ΜΙΑ ΠΟΝΕΜΕΝΗ ΙΣΤΟΡΙΟΥΛΑ

         Θα μπορούσε να είναι ένα σύγχρονο παραμύθι, σαν αυτά που παρουσιάζει η κυρία Κάρμεν Ρουγγέρη στο θέατρο και την τηλεόραση ή εκείνα που επινοούν οι παραμυθάδες, αλλά τα στοιχεία του είναι πέρα για πέρα αληθινά και συνεπώς χάνει  το δικαίωμα αυτού του χαρακτηρισμού.

Πρόκειται για μια αφήγηση αληθινών περιστατικών σε πρώτο πρόσωπο, ένα είδος   προσωπικής εξωστρέφειας , χωρίς καμιά πρόθεση αυτοβιογραφίας.  Εμπιστεύομαι     αυτές τις  σκέψεις σε οικεία και φιλικά μου πρόσωπα, ελπίζοντας ότι θα αναζητήσουν περισσότερα πίσω από τις λέξεις του κειμένου.  Πέραν των γηρατειών έχω και μια διαπιστωμένη από 20ετίας ‘’υπνική άπνοια’’, η οποία -εμποδίζοντας τον ύπνο -  αυξάνει τις ‘’ελεύθερες’’ ώρες . Στον καθαρά ιατρικό τομέα δεν κάνω   τίποτα, αρνούμενος  να χρησιμοποιήσω ακόμα και την ειδική συσκευή που υποχρεώθηκα να αγοράσω. Με την ίδια σκέψη έχω διακόψει τα τελευταία 7-8 χρόνια και κάθε ιατρική ή εργαστηριακή εξέταση, αφήνοντας τη συνολική αυτή φροντίδα  στη φύση, σε μια εποχή που βιώνουμε  μια παρατεταμένη και ανεξήγητη ‘’παρά φύσιν ασέλγειά της’’. Το κάνω γιατί δεν βρίσκω και κάποιον ιδιαίτερα σοβαρό  λόγο  παράτασης μιας ζωής , που  αποτελεί  επιβίωση χωρίς ποιοτικά χαρακτηριστικά. Έτσι λοιπόν, για να ‘’σκοτώνω’’ τις ατέλειωτες ελεύθερες ώρες μου ανακάλυψα ή μπορεί και να ‘’εφεύρα’’ την προσφυγή στη συγγραφή  και τη σύνταξη άρθρων. Κάποια από αυτά τα στέλνω και σε ένα κύκλο γνωστών και φίλων μου. Για να αποφύγω μια  ενδεχόμενη ενόχλησή τους, τα τελευταία 4-5 χρόνια δημιούργησα και μια προσωπική ιστοσελίδα , περιορίζοντας την αποστολή τους.

Τον περασμένο χρόνο, εκμεταλλεύτηκα την  κατά καιρούς φιλοξενία των ζώων της οικογένειας της κόρης μου και ζήτησα να μου αφήσουν τη μόνιμη φροντίδα ενός μικρού κουνελιού-νάνου, της φοιτήτριας τότε μικρής μου εγγονής . Αισθάνομαι  ότι βιώνουμε μαζί συνθήκες ενός  ειδικού  γηροκομείου , υπηρετώντας παράλληλα και ένα παιδικό μου ‘’απωθημένο’’ , υποκαθιστώντας  τον  πρώτο μου σκύλο μου, τον ‘’τεμπέλη’’.

 Ο τεμπέλης ήταν ένας ‘’αλήτης’’ της γειτονιάς που βρέθηκε στο δρόμο μου και ανάλαβα  την προστασία του, με αντάλλαγμα την ασφάλειά μου. Τα χρόνια εκείνα – χωρίς ηλεκτρικό στην επαρχία - το σπίτι μας στις παρυφές μιας  μικρής κωμόπολης , δεν μου παρείχε και πολλή ασφάλεια. Το βράδυ, όταν κλεινόμαστε μέσα για ύπνο, ο σκύλος δενόταν με μια αλυσίδα που δεν του άφηνε πολλά περιθώρια κίνησης, του επέτρεπε όμως να ελέγχει με τις υλακές του κάθε κίνηση στο στενό  δρομάκι που οδηγούσε στο σπίτι μας και στο μοναδικό γειτονικό μας.

Στο γειτονικό σπίτι ζούσε μια πολυμελής καθώς πρέπει οικογένεια , με τον πατέρα  να έχει μια μικρή αδυναμία στο κρασάκι. Αυτό τον έκανε να επιστρέφει στο σπίτι με το κλείσιμο της ταβέρνας μετά τις 10 το βράδυ, που με τα δεδομένα της εποχής και ιδιαίτερα τον χειμώνα, ήταν πολύ αργά. Αυτό αποτελούσε μια καθαρά προσωπική  ή  οικογενειακή του υπόθεση, κατανοητή από όλους μας. Δεν είχε όμως την ίδια άποψη και ο ‘’τεμπέλης’’ που τον ενοχλούσαν τα μικροτρεκλίσματα του γείτονα και  ξεσήκωνε τη γειτονιά με τις φωνές του , προδίδοντας  την ώρα επιστροφής του. Έτσι λοιπόν, κάποιο πρωινό τον βρήκαμε νεκρό από ‘’φόλα’’, λύνοντας το πρόβλημα  των αθώων νυχτοπερπατημάτων του γείτονα. Στενοχωρήθηκα τόσο πολύ που δεν ήθελα να πάρουμε άλλο σκύλο, διότι δεν θα άντεχα ανάλογη επανάληψη. Βλέπετε, τα χρόνια εκείνα ο σκύλος θεωρείτο ‘’πράγμα’’ και η μεταχείριση του αποτελούσε αυθαίρετο δικαίωμα  οποιουδήποτε.

Πέρασαν πολλά χρόνια από τότε και μια ηλιόλουστη Κυριακή του 1968 που υπηρετούσα στην Πράγα , πήρα την τετράχρονη κόρη μου  για να επισκεφθούμε την πρώτη για τη χώρα παγκόσμια έκθεση σκύλων. Θυμάμαι τις προειδοποιήσεις της  ζωόφιλης συζύγου μου ‘’πρόσεξε μη σε παρασύρει η μικρή και πάρετε σκύλο, διότι έχει πολλούς μπελάδες’’. Όταν όμως βρέθηκα απέναντι στο  βλέμμα ενός μαλτέζικου πιντς, με τα μεγάλα μαύρα μάτια και το μεταξωτό λευκό τρίχωμα, που κέρδισε το πρώτο βραβείο, ξέχασα τα πάντα. Διέθεσα ένα ολόκληρο μηνιάτικο εξωτερικού στην Πολωνέζα πωλήτρια και το πήρα στο σπίτι μου. Διέμενα σε ένα ευρύχωρο παλιό αρχοντικό του Φραντς Κάφκα,  με τεράστιους χώρους για την άνετη κίνηση του σκύλου.

Λίγες ημέρες αργότερα έγινε ή σοβιετική εισβολή στη χώρα, αυτό όμως δεν εμπόδισε την παλιά κάτοχό του να έρχεται από την μακρινή Κρακοβία για να μας δείξει τις ειδικές διαδικασίες διατροφής και περιποίησής του. Μας θύμισε ότι το όνομά του είναι  Κάιτους, που όμως δεν έμαθα ποτέ τι σημαίνει. Έγινε  μέλος της οικογένειας μου και για μένα αποτέλεσε  μια νοερή συνέχεια του   ‘’τεμπέλη’’ των παιδικών μου χρόνων, παραβλέποντας  την εξευγενισμένη ράτσα του.

Αργότερα,  όταν η σύζυγός μου ήταν έγκυος στον 8^ο μήνα στον γιό μου και θέλοντας να αποφύγω τις δραματικές εμπειρίες που αντιμετώπισα με τη  γέννηση της κόρης μου στο Βελιγράδι, ζήτησα μετάθεση για την Αθήνα. Η μετάθεση εγκρίθηκε [είχα άλλωστε σχεδόν 6 χρόνια στην Πράγα], αλλά οι γιατροί δεν επέτρεπαν στη γυναίκα μου ένα τόσο μεγάλο ταξίδι οδικώς. Από την άλλη  η σύζυγός μου δεν ήθελε να φύγει με αεροπλάνο, προφανώς από φόβο μήπως δεν πάρουμε μαζί μας το σκυλί, αφού μεταξύ Ελλάδας και Τσεχοσλοβακίας δεν υπήρχε τότε  ανάλογη συμφωνία για την μεταφορά ζώων. Τελικά η απαγόρευση οδικής μετακίνησης άλλαξε με ‘’ένα κιβώτιο ουίσκι’’ στους γιατρούς, που περιορίστηκαν στη σύσταση να κάνουμε κάποιες στάσεις στα πλέον των 3.000 χιλιομέτρων της διαδρομής. Αυτό αποτελεί και ένα μικρό δείγμα της σοσιαλιστικής ιατρικής εφαρμογής που την επικαλούνται συχνά οι εδώ υποστηρικτές της.

Φθάσαμε αισίως στην Αθήνα –με μικροπροβλήματα- και λίγες μέρες αργότερα ακολούθησε η  γέννηση του γιου μας, παραμονές  των Χριστουγέννων, ολοκληρώνοντας την οικογενειακή μας ευτυχία. Επειδή όμως η ευτυχία  δεν είναι μόνιμη και δεδομένη, ήλθε η ώρα να καταβάλουμε το τίμημα που ορίζει η ίδια η ζωή για τις ευτυχισμένες στιγμές που χαρίζει στον καθένα μας. Λίγα χρόνια αργότερα [1977] και ενώ η σύζυγός μου ασθενούσε βαριά και η κόρη μου είχε βγάλει τον σκύλο μια βόλτα στον μονόδρομο μπροστά στο σπίτι μας,  μια γειτόνισσα, που οδηγούσε από την αντίθετη κατεύθυνση τον σκότωσε. Τότε έμαθα από τον Αξιωματικό υπηρεσίας ότι τα ζώα θεωρούνται ‘’πράγματα’’ και έπρεπε να υποβάλω μήνυση για φθορά ξένης περιουσίας, πράγμα που έκανα, ενώ η αντίδικός μας απάντησε με μήνυση για απειλή της συζύγου μου για τη ζωή της. Όταν φθάσαμε στη δίκη, ο αδελφός δικηγόρος της κατηγορουμένης και ο δικηγόρος μου, τα βρήκαν μεταξύ τους και πρότειναν την ακύρωση της δίκης.  Ο πρόεδρος όμως της έδρας, λαμβάνοντας υπόψη τη μήνυση της αντιδίκου για απειλή  της ζωής της, ζήτησε από τη γυναίκα μου να δηλώσει ενώπιον του δικαστηρίου ότι ‘’αίρει την απειλή της’’. Τότε, ζητώντας την άδεια του δικαστηρίου, δήλωσα ‘’ μα δεν βλέπετε ότι αυτή η γυναίκα με δυσκολία στηρίζεται , πως μπορεί να απειλήσει;’’ Και ο πρόεδρος διέταξε την άμεση κράτησή μου. Χωρίς να ξέρω τελικά τι έγινε, με άφησαν ελεύθερο λίγο αργότερα και συνόδευσα για τελευταία φορά τη γυναίκα μου στο σπίτι και μετά στο νοσοκομείο όπου – μετά τριήμερο - άφησε την τελευταία της πνοή.

Διατήρησα και τη δική της αγάπη για τα ζώα αλλά τα απόφευγα, γιατί μου είχαν τελειώσει οι αντοχές. Με το  ‘’αναλογικά’’ συνομήλικο μου όμως κουνελάκι , τα πράγματα είναι διαφορετικά. Κάθε πρωί με περιμένει  να το χαϊδέψω και να του μιλώ ,  πριν φροντίσω το φαγητό και την καθαριότητά του. Δεν ξέρω καν το φύλο του και το φωνάζω φίλο, γιατί έτσι το αισθάνομαι και  εκείνο πάλι περιορίζεται μόνο στα πρωινά μου χάδια και τα λόγια μου μαζί του. Στη διάρκεια της ημέρας, όσες φορές και αν ‘’συναντηθούμε’’, αφού του έχω διαθέσει το διπλανό μου δωμάτιο, αρκείται απλά να με κοιτάζει .      Αντώνης

ΟΙ ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΕΙΣ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ

 

 

Από την εποχή που γειτνίασα υπηρεσιακά με την Βουλή, δεν έχανα ευκαιρία να παρακολουθώ τις σημαντικές συνεδριάσεις της . Δεν ξέρω αν ήταν η ανάγκη μου για ενημέρωση στις αποφάσεις της που αφορούσαν τα κοινά, η συνήθεια ή το χούι μου. Ένοιωθα τη χαρά της άμεσης ενημέρωσης και απολάμβανα  κάποιους ρήτορες [Τσιριμώκος, Κανελλόπουλος, Ηλιού και αρκετούς  άλλους] ή και τις  συνεχιζόμενες και σήμερα κοκορομαχίες τους. Η συνήθεια αυτή δεν με εγκατέλειψε  και όταν εγκαταστάθηκα στη γενέτειρά μου με τη συνταξιοδότησή , μέσα από το ειδικό κανάλι της . Επί Σύριζα  παρακολουθούσα και τις συνεδριάσεις των επιτροπών, οι οποίες αρκετές φορές είχαν πλάκα και ιδιαίτερα όταν κάποιοι ‘’πρωτάρηδες’’ προεδρεύοντες,  προσπαθούσαν να επιδείξουν την εξουσία τους. Από τότε είχα υποπτευθεί την πρόθεσή τους για την κατάληψη της εξουσίας, που  ένας- ένας άρχισαν να διακηρύσσουν αργότερα, ακόμα και μέλη των οικογενειών τους.

Η διακηρυγμένη αυτή επιθυμία τους επαναλήφθηκε σχετικά πρόσφατα στη Βουλή από τον τέως Πρωθυπουργό, όταν δήλωσε ότι με την επαναφορά τους θα πάρει ο ίδιος στα χέρια του την εξουσία των τραπεζιτών. Βλέπετε ότι οι συνήθειες των ‘’καταλήψεων’’ και οι ριζοσπαστικές ιδεοληψίες εξακολουθούν να τους κατατρύχουν και δεν αποτελούν αποκλειστικότητα του κυρίου Πολάκη, που παρουσιάζεται ως ο κουζουλός του χωριού, χωρίς να έχει σχέση με τον συμπαθή ήρωα του Μιχάλη Στρατάκη από τις Γκαγκάλες.

Ύστερα από όσα προανέφερα, ήταν αναπόφευκτο να παρακολουθήσω και τη χθεσινή συζήτηση των πολιτικών αρχηγών. Η σοβαρότητα που επιβάλλει η ηλικία μου, δεν μου επιτρέπει να προβώ στους χαρακτηρισμούς που αρμόζουν στην περίπτωση. Θα επαναλάβω όμως τη γνωστή ρήση του Ιησού προς την Μάρθα ‘’μεριμνᾷς καί τυρβάζῃ περὶ πολλά’’ και ο νοών νοήτω!! Βγάλανε τα απωθημένα τους, τον μικρομεγαλισμό τους και τις ιδεοληψίες τους. Ασχολήθηκαν κυρίως  με τον εορτασμό της ‘’17 Νοέμβρη’’, αφού στέρεψαν  πια οι ιδέες και τα ινδάλματα που τους κρατούσαν στην επικαιρότητα. Προσπαθούν να νεκραναστήσουν κοσμοθεωρίες και πρακτικές που κατακρημνίστηκαν με γδούπο από τις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης ή διατηρούνται σαν ταμπέλες στην Κίνα, γιατί δεν έχουν βρει ακόμα τον τρόπο να τις κατεβάσουν οι ίδιοι, που διάγουν καπιταλιστικώτατα!!!. Ακούστηκαν κάποιες κραυγές για την Ουγγαρία και την Πολωνία ότι έγιναν ακροδεξιές , που δεν απέχει πολύ από την αλήθεια, αλλά δεν είπαν ότι εκεί τους οδήγησε ο υπαρκτός σοσιαλισμός που τους επέβαλαν για δεκαετίες. Σε κάποιο βαθμό αυτό αφορά και τις λοιπές Ανατολικοευρωπαϊκές χώρες – με πρώτη τη Ρωσία -που ‘’διαφεντεύονται’’ από στελέχη του παλιού  ολοκληρωτικού καθεστώτος , με νοθευμένες δημοκρατικές μεθόδους. Είμαι σίγουρος ότι και οι χθεσινοί υποστηρικτές της πραγματοποίησης της εκδήλωσης για την 17^η Νοέμβρη ,  αν είχαν ζήσει  στις χώρες αυτές,  θα μιλούσαν  εντελώς διαφορετικά σήμερα. Το Πολυτεχνείο ήταν κίνημα όλου του ελληνικού λαού, που πιστεύει στη γνήσια αστική δημοκρατία και αποκηρύσσει με βδελυγμία τις όποιες παραφυάδες της. Ένας σύγχρονος νέος θα τους έλεγε  ‘’κολλημένους’’ σε ξεπερασμένες πρακτικές , που καλόν είναι να μπουν στο χρονοντούλαπο, πριν οδηγηθούμε  στη δημιουργία νέων ‘’Δελαπατρίδηδων’’. Κάποτε είχαν τη μητερούλα Μόσχα, τον πατερούλη Στάλιν και άλλα γραφικά πρότυπα, τώρα όμως όλα αυτά έγιναν  σαν τα ‘’προσεχώς’’ του παλιού κινηματογράφου, για να δείξουν ότι υπάρχουν  προοπτικές.

    Η χθεσινή Βουλή δεν μπόρεσε τελικά  να ασχοληθεί  με το σοβαρότατο θέμα της πανδημίας, που δεν αφήνει περιθώρια διαφοροποίησης από την παγκόσμια [ καλή ή κακή ] αντιμετώπιση. Σύσσωμη η αντιπολίτευση το έριξε στον ‘’καλαματιανό’’ που λέει ο λαός και περιορίστηκε σε συνθηματολογία, ακόμα και συγκεκαλυμμένη ‘’συγκυβέρνηση’’. Εκεί πλέον δεν άντεξα άλλο και έστρεψα τη σκέψη μου στην Άνοιξη της Πράγας του 1968 που βίωσα οικογενειακά και  σε μια τυχαία συνάντηση μου με τον Μίλαν Κούντερα. Θυμήθηκα και το διώξιμο της συζύγου και της ανήλικης κόρης μου από το ξενοδοχείο , σε αντίποινα για την αναγνώριση από το ΚΚΕ της σοβιετικής εισβολής στην Τσεχοσλοβακία. Ξαναθυμήθηκα και το  μυθιστόρημα του Κούντερα ‘’Το Αστείο’’ , με το οποίο έγινε παγκόσμια γνωστός.

‘’Ο οπτιμισμός είναι το όπιο του λαού. Το υγιές πνεύμα βρομάει βλακεία. Ζήτω ο Τρότσκι». Με αυτά τα λόγια θέλησε να πειράξει την ενθουσιώδη φίλη του ο Λούντβιχ, ο ήρωας του βιβλίου. Και γι’ αυτό το αστείο θα διαγραφεί από το κόμμα, θα αποβληθεί από το πανεπιστήμιο, θα καταταγεί στο στρατό σε τάγμα «τιμωρημένων» και θα υπηρετήσει τη θητεία του δουλεύοντας στα ορυχεία, στα οποία θα παραμείνει «εθελοντικά» άλλα 3 χρόνια.
«Το αστείο» γράφτηκε το 1965 και πρόλαβε να εκδοθεί στην Τσεχοσλοβακία το 1967. Την εποχή της «Άνοιξης της Πράγας» και του βίαιου τερματισμού της με την εισβολή των ρωσικών τανκς «Το αστείο» αποτελούσε μια ηχηρή καταγγελία του σοβιετικού σοσιαλιστικού μοντέλου. Έγινε έτσι το «ευαγγέλιο της εποχής» και γνώρισε τεράστια επιτυχία διεθνώς. Το ίδιο συνέβη και στην Ελλάδα, όπου κυκλοφόρησε το 1971, με την επιπλέον φόρτιση που συνεπαγόταν για μας η δικτατορία της 21ης Απριλίου και η νωπή διάσταση του έργου, και παραμερίστηκε η καθαυτό μυθιστορηματική του αξία.’’. Και όμως , κάποιοι στη σύγχρονη  δημοκρατική Βουλή των Ελλήνων, εξακολουθούν να ονομάζουν πρόοδο και αριστερό ριζοσπαστισμό την επαναφορά σε αυτό το κατάντημα.

Σε αυτή τη όμορφη χώρα της δημοκρατίας και του φυσικού κάλλους , δεν έχουμε να αντιμετωπίσουμε μόνο την πανδημία αλλά  και την εμμονή διαστρέβλωσης της αλήθειας και τους αιθεροβάμονες με τα οράματά τους, που δυστυχώς δεν θεραπεύονται με φάρμακα και εμβόλια. Αντώνης

ΑΠΟΡΙΕΣ ΕΝΟΣ ΓΕΡΟΝΤΑ

 

 Ακούει κανείς;;; Έλεος

 

 

Η δεινή επικαιρότητα με αναγκάζει να επαναλαμβάνομαι συνεχώς  αν και γνωρίζω ότι αυτό δεν είναι σωστό. Θα συνεχίσω όμως να το κάνω, μήπως και βρεθεί κάποιος αρμόδιος να ‘’κινηθεί’’, στα πλαίσια των θεσμικών του αρμοδιοτήτων , να κάνει κάτι. Επικαλούμαι τον διάλογο «Θεαίτητος» του Πλάτωνα, στον οποίο  εξηγεί πώς καταγράφονται και ανακαλούνται από  τη μνήμη τα διάφορα αποτυπώματα των εμπειριών και των γνώσεών μας, που  επιβεβαιώνει την άποψη ότι η επανάληψη είναι μητέρα κάθε μάθησης. Τελικά όμως  το κακό παράγινε και πρέπει να ανακαλέσουμε στη μνήμη μας αυτά που μας έλεγαν οι δάσκαλοί μας παλιότερα, ότι ‘’όπου δεν πίπτει λόγος πίπτει ράβδος’’,  της δικαιοσύνης βεβαίως, ώστε να αποφύγουμε τα ανεπανόρθωτα.

Είμαι ένας έμπειρος και κοσμογυρισμένος 87 χρονος και δεν μπορώ να αντέξω  το καθημερινό κατάντημα διαφόρων αρμοδίων και μη της χώρας μας, που αμφισβητούν τεχνηέντως ή χονδροειδώς τις συστάσεις της πολιτείας σε θέματα υγείας, ακόμα και αν γνωρίζουν ότι είναι ορθές και ίσως οι μοναδικές. Για διευκόλυνση και συγκράτηση των περιστατικών θα περιοριστώ σε χθεσινές μόνο εμπειρίες μου.

Τη νυχτερινή εκπομπή του  γνωστού και μη εξαιρετέου κ. Γ. Τράγκα, ο οποίος παρουσιάζεται μεν ως γραφικός, ενώ   ενεργούσε και ενεργεί  δολίως και κυρίως με προσωπικά κίνητρα!!! Για να αμφισβητήσει τα ληφθέντα μέτρα – ακόμα και το εμβόλιο – επικαλέστηκε με τον δικό του τρόπο τμήμα  δήλωσης της Καγκελαρίου Μέρκελ ότι το εμβόλιο δεν θα είναι υποχρεωτικό για όλους. Το στοιχείο αυτό το ‘’περιέφερε’’ λεκτικά σε ολόκληρη την εκπομπή του για να μπορέσει να πείσει τους ψεκασμένους και αφελείς ομόφρονές του  ότι ‘’άδικα ταλαιπωρούνται οι Έλληνες με τα μέτρα’’. Αν αυτό είναι δημοσιογραφία και ορθή ενημέρωση ας το κρίνουν οι αρμόδιοι και υπεύθυνοι  συνδικαλιστικοί φορείς των ΜΜΕ και όχι μόνο!!!

Η φωτογραφία γιατρού και τέως Υπουργού Υγείας σε τσιμπούσι, που δείχνει την πλήρη καταστρατήγηση των μέτρων , βγάζοντας και γλώσσα και μάλιστα με μαντινάδα, που επιβεβαιώνει την άρνησή του στις επίσημες αποφάσεις της πολιτείας. Για τα προσχήματα κλήθηκε στην επιτροπή δεοντολογίας του κόμματός του να ‘’τον κάνουν ντα’’!!!

Οι εξυπνάκηδες έδρασαν και πάλι με πάρτι σε ξενοδοχείο της Συγγρού και πανηγύρια σε τσιγγάνικα γενέθλια. Το μυαλό δυστυχώς δεν πωλείται στα κλειστά άλλωστε λόγω καραντίνας καταστήματα. Τι φταίνε όμως εκείνοι που τηρούν τα μέτρα αλλά υφίστανται τις όποιες συνέπειες  των ανόητων ιατρολογούντων ;;;

Σε τακτική εκπομπή του καναλιού ΕΝΑ της Λαμίας – με ευρύ δίκτυο αναμετάδοσης – που προβάλλει τις απόψεις του Κόμματος του κ. Βελόπουλου, αμφισβητήθηκε ακόμα και η ύπαρξη του κορωνοιού τόσο  από τον κύριο παρουσιαστή όσο και από τους παρατρεχάμενους  δήθεν ειδικούς ή δημοσιογράφους. Πέραν των ψευδών που διασπείρουν στους θεατές τους, προβαίνουν και σε αντιποίηση του ιατρικού επαγγέλματος, με την οποία άλλωστε  έγιναν γνωστοί, πουλώντας βότανα, φάρμακα ακόμα και προσωπικές επιστολές του Χριστού.

Διερωτώμαι λοιπόν γραπτά και ενυπόγραφα, που βρίσκεται  αυτή η ειδική επιτροπή που είναι υπεύθυνη για τη σωστή λειτουργία των καναλιών, ο ιατρικός σύλλογος ή κάποιος Εισαγγελέας υπηρεσίας να δει αυτά,  που έτυχε να δω εγώ κάνοντας ζάπινγκ και να προβεί στις δέουσες ενέργειες;;; Στη χώρα της ‘’ φαιδράς πορτοκαλέας’’ δεν υπάρχει έστω ένας ‘’γεωπόνος’’ να επιληφθεί του θέματος και να μας απαλλάξει από αυτές τις παραφυάδες;;;

Άφησα τελευταίο το συνολικό θέμα των κομμάτων, που έχουν επεκτείνει την αντιπολίτευσή τους και στην ιατρική επιστήμη. Ανταγωνίζονται αλλήλους στην αμφισβήτηση, δίνοντας σαφώς την εντύπωση ότι εύχονται να αποτύχουν τα μέτρα για λίγα ψηφουλάκια, χωρίς να βλέπουν ότι η μέχρι τώρα  στάση τους, οσημέραι τους ‘’καταποντίζει’’  και δημοσκοπικά!!! Δεν ξέρω αν αυτό αποτελεί μίμηση του κ. Τράμπ, του γείτονά μας σουλτάνου ή σύγχρονη μορφή ‘’εθνικοσοσιαλιστικής μεθοδολογίας’’ της δεκαετίας του 1930, πάντως σαν πρακτική είναι φασιστική. Τα σοβαρά προβλήματα απαιτούν σοβαρούς πολιτικούς και εθνική αντιμετώπιση και όχι τη γνωστή ιδεολογική  ‘’απείθεια’’  του ΚΚΕ, που  σπεύδουν να υπερθεματίσουν και οι λοιποί. Για τους αναφερόμενους στην παρούσα παράγραφο το φάρμακο είναι ένα και μοναδικό, αφού δεν μπορούν να καταλάβουν ούτε το συμφέρον τους, να σκεφθούν ότι σε μια διαλυμένη χώρα θα είναι άχρηστοι και αχρείαστοι οι ‘’πολιτικοί’’ και οι πολιτικές τους . Έλεος.

Αντώνης

ΚΑΘΑΡΙΟΤΗΤΑ - ΚΑΘΑΡΌΤΗΤΑ - καθάρματα

 

                     καθάρματα

 

Πρόκειται για δυο  ομόρριζες  λέξεις , προερχόμενες από το αρχαίο ελληνικό ρήμα καθαίρω, που σημαίνει καθαρίζω και συνώνυμα τα εξαγνίζω, αγνίζω και καθαριόω, με πολύ διαφορετική όμως σημασία μεταξύ τους.

Ας αρχίσουμε λοιπόν από τα εύκολα και πολύ διαδεδομένα στη χώρα μας, που αφορούν την καθαριότητα που αποτελεί και την πρώτη μας άμυνα στην πανδημία της εποχής.  Η τόσο χρήσιμη αυτή λέξη, έχει κατά καιρούς πάρει πολλές και σημαντικά αντικρουόμενες  έννοιες , ανάλογα με την χρήση,  τη χρησιμοποίηση ή ακόμα και την κατάχρησή της. Την έχουν πει μισή αρχοντιά, δείγμα τάξης και πολιτισμού ενός σπιτιού , μιας πόλης ή μιας χώρας, αλλά και αγελάδα της διαφθοράς και της διαπλοκής.

Σε πολλές δημόσιες υπηρεσίες και κυρίως στους δήμους και όχι μόνο,  ήταν το σκαλοπάτι διορισμού [από το παράθυρο] και  οι ‘’επαγγελματίες’’ εργατοπατέρες και τα αδελφά Κόμματα   στήριζαν αυτή την πρακτική. Συχνά χρησιμοποιούνταν οι  ταλαίπωροι αυτοί άνθρωποι, που αναγκάζονταν να    στήνουν σκηνές διαμαρτυρίας για να διεκδικήσουν το ψωμάκι τους, να παίζουν κομματικά παιχνίδια , ίσως και εν αγνοία τους. Κάποιοι μάλιστα, στο όνομα της αλληλεγγύης, προβάλλονταν  ως προστάτες των δικαίων αγώνων τους, φθάνοντας στο σημείο να τους ‘’διορίζουν’’  και εκπροσώπους της χώρας σε διεθνείς οργανισμούς.

 Τελικά στην εποχή μας, ακόμα και στο ρήμα καθαρίζω έχει αποδοθεί  διαφορετική έννοια, αφού σημαίνει και την ‘’με κάθε μέσο διεκπεραίωση παράτυπων  μέχρι και παράνομων υποθέσεων στον δημόσιο βίο’’.  Συχνά ακούμε ότι για το θέμα καθάρισε ο τάδε ή συχνότερα μη σε νοιάζει θα καθαρίσω εγώ!!! Θα μπορούσα να παραθέσω  πολλά ακόμα παραδείγματα παραποίησης της σημασίας της λέξης, ενώ   έπρεπε να  αποτελεί δείγμα πολιτισμού των κοινωνιών.

Από την ίδια αφετηρία ξεκίνησε και η  λέξη  κάθαρμα, που σημαίνει  αυτό που αποβάλλεται όταν καθαρίζουμε κάτι, δηλαδή το σκουπίδι και βλέπουμε σήμερα που κατάντησε μεταφορικά.   Οι πόλεις μας  βρίθουν σκουπιδιών και η κοινωνία μας μαστίζεται από  ‘’καθάρματα’’. Είναι παρήγορο ότι για τα πρώτα κάτι γίνεται – ύστερα και από τα πρόστιμα που μας επιβλήθηκαν από την Ευρωπαϊκή Ένωση – από τα δεύτερα όμως ποιος θα μας απαλλάξει;;; Δεν μας έφθαναν τα κλασικά μέσα που χρησιμοποιήθηκαν κατά καιρούς [ βόμβες μολότοφ, διαρρήξεις και  ληστείες] έγινε αναβάθμιση και στον τρόπο καταλήψεων, με τη χρήση σταλινο-χιτλερικών μεθοδεύσεων  διαπόμπευσης πανεπιστημιακών  παραγόντων, για να μας  αποδείξουν ότι ο φασισμός δεν έχει χρώμα αλλά αποτελεί έκφραση αυταρχισμού και ανυπακοής στα κοινωνικά κεκτημένα.

Ερχόμαστε τώρα στη  λέξη  καθαρότητα, που ξεκινά και αυτή από το ίδιο ρήμα και αποτελεί  την αιτιατική της αρχαίας μας λέξης καθαρότης. Εδώ βρίσκουμε περισσότερο ηθικές  παρομοιώσεις, όπως την αγνότητα και την έλλειψη δόλου, αλλά η δολιότητα της εποχής μας δεν την άφησε μακριά από καταχρηστικές της χρησιμοποιήσεις. Ο φασισμός  δια του Χίτλερ συχνά επικαλείτο την ‘’καθαρότητα’’ της  Αρίας φυλής και με πρόσχημα την προβολή της ανωτερότητάς της  αιματοκύλησε την Ευρώπη και οδήγησε στα κρεματόρια  εκατομμύρια Εβραίους. Είχε δε το θράσος να παρομοιάζει  την καθαρότητα της Αρίας φυλής με την αντίστοιχη των Αρχαίων Ελλήνων. Δοκίμασε να αποδείξει τον ισχυρισμό του αυτό με τη διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων του 1936  στο Βερολίνο, που τελικά πραγματοποιήθηκαν παρά το μποϋκοτάζ των ΗΠΑ. Εκεί όμως ο Αφροαμερικανός αθλητής Τζέσε Όουενς, με 4 χρυσά μετάλλια  [100, 200, μήκος και 4χ100],   τον ανάγκασε  να εγκαταλείψει το στάδιο για να μη χαιρετίσει τον μαύρο ολυμπιονίκη  που διέψευσε την ηλίθια κοσμοθεωρία του.

Η ίδια λέξη χαρακτηρίζει τη γνησιότητα των ευγενών μετάλλων και άλλων ειδών , όπως και την ανόθευτη σύσταση πράξεων και ενεργειών που χαρακτηρίζουν  αποτελέσματα εκλογών, αγώνων κι άλλων κοινωνικών δραστηριοτήτων. Τελικά, ως προς το τελευταίο, υπάρχουν πολλά ερωτηματικά, που φθάνουν μέχρι το αποτέλεσμα των σημερινών αμερικανικών εκλογών.      Αντώνης

 

ΤΟ ΒΑΤΕΡΛΟ ΤΗΣ ΤΡΙΤΗΣ - οι ψεκασμένοι

 

         οι ψεκασμένοι

 

Το Βατερλό είναι μια ιστορική τοποθεσία, λίγο έξω από τις Βρυξέλλες,  όπου έγινε  η τελική μάχη που σήμανε τη   συντριβή του Ναπολέοντα,  το τέλος  των πολέμων και την επικράτηση ειρήνης στην Ευρώπη  για αρκετές δεκαετίες. Στην πρώτη μου ξενάγηση στην περιοχή  επισκέφθηκα το μουσείο, τον τύμβο  [που σχημάτισαν από το αιματοβαμμένο χώμα του πεδίου των μαχών]  και την αναπαράστασή τους . Πρόκειται  για ένα  ‘’κιόσκι’’ από το οποίο βλέπεις περιμετρικά και ανάγλυφα τα όσα διαδραματίστηκαν την Κυριακή 18 Ιουνίου 1815  στο μικρό αυτό  χωριό.

Θυμάμαι ότι με είχε συνεπάρει τόσο πολύ το θέαμα, που χωρίς να το καταλάβω, είχα κάνει τον γύρο του χώρου παρατήρησης αμέτρητες φορές, όπως μου είπαν οι συνοδοί φίλοι μου. Το ίδιο έκανα  και τα επόμενα πολλά χρόνια που έζησα στις Βρυξέλλες όταν ξεναγούσα τους δικούς μου   επισκέπτες . Αποτελεί πραγματικά  ένα χώρο που γράφηκε  η ιστορία μιας ολόκληρης εποχής , αλλά κυρίως  σήμανε το οδυνηρό τέλος ενός ‘’ακατανίκητου’’ στρατηλάτη. Στην εποχή μας, η λέξη Βατερλό, έχει την έννοια της τελειωτικής  ήττας, της  αποτυχίας, της πανωλεθρίας και της συντριβής χωρίς  ελπίδα επανάκαμψης.

Με τον τίτλο του παρόντος ‘’ Βατερλό της Τρίτης’’, σαφώς εννοώ το αποτέλεσμα των αυριανών  εκλογών στις ΗΠΑ, όχι μόνο για τους ίδιους τους Αμερικανούς αλλά  κυρίως για την Ευρώπη και τη χώρα μας. Το όποιο αποτέλεσμα θα γίνει  το Βατερλό του ενός εκ  των δύο ανθυποψηφίων, αλλά παράλληλα θα μπορούσε να σημάνει   ό,τι και η ήττα του Ναπολέοντα, που την ακολούθησε μια μακρά ειρηνική περίοδος στην Ευρώπη.  Είναι ίσως η πρώτη φορά που οι αμερικανικές εκλογές μπορούν δυνητικά να αλλάξουν προς το καλύτερο και  τη δική μας ζωή ή – υπό αντίξοες  συνθήκες - να επαναφέρουν στην ευρύτερη περιοχή μας τις νεο-οθωμανικές διεκδικήσεις και να οδηγήσουν ακόμα και σε πολεμικές περιπέτειες, αφού η επίσημη Ευρώπη εξακολουθεί να ‘’καθεύδει’’.

 Στην παγκόσμια πολιτική όμως δεν μπορείς ποτέ να είσαι σίγουρος ποιο είναι το καλύτερο αποτέλεσμα, διότι όσα λέγονται  προεκλογικά δεν  τηρούνται ή διαφοροποιούνται ανάλογα με τις επιταγές των καιρών, επηρεάζοντας  και τις επιπτώσεις στη ζωή μας. Θα αργήσουμε πολύ να καταλάβουμε αν  συμφέρει τη χώρα μας το όποιο εκλογικό αποτέλεσμα των ΗΠΑ. Ας ευχηθούμε  το αναμενόμενο Βατερλό   να μην είναι σε βάρος  μας και να μην καταστούν φρούδες οι σημερινές μας ελπίδες. Άλλωστε, ο Σουλτάνος της γείτονος, θέλοντας ενδεχομένως να προλάβει δυσάρεστα γι’ αυτόν εκλογικά αποτελέσματα των ΗΠΑ, έσπευσε -  εν μέσω σεισμών και θερμών ανταλλαγών συναισθηματικών φιλοφρονήσεων   -  να εξαγγείλει νέες θαλάσσιες δεσμεύσεις για να επιβεβαιώσει  τις πραγματικές του προθέσεις.

Όσον αφορά τον υπότιτλο, αναφέρεται στην αντιμετώπιση του άλλου  παγκόσμιου κινδύνου της  πανδημίας, ο οποίος υποχρέωσε την εκλεγμένη κυβέρνηση της χώρας μας σε νέα μέτρα, που συμπτωματικά αρχίζουν επίσης την Τρίτη. Εδώ δεν αναμένουμε εκλογικά αποτελέσματα αλλά τουλάχιστον να αποφύγουμε ένα Βατερλό. Πρέπει  να επικρατήσει επί τέλους η  ελάχιστη  σοβαρότητα των συνανθρώπων μας και της πολιτικής σκηνής της χώρας  . Δεν επιτρέπεται να αποτελεί κομματικό αυτοσκοπό η άγρα ψήφων που θυμίζει ‘’μαυραγοριτισμό’’. Αν γίνονται λάθη ας βοηθήσουν όλοι μαζί να διορθωθούν  , αφού το αποτέλεσμά τους αφορά όλους  μας και έχουν  τον καιρό να εξαπολύσουν τα   αντιπολιτευτικά τους βέλη  αργότερα. Ας παραδειγματισθούν από τα παγκόσμια μέτρα που λαμβάνονται ακόμα και στις χώρες ομοφρόνων  κυβερνήσεων  που θαυμάζουν. Αν  δεν τους αρκεί αυτό, ας ρίξουν μια ματιά στις   δημοσκοπήσεις , για να καταλάβουν που οδηγεί η ιδεοληπτική  μέχρι τώρα  πρακτική τους. Τα κόμματα πρέπει να καταλάβουν ότι  οι Έλληνες έχουν αρχίσει να ‘’σκέπτονται’’  μακροπρόθεσμα και συλλογικά και έπαυσαν πια να αισθάνονται     ψεκασμένοι!!!       Αντώνης

Η ΑΝΑΒΙΩΣΗ ΤΟΥ ΦΑΣΙΣΜΟΥ

 

             [Αφέλεια ή σκοπιμότητα!!!]  

 

Με αφορμή την αναμενόμενη ιστορική επέτειο του ΟΧΙ του λαού μας σύσσωμου  στον φασισμό,  που βίωσα προσωπικά τη φρίκη του , θα ήθελα να αφιερώσω δυο λόγια,  κάνοντας και τους αναγκαίους παράλληλους  συνειρμούς με το παρόν. Γράφω το άρθρο λίγες μέρες νωρίτερα για να προλάβω, διότι στα 87 μου και με τρέχουσες τις πανδημίες θεωρείται παράτολμη κάθε ‘’αναβολή’’ για ευθετότερο χρόνο, διότι δεν ξέρουμε αν θα υπάρξει. Θα μου πείτε ίσως ότι και όσοι δεν το διαβάσουν   δεν θα χάσουν τίποτα και θα συμφωνήσω με αυτούς που  έτσι πιστεύουν. Θα χάσω όμως εγώ που αισθάνομαι την ανάγκη και υποχρέωση – ως ένας από τους τελευταίους  ‘’λειτουργικούς’’ ακόμα επιζώντες της εποχής, να  θυμίσω τις ζώσες εμπειρίες μου.

 Οι νέο-Έλληνες δεν έχουν μάθει ακόμα τι σημαίνει αυτό το μοναδικό ΟΧΙ και αρκετοί μάλιστα δεν ξέρουν τι ακριβώς γιορτάζουμε. Αγνοούν πόσο πρόθυμα οι άντρες της εποχής εγκατέλειπαν τις οικογένειές τους για να τρέξουν στο μέτωπο. Θυμάμαι τον πατέρα μου που φεύγοντας δεν έριξε ούτε μια ματιά πίσω του. Είναι μια από τις ηρωικότερες ελληνικές στιγμές , που  - για πολλούς λόγους - απεύχομαι να χρειαστεί η επανάληψή τους. Όπως το πάνε όμως οι παγκόσμιοι ηγέτες, που αφήνουν έναν ΑΞΕΣΤΟ ΑΝΑΤΟΛΊΤΗ  να τους καθυβρίζει και να τους ταπεινώνει – με τη δικαιολογία  ότι το κάνει μόνο για εσωτερικούς λόγους – φοβάμαι ότι θα ξαναζήσουμε συμφορές του σύγχρονου φασισμού. Αντιμετωπίζουμε τον νέο-οθωμανισμό με την ίδια αφέλεια που επέδειξαν οι ευρωπαϊκές ηγεσίες στον Χίτλερ και το σινάφι του. Επισημαίνω ότι  οι οργανωμένες  κοινωνίες πρέπει να λαμβάνουν  υπόψη τα  ιστορικά γεγονότα, αποφεύγοντας  λάθη  του παρελθόντος, που έπρεπε να τους έχουν γίνει μαθήματα.

Η παγκόσμια κοινωνία ξαναζεί – εν μέσω έξαρσης της πανδημίας - τα γεγονότα του Μεσοπολέμου ,  του Β΄  Παγκοσμίου Πολέμου και όσα εξ ίσου οδυνηρά ακολούθησαν, υπό τον μανδύα κάποιων ιδεολογημάτων . Σήμερα θα κάνω μια προσπάθεια να παραλληλίσω παλιά προσωπικά βιώματα  με όσα τραγελαφικά ξαναζούμε. Ακολουθούν  εντός εισαγωγικών κάποια ιστορικά στοιχεία που άντλησα από την Βικιπαίδεια, που θα μας βοηθήσουν  να τα  κατανοήσουμε σαφέστερα:

‘’Ο Ναζισμός ή Εθνικοσοσιαλισμός , αποτέλεσε ιδεολογία του Εργατικού  Κόμματος που επέβαλε δικτατορικό καθεστώς στη Γερμανία από το 1933 μέχρι το 1945, καθώς και συναφών κινημάτων σε άλλες χώρες. Αναπτύχθηκε, ως ιδιαίτερη και ορμητική μορφή φασισμού, υπό την επίδραση του παγγερμανισμού, του νεοσυντηρητισμού και διάφορων φοβιών και προκαταλήψεων, εκμεταλλευόμενος τις συνθήκες κρίσης της δεκαετίας του 1920 στη Γερμανία.

Ο όρος Ναζιστική Γερμανία ή Τρίτο Ράιχ , αναφέρεται στη Γερμανία της περιόδου 1933–1945, κατά την οποία το Ναζιστικό Κόμμα με επικεφαλής τον Αδόλφο Χίτλερ, ήταν στην εξουσία. Η εξωτερική πολιτική που ακολούθησε η Ναζιστική Γερμανία, βασισμένη κυρίως στην έννοια του "ζωτικού χώρου", (Lebensraum), ήταν ανάμεσα στους κύριους λόγους του ξεσπάσματος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Το ναζιστικό καθεστώς άλλαξε ολοσχερώς τις πολιτικές και κοινωνικές δομές στη χώρα, καθιερώνοντας τον "υπέρτατο Ηγέτη" (Φύρερ) και υιοθετώντας φυλετική πολιτική, η οποία οδήγησε στη δημιουργία στρατοπέδων συγκέντρωσης και εξόντωσης και, τελικά, στο Ολοκαύτωμα των Εβραίων της Ευρώπης. Η ένοπλη σύρραξη που προκλήθηκε από την πολιτική του καθεστώτος είχε ως συνέπεια τη μεταβολή του παγκόσμιου χάρτη.’’

Πριν συνεχίσω τις σκέψεις μου διερωτώμαι αν υπάρχουν ακόμα σοβαροί ηγέτες που δεν βλέπουν την απόλυτη και πλήρη ταύτιση του Εθνικοσοσιαλισμού με τον νέο-Οθωμανισμό του καλού φίλου του κ. Τράμπ και του ηγέτη της φίλης χώρας της κυρίας Μέρκελ και τινων  άλλων.

Από εδώ και κάτω θα αναφερθώ επώνυμα σε συμπτώσεις που δεν μπορούν να θεωρηθούν  τυχαίες ή να καλυφθούν υπό τον μανδύα των οικονομικών ή συμμαχικών μόνο συμφερόντων, των οποίων γίνεται καταχρηστική αναφορά τελευταία.

Ποιος από τους μεγάλους ‘’φίλους και συμμάχους’’ δεν βλέπει την απόλυτη ταύτιση του Σουλτάνου της γείτονος με τα όσα τόσο έντεχνα είχε σχεδιάσει και διαπράξει ο Χίτλερ και η κουστωδία του;; Έχω επισημάνει με κόκκινα γράμματα πολλές από τις απόλυτες  ομοιότητες των δύο αυτών φασιστών και αρχίζω τις επισημάνσεις των ένοχων  σιωπών επωνύμων σημερινών ηγετών, με την υπόμνηση των ιδιαιτεροτήτων των χωρών τους.

Η Γερμανία – δια της κυρίας Μέρκελ- προφανώς δεν βαρύνεται για τα πεπραγμένα των προγόνων της, αλλά χάνει τα όποια ελαφρυντικά της διότι είχε την ατυχία να βιώσει προσωπικά και την άλλη όψη του ολοκληρωτισμού της χώρας που μεγάλωσε, χωρίς να παραδειγματιστεί. Είναι δυνατόν να βλέπει όλα αυτά τα τερατουργήματα του Ερντογάν και να ‘’τολμά’’ να επικαλείται για τη χώρα του τον χαρακτηρισμό φίλη χώρα!!! Αν πράγματι το πιστεύει για τη χώρα ας ‘’εξαιρέσει’’ τον δικτάτορα ηγέτη της, πριν γίνει πολύ αργά, όπως συνέβη και με τον Χίτλερ που αιματοκύλησε τον Κόσμο. Και ο λαός του θέλει τη βοήθεια των πολιτισμένων λαών και ηγεσιών για να ζήσει ελεύθερα. Σεβαστή μου και άξια κυρία Καγκελάριος , να ξέρετε ότι μετά την απομάκρυνση από το ταμείο δεν αναγνωρίζονται λάθη. Ο βίος του Ερντογάν μου θυμίζει πολύ και εκείνον του Μεντερές και  όσοι εξακολουθούν να τον συμπαθούν  πρέπει να προλάβουν να τον σώσουν από ανάλογες περιπέτειες που επιφυλάσσουν οι λαοί στους δυνάστες ηγέτες τους γενικώς!!!

Η φίλη μεσογειακή χώρα Ισπανία έζησε την κακή φάση του μεσοπολέμου με τη δικτατορία του Φράνκο. Τότε όμως  πολλοί Ευρωπαίοι έσπευσαν να  βοηθήσουν. Είναι δυνατόν η χώρα αυτή να βρίσκει το ελάχιστο ψήγμα συμπάθειας στον ολοκληρωτισμό του Ερντογάν, που εξολόθρεψε όλους τους πιθανούς αντιπάλους που τόλμησαν να τον αμφισβητήσουν;; Θα τρίζουν το κόκκαλα εκείνων που θυσιάστηκαν για να απαλλάξουν τη χώρα σας από τον  ολοκληρωτισμό. Μη λησμονείτε το ρητό  ότι τα γεγόμενα ουκ απογίγνονται και ότι τα ιστορικά λάθη  δεν ξεπληρώνονται.

Η συμπαθής Πορτογαλία πολύ λοξοκοιτάζει προς  Ερντογάν και επίκειται η ανάληψη της ευρωπαϊκής προεδρίας. Μήπως πρέπει να το ξανασκεφθούν οι σοσιαλιστές ηγέτες της, με τη σκέψη ότι τη χώρα τους ταλαιπώρησε επί μακρόν ο περιβόητος Σαλαζάρ;;; Εκτός αν ξέχασαν ή επανεκτίμησαν ευνοϊκότερα τα πεπραγμένα του. Και στις δυο περιπτώσεις θα είναι κρίμα και σίγουρα θα το μετανιώσουν!!!

Δεν ασχολούμαι ιδιαίτερα με τις χώρες δορυφόρους που δεν έχουν βαρύνουσα  άποψη, αλλά  ετεροπροσδιορίζονται κατά το δοκούν και συμφέρειν, επηρεαζόμενοι από φυλετικά, γεωγραφικά ή στενά οικονομικά συμφέροντα. Αυτές   γίνονται πεσσοί στην παγκόσμια σκακιέρα, ακολουθώντας τις σκόπιμες κινήσεις  κάποιων  ‘’μαιτρ’’ της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

 Άφησα σκόπιμα τελευταίους τους ομοίους μας [ ούνα φάτσα ούνα ράτσα], την Ιταλία. ΄Εφαγαν τον Μουσολίνι στη φάτσα τους και τον πληρώνουν ακόμα με κάποια κατάλοιπα, τις καλούμενες Λέγκες του Βορρά ή του Νότου και κάνουν ειδικές συμφωνίες με νεοδικτάτορες;;; Ας μην συνεχίσουν τη λαθεμένη πρακτική τους διότι με  τέτοια παραδείγματα δικαιώνουν εκείνους που υποστηρίζουν τις θεωρίες των δύο άκρων που δεν αρέσουν και στους δικούς μας ‘’αριστερούς’’.

Τελευταίο αλλά και τελικό απλοϊκό ερώτημα για τους ηγέτες του σύγχρονου δημοκρατικού κόσμου. Ποια άλλα στοιχεία χρειάζεστε για να πεισθείτε ότι συνειδητά και απροκάλυπτα  στηρίζετε τις ολοκληρωτικές ενέργειες ενός δικτάτορα, που έχει το θράσος να εκβιάζει και το τέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης;;; Θα κάνω και μια διαπίστωση: Αν συνεχίσετε αυτό το θέατρο του παραλόγου θα δικαιώσετε τις  προβλέψεις του και δυστυχώς για τον πολιτισμένο κόσμο θα διαψεύσετε τα οράματα του Σουμάν και των λοιπών πιονιέρων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, καθιστώντας την Ένωση ‘’μαγαζάκι’’ εξυπηρετήσεων. Αν δεν δράσετε έγκαιρα θα προκύψουν μεγάλες συμφορές για όλους μας αλλά και για σας.

Τον Χίτλερ τον κατάλαβαν όταν μπήκε στην Πολωνία. Το Σουλτάνο πότε θα ομολογήσετε ότι τον καταλάβατε;;; ΝΑ ΞΕΡΕΤΕ ΟΤΙ ΟΙ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΣΥΜΦΩΝΑ ΔΕΝ ΙΣΧΥΟΥΝ ΓΙΑ ΔΙΚΤΑΤΟΡΕΣ, όπως προκύπτει και από το απόσπασμα του κειμένου που ακολουθεί: Αν δεν με πιστεύετε ρωτήστε και τον Πολωνό ηγέτη που τελικά πήρε θέση κατά του Ερντογάν.

‘’Η εισβολή της Γερμανίας στην Πολωνία ξεκίνησε την 1η Σεπτεμβρίου 1939 και ουσιαστικά σηματοδότησε την έναρξη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Η εισβολή πραγματοποιήθηκε μία εβδομάδα μετά την υπογραφή του συμφώνου Ρίμπεντροπ-Μολότωφ μεταξύ Γερμανίας και Σοβιετικής Ένωσης. 17 ημέρες μετά την έναρξη της γερμανικής εισβολής, και στα πλαίσια του συμφώνου αυτού, ακολούθησε η σοβιετική εισβολή. Στις 6 Οκτωβρίου 1939 η Πολωνία είχε πλέον υποταχθεί πλήρως.’’

Σταματήστε λοιπόν να βαυκαλίζεστε με φρούδες ελπίδες διότι  ΔΕΝ ΈΧΕΤΕ ΆΛΛΑ ΠΕΡΙΘΏΡΙΑ .Κλείνω με μια Συμβουλή προς όλα τα Ελληνικά Κόμματα: ΟΜΟΝΟΕΊΤΕ τουλάχιστον στα εθνικά θέματα,  ΠΡΙΝ ΕΊΝΑΙ ΠΟΛΎ ΑΡΓΆ!!!

Χρόνια πολλά για την επέτειο και του χρόνου καλύτερα.

Αντώνης

 

 

 

ΟΙ ΕΝΟΧΟΙ

 

Το  πρωτοσέλιδο του στρατευμένου εντύπου της αυτοαποκαλούμενης ριζοσπαστικής  αριστεράς,  με υποχρέωσε να βγω από την αρθρογραφική μου αδράνεια  για να πω μόνο δυο λόγια σχετικά:

Την καίρια φράση μου την πρόλαβε ο κ. Μανταίος σε άρθρο του στο έτερο συστρατευμένο φύλλο των Συντακτών, για εντελώς άλλο θέμα [αφορά την υποκρισία των δυτικών μας φίλων στο προσφυγικό]. Θα την επαναλάβω όμως με τη σκέψη ότι ίσως δεν ‘’αλληλοδιαβάζονται’’ μεταξύ τους, για να την καταλάβουν. Πρόκειται για το νομικό αξίωμα ότι ‘’ένοχος ένοχον ου ποιεί’’, υιοθετώντας αντ’ αυτού, τον αφορισμό του Γάλλου συγγραφέα Μαρσέλ –Πανιόλ «Τους ενόχους είναι προτιμότερο να τους διαλέγεις παρά να τους ψάχνεις», όπως έκανε και η Αυγή. Αφού διάλεξε τους ενόχους της – διαδικασία  που ανήκει αποκλειστικά στην ανεξάρτητη Δικαιοσύνη – πέταξε και δυο φωτογραφίες αντιπάλων της, ενώ  της ήταν ευκολότερο να βάλει  και από τις ‘’δικές τους’’, όπως τουλάχιστον υποστηρίζουν μέχρι χθες  βασικά στελέχη τους, που δεν άντεξαν και ‘’λάκισαν’’!!!

Απέφυγε δηλαδή να κάνει ό,τι έκανε η κυβέρνηση του ενός εκ των φωτογραφούμενων ‘’ενόχων’’ που παρέπεμψε τους ‘’χρυσαυγήτες’’ στη Δικαιοσύνη και του ετέρου που φρόντισε να δικαστούν. Πρόκειται για τους  σχεδόν ‘’ομότιτλους’’ με το έντυπο φασίστες  που ανέχθηκαν για 4,5 χρόνια, αφού με την ψήφο τους απέτρεψαν την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας, καταλαμβάνοντας την εξουσία. Στη συνέχεια έκαναν και άλλες ακροδεξιές παραχωρήσεις για να κατοχυρώσουν  την ‘’πρώτη φορά αριστερά’’ Δεν με ενδιαφέρουν τα ονόματα των ‘’ ενόχων’’  αλλά η πράξη. Αυτό μου θυμίζει τα λαϊκά δικαστήρια που γνώρισα στον εμφύλιο από τους γενειοφόρους και αρματωμένους , που περιγράφω συμπτωματικά στο τελευταίο άρθρο της ιστοσελίδας μου με τίτλο ‘’ Η ΚΥΡΙΑ ΒΑΓΓΕΛΙΩ’’. Το κακό είναι ότι τα έζησα για πολλά χρόνια και  στις ευρωπαϊκές χώρες του υπαρκτού σοσιαλισμού και τα περιγράφω – σε ανύποπτο χρόνο – σε βιβλίο  και άλλα πονήματά μου.

Στα 87 μου ένοιωσα στο πετσί μου τον φασισμό, τον εμφύλιο, τους συντρόφους Τίτο, Τσαουσέσκου και λοιπούς, ενώ οι σημερινοί αριστεροφέρνοντες τα διάβασαν ή απλώς τους τα ‘’είπαν’’ οι ειδικοί. Όταν βίωσα τη σοβιετική εισβολή στην Πράγα τον Αύγουστο του 1968 και την αναγνώρισή της από την Ελληνική αριστερά, η λογική που με διακρίνει και μια νεανική συμπάθεια, με κράτησε στα πρόθυρα του αντικομουνισμού, όπως συνέβη, από αντίδραση και αγανάκτηση και  με τους περισσότερους υπηκόους των χωρών της Ανατολικής Ευρώπης.

Θα τελειώσω με ένα προσωπικό μου εμπειρικό αξίωμα:  Ο φασισμός δεν αποτελεί ιδεολογία αλλά εγκληματικό μόρφωμα και νοοτροπία, που βρίσκεται κυρίως σε κομματικούς χώρους που στηρίζουν τον κρατισμό και τον ολοκληρωτισμό και αποστρέφονται τη δημοκρατία που είναι μία και διαχρονική. Διαλέγετε και παίρνετε!!! Αντώνης