ΨΥΧΡΑΙΜΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ

Τώρα που όλα τα διαδικαστικά τελείωσαν, είναι ανάγκη , έστω και εκ των υστέρων, να γίνει μια ψύχραιμη ανάλυση της κυβερνητικής επιχειρηματολογίας και των ενδεχόμενων συνεπειών που προκαλούνται  με την χθεσινή ‘’κύρωση του πρωτοκόλλου ένταξης της Β. Μακεδονίας στο ΝΑΤΟ’’, αρχίζοντας με την ευχή ‘’καλορίζικοι’’ και εις ανώτερα!!!

Προβληματίζομαι, για μια φορά ακόμα, αν στην επιχειρηματολογία πρέπει να συμπεριληφθεί και το ‘’ξεκατίνιασμα’’ που για μια ακόμα φορά ακούστηκε στον ‘’Ναό της Δημοκρατίας’’ [ θέτω τις λέξεις σε εισαγωγικά διότι και χθες απουσίαζε παντελώς και ο Ναός και η Δημοκρατία]. Το τραγικό είναι ότι όλα αυτά τα έβλεπε ο Ελληνικός λαός σε απ’ ευθείας μετάδοση και ίσως αυτό ‘’επέβαλε’’ και στο προεδρείο της Βουλής τις υπερβολικές αβρότητες, όπως παρακαλώ σεβαστείτε τον ομιλητή, σειρά έχει ο κύριος τάδε και σας ευχαριστούμε κύριε δείνα. Η όλη διαδικασία μου έφερε στο νου το αποδιδόμενο στον Κωλέττη σχόλιο  για το ‘’βέλο’’ που φορούσε η εύθυμη χήρα των σαλονιών κυρία Κοντολέοντος: ‘’ Έτσι δεν θα φαίνεται αν κοκκινίζει καμιά φορά’’  και συμπλήρωσε ‘’Όλα τάχει η Μαριορή, ο φερετζές της λείπει’’. Ξαναγυρίσαμε κύριοι στις φαιδρότητες των πρώτων χρόνων της πρωτόγνωρης και ‘’πρωτόγονης’’ εποχής του Όθωνα !!!

Παραλείπω τη συνέχεια   περιγραφής της χθεσινής ‘’παράστασης’’, διότι θεωρώ ότι υποτιμά και τους ‘’θεατές’’ της, ανάμεσα στους οποίους και ο υποφαινόμενος και θα ασχοληθώ αποκλειστικά με το σκεπτικό της ‘’διάσπαρτης’’ συμπολίτευσης, αφού αυτό επικράτησε και  μόνο αυτό  παράγει αποτελέσματα.

Επαναλήφθηκε κατά κόρον ότι η παραχώρηση του ονόματος αποτέλεσε λύση σε μια παλιά και χρονίζουσα εκκρεμότητα ανάμεσα στις δύο χώρες, που μας στερούσε τη δυνατότητα να ηγηθούμε στην περιοχή και μας στερούσε  διπλωματικό κεφάλαιο , οπότε χωρίς να ερωτηθεί ούτε ο βορειοελλαδίτικος πληθυσμός που φέρει ιστορικά αυτό το όνομα, το παραχωρήσαμε σαν μια πράξη καλής θέλησης.

Επειδή αυτό δεν θεωρήθηκε, αρκετό τους ‘’αναγνωρίσαμε’’  και  τη γλώσσα αλλά και την εθνότητα μακεδονική, ενώ οι έτεροι γείτονές [Βούλγαροι]  δηλώνουν ότι είναι βουλγαρική. Εδώ θα προσθέσω και την ταπεινή προσωπική μου εμπειρία ότι πρόκειται για βουλγαρικό ιδίωμα με υποτυπώδη προσθήκη άρθρων [ στο τέλος των λέξεων ] για να προσδώσουν ελληνοφάνεια.  Το γεγονός  επιβεβαιώνουν και παλιές ταινίες των παρτιζάνων του Τίτο που ‘’δείχνουν τις προσόψεις των σπιτιών των σκοπιανών με την  επιγραφή ‘’αυτό το σπίτι είναι βουλγάρικο’’, για να καταδείξουν τη συμπάθειά τους στους Γερμανούς κατακτητές. Φαίνεται ότι ήρθε η ώρα να εισπράξουν την αμοιβή τους, με τη μεσολάβηση  μιας ‘’αριστερής’’  Ελληνικής κυβέρνησης.

Αρχής γενομένης από την 5^η κομμουνιστική  Διεθνή, το κρατίδιο αποτέλεσε το λατρεμένο τέκνο του ΚΚΕ και αργότερα αυτό βοήθησε στην προώθηση του σοβιετικού πολεμικού υλικού στο Γράμμο και στο Βίτσι, στα πλαίσια της αμοιβαιότητας. Η αλλαγή της  στάσης του Τίτο  το 1948 έναντι της Σοβιετικής Ένωσης, έκλεισε αυτή την κάνουλα και σταμάτησε ο  ένοπλος εμφύλιος. Αριστεροί φυγάδες από τη χώρα μας επέμεναν και στην ‘’καθιέρωση’’ του γλωσσικού αυτού ιδιώματος και τις ιδέες για ‘’Μακεδονία του Αιγαίου’’ και άλλους αλυτρωτισμούς. Επαναφέρω λοιπόν και τον τίτλο παλαιότερου  δημοσιεύματος   άρθρου του Ριζοσπάστη ΄΄ ΔΕΝ ΘΑ ΠΑΨΟΥΜΕ ΤΗΝ ΠΑΛΗ ΜΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ ΤΟΥ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΥ ΛΑΟΥ’’, που  επισυνάπτεται και  ολοκληρώνει την αλήθεια των γεγονότων.

Έρχομαι τώρα στους ίδιους του κατοίκους του κρατιδίου, οι οποίοι  δεν ανταποκρίθηκαν στο σχετικό δημοψήφισμα  ούτε  ρωτήθηκαν από μας , που διαρρηγνύουμε τα ιμάτια μας ότι κοπτόμαστε για το καλό τους.  Είστε βέβαιοι κύριοι της Κυβέρνησης ότι ο λαός αυτός συμφωνεί με τη λύση που δόθηκε στο πρόβλημά τους; Ξέρετε πολύ καλά και εγώ που τους έζησα από κοντά το ξέρω καλύτερα, ότι σαν σλάβοι προτιμούν τη ρωσική φιλία και δεν το θέλουν ούτε αυτοί  αλλά  ούτε οι δεύτεροι σε πληθυσμό αλβανόφωνοι. Σίγουρα δεν το θέλει η μεγάλη πλειοψηφία  του ελληνικού λαού και αμφιβάλλω πολύ αν το θέλετε  πραγματικά οι περισσότεροι από σας. Τελικά προκύπτει ότι οι μόνοι που το θέλουν είναι οι Γερμανοί και το ΝΑΤΟ και το τελευταίο με εμβάλλει σε φαιές έως μαύρες σκέψεις, όπως αρχίζει να τις διατυπώνει ο τέως συνεταίρος σας  κ. Καμμένος, που απεύχομαι να έχει δίκιο!!! Εγώ θα περιοριστώ σε ένα απλό ερώτημα: Μακροπρόθεσμα ποιος  έχει μεγαλύτερη περιφερειακή  δύναμη επηρεασμού  του ΝΑΤΟ, εμείς ή η Τουρκία;

Τις λεπτομέρειες ίσως τις αποκαλύψουν ειδικότεροι εμού, που θα αρχίσουν και για τους δικούς τους λόγους να ερευνούν την υπόθεση και σίγουρα θα τις αποκαλύψει μελλοντικά η ιστορία. Τα αποτελέσματα όμως που θα προκαλέσει αυτή η συμφωνία θα είναι άμεσα και δεν θα μπορούν να ανατραπούν.  Ελπίζω και εύχομαι να μην βρεθούν πάλι ιστορικοί της ‘’ιδιοσυγκρασίας’’ της κυρίας Ρεπούση που θα μιλάνε για PROMENADE  στον Θερμαϊκό και ο νοών νοήτω!!!  Θεωρώ επίκαιρο και τον τίτλο περσινής παράστασης του Συμιακού θεάτρου ‘’ Και τα μεταξωτά βρακιά ποδόξα σκέλλη  θέλου’’  , που επίσης επισυνάπτω.      Αντώνης Ταρνανάς

Ο,ΤΙ ΦΑΓΑΤΕ - ΦΑΓΑΤΕ

  [   Η αναφορά είναι διαχρονική  ]

Μετά τη γενική φαγωμάρα μεταξύ σας, μετακυλύετε στην κοινωνία και τους  προβληματισμούς σας για το χρόνο των εθνικών εκλογών. Είναι αστείες οι δικαιολογίες   για  αιφνιδιασμό και τόσα άλλα φαιδρά και αίολα  και ότι η χώρα δεν σας  αντέχει άλλο ή ότι δεν μπορεί χωρίς εσάς, ενώ πρόκειται σαφώς για την κουτάλα. Δεν άκουσα  όμως από κανένα σας, τους δυο βασικότερους λόγους  για πραγματοποίηση των εκλογών  τον Μάιο,  μαζί με τις    ευρωπαϊκές και  αυτοδιοικητικές   - με ένα έξοδο.

Σε μια χώρα υπερχρεωμένη, σαν τη δική μας, το πρώτο που πρέπει να σκέπτονται οι πολιτικοί της είναι η οικονομία. Η σύμπτωση του συνόλου των αναμετρήσεων, συμβάλλει στον περιορισμό των λειτουργικών δαπανών  και αποτελεί μια  οφειλόμενη ελάχιστη  προσφορά της ηγεσίας της χώρας στον λαό. Είναι αργά πια για  αναστροφή του  όποιου ‘’κλίματος’’, διότι ο λαός σας γνωρίζει  όλους και τον δικαιώνετε  όταν  σας κατηγορεί  για εξουσιομανία και καιροσκοπισμό, σε βάρος του εθνικού συμφέροντος.

Ο δεύτερος λόγος είναι ότι δεν εξυπηρετεί την έρμη αυτή χώρα, η παράταση της προεκλογικής περιόδου, αφού το μόνο που θα απασχολεί πλέον την Κυβέρνηση είναι η ρουσφετολογία, που έρχεται σε πλήρη αντίθεση με όσα έχετε ήδη υπογράψει για να ‘’οδηγηθούμε στην κανονικότητα’’.  Αυτό είναι πάντα το χειρότερο στάδιο μιας προεκλογικής περιόδου – σαν το Τσοβόλα δώστε όλα – που ενίοτε σας υποχρεώνει να θυμηθείτε τις αχαλίνωτες υποσχέσεις σας και την εξόφληση των παντοειδών γραμματίων. Ίσως με τον αιφνιδιασμό του Μαΐου να αποκτήσετε  και τη δικαιολογία που περιμένατε  για να ‘’ξεγελάσετε’’  όσους  δεν πρόλαβαν να δρέψουν τις δάφνες τους.

 Σκεφθείτε επίσης σοβαρά , κύριοι της Κυβέρνησης,  ότι φθάσατε ήδη στο σημείο να σας επαινούν με λόγια διθυραμβικά όλοι οι  ηγέτες του ΝΑΤΟ, των ΗΠΑ της Ε.Ε. και του παγκόσμιου κεφαλαίου. Λίγο πριν, όλοι αυτοί   σας λοιδορούσαν και εσείς τους το ανταποδίδατε  και αυτό σημαίνει ότι τώρα που ‘’τελειώσατε’’ τη δουλειά δεν θα σας χρειασθούν άλλο ή , με άλλα λόγια , ‘’τέλος το διάλειμμα, μέσα τα κεφάλια’’,  που  λέει το ανέκδοτο!!!

Προσωπικά έχω συγκεκριμένη θέση  τόσο για τις διεθνιστικές και υποκινούμενες  επιλογές σας στο   θέμα του γειτονικού μας κρατιδίου όσο και  σε εκείνα της παιδείας και θρησκείας, αφού ανήκω στην πλειοψηφία των Ελλήνων και συνεπώς είχα πρόσθετους λόγους για την επίσπευση των εκλογών. Αυτό όμως αποτελεί  πρωθυπουργικό προνόμιο και θα κριθεί  από το λαό, αφού όλοι εσείς που κατά καιρούς ασχοληθήκατε με το Σύνταγμα, φοβηθήκατε να παραχωρήσετε , σε μας τους ταπεινούς , μέρος των προνομίων σας , έστω και με ένα  προσχηματικό δημοψήφισμα [ σαν εκείνο το ΟΧΙ που έγινε ΝΑΙ]. Όλα τα υπόλοιπα είναι από του πονηρού και προφάσεις εν αμαρτίαις, χωρίς κανένα ελαφρυντικό και είστε πολύ τυχεροί  –ΟΛΟΙ-   που οι Έλληνες , εξαρτημένοι  από το εθνικό ρουσφέτι, ξεχνάμε  αυτή τη ‘’λεπτομέρεια’’  κατά την ψηφοφορία  και συνεπώς καλά μας κάνετε  !!!           Αντώνης Ταρνανάς

ΕΙΚΟΝΑ ΑΛΑΘΗΤΗ

Χωρίς καμιά περιέργεια πια, αφού στην ηλικία μου και με τις εμπειρίες μου νόμιζα ότι τα έχω ‘’δει όλα’’, προσπάθησα  να εντοπίσω  κάθε λεπτομέρεια από την επίσκεψη του  Πρωθυπουργού μας στην Τουρκία.  Η μακρόχρονη επαγγελματική μου διαστροφή με πίεσε να αναζητήσω, πίσω από τις εικόνες και τους λόγους και  όσα δεν μπορεί να διακρίνει το ‘‘άπειρο’’ μάτι ή προσπαθούν να  προβάλουν ή να αποκρύψουν τα επιτελεία των δύο πλευρών και ομολογώ ότι διέγνωσα πολλές ανάλογες προσπάθειες. Ας τα πάρουμε όμως όλα από την αρχή.

Κατά την πάγια πρακτική τους , οι Τούρκοι, δημιουργούν συνήθως   σειρά επεισοδίων και προκλήσεων τις παραμονές μιας επίσκεψης, ώστε την ημέρα της συνάντησης να τα καλύψουν κάτω από τη γνωστή ανατολίτικη υπερβολή τους και να διαφανεί ‘’ένα ήπιο κλίμα’’ στην επίσημη υποδοχή, που θα διευκολύνει τα παζάρια τους!!! Αυτή τη φορά όμως το συνηθισμένο σκηνικό άλλαξε σφόδρα, ξεχάστηκε ή παραλείφθηκε η  ‘’ευγένεια’’ και  αντ’ αυτής προβλήθηκε  συστηματικά μια επίδειξη ‘’μεγαλοσύνης’’ και  υπεροχής, ώστε οι θέσεις τους να παρουσιαστούν σαν απαιτήσεις. ‘Όπως είχε διαφανεί και στην επίσκεψη Ερντογάν στην Αθήνα, ο τελευταίος έχει πεισθεί πλέον για  τον ρόλο του Σουλτάνου και προσπαθεί να τον επιβάλει και στους γύρω του – συνεπώς και σε μας.

Με δεδομένο ότι η επίσκεψη αυτή έγινε με αποκλειστική πρωτοβουλία του Τούρκου Προέδρου, ήταν σαφές ότι ήθελε να  κάνει  επίδειξη ισχύος, με  παράλληλη ‘’μείωση’’  της ελληνικής πλευράς και σε κάποιο βαθμό το πέτυχε. Μας έδειξε το Σαράι του, άλλαξε τους καθιερωμένους διεθνείς κανόνες ανάλογων εκδηλώσεων και μας ‘’σύστησε’’ την επιστροφή της χώρας του στις οθωμανικές  ρίζες, προβάλλοντας την αντίθεσή του στις αρχές του Κεμάλ Ατατούρκ και τις όποιες δεσμεύσεις είχε εκείνος αναλάβει στο εσωτερικό της χώρας και διεθνώς. Η χθεσινή απαξιωτική στάση και συμπεριφορά  του Ερντογάν,  υποβίβαζε τους καλεσμένους του σε ‘’υποτακτικούς’’ και είμαι σίγουρος ότι οι δυόμισι ώρες  της συνάντησης, θα επανέφεραν στο νου του  κ. Τσίπρα , τη  γνωστή 17ωρη διαπραγμάτευση του Eurogroup, που του άλλαξε πορεία και έκανε το ΟΧΙ πανηγυρικό ΝΑΙ. Ελπίζω και εύχομαι να κάνω λάθος, όχι από έλλειψη εμπιστοσύνης στον κ. Τσίπρα, αλλά κυρίως διότι σκέπτομαι ότι τελευταία όλοι ξεσπάνε επάνω του.

Είμαι βέβαιος ότι τις δυόμισι αυτές ώρες της συνάντησης, συζητήθηκαν – τουλάχιστον από τον Ερντογάν – όλα όσα είχαν ‘απειληθεί’’ προκαταβολικά από τους τουρκικούς παράγοντες για νησιά, τους οχτώ, τους Μουφτίδες, ίσως και άλλα που θα αργήσουμε  να μάθουμε ,αλλά θα μας τα αποκαλύψουν οι   Τούρκοι για τους δικούς τους λόγους. Θα μου πείτε και τι έπρεπε να κάνει, να μην πάει; Δεν ξέρω, διότι οι  διεθνείς σχέσεις επιβάλλουν συχνές επαφές, αλλά έχω  ενστάσεις ως προς την προετοιμασία. Οι διεθνείς σχέσεις έχουν κανόνες και θα μπορούσαμε  να απαιτήσουμε και εμείς την εφαρμογή τους, όπως ένα μίνιμουμ ημερησίας διάταξης, μια καλύτερη συμπεριφορά  ακόμα και αλλαγή ημερομηνίας της συνάντησης, που να αφήνει και στη δική μας πλευρά κάποιες επιλογές  ελιγμών – έστω και δευτερεύουσες.

Δεν νομίζω ότι υπάρχει Έλληνας που ‘’ χάρηκε’’ το χθεσινό ύφος του κ. Τσίπρα με σταυρωμένα αμήχανα χέρια και το βλέμμα  στραμμένο στον ουρανό, περιμένοντας την εξ ύψους βοήθεια και τον Σουλτάνο ξάπλα στην πολυθρόνα του να αυτοθαυμάζεται  για το ’‘ μεγαλείο’’ του.  Ο πρωθυπουργός μας δεν είχε δείξει τέτοια δείγματα στο παρελθόν και αυτό με προβληματίζει περισσότερο και με οδηγεί νοερά  στην  εικόνα του ηγέτη της Άνοιξης της Πράγας Αλεξάντερ  Ντούμπτσεκ το 1968, που είδα προσωπικά, όταν επέστρεφε από τη Μόσχα  ύστερα από μια πρόσκληση του Σοβιετικού καθεστώτος.  Εύχομαι  να ΄΄στραβοείδα’’, πράγμα που δικαιολογείται στην ηλικία μου, διότι  ο κ. Τσίπρας είναι ένας νέος  και θαρραλέος άνθρωπος και δεν του ταιριάζει  καθόλου η χθεσινή εικόνα . Αισθάνθηκα άσχημα όταν διαπίστωσα ότι ο Τούρκος ηγέτης , δεν σεβάστηκε τον ρόλο του αμφιτρύωνα  και τον  άφηνε επίτηδες να  ‘’σέρνεται’’   πίσω  του, σε όλες τις μετακινήσεις τους.

Στην ίδια χθεσινή εικόνα – στο κεντρικό τραπέζι του γεύματος – παρατήρησα και την εφαρμογή του νέου δείγματος διπλωματικού πολιτισμού που διέπει το παλάτι. Όλοι οι άντρες  βρίσκονταν στη μια πλευρά του τραπεζιού και οι γυναίκες – σε απόσταση – στην άλλη. Η κυρία Ερντογάν προς το μέρος  του συζύγου της, δίπλα της η κυρία  Μπαζιάνα, με τη διερμηνέα πίσω τους και μια άλλη κυρία  σε απόσταση, μακριά όμως από άνδρες και γυναίκες του τραπεζιού. Δεν αναφέρομαι βέβαια στα μπουζουκοτράγουδα και τις ‘’δήθεν’’ επιλογές  ‘’ εσύ Θεό και εγώ  Αλλάχ’’ , που κατέδειχνε το μέγεθος της υποκριτικής κενότητας του περίβλεπτου ανακτόρου.

Τι να σχολιάσει βέβαια κανένας από τις συνεντεύξεις  και τις φτιαγμένες δημοσιογραφικές ερωτήσεις, που έδιναν τη δυνατότητα   για την πρόκληση ή την απάλειψη των εντυπώσεων. Κάπως έτσι η σημερινή επίσκεψη στη Χάλκη ‘’διευκρινίστηκε’’ ως ιδιωτική , έγιναν αντιστοιχίσεις  με τους Μουφτίδες της Θράκης και δεν μας  επέτρεψαν αίολες σκέψεις και ιδέες. Ελπίζω αυτό να αποτέλεσε ένα καλό μάθημα για όλους μας αλλά παράλληλα να κατάλαβαν και οι  ‘’επανακτήσαντες’’ την αγάπη μας, Νατοϊκοί, Αμερικανοί και κυρίως Ευρωπαίοι φίλοι μας, να μη μας θεωρούν απλούς ‘’συνοριοφύλακες’’  της Ευρωπαϊκής  Ένωσης .

Αντώνης Ταρνανάς

ΚΑΘΕ ΠΕΡΣ[Η]Σ ΚΑΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ

  [ Μια  διαφορετική ανάγνωση]

Το διαχρονικό   ελληνικό  απόφθεγμα ‘’κάθε πέρσι και καλύτερα’’  , πήρε διάφορες μορφές και εκφάνσεις στην ελληνική πραγματικότητα, μέχρι να καταλήξει βίωμα και μοναδική αλήθεια στις μέρες μας. Ενώ στο παρελθόν, προσπαθούσαμε να αντλήσουμε ελπίδες , με τις αισιόδοξες ευχές για τον καινούργιο χρόνο, τώρα είμαστε βέβαιοι ότι αυτές αποτελούν υπεκφυγή και αποδαιμονοποίηση  στα όσα θα ακολουθήσουν, αφού ξέρουμε ότι η  νέα χρονιά θα είναι χειρότερη εκείνης που προηγήθηκε. Τα χρόνια της συνεχιζόμενης ύφεσης αποτέλεσαν το τελικό ‘’χτύπημα’’ για την παγίωση αυτής  της άποψης και κανένας  δεν ελπίζει  στη  βελτίωση των συνθηκών της ζωής του.

Οι μόνοι ‘’αισιόδοξοι’’ για το μέλλον είναι οι πολιτικοί μας, στην πλειοψηφία τους, οι οποίοι προσπαθούν να μας πείσουν για πράγματα που δεν πιστεύουν ούτε οι ίδιοι  αλλά κάνοντας  την ανάγκη φιλοτιμία, μας τάζουν λαγούς με πετραχήλια.  Μας υποσχέθηκαν καλύτερες ημέρες, τον λαό στην εξουσία, σκίσιμο των μνημονίων, το μαχαίρι στο κόκαλο στην καταπολέμηση της ανεργίας και της διαφθοράς και τόσα άλλα αισιόδοξα και εμείς οι ανόητοι, πάντα τους πιστεύαμε. Στην προκειμένη περίπτωση δύο τινά μπορούν να συμβαίνουν, η μας κοροϊδεύουν και δεν το καταλαβαίνουμε ή   μας λένε την αλήθεια και δεν μπορούμε να τη συνειδητοποιήσουμε, οπότε – και στις δυο περιπτώσεις – είμαστε  πράγματι ανόητοι ή εκείνοι αιθεροβάμονες ή ψεύτες.  Χωρίς να ξέρω ποια είναι η χειρότερη εκδοχή  για αμφότερες τις πλευρές, παραμένει η βεβαιότητα για τη δική μας ανοησία Το φαινόμενο αυτό, όπως προαναφέρθηκε είναι διαχρονικό  και η λαϊκή  παροιμία έχει πάρει διάφορες  σκωπτικές μορφές ,  όπως αυτή που αναφέρεται στον παρόντα  τίτλο .

Κάποτε στην μακρινή και γνωστή για τον πλούτο και  τη χλιδή της, Περσία,  βασίλευε ο Σάχης, τελευταίος μονάρχης της δυναστείας Παχλαβί  . Ο  προκλητικός τρόπος της βασιλείας του  , που γινόταν εμφατικότερος με την παρουσία της πανέμορφης συντρόφου του Σοράγιας, είχε αρχίσει να ενοχλεί τους   πολιτικούς του αντιπάλους με αποτέλεσμα να συγκρουσθεί με τον μετέπειτα πρωθυπουργό  Μοσαντέκ και να αναγκασθεί να εγκαταλείψει τη χώρα το 1951. Οι καλοί του φίλοι όμως, που σήμερα είναι οι καλύτεροι δικοί μας [Άγγλοι και Αμερικάνοι], οργάνωσαν πραξικόπημα με την ονομασία ‘’ΑΙΑΣ’’ και  το 1953 τον επανέφεραν. Εδώ θα σημειώσω μια  ρητορική ένσταση  ‘’γιατί σε  διάφορα  πραξικοπήματα και  ανάλογες  βρωμιές, θεωρείται προσφιλής η χρησιμοποίηση  ελληνικών  ονομασιών ‘’ ; Η όποια  απάντηση βέβαια θα είναι επίσης ρητορική και συνεπώς  χωρίς σημασία.

Με την επάνοδό του λοιπόν  ενεργοποίησε κοινωνικά και προοδευτικά προγράμματα για τη χώρα του, αρνούμενος τη στέψη του πριν πραγματοποιηθούν οι μεγάλες αλλαγές με την ονομασία ‘’λευκή επανάσταση’’ , μεταξύ των οποίων και η χειραφέτηση των γυναικών , στην  οπισθοδρομική χώρα του. Μόλις το 1967 έστερξε να στεφθεί ‘’Βασιλεύς των Βασιλέων ‘’ και ‘’ φώς των Αρείων’’, τοποθετώντας το αυτοκρατορικό στέμμα στην τρίτη του σύζυγο Φαράχ Ντιμπά , που είχε αντικαταστήσει τη θλιμμένη πια Σοράγια, επειδή δεν μπορούσε  να του ‘’δώσει’’ διάδοχο. Αυτό όμως, σε συνδυασμό με τα συμπτώματα διαφθοράς, δεν μπορούσε να γίνει αποδεκτό από το  μουσουλμανικό Ιερατείο και με την άφιξη του διαβιούντος στη Γαλλία υψηλόβαθμου θρησκευτικού ηγέτη Αγιατολάχ Χομεϊνί [κάτι σαν τον Γκιουλέν στις ΗΠΑ] εκδηλώθηκε η Ισλαμική επανάσταση και ο Σάχης εκδιώχθηκε από τη χώρα και πέθανε από καρκίνο το 1980 στο Κάιρο. Έκτοτε οι ιρανοί επανήλθαν στη μαυρίλα του ράσου και του φερετζέ και το ρητό έγινε  σκωπτικό λογοπαίγνιο.  Δική τους  ήταν η επιλογή και συνεπώς άδικα τώρα ξαναψάχνουν για χειραφετήσεις και τόσα άλλα που είχαν και τα πέταξαν,  αγνοώντας ότι  παντού μπορεί να ‘’ παραμονεύει το χειρότερο’’.  Αντώνης Ταρνανάς

Η ΚΡΑΤΙΚΗ ΜΑΣ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ

Μη με πιέσετε να την χαρακτηρίσω δημόσια – που δεν υπήρξε ποτέ  άλλωστε  – αφού  απλώς επιβαρύνει ‘’υποχρεωτικά’’  τον λαό και αισθάνομαι ότι είναι επιεικής   ο χαρακτηρισμός του τίτλου.  Πρόκειται για ένα ίδρυμα με το πλουσιότερο αρχειακό και τεχνολογικό υλικό, με  ειδικευμένο ικανό προσωπικό , αλλά και αμέτρητους άσχετους κουμανταδόρους και αστοιχείωτους  εντολοδόχους του Κόμματος , που απλώς διαφημίζουν την πραμάτεια τους . Δεν θα πω ονόματα – αφού άλλωστε στην ίδια χώρα ζούμε και όλοι τα γνωρίζετε  - για να μην ισχυρισθούν οι υπερασπιστές των προσωπικών δεδομένων ότι έχω σκοπό να τους στοχοποιήσω στον λαό ή να τους καταστήσω βορά στα πειναλέα στόματα της αντιπολίτευσης . Αυτό το κάνουν μόνοι τους και με ιδιαίτερη μάλιστα επιτυχία, δίνοντας την εντύπωση ότι το επιδιώκουν. Δεν ξέρω πραγματικά πώς τα καταφέρνουν αλλά , τελικά, όλοι τους και εκ περιτροπής βολεύονται, βάσει της αρχής ‘’όλοι οι καλοί χωράνε’’ , μόνο που την έχουν ξεχειλώσει εντελώς. Δεν αποδέχτηκα ποτέ το ’’μαύρο’’  της, αλλά η ίδια μας έχει μαυρίσει το μάτι!!!

Κάποια από τα σημερινά ικανά στελέχη της, φόρεσαν τον κομματικό μανδύα που αποδίδει καλύτερα και έτσι μπορούν να γίνονται ‘’άξιοι’’ συνεχιστές   Γεωργαλάδων, Κουρήδων και   λοιπών αστέρων   ψιττακισμού του παρελθόντος. Το ερώτημα  όμως είναι τι θα κάνουν αυτοί σε περίπτωση αλλαγής της  κυβερνητικής ηγεσίας, όποτε και αν τελικά πραγματοποιηθεί,  αφού θα έχουν υποστεί μια κομματική ή ηθική στοχοποίηση για τα όσα καθημερινώς προπαγανδίζουν.

 Η απάντηση δεν είναι απλή αλλά οι προοπτικές τους είναι πολλές, αφού άλλωστε οι περισσότεροι το έχουν ξανακάνει και γνωρίζουν το μέλλον τους. Οι παπαγαλίζοντες είναι πάντα χρήσιμοι , αφού πέραν των άλλων,  γνωρίζουν θαυμάσια και τη μέθοδο ‘’αλλαγής τροπαρίου’’ και υπηρέτησης πολλαπλών και εντελώς διαφορετικών αφεντικών. Μπαίνουν για λίγο στην αθέατη πλευρά και μετά επανέρχονται στην επικαιρότητα πλήρως ανανεωμένοι . Είπαμε άλλωστε ότι πρόκειται για ‘’  άξια και ικανά ’’ άτομα  !!! Στην ανάγκη ‘’ανοίγουν’’  μια εφημερίδα ή περιοδικό με ‘’ντοκουμέντα’’  και ‘’ειδικές σκυλοτροφές’’  και βολεύονται.

Για όσους ατυχείς δεν διαθέτουν την ικανότητα του χαμαιλέοντα και δυσκολεύονται στην ανορθόδοξη ομολογουμένως αυτή διαδικασία, υπάρχει και η εφαρμοσμένη ήδη μέθοδος της υποψηφιότητας στις επόμενες εκλογές, οπότε καθίστανται αντιπαθείς μόνο στους συνυποψηφίους τους, αφού η  δημόσια προβολή τους δίνει  σημαντικό προβάδισμα.  Ακούγονται ήδη κάποιες υποψηφιότητες από τη συμπρωτεύουσα, ατόμων που  προέβαλλαν  και ‘’υπηρετούν’’  τη δεοντολογική ανεξαρτησία του λειτουργήματός τους και αντιλαμβάνομαι ότι θα επακολουθήσουν και άλλοι. Ήδη το κοινοβούλιό μας διαθέτει αρκετά τέτοια δείγματα, με τις λαμπρές  ευτυχώς  εξαιρέσεις τους.

Υπάρχουν ακόμα αρκετές διευθυντικές θέσεις στα κομματικά γραφεία, όπως έγινε ακόμα και με  πρόεδρο Ανωτάτου Δικαστηρίου , που   κακίζει τους επικριτές για τις εσφαλμένες αντιλήψεις τους περί  του νόμιμου και  ηθικού, που συνήθως αφορά  τους άλλους. Για όλους έχει ο μπαχτσές, που λέει , ο αισθηματίας  και πάντα προδομένος  λαός της  χώρας μας.

Μέσα στη γενική αυτή περιπτωσιολογία θα υπάρξουν ενδεχομένως και κάποια ‘’θύματα’’, για να δικαιολογηθεί από τη  διάδοχο εξουσία  η πρόθεση κάθαρσης. Θα είναι βέβαια περιορισμένη  και θα αφορά τους εντελώς ‘’αχρείαστους’’, αφού και οι θέσεις βολέματος είναι περιορισμένες. Τα ελάχιστα αυτά  ‘’θύματα’’ θα μπορούν να χαρακτηρισθούν ως παράπλευρες απώλειες, όπως συμβαίνει σε όλες τις αληθινές μάχες της ζωής.

Κουράγιο αδέρφια, συνεχίστε το ιοβόλο έργο σας, αδιαφορώντας για τους κανόνες έντιμου παιχνιδιού, τη δεοντολογία και τόσα άλλα ‘’κουραφέξαλα’’,  που πάντα αφορούν τους αφελείς και συνήθως τους οποιουσδήποτε άλλους.  Η  κοινωνία μας  ‘’ξέρει να αμείβει τις καλές προσπάθειες’’ και θα σας θυμηθεί τουλάχιστον όταν επανέλθει στη ‘’βασιλεία’’ της και μην ακούτε  όσα λέγονται εναντίον της,  αφού και αυτά επίσης αφορούν τους άλλους.

Κλείνοντας το παρόν, θεωρώ υποχρέωσή μου να εξάρω τις όποιες, έστω  και αποτυχημένες αλλά έντιμες προσπάθειες αντικειμενικότητας – που υπάρχουν -  διότι στην ‘’προοδευτική’’  κοινωνία μας, που έχει αφεθεί εντελώς στη μοίρα και στους καναπέδες της, μπορεί να αποτελούν  και παραδείγματα προς αποφυγήν . Ίσως αποτελέσουν  μουσειακά στοιχεία, τα οποία θα στολίσουν τις μελλοντικές εκπομπές του ‘’σαν σήμερα’’, για να αποφεύγεται η ‘’αφύσικη’’ αυτή περίπτωσή τους  και στο απρόβλεπτο μέλλον. Για το προβλεπτό  βέβαια δεν γίνεται λόγος και είναι  αιθεροβάμονες όσοι τυχόν το υποστηρίζουν.                 Αντώνης Ταρνανάς

ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟ

Είναι αλήθεια ότι ο Ναός της Δημοκρατίας της χώρας μας έχει περάσει από πολλές και διάφορες φάσεις στην ιστορική του διαδρομή, που δεν είναι και οι πλέον κολακευτικές, τόσο για το κοινοβούλιο όσο και για την ίδια τη δημοκρατία, την οποία υποτίθεται ότι  οφείλει και έχει ταχθεί  να διακονεί. Δεν θα ασχοληθώ με το παρελθόν – απώτερο ή πρόσφατο – αλλά με όσα συμβαίνουν σήμερα και  προβληματίζουν κάθε σκεπτόμενο  δημοκράτη αυτού του τόπου. Διευκρινίζω ότι με τον όρο δημοκράτη εννοώ κάθε πολίτη που πιστεύει και τηρεί τους γενικότερα αποδεκτούς κανόνες της Δημοκρατίας και δεν τους θέτει εν αμφιβόλω , ούτε τους διαπραγματεύεται ανάλογα με τα προσωπικά ή συλλογικά συμφέροντα και τις όποιες ιδεοληψίες του.

Στο κοινοβούλιο επιβάλλεται ο σεβασμός κάθε ιδεολογίας  [οι αρχές, απόψεις ή ιδέες που έχει κάποιος πάνω σε διάφορα ζητήματα (ηθικά, κοινωνικά κ.λπ.), βάσει των οποίων πορεύεται στη ζωή του] και κοσμοθεωρίας [η συνολική άποψη ενός ανθρώπου ή πολλών για την ζωή, η θεωρία που κουβαλά ο άνθρωπος ή οι άνθρωποι για τον κόσμο]. Το τελευταίο μου έφερε στο νου μια αποστροφή του Νομπελίστα ποιητή μας Οδυσσέα Ελύτη ‘’ μπροστά στη ράχη της Σέριφος, όταν ανεβαίνει ο  ήλιος, τα πυροβόλα όλων των μεγάλων κοσμοθεωριών παθαίνουν αφλογιστία  ‘’ και μελαγχολώ για  όσα συμβαίνουν γύρω μας . Είναι και αυτό ένα σύμπτωμα της εμπορευματοποίησης των ιδεών και της κατάντιας της δημοκρατίας στον πολύπαθο τόπο μας, όπως προκύπτει από τα όσα λέγονται και επιδιώκονται εσχάτως στο Ελληνικό Κοινοβούλιο από και για  κάποια από τα  μέλη του. Το πιο επικίνδυνο είναι  ότι , στις κινήσεις αυτές πρωτοστατεί ο σημαντικός πολιτειακός παράγων και κομματικά αμερόληπτος κατά την άσκηση των καθηκόντων του, ο Πρόεδρος της Βουλής!!!

Για να βολέψουν κάποιους θιγόμενους – χωρίς να αποτελεί  επιδίωξη των τελευταίων – διακόπτουν ψηφοφορίες, για να αντιμετωπίσουν προσχηματικές απουσίες βουλευτών ή  προσπαθούν να επιβάλουν την αλλαγή του κανονισμού της Βουλής, με την ευκολία που  αλλάζουν πουκάμισο.  Επειδή η βίαιη μετατόπιση κάποιων βουλευτών για την ψήφιση της συμφωνίας των Πρεσπών, οδήγησε στη ‘’διάλυση’’ των κοινοβουλευτικών τους ομάδων , προσπαθούν –εκ των υστέρων – να καλοπιάσουν τα ‘’υπόλοιπα’’ των Κομμάτων τους,  με την ‘’επαναφορά’’  της κοινοβουλευτικής τους  υπόστασης. Παράλληλα , με άλλη πρόταση  τροποποίησης, μειώνουν στο μισό τις αριθμητικές απαιτήσεις για τη συγκρότηση, από  τους ανεξάρτητους,  κοινοβουλευτικής ομάδας.

Δεν γνωρίζω αν όλα αυτά είναι νόμιμα, είμαι όμως βέβαιος ότι δεν είναι ηθικά και ότι ανάλογες ενέργειες δεν έχουν συμβεί στο παρελθόν, σε ομαλές κοινοβουλευτικές συνθήκες. Αυτά  συνέβαιναν στα  ολοκληρωτικά καθεστώτα του παρελθόντος και εξακολουθούν να συμβαίνουν στα ελάχιστα εναπομείναντα, μεταξύ των οποίων και η ‘’δημοκρατία‘’ του Μαδούρο που αποτελεί  υπόδειγμα διακυβέρνησης, εκείνων που προτείνουν τέτοιες ενέργειες και εις τα καθ΄ημάς. Σκοπός τους είναι να χρυσώσουν το χάπι των εξαπατηθέντων – όπως ισχυρίζονται οι ίδιοι οι παθόντες – και να ‘’κλείσουν’’ τα στόματα των αποσχισθέντων τέως συνεργατών τους, που άρχισαν να ‘’κελαηδούν’’, αν και ακούγονται πλέον πολύ παράφωνα!!!

Παρά τις όποιες υπερασπιστικές δικαιολογίες  κυβερνητικών παραγόντων, έχουν προκαλέσει τη λαϊκή οργή και η περιστασιακή τους πλειοψηφία δεν μπορεί να κρύψει τη δημοκρατική τους ‘’γύμνια’’. Το γεγονός ότι στηρίζουν και υποστηρίζουν το καθεστώς Μαδούρο , δεν νομιμοποιεί ανάλογες πράξεις σε μια δημοκρατική χώρα, μέλος της Ευρωπαϊκής  Ένωσης, το Κοινοβούλιο της οποίας πρόσφατα εξέδωσε και σχετικό καταδικαστικό ψήφισμα . Δεν είναι δυνατόν να είμαστε ‘’ και με τον χωροφύλαξ και με τον άστυφύλαξ’’, προσπαθώντας μια ζωή να  ‘’θολώσουμε τα νερά’’, που αποτελεί πάγια πρακτική των πολιτικά ανερμάτιστων.  Αντώνης Ταρνανάς

ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΠΛΑΓΓΟΝΑ ΣΤΟ ΝΕΥΡΟΣΠΑΣΤΟ

Μια ανακοίνωση για καλλιστεία χειροποίητης κούκλας στο ξενοδοχείο Αμαλία  [6 Φεβρουαρίου] και η σχετική έρευνα των διοργανωτών της εκδήλωσης, με οδήγησαν σε μια πληρέστερη ενημέρωσή μου επί του θέματος και στην αναζήτηση της σύγχρονης έκφρασης  και της μετεξέλιξης του φαινομένου.

Η κούκλα , όπως την γνωρίσαμε στη χώρα μας, έχει τις ρίζες της στον 7^ο αιώνα π.Χ. με διάφορες ονομασίες όπως πλαγγόνα, κόρη, νύμφη, είδωλο κλπ. και τα υλικά κατασκευής της αρχίζουν από τον πηλό και μέχρι να φθάσουν στη  χρήση του πλαστικού, προηγήθηκαν άλλα φυσικά υλικά όπως,  ύφασμα, ξύλο,  ασήμι και ελεφαντόδοντο. Αποτέλεσε το πιο γνωστό και αγαπημένο παιχνίδι των κοριτσιών της αρχαιότητας [τότε υπήρχε ακόμα διάκριση ανάμεσα σε αγόρια και κορίτσια].  Απασχόλησε δε  τους φιλοσόφους, όπως ο Αριστοτέλης, που αναφέρεται  στα αγάλματα του Δαίδαλου, που είχαν τη δυνατότητα να κινούνται μόνα τους . Το τελευταίο χαρακτηριστικό  της αρχαίας πλαγγόνας, μας έδωσε το γνωστό ‘’νευρόσπαστο’’ , το οποίο έγινε γνωστότερο ως μαριονέτα, από τη λατινική του ονομασία [marionette].

Τα νευρόσπαστα ή μαριονέτες και οι θεατρικές παραστάσεις τους αποτέλεσαν σημαντικό θέαμα μεταξύ των Ελλήνων, όπως αναφέρεται από τους Έλληνες και Ρωμαίους συγγραφείς. Για την κίνησή τους απέκτησαν αρθρωτά χέρια και πόδια, που ενώνονταν με το κύριο σώμα με μια κλωστή ή λεπτό σύρμα , ώστε να ‘’υπακούουν’’ στις εντολές του χειριστού τους για την μίμηση της ανθρώπινης δραστηριότητας . Η ετεροκίνητη  ενεργοποίησή τους και η υπακοή τους σε άλλα άτομα - χωρίς τη δική τους βούληση, - τους προσέδωσε τη  μειωτική μεταφορική έννοια, που χαρακτηρίζει  και σήμερα γενικότερα τα ενεργούμενα.

Η  μεταφορική  εννοιολόγηση του φαινομένου ,οδηγεί, τόσο επαγωγικά όσο και δια της ‘’ εις άτοπον απαγωγής’’,  στην  ταυτοποίησή του  με την   ζώσα πραγματικότητα . Σε μια χώρα που οι άνθρωποι λειτουργούν αγεληδόν,  οι διαπιστώσεις είναι οδυνηρές, ως προς το εύρος  αλλά και την οξύτητα του προβλήματος. Στο σημείο αυτό  οφείλω να θυμίσω τις ξεχασμένες από τα σχολικά χρόνια , μαθηματικές και φιλοσοφικές αποδεικτικές  μεθόδους:

Επαγωγή είναι η λειτουργία εκείνη του ανθρώπινου λογισμού, κατά την οποία οι εικασίες ή υποθέσεις ενός επιχειρήματος υποστηρίζουν το συμπέρασμα ,έστω και χωρίς να το κατοχυρώνουν,  με βάση τις παρατηρήσεις όμοιων φαινομένων. Η  εις άτοπον απαγωγή, που έχει μεν αποσυρθεί λεκτικά αλλά βρίσκεται πρακτικά σε καθημερινή χρήση, είναι η λογική και μαθηματική απόδειξη του ψεύδους ή της αλήθειας μιας πρότασης, με  τον αποκλεισμό του αντιθέτου που οδηγεί σε άτοπο, οπότε ισχύει η αρχική μας πρόταση.

Αυτά τα σύνθετα και περιπεπλεγμένα εκ πρώτης όψεως λογικά βοηθήματα, μας οδηγούν στο αυταπόδεικτο  συμπέρασμα ότι όλοι μας έχουμε μετατραπεί εκόντες-άκοντες, σε μαριονέτες με σάρκα και οστά και μας επιβάλλεται να αποδεχόμαστε άκριτα και αδιαμαρτύρητα τα παντοειδή κελεύσματα της εξουσίας. Η τελευταία , επέλεξε δι’ εαυτήν το  δικαίωμα να λαμβάνει αποφάσεις χωρίς τη δική μας άποψη, ενοχοποιώντας την όποια αντίδρασή μας ως υποκινούμενη ή ακροδεξιά και φασιστική. Η συνολική αυτή αδρανοποίηση της ανθρώπινης σκέψης δεν είναι τυχαία , αλλά αποτέλεσμα συστηματικής προεργασίας, με τη δική μας πάντοτε συνέργεια και συνευθύνη, αφού αποτελεί το τίμημα της εξόφλησης ρουσφετιών ή της υπόσχεσης  της γνωστής ρήσης  του ληστή  προς τον Ιησού ,‘’μνήσθητί μου Κύριε όταν έλθεις εν τη βασιλεία σου’’. Είναι η μόνη απομένουσα ελπίδα στους κατατρεγμένους να ‘’βρουν στον Ήλιο μοίρα’’, με τη μετατροπή πους σε ‘’κομματόσκυλα’’, ενίοτε δε και σε πολυκομματόσκυλα, για την  πληρέστερη κάλυψη  και μελλοντική τους ανέλιξη, ακόμα δε και την  επιβίωσή τους. Η πρώτη προσέγγισή τους αρχίζει από τα σχολικά 15μελή και την επάνδρωση των κομματικών επιτελείων και συνεχίζεται με τις – γενικότερες -  καταλήψεις. Αμφότερες αυτές οι ομάδες των  συνανθρώπων μας, κινούνται και δρουν με τα κελεύσματα των εντολέων-χειριστών τους, ακριβώς όπως οι  ετεροκινούμενες πλαγγόνες και τα νευρόσπαστα, των αρχαίων και νεότερων παραστάσεων.

Το φαινόμενο αυτό, επεκτείνεται τελευταία και στους εκπροσώπους μας στη Βουλή, οι οποίοι χωρίς να λογοδοτούν στους ψηφοφόρους τους, ‘’εκτελούν κομματικά συμβόλαια’’ προς εκείνους που  έμμεσα τους επέλεξαν, αφού  οι τελευταίες εκλογές έγιναν χωρίς σταυρό . Το ακόμα χειρότερο είναι ότι το κακό δεν σταματά εδώ αλλά προχωρεί στην ποδοσφαιροποίηση της πολιτικής, με μεταγραφές, αγορές ή και φημολογούμενες εξαγορές βουλευτών , μεσούσης της βουλευτικής περιόδου. Ακούγονται δε επισήμως και σκέψεις να τροποποιηθεί  ο κανονισμός της Βουλής που αφορά τη συγκρότηση κοινοβουλευτικών ομάδων, με λιγότερα και ίσως χωρίς μέλη, για να ‘’κλείσουν κάποια στόματα’’. Αυτό ίσως να συμπαρασύρει ευνοϊκά και άλλες ομάδες, βάση του παλιού γνωμικού, ‘’κοντά στον βασιλικό ποτίζεται και γλάστρα’’ και ελπίζω να μην παρεξηγηθούν οι γλάστρες!!!

Αν λοιπόν,  ύστερα από όλα αυτά, υποστηρίξω  ότι η Βουλή μας μετατρέπεται συχνά σε αίθουσα παραστάσεων κουκλοθέατρου, κινδυνεύω να χαρακτηρισθώ ακροδεξιός συκοφάντης και να πέσω και στο ‘’ευγενικό’’ στόμα του πρωτοπαλίκαρου, που αρνείται να απαντά σε ερωτήσεις, ενώ δεν τον ενοχλούσαν οι κρεμάλες της πλατείας συντάγματος και οι κραυγές να καεί – να καεί !!! Ας κάνουν ό,τι νομίζουν, εγώ πάντως δεν είμαι ακροδεξιός ούτε φασίστας και ίσως είναι καιρός να ξανακοιταχτούμε όλοι μας στον καθρέφτη , μήπως και ανακαλύψουμε την αφορμή που μπορεί να βολεύει προσωρινά, αλλά αφήνει πίσω της συμφορές για τη χώρα μας και δημιουργεί πρόσφορο έδαφος για την ενίσχυση των ακραίων και σε λίγο ανεξέλεγκτων τάσεων της κοινωνίας. Θυμηθείτε κύριοι της εξουσίας και τη θεωρία του μπούμερανγκ.!!!

Αντώνης Ταρνανάς