ΚΑΛΑΜΟΚΑΒΑΛΑΡΗΔΕΣ ΤΩΝ ΜΕΣΩΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΔΙΚΤΥΩΣΗΣ

Δεν θάθελα ποτέ να γράψω τα όσα ακολουθούν και θα είμαι όσο μπορώ πιο σύντομος, όχι για να δείξω την απαιτούμενη κατανόηση μου αλλά κυρίως διότι θεωρώ τους συνανθρώπους μας που αποτελούν τον σημερινό μου στόχο,  θύματα  του νέου τρόπου επικοινωνίας της εποχής μας. Δεν έχω λόγους ούτε  δικαίωμα  ίσως να κατακρίνω  τα μέσα ‘’κοινωνικής’’ δικτύωσης, τα οποία προσωπικά σκόπιμα αποφεύγω , με ενοχλεί όμως η κακή χρήση τους και κυρίως η φυσική αποξένωση που προκαλούν στις σχέσεις των ανθρώπων. Έχουν δώσει βήμα προβολής άκριτων απόψεων και ακραίων ιδεών, εξικνούμενα μέχρις αποβολής και του ‘’τελευταίου φύλλου συκής’’, προκειμένου κάποιοι να προβάλουν την ασημαντότητά τους. Δεν ευθύνονται  τα σύγχρονα μέσα – που αποτελούν κατάκτηση της εποχής μας - αλλά η κακή και ενίοτε συμπλεγματική  χρήση τους από απερίσκεπτα άτομα, που κρίνουν τα πάντα με τη γνωστή  τους αβάσταχτη ελαφρότητα. Το τελευταίο μου θύμισε τον Μίλαν Κούντερα, τον οποίο ευτύχησα να  γνωρίσω προσωπικά στην Άνοιξη της Πράγας το 1968, που στο ομότιτλο έργο του αναφερόταν στην εύθραυστη φύση της μοίρας του ατόμου ως μονάδας.  Την προσπάθεια προστασίας αυτής της φύσης του ατόμου,  ουσιαστικά, έσπευσαν να σχολιάσουν και να σατιρίσουν ποικιλοτρόπως στα κοινωνικά μέσα κάποιοι ‘’εξυπνάκηδες’’, με αφορμή τη χρήση του αριθμού 112 για την ενημέρωση των παππούδων, γιαγιάδων και άλλων ευαίσθητων στον ιό συνανθρώπων μας, αντί να επαινέσουν, μια μοναδική σωστή και αναγκαία για το ανθρώπινο σύνολο κρατική πρωτοβουλία.

Πρόκειται για τα ίδια περίπου άτομα, που χειροκρότησαν και του απέδωσαν τους γνωστούς ηρωικούς ‘’μάγκικους’ τίτλους στον Υπουργό Υγείας που  υιοθέτησε  προληπτικά μέτρα κατά της εξάπλωσης της νόσου, με τη διακοπή των μαθημάτων. Συνηθισμένοι στην απλοποίηση σκέψης,   εξέλαβαν την ενέργεια σαν τρόπο σκασιαρχείου και μεταφοράς τους από τις σχολικές αίθουσες στα καφέ της αρεσκείας τους. Δεν γενικεύω τους χαρακτηρισμούς αλλά και στο βαθμό που φάνηκε δεν αποτελεί θετικό δείγμα ορθής σκέψης των ανθρώπων που θα αποτελέσουν το μέλλον της χώρας. Θα προσπαθήσω να φανώ επιεικής στους χαρακτηρισμούς μου, αν και δεν μπορούν να διεκδικούν ελαφρυντικά οι αυριανοί ακαδημαϊκοί πολίτες και κάποιοι  έμποροι ‘’ζερβόδεξων’’ ιδεοληψιών. Ευθύνη έχουν και οι γονείς τους και ας μην μπορούν πια να  υποδείξουν στα παιδιά τους   κανόνες συμπεριφοράς.

Η απάντηση ‘’δεν παθαίνουμε τίποτα’’ και η αδιαφορία τους για την πρόκληση αυξημένων κινδύνων για δεδομένους συνανθρώπους τους, δεν περιποιεί τιμή  για τους  ‘’εκ του ασφαλούς’’ παλικαράδες, που  νοιάζονται αποκλειστικά για τον εαυτούλη τους. Ας ρίξουν μια ματιά, ‘‘όσο ακόμα προλαβαίνουν’’ να δουν τι συμβαίνει στην γειτονική μας Ιταλία. Με χαροποίησε το γεγονός ότι άκουσα εντελώς διαφορετικά θετικά σχόλια για τα ληφθέντα μέτρα , από τα πολλάκις παρεξηγημένα πρωινάδικα και τα αντίστοιχα μεσημβρινάδικα της ελληνικής τηλεόρασης. Ενθαρρυντική μου φάνηκε έστω  και η καθυστερημένη επίδειξη εθνικής  σύμπνοιας των πολιτικών κομμάτων – έστω και υπό την πίεση των δημοσκοπήσεων – με σαφή θετική διάκριση του τέως Υπουργού Υγείας κ. Ξανθού.

Δεν θα επεκταθώ περισσότερο στο θέμα, αφού για μια φορά ακόμα θα πληρώσουμε  -ελπίζω λιγότερο ακριβά- για να μάθουμε, δεν μπορώ όμως να μην κάνω μια απλή αναφορά στους ‘’γητευτές’’ με τα μαντζούνια τους, για τους οποίους ευτυχώς και επί τέλους επενέβη η δικαιοσύνη. Αντώνης

ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΡΕΙ

Δεν υπάρχουν τέλειοι και  απόλυτοι άνθρωποι, αφού είναι στη φύση τους η αμφιβολία και η αντίρρηση ενίοτε δε και μόνο για τον αντίλογο. Υπάρχουν όμως κάποιοι κομματικοί σχηματισμοί , που αποκλείουν εκ προοιμίου κάθε ‘’κανονικότητα’’, διότι έχουν σχεδόν σαν αξίωμα την αμφισβήτηση και ονειρεύονται να επιβάλουν ακόμα και ‘’εγκαθιδρύοντας’’   τη δική τους απόλυτη αλήθεια. Σε μια εποχή που η  ιδεολογία αποτελεί σπάνιο αγαθό , εφευρίσκονται  κακέκτυποι όροι και βαρύγδουποι προσδιορισμοί, για  τα μελλοντικά υποκατάστατα εκείνων που η ίδια η ζωή καταδίκασε στην αιώνια  ρευστότητα,  οριστικά και αμετάκλητα.

Εδώ λοιπόν βρισκόμαστε και προσπαθούμε να βρούμε άκρη σ’ αυτή τη φανφαροειδή τερμινολογία που προβάλλεται για να καμουφλάρει τις αδυναμίες και να εξάψει τη φαντασία κάποιων που αντιδρούν με σπασμωδικές κινήσεις αγανάκτησης, υπό τον δήθεν επαναστατικό μανδύα, ακόμα και των σταλινικών δεινοσαύρων του παρελθόντος. Μια στροφή  ενός ποιήματος [υποθέτω] αναρχικού , που διάβασα στο διαδίκτυο και το  παραθέτω, όπως και κάποια  άλλα συνοδά  στοιχεία που χρησιμοποιώ σ’αυτή την παράγραφο, δίνει εναργέστατα την κρατούσα σύγχυση και την πενία ιδεών. ‘’

‘’Μία διαδήλωση δέκα μικρόφωνα
και τα μεγάφωνα στη διαπασών
χιλιάδες δίποδα με μαγνητόφωνα
κι έχουν λουστεί με την ίδια λοσιόν
ξεπουληθήκαμε στο γιουσουρούμ
για ένα κουστούμ, για ένα κουστούμ
κι ο εαυτούλης σας πέταξε βζούμ
ταρατατατζούμ, ταρατατατζούμ.’’

Δεν ξέρω πώς διαβάζουν τους φαινομενικά φαιδρούς αυτούς στίχους οι  βολεμένοι ’εαυτούληδες’’, οι άλλοι όμως, ‘’η πλέμπα’’ , βρέθηκαν και πάλι ‘’ στην απέξω’’ , σαν επαναστάτες χωρίς αιτία, για τα μοντελάκια των κυρίων και των  κυριών τους, που δεν ευκαιρούν να περάσουν από το Μοναστηράκι. ‘’ Άτιμη κενωνία  που άλλους τους ανεβάζεις και άλλους τους κατεβάζεις στα τάρταρα’’ !!! [όπως έλεγε η ατυχήσασα κυρία της κωμωδίας].

Αυτοί οι άνθρωποι, οι περισπούδαστοι της ιδεοληψίας, δεν έχουν τον Θεό τους και ποτέ δεν ξέρεις που θα τους βρεις και τελευταία μάλιστα άρχισαν και τις μεταξύ τους διαφοροποιήσεις και αμφισβητήσεις. Άκουσα τον κύριο Τσίπρα και τον χάρηκα, να δηλώνει ότι ‘’συμφωνεί με το κλείσιμο των συνόρων [ χωρίς αναφορά στον κ. Μητσοτάκη], που είχε αποφασίσει και ο ίδιος στο παρελθόν. Πριν όμως λαλήσει ο πετεινός, το ίδιο βράδυ ο κ. Κατρούγκαλος, ο αρμοδιότερος τέως Υπουργός, στην εκπομπή [10] της ΕΡΤ και υπό την ιδιότητα και του νομικού, θεώρησε την απόφαση ‘’παράνομη’’. Και γιατί δεν ενημέρωσε τον κ. Πρωθυπουργό; Αυτοί οι άνθρωποι πολιτικά δείχνουν ανερμάτιστοι, αρεσκόμενοι να παίζουν σε πολλά ταμπλό, δίνοντας την εντύπωση ότι έμειναν  στην ‘’ασάφεια’’ του κ. Βαρουφάκη για να μπορούν να ελίσσονται ευχερέστερα στα μάτια του κόσμου. Πήραν όμως το μεγάλο τους μάθημα από τους χωρικούς της παραμεθόριας περιοχής, που είχαν αφήσει να εννοηθεί ότι λειτουργούν εθνικιστικά. Η πράξη λοιπόν  κατέδειξε  ότι οι ακρίτες μας είναι άξιοι συμπαραστάτες των στρατευμένων  της περιοχής και της παράλληλης φροντίδας των μικρών παιδιών των μεταναστών και προσφύγων που ‘’σπρώχνονται’’ από τους ανατολικούς μας γείτονες να ‘’σπάσουν’’ τα σύνορα. Τελικά δεν κατάλαβα ποιοι και πόσοι είναι υπέρ και ποιοι κατά του κλεισίματος των συνόρων, για να μη μας τα αλλάζουν αργότερα. Ένα πράγμα δεν θέτω υπό αμφισβήτηση και αυτός είναι ο πατριωτισμός τους, μόνο που ‘’ντρέπονται’’ να τον ομολογήσουν και τον ‘’πάνε μέσω Ισθμού της Κορίνθου’’!!! Θα το συνηθίσουν όμως με τον καιρό, αφού άλλωστε προσπαθούν να ‘’ακροασθούν’’ και την κοινή γνώμη, η οποία  αδυνατεί πια να παρακολουθήσει  τις Οβιδιακές μεταμορφώσεις των συνιστωσών τους.   Αντώνης

Ο ΚΑΡΝΑΒΑΛΟΣ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ!

Το Καρναβάλι, είναι άρρηκτα δεμένο με τη διασκέδαση, το γλέντι και ενίοτε το ξεπέρασμα των ορίων λόγων και έργων, που εκτός εποχής θα μπορούσαν να παρεξηγηθούν ή να κινήσουν διαδικασίες αντιπαράθεσης ακόμα δε και αντιδικιών. Η πρόφαση της  Διονυσιακής τους καταγωγής και προέλευσης, αποτελεί ένα θαυμάσιο άλλοθι  διαφυγής από τις στερήσεις και  τα ενδεχόμενα  απωθημένα μιας ολόκληρης χρονιάς .

Στα παιδικά μου χρόνια, οι γυναίκες της γειτονιάς, επέλεγαν κάθε χρόνο ένα σπιτικό φούρνο , για το ομαδικό ψήσιμο  του ειδικού σκευάσματος της Καθαρής Δευτέρας [λειψή], ένα είδος άζυμου άρτου, που σήμερα έχει αντικατασταθεί από τη λαγάνα.  Πρώτο τους μέλημα ήταν να απομακρύνουν τα παιδιά για να μην ακούμε και κυρίως  να μη βλέπουν τις ακραίες  ‘’διονυσιακές’’    αναπαραστάσεις ‘’ξεχαρβαλώματος’’ που αυτοσχεδίαζαν . Ίσως όλα αυτά να αποτελούσαν για μας και τα πρώτα σχετικά παιδικά μαθήματα , ένα ανεπίσημο αλλά πλήρες μάθημα ‘’σεξουαλικής ενημέρωσης’’. Δεν πρέπει να παραβλέπουμε το γεγονός ότι τότε  απουσίαζε κάθε άλλη προσλαμβάνουσα παράσταση , ακόμα και για τις κατά κανόνα αγράμματες σε σημείο αναλφαβητισμού μητέρες μας.

Αργότερα, οι πόλεμοι – παγκόσμιος και εμφύλιος – άλλαξαν τη γενικότερη ατμόσφαιρα, χωρίς ποτέ να παραμερίσουν εντελώς τη φυσιολογική ανθρώπινη προβολή και διεκδίκηση της σεξουαλικής τους ταυτότητας. Την εποχή εκείνη τα πάντα καλύπτονταν πίσω από μια μάσκα ή τα υπονοούμενα, σε αντίθεση με τη σύγχρονη εποχή μας που προβάλλεται η ‘’διαφορετικότητα’’ σαν ιδιαίτερο γνώρισμα. Ελπίζω και εύχομαι να μη ζήσω την εποχή που θα αναγκαζόμαστε  να κυκλοφορούμε με μάσκες ή άλλο καμουφλάζ, εμείς οι υπόλοιποι, που κάποτε αυτοαποκαλούμαστε ‘’κανονικοί‘’. Τα πράγματα άλλαξαν για τα καλά, τα ‘’μασκαρέματα’’ όμως παρέμειναν και όχι μόνο την περίοδο της αποκριάς αλλά σε καθημερινή βάση και σε αμέτρητες εκδηλώσεις της κοινωνικής και ιδίως της πολιτικής μας ζωής.

Τη συγκεκριμένη περίοδο η χώρα μας αντιμετωπίζει πλείστα όσα προβλήματα και κινδύνους, με τους ανατολικούς μας γείτονες και τους Κορονοϊούς και για μεν τους τελευταίους αποφασίστηκαν  κάποια μέτρα. Αναβλήθηκαν οι ‘’επίσημες’’ καρναβαλικές  παρελάσεις, αλλά έγιναν περισσότερες  και μάλιστα ανεξέλεγκτες, γιατί  δεν ‘’έπρεπε΄΄ να πάνε χαμένες οι προετοιμασίες και στο  κάτω της γραφής εδώ είναι βαλκάνια  και κάνουμε ότι θέλουμε για να αποδείξουμε την ‘’ελευθερία’’ μας.

 Με τους υπόλοιπους καρναβαλισμούς όμως τι γίνεται; Μήπως είναι καιρός να βγάλουμε τις κομματικές μάσκες – πριν είναι πολύ αργά – και να δείξουμε ότι καλή και βολική  η ψηφοθηρία καλλίστη όμως η πατρίδα, που είναι η ίδια για όλους μας; Ας μην αποκλεισθεί το ενδεχόμενο να ‘’υποστούμε επιθετική εισβολή των μεταναστών και προσφύγων’’ με την ενεργό συμμετοχή της Τουρκίας. Στο ενδεχόμενο αυτό τι κάνουμε; Διότι ακούω πολλές και διάφορες διεθνιστικές κορώνες  και είναι βέβαιο ότι  και αυτή τη φορά θα είμαστε μόνοι μας.

 Η ταλαίπωρη αυτή χώρα έχει πολλές φορές  πληρώσει ανάλογες απερισκεψίες και μασκαριλίκια και είναι καιρός να ‘’μονιάσουμε’’. ΄Εχουμε καιρό να προβάλουμε τις ιδεοληψίες και τους μικρομεγαλισμούς μας όταν στρώσουν τα πράγματα, γιατί ο λαός έχει αρχίσει να κρίνει  όσα ακούει. Αν οι ποικιλώνυμοι πολιτικοί μας δεν βγάλουν τις στρεβλωτικές τους μάσκες, αυτές ίσως να καταστούν μπούμερανγκ, τόσο για τους ‘ίδιους  - που δεν ενδιαφέρει κανένα – όσο και κυρίως για τη χώρα και τότε θα είναι πολύ αργά για δάκρυα.!!!

Αντώνης

ΠΑΕΙ ΑΥΤΟΣ

Μην πάει ο νους σας στο κακό, ο υπονοούμενος ζει και του εύχομαι να μακροημερεύσει ,για να συνεχίσει να μας διασκεδάζει  με τα περίφημα παραμύθια του, τώρα που τον κατάλαβαν όλοι και δεν μπορεί πλέον να βλάψει περισσότερο. Με τον τίτλο εννοώ απλά ότι τελικώς  εκδηλώθηκε!!!  Προσωπικά δεν υιοθετώ την εκδοχή περί ψευδολογίας και εξαπάτησης, που του αποδίδουν σχεδόν όλοι οι αντίπαλοί του και σε μεγάλο βαθμό συμμερίζονται οι ομοϊδεάτες του και ομολογεί   ο ίδιος. Δέχομαι απλά ότι δεν του αρέσει, ή μάλλον αποστρέφεται την απλή αστική αλήθεια  και  καταπιάνεται αποκλειστικά με τους ‘’κακούς’’ αντιπάλους του και τη  συκοφάντηση τους. ’’Έτσι κάνουν όλες’’ που λέει ο τίτλος της γνωστής όπερας του Μότσαρτ - για εντελώς διαφορετικούς λόγους - και όλοι όσοι δηλώνουν αριστεροί   ζουν ‘’δεξιότατα’’ και  εξακολουθούν να   νοσταλγούν   ολοκληρωτικές ιδεολογίες, που απορρίφθηκαν από  τους λαούς που τις βίωσαν .

 Κάποιοι από αυτούς πιστεύουν ότι η  ενδυματολογική  κακογουστιά και η κατάργηση της γραβάτας είναι δείγμα αριστεροσύνης, ενώ στο βάθος νοσταλγούν και οι περισσότεροι βιώνουν  και απολαμβάνουν τον μεγαλοαστισμό. Έχω όμως μια αφελή απορία: Ξέρει κάποιος κοινοβούλιο πολιτισμένης χώρας που ενδυματολογικά και όχι μόνο  θυμίζει λαχαναγορά!!! Ζητώ συγγνώμη από τους συμπαθείς εργαζόμενους της λαχαναγοράς και διερωτώμαι πώς είναι δυνατόν να μην υπάρχει μια ελάχιστη πρόβλεψη αξιοπρεπούς συμπεριφοράς στη Βουλή,  που εφαρμόζεται και στο τελευταίο ‘’κουτσομάγαζο’’!!! Αποτελεί την ελάχιστη υποχρέωση προς εκείνους που τους έστειλαν στον ναό της Δημοκρατίας και ίσως  προσφορά στην κρατούσα δημόσια αισθητική.

Οι περισσότεροι από τους σημερινούς νεοαριστερούς, άρχισαν  την επαναστατική τους γυμναστική με τα 15μελή συμβούλια διάλυσης της παιδείας, που καθιέρωσε ένας χαρισματικός μιας προηγούμενης εποχής και μετά τις σχολικές καταλήψεις, το επιχείρησαν επιτυχώς και στην  πολιτική εξουσία, αφού τους χάιδεψαν τα αφτιά γνωστοί δημοσιογράφοι στα κανάλια τους. Η όλη εξέλιξη αποτέλεσε μια έκπληξη και για πολλούς ευχάριστη, μέσα στην  ύφεση και τη γενικότερη κρίση και απελπισία  που ζούσε τότε η  χώρα. Ο πνιγμένος από τα μαλλιά  πιάνεται και ο νέος ηγέτης, μαλλιά τουλάχιστον διέθετε αρκετά.

Το τι έγινε και κυρίως τι ακούσαμε εκείνα τα χρόνια της  πρώτη φορά αριστεράς δεν περιγράφεται, έδωσε πάντως έναν άλλο ‘’ψεύτικο’’ αέρα στην ζωή της χώρας μας και πολλοί αναθάρρησαν και σχεδόν  τους πίστεψαν. Οι αριστεροί του γλυκού νερού συνηθίζουν να λένε και μια κουβέντα παραπάνω, όπως φονιάδες των λαών Αμερικάνοι, ο λαός στην εξουσία, τιμημένα γηρατειά, ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο και αμέτρητα όσα άλλα αστεία που διηγώντας τα θα κλαις!!! Οι λάτρεις του φολκλόρ έχασαν βέβαια το θέαμα με τους  ζουρνάδες ,τα νταούλια και τους λυράρηδες που   θα υποχρέωναν τους  ‘’κουτόφραγκους’’ να χορεύουν στους ρυθμούς τους, αλλά όποιος αγαπά ξεχνά!!! Όσοι γνώριζαν καλά τα ευρωπαϊκά  δεν τους πίστεψαν, αλλά τι σημασία είχε αυτό, αφού  τους πίστεψαν οι κλακαδόροι τους. Πέρασε σχεδόν  μια πενταετία εφαρμογής στην πράξη της νέας ‘’λεκτικής’’ αντεπίθεσης στα μνημόνια και σιγά-σιγά άρχισαν τα νεοπροοδευτικά πειράματα. Τα πρότυπα της Βενεζουέλας και τα γνωστά ταξίδια για οικονομική βοήθεια στη Ρωσία και το Ιράν,  ακολούθησε το σύνθημα για  ‘’κατάληψη’’ του νομισματοκοπείου και τη ‘’λαθραία’’ επαναφορά της Δραχμής, που ‘’θα κλόνιζε μέχρι διαλύσεως την Ευρωπαϊκή Ένωση’’’!!!. Αφού δεν ευοδώθηκε ούτε αυτή η σκέψη, ανατέθηκε στον ειδικό ‘’ επί των παιγνίων’’ και αγαπημένο των περισσότερων καναλιών και φίλο του συνόλου σχεδόν των μεγαλοδημοσιογράφων, να εφαρμόσει την μεθοδολογία του στη νέα διαπραγμάτευση, που περιλάμβανε και  μαγνητοφωνήσεις των συνεδριάσεων. Συγχρόνως  η Πρόεδρος της Βουλής ανέλαβε τη διαγραφή του απεχθούς και επαχθούς χρέους της χώρας, με επιτροπές που συμμετείχαν και λατινοαμερικάνικα κινήματα, αλλά και πάλι τίποτα. Έγινε δημοψήφισμα που έβγαλε 62%  ΟΧΙ στην Ευρωπαϊκή Ένωση, που εν μιά νυκτί μετατράπηκε σε περήφανο ΝΑΙ και υπογράψαμε επί τέλους ένα ακόμα μνημόνιο, χειρότερο από τα προηγούμενα, για να ‘’απομνημονειοποιηθούμε’’ περήφανα με καθυστέρηση τεσσάρων ετών.

 Η αριστερή πτέρυγα που δεν κατάλαβε την ‘’νεοαριστερίστικη’’ στροφή, εκδιώχθηκε από τα βασικά υπουργεία που κατείχε αλλά και αποκόπηκε από τις λίστες υποψηφιοτήτων  στις επαναληπτικές εκλογές. Όλα αυτά βέβαια συντελέστηκαν ‘’δημοκρατικότατα’’, ενώ οι μεν έβριζαν τους δε και κανείς δεν ήξερε ποιος ήταν με ποιόν και τι ρόλο παίζει. Προσπάθησαν να ‘’τακτοποιήσουν’’ ακόμα και τα κανάλια με αντάλλαγμα βοσκοτόπια, και έδωσαν μέσα ενημέρωσης σε γνωστούς ‘’κομματοφύλακες’’. Αντάλλαξαν υπουργεία με προσχωρήσεις  στο κόμμα δεξιόστροφων και τέως στελεχών του  ‘’βαθέος’’ ΠΑΣΟΚ , έβαλαν στη λίστα  καλλιτέχνες και  κάποιους δημοσιογράφους , σαν ανταμοιβή για την ‘’αντικειμενικότητά’’ τους και πολλά άλλα γλαφυρά και παράξενα, χωρίς να τα θεωρούν κομματικοποίηση του κράτους και κατάκτηση των αρμών της εξουσίας, την οποία ‘’απειλούν’’ να επαναφέρουν με τη δεύτερη φορά αριστερά.

Θα μου πείτε  γιατί τα αναφέρω όλα αυτά μέσα στον απόηχο των αμέτρητων βαρύγδουπων δηλώσεων του ‘’Αρχηγού’’  στα συνέδρια διαρκείας που γίνονται, μέχρι να πεισθούν όλοι να προσχωρήσουν στη μοναδική αλήθεια του απόλυτου ‘’μονάρχη’’. Ο κύριος αυτός, που εξακολουθεί να νοιώθει υπερήφανος για το έργο του, υποσχόμενος  μια δεύτερη φορά αριστερά ,θέλει τώρα να αλλάξει το όνομα του κόμματος, με έναν πλάγιο τρόπο, δηλαδή της προσθήκης.  Θέλει δηλαδή να υποκαταστήσει την ‘’τσόντα’’ των ‘’ανεξάρτητων Ελλήνων και τέως Πασόκων’’ που τον βόλεψαν στις δύσκολες αποφάσεις του, με μια  προσθήκη στον νέο τίτλο του κόμματος.   Η τεχνητή ‘’επιμήκυνση’’ όμως δεν αποτελεί τρόπο πολιτικής  βελτίωσης   αλλά μικρομεγαλισμό και μέθοδο  διόρθωσης  ειδικών  αδυναμιών !!!

Εδώ λοιπόν αρχίζουν να ανάβουν τα αίματα αλλά τελικά θα επικρατήσει ο χαρισματικός που τους έβγαλε από την αφάνεια και τους ‘’έκανε γνωστούς στο θυρωρό της πολυκατοικίας τους – παρά την γνώμη της κυρίας Μπαζιάνα ότι θέλουν να κάνουν   δική τους και την εξουσία!!! Τελευταία, ο  αρχηγός δήλωσε ότι επιθυμεί να κατακτήσει και τους αρμούς της , να επιβάλει δηλαδή στη χώρα  τον υπαρκτό σοσιαλισμό , όπως τον χαρακτήριζε ο προηγούμενος  χαρισματικός , τον οποίο προσπαθεί γενικώς να μιμηθεί . Η ανάμιξη του ίδιου του ηγέτη του κόμματος, ακόμα και στον τρόπο που θα εξετάζει η  ειδική επιτροπή συγκεκριμένους  μάρτυρες, ενώ είναι θέμα του Συντάγματος και της Δικαιοσύνης , προβληματίζει. Τέτοιες προτάσεις ίσως αφορούν ολοκληρωτικά καθεστώτα και  ανήκουν πλέον στο παρελθόν που οι λαοί έχουν καταδικάσει ανεπιστρεπτί αφού τελικά ξύπνησαν από τον λήθαργο, έστω και πεινασμένοι!!!

Δεν θα αποφύγω τελικά και ένα πολύ σύντομο σχόλιο για την  τελευταία πανελλαδική απεργία. Επειδή υπήρξα και ο ίδιος συνδικαλιστής και είμαι συνταξιούχος, έχω κάποιες μικρές απορίες. Πού βρίσκονταν όλοι αυτοί οι στοργικοί εργατοπατέρες όταν οι αποδοχές και συντάξεις μας περικόπτονταν συνεχώς και ιδιαίτερα όταν ο κύριος με το μαντηλάκι στο τσεπάκι μας έκοψε και τα προσωπικά μας χρήματα των επικουρικών;;; Μήπως έτσι δικαιώνουν  την ‘’επάρατη’’ δεξιά που καταγγέλλει μεθοδεύσεις καθοδήγησης!!!

Αντώνης

ΕΞΙΣ ΔΕΥΤΕΡΑ ΦΥΣΙΣ

Πριν προχωρήσω στην περιγραφή των στοιχείων που μου επέβαλαν τον συγκεκριμένο τίτλο από την ρήση του Αριστοτέλη, θα ήθελα να ερευνήσουμε την ετυμολογία του μέχρι να καταλήξει στη σημερινή του μετάφραση ‘’η συνήθεια αποτελεί δεύτερη φύση’’.

        Η αρχαία λέξη «ἕξις», προέρχεται από τον μέλλοντα του βοηθητικού ρήματος «ἔχω» – που είναι «ἕξω» -  και γι’ αυτό διατηρεί τη δασεία και η αρχική σημασία  της λέξης σημαίνει  το να κατέχει κανείς κάτι που έχει αποκτήσει. Για τον Αριστοτέλη ίσως υπονοεί τα μόνιμα στοιχεία του χαρακτήρα μας, που έχουν αποκτηθεί  με την επίμονη άσκηση, την εμπειρία και την επανάληψη συγκεκριμένων ενεργειών.

Έτσι λοιπόν και η ταπεινότητά μου, με το πρωινό μου ξύπνημα δεν έχω άλλη επιλογή παρά να οδηγηθώ στην καταγραφή των πληροφοριών που επεξεργάζεται τις ατέλειωτες νύχτες ο άυπνος εγκέφαλός μου και να κάνω τις δικές μου επιλογές, με πρόσθετα κριτήρια την προσωπική μου γνώση και εμπειρία. Δεν πίστεψα ποτέ ότι αποτελώ ειδήμονα ή κάτοχο της μοναδικής αλήθειας, δεν θέτω όμως υπό διαπραγμάτευση τη γνώση και την προσωπική μου πλούσια εμπειρία  86 χρόνων  και μάλιστα σε κρίσιμες εποχές και επίκαιρες θέσεις, της πιο ενδιαφέρουσας ίσως παγκόσμιας σύγχρονης ιστορίας.

Διαβάζω σχεδόν τα πάντα και βρίσκω από τις πιο ατεκμηρίωτες μέχρι και τις ιδεοληπτικές απόψεις επαγγελματιών ‘’προοδευτικών’’ και νοσταλγών επαναστατικών μεθοδεύσεων, που η ίδια η ζωή έχει απορρίψει και είχα την ευτυχή ‘’ατυχία’’ να τις βιώσω προσωπικά και επί μακρόν. Δεν είναι δυνατόν να αποτελεί αυτοσκοπό η ιδιοτελής προσπάθεια κάποιων επαναστατών του ‘’γλυκού νερού’’ – τύπου  Μπόμπ του Σφουγγαράκη – οι οποίοι είναι ικανοί να ανατρέψουν πλήρως τις ‘’ιδέες τους’’, αρκεί αυτό να τους κρατήσει στην επικαιρότητα και την εξουσία. Ζούμε σε μια εποχή με πλήρη ενημέρωση και κανείς δεν μπορεί πλέον να κρύβεται πίσω από συνθήματα και βαρύγδουπες δηλώσεις που ποτέ δεν τηρήθηκαν και άτομα που δεν δυσκολεύονται , στο πρώτο ‘’στρίμωγμα’’,  να κάνουν ΝΑΙ το ΟΧΙ του λαού τους!!!

Για όλα αυτά λοιπόν θέλω να γράφω, όχι για να αλλάξουν γνώμη κάποιοι εύπιστοι ή αιθεροβάμονες συμπολίτες μας, αλλά για μένα τον ίδιο, για να βεβαιώνομαι ότι έχω ακόμα ‘’σώας τας φρένας’’ και δεν έχω προσχωρήσει στη λογική των αποκαλούμενων ‘’κοψοχέρηδων’’, οι οποίοι δυστυχώς για τους υπόλοιπους, αναβάλλουν συνεχώς την απειλή τους και την αντικαθιστούν με μια καινούργια ‘’κυβίστηση’’. Με τέτοια μυαλά λοιπόν η χώρα αυτή δεν θα αποκτήσει ποτέ την ‘’αναθεματισμένη’’ κανονικότητα, που έχει καταντήσει το πιο σύντομο ανέκδοτο του σύγχρονου ‘’προοδευτισμού’’ στη χώρα μας.

Γράφω λοιπόν ή μάλλον προσπαθώ πλέον να γράφω – έστω και μόνο για μένα – αλλά το γήρας δεν με αφήνει. Τα επώδυνα επακόλουθά του , δεν επιτρέπουν στα δάκτυλα να ακολουθούν την υψηλή ακόμα ταχύτητα του μυαλού και μπαίνω στη διαδικασία των πειραμάτων. Άρχισα με την αλλαγή διάφορων τύπων πληκτρολογίων του υπολογιστή μου, διότι  τα λάθη μου  είχαν αρχίσει να ανταγωνίζονται τα σωστά που με υποχρέωναν σε συχνές επαναλήψεις, αλλά και πάλι τα αποτελέσματα δεν βελτιώθηκαν. Τελικά κατέληξα στο συμπέρασμα ότι μου απομένουν δύο λύσεις. Να σταματήσω εντελώς το γράψιμο ή να περιορίσω το μέγεθος των κειμένων και την ταχύτητα γραφής και ενδεχομένως αμφότερα . Εκείνο που για την ώρα απέκλεισα είναι η διακοπή της καθιερωμένης μου αυτής συνήθειας, που ενδεχομένως να  επιδράσει θετικά ή αρνητικά στους αναγνώστες μου, διότι κατά τον Αριστοτέλη  η συνήθεια αποτελεί δεύτερη φύση και εγώ δεν είμαι διατεθειμένος να λειτουργήσω ‘’παρά φύσιν’’.- Αντώνης

ΕΧΟΥΜΕ ΤΗ ΝΕΟΛΑΙΑ ΠΟΥ ΑΞΙΖΟΥΜΕ

Αποτελεί διαχρονικό αξίωμα ότι η νεολαία αποτελεί το μέλλον της χώρας και δεν αρκεί να το λέμε αλλά να το κάνουμε πράξη. Να την καταστήσουμε άξια και ικανή για να αλλάξει το νοσηρό κατεστημένο που έχει επιβάλλει η γεροντοκρατία, ώστε   τα υγιή στελέχη της να μη  φεύγουν στο εξωτερικό . Με καταδικασμένες από την ίδια τη ζωή, ιδεοληψίες   και  εκπαιδευτικές ‘’μεθοδεύσεις’’ της πολιτείας, κάνουμε ό,τι μπορούμε για να την αποτρέψουμε από τον [διεθνώς αποδεκτό] ορθό δρόμο. Στο όνομα μιας επίπλαστης ελευθερίας και προοδευτικότητας, που εγγίζει τα όρια της ασυδοσίας, έχει ενοχοποιηθεί η έννοια της οικογένειας [ το βασικό κύτταρο της κοινωνίας] και της πατρίδας. Φθάσαμε στο σημείο να αποτελεί  εθνική ύβρη η εφαρμογή του Νόμου και της τάξης και  αντί να απαλείψουμε τις όποιες αστυνομικές παρεκτροπές, ρίχνουμε  νερό στο μύλο της άκρας δεξιάς και του  ετερόδοξου εξτρεμισμού, που προσπαθούν να ιδιοποιηθούν μια ιδιότυπη δική τους    ‘’νομιμότητα’’.

 Δεν ξέρω αν φθάσαμε στο ‘’επιδιωκόμενο σημείο απελευθέρωσης  και προοδευτικότητας’’ της νεολαίας μας , αλλά τα φαινόμενα της εποχής μας , με καταστροφές ξένων περιουσιών – έστω και δημόσιων για τις οποίες εμείς θα κληθούμε να πληρώσουμε - και η συνειδητή ανυπακοή στους Νόμους και τους κανόνες της πολιτείας,  μας οδηγούν στο συμπέρασμα ότι προς τα εκεί πάμε. Αναφερόμενος  στα δύο  πρόσφατα περιστατικά με τον μαθητή που εξύβρισε την καθηγήτριά του και το πόρισμα για τιμωρία ποδοσφαιρικών ‘’επιχειρήσεων’’, αδυνατώ να αποδεχθώ την παντοειδή αντίδραση των επίσημων φορέων της κοινωνίας.

Στην πρώτη περίπτωση του μαθητή,  στην οποία δεν φταίει μόνο αυτός, αλλά εκείνοι που καθημερινά του τριβελίζουν τα μυαλά με ‘’επαναστατικές’’ αντιλήψεις διεκδίκησης των δήθεν  ‘’δικαιωμάτων’’ του. Το  κακό είναι ότι βρέθηκαν πολλοί που απέδωσαν ευθύνες και στην καθηγήτρια, ‘’διότι έμεινε εντελώς ψύχραιμη’’. Σκεφθείτε τι θα έλεγαν σήμερα οι επικριτές της, αν στα όρια της αυτοπροστασίας της, του ‘’άστραφτε’’ τον παλαιόθεν καθιερωμένο ‘’κόλαφο’’. Ακόμα χειρότερο όμως είναι ότι  την πράξη αυτή δικαιολόγησαν με τον τρόπο τους και αρκετοί  συνάδελφοί της εκπαιδευτικοί. Τέτοια προβλήματα δεν λύνονται βέβαια στα δικαστήρια, πρέπει όμως να λύνονται και δεν αποτελεί λύση η αποβολή μιας ημέρας που του είχε επιβληθεί. Θα μου πείτε βέβαια ότι ακόμα και φοιτητές διαλύουν συνελεύσεις ή ‘’χτίζουν’’ καθηγητές τους στα γραφεία τους με το ακαταδίωκτο και ηρωοποιούνται, αποκτώντας ενδεχομένως και προοπτικές ανέλιξής τους στην  πολιτική εξουσία !!!

Η δεύτερη περίπτωση αφορά το περίπαθο ποδόσφαιρο και συγκεκριμένα την απόφαση μιας επιτροπής [Ε Ε Α ] για την αυστηρή τιμωρία δύο ομάδων. Αυτό και μόνο έδωσε το έναυσμα να ξεσπάσει πόλεμος βορείων και νοτίων. Ακόμα και ευρωβουλευτές απείλησαν το κόμμα τους αν δεν ενδώσει στις επιταγές των ‘’αδικημένων’’ ομάδων τους. Τελικά μαθαίνω ότι ο ευρωβουλευτής διεγράφη από το κόμμα του  [δεν παραιτήθηκε από τις πλουσιοπάροχες αμοιβές του], για ανακοίνωσή του που το περιεχόμενό της προδίδει ότι του την είχαν ‘’ετοιμάσει άλλοι’’. Το κόμμα του όμως έσπευσε να καταθέσει τροπολογία για να πέσει η ομάδα του στα μαλακά. Εκεί όμως έρχεται η άλλη μεγάλη ομάδα του νότου, που αποκάλυψε τη διαπραχθείσα ‘’λαθροχειρία’’ που προκάλεσε το πόρισμα της επιτροπής , απειλώντας επίσης για αντίμετρα. Τι θα γίνει τελικά δεν ξέρω, ξέρω όμως καλά ότι αν η νομοθεσία για ανάλογα παραπτώματα είναι αυστηρή την αλλάζουμε έγκαιρα, χωρίς να υποκύπτουμε σε εκβιασμούς. Σε πολιτισμένες ευρωπαϊκές χώρες έχουν υποβιβασθεί πασίγνωστες ομάδες χωρίς πολέμους και η Αγγλία απέκλεισε τις δικές της ομάδες από διεθνείς διοργανώσεις, για παραδειγματισμό. Αυτό απαιτεί η περίφημη κανονικότητα, που υποκριτικά κατά καιρούς επικαλούμαστε!!!

Θα μπορούσατε να μου πείτε ότι η τροπολογία αυτή αποτελεί δείγμα των καιρών και εν μέρει θα συμφωνούσα, διευκρινίζω όμως ότι στη χώρα μας είναι δυστυχώς ο κανόνας σε πλείονες καταστάσεις. Οι νέοι μας, εκμεταλλευόμενοι την ανοχή οικογένειας και  πολιτείας ή επιδεικνύοντας κομματική νομιμοφροσύνη,  υποθηκεύουν το μέλλον τους – που είναι δικαίωμά τους – αλλά και των υπολοίπων που δεν το δικαιούνται. Η  δήλωση του κυβερνητικού εκπροσώπου για την  πρόληψη διχασμού της κοινής γνώμης ,όπως και η φαρισαϊκή αντίδραση της αντιπολίτευσης  είναι προσχηματική και  τελικά ο καθένας που νομίζει ότι αδικείται θα απειλεί με κλείσιμο δρόμων, κάψιμο περιουσιών και τις υπόλοιπες γνωστές μεθοδεύσεις. Η αίτηση για ονομαστική ψηφοφορία της τροπολογίας και μάλιστα από βουλευτή που συχνά φιλοξενείται στις γηπεδικές σουίτες του ‘’απειλούμενου’’ από την πρόταση σωματείου, ξεπερνά ακόμα και το ανέκδοτό του για τις σαρανταποδαρούσες. Αν λοιπόν αυτή την νεολαία [που πρωτοστατεί σε τέτοιες κινήσεις] θέλουμε , δεν πρόκειται ποτέ να γίνουμε ΚΑΝΟΝΙΚΗ ευρωπαϊκή χώρα, όπως δολίως ισχυριζόμαστε και οι υγιώς σκεπτόμενοι νέοι μας θα συνεχίσουν να ξενιτεύονται  !!! Αντώνης

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ [ευχή ή κατάρα]

Μετά την περίοδο ανταλλαγής ποικίλων  ευχών  που διανύσαμε, αισθάνομαι ότι προσωπικά τουλάχιστον, έχω  εξαντλήσει το πλουσιότατο ευχετήριο λεξιλόγιο μου. Θεωρώ τουλάχιστον τετριμμένη και ίσως ‘’καταχρηστική’’, ιδιαίτερα για άτομα προχωρημένης ηλικίας  την ευχή  ‘’χρόνια πολλά’’ , όπως θα προσπαθήσω να εξηγήσω στη συνέχεια. Διευκρινίζω εδώ ότι με τη λέξη ευημερία, που ενίοτε χρησιμοποιώ στις ευχές μου, δεν εννοώ  τα πλούτη και τη χλιδή αλλά μια ‘’ανεκτή’’ ποιότητα ζωής, που  καθιστά τη μακροζωία  υποφερτή  για πολλούς συνανθρώπους μας. Επανέρχομαι λοιπόν  στον τίτλο του πονήματός μου και  θα προσπαθήσω να  γίνω πιο σαφής και συγκεκριμένος, αποφεύγοντας τις όποιες  παρερμηνείες και ενδεχόμενες παρεξηγήσεις ακραίων ή οριακών καταστάσεων.

Ξεκινώ λοιπόν με τη σοφή ρήση ‘’ουκ εν τω πολλώ το ευ αλλ’ εν τω ευ το πολύ’’, που αποδίδεται σε παράφραση προτροπής του αυλητή Καφισία προς τον μαθητή του που έπαιζε τον αυλό με ιδιαίτερη ένταση. Τον επανέφερε στην τάξη με τη ιστορική φράση : "οὐκ ἐν τῷ μεγάλῳ τὸ εὖ κείμενον εἶναι, ἀλλὰ ἐν τῷ εὖ τὸ μέγα" , με απλά λόγια δεν έχει σημασία η ποσότητα αλλά η ποιότητα.  

Έρχομαι λοιπόν στο προκείμενο - ‘’χρόνια πολλά’’, όπως το αντιλαμβάνομαι στα 86 μου χρόνια, που άρχισε να με προβληματίζει. Οι αγαθές ενδεχομένως προθέσεις των ευχομένων  μακροζωίαν δεν αποτελούν     επιθυμητή  έκβαση  για  πολλούς  υπερήλικες  της εποχής μας, στην οποία ο μέσος όρος ζωής συνεχώς ανεβαίνει ,  σε βάρος ενίοτε της ποιότητάς της. Μόνο όσοι βρίσκονται στην κατάσταση αυτή μπορούν να εκτιμήσουν σωστά τη συγκεκριμένη ‘’ευχή’’ , η οποία  αποτελεί κατάλοιπο παλαιότερων προσδοκιών ή ατόμων με προσλαμβάνουσες παραστάσεις, σαν αυτή που ακολουθεί.

  Στην Ολλανδία [Ουτρέχτη] επισκέφθηκα πριν 30 χρόνια  γνωστό μου ζευγάρι  υπερηλίκων, σε ειδικό κρατικό ΙΔΡΥΜΑ, στους οποίους   είχε παραχωρηθεί άνετο μικρό πλήρως λειτουργικό διαμέρισμα, έναντι παρακράτησης μέρους της μέτριας  σύνταξής τους. Εκεί είχαν μεταφέρει  τα αγαπημένα τους προσωπικά αντικείμενα, είχαν πλήρη ιατρική φροντίδα, ειδικά μηχανήματα που διευκόλυναν την κίνηση και τις λοιπές σωματικές ανάγκες τους και μεγάλο κοινόχρηστο σαλόνι για να περνούν τις ελεύθερες ώρες τους και να δέχονται φίλους και συγγενείς. Παράλληλα επέτρεπαν σε οικείους και γνωστούς  [που ανήκαν σε λίστα εμπίστων προσώπων]  να τους φιλοξενούν για όσο χρόνο επιθυμούσαν αμφότεροι. Στους ανθρώπους αυτούς [ κοντά στα 90 τους] ευχόμουν συνειδητά χρόνια πολλά και από ό,τι έμαθα ΕΖΗΣΑΝ μέχρι τα 100. Σημειωτέον ότι είχαν πολλά παιδιά ‘’διάσπαρτα ανά την υφήλιο’’, με θαυμάσιες σχέσεις και εξαίρετη επικοινωνία,  χωρίς να επηρεάζεται  εκατέρωθεν η ζωή τους.

Με τα γραφόμενά μου δεν προτείνω να γίνει η χώρα μας  ξαφνικά Ολλανδία, αφού και εμείς – δυστυχώς ή ευτυχώς – δεν είμαστε Ολλανδοί, εμμένοντας στις  δικές μας επιλογές και ως γνωστόν, κάθε επιλογή έχει το τίμημά  της. Προσωπικά, που έτυχε να γνωρίσω αυτές τις διαφορές, σαν άνθρωπος  με τις αδυναμίες του, καμιά φορά ζηλεύω κυρίως όταν μούρχεται στο μυαλό μια άλλη σοφή αρχαία ρήση ‘’φοβοῦ τὸ γήρας, οὐ γάρ ἔρχεται μόνον’’  και μπορώ πια να σας διαβεβαιώσω ότι είναι απόλυτα αληθές. Τις ατέλειωτες όμως  μέρες της μοναξιάς  – που για λόγους ευπρέπειας χαρακτηρίζουμε προσωπική  επιλογή  – τι γίνεται; Μέχρι τώρα σκότωνα την ώρα μου με το ‘’γράψιμο’’ και κρατούσα για ύψιστη πολυτέλεια  το ερασιτεχνικό ψάρεμα. Τα συνοδά όμως  του γήρατος, δυσχεραίνουν προοδευτικά τη συχνή  χρήση του πληκτρολογίου του  υπολογιστή μου, ενώ   για άλλους πρόσθετους λόγους αναγκάστηκα να ‘’ρευστοποιήσω’’ το σκάφος και τα λοιπά αλιευτικά μου μέσα. Ποιους σκοπούς πλέον υπηρετεί η συνέχιση του γήρατός μου, το οποίο  οσημέραι καθίσταται πολλαπλώς αλγεινότερον και όχι μόνον!!!. Τέτοιες στιγμές μου έρχονται στο νου σκέψεις και χαρακτηρισμοί , σαν αυτή που ακολουθεί και μελαγχολώ. ‘’ Η ποιότητα ζωής εκφράζει την υποκειμενική αίσθηση πληρότητας και ασφάλειας καθώς και την ικανοποίηση και απόλαυση που δημιουργεί στον άνθρωπο η συμμετοχή του σε όλες τις δραστηριότητες της καθημερινότητας (Ventegodt, Hilden and Merrick. Πόσοι , ποιοι  και για πόσο έχουν τη δυνατότητα εφαρμογής της απλής και αναγκαίας αυτής   προϋπόθεσης ;;;

Ξεκαθαρίζω ότι σε  καμιά περίπτωση  δεν περνάει από το μυαλό  μου  οποιοσδήποτε  τρόπος συντόμευσης της ζωής μου, που θεωρώ απαράδεκτο και δείγμα δειλίας, εξακολουθώ όμως να θεωρώ τραγική ειρωνεία μια τέτοια ευχή!!!  Μοναδική μου άμυνα στην τεχνητή παράταση αποτελεί η από εξαετίας και πλέον αποχή μου από οποιαδήποτε συνδρομή εργαστηριακών ή άλλων   ιατρικών εξετάσεων, αφήνοντας την απόλυτη  πρωτοβουλία στη  φύση να επιτελέσει το έργο της με τα δικά της – ελπίζω σοφά ακόμα κριτήρια, αφού την έχουμε  διαστρέψει και αυτή!!!

ΣΗΜΕΙΩΣΗ:

Ο συντάκτης του παρόντος  στη  συγκεκριμένη του εργασία λειτούργησε εν ψυχρώ και  με πλήρη υποκειμενικό έλεγχο των πνευματικών του λειτουργιών. Δηλώνει δε πανευτυχής πατέρας, παππούς και προππάπος που απολαμβάνει την ευτυχία του και  τρομάζει στη σκέψη ότι η ενδεχόμενη αδυναμία του για ‘’αυτοεξυπηρέτηση’’ θα επιβαρύνει, καθοιονδήποτε τρόπο, τη ζωή  οποιουδήποτε εκ των οικείων του. Απορρίπτει δε τη συνειδητή μεταφορά του σε κρατικό ‘’οίκο ευγηρίας’’, αφού σε αξιοπρεπή ιδιωτικό το αποκλείει η  οικονομική ελληνική πραγματικότητα  !!!    Αντώνης