ΠΕΡΙ ΔΙΑΓΓΕΛΜΑΤΩΝ

                             ΠΕΡΙ   ΔΙΑΓΓΕΛΜΑΤΩΝ

               [ΜΑΘΗΜΑΤΑ  ΠΡΟΣ  ΑΡΧΑΡΙΟΥΣ]

 

Πολύς  λόγος και θόρυβος γίνεται τελευταία, κυρίως από τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης,  για ‘’διαγγέλματα’’ του Πρωθυπουργού, εξαγγέλλοντας – για αντιπερισπασμό] και κάποιες εξεταστικές. Παράλληλα,  προβαίνουν σε πανομοιότυπους χαρακτηρισμούς και τα άλλα κόμματα, συμπεριλαμβανομένων και τινών  υποψηφίων για τη νέα ηγεσία του ΠΑΣΟΚ Ή ΚΙΝΑΛ –που δεν αναζητεί μόνο  αρχηγό αλλά και νονό. Θα έπρεπε όμως να γνωρίζουν οι διατελέσαντες ή δυνάμει Πρωθυπουργοί, ότι στην παράγραφο 3 του άρθρου 44 του  Συντάγματος αναφέρεται ότι  «Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας σε εντελώς εξαιρετικές περιστάσεις μπορεί να απευθύνει προς το Λαό διαγγέλματα ύστερα από σύμφωνη γνώμη του Προέδρου της Κυβέρνησης. Τα διαγγέλματα προσυπογράφονται από τον Πρωθυπουργό και δημοσιεύονται στην Εφημερίδα τα Κυβερνήσεως». Πουθενά δεν αναφέρεται ότι το δικαίωμα αυτό μπορούν να ασκήσουν και άλλοι πολιτειακοί παράγοντες και νομίζω κύριοι του Κινάλ [ δεν  το λέω για όλους] ότι  πρόκειται για τροπολογία του Συντάγματος του δικού σας χώρου , το 1986.

Από την άλλη , ο Πρωθυπουργός της χώρας,  έχει υποχρέωση αλλά  και δικαίωμα να ενημερώνει τον λαό κάθε φορά που το κρίνει αναγκαίο ή διαπιστώνει ότι υπάρχει σχετική εθνική ανάγκη  – όπως η πανδημία – ή για  να αντικρούσει δόλιες προσπάθειες διαστρέβλωσης της επίσημης επιστημονικής άποψης . Η αντιπολιτευτική συγχορδία, που αρνείται την διεθνώς αναγνωρισμένη   ‘’ατομική ευθύνη’’  ως τη μοναδική δυνατότητα αντιμετώπισης  της νόσου ,[με εμβόλια, μάσκες, τεστ κλπ. ], δεν είναι μόνο ‘’παράφωνη’’ αλλά και επικίνδυνη. Ήδη, κυβερνήσεις μεγάλων χωρών, με καθημερινές ανακοινώσεις τους  εξαγγέλλουν συνεχώς νέα μέτρα και  αναγκάζονται να στέλνουν ασθενείς τους και σε νοσοκομεία άλλων χωρών. Η αμέσως επόμενη κίνησή τους φθάνει στα όρια   της υποχρεωτικότητας του εμβολιασμού, έχοντας και την συμπαράσταση της αντιπολίτευσης στις  καθημερινές  τους ανακοινώσεις ενημέρωσης.

Ελπίζω  ο  κ. Τσίπρας να μην πει  και  για    τη φίλη του κυρία Μέρκελ ‘’αν δεν μπορεί,  εμείς εδώ είμαστε’’, θεωρώντας την εξ ίσου ‘’ανίκανη’’ με τον δικό μας πρωθυπουργό. Θα γελάσει και το ‘’παρδαλό κατσίκι’’ του Φωκίωνα Δημητριάδη, που υποψιάζομαι ότι καραδοκεί κάπου κρυμμένο, παρακολουθώντας  τις σημερινές γελοιότητες !!!

Ας σοβαρευτούμε λοιπόν, διότι κινδυνεύουμε το ίδιο με τις λοιπές πολιτισμένες  χώρες ,που δεν στερούνται γιατρών και εντατικών,  και όταν ξεπεράσουμε τον Ρουβικώνα με τον covid-19, θα έχουμε όλο τον καιρό να γελάσουμε με τα κρύα ‘’ αστεία’’  τους. Το επικίνδυνο είναι ότι μερικοί τα πιστεύουν και ρισκάρουν και τη ζωή τους και φοβάμαι ότι με αυτή τη ‘’λογική’’ θα οδηγήσουν την παγκόσμια κοινωνία  σε υποχρεωτικούς για όλους  εμβολιασμούς, αφού εξέλιπε κάθε άλλος τρόπος  να απαλλαγούμε από τις ιδεοληψίας ορισμένων ψευδολόγων. Το τελευταίο μου ξαναφέρνει στο νου το γνωστό ‘’κοπέλι’’ και τους παλικαρισμούς του. Αλήθεια τι λέει τώρα για την υποχρεωτικότητα των εμβολιασμών στους επίορκους επιστημονικούς συναδέλφους του, με δεδομένο ότι στη δικαιοσύνη υπάρχει πάντα πρόβλεψη και  για  την ‘’ηθική αυτουργία’’!!!    Αντώνης 

LA CAGE AUX FOLLES

                  LA CAGE AUX FOLLES

 

Ο τίτλος ανήκει σε μια μεγάλη κινηματογραφική επιτυχία του Μολιναρό  του 1978 και θίγει ένα θέμα απαγορευμένο για τα δεδομένα της εποχής που γυρίστηκε, τις σχέσεις ομοφυλόφιλων ζευγαριών, αλλά το παρουσιάζει με ευαισθησία και χιούμορ, τα οποία συντέλεσαν στη μεγάλη επιτυχία της. Δεν κράτησα τον ελληνικό τίτλο,  διότι διαφωνώ ως προς τη μετάφραση της λέξης  CASA, που δεν έχει τον περιοριστικό ρόλο που αποδίδεται στο  κλουβί,  αλλά αναφέρεται σε σπίτι και  γενικότερα σε χώρο φιλοξενίας για  διάφορες χρήσεις.

Η ταινία αφηγείται την ιστορία ενός ζευγαριού ομοφυλόφιλων - του Ρενάτο Μπάλντι (Ούγκο Τονιάτσι ), διευθυντή νυχτερινού κέντρου που ειδικεύεται σε θεάματα με τραβεστί στο Σαιν-Τροπέ, και του Αλμπέν Μουζότ (Μισέλ Σερώ), το αστέρι του - και την τρέλα που ακολουθεί όταν ο γιος του Ρενάτο, Λωράν (Ρεμί Λωράν), φέρνει στο σπίτι την αρραβωνιαστικιά του και τους υπέρ-συντηρητικούς γονείς της, ο πατέρας της είναι εξέχον μέλος του υπέρ-συντηρητικού κόμματος «Ένωση για την ηθική τάξη» και ιδιαίτερα αυστηρός πατέρας, για να τους συναντήσουν. Για να μην σοκάρει τα μελλοντικά πεθερά του, ο Λωράν ζητά από τον πατέρα του να παραστήσουν την αξιοσέβαστη οικογένεια. Ο Ρενάτο αποδέχεται απρόθυμα και αρχικά σκέφτεται να απομακρύνει τον Αλμπέν την ημέρα της συνάντησης αλλά καταλήγει να δεχθεί ότι ο Αλμπέν θα μείνει στη συνάντηση, παρόλο που υποψιάζεται, γνωρίζοντας τον χαρακτήρα του συντρόφου του, ότι αυτό θα περιπλέξει τα πράγματα, γεγονός που πράγματι συμβαίνει και ακολουθούν τραγελαφικές καταστάσεις.

Εδώ αφήνω την ταινία και τους ομοφυλόφιλους στην ησυχία τους  και οδηγούμαι συνειρμικά στη σύγχρονη ’τραβεστί* πραγματικότητα που βιώνει η χώρα μας. Θα αναφερθώ και πάλι μ όνο σ’ αυτά που  ακούνε τα αφτιά μου και βλέπουν τα μάτια μου και όχι σε διαδόσεις και κηρύγματα μισαλλοδοξίας  που μου περιέρχονται έμμεσα. Επιλέγω μάλιστα τα τελευταία και πιο φρέσκα που βγαίνουν από πρωτοκλασάτα κομματικά στελέχη :

Με την ευκαιρία της χθεσινής ημέρας του Πολυτεχνείου, διαπίστωσα ότι ΟΛΟΙ προσπάθησαν να το καταστήσουν αποκλειστική κατάκτησή τους, παρότι κανείς τους δεν το έζησε προσωπικά, αλλά  άκουσε, έμαθε ή του είπανε οι κομματικοί ‘’ινστρούχτορες’’, αυτά που έπρεπε να πει, για να πείσει τα παιδάκια που πολλά από αυτά  οδηγήθηκαν στον ιερό χώρο και  έδειξαν στην τηλεόραση εαυτά   και τους συνοδούς τους που επίσης επιλεκτικά  προβάλλουν τις κομματικές αντιλήψεις των γονιών τους. Έκαναν μια ηρωική ημερομηνία και έναν ιερό χώρο λαϊκό πανηγυράκι για να προβάλουν την υπαρξιακή τους ένδεια. Ηρωικός αγώνας με χιλιάδες θύματα έγινε και στην Αλβανία και στην Κύπρο, αλλά δεν είδα κανένα από τους προοδευτικούς ή εθνικιστές πατριώτες τους να κάνουν το ίδιο.

Μια για πάντα λοιπόν για να τελειώνουμε, το πολυτεχνείο υπήρξε πανεθνική αντίσταση στη χούντα και οι πραγματικοί πατριώτες δεν το επικαλέστηκαν ποτέ έκτοτε. Πολλοί όμως από τους ‘’έγκλειστους’’ του Πολυτεχνείου, διεκδίκησαν και πήραν ανταλλάγματα. Έγιναν αρχηγοί προοδευτικών Κομμάτων, εκπρόσωποι της χώρας μας σε ‘’επάρατους’’ διεθνείς Οργανισμούς, Βουλευτές, Υπουργοί και μεγαλοπαράγοντες της κοινωνίας μας. Ρώτησε κανείς  τι απέγιναν οι χιλιάδες άλλοι μέσα και έξω από τον ιερό αυτό χώρο;;; Ας σταματήσει αυτή η τελετή, διότι την κάνατε κομματική σύναξη, ενώ οι περισσότεροι ‘’ έχετε αμειφτεί’’ αδρά για την όποια συμμετοχή σας στα γεγονότα της εποχής. Κάποιοι από τους προβαλλόμενους απλώς είχαν κάνει μια βόλτα  στο πεζοδρόμιο της οδού Πατησίων.

Άκουσα ότι κάποιοι νεαροί, θεωρώντας ότι βρίσκονται στο σπίτι τους, επέτρεπαν επιλεκτικά την είσοδο στους δικούς τους και  την απαγόρευαν ακόμα και σε σημαντικά πολιτειακά όργανα, επικροτούμενοι από τους επαγγελματίες συνοδοιπόρους τους. Άκουσα επίσης από την  τηλεόραση με περισσή περηφάνια να μας ενημερώνει ότι ‘’η σημαία του Πολυτεχνείου’’ μας φυλάσσεται από την ΠΑΣΠ σε σημείο που κανένας να μη γνωρίζει, σαν να πρόκειται για την ‘’προίκα’’ της μάνας τους. Είναι ντροπή, να επαναλαμβάνεται κάθε χρόνο αυτή η θεατρική παράσταση. Η θα γίνει πραγματική τελετή με σεβασμό σ’ αυτούς που έκαναν τη χούντα να πέσει πιο γρήγορά ή να σταματήσει η ασεβής αυτή απρέπεια. Η  Ελλάδα είναι δημοκρατική χώρα και πρέπει να εφαρμόζονται οι Νόμοι για όλα και προς όλους.

Με αφορμή το τελευταίο παραθέτω δήλωση αρχηγού Κόμματος να αμφισβητεί την αστική δημοκρατία της χώρας τόσο πριν όσο και μετά το 1973, καλώντας τους εργαζόμενους να πάρουν την εξουσία στα χέρια τους, καλώντας ουσιαστικά σε επανάσταση αλλαγής πολιτεύματος. Τι λένε τα άλλα κόμματα επ’  αυτού και τι προβλέπει σχετικά το Σύνταγμα;;; Άλλος αρχηγός, κάνει δήλωση ότι θα απορρίψει τις σημερινές  δηλώσεις του Πρωθυπουργού της χώρας για την πανδημία, τις οποίες προφανώς ακόμα δεν γνωρίζει, σε στιλ Μπανανίας!!! Αυτό ξεπερνά ακόμα και την προληπτική λογοκρισία ολοκληρωτικών καθεστώτων και ίσως χρειάζεται κάποιοι να τον ‘’μαζέψουν’’. Τα λοιπά κόμματα της ελάσσονος αντιπολίτευσης , στην προσπάθειά τους να μη δείξουν ευρωπαϊκή ή δημοκρατική νοοτροπία, προσθέτουν το κάτι τι τους για να μην πω την ανοησία τους, διότι όπως πάνε, στο ‘’κλουβί με τις τρελές’’ που ζούμε, στην πολιτική του εκδοχή, η αντιμετώπιση είναι ίδια, μόνο που βλάπτει τα εθνικά συμφέροντα και αυτό οι Έλληνες δεν θα το επιτρέψουν !!! Οι εποχές του 1944 έχουν πια παρέλθει ανεπιστρεπτί και καλόν είναι να προσέχουμε όλοι μας!!!

Αντώνης

*τραβεστί άκλιτο

(μεταφορικά) ο ψεύτικος, ο πλαστός, ο κίβδηλος, που μεταμφιέζεται (συνήθως για να αποκρύψει κάτι)

O TEMPORA O MORES

                             O Tempora  o  mores

         [ Ω ΚΑΙΡΟΙ Ω ΗΘΗ ]

 

 

Ο tempora ο mores είναι μια  φράση του μεγαλύτερου Λατίνου  ρήτορα και πεζογράφου  του 1^ου αιώνα π.Χ. Κικέρωνα, από το  βιβλίο  της δεύτερης ομιλίας του εναντίον του Ρωμαίου κυβερνήτη της Σικελίας, Gaius Verres, και από την πρώτη ομιλία του εναντίον του Κατιλίνα. Μεταφράζεται δε επί λέξει ως "Ω καιροί, ω ήθη".

Είναι η  πολλοστή φορά που χρησιμοποιώ την ιστορική αυτή φράση, αλλά  με την τρέχουσα,  σαρκαστική μεν αλλά ρεαλιστική της σημασία , για να τονίσω τον αμοραλισμό στον οποίο έχει  περιέλθει – εκόντας - άκοντας – η  κοινωνία μας [ τον βαρύ αυτόν χαρακτηρισμό θα προσπαθήσω να εξηγήσω στο τέλος του παρόντος άρθρου μου].

Βίωσα , όπως οι περισσότεροι της γενιάς μου, γεγονότα πραγματικής δυστυχίας, στη χώρα μας και αλλαχού, όπως  πολέμους 1940-44,τον  αδελφοκτόνο εμφύλιο  που ακολούθησε για την κατάληψη της εξουσίας, πείνα, κατοχή ,  αμέτρητες θανατηφόρες  επιδημίες και προσωπικά έκτακτα πολεμικά και πολιτικά γεγονότα [Άνοιξη Πράγας 1968 και όχι μόνο] και  όμως  αναπολώ  τις μηδαμινές στιγμές που οι συνθήκες άφηναν ένα παράθυρο ελπίδας. Η καλλιεργούμενη στις μέρες μας αδηφαγία σε όλους τους τομείς της κοινωνικής μας ζωής  με προβληματίζει σφόδρα. Συνεχώς διεκδικούμε περισσότερη ελευθερία, ενώ έχουμε ξεπεράσει την  ασυδοσία και  υλικά αγαθά,  μεμψιμοιρώντας συνεχώς, ώστε να χάνουμε τις ουκ ολίγες ευχάριστες στιγμές της ζωής μας. Συνεχώς διεκδικούμε – και καλά κάνουμε – χωρίς όμως  ανάλογη δική μας προσπάθεια να συμβάλουμε στην κανονική κατάκτησή τους . Τα περιμένουμε όλα από τους άλλους και την πολιτεία, της οποίας τις προτάσεις  - ακόμα και αυτές που προσδιορίζουν οι ειδικοί και αφορούν το σύνολο της κοινωνίας – αρνούμαστε να  τις εφαρμόσουμε. Γίναμε όλοι μας ειδικοί πνευμονολόγοι και αποδεχόμαστε τρελές απόψεις ψυχασθενών , πληρώνοντας αδρά για  έναν πλαστό εμβολιασμό, ακόμα και με τη ζωή των αρνητών, συμπεριλαμβανομένων δυστυχώς και νοσηλευτών που έχασαν και  τη ζωή τους.

 Η μόνιμη διεκδίκηση  για τη  διεκδίκηση είναι ‘’δόλιο σύνθημα’’ και δεν μπορεί να αποτελεί αυτοσκοπό, αφού  αναστατώνει την κοινωνία, διασαλεύει την τάξη και αμφισβητεί τους πάντες και τα πάντα και κυρίως εκείνα που μας ανοίγουν δρόμους για μια καλύτερη φυσιολογική ζωή για το παρόν και το μέλλον. Αυτό έχει γίνει μοναδικό σύνθημα των καιροσκόπων που στηρίζουν την ύπαρξή τους στην κοινωνική δυστυχία, ώστε να δρέψουν τους καρπούς της  φυσικής προσωρινής δυσαρέσκειας.  Προβάλλοντας με κραυγές και ψευδείς ισχυρισμούς μια υπαρκτή ή ελεγχόμενη  στέρηση, κολακεύονται και οι πρόθυμοι  κλακαδόροι, που προτιμούν τα ευχάριστα συνθήματα  από τις παραινέσεις για τάξη, ασφάλεια ,  κανονικότητα και αλληλεγγύη.

Στη χώρα του Αριστοτέλη έχει χαθεί το μέτρο και προτείνονται ιδέες που έχουν αποτύχει παγκοσμίως , και οδήγησαν  σε πολέμους, δυστυχία  και εμφύλιους  σπαραγμούς. Καλλιεργούν φρούδες ελπίδες στον λαό, προβάλλοντας  ξενόφερτα ολοκληρωτικά  συστήματα που  δοκιμάστηκαν επί μακρόν και κατέρρευσαν . Προσωπικά είχα την ατυχία να τα ‘’ζήσω’’, στα παιδικά μου χρόνια στη χώρα μου και την τύχη να τα  ‘’ξαναζήσω’’ οικογενειακώς, χωρίς  το σύνολο των συνεπειών λόγω ενασχόλησης,  στις χώρες του ‘’υπαρκτού σοσιαλισμού’’. Όταν ο Αντρέας Παπανδρέου έδωσε αυτόν τον χαρακτηρισμό, προφανώς ήθελε απλά  να ‘’περιορίσει’’  την κρατούσα διεθνή  άποψη ότι ο προβαλλόμενος σοσιαλισμός  είναι ανύπαρκτος ενώ  περιορίζεται σε ετικέτες. Ο  ίδιος άλλωστε καλλιέργησε και το ‘’λογοπαίγνιο’’  [ΕΟΚ ΚΑΙ ΝΑΤΟ κλπ], το οποίο, στη συνέχεια,  υπηρέτησε με απόλυτη συνέπεια !!!

Οι σύγχρονοι αντιρρησίες [ από τους πατριδοκάπηλους εθνικιστές μέχρι τους ακρότατους ενταγμένους και ανένταχτους δήθεν αριστερούς, προοδευτικούς, ριζοσπάστες και επαναστάτες του γλυκού νερού, δεν έχουν ζήσει και αγνοούν στην πράξη τις καταστάσεις που λένε ότι υπερασπίζονται  και μάλλον ψάχνουν πειραματόζωα εφαρμογής των φαντασιώσεών τους.  Πέραν αυτών έχουμε και τους αμφισβητίες  – χωρίς καμιά επιστημονική τεκμηρίωση -    πανδημίας, εμβολίων κλπ, που δεν απέχουν πολύ από τους προαναφερθέντες στον τρόπο αντιμετώπισης και στην προσπάθεια επιβολής των ‘’ανόητων’’ απόψεών τους. Το δυστύχημα είναι ότι ορισμένοι προσποιούνται την αμφισβήτηση για να μη θεωρηθούν ότι αποδέχονται  τις αποφάσεις της πολιτείας. Αυτό δεν είναι αντιπολίτευση αλλά αντεθνική προπαγάνδα. Είναι αυτό για  το οποίο οι παλιοί κομμουνιστές αποκαλούσαν οπορτουνιστές τους συντρόφους τους με διαφορετική άποψη .

Επανέρχομαι στον τίτλο του παρόντος και ψάχνω να βρω έστω και τα ελάχιστα ‘’ψήγματα’’  ήθους και ειλικρίνειας, μέσα στα ανείπωτα ψεύδη, που διακρίνουν  κάθε τους  λέξη .  Αυτή είναι και η ειδοποιός διαφορά με τους άλλους πολιτισμένους λαούς, οι οποίοι επίσης αμφισβητούν και αγωνίζονται  για τη βελτίωση της ζωής τους με ευπρέπεια, σεβόμενοι την αλήθεια και την αναγκαιότητα της εποχής. Κάποιοι δικοί μας επιλέγουν  συνθήματα που βλάπτουν τα συμφέροντα της   χώρας  μας και τον  λαό της, από  ιδεοληψία, αρνούμενοι την αρχαία κληρονομιά μας – τη ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ-  που έχει υιοθετηθεί από το σύνολο  των ελεύθερων πολιτισμένων κοινωνιών.  Στην  Ελλάδα, στο λίκνο της δημοκρατίας, προτείνονται  ιδέες στα όρια του ολοκληρωτισμού, από νοσταλγούς συστημάτων που οδήγησαν σε παγκόσμιες συμφορές και  εξακολουθούν να διχάζουν τους λαούς. Ζούμε στην ομορφότερη χώρα, που αποτελεί  όνειρο και παγκόσμια προσδοκία επίσκεψης, την οποία  περιγράφουν με τα μελανότερα χρώματα από ιδιοτέλεια και καιροσκοπισμό, φθάνοντας στο σημείο να δηλώνουν ότι δεν θα εφαρμόσουν Νόμους που δεν επιθυμούν, ακόμα και αν έχουν  ψηφιστεί από τη Βουλή!!! Αυτή την ελευθερία πρεσβεύουν οι σύγχρονοι οπαδοί της!!!

Ας έλθουμε τώρα, στον βαρύ πράγματι χαρακτηρισμό της δεύτερης παραγράφου, τον αμοραλισμό, που είναι η άλλη όψη της ανηθικότητας, που δυστυχώς χαρακτηρίζει την εποχή μας και κάποιοι μάλιστα υπερηφανεύονται  για αυτή την επιλογή τους. Δεν θα προσπαθήσω να  δικαιολογηθώ αλλά θα αναφερθώ σε ενδεικτικές περιπτώσεις που βιώνουμε και αποτελούν προφανώς συνέπειές του.

Φθάσαμε στο σημείο να χαρακτηρίζουμε την άγρια δολοφονία των γυναικών γυναικοκτονία – λες και αυτές δεν είναι άνθρωποι –  και δεν ξέρω πως θα ονόμαζαν την προχθεσινή προσπάθεια εκτέλεσης του γιατρού στο Χαλάνδρι από τη σύζυγό του. Αυτά είναι δείγματα ρατσισμού και λυπάμαι που κάποιες γυναίκες, που πάντα σεβόμουν και υποστηρίζω τα ίσα δικαιώματά τους, πέφτουν θύματα σκοπιμοτήτων προσωπικής ή ιδεολογικής προβολής συμφερόντων που δεν εξυπηρετούν αλλά προσπαθούν να  εκμεταλλευθούν την  γυναίκα.

Ακούμε για ασελγείς πράξεις ,ακόμη και γονέων, κατά ανήλικων παιδιών τους, βιτριολίστριες και βιτριολιστές να επιχειρούν την επίλυση  προσωπικών τους φαντασιώσεων, ληστείες μετά φόνου με δικαιολογία την εξασφάλισης της ‘’δόσης’’ τους, ξεκαθάρισμα λογαριασμών με όπλα χωρίς καμιά  αναστολή, παιδικές ομάδες που ληστεύουν άλλα  παιδιά, μπούλιγκ στα σχολεία και αλλαχού και αμέτρητες άλλες παρανομίες. Πρόσφατα εμφανίστηκε Επόπτης Υγείας να αντιστρατεύεται την παγκόσμια επιστημονική άποψη για τον  κόβιντ, ο οποίος δηλώνει και αρνητής των εμβολιασμών, να προπαγανδίζει  τις νοσηρές ιδέες του και στους ασθενείς  νοσοκομείου, και παρόλα αυτά να  παραμένει στη θέση του. Είναι δυνατόν για καθένα από αυτούς να υπάρχει δίπλα του ένας, εισαγγελέας, η ένας αστυνομικός , ενώ κάνουν ‘’στραβά μάτια’’ τα συνδικαλιστικά τους όργανα που προφανώς γνωρίζουν τα έργα τους;;;

Τα πολιτικά κόμματα της αντιπολίτευσης καταδικάζουν τον υποχρεωτικό εμβολιασμό των υγειονομικών- συμπαραστεκόμενοι στους αγώνες τους-  ενώ δεν κάνουν το ίδιο για την άμεση επιστράτευση των ιδιωτικών κλινικών και των γιατρών τους, θέλοντας να επιβάλουν την κρατικοποίηση των πάντων, όπως στα  ολοκληρωτικά καθεστώτα. Από την άλλη τα συνδικαλιστικά όργανα των ιδιωτικών γιατρών και κλινικών θέτουν όρους ακαταδίωκτου’’ για να συνεργασθούν, ενώ σαφώς παραβιάζουν και τον όρκο τους με όλα αυτά τα τεχνάσματα.

Με τα ελάχιστα αυτά παραδείγματα καθίσταται σαφέστατο ότι δεν πρόκειται μόνο για αδυναμίες της πολιτείας αλλά κυρίως για το πλήρες και  σκόπιμο  ξεχαρβάλωμα των κανόνων ηθικής και οικογένειας, το έσχατο στήριγμα της κοινωνίας μας. Οι δήθεν προοδευτικοί πολιτικοί σχηματισμοί έβαλαν στόχο να διαλύσουν την οικογένεια και να προτεραιοποιήσουν την δήθεν ελευθερία και τον κομματικό συνδικαλισμό [ αρχίζοντας από τα μαθητικά  συμβούλια]και οι ακροδεξιοί εθνικιστές τα ιδιοποιήθηκαν όλα αυτά για να επιβάλουν τον δικό τους φανατισμό.

Αν δεν καταλάβουμε όλοι μας ότι εχθρός της χώρας μας δεν είναι μόνο η Τουρκία αλλά και η δική μας πολιτική ασυδοσία που την ευνοεί, δεν θα έχουμε καλή συνέχεια για το μέλλον. Οι πρόγονοί μας, ακόμα και οι πιο πρόσφατοι, έδειχναν εθνική αλληλεγγύη στις δύσκολες εποχές για τη χώρα – όπως αυτή που διανύουμε – και το ίδιο επιβάλλεται να κάνουμε και τώρα για να επιβιώσουμε. Ας προτάξουμε το συμφέρον της χώρας έναντι του προσωπικού και των κομματικών ‘’ιδεολογημάτων’’, που μονοπωλούν το ενδιαφέρον των  κομματικών μηχανισμών και από ό,τι βλέπουμε εγγίζει και κάποιες υποψηφιότητες για την ηγεσία μιας τέως μεγάλης παράταξης. Μεγάλες όμως γίνονται οι παρατάξεις με την υπηρέτηση των εθνικών συμφερόντων και όχι με την άρνησή τους να συνεργασθούν με άλλα ελληνικά κόμματα, όταν αυτό απαιτεί το εθνικό συμφέρον. Αντώνης

ΕΝΤΡΟΠΙΑ Η ΕΝΤΡΟΠΉ;

 

           Εντροπία ή Εντροπή

 

 

Ο τίτλος του παρόντος δεν αποτελεί λογοπαίγνιο, ούτε επίδειξη λεξιγνωσίας –όπως  ενδεχομένως θα σκεφθούν μερικοί . Η πρώτη λέξη περιγράφει την οικτρή κατάσταση που βιώνουμε διεθνώς  με   την πανδημία και την περιβαλλοντολογική καταστροφή. Η δεύτερη υποδεικνύει το μοναδικό συναίσθημα ντροπής που πρέπει να αισθάνονται όσοι αρνούνται να συμπράξουν στη βελτίωση της κατάστασης, αφού με τη  στάση τους απομακρύνουν  οριστικά την   ομαλότητα της ζωής, ίσως δε υπό προϋποθέσεις και για κάποιους, αυτή την ίδια τη ζωή. Το περιβάλλον δεν μπορεί να αποτελεί αντικείμενο ενδιαφέροντος  μιας μικρής συμπαθούς  Σουηδέζας - που άρχισε με μεταφορά  απόψεων κάποιων οργανωμένων ομάδων-  αλλά του συνόλου της ανθρωπότητας και αυτών που την κυβερνούν.

 Αρχίζοντας από την ερμηνεία του όρου εντροπία, που δεν είναι άγνωστος  σ’ αυτούς που εντέχνως την καλλιεργούν,  μου έρχονται στο νου  τα λόγια του Διονύσιου Σολωμού στους Ελεύθερους Πολιορκημένους : Παρασταίνεται ὁ Ἰμπραΐμ Πασᾶς συλλογιζόμενος τὴ σημαντικότητα τῆς γῆς, τὴν ὁποία θέλει νὰ κυριέψῃ, καὶ τὸν πόνο καὶ τὴν ἐντροπή του ἂν δὲν τὸ κατορθώσῃ. 

Περιορίζοντας το θέμα στη χώρα μας – αφού δεν μπορούμε να επηρεάσουμε τις  μεγάλες τέως και σημερινές ‘’προοδευτικές’’ Δυνάμεις - που αντιδρούν ή απουσιάζουν από διεθνή ειδικά συνέδρια  -  υπολογίζω ότι είναι αρκετοί οι ‘’ ντόπιοι πασάδες’’,  που ποντάρουν στην προκαλούμενη  εντροπία της χώρας , για να επωφεληθούν από τη μελλοντική της δυστυχία και μάλιστα  το κάνουν χωρίς εντροπή.  Αυτό υπήρξε ανέκαθεν το σύστημά τους, με την  προσθήκη της εξαγοράς και του ‘’διαίρει και βασίλευε’’.

 

 

Η εντροπία αποτελεί νόμο  της φύσης που οδηγεί στην αποδιοργάνωση του  φυσικού συστήματος, στην αταξία, η οποία αυξάνεται, όταν αυτό εξελίσσεται. Όπως π.χ.  αν σπάσει  ένα ποτήρι δεν υπάρχει περίπτωση να επανέλθει από μόνο του αν  δεν  ξανακολλήσουμε όλα του τα κομμάτια . Στην εποχή της πανδημίας ο νόμος της εντροπίας βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη στις σχέσεις των ανθρώπων. Φιλίες, παρέες, , κοινωνικές σχέσεις, συνεργασία πολιτικών κομμάτων , έχουν αποδιοργανωθεί, έχουν χάσει την “τάξη” και τη λογική τους.. Θα χρειαστεί πολύ μεγάλη ποσότητα ενέργειας για να επαναφέρουμε όλα αυτά τα “κοινωνικά συστήματα” στην κανονική  τους κατάσταση. Θα  απαιτηθεί όμως και η ενεργοποίηση της λογικής . για να σταματήσει η εντροπία της κομματικής εκμετάλλευσης ενός φαινομένου , για να μη γίνει η πανδημία εντροπή που θα μας βαραίνει για πάντα…

Όταν στα  πρόσθετα μέτρα των επιστημόνων  αντιπαρατίθενται αρνητικά  τα  κόμματα της αντιπολίτευσης [ με ελάχιστες δυστυχώς εξαιρέσεις], δεν μας μένουν πολλές ελπίδες σωτηρίας της χώρας και αποφυγής της εθνικής μας ντροπής. Δηλαδή, κάθε κομματικός χώρος θα απαιτεί  τους ‘’δικούς’’ του γιατρούς, συνταγματολόγους και σε λίγο ίσως τους δικούς του Δικαστές και τον δικό του στρατό[ που αποτελεί ίδιο των ολοκληρωτικών καθεστώτων]. Η εντροπία σε όλο της το ‘’μεγαλείο’’, με μοναδικό κίνητρο και κριτήριο την εξουσία και την κουτάλα. Κύριοι λογικευθείτε γιατί σε προχωρημένες ανώμαλες καταστάσεις  υπάρχουν μόνο  χαμένοι!!!

Ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης ζήτησε επιτροπή κοινής εμπιστοσύνης, αμφισβητώντας την εντιμότητα ή τις γνώσεις της παρούσας που όρισε η  εκλεγμένη κυβέρνηση, ο δε τέως υπουργός του για την υγεία πρότεινε σύγκληση των κομμάτων υπό την πρόεδρο της δημοκρατίας. Διερωτώμαι μήπως πρέπει να προβούμε σε ανάλογες προτάσεις  και προς τον Π.Ο.Υ. και τους άλλους διεθνείς οργανισμούς υγείας που παίρνουν τις αποφάσεις τις οποίες εμείς απλώς διαχειριζόμαστε!!!

Ο Γ.Γ. του ΚΚΕ, μίλησε για εμπορευματοποίηση – αμφισβητώντας στην πράξη τα εμβόλια που έκανε καλού-κακού και ο ίδιος, υποστηρίζοντας τους παντοειδείς αρνητές και ‘’θεομπαίχτες’’.. Πρότεινε ενίσχυση του  ΕΣΥ, παίρνοντας θέση υπέρ των γιατρών και νοσηλευτών που αρνούνται το εμβόλιο, ενώ γνωρίζει ότι δεν υπάρχει  διεθνώς άλλος τρόπος αντιμετώπισης της νόσου. .Ας μας πει τελικά, αν ενισχυθεί το ΕΣΥ με ένα εκατομμύριο ειδικούς, χιλιάδες  νέα νοσοκομεία, δωρεάν  ταξί μεταφοράς των επιβατών   και 10 δισεκατομμύρια Ευρώ, θα μπορέσει να σταματήσει την πανδημία και τους θανάτους.;;; Ας μας εξηγήσει με ποια φάρμακα θα το κάνει  , για να τα μάθουν και οι γιατροί, που πιστοί στον όρκο τους,  δίδουν και τη ζωή τους για να σώσουν ζωές  συνανθρώπων τους!!!

Ο κ. Βελόπουλος, αμφισβήτησε και αυτός για μια ακόμα φορά τα εμβόλια – ευτυχώς  δεν μας συνέστησε τα μαντζούνια του, που διαφημίζει καθημερινά και  ο κ. Βαρουφάκης - το δημιούργημα των μεγαλοδημοσιογράφων κάποιας  εποχής -  μας επανέλαβε τον καημό του!!!  Έλεος κύριοι διότι υπάρχει και Θεός, για μας τους χριστιανούς αλλά και λαός που ακούει , βλέπει και καταλαβαίνει !!!

Ευτυχώς για όλους μας και για τη χώρα, που η  γενικότερη κακοδαιμονία  σας βρήκε όλους  εκτός εξουσίας , από όπου  επίσης θα μπορούσατε  να βοηθήσετε αλλά δεν το κάνατε είτε γιατί δεν θέλατε είτε – το πιθανότερο – γιατί ξέρατε ότι δεν υπήρχε διαφορετικός  τρόπος. Αν οι ‘’δικοί’’ σας επιστήμονες γνωρίζουν καλύτερες από τις εφαρμοζόμενες μεθόδους, συστήστε τους να ενημερώσουν και τα μέλη της επιτροπής και να βοηθήσουν στη βελτίωση των μέτρων που λαμβάνονται. Αν δεν σφάλλω, όλοι μας υπηρετούμε το συμφέρον της ίδιας χώρας και στις δυσκολίες οφείλουμε να δείξουμε την αλληλεγγύη  που ζητάμε από τους ξένους.

Δεν είδα κανένα σας όμως να κάνει μια αναλόγου ‘’μεγέθους’’ συγκέντρωση υπέρ των εμβολίων, όπως κάνατε για την άδεια  του φαρμακοχέρη της 17 Νοέμβρη, την αξιολόγηση στην παιδείας και τον νόμο  για τις λαϊκές. Για τον τελευταίο μάλιστα ο αρχηγός της αντιπολίτευσης δήλωσε στους πωλητές ότι και να ψηφιστεί από τη Βουλή ‘’ΔΕΝ ΘΑ ΤΟΝ ΕΦΑΡΜΟΣΟΥΝ’’!!!!!!!! Το άκουσε ο ίδιος αυτό που ακούσαμε ‘’ζωντανά’’ όλοι εμείς οι απλοί αλλά νοήμονες;;;

Δεν θα παραλείψω να σημειώσω τη σημαντική διαφοροποίηση των υποψηφίων του ΚΙΝΑΛ, που τους εναρμονίζει και με τις απόψεις των ψηφοφόρων τους, οι οποίοι σε τελευταίο ‘’γκάλοπ’’ υπερθεματίζουν στον χειρισμό όλων των  εθνικών  θεμάτων , συμπεριλαμβανομένων και των εμβολίων.  Αυτό αποτελεί  ελπίδα για τη χώρα μας αλλά και για το κόμμα τους.     Αντώνης

ΤΟ ΨΥΧΟΓΡΑΦΗΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΣ ΜΕΡΚΕΛ

 

               ΤΟ  ΕΜΠΕΙΡΙΚΌ ΨΥΧΟΓΡΑΦΗΜΑ

                               ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΣ ΜΕΡΚΕΛ

 

 

Δύο είναι οι αφορμές και αμέτρητες οι αιτίες που προκάλεσαν  το κείμενο που ακολουθεί, χωρίς υποχρεωτικά να συνδέονται ουσιαστικά μεταξύ τους. Το ψυχογράφημα της φόνισσας του Παπαδιαμάντη που διάβασα σχετικά πρόσφατα και η προχθεσινή αποχαιρετιστήρια έλευση της κυρίας Μέρκελ στην Αθήνα. Αμφότερα σημαντικά και διαχρονικά, θα αρχίσω όμως με μια περίληψη από το  πρώτο, που θεωρώ ότι συνέβαλε στην ενασχόλησή μου  με το δεύτερο και ό,τι θέλει ακολουθήσει .Ό,τι και να είναι όμως αποτελεί  προσωπική εμπειρική ανάλυση και όσο τούτο είναι ανθρωπίνως δυνατό, κοντά στην  καλοπροαίρετη αντικειμενικότητα, χωρίς  ίχνος επιστημονικής τεκμηρίωσης.

Το ψυχογράφημα της φόνισσας αφορά την  επανέκδοση του  έργου του κοσμοκαλόγερου της ελληνικής πεζογραφίας,  του οποίου δεν σώζεται πρωτότυπο αυτόγραφο, με φιλολογική  επιμέλεια  Κώστα Σταμάτη. Γίνεται μια  εμπεριστατωμένη ανάλυση της εποχής, της προσωπικότητας του συγγραφέα και κυρίως μια εκλαΐκευση της σχεδόν άγνωστης γλώσσας του, για να καταστεί πιο κατανοητό στη σημερινή νεολαία . Παράλληλα παρουσιάστηκε στο Μέγαρο μουσικής,  και  ένα συγκλονιστικό  οπερατικό ψυχογράφημα της φόνισσας, από τον Γιώργο Κουμεντάκη.

Αμφότερα τα ψυχογραφήματα , χωρίς κανένα λεκτικό συσχετισμό με την προσκεκλημένη μας, οδήγησαν επαγωγικά σε ένα σοβαρό προσωπικό μου ανάλογο εγχείρημα για τη σημαντικότερη προσωπικότητα του αιώνα μας και ιδιαίτερα όσον αφορά  τη χώρα μας. Συνέβαλε  άμεσα ή έμμεσα στον’’ εξοστρακισμό’’  από το διεθνές πολιτικό προσκήνιο και όχι μόνο δυο Ελλήνων Πρωθυπουργών και υποχρέωσε ένα τρίτο  να κάνει ΝΑΙ το ΟΧΙ ενός δημοψηφίσματος και να ξεπεράσει σε ‘’υποταγή’’ και εκείνους που ο ίδιος χαρακτήριζε γερμανοτσολιάδες. Εκτέλεσε κατά γράμμα την εντολή της για τη συμφωνία των Πρεσπών- με προσωπική παρουσία της στα Σκόπια. Τα ανταλλάγματα μάλλον περιορίζονται σε μια κοινή βράβευσή του με τον Πρωθυπουργό του γειτονικού κρατιδίου, ένα μόνιμο πλατύ χαμόγελό της απέναντί του και τη δήλωσή της ‘’ ΕΙΜΑΙ ΕΥΓΝΏΜΩΝ ΣΤΟΝ ΤΣΙΠΡΑ ΓΙΑ ΤΗ ΒΟΡΕΙΑ ΜΑΚΕΔΟΝΊΑ’’.. Είναι γνωστό ότι οι ‘’αριστεροφέρνοντες’’ κολακεύονται σφόδρα  από ανάλογες εκδουλεύσεις των καπιταλιστών και ας κάνουν ότι τους κατηγορούν.  Ο καθένας ας το μετρήσει με τα εθνικά και όχι τα προσωπικο-ιδεολογικά του  μέτρα.

Η ‘’αποσυρόμενη’’ από το πολιτικό παρασκήνιο Γερμανίδα Καγκελάριος, υπήρξε πράγματι ο κεντρικός και ενίοτε αποκλειστικός χειριστής των ευρωπαϊκών θεμάτων και άσχετα με όσα ακούστηκαν χθες, η αλήθεια έχει υποστεί αρκετά ‘’φτιασιδώματα’’, για να ωραιοποιηθεί η πραγματικότητα που έζησε η Ευρώπη και ιδιαίτερα η χώρα μας. Για όλα αυτά, υπάρχουν δικαιολογίες, εξηγήσεις και ίσως και ελαφρυντικά, τα οποία θα προσπαθήσουμε να προσεγγίσουμε με την μεγαλύτερη δυνατή αντικειμενικότητα, που βασίζω σε μακρόχρονη προσωπική μου εμπειρία της ευρωπαϊκής πραγματικότητας των τελευταίων δεκαετιών.

Αρχίζοντας από την ίδια την Καγκελάριο και τα συνολικά βιώματά της, μπορεί  να ανακαλύψουμε τα προσχήματα, ίσως και κάποιες εξηγήσεις , δεν ξέρω όμως αν θα  φθάσουμε ποτέ  σε δικαιολογίες. Ας το επιχειρήσουμε!!! Γεννήθηκε σε μια χώρα που ο φασισμός  της αιματοκύλησε τον Κόσμο ολόκληρο και έζησε τα παιδικά της χρόνια σε ένα αλλιώτικο, εξίσου ολοκληρωτικό καθεστώς του Βάλτερ Ούλμπριχτ  του δημιουργού του τείχους του Βερολίνου και γαλουχήθηκε με τα εξίσου σκληρά και απάνθρωπα μέτρα του νέου καθεστώτος. Έχω ζήσει επί μακρόν και τα δυο ΚΑΘΕΣΤΏΤΑ και ομολογώ ότι ανταγωνίζονται άλληλα ως προς την ‘’αγριότητά τους’’ . Άλλα χρησιμοποίησαν ως βασικά μέσα τα    ψυχιατρεία και άλλα τα  κρεματόρια’, παρά το γεγονός ότι το δεύτερο απήλλαξε τους λαούς από τη βαρβαρότητα του πρώτου και βεβαίως έσπευσε να επιβάλει τα δικά του.. Όσοι δήθεν ιδεολόγοι ισχυρίζονται το αντίθετο δεν γνώρισαν τις συνθήκες που υποχρέωναν τον λαό  της μισής Γερμανίας να ρισκάρουν τη ζωή τους για να καταφύγουν στην άλλη μισή. Εγώ αυτό το ξέρω καλά γιατί το έζησα, έστω και σαν ‘’ελεγχόμενος’’ παρατηρητής.

Από την μια το DNA, που χαρακτηρίζει τους Γερμανούς από τον Α΄ Παγκόσμιο πόλεμο, που δεν ξεχνούν  όσους συντάχθηκαν μαζί της και από την άλλη, τον μοναδικό τρόπο που οι ίδιοι υπερασπίζονται τα συμφέροντα της πατρίδας τους, δεν αφήνουν περιθώρια παρερμηνειών ίσως και παρεξηγήσεων. Ομολογώ ότι δεν μας ‘’κυνήγησαν’’ αλλά τόσον ο κύριος Σόιμπλε όσο και η κυρία Καγκελάριος, δεν λένε όλη την αλήθεια – χωρίς να αμφισβητώ τις αγαθές προθέσεις τους – ότι μας κράτησαν στην Ε.Ε., ενώ δεν είναι σίγουρο ότι μπορούσαν να μας διώξουν και μάλιστα χωρίς συνέπειες και για τους ίδιους.

Σε τέτοιες κοινωνικές αλλά πολλάκις και σε πολιτικές εκδηλώσεις, λέγονται και κάποια λόγια παραπάνω,  να ‘’φτιάξουν’’ την ατμόσφαιρα. Εκείνο που μετράει είναι τι έχει υποστεί  η χώρα μας για να αντέξει τους κραδασμούς που είχαν και την δήθεν  αριστερή εσωτερική αμφισβήτηση  [ ΕΟΚ και ΝΑΤΟ, μονοπώλια ,καπιταλισμός]. Οι Γερμανοί λοιπόν μας θέλανε αλλά με τους δικούς τους όρους, θέλανε όμως και μόνιμους φίλους και όχι μόνο Τούρκους και κυρίως τα συμφέροντα της χώρας τους, που δεν ‘’παζαρεύουν’’ με ιδεολογίες και ιδεολογήματα, όπως συχνά κάνουμε εμείς. Είδατε λοιπόν ότι η κυρία Μέρκελ, παρά το DNA και τα ‘’νάματα’’ της κομμουνιστικής νεολαίας των παιδικών της χρόνων, τα πέταξε όλα και έγινε ‘’σωστή’’ Γερμανίδα, δηλαδή ανέδειξε τα γνωρίσματα των χωρών που πάνε για προκοπή, χωρίς να αντιστρατεύονται αρχές και χώρες που υιοθετούν τις απόψεις τους. Από την άποψη αυτή λοιπόν, δεν επεχείρησαν να μας βλάψουν αλλά ‘’μας αδίκησαν παράφορα’’ . Τα συνδύασαν όλα με το εθνικό τους συμφέρον που  το θεωρώ θεμιτό και ευκταίο και για τη χώρα μας. Τώρα, αν στις εθιμοτυπικές επισκέψεις τους  υπερέβαλαν λιγάκι, χαλάλι τους , αφού και εμείς κρατήσαμε τους κανόνες της φιλοξενίας αλλά τους τα είπαμε.

Παρότι προσπάθησα να μη χάσω καμία από τις δηλώσεις της κυρίας Μέρκελ, δεν άκουσα ούτε υπαινιγμό για  τις αποζημιώσεις, αφού είναι κοινό μυστικό ότι οι κυβερνήσεις των χωρών αποτελούν συνέχεια και στις υποχρεώσεις της χώρας τους. Από την πλευρά μας πάντως ‘’έπεσαν κάτι ψιλά υπονοούμενα’’, απλώς για να μην νομίζουν ότι τις ξεχάσαμε.

Αντώνης

 

ΕΝΑ ΚΑΙ ΕΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΔΥΟ

 

           ΕΝΑ ΚΑΙ ΕΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΔΥΟ;

                             

 

 

Είναι καιρός που το σκέπτομαι αλλά τελευταία άρχισα να το φοβάμαι με όσα ακούω από  τέως και δυνάμει Πρωθυπουργό της χώρας. Όπου βρεθεί και όπου σταθεί κατακεραυνώνει δημόσια τον ηγέτη  της χώρας ,  για απάτες, ακροδεξιές τάσεις, επικίνδυνο χειρισμό  των εθνικών θεμάτων  και της πανδημίας . Προχθές μάλιστα τον αποκάλεσε και ‘’βαλκάνιο Κούρτς’’.

Ας αρχίσουμε από το τελευταίο,  που αποτελεί διπλωματικό  σφάλμα, ασυγχώρητο   για κάποιον που διετέλεσε πρωθυπουργός της χώρας , εκτός αν σκέπτεται – όπως διακηρύσσει – απλά  να αλλάξει το καθεστώς. Με ποιο δικαίωμα εκφράζεται απαξιωτικά για αρχηγό ξένου κράτους, κάνοντας ωμή παρέμβαση στα εσωτερικά του, χωρίς τελεσίδικη απόφαση των αρμόδιων δικαστηρίων;;; Σημειώνω ότι ο ίδιος κ. Κούρτς τέθηκε μόνος στη διάθεση των αρχών, παραιτούμενος από τα καθήκοντά του, σε αντίθεση με  κάποιους δικούς μας . οι οποίοι κρύβονται πίσω από εκβιασμούς και ‘’κατινιές’’, στερούμενοι και της δυνατότητας να αποδοθούν στην κοινωνία  άσπιλοι και αμόλυντοι. Αν ο Αυστριακός Καγκελάριος, από τους πλέον μαχητικούς υποστηρικτές της χώρας μας και της Κύπρου δικαιωθεί, πως θα τον αντιμετωπίσει ο ημέτερος ‘’κομματάρχης’’;

Έρχομαι τώρα στο πρωτοφανές στα παγκόσμια χρονικά των πολιτισμένων χωρών, καθημερινό ‘’θάψιμο’’ του αιρετού  πρωθυπουργού της χώρας, με  βαρύτατες ‘’κακουργηματικές’’ κατηγορίες. Επειδή δεν πρόκειται για αντιπροτάσεις στα πλαίσια της θεμιτής αντιπολίτευσης,   δύο τινά μπορούν να συμβαίνουν. Ή ΑΛΗΘΕΥΟΥΝ ΟΙ ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ ΤΟΥ ΚΑΙ ΣΠΕΥΔΕΙ ΝΑ ΠΡΟΛΑΒΕΙ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΚΑΚΟ  ή ΑΠΟΤΕΛΟΥΝ ΑΘΕΜΙΤΕΣ  ΣΥΚΟΦΑΝΤΊΕΣ. Σημειώνεται ότι  ο καταγγέλλων φέρει ακέραια και   την ευθύνη της απόδειξης. Υπάρχει και μια τρίτη εκδοχή , για την οποία απαιτείται η παρέμβαση  ειδικών μιας άλλης επιστήμης ,που ειλικρινά αρνούμαι  να  πιστέψω ακόμα και ως ‘’ελαφρυντικό’’, διότι το θέμα αφορά μια ολόκληρη χώρα και όχι μια υπόθεση κοινής κατηγορίας, έστω και  μιας   ‘’βιτριολίστριας’’ !!!

Θα  επαναλάβω ότι η πολιτική – στις δημοκρατίες – είναι η τέχνη του εφικτού και  η εκπροσώπησή της αποφασίζεται  από τον λαό κάθε τετραετία και όχι κατά τις ανάγκες και επιθυμίες  ‘’μειοψηφιών’’. Οι τελευταίοι κάνουν προτάσεις και κριτική, την  διακυβέρνηση όμως ασκεί η εκλεγμένη, για τη συγκεκριμένη περίοδο,  πλειοψηφία. Ας μην ξεχνάμε ότι η προηγούμενη κυβέρνηση είχε δηλώσει ότι ‘’αποδέχεται και τις  ψήφους της Χρυσής Αυγής’’ εφόσον μετέχει του κοινοβουλίου!!!

 Σε ακραίες και   εθνικά επιζήμιες καταστάσεις, υπάρχει και η δυνατότητα έκφρασης δυσπιστίας, για την άρση της εμπιστοσύνης της Βουλής. Πάντα προέχει το συμφέρον  της χώρας. Όλα τα άλλα είναι έξω από τον αστικό κοινοβουλευτισμό, που μόνο το ΚΚΕ διακηρύσσει ανοικτά ότι αρνείται, χωρίς να είμαι βέβαιος ότι το δικαιούται Συνταγματικά. Κάποιοι βέβαια  παρερμηνεύουν ή ακόμα και εκμεταλλεύονται την ανοχή και καλή θέληση , προσπαθώντας να τις  καταστήσουν δικαίωμά τους.

Θα κλείσω με κάτι που στηρίζω αποκλειστικά στην μακρόχρονη ελληνική και διεθνή εμπειρία μου [ όλων των ιδεολογικών  χρωμάτων], ότι Κόμματα που κυβέρνησαν θα κρίνονται εσαεί από  τα ‘’έργα και τις ημέρες τους’’, όπως προκύπτει και  από τα διδακτικά ποιήματα του Ησιόδου. Οι στίχοι του ποιητή αναφέρονται και στη  διχόνοια, η  οποία όμως στη χώρα μας  αποδίδεται στη  λάθος πλευρά, δηλαδή και χαμένοι και δαρμένοι που λέει ο σοφός λαός.     Αντώνης

ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΟΥΛΕΣ

 

   ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΟΥΛΕΣ

   ΟΙ  ‘’ΓΕΡΜΑΝΟΙ’’ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΟΥ

 

 

Η ζωή μας παίζει παράξενα παιχνίδια και ιδιαίτερα για τα παιδιά της δικής μου γενιάς [1934] και μάλιστα στην ελληνική επαρχία, τα παιχνίδια αυτά έφθαναν στα άκρα. Σε μια εποχή χωρίς κανένα  από τα σημερινά   μέσα ενημέρωσης – ούτε ηλεκτρισμό- πιστεύαμε ότι ο κόσμος μας περιορίζονταν στον οπτικό μας ορίζοντα. Στην πρώτη τάξη του Δημοτικού ακούγαμε  για πρώτη φορά ότι δεν είμαστε μοναδικοί στον κόσμο, αλλά παρά την προσπάθεια της Δασκάλας αδυνατούσαμε να το ‘’συλλάβουμε’’ σε όλο του το μέγεθος.

Μια μέρα λοιπόν που ο πατέρας μου μας φιλούσε φεύγοντας για το μέτωπο , ‘’ανακάλυψα’’ ότι υπάρχουν άλλες δυο χώρες [ Αλβανία και Ιταλία που μας κήρυξε τον πόλεμο].Το τελευταίο   δεν μπόρεσα να το εξηγήσω, αλλά  το έζησα τόσο έντομα που το ‘’χώνεψα’’. Εκεί όμως που δυσκολεύτηκα περισσότερο ήταν την 25^η Μαρτίου την επόμενη χρονιά  που υμνούσαμε      τον Παλαιών Πατρών Γερμανό, ενώ την ίδια ώρα   βλέπαμε μπροστά μας τα Γερμανικά Στρατεύματα, που είχαν εισβάλλει  στη χώρα μας και έφθασαν  και στη μικρή μας  πόλη. Πώς να κατανοήσει ένα 7 χρονο παιδί, χωρίς άλλες προσλαμβάνουσες ότι υπάρχουν Γερμανοί καλοί και κακοί, ενώ  ελάχιστα νωρίτερα αγνοούσε εντελώς την ύπαρξη αμφοτέρων.

Τελικά στην πράξη τα μαθαίνεις όλα καλύτερα σε σημείο να μην μπορείς ποτέ να τα ξεχάσεις. Η ίδια η ζωή όμως τα έφερε έτσι που τα ξέχασα, όπως ξέχασα και τη διάκριση μεταξύ του καλού  και των  κακών Γερμανών, αφού τον πρώτο τον υμνολογούσαμε συνεχώς ενώ με τους άλλους γίναμε φίλοι και σύμμαχοι. Στην ανάγκη μας μάλιστα, γιατί  η χώρα μας πάντα βρισκόταν στην ανάγκη, φιλοξένησε και έδωσε δουλειά και ψωμί σε εκατοντάδες χιλιάδες συνανθρώπους μας. Μου έχει μείνει βέβαια η απορία πως η Γερμανία – η ηττημένη και κατεστραμμένη του 2^ου παγκόσμιου πολέμου – αναπτύχθηκε και έγινε πάλι η πρώτη ευρωπαϊκή δύναμη ενώ  εμείς σερνόμαστε και μας απασχολεί αποκλειστικά η ιδεολογία μας. Το πιο ανεξήγητο όμως, ακόμα και τώρα στα 88 μου με αμέτρητη εμπειρία και προσλαμβάνουσες παραστάσεις, είναι ότι δεν μπορώ να κατανοήσω πώς καταφέραμε και ‘’φιλιώσαμε’’ με όλους τους ξένους και δεν μπορούμε να τα βρούμε μεταξύ μας.

 Εδώ – επαγωγικά - φθάνω στη σκέψη μήπως ‘’φταίμε και εμείς’’, διότι αποκλείεται να μη βρήκαμε μια ευκαιρία να κάνουμε μεταξύ μας ό,τι κάναμε και με τους ξένους. Ας υπογράφαμε και μεταξύ μας μια συμφωνία, ένα σύμφωνο ειρήνης τέλος πάντων και μάλιστα σε μια ξένη γλώσσα, διότι φαίνεται ότι τη δική μας – όπως την καταντήσαμε  - δεν την καταλαβαίνουμε  πια.

Επανέρχομαι όμως στις αρχικές μου απορίες και στις εξηγήσεις που εν τω μεταξύ μου πρόσθεσε  η ίδια η ζωή και δεν πρόλαβα να διηγηθώ , αλλά και να το έκανα ποιο το όφελος, αφού όλοι μας τα ξέρουμε όλα;;;

Τη δεκαετία του 1960, βρέθηκα υπηρεσιακά στο Βελιγράδι, την πρωτεύουσα της ενωμένης Γιουγκοσλαβίας, όπου βίωσα καινούργιες καταστάσεις, έμαθα μια νέα γλώσσα, απέκτησα ένα παιδί και άκουσα από πρώτο χέρι λεπτομέρειες του εμφυλίου της χώρας μας. Άκουσα και άγριες διηγήσεις ηγετικών στελεχών του εμφυλίου που απέκτησαν σημαντικά πόστα και στη  γείτονα χώρα που είχαν καταφύγει. Κράτησα  τα περισσότερα μέσα μου, διότι οι συμπατριώτες μου είχαν ήδη διαμορφωμένη γνώμη και κυρίως διότι προσπαθούσα να τα ξεχάσω .

Εκεί λοιπόν που όλα έπαιρναν το δρόμο τους, γνώρισα τρομερή αγάπη και θαυμασμό από όλους τους Σέρβους , αιφνιδιάστηκα όμως, όταν  ‘’μου προέκυψε και νέος Γερμανός’’ Ήταν ένας Γερμανός αλλιώτικος από τους προηγούμενους, που ομολογώ ότι με αιφνιδίασε. Πρόκειται για τον τότε Πατριάρχη των Σέρβων , ο  πρωτοπρεσβύτερος του οποίου, ονόματι KOVACEVIC , τέλεσε το μυστήριο της βάπτισης της κόρης μου στην Πρεσβευτική κατοικία – λόγω και των μέτρων του καθεστώτος κατά της θρησκείας.

Εδώ  κάνω κάποιες αναφορές, που με εντυπωσίασαν αλλά τις συνήθισα και τις δικαιολόγησα  σε κάποια δε φάση με οδήγησαν σε μια μικρή γκάφα. Αρχίζω από τα πιο ελαφρά, όταν κατά τα ειωθότα της εποχής, έκλεισα ραντεβού νε το ιερέα για να πάρει ευχή η γυναίκα  μου – 40 ημέρες μετά τον τοκετό για να κυκλοφορεί δημόσια - και  επειδή η διαδικασία του ήταν άγνωστη, την αντικατέστησε με το χρίσμα στη νεογέννητη κόρη μου.

Σε μια  κατ΄ιδίαν συνομιλία που ευτύχησα να έχω με τον  Πατριάρχη, μου εξήγησε ότι του επετράπη η ενθρόνισή του, αφού προηγουμένως έγινε μέλος του Κόμματος, και εν τω μεταξύ είχε προϋπάρξει  παρτιζάνος και συμπολεμιστής του ALEXANDER RANKOVIC – Αντιπροέδρου της Κυβέρνησης, σερβικής καταγωγής. Η γκάφα μου ακολούθησε όταν άρχισε να μου μιλάει για την κόρη του  και ξαφνιάστηκα, με βάση τα όσα γνώριζα για την αγαμία των ανωτέρων και ανωτάτων κληρικών. Με πολύ αγάπη και κατανόηση, μου χάιδεψε τα κεφάλι και μου  είπε ‘’παιδί μου –εγώ  ήμουν 27 ετών-   βρίσκεσαι στη Γιουγκοσλαβία του Τίτο και θα δεις και άλλα πολλά, θα καταλάβεις όμως ότι πάνω από όλα προέχει η επιβίωση’’.

Αντώνης