όσα έλεγαν πριν, για επάρατα μνημόνια και ιδεολογίες. Επικαλούνται μάλιστα σαν δικαιολογία ακόμα και  τις εκλογές , που θεωρούνε κολυμβήθρα του Σιλωάμ, που παραγράφει την κάθε τους παρέκκλιση από τα υπεσχημένα.

Με λίγα λόγια και όπως ευθέως μας λένε, εμείς είμαστε υπεύθυνοι για ό,τι ακολούθησε, αφού ‘’ όλα τα γνωρίζαμε’’ και συνεπώς ‘’δεν δικαιούμαστε δια να ομιλούμε’’, όπως έλεγε ένας προκάτοχος  αλήστου μνήμης Υπουργός. Έτσι λοιπόν δικαιώνουμε τους προφητικούς στίχους του  ποιητή που μας χαρακτηρίζει ‘’βουβούς και άβουλους προσμένοντας το θάμα’’!!!

 Τα θαύματα όμως τέλειωσαν και αν έχουμε φιλότιμο, ας αναλάβουμε πλέον τις ευθύνες μας – όχι αυτές που μας αποδίνον άδικα – αλλά όσες μας αναλογούν και προκύπτουν από τις διαχρονικές μας επιλογές, γιατί η κατάσταση μας χειροτερεύει συνεχώς  και  σε λίγο θα είναι πολύ αργά. Ιδού λοιπόν πεδίο δόξας λαμπρό, με την ευκαιρία του συλλαλητηρίου που για άλλους λόγους γίνεται, να βροντοφωνάξουμε – με τάξη και ηρεμία -  ότι δεν πάει άλλο και ότι δεν επιτρέπουμε να μας μεταχειρίζονται σαν τα ’’μοιραία και άβουλα’’  όργανα της  όποιας τους επιλογής να μείνουν στην εξουσία . Με την ευκαιρία θέλω να σημειώσω ότι όλοι αυτοί που θα διαδηλώσουν, δεν είναι ακροδεξιοί ή  φασίστες  και ας το προσέξουνε καλά οι όποιοι προβοκάτορες, που πάντα παρεισφρέουνε σε μαζικές εκδηλώσεις.           Σε αγώνες δημοκρατικούς  δεν έχουν καμιά θέση  φανατισμοί και εθνικισμοί , από άτομα που άλλωστε δεν τρέφουνε εκτίμηση για τη δημοκρατία. Πρόκειται για εθνική υποχρέωση όσων αγαπούν τη χώρα αυτή και αρνούνται να αποδεχθούν παζαρέματα για την αποδοχή, με όποια ανταλλάγματα,  των  ανιστόρητων αξιώσεων , όψιμων καλών γειτόνων.

 Τα λέγω όλα αυτά με φόβο για το μέλλον, γιατί μου τριβελίζουν το μυαλό οι  προτροπές  του τραγουδιού  ‘’ Ας’τον τρελό στην τρέλα του,άσ’ τονε στο όνειρό του, τον κόσμο αυτό σιχάθηκε κι έφτιαξε ένα δικό του’’, που ο ίδιος ο δημιουργός του  νιώθοντας  ‘’κοσμοκράτορας’’ , πήρε τον Νόμο στα χέρια του και τον  εφάρμοσε στην πράξη!!!  Αντώνης Ταρνανάς 

ΓΕΝΝΕΘΛΙΑ ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ ΣΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ

      ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ  -  ΚΑΛΑ ΣΤΕΡΝΑ                   

Με τη συμπλήρωση τριών χρόνων του ετερόκλητου συνασπισμού στην εξουσία, χαιρετίζω την πολιτική τους προσγείωση στην ευρωπαϊκή πραγματικότητα. Με την σκέψη ότι τα στερνά τιμούν τα πρώτα, που οι σοφοί αρχαίοι μας  απέδιδαν με την φράση ‘’προς γάρ το τελευταίον εκβάν, έκαστον των πριν υπαρξάντων κρίνεται’’ [εκ του αποτελέσματος κρίνεται  κάθε τι που προηγήθηκε] , θέλω  να ευχηθώ  και εις ανώτερα!!! Αυτό και μόνο το γεγονός, της στροφής προς τον ρεαλισμό και την πεζή πραγματικότητα , διορθώνει μεν τα προσχήματα των αρχικών προθέσεων, μα δεν εξιλεώνει για όσα δεινά συνέβησαν τα τελευταία χρόνια ,που χειροτέρευσαν πολύ αντί να απαλείψουν  τα όσα είχαν προηγηθεί στην έρμη αυτή χώρα.

Δεν θα θυμίσω όσα έλεγαν για να ‘’πάρουν’’ την εξουσία , ούτε και τα συνθήματα  και τις ‘’φρούδες’’ ελπίδες που μοίρασαν σε όλους μας , αρκεί που , επί τέλους, ανακάλυψαν  το δρόμο το σωστό, που οδηγεί στην Ευρώπη. Απομένουν  ακόμα πολλά να κάνουν και δεν αρκεί ότι  υπόγραψαν νέα μνημόνια και ομολόγησαν τα ψεύδη και την ‘’πλάνη’’ τους, προσπαθώντας  να παραμείνουν στο ευρωπαϊκό τόξο. Ακόμα όμως και αυτό το επιδιώκουν με πλάγιο τρόπο ,  μέσω της δήθεν  προσέγγισης της ευρωπαϊκής σοσιαλιστικής ομάδας - που κάποτε καταδίκαζαν- ενώ έχουν  υποχρέωση να αποκηρύξουν  και τις  ιδεοληψίες τους, που έσπειραν ‘’καινά δαιμόνια’’ στον εύπιστο λαό μας.

Τώρα που  αναθεώρησαν  όσα πριν λίγο έλεγαν, πρέπει να εξηγήσουν γιατί πρόσθεσαν  στην ταλαίπωρη χώρα μας, τόσα επί  πλέον χρέη, γνωρίζοντας πολύ καλά την  ευρωπαϊκή πραγματικότητα αλλά και  τις  δικές τους δυνατότητες. Η  δικαιολογία  για τις αυταπάτες, τα ψεύδη τους και ότι ως εκεί μπόρεσαν, δεν είναι ελαφρυντικό . Πριν από κάθε άλλη πράξη, οφείλουν  μια συγγνώμη στον ελληνικό λαό, για τις ψευτιές, τον εμπαιγμό και τις συνθήκες ‘’ κατοχής’’  των λαϊκών στρωμάτων. Σε μια χώρα ευρωπαϊκή δεν μπορεί να αποτελούν λύση τα λαϊκά συσσίτια και τα επιδόματα αλληλεγγύης , ούτε οι υποσχέσεις για μέτρα αντισταθμιστικά, που δήθεν θα υπάρξουν.

Το γεγονός ότι χαίρονται για όσα λένε οι ξένοι – που κάποτε κατέκριναν –τους επιστρέφει μπούμερανγκ   τους χαρακτηρισμούς με τους οποίους οι ίδιοι στόλιζαν όλους τους προκατόχους τους. Καταλαβαίνουν βέβαια ότι οι ξένοι  θα τους κολακεύουν για όσο τους χρειάζονται και κάνουν τη ‘’δουλειά’’ τους.

Επειδή  οι καλοί λογαριασμοί κάνουν τους καλούς φίλους, τελειώσανε τα ψέματα και δεν αποτελούν ελαφρυντικό οι όποιες αυταπάτες.  Όλα εδώ πληρώνονται και είναι καιρός να γίνουν οι δέοντες καταλογισμοί σε βάρος όσων έβλαψαν , έστω και ασυνείδητα, όσους  τους εμπιστεύτηκαν.  Τα βαρετά ‘’επιτεύγματα’’ που ακούμε κάθε μέρα, για καθαρή μας έξοδο από τα μνημόνια και όσα άλλα μυθεύματα, δείχνουν για ακόμα  μια φορά ότι οι αριθμοί ευημερούν και οι άνθρωποι στενάζουν.

Αντώνης Ταρνανάς

ΕΙΚΟΝΙΚΉ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ

     Η  ΕΠΑΝΑΛΗΨΗ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΣΥΜΠΤΩΣΗ

                      Εικονική  Πραγματικότητα

Στις 22 του μηνός  – τον Σεπτέμβριο του 2016 και  σήμερα , Ιανουάριο του 2018 – δημοσιεύεται η ταυτόσημη είδηση, ότι η εικονική πραγματικότητα έφθασε στην Αθήνα. Η πρώτη είναι ιδιωτική και μας πληροφορεί ότι οι επισκέπτες μπορούν να βιώσουν ‘’εμβυθιστικές’’ εμπειρίες της Εικονικής Πραγματικότητας. Η δεύτερη αποτελεί μια προσφορά της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση, που μας ξεναγεί στο Γκάζι, τον Κεραμεικό και το Μεταξουργείο. Τις παραθέτω αμφότερες:

‘’’’Η Εικονική Πραγματικότητα έφτασε στην Αθήνα!

SEPTEMBER 22, 2016

Εδώ και μερικές μέρες άνοιξε ο πρώτος χώρος Εικονικής Πραγματικότητας τελευταίας γενιάς στην Ελλάδα!

---

Επισκεφθείτε το μοναδικό χώρο του The VR Project και μπείτε στο συναρπαστικό κόσμο της Εικονικής Πραγματικότητας.

 Σε ένα μοντέρνο και πλήρως ανακαινισμένο χώρο στην οδό Αθηνάς 18 στο 3^ο όροφο ενός παλαιού βιοτεχνικού κτιρίου έχει ανοίξει το The VR Project. Είναι ο μοναδικός χώρος στην Ελλάδα στο οποίο οι επισκέπτες μπορούν να βιώσουν εμπειρίες εμβυθιστικής (immersive) Εικονικής Πραγματικότητας.

Οι γειτονιές της Αθήνας γίνονται virtual reality

Δευτέρα 22 Ιανουαρίου 2018

Από 2 έως 11 Φεβρουαρίου, στον Εκθεσιακό Χώρο της Στέγης. 

 Πώς ένας ηχητικός περίπατος στις γειτονιές της Αθήνας προσομοιώνεται μέσα από VR stations; Ετοιμαστείτε να εισχωρήσετε σε ένα σκηνοθετημένο περιβάλλον ηχητικής πραγματικότητας που θα ζωντανέψει δρόμους, διασταυρώσεις και  εμπειρίες από τους δρόμους της Αθήνας στη Στέγη  . 

 Η Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση παρουσιάζει από τον Ιούνιο του 2017 τον ηχητικό περίπατο των Medea Electronique, Soundscapes Landscapes / City Above - Life Below, στο Γκάζι, τον Κεραμεικό και το Μεταξουργείο. Καλλιτέχνες του ήχου και της εικόνας εξερεύνησαν και δημιούργησαν μια νέα μορφή καλλιτεχνικής ψηφιακής χαρτογράφησης της αθηναϊκής αυτής περιοχής και μας καλούν σε real-time περιήγηση στις τρεις γειτονιές της Αθήνας, από 2 έως 11 Φεβρουαρίου, στον Εκθεσιακό Χώρο της Στέγης.’’’’

Άσχετα με τον διαφορετικό σκοπό των δύο εκδηλώσεων, είναι νομίζω μοναδική η προσφορά στους σύγχρονους ανθρώπους, να ‘’ξαναζήσουν’’   εποχές που είναι ξεχασμένες και στους παλιότερους από μας ωραιοποιημένες. Εκείνο όμως που μου προκάλεσε πρόσθετο ενδιαφέρον , είναι η εμβυθιστική [immersive] μέθοδος, εικονικής πραγματικότητας.

Εγώ , που δεν καταλαβαίνω πολύ καλά τις  σύγχρονες μεθόδους, διερωτώμαι αν αυτές έχουν σχέση με  τη γνωστή  μεθόδευση που βάζουν χέρι στην τσέπη μας και εμείς, με την ‘’αχαριστία’’ μας δεν λέμε ούτε ευχαριστώ!!! Ευτυχώς , σώζουνε τα προσχήματα όσοι ‘’τυχαία’’ συναντούν τον κύριο Πετρόπουλο, Υφυπουργό Εργασίας και του ζητούν  επίμονα να μπει το χέρι πιο βαθειά, να το ευχαριστηθούμε.

Δήλωσα πριν ανίδεος των νέων τεχνολογιών ,  που  δεν γνωρίζω αρκετά, νομίζω όμως ότι η εικονική πραγματικότητα δεν είναι τόσο νέα, αφού η ‘’ψωροκώσταινα’’  την  ζει   εδώ και  χρόνια. Λένε πως η οικονομία μας πήρε την άνω βόλτα, η ανεργία έπεσε,   μας αναβάθμισε η Standard & Poor’s  και οι ξένοι παράγοντες μιλούν με λόγια   κολακευτικά και εγώ διερωτώμαι. Καλά! Είμαι τόσο ανόητος και δεν καταλαβαίνω ότι ζω στον παράδεισο και σε χώρα ‘’κανονική’’ και αντί να χαίρομαι τρελά , μεμψιμοιρώ ακόμα; Σίγουρα  μας ‘’ψεκάζουνε’’ ή λειτουργώ αντεθνικά και μου πρέπει   οστρακισμός, όπως στην αρχαιότητα για τους ανεπιθύμητους, γιατί αλλιώς, χρειάζομαι ψυχίατρο και αυτό δεν το αντέχω!!!       Αντώνης Ταρνανάς

ΤΟ ΒΛΕΜΜΑ ΤΗΣ ΕΥΤΥΧΙΑΣ

       Αιτιοκρατία ή εικονοπλασία;

         

Ένα Ιερό και συνάμα δυσάρεστο καθήκον με οδήγησε σήμερα [Σάββατο 20/1/18] στον Αι-Θανάση, για το μνημόσυνο του φίλου μου Δημήτρη, με τον οποίο , εκτός από φιλία και εκτίμηση, μας σύνδεσε στο παρελθόν και η κοινή μας μοίρα, αφού χάσαμε τις συντρόφους μας σε νεαρή ηλικία. Εκείνος προηγήθηκε, χάνοντας την Ευτυχία του αλλά και την ευτυχία και εγώ τον ακολούθησα, χάνοντας τη δική μου. Οι κόρες μας, μικρές ακόμα τότε, αλληλοσυμπαθήθηκαν, αφού πέραν των άλλων, τους ένωσε  η  τραγική απώλεια  και η  κακοτυχία. Επαγγελματικές όμως και άλλες ανάγκες, χωρίσανε τους δρόμους μας και ο καθένας από μας επέλεξε δικούς του τρόπους να συνεχίσει  στη ζωή.

Όταν, ύστερα από πολλά χρόνια, βρεθήκαμε κοντά ξανά, πολλά παραμερίστηκαν ή σκόπιμα είχαν ξεχαστεί  και  δεν ξαναμιλήσαμε  για όσα  μας συνδέσανε, τόσο πολύ στο παρελθόν. Ίσως θέλαμε να ‘’ξορκίσουμε’’ και την κακή μας μοίρα, ή δεν είχαμε το κουράγιο να ξαναφέρουμε στο νου όσα  μας ταλανίσανε για μια ολόκληρη ζωή και τις επιλογές μας.

Σήμερα όμως, στο διπλανό πολιτιστικό κέντρο για τον καφέ ‘’παρηγοριάς’’, μια εικόνα απέναντί μου, έδιωξε όλες, τις μέχρι τώρα  αναστολές και οδήγησε νου και καρδιά συνειρμικά στις μακρινές μου μνήμες. Δεν μπόρεσα να δω καμιά απ’ τις δυο , ούτε πλέον το προσδοκώ , για όσο μου απομένει. Είδα όμως το βλέμμα της μιας – στο πρόσωπο της κόρης τους - και ήταν όπως πρώτα, αγνό, καθάριο,  φιλικό, ίδια η Ευτυχία, που αρνήθηκε να απουσιάσει  από μια τέτοια σύναξη.  Αντώνης

ΕΞΩΤΕΡΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΜΕΣΩ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ

Επαναλαμβάνω μια παλιότερη έκφρασή μου ότι ‘’ αυτοί πάνε να μας τρελάνουν’’, εννοώντας προφανώς τους κυβερνώντες και εξηγούμαι. Στην αρχή διακήρυτταν ότι η Εκκλησία δεν έχει θέση στην πολιτική και μιλούσαν για τον χωρισμό Εκκλησίας – Κράτους. Στη συνέχεια ‘’απολύθηκε’’ ο υπουργός Παιδείας κ. Φίλης , που πίστεψε τις κυβερνητικές διακηρύξεις και ‘’αρνήθηκε’’ στον Αρχιεπίσκοπο να έχει άποψη για θέματα παιδείας ,’’που αποτελούν αποκλειστικότητα της πολίτικής ηγεσίας’’. Αργά χθες το βράδυ έγινε γνωστό με ανακοίνωση της Αρχιεπισκοπής Αθηνών  ότι ο Πρωθυπουργός συναντήθηκε ‘’σήμερα το απόγευμα στην Ιερά Αρχιεπισκοπή με τον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμο και τον ενημέρωσε για την πορεία διαπραγματεύσεων, σχετικά με την ονομασία της Π.Γ.Δ.Μ.’’. Αυτό έγινε πριν ενημερωθεί η Βουλή ή η πολιτική ηγεσία.

‘’Από Θεού άρχεσθαι, είναι ορθόν και πρέπον’’,  Όπως λέγει ο Άγιος Ιωάννης τής Κλίμακος και προσθέτει ….άλλοι είναι φίλοι τού Θεού, άλλοι γνήσιοι, καί άλλοι αχρείοι δούλοι Του, άλλοι αποξενωμένοι, καί τέλος κάποιοι εχθροί Του, όπως νομίζουν...

Σύμφωνα λοιπόν με την  εκκλησιαστική  επιταγή, ορθά έπραξε ο κ. Τσίπρας, που έσπευσε να ενημερώσει πρώτα τον Αρχιεπίσκοπο, άσχετα αν τοποθετεί τον εαυτόν του, ‘’στους φίλους, τους γνήσιους ή αχρείους δούλους Του, τους αποξενωμένους ή τους εχθρούς Του Θεού…. αν έτσι νομίζει ‘’.

Χάρηκα όταν άκουσα ότι την κίνηση αυτή συμμερίζεται και ο κ. Παπαδημούλης [ γνωστός για τις φλύκταινες που του προκαλούσε η Εκκλησία γενικότερα], όπως και ο κ. Κούλογλου, που έφθασε στο σημείο να επικαλείται την ορθότητα της θέσης του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη για το ‘’μακεδονικό’’, προσθέτοντας ότι ‘’και οι Σκοπιανοί  απλά λένε ότι είναι Σλάβοι μακεδόνες’’. Τρελαίνεσαι ή όχι με όλα αυτά που λέγονται από τους ‘’οπορτουνιστές νεοχριαστιανούς’’ !!! Δημοσιεύθηκε σήμερα ότι ο τέως αρχηγός της ΚΑ-Γκε-Μπε, πρόεδρος της Ρωσίας, βούτηξε σε παγωμένα νερά για τον Σταυρό. Να μην εκπλαγείτε αν δείτε αριστερούς [ εν ενεργεία ή τέως] μιμητές του και στη χώρα μας, αρχίζοντας από θερμαινόμενες πισίνες, για να προλάβουν το ενδεχόμενο κρυολογήματος.

Πριν  αποδεχθούν το εκκλησιαστικό πρόταγμα, είχαν προχωρήσει στην αναθεώρηση των παλιών αριστερών συνθημάτων για την ΕΟΚ και ΝΑΤΟ, τους αιμοδιψείς Αμερικανούς, τους γερμανοτσολιάδες, μερκελιστές και τους κινουμένους ‘’στα τέσσερα’’. Ανοίγουν νέους καπιταλιστικούς δρόμους, σε πείσμα των οπαδών τους, που πιστεύουν ακόμα ότι είναι αριστεροί ριζοσπάστες. Με τον τρόπο αυτό έρχονται εγγύτερα στον κ. Καμένο και τη συνθηματολογία του κι ας χαρακτηρίζουν ‘’ακροδεξιές’’ τις προγραμματιζόμενες εκδηλώσεις της Θεσσαλονίκης. Βρίσκονται σε μια μικρή σύγχυση, αλλά που θα πάει, αν χρειαστεί θα υπερθεματίσουν και στο θέμα αυτό, αρκεί να τους βοηθάει στην παραμονή στην εξουσία. Εν τω μεταξύ οι φανατικοί οπαδοί τους έχουν μπερδευτεί και απλά  παπαγαλίζουν τη συνθηματολογία του κόμματος, ότι όλα αυτά αποτελούν τους αναγκαίους ελιγμούς, για ‘’την καθαρή έξοδο από τα μνημόνια’’ και τότε θα επανέλθουν στις αριστερές τους απόψεις.

Ας κάνουμε λοιπόν μέχρι τότε υπομονή και ας ακούσουμε τον κ. Χουλιαράκη , ο οποίος  αφού «έκρουσε κώδωνα κινδύνου» προς την κυβέρνηση ο αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών είπε , «να μην ξανακυλήσουμε στις παλιές μας συνήθειες» μετά το τέλος των Μνημονίων,  και  πέταξε τη «ρουκέτα» του, καταρρίπτοντας επί της ουσίας τα αντιμνημονιακά «παραμύθια» του ΣΥΡΙΖΑ.....  .

 Με λίγα λόγια, μας προσγείωσε στην πραγματικότητα, εννοώντας ότι ‘’λέμε και καμιά μ@@@κία για να περνά η ώρα, μην τα παίρνετε όλα στα σοβαρά !!! 

Αντώνης Ταρνανάς

ΤΙ ΨΥΧΗ ΘΑ ΠΑΡΑΔΩΣΕΙΣ ΜΩΡΗ;

                    [Το σίριαλ  της επικαιρότητας!]

 

 

 

Το σίριαλ του Mega ‘’ Τι ψυχή θα παραδώσεις μωρή;’’ , μπορεί να ξένισε λίγο με τον τίτλο του,  αλλά κατέγραψε την υψηλότερη τηλεθέαση της εποχής του και συγκαταλέγεται στις  πιο επιτυχημένες τηλεοπτικές σειρές. Πρόκειται για  το έργο των γνωστών δημιουργών Ρήγα-Αποστόλου, που ξεκίνησε τον Οκτώβριο του 2000 με τηλεθέαση  40%  αλλά διακόπηκε  βίαια στο 6^ο επεισόδιο, χωρίς ποτέ να δοθούν ικανοποιητικές εξηγήσεις. Παραθέτω  κάποιες  αναφορές μιας εκ των πρωταγωνιστών, της κυρίας Ελένης Ράντου και   του δημιουργού κ. Αλέξανδρου Ρήγα

‘’Δεν ήταν καλή συγκυρία. Ήταν μια δουλειά στην οποία –νομίζω- έγινε κατάχρηση εξουσίας. Κακή παραγωγή, κακή στιγμή από όλους για όλους. Δεν τσακωθήκαμε, αυτό είναι το εύκολο να βγει προς τα έξω. Δεν υπήρχε πολύ υλικό και τρέχανε να βγάλουν επεισόδια. Υπήρχε πολλή πίεση από το κανάλι, τους… λάλησε. Η διαχείριση από τη μεριά του Αλέξανδρου, μιας τόσο μεγάλης επιτυχίας που θα είχε αυτή η σειρά, ήταν που δεν άφησε το πράγμα να προχωρήσει. Ο Αλέξανδρος ήταν ο πρώτος που κλάταρε», δήλωσε η γνωστή πρωταγωνίστρια.

Ο Αλέξανδρος Ρήγας από τη μεριά του, επιβεβαίωσε τα λεγόμενα της τηλεοπτικής Ντομινίκ, προσθέτοντας παράλληλα στο ήδη άσχημο κλίμα και τις δικές του προστριβές με τους πρωταγωνιστές:

«Πλακωθήκαμε πολύ, όχι λίγο.

Ξεκίνησε με τις καλύτερες προϋποθέσεις, άρεσε πάρα πολύ στο κοινό, έφερε και πολλά νούμερα στο κανάλι, αλλά δυστυχώς σε πολλούς ανθρώπους από εμάς, βγήκε ένας άσχημος εαυτός, λόγω της πολύ μεγάλης πίεσης.

Ξεκίνησε η προβολή της σειράς χωρίς ο Δημήτρης και εγώ να είμαστε έτοιμοι.

Εννοώ χρονικά -δεν είχαμε πολύ μεγάλη προετοιμασία-, κάτι για το οποίο φταίμε μόνο εμείς, εννοείται.

Από ένα σημείο και μετά οι απαιτήσεις της σειράς ήταν πολύ μεγάλες και εκεί πάνω στην κούραση και πάνω στο άγχος να βγάλεις καινούργιο υλικό, άρχισαν να δημιουργούνται προστριβές και αυτό άναψε μια φωτιά που τελικά έκαψε τη σειρά και… πολλές σχέσεις. Με τον καιρό έφτιαξαν κάποιες, αλλά το κακό είχε γίνει»…

Συμπερασματικά λοιπόν, η σειρά στην οποία οι τηλεθεατές χάρισαν απλόχερα νούμερα τηλεθέασης διεκόπη λόγω… πίεσης , η οποία οδήγησε στο στρες του Αλέξανδρου Ρήγα, το οποίο με τη σειρά του… έκανε μπάχαλο τα γυρίσματα’’

Κάτι ανάλογο δυστυχώς κινδυνεύει να συμβεί  και στη σύγχρονη ελληνική πραγματικότητα αλλά δεν ομολογείται από  τους πρωταγωνιστές. Απεύχομαι να επαναληφθούν και εδώ τα συμπτώματα του σίριαλ του Mega. Τα αίτια είναι ανάλογα, αφού και στην πολιτική πραγματικότητα που ζούμε, ‘’ δεν ήταν καλή η συγκυρία και έγινε κατάχρηση εξουσίας’’, ‘’δεν υπήρξε η κατάλληλη  προετοιμασία, υπήρχε μεγάλη πίεση και…. τους λάλησε, ο Αλέξανδρος ήταν ο πρώτος που κλάταρε’’. ‘’Οι  απαιτήσεις ήταν μεγάλες, οι προστριβές μεταξύ των πρωταγωνιστών πολύ συχνές και τελικά άναψε φωτιά που  έκαψε το σίριαλ και έκανε μπάχαλο τη συνέχεια’’.

Σε ένα τηλεοπτικό έργο διακυβεύονται περιορισμένα οικονομικά συμφέροντα και ενδεχομένως κάποιες ανθρώπινες σχέσεις, στην πολιτική όμως πραγματικότητα παίζονται κορώνα – γράμματα οι τύχες ενός ολόκληρου λαού και αναλαμβάνονται πολυετείς εθνικές δεσμεύσεις. Μήπως λοιπόν και εδώ είναι καιρός να μιλήσουν οι πρωταγωνιστές, να πουν την αλήθεια στο λαό  πριν ‘’κλατάρει’’ η χώρα, ώστε  να βρεθεί μια ‘’άλλη’’ λύση μέσα από εθνική συνεννόηση; Το δικό μας σίριαλ έχει πανεθνικές επιπτώσεις και δεν καλύπτεται με μια καθυστερημένη δήλωση ‘’ φταίμε μόνο εμείς’’, διότι αυτό δεν θα ωφελήσει πια κανένα, έστω και αν διακοπεί βίαια του πολιτικό μας σίριαλ.

Χρησιμοποίησα σαν παράδειγμα έναν ‘’ακραίο’’ τηλεοπτικό τίτλο, που εμπεριέχει την παρεξηγημένη λέξη ‘’μωρή’’ και μια ‘’ακουστική’’ συγγένεια των ονομάτων των ‘’ δημιουργών’’. Η λέξη μωρή κατέληξε να αποτελεί ένα συνηθισμένο αθώο επιφώνημα στις φιλικές συνομιλίες – όπως το βρε, καλέ κλπ – και όχι την αρχική σημασία του παράγωγου της μωρίας. Οι σύγχρονες νεολαίες [όλων…. των φύλων] έσπευσαν βέβαια να την  αντικαταστήσουν  με την  ‘’κακόφημη’’ λέξη , με την οποία έχουν  υποκαταστήσει πλέον  και την κλητική προσφώνηση,  στις μεταξύ τους συζητήσεις.

Αυτά όσον αφορά τον τίτλο της  τηλεοπτικής σειράς  που βρίσκει ανάλογη εφαρμογή και στην κατάσταση που βιώνουμε σε συνέχειες  στη χώρα μας  και ταλανίζει τον δύσμοιρο Ελληνικό λαό. Οι πρωταγωνιστές του δεύτερου όμως σίριαλ,  είναι αποφασισμένοι να παιχτούν όλα τα επεισόδια που τους κρατούν  στην καρέκλα της εξουσίας ακόμα και χωρίς τηλεθέαση. Αυτή τη φορά δεν έχουν αυταπάτες και γνωρίζουν πολύ καλά το τίμημα που θα κληθεί να πληρώσει ο λαός, που τους έφερε στην εξουσία. Μιλάνε για καθαρή έξοδο από τα μνημόνια, ενώ ξέρουν ότι θα δανειζόμαστε με υψηλά επιτόκια, ότι έχουν αναληφθεί  μακρόχρονες δεσμεύσεις με ψηφισμένους ήδη νόμους για περικοπές συντάξεων και αυξημένα πλεονάσματα. Προσπαθούν  να δημιουργήσουν ‘’μαξιλαράκια’’ με πρόσθετα χρέη για τη χώρα, ώστε  να ξεγελάσουν τους ιθαγενείς με προοδευτικά ‘’καθρεφτάκια’’.

          Δεν θέλω να αναφερθώ στα όσα είναι ήδη γνωστά  σε όλους μας και βέβαια  δεν πιστεύουν ούτε οι ίδιοι ότι θα ξεγελάσουν τον λαό για δεύτερη φορά. Συνήθισαν  τη χλιδάτη ζωή και  είναι ικανοί και αποφασισμένοι να την  κρατήσουν με όποια ανταλλάγματα και δεσμεύσεις και αυτό είναι το πιο επικίνδυνο. Ελπίζω και εύχομαι να μη βρεθούμε ποτέ στην ανάγκη να επαναφέρουμε στη λέξη μωρή την αρχική της ετυμολογία ή τη νεολαιίστικη ανάλογη έκφραση  και να αποφύγουμε ένα παρόμοιο κλατάρισμα του ‘’ακουστικά συνονόματου ’’ του κ. Ρήγα.    Αντώνης Ταρνανάς

ΣΗΜΕΡΑ ΠΟΥ ΓΙΟΡΤΑΖΩ

          [Σκέψεις και συναισθήματα]

Είναι μια μέρα δύσκολη για όσους ζούνε μόνοι, αφού η μοναχικότητα γίνεται   σκέτη μοναξιά, χωρίς επιλογή. 

Είναι χαρά ν’ ακούς φίλες φωνές ή  να παίρνεις  μηνύματα από γνωστούς και φίλους, ακόμα και από πρόσωπα που θέλεις να πιστεύεις , ότι κι αυτοί σε σκέπτονται  κι ας μην    το εκδηλώνουν.

 Η δυσκολία  και η χαρά πορεύονται παρέα,  φέρνοντας  θύμισες παλιές, που  κάνουν και τη μοναξιά να φαίνεται ωραία.

 Μια αυταπάτη είναι κι αυτό, μιας διαφορετικής ημέρας, αφού νομοτελειακά , το αύριο θα ξαναγίνει χθες, με πρόσθετο ‘’διάφορο’’ τις γιορτινές ευχές.

Αντώνης 17.1.2018