Τα φετινά Χριστούγεννα Αλλιώτικα από τα άλλα

    Για 8 τουλάχιστον  δεκαετίες που θυμάμαι τον εαυτό μου, έχουν σωρευτεί αμέτρητες αναμνήσεις και αυτές τις μέρες επαναφέρω επιλεκτικά στο νου μου τις πιο ευχάριστες και όσες με συγκίνησαν  περισσότερο. Παραμονή  σήμερα και άρχισα τις προετοιμασίες για το χριστουγεννιάτικο μοναχικό μου γεύμα και το νοερό μου ρεβεγιόν.

Ξεφυλλίζοντας τα φωτογραφικά μου  άλμπουμ , μένω σε δυο-τρεις φωτογραφίες που μου θυμίζουν τη Μεγάλη Γιορτή  σε άλλους καιρούς σ’ άλλα μέρη  και με μεγάλες συντροφιές. Παραβλέπω τη μοναξιά ,επιδιώκοντας την επικαιροποίηση στιγμών του παρελθόντος  και αντί δείπνου της παραμονής παρασκευάζω το  γεύμα για το μεσημέρι των Χριστουγέννων. Η φωτογραφία που ακολουθεί, αποτυπώνει την οπτική πλευρά του , αφήνοντας στον παρασκευαστή του   γεύσεις και  συναισθήματα.

Όπως προανέφερα, δεν έχω  την πολυτέλεια να αφεθώ στο χάος  των αναμνήσεων, περιοριζόμενος σε  επιλογές που  ελαφρύνουν την ατμόσφαιρα και  αμβλύνουν τα όποια συναισθήματα βιώνονται παγκόσμια. Η απόφασή μου να τα ζήσω  μόνος μου, απαιτεί  ρέγουλα και υπομονή.

Επειδή, τόσο το γεύμα όσο και το ‘’ρεβεγιόν’’ δίνονται κυρίως φωτογραφικά, θα αρχίσω τις αναμνήσεις μου  με την περιγραφή μιας από τις καλύτερες  παραμονές Χριστουγέννων που ευτύχησα να ζήσω. Το 1980 που τοποθετήθηκα στις Βρυξέλλες, οι φίλοι μου Αντώνης, Μιχάλης και Τάσος, που  με βοήθησαν  να βρω σπίτι για την εκεί διαμονή μου, μου πρότειναν  τη λύση της αγοράς αντί της ενοικίασης. Βρήκαμε πράγματι μια ενδιαφέρουσα μονοκατοικία και σε συμφέρουσα τιμή, αλλά μόνος με  δυο μικρά παιδιά,  φοβήθηκα το ρίσκο και το απέφυγα. Επειδή ο αγοραστής είχε ανάγκη, έριξε την τιμή ακόμα περισσότερο, οπότε πρότεινα να το αγόρασαν ο Αντώνης με τη Μαρία, οι οποίοι  άρχισαν αμέσως τις απαραίτητες επισκευές, που κράτησαν μέχρι τα Χριστούγεννα. Επειδή όμως έπρεπε να παραδώσουν το σπίτι που διέμεναν με ενοίκιο μέχρι το τέλος της χρονιάς, προσφέρθηκα με τα παιδιά μου να ‘’βάλουμε ένα χεράκι’’ στα βαψίματα, για να προλάβουν τη μετακόμιση. Έτσι λοιπόν, τη συγκεκριμένη παραμονή των Χριστουγέννων, σε ένα διάλειμμα των  εργασιών μας, ‘’τσιμπήσαμε’’ κάτι πρόχειρο πάνω σε ξύλινα κιβώτια, για να ξεγελάσουμε την πείνα μας, με τη μελωδική συνοδεία ενός τρανζίστορ, που διαθέταμε. Την αμέσως επόμενη εβδομάδα, γιορτάσαμε   – με την ίδια σύνθεση – το πρώτο ευρωπαϊκό ρεβεγιόν στις Βρυξέλλες , με ποτό, χορούς  και τραγούδια. Περάσαμε θαυμάσια  αλλά  τίποτα δεν μας θύμισε την ατμόσφαιρα και τη γαλήνη που ζήσαμε στο ‘’ γιαπί’’, μια εβδομάδα νωρίτερα.

Τις επόμενες πολλές χρονιές, στο σπίτι μας, σε σπίτια φίλων και τις περισσότερες φορές στην ταβέρνα του Αλέκου και του Θωμά, περάσαμε αξέχαστες βραδιές, που θα με συνοδεύουν και το όποιο ενδεχόμενο υπόλοιπο της ζωής μου. Οι φωτογραφίες που επισυνάπτονται, είναι από το  στέκι  ‘’La Canette’’  με τον Θωμά  και τους αγαπητούς μου Γιάννηδες στη μουσική, που τόσο ευγενικά  συνόδευαν τους ωδικούς μου πειραματισμούς. Ήμουν πάντα με τα παιδιά μου και φιλικά, συγγενικά και αγαπημένα μου πρόσωπα, ένα από τα οποία  εσχάτως μας εγκατέλειψε για το μεγάλο ταξίδι.  Στη ζωή μας η χαρμολύπη αποτελεί σημαντικό στοιχείο, αφού η χαρά και η  ευτυχία αποτελούν  αναλαμπές που φευγαλέα διατρέχουνε το βίο μας.

Με όσα σας διηγήθηκα και τα πολλά  που κράτησα μόνο  για μένα, αισθάνομαι ότι ‘’δεν περνώ άσχημα και μόνος μου’’ . Κουτσοπίνω το εκλεκτό κοκκινέλι μου ,ανταλλάσσοντας ευχές με πρόσωπα που με αγαπούν και κυρίως αγαπώ, που διαπιστώνω  ευτυχώς είναι  ακόμα αρκετά.  Μια  μέρα , σαν και σήμερα, που πολλοί συνάνθρωποί μας υποφέρουν από τον Κορωνοϊό , την πείνα , τη δυστυχία και τη μοναξιά που προκαλεί η σύγχρονη ανθρώπινη αποξένωση, και το ελάχιστο χριστουγεννιάτικο βίωμα αποτελεί πολυτέλεια και δοξάζω τον Θεό.      Αντώνης

 

Μεταλλάξεις

 

Πάει καιρός που βιώνουμε μια μεγάλη αβεβαιότητα, όσον αφορά την οποιαδήποτε εξέλιξη των γεγονότων και την ίδια μας τη ζωή. Καθημερινά μαθαίνουμε καινούργιες εξελίξεις και νέους επιστημονικούς όρους και μόνο η ελληνική αντιπολίτευση εμμένει στις διαπιστώσεις της, ότι όλα  οφείλονται σε συγκεκριμένη προσωπική ανικανότητα και παραλείψεις, λέει η μείζων και κακό ή καπιταλιστικό προγραμματισμό προσθέτει  η ελάσσων. Τι θα γίνει με μας τους ‘’ξερόλες’’ τέλος πάντων, τη ίδια στιγμή που η παγκόσμια σχεδόν επιστημονική κοινότητα ‘’ψάχνεται’’ και ερευνά ακόμα και μεταλλάξεις του ιού.!!!

 Πολλές χώρες  έχουν αποκλείσει ήδη τη Μ. Βρετανία, για τη μετάλλαξη που διαπίστωσαν οι επιστήμονές της και μάλιστα από τον Σεπτέμβριο, χωρίς να είναι βέβαιες ότι αυτή δεν βρίσκεται ήδη και στη δική τους. Πολλά υψηλά στελέχη παγκοσμίως υπήρξαν θύματα της πανδημίας, εδώ κάποιοι την αμφισβητούν, ή δεν επικροτούν σαφώς τα  μέτρα της ειδικής επιτροπής ,για να μη φανούν  ότι ταυτίζονται με τις κυβερνητικές αποφάσεις και να μην αποδεχθούν την ευθύνη των πολιτών για τον συνωστισμό. Από την άλλη, ο Πρόεδρος της Βραζιλίας Μπολσονάρου δεν αποδέχεται   το εμβόλιο και διακηρύσσει τη νίκη του επί της πανδημίας, ενώ   ο λαός του πεθαίνει.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση μπορεί  μεν να προωθεί  ταχύτητες G5 στο ιντερνέτ, στην πράξη όμως  κινείται  με ταχύτητα χελώνας και  τώρα  σκέπτεται να τηλε-διασκεφτεί για την  αντιμετώπιση της νέας κατάστασης με τον Κορωνοϊό που κυκλοφορεί τουλάχιστον  δυο μήνες. Αντιδρά με την ίδια ταχύτητα που ανταποκρίθηκε στα συμβάντα με την Τουρκία στη Μεσόγειο και αλλαχού!!! Έχουμε κυριολεκτικά μπλέξει ‘’τους μηρούς’’ μας και κανείς δεν ξέρει πού πάμε. Πολλοί Βρετανοί εγκαταλείπουν το Λονδίνο, δημιουργώντας πέραν των άλλων, συνωστισμό που ευνοεί την εξάπλωση της πανδημίας και κυρίως πανικό, ενώ η χώρα είναι αποκλεισμένη  και αντιμετωπίζει  σοβαρό πρόβλημα ανεφοδιασμού, ακόμα και εμβολίων.

 Προχθές άκουσα στην τηλεόραση τον εξαίρετο συμπατριώτη μας επιστήμονα κύριο Μόσιαλο, Καθηγητή πολιτικής υγείας στο Λονδίνο, να δηλώνει σε σχετική ερώτηση δημοσιογράφου, ‘’ευτυχώς πρόλαβα και έφυγα’’ , διότι δεν ξέρει κανείς τι θα ακολουθήσει. Ελπίζω και εύχομαι να μην έχει και αυτός την ίδια αντιμετώπιση από την αντιπολίτευση – πάντα εξαιρούνται οι φαρμακοτρίφτες οι οποίοι έχουν πεισθεί για την επιστημοσύνη τους.

 Ύστερα από όλο αυτό το αλαλούμ διερωτώμαι ‘’ και τώρα τι θα γίνουμε χωρίς βαρβάρους; ‘’. Είναι καιρός λοιπόν για τις μοιρολογίστρες ή το χορό αρχαίας τραγωδίας που αναφέρθηκα στο χθεσινό μου άρθρο, να βρεθεί ένας κοινός ελάχιστος τόπος συνεννόησης της ελληνικής πολιτικής, αν έχουν πράγματι κατά νου να συνδράμουν και όχι να μπερδέψουν την όποια θετική πορεία προς την έξοδο από την πανδημία, πριν είναι πολύ αργά. Απαιτείται απόλυτη και πλήρης καταδίκη κάθε απείθειας και αμφισβήτησης των επιστημονικών προτροπών και αν υπάρχει δυνατότητα ενίσχυσή τους, όπως μόνο έτσι αντιμετωπίστηκε και ο κοινός εχθρός στον πόλεμο του  1940 και υπερηφανευόμαστε γι’ αυτό.

Ιδού λοιπόν για όλους μας, πεδίο δόξας λαμπρό , για να μπορέσουμε όλοι μαζί να γιορτάσουμε τουλάχιστον τα άλλα Χριστούγεννα, αφού γιορτή δεν σημαίνει υποχρεωτικά ρεβεγιόν, εκκλησιασμό και κραιπάλη. Αν δεν το κάνουμε αυτό ειλικρινά, κινδυνεύουμε να χάσουμε και τα  επόμενα και κυρίως περισσότερα αγαπημένα μας πρόσωπα. Αντώνης

Ο από μηχανής θεός

 

Θα ξεκινήσω, για μια ακόμα φορά, με αναμνήσεις των μαθητικών μου χρόνων, με σκοπό να διευκρινίσω αν αυτό που συμβαίνει στις μέρες μας αποτελεί απομίμηση ή παραχάραξη της αρχαίας ελληνικής τραγωδίας. Ο σύγχρονος ‘’χορός’’ απαρτίζεται, αντί  των 12 έως 15 μελών, από το σύνολο των κομματικών  σχηματισμών, με ταύτιση στον επιδιωκόμενο σκοπό και αλαλούμ όσον αφορά τη δικαιολογία, δηλαδή το στάσιμο ή χορικό  που έψαλλε ο χορός ανάμεσα στα επεισόδια της αρχαίας τραγωδίας.

Στα δύσκολα - λόγω πολέμων - μαθητικά μου χρόνια, ευτύχησα να έχω εξαίρετους δασκάλους, τις γνώσεις των οποίων εξακολουθώ να αναμασώ μέχρι σήμερα. Ένας από αυτούς, στο μάθημα  Αρχαίας Τραγωδίας, αφού εξετάζαμε λέξη  προς λέξη το κείμενο της ημέρας, ανέλυε τα νοήματα που ήθελε να προβάλει ο συγγραφέας και μας έδινε την τεχνική της θεατρικής του παρουσίασης. Τρεις-τέσσερες φορές στη διάρκεια της χρονιάς, μας προετοίμαζε να παρουσιάσουμε το σύνολο των διδαχθέντων σε μορφή θεατρικής παράστασης, μέσα στη αίθουσα διδασκαλίας και στην αρχαία ελληνική γλώσσα.

Δεν ξέρω αν έτσι μάθαμε καλύτερα ελληνικά, είναι όμως βέβαιο ότι αγαπήσαμε τους αρχαίους συγγραφείς και θεωρούμε τα κείμενά τους  περισσότερο οικεία. Επέμενε στα βασικά στοιχεία μιας αρχαίας παράστασης, στο χορό, τα στάσιμα ακόμα και τον από μηχανής θεό!!! Για τον τελευταίο μας έλεγε ότι δεν αποτελεί πάντα λύτρωση και διέξοδο στα διαδραματιζόμενα, τα οποία  συχνά  θεωρούνται  ύβρεις και καταλήγουν σε τιμωρία.

 Βιώνουμε  λοιπόν καθημερινά όλοι μας όσα συμβαίνουν με τον ιό και τα αμέτρητα θύματά του, τα ελληνοτουρκικά,  τα εμβόλια,  και τα οικονομικά μας. Το καθημερινό μας αυτό δράμα συνοδεύεται από την ‘’ εν χορώ’’ επωδό του συνόλου της αντιπολίτευσης, η οποία διαλαλεί ανά τας οδούς και τας ρύμας το μένος της για όσα  έγιναν και συνεχίζουν να  γίνονται, ακόμα και από την πολυμελή επιστημονική επιτροπή.  Τα  αποδίδει δε όλα σε  ένα συγκεκριμένο πρόσωπο, το οποίο όπως πάνε θα το καταστήσουν διάσημο, αφού το αναφέρουν σε κάθε εμφάνισή τους!!! Ο δικός τους χορός δεν ακολουθεί το τυπικό  της αρχαίας τραγωδίας , θυμίζοντας πιο πολύ παλιές μοιρολογίστρες , με μοναδικό κοινό στοιχείο την επικράτηση μιας  θλιβερής κατάστασης, με διαφορετικό για κάθε μέλος του ‘’χορού’’ αιτιολογικό. Το τελευταίο αποσκοπεί στην κομματική θεώρηση για τα καλά και συμφέροντα και την άποψη ότι ο εχθρός του εχθρού μου γίνεται  περιστασιακά και δικός μου.

 Ο από μηχανής θεός, παρεμβαίνει συνήθως όταν το έργο φθάσει σε αδιέξοδο και δίνει λύση. Δεν ξέρω αν θα κάνει το ίδιο  και στη δική μας περίπτωση, αφού πρόκειται σαφώς για σύγχρονη παράσταση του παραλόγου, με συνθήματα  την ανυπακοή και ανευθυνότητα των πολιτών για τον συνωστισμό και απροσμέτρητο   λαϊκισμό.  Ελπίζω να κάνει μια εξαίρεση , γιατί φοβάμαι ότι σε αντίθετη περίπτωση,  θα αναγκαστεί να δώσει τη λύση ο ίδιος  λαός που βλέπει και ζει τα γεγονότα και έμαθε πλέον να ξεχωρίζει την αλήθεια από το ψέμα , αντί να αναζητεί  βαρβάρους!!!    Αντώνης

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΣΕ ΚΑΙΡΟ ΠΟΛΕΜΟΥ

 

Δεν θα αναφερθώ ακόμα μια φορά στις προσωπικές μου αναμνήσεις από τα Χριστούγεννα του πολέμου του 1940 , αλλά στα όσα σχεδιάζονται  και αναγγέλλονται για τον επικείμενο εορτασμό της μεγάλης γιορτής της χριστιανοσύνης. Το μοναδικό  κοινό στοιχείο ανάμεσα στις δυο αυτές ημερομηνίες είναι η λεκτική αναφορά στην ημέρα και τίποτα άλλο. Τα προβλήματα που ενδιαφέρουν τη σημερινή κοινωνία είναι τα τσιμπούσια, τα ρεβεγιόν ,  η καλοπέραση και ο αριθμός των ‘’πιστών’’  στους ναούς. Προσωπικά, στα 87 μου, έχω αποφασίσει να μη γιορτάσω και να μείνω στο σπίτι μόνος μου, στερούμενος τη συντροφιά των δικών μου, με τους οποίους συνεόρταζα στο ίδιο αυτό σπίτι κάθε προηγούμενη χρονιά. Θα περιμένω να γιορτάσω μια επόμενη χρονιά, αν η ηλικία μου το επιτρέψει.

Δηλώνω προκαταβολικά ότι δεν θα ασχοληθώ με τους αρνητές της μάσκας και του ιού, τους ανεγκέφαλους, τους ταραξίες και τους ψεκασμένους. Αυτοί εμπίπτουν στις αρμοδιότητες ειδικών επιστημόνων και τινες εξ αυτών στις αρχές της τάξης και της δικαιοσύνης. Ακόμα όμως και στο κρίσιμο αυτό θέμα της επικαιρότητας με καθημερινές απώλειες συνανθρώπων μας, οι περισσότεροι περί άλλα τυρβάζουν, ενώ το μοναδικό μας πρόβλημα είναι να ‘’επιζήσουμε’’ από τη συμφορά που μας βρήκε, μέχρι να την αντιμετωπίσουμε με τα εμβόλια που βρίσκονται  ήδη πολύ κοντά μας. Αντί να  φροντίσουμε μόνοι μας να δημιουργήσουμε ένα τείχος καθυστέρησης στην πορεία του ιού μέχρι να τον εξοβελίσουμε οριστικά, προσπαθούμε να ξεγελάσουμε εαυτούς και αλλήλους, ανταλλάσσοντας το γενικό μόνιμο καλό με τις ενδεχόμενες ‘’απολαύσεις’’ ελάχιστων επόμενων ημερών ή μηνών. Ξέρω ότι πολλοί ‘’μηχανεύονται’’ τρόπους για να ξεγελάσουν τα όργανα ελέγχου  για ‘’ δυο στιγμές ψευδαισθήσεων ευτυχίας’’, χωρίς να σκέπτονται τις συνέπειες και τους κινδύνους που αυτό εγκυμονεί για τους συνανθρώπους τους,  τα ευπαθή μέλη των οικογενειών τους και  προφανώς μας  απομακρύνει από μια μόνιμη κανονικότητα. Μωραίνει Κύριος ον βούλεται απωλέσαι , που αναφέρει  στίχος του  Σοφοκλή, όπως υιοθετήθηκε  από τον Χριστιανισμό.

 Η νεολαία ισχυρίζεται ότι ‘’κουράστηκε από την κλεισούρα’’ και μπορεί να έχει δίκιο  αφού έτσι είχε συνηθίσει, οι εργαζόμενοι χάνουν  τις δουλειές τους, οι έμποροι αντιμετωπίζουν τον κίνδυνο να κλείσουν τα μαγαζιά τους και η οικονομία γενικώς στενάζει – παρά τα όσα μέτρα λαμβάνονται. Ευτυχώς,  η Ευρωπαϊκή  Ένωση έδειξε – ίσως  για πρώτη φορά - την αλληλεγγύη της, ακόμα και στην παραγγελία των εμβολίων, αν και θα μπορούσε να φανεί περισσότερο γενναιόδωρη. Η Εκκλησία μας διαμαρτύρεται ότι με τον περιορισμό των πιστών  βρίσκεται υπό διωγμόν και οι πολέμιοί της  εξαπολύουν το αντιχριστιανικό τους μένος  για δήθεν  ‘’ευνοϊκή  της μεταχείριση’’ από την πολιτεία, η οποία βάλλεται παντοιοτρόπως  για όλες τις αποφάσεις της .

Η Κυβέρνηση της χώρας διανύει την περίοδο της ‘’καυτής πατάτας’’, έχοντας να αντιμετωπίσει , πέραν των άλλων  αμέτρητους θανάτους και θα κριθεί στο τέλος – όταν βγούμε από την πανδημία – για τον τρόπο που χειρίστηκε τη σοβαρότατη αυτή παγκόσμια κρίση. Θα μετρήσει βέβαια και η σύγκριση της με άλλες χώρες που φαίνεται ότι μάλλον την ευνοεί.. Δεν θα μείνουν έξω από την κριτική και οι λοιπές κομματικές ομάδες για την γενικότερη στάση τους σε όλο αυτό το διάστημα και αν διευκόλυναν όπως όφειλαν  την επίλυση του προβλήματος ή πρόταξαν το κομματικό κέρδος και κάλυψαν ή και ενθάρρυναν κινήσεις και δραστηριότητες που αντιστρατεύονται τις επιβαλλόμενες υγειονομικές αποφάσεις .  Στο τέλος όλα και όλοι κρίνονται κατά τα έργα και την εν γένει πολιτεία τους και αυτό θα γίνει και στη χώρα μας, για όσο ακόμα αποτελεί αστική ευρωπαϊκή δημοκρατία, στην οποία η τήρηση των Νόμων αποτελεί υποχρέωση  για όλους – κυβερνώντες και κυβερνώμενους - ενώ η ανυπακοή σ ‘ αυτούς δεν επιτρέπεται !!!

Εύχομαι ο Θεός να φωτίσει  τα μυαλά πιστών τε και απίστων – όλοι τους πλάσματά του είναι και το δικαιούνται – για να βγούμε στο ‘’ξέφωτο’’  χωρίς νέες απώλειες και εν ομονοία, για το γενικότερο συμφέρον  του κοινωνικού συνόλου της δεινοπαθούσας χώρας μας.

Κλείνω  το άρθρο μου με ένα  ρητορικό και συνάμα αφελές ερώτημα: Τι θα συνέβαινε αν αυτή την περίοδο  κυβερνούσε τη χώρα μας κάποιο αριστερό Κόμμα της αντιπολίτευσης;; Αν δεν  ‘’ανήκαμε’’ στην ευρύτερη συμμαχία της  Δύσης  του κεφαλαίου και των φονιάδων των λαών, στην Ευρωπαϊκή Ένωση των μεγάλων συμφερόντων ακόμα δε και στο ‘’τρισκατάρατο’’  και πράγματι φιλοτουρκικό  ΝΑΤΟ.;;  Εγώ ξέρω αλλά δεν το λέω, όπως ξέρω πόσο  χαίρονται  τα Κόμματα που δεν τους έπεσε η ‘’πατάτα’’ και υποψιάζομαι ότι παρά την αθεΐα’’ τους κάνουν τάματα για την καλοτυχία τους!!!   Δεν θα έβλαπτε πάντως να μας εξηγήσουν τι ακριβώς θα έκαναν  αυτά στην περίπτωση που θα κυβερνούσαν;;    Αντώνης

ΑΝΤΙΠΟΙΗΣΗ ΑΡΧΗΣ

 

 

Αντιποίηση  σημαίνει το να ιδιοποιείσαι  κάτι  με αθέμιτο τρόπο. Ιδιαίτερα το να ασκείς επάγγελμα χωρίς τις αναγκαίες προϋποθέσεις ή εξουσία και δικαίωμα που δεν σου ανήκει, οπότε έχουμε αντιποίηση επαγγέλματος και αρχής αντίστοιχα.

Παλιότερα αυτό συνέβαινε σε προσωπικό επίπεδο και αφορούσε άτομα του περιθωρίου που χρησιμοποιούσαν τη μέθοδο αυτή για προσπορισμό οφέλους.  Με τον καιρό όμως το σύστημα  εξελίσσεται και  το αστυνομικό δελτίο αναφέρεται συχνά σε ψευτο-‘’γιατρούς’’ και άλλους επιτήδειους επιτηδευματίες, που θησαυρίζουν σε βάρος των αφελών συνανθρώπων τους. Φαίνεται όμως ότι στο παιχνίδι μπήκαν και κομματικοί μηχανισμοί, μερικοί των οποίων  ‘’ διαθέτουν’’  τηλεοπτικά προγράμματα στα οποία, δια στόματος του αρχηγού τους, εξειδικεύουν  τα διάφορα μαντζούνια τους σε μορφή πανάκειας , ορίζουν τη δοσολογία και επιδεικνύουν τον τρόπο χρήσης και εφαρμογής τους, σε ζωντανή μετάδοση. Στη διάρκεια, πριν και μετά την ‘’επιστημοφανή’’ αυτή διαδικασία, γίνεται και η σχετική κομματική πλύση εγκεφάλου, με τη βοήθεια σταθερού ‘’επιτελείου’’ που συχνά επικουρείται και από ΕΙΔΙΚΆ ΕΠΙΛΕΓΜΈΝΟ ανάλογο πάνελ. Συμπτωματικά προχθές άκουσα τον συγκεκριμένο αρχηγό σε ομιλία του στη Βουλή, να κάνει προτάσεις και για την αντιμετώπιση της πανδημίας. Υπάρχει άραγε στη Βουλή μας κάποιο αρμόδιο όργανο για να μας απαλλάξει από τα αντιαισθητικά ενίοτε δε και επικίνδυνα αυτά φαινόμενα  μαγγανείας της εποχής μας; Μήπως και ο  Π.Ι.Σ. πρέπει να κάνει κάτι, ‘’ έστω και για τα μάτια’’ που λέει ο λαός μας!!!

Μη νομίζετε όμως ότι το φαινόμενο εξαντλείται σε αυτά τα απλά και γνωστά σε όλους μας τερτίπια. Άλλα κόμματα δείχνουν μια ιδιαίτερη σπουδή  στη διακυβέρνηση της χώρας, πριν τις επόμενες εκλογές. Πρότειναν δικής τους επιλογής Υπουργό  Υγείας και δικά τους μέτρα κατά της πανδημίας,  αντίθετα με τις προτάσεις της ειδικής επιτροπής και χωρίς να παρουσιάσουν μια ενδεχόμενη δική τους. Προσπαθούν  να επιβάλουν τις κομματικές τους θέσεις ως προς τον εκκλησιασμό – ενώ οι ίδιοι δηλώνουν άθεοι και δικαίωμά τους - σε εντελώς αντίθετη κατεύθυνση από εκείνη  που είχαν πάρει πρόσφατα για διάφορους επετειακούς εορτασμούς. Θέλουν με κάθε τρόπο την επανακατάληψη της εξουσίας, που  δεν έπαψε να αποτελεί αυτοσκοπό τους. Πρόκειται για κόμμα που διακηρύσσει ότι το καταστατικό του δεν προβλέπει διαγραφές μελλών,  αλλά σε προηγούμενες εκλογές απέκλεισε σύσσωμη την αριστερή πτέρυγα που το ‘’έσπρωξε’’ στην εξουσία. Είναι και αυτή μια μορφή αντιποίησης αρχής, αφού δια της ομαδικής διαγραφής τους, ιδιοποιήθηκε τις κομματικές τους θέσεις, αφού η ιδεολογία αμφοτέρων των χώρων έχει πια καταστεί ασαφής και μετέωρη.!!! Δεν θα αναφερθώ στις ποικιλόμορφες αντιποιήσεις αρχής  των λοιπών κομμάτων, που αποκαλούν δικές τους σκέψεις όσα ‘’βολεύουν’’ και ταυτίζονται χωρίς διακρίσεις με οποιονδήποτε  αντιτίθεται στις κυβερνητικές αποφάσεις. Είναι και αυτή η κίνηση μια καραμπινάτη αντιποίηση  ιδεών και αποφάσεων, τις οποίες αντιμετωπίζουν α λα καρτ!!!

Άφησα τελευταίους – από σεβασμό – τους σεπτούς Ιεράρχες μας, οι οποίοι τελευταίως υπεισέρχονται και σε καθαρά επιστημονικά θέματα, κρίνοντας και κατακρίνοντάς τα από άμβωνος, που αποτελεί προνομιούχο θέση τους. Δεν είναι δικό τους θέμα η επιστημονική αντιμετώπιση της πανδημίας, αφού και οι ίδιοι όταν νοσούν στην επιστήμη προστρέχουν. Ακόμα χειρότερο δείγμα αντιποίησης αποτελούν και κάποιες αυθαίρετες ανακοινώσεις τους ‘’ περί δήθεν κινδύνου από τον συνωστισμό’’, ή ο ‘’εκβιασμός’’ ότι τα πρόστιμα θα πληρωθούν από το φιλόπτωχο ταμείο και άλλα παρόμοια, που κλονίζουν την πίστη των ανθρώπων που υποφέρουν και χάνουν τις ζωές τους. Οι Άγιοι Πατέρες οφείλουν να είναι στο πλευρό των πνευματικών τους τέκνων και να είναι βέβαιοι ότι η θρησκεία μας έχει περάσει μεγαλύτερες μπόρες και άντεξε και το ίδιο θα συμβεί και τώρα.

Προσωπικά είμαι πιστός Χριστιανός και ΔΕΝ έχασα την πίστη μου όταν στα χρόνια του πολέμου έζησα για μήνες μέσα σε ρεματιές και μακράν κάθε μορφής εκκλησιασμού. Όταν η χώρα επανήλθε στην κανονικότητα έκανε το ίδιο και η  Εκκλησία μας. Ειρήνη υμίν τε και ημίν Χριστιανοί. Μπόρα είναι και θα περάσει!!

Αντώνης

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Τη στιγμή που γράφεται το παρόν δεν μου είναι γνωστή η απόφαση της Ιεραρχίας.

DON'T CRY FOR ME ARGENTINA

 

Οι στίχοι του θαυμάσιου αυτού τραγουδιού του Γουέμπερ που γράφηκαν το 1978 για το μιούζικαλ Εβίτα, έλεγαν σε ελληνική μετάφραση: «Μην κλαις για μένα Αργεντινή. Η αλήθεια είναι ότι ποτέ δεν θα σε εγκαταλείψω». Είχαν γραφεί για την Eva Peron, η οποία με τον θάνατό της  πέρασε στη σφαίρα του μύθου, ενώ είχε διχάσει τους συμπατριώτες της. Οι μισοί την είχαν αγιοποιήσει ως προστάτιδα των φτωχών και κατατρεγμένων και οι ‘άλλοι μισοί τη θεώρησαν χυδαία λαϊκίστρια που έριξε έξω τα ταμεία της χώρας.

Οι ίδιοι στίχοι θα μπορούσαν να ισχύσουν και για τον ‘’θεό’’ του ποδοσφαίρου Μαραντόνα, ο οποίος προβλημάτισε επίσης τη θαυμάσια αυτή χώρα αλλά και την παγκόσμια κοινή γνώμη. Δεν ξέρω γιατί και στους δυο αποδόθηκε ο τίτλος του επαναστάτη και πού ακριβώς έγκειται η επανάσταση τους. Για την Εβίτα και τον Ντιεγκίτο έχουν γραφεί πάμπολλα και έχουν χυθεί πολλά δάκρυα, αλλά για αμφότερους έχουν προβληθεί πλευρές της ζωής τους, που δεν περιποιούν ιδιαίτερη τιμή σε κανένα.

Θα αφήσουμε την Εύα Περόν, για την οποία η αγγλοξανική πολιτιστική βιομηχανία έδωσε τα ρέστα της , αποκομίζοντας τεράστια κέρδη και θα ασχοληθούμε με τον μάγο της μπάλας Ντιέγκο Μαραντόνα, που μας άφησε πρόσφατα. Τα ΜΜΕ δεν μένουν μόνο στην ομορφιά που έδωσε στο λαϊκό αυτό θέαμα, αλλά τον έχουν ηρωοποιήσει και προβάλλουν πλευρές της ζωής του, που   αποτελούν στοιχεία κακουργηματικών διώξεων ,χωρίς να ασχοληθεί με αυτά η  πολιτισμένη κοινωνία μας, καθιστώντας τον  ινδάλματά της . Ο ίδιος άλλωστε, σε ανύποπτο χρόνο , είχε δηλώσει ότι ‘’δεν υπάρχουν ινδάλματα και ότι "Το ποδόσφαιρο δεν πρέπει να πληρώσει για τα λάθη μου. Δεν φταίει η μπάλα’’

Θα ξεκινήσω από την αναμφισβήτητη παραδοχή ότι υπήρξε ίσως ο καλύτερος στο είδος του και  ένας  μάγος της στρογγυλής θεάς , αλλά ο ίδιος δεν μπορεί να παρουσιάζεται ως ‘’αμαρτωλός’’ Θεός, ή το χέρι του Θεού, αφού ο Θεός είναι αναμάρτητος και σαν πάνσοφος γνωρίζει ότι το ποδόσφαιρο δεν παίζεται με τα χέρια. Τον παρουσίασαν σαν λαϊκό επαναστάτη ,κάθε φορά που προσέτρεχε στην αγκαλιά του Φιντέλ Κάστρο κατά τις συχνές προσπάθειες  αποτοξίνωσης από την κοκαΐνη. Επανάσταση είναι και η σχέση του με την ναπολιτάνικη  μαφία με αντάλλαγμα ποδοσφαιρικούς τίτλους; Το ίδιο και η προστασία της χούντας της χώρας του όταν φυγαδεύτηκε με άρμα μάχης για τη μεταγραφή του στην Μπαρτσελόνα, που αποτέλεσε αντικείμενο ‘’μαύρης’’ συναλλαγής;  Μήπως τελικά ήταν επανάσταση η λαγνεία και η διασπορά παιδιών [αναγνωρισμένων και μη ] ανά την υφήλιο;

        Αν αυτά  είναι τα ινδάλματα για τους επαναστάτες του μέλλοντος, αλλοίμονο και  στο ‘’μέλλον’’ και στην κοινωνία , αφού θεωρούν κυρίαρχα στοιχεία της ζωής την λαγνεία, την ασέλγεια, την ακολασία και τη φαυλότητα. Οι φανατικοί υποστηρικτές του, αποδέχονται ακόμα και την διαπόμπευση και την προσβολή του αθλήματος με ‘’το χέρι του θεού’’, όπως ο ίδιος με υπερηφάνεια ισχυριζόταν. Υιοθέτησαν τον αμοραλισμό του και τον κατέστησαν ίνδαλμα, ενώ ο ίδιος αγνοούσε κάθε κανόνα ηθικής και αξιών, ανταλλάσσοντας τους αντιλαϊκούς συμβιβασμούς του με τη χλιδή και την καλοπέραση.

Προφανώς, όσα γράφω με κάνουν αντιπαθή στους αμέτρητους θαυμαστές του, στους οποίους ανήκω και εγώ, αλλά μόνο ως προς την ποδοσφαιρική του ιδιοφυία. Γι’ αυτό εκφράζω τη λύπη μου που έφυγε τόσο νωρίς και  αδίκησε τον εαυτό του και την υστεροφημία του. Εύχομαι δε ο φιλεύσπλαχνος Θεός να δείξει  τη μεγαλοσύνη του. Όσον αφορά την παρεξηγημένη   ρήση ”ο γαρ νεκρός δεδικαίωται της αμαρτίας” που αναφέρεται σε επιστολή του Αποστόλου Παύλου , δεν σημαίνει  ότι ο νεκρός απαλλάσσεται των αμαρτιών του, αλλ’ ότι δεν μπορεί  πλέον να αμαρτήσει, αφού οι καλές και κακές πράξεις λαμβάνουν χώρα μόνο στον κόσμο των ζωντανών.    Αντώνης

ΠΟΝΗΡΟΙ, ΕΞΥΠΝΑΚΗΔΕΣ Ή ΔΟΛΙΟΙ;;;

 

Παρακολουθώ συστηματικά τις ανακοινώσεις και υποδείξεις των επιστημόνων σχετικά με την πανδημία και τις εφαρμόζω εις το ακέραιο, διερωτώμαι όμως  ποιος είναι ο λόγος που κάποιοι άλλοι δεν κάνουν το ίδιο. Το φαινόμενο δεν είναι μόνο ελληνικό, αλλά γενικότερο και θα έλεγα παγκόσμιο, αν δεν είχα μια πολυετή εμπειρία από την εφαρμογή των κρατικών εντολών σε τέως ολοκληρωτικά καθεστώτα της Ανατολικής Ευρώπης, με δημοκρατική επίφαση ή ‘’ταμπέλα’’. Δεν κατάλαβα ποτέ γιατί στον τίτλο τους χρησιμοποιούσαν και τον όρο Δημοκρατία ή δημοκρατικός, αφού πριν  είχαν φροντίσει να την καταλύσουν. Στην Κίνα και την Β. Κορέα,  για παράδειγμα, οι κομματικές ηγεσίες ‘’μάντρωσαν’’ με μια μόνο διαταγή εκατομμύρια υπηκόων τους μέχρι τελικά να ‘’εξολοθρευθεί’   ο κορωνοιός. Αυτές είναι λύσεις !!!

Στις  πραγματικές όμως  δημοκρατίες , που χαρακτηρίζονται δολοφόνοι των λαών, νεοφιλελεύθερες και χώρες του κεφαλαίου, ο αγώνας θα κρατήσει πολύ ακόμα, διότι απλούστατα τα όποια μέτρα προτείνουν οι ειδικοί δεν γίνονται πιστευτά και δεν εφαρμόζονται από όλους. Παρότι ζω σε μια μικρή επαρχιακή κωμόπολη που δεν έχει παρουσιάσει – μέχρι στιγμής -  πολλά κρούσματα , αυτά τα ελάχιστα οφείλονται κυρίως σε επισκέπτες της περιοχής. Αυτοί που μολύνθηκαν, αν και γνώριζαν ότι ήταν θετικοί στον ιό, έσπασαν την καραντίνα τους με διάφορες δικαιολογίες. Ο ένας ισχυρίστηκε ότι χρειαζόταν κούρεμα, κάποια άλλη ισχυρίστηκε ότι έλαβε τις προφυλάξεις μόνη  της και άλλος ότι δεν ήταν ο ίδιος θετικός αλλά κάποια μόνο μέλη της οικογένειας, που όμως συστεγάζονται. Άκουσα επίσης την άποψη ότι  όλα αυτά τα παραφουσκώνουν, αφού   δεν έχει δει ‘’νεκρό’’ στο  οικείο περιβάλλον ‘’. Στην τελευταία περίπτωση περιορίστηκα να δηλώσω ότι ‘’απεύχομαι’’ να το δει!! !Αν αυτά τα περιστατικά [ έστω και σαν μέρος περισσοτέρων] συμβαίνον σε μια μικρή πόλη και  χρησιμοποιούνται ανάλογες προφάσεις και δικαιολογίες, αναρωτιέμαι τι μπορεί να συμβαίνει σε μεγαλύτερες πόλεις  με αυξημένες ανάγκες διακίνησης.

  Αποκλείω τους δυο πρώτους  χαρακτηρισμούς του τίτλου μου διότι,  αν αυτό συνέβαινε, θα είχαμε πλείονες ‘’ απείθαρχους’’,  αφού οι πονηροί και οι εξυπνάκηδες στη χώρα μας περισσεύουν. Αν πάλι αποδώσουμε την απείθεια σε δόλο, θα πρέπει να αναζητήσουμε και τα ενδεχόμενα κίνητρα και οφέλη που προσπορίζονται όλοι αυτοί οι ανυπότακτοι, πολέμιοι της μάσκας και ‘’προστάτες’’ των δημοκρατικών ελευθεριών. Κάτι τέτοιο δεν προκύπτει και πέραν αυτού, η δημοκρατική ευαισθησία των ανωτέρω, έπρεπε να υπολογίζει  και τη δημοκρατία της πλειοψηφίας που πειθαρχεί και δικαιούται να αποφύγει την περιπέτεια της νόσου. Τι συμβαίνει λοιπόν και ακούγονται όλα αυτά τα αστόχαστα περί φίμωτρου στην ελευθερία,  ενοχοποίησης της ατομικής ευθύνης, ‘’φουσκώματος’’ μιας ασήμαντης κατάστασης για τους οποιουσδήποτε λόγους και πολλά τέτοια και χειρότερα;

Δεν συμβαίνει απολύτως τίποτα το σοβαρό και τεκμηριωμένο αλλά πρόκειται για μια  άρνηση στην απώλεια του ‘’βολέματος’’, η οποία , με την άνεση διάχυσης της πληροφορίας μέσω ιντερνέτ, έγινε είδηση και ξεσήκωσε τους πρόθυμους να αρνηθούν την οποιαδήποτε νέα μορφή στέρησης, που οι νεώτερες γενιές δεν είχαν – ευτυχώς – γνωρίσει. Αν σε όλους αυτούς τους λόγους  προσθέσουμε και την ΑΡΝΗΣΗ κάποιων κομματικών οργανισμών και μηχανισμών να υποδείξουν στα μέλη τους την απόλυτη εφαρμογή των επιστημονικών υποδείξεων, δεν απομένουν παρά μόνο οι αφελείς. Οι τελευταίοι  υπάρχουν σε κάθε γωνιά της γης, άρα και στη χώρα μας, θεωρούμενοι από αιθεροβάμονες μέχρι και ψεκασμένοι. Κάποιοι από αυτούς φθάνουν και στην εξουσία και  πολλές φορές, ίσως και άθελά τους, βάζουν τρικλοποδιές στην κοινωνία η οποία πολλάκις ζει  στη  νιρβάνα της!!!

Αν όμως συνεχισθεί η πρακτική αυτή, θα δούμε και τη χώρα μας να φθάνει εκεί που βρέθηκαν ή βρίσκονται προηγμένες χώρες να ‘’εξάγουν’’ ασθενείς τους για διασωλήνωση στη Γερμανία, η οποία έχει επίσης κορεσθεί. Η αντιμετώπιση της πανδημίας δεν μπορεί να αντιμετωπισθεί με την ‘’κρατικοποίηση’’ που ζητούν κάποιοι πονηροί, αλλά με πρόληψη της αύξησης των κρουσμάτων. Η υποδομή σε κλίνες και προσωπικό χτίζεται εκ των ενόντων αφού δεν υπήρχε στη χώρα μας, αλλά και στις χώρες που υπήρχε αποδείχτηκε ανεπαρκής . Ο όποιος έλεγχος της  κατάστασης οφείλεται  στην αυτοθυσία των υγειονομικών και η άκαιρη ‘’στράτευσή’’ τους σε απεργίες δεν ωφελεί κανένα. Τα ανθυγιεινά και τις υπερωρίες τα δικαιούνται και πρέπει η πολιτεία να τα φροντίσει αυτεπάγγελτα και χωρίς χρονοτριβή, όταν κοπάσει η καταιγίδα που μας έλαχε.  Αντώνης