ΟΝΟΜΑΤΑ ΤΗΣ ΠΙΚΑΙΡΌΤΗΤΑΣ - Θ. ΠΑΓΚΑΛΟΣ - Ν. ΜΑΡΑΝΤΖΙΔΗΣ

                        ΟΝΟΜΑΤΑ  ΤΗΣ  ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑΣ          

               Θ.  ΠΑΓΚΑΛΟΣ – Ν. ΜΑΡΑΝΤΖΙΔΗΣ

               

 

 

Δεν φανταζόμουν ποτέ ότι θα συναντήσω τόσο έντονη αντίδραση για όσα κολακευτικά έγραψα στον αποχαιρετισμό μου για την ευφυΐα  του εκλιπόντα τέως Υπουργού και μάλιστα από  πρόσωπα που γνωρίζουν ότι δεν ανήκω σε κανένα κόμμα, ούτε με συνδέει κάτι ιδιαίτερο μαζί του.  Προφανώς γνώριζε και ο ίδιος ότι δεν είχα καμιά σχέση με τον  κομματικό του χώρο  και γι’ αυτό θέλησε να με διώξει από τις Βρυξέλλες. Είχε όμως την ευγένεια να με καλέσει και να συζητήσει μαζί μου το θέμα , ακυρώνοντας τελικά την κομματική εντολή.

Επανέρχομαι  στο θέμα, γιατί με ‘’κατακρίνουν’’  που  υποστηρίζω θέσεις  και εκφράσεις του που ενοχλούν  τους ευκαιριακούς [ οπορτουνιστές]και το κάνω γιατί τις θεωρώ απόλυτα ορθές και δίκαιες.  Το γεγονός  μου θύμισε ανάλογη   πολιτική διαμάχη του περασμένου αιώνα στη Γαλλία. Είχε δημιουργηθεί μια κίνηση κατά του Ναπολέοντα, με την κατηγορία ότι ενήργησε  υπό την επήρεια  σοβαρού σεξουαλικού νοσήματος. Κάποιες δεκαετίες αργότερα, οι αμφισβητίες και κατήγοροί του χάθηκαν και επανήλθε στο βάθρο της ένδοξης δράσης του, που τον είχε ήδη τοποθετήσει η παγκόσμια ιστορία .

Δεν ξέρω πόσοι θα θυμούνται και για πόσο  τις ‘’παραξενιές’’ του Θεόδωρου Πάγκαλου, αφού το έργο του υπήρξε σημαντικό και θα τις επικαλύπτει. Το τραγικό είναι ότι η αμφισβήτησή του γίνεται σε μια αμοραλιστική  και αδικαιολόγητα διχαστική προεκλογική περίοδο  που κυριαρχεί το ψεύδος και η προσωπική συκοφαντία. Ο  ίδιος ήταν ανθρώπινος , αθυρόστομος μεν αλλά  ειλικρινής , αφού δεν τον διέκρινε η σύγχρονη ‘’προοδευτική’’ μισαλλοδοξία ούτε αποσκοπούσε σε προσωπικό όφελος και  γιαυτό  τον εκτιμούν περισσότερο οι αντίπαλοί του παρά οι κρυπτόμενοι πίσω από την τυπολατρία ‘’σύντροφοί’’ του.

Η επικαιρότητα  της χώρας μας παραμένει στις εκλογές , με την προσθήκη στην κομματική ‘’πλάστιγγα’’  και του επιστημονικού βάρους ενός Καθηγητή της Πολιτικής Επιστήμης, του κ. Νίκου Μαραντζίδη. Τον  γνώριζα μόνο ως φανατικό οπαδό του ΠΑΟΚ ,που ήταν απόλυτα δικαιολογημένο για έναν Πόντιο. Αγνοούσα την   επιστημονική του  δραστηριότητα και αδυνατούσα  να πιστέψω ότι  συμμερίζεται την ιδεοληψία κομμάτων που διακηρύσσουν την παρεμπόδιση της κυβερνησιμότητας της χώρας, που αποτελεί τον  αυτοσκοπό και την  πεμπτουσία  των δημοκρατικών εκλογών.  Με την ανάληψη της εκλογικής καμπάνιας του Σύριζα , αφιέρωσα αρκετό χρόνο στη  μελέτη του επιστημονικού του έργου  , τα κείμενα και την αμφιταλαντευόμενη θέση του, που ταιριάζει γάντι με τις τελικές κομματικές του επιλογές .

Βλέποντας  τη γενική καθίζηση στα   εκλογικά αποτελέσματα , με την επιβολή της  απλής αναλογικής, επιστράτευσαν και την επιστήμη  στο κομματικό οπλοστάσιο  της ακυβερνησίας, όταν  οι ανατολικοί γείτονές μας, παρά τα μύρια προβλήματα, σχημάτισαν μια αυταρχική κυβέρνηση και άρχισαν ήδη τις καθημερινές  διεκδικήσεις τους, ενώ εμείς κινδυνεύουμε να μην έχουμε κυβέρνηση  να τους ‘’απαντήσει’’.

Η στάση του  Καθηγητή  σχολιάστηκε και στο παρελθόν, επειδή  είχε προκαλέσει πολεμική γύρω από την επιστημονική θεώρησή του για την αριστερά και τον εμφύλιο. Μαζί με τον κ. Στάθη Καλύβα είχαν  δημιουργήσει μια νέα τάση στη μελέτη της περιόδου της Κατοχής, η οποία εν πολλοίς αμφισβητεί τη θεώρηση της κυρίαρχης ιστοριογραφίας της περιόδου.

Διάβασα επίσης ότι  δεδομένης της ιδεολογικής «προέλευσής» του, ο κ.  Μαραντζίδης είχε κατηγορηθεί ότι «πρόδωσε» την οικογένεια –που είχε  στενές σχέσεις με το ΚΚΕ– και χαρακτηρίστηκε «εχθρός της αριστεράς» και «αντικομουνιστής» .Αυτά βέβαια αφορούν τον ίδιο και είναι  δικαίωμά του, αρκεί να μην προκαλούν κινδύνους για την Ελλάδα και τους Έλληνες.

 Στο Πανεπιστήμιο του Καρόλου της Πράγας , στο οποίο είναι επισκέπτης Καθηγητής, γνώρισα σαν φοιτητή τον  Jan Palach, ο οποίος το 1968 στην Άνοιξη της Πράγας, αυτοπυρπολήθηκε μπροστά στο άγαλμα του τοπικού ήρωα και αγίου VACLAV, διαμαρτυρόμενος για τη σοβιετική εισβολή στη χώρα του. Αποτελεί ευκαιρία για τον κ. Καθηγητή να  μάθει περισσότερα αν επισκεφθεί τον χώρο της θυσίας του, που βρίσκεται στη VACLAVSKE NAMESTI, στο κέντρο της πόλης, από όσα ενδεχομένως γνωρίζει για την αριστερά , τον κομουνισμό και την αναγνώρισή της  εισβολής , μόνο από το ΚΚΕ και το ΑΚΕΛ. Διότι πολλοί παίρνουν θέση στο θέμα Αριστερά-Δεξιά, ελάχιστοι όμως έχουν βιώσει στην πράξη τα συστήματα αυτά.

Θα κλείσω με τις εκλογές που ανάγκασαν τις ηγεσίες των κομμάτων της αντιπολίτευσης, να αναζητούν εξωφρενικές  δικαιολογίες για την γενικευμένη ‘’προοδευτική’’ αποτυχία, που τους θόλωσε το μυαλό και ρισκάρουν εθνικά συμφέροντα για να σώσουν τα προσχήματα. Αναζητούν τον προοδευτικότερο αριστερό για τη θέση της  αξιωματικής αντιπολίτευσης, ενώ η χώρα μας χρειάζεται άμεσα Κυβέρνηση που θα αντιμετωπίσει τα σοβαρά εθνικά μας προβλήματα.  Εξακολουθώ να διερωτώμαι όμως,  πόσο θα κρατήσει αυτό το αλαλούμ διάφορων τυχοδιωκτών, που η στενοκεφαλιά τους οδήγησε τη χώρα σε νέα εκλογική αναμέτρηση, χωρίς να κατανοούν  την αιτία  της κατρακύλας τους. Με τη συνέχιση της τακτικής τους, κινδυνεύουν με τη διασπορά ψήφων  στα μικρά  κόμματα, που μπορεί να  οδηγήσουν και σε τρίτη εκλογή, για να εφαρμόσουν τον αστόχαστο παραλογισμό τους, που παραβλέπει  συνταγματική επιταγή για κυβερνησιμότητα, υπό την ηγεσία του πλειοψηφούντος κόμματος και κυρίως την επιτακτική εθνική ανάγκη. Παράλληλα με την αμφισβήτηση της κυβερνητικής πολιτικής αμφισβητούν τον ίδιο το λαό που τους καταψήφισε στις πρόσφατες εκλογές και ίσως τους πληρώσει και για την προσβολή του.  Αντώνης

ΑΓΑΠΗΤΕ ΘΕΟΔΩΡΕ ΚΑΛΟ ΣΟΥ ΤΑΞΙΔΙ

                           ΑΓΑΠΗΤΈ   ΘΕΟΔΩΡΕ

              ΚΑΛΌ  ΣΟΥ  ΤΑΞΙΔΙ

 

 

Πρωτοσυναντηθήκαμε  τυχαία το 1956 στου Ψυρρή, χωρίς να γνωρίζει ο ένας την ύπαρξη του άλλου και δεν αποκαλύφθηκε  ούτε τη δεκαετία του 1980, που ξαναβρεθήκαμε και  εσύ ήσουν ο Πολιτικός μου  προϊστάμενος , στις Βρυξέλλες . Είχα μετατεθεί εκεί  για την  πρωτοβουλία μου να δημιουργήσω  συνδικαλισμό στο Υπουργείο των εξωτερικών, χωρίς να είμαι αριστερός και με τα βιώματα 12 ετών στις χώρες του υπαρκτού σοσιαλισμού και τη σοβιετική εισβολή στην Πράγα που έζησα στο σύνολό τους, είχα φθάσει στα όρια του αντικομουνισμού!!!

Νοιώθω την ανάγκη να αναφερθώ στην ορθότητα άγνωστων και γνωστών  δράσεων και αποφθεγμάτων σου, για τα οποία κατακρίθηκες , όπως και για τα σημαντικά λάθη σου, για τα οποία έδωσες   ικανοποιητικές εξηγήσεις και  δεν κρύφτηκες. Είναι κοινό μυστικό άλλωστε ότι λάθη δεν κάνουν μόνο οι νεκροί, οι ανίκανοι και όσοι  δεν επιχειρούν και εσύ έκανες πολλά, με σημαντικότερο την έγκαιρη ένταξη της Κύπρου στην Ενωμένη Ευρώπη. Στον τελικό απολογισμό το ισοζύγιό σου είναι θετικό, σε σύγκριση με άλλους σύγχρονους   ομοϊδεάτες σου, που απλά πέρασαν από τη σκηνή, χωρίς να τραβηχτεί καν η αυλαία.

Εκτίμησα βαθύτατα την ευφυΐα  και την ειλικρίνειά σου και παρά το γεγονός ότι  στην κατ’ ιδίαν συνάντησή μας  αποκάλυψες ότι ‘’ήθελες να με ξεφορτωθείς για να καλύψεις θέσεις στη ΜΕΑ Βρυξελλών  με ανθρώπους του κόμματος.  Τελικά μου δήλωσες ότι θα μείνω όσο θέλω και αυτό τηρήθηκε. Προφανώς θα έμαθες –όχι από μένα – ότι βρέθηκα εκεί ‘’τιμωρημένος’’, αφού το μόνο που είχα επικαλεσθεί στην τετ-α τετ ‘’ανάκρισή μου ‘’ ήταν το γεγονός ότι ο γιος μου βρισκόταν στο τελευταίο έτος του Ευρωπαικού Σχολείου και δεν υπήρχε άλλος τρόπος να πάρει το μπακαλορεά του. Έφυγα με αίτησή μου τον επόμενο χρόνο με το τέλος της σχολικής περιόδου.

Θέλω να αρχίσω από το 1956, όταν σαν στρατιώτης έμενα με δυο φίλους-συναδέλφους μου με ενοίκιο στην οδό Σαρρή 32 – απέναντι από το σημερινό θέατρο ΑΠΟΘΗΚΗ  και πολύ συχνά έβλεπα ένα ψηλόλιγνο έφηβο, να σκαρφαλώνει με σχοινιά στον πρώτο όροφο της  απέναντι ημιτελούς παράγκας του υπαρξιστή Σίμου.

Πέρασαν τα χρόνια και αγνώριστοι πια ξαναβρεθήκαμε στις Βρυξέλλες , εσύ   σαν πολιτικός μου προϊστάμενος και αγνώριστος, αλλά ευφυέστατος και ειλικρινής. Χαιρόμουν τις τακτικές επισκέψεις και τη διαμονή σου στο μικρό ταπεινό ξενοδοχείο, όταν όλοι οι άλλοι σύντροφοι διέμεναν αποκλειστικά στο Χίλτον. Εντυπωσίαζαν οι  συγκεντρώσεις του προσωπικού της ΜΕΑ στο ετήσιο κόψιμο της πίτας, που γινόταν συνήθως  κατά τον Μάρτιο με εντελώς ασυνήθιστο τρόπο. Προσωπικά τον περίμενα πως και πως διότι έβγαζε χαρά και ειδήσεις. Θυμάμαι  τις εντολές  προς την γραμματέα σου που έκανε την κοπή. ‘’Θα αρχίσεις από αριστερά γιατί εκεί ανήκω’’ και μετά τη μοιρασιά ακολουθούσε συζήτηση και ερωτήσεις. Σημειώνω ότι με την προηγούμενη κυβέρνηση το συνολικό προσωπικό της Αντ/πείας ήταν 41 άτομα και το 1982 ‘’αυγάτισε’’ πολύ ‘’. Έλεγες μάλιστα, κατά  την κοπή και εις επήκοο όλων  ότι ‘’από το γραφείο του Αντρέα σου ζήτησαν τον διορισμό 50 ατόμων και τους απήντησες να σου δώσουν 5 που ήταν απαραίτητοι και ας φρόντιζαν οι ίδιοι  τα υπόλοιπα.

Θυμάμαι το ερώτημα σου σε ένα νεοφερμένο υπάλληλο της Τράπεζας της Ελλάδος – που τελικά είχε μεγάλη εξέλιξη-  τι σπίτι διαθέτει  με τις  πλούσιες αποδοχές που έπαιρνε και αν είχε κατ’ ιδίαν  συναντήσεις με ξένους συναδέλφους του, για να εκμαιεύσει θετικότερα αποτελέσματα για τη χώρα μας. Εκείνος μάλλον αιφνιδιάστηκε ή δεν μπήκε στο πνεύμα της ερώτησης και αποκρίθηκε: ‘’ Συνάντησα τον ομόλογό μου βρετανό και τον κατατρόπωσα, λέγοντάς του ότι αδικούν τη χώρα μας και δεν ρυθμίζουν δίκαια τις υποχρεώσεις τους απέναντί της’’. Πετάχτηκες επάνω και με κραυγές του είπες: ‘’Τι λες ρε ……., [ είπες μια κακιά λέξη] αν δεν είχαμε τα εκατομμύρια που μας έδωσε η ΕΟΚ [,  θα είχαμε πεινάσει. Μην ακούς τη λέμε στην Ελλάδα για λόγους εσωτερικούς .  Να τον βρεις για να δικαιολογήσεις τα λεγόμενά σου.’’ Οι σημερινοί κουκουέδες περιορίζονται  μόνο να μισούν την ελευθερία και τον πολιτισμό της Ευρώπης. O TEMPORA O MORES, όπως θα έλεγε ο σύντροφος Κικέρωνας!!!

Τρόμαξα αγαπητέ Θεόδωρε με την αντίδρασή σου, αλλά σε χάρηκα για την  απόλυτη ειλικρίνειά σου,  παρά το λεξιλόγιο σου. Αυτά και πολλά άλλα  σε ξεχώριζαν, όπως η ιστορική πια φράση ‘’όλοι μαζί τα φάγαμε’’, που ομολογούσε την πραγματική αλήθεια για τον λαό που θέλει να βγάζει τον εαυτό του από τις ευθύνες και να καρπούται μόνο τα οφέλη, παραβλέποντας ότι και τις  αποτυχημένες επιλογές τους στις εκλογές τις πληρώνουμε όλοι, Εύχομαι  ειλικρινά να υπάρχει και μετά θάνατο ζωή, για να πούμε όσα η ιεραρχία με εμπόδισε να σου πω,  στις αμέτρητες ευκαιρίες που είχαμε.  Αντώνης

 

ΗΡΩΕΣ - Αρχαίοι και σύγχρονοι

                Η Ρ Ω Ε Σ

                                Αρχαίοι  και  σύγχρονοι

 

Η χώρα αυτή, περισσότερο από κάθε τι άλλο,  παράγει ήρωες και συνεπώς είναι απόλυτα φυσικό να της ανήκει η πρώτη λέξη χαρακτηρισμού τους.

Ο  όρος Ήρως συναντάτε το πρώτον στην ομηρική Ελλάδα και προσδιορίζει  άντρα που  πολεμάει  με μια από τις  αντιμαχόμενες πλευρές του Τρωικού πολέμου. Αργότερα, η λέξη και τα παράγωγά της χρησιμοποιήθηκαν ευρύτερα στην Αρχαία Σπάρτη και τους πολεμιστές της, στους αγώνες κατά των Περσών και λοιπών εξωτερικών  και εσωτερικών εχθρών. Στη σύγχρονη εποχή  συνέχισε τη μοναδική παραγωγή τους στους πολέμους του 1940 μέχρι σήμερα, που αναδεικνύονται  ήρωες  μιας άλλης μορφής, οι αποκαλούμενοι  ‘’ήρωες της ζωής’’. Η λέξη ήρως, με κάποιες μικρές παραφθορές  στη γραφή και την προφορά της έχει πάρει τη μόνιμη θέση της  στα λεξικά των περισσότερων  ξένων γλωσσών.

Ο τόσο τιμητικός αυτός τίτλος,  απονέμεται ενίοτε και σε άτομα που απάδει, για να μην πω μειώνει εκείνους που τον κατέχουν  πανάξια  και έδωσαν το αίμα τους ‘’αμυνόμενοι περί  πάτρης’’ γιατί η χώρα μας δεν έκανε κατακτητικούς ή άλλης μορφής πολέμους.

Το τελευταίο αποτελεί  αφορμή σοβαρού σχολιασμού εκείνων που ονόμασαν ήρωες και όσους ‘’ξεκίνησαν’’ και έλαβαν μέρος στον εμφύλιο πόλεμο και μάλιστα κάποιοι εξ αυτών έλαβαν και τιμητικές συντάξεις ‘’αντιστασιακού’’. Για αυτό το εθνικό αίσχος δεν μίλησε κανείς, ούτε καν οι πατριδοκάπηλοι ακροδεξιοί, ίσως για να μην κλείσουν την πόρτα σε μελλοντικές συμπράξεις τους με ριζοσπάστες και ‘’προοδευτικούς’’, όπως έγινε με τον κ. Καμένο και κάποιους έγκλειστους των φυλακών, με τις ψήφους των οποίων πέρασε και η απλή αναλογική, που υποχρεώνει τη χώρα μας σε επαναληπτικές εκλογές.

Στις μέρες μας λοιπών συγκαταλέγονται στους ήρωες και όσοι υφίστανται   τον βομβαρδισμό αναπόδεικτων συκοφαντιών και ψευδών του συνόλου  της τέως αντιπολίτευσης εναντίον της ψηφισμένης από τον ελληνικό λαό παρελθούσας κυβέρνησης και άλλες  άγνωστες κατηγορίες συνανθρώπων μας .

 Αφορά καθημερινούς ανθρώπους  που χωρίς να το δείχνουν, ούτε και να τους προβάλουν, κάνουν τον καθημερινό αγώνα τους για την επιβίωση των ίδιων και των οικογενειών τους. Αναφέρομαι βέβαια σ’ αυτούς που δίνουν τον καλό και τίμιο αγώνα να ισορροπήσουν τις αντιξοότητες  που αντιμετωπίζουν στην καθημερινότητά τους και δεν τα ζητούν όλα από την  ‘’κακή’’  πολιτεία.

Εκεί στηρίζονται και κάποιες οργανωμένες ομάδες, οι οποίες με το  λαϊκίστικο  ‘’ άδικη κενωνία’’ δεν κάνουν τίποτα για να βελτιώσουν τη ζωή τους, αρκούμενοι σε κάποιες ιδεολογικές, θρησκευτικές  ή κοινωνικές προκαταλήψεις και στην οκνηρία τους. Φωνάζουν δικαίως για ισονομία και ισοπολιτεία, χωρίς όμως τη δική τους συμμετοχή. Δεν θέλω να τους θυμίσω τις αρχαίες ρήσεις , όπως το ‘’τετριμμένο και συντηρητικό ‘’ ο μη εργαζόμενος μηδέ εσθιέτω’’, ή το αρχαιότερο  ‘’συν Αθηνά και χείρα κίνει’’, που αποτελεί την βασική αρχή της κοινωνικής ισορροπίας.

Ήρωες βρίσκουμε παντού, πραγματικούς και  εικονικούς, ενώ οι περισσότεροι μένουν άγνωστοι και καταφρονημένοι, θύματα ίσως και κάποιας αχαριστίας ή αγνωμοσύνης.  Είναι κυρίως αυτοί στους οποίους είχε αναφερθεί σε μια μικρή και ίσως την τελευταία της ζωής του, ομιλία, ο αείμνηστος Θανάσης Βέγγος,  διευκρινίζοντας ότι για μια ολόκληρη ζωή ‘’τράβηξε  πολύ  κουπί’’,  δίνοντας τον αγώνα του να σταθεί στα πόδια του , με τις δικές του δυνάμεις.

Ήρωες – άνδρες και γυναίκες πια – μπορεί να είναι και  τα μέλη  πάσης φύσης  μονογονεϊκών οικογενειών , τα οποία τελευταία ίσως βρήκαν  ένα μικρό  αποκούμπι στην πολιτεία. Θα αναφερθώ ενδεικτικά σε ένα ανώνυμο αλλά πραγματικό περιστατικό,  γνωστό σε κάποιους  από τους φίλους αναγνώστες μου,  για να καταδείξω ότι πάντα θα υπάρχουν δίπλα μας αφανείς ήρωες της ζωής.

 Ο ήρωας της ιστορίας μας , μεγάλωσε στην ελληνική επαρχία με  τις φανταστικές περιπέτειες των    τριών ηρωικών Ελληνόπουλων του μεταπολεμικού περιοδικού ‘’Ο Μικρός Ήρως’’ (του Γιώργου Θαλάσση, της Κατερίνας και του "Σπίθα") κατά τη διάρκεια της κατοχής και του αγώνα τους με τους Γερμανούς, Ιταλούς και Βούλγαρους φασίστες,  

Μικροαστός και υπάλληλος Υπουργείου με θέσεις στο εξωτερικό, ζούσε την ευτυχία που του άξιζε ή του έλαχε, με τη σύζυγο και τα δυο παιδιά τους [ μια κόρη στην εφηβεία και έναν 5χρονο γιο] στην Αθήνα. Ξαφνικά, όπως συμβαίνει με τις καταιγίδες, η σύζυγος ασθένησε και η ζωή  επέλεξε να τον κάνει ήρωα. Η ασθενής σύζυγος εισήχθη σε μεγάλο νοσοκομείο και έβαλε και μέσο να την προσέχουν ιδιαίτερα. Δεν βαριέσαι όμως  – όπου φτωχός και η μοίρα του- ‘’συνέπεσε’’ και ένα  ιατρικό λάθος, όπως διέγνωσε η ιδιωτικά προσκληθείσα  επιστημονική επιτροπή και σε λίγες ημέρες η νέα και  όμορφη σύζυγος  και μανούλα ,στα 36 της έφυγε  το 1977 για πάντα, αφήνοντας στον ήρωα μας, πλην της συνέχισης της συνεπούς εργασίας του και τη συνολική ευθύνη των παιδιών τους.

Τότε κατάλαβε ότι αυτό που ζούσε δεν είχε καμιά σχέση με όσα είχε διαβάσει στον ‘’Μικρόν Ήρωα’’ για τον Γιώργο Θαλάσση, γιατί τελικά η φαντασία του συγγραφέα, ωχριά μπροστά στην πεζή πραγματικότητα. Κατάλαβε επίσης ότι όλοι τον αγαπούσαν αλλά,  για πολλούς και διάφορους λόγους, δεν μπορούσαν να του συμπαρασταθούν . Του πρότειναν επισκέψεις ή άλλες προσωρινές λύσεις, αλλά ακόμα και το ύψος του ορόφου  διαμονής τους έβγαζε από τις συνήθειες τους. Η απώλεια συνέβη παραμονές του Πάσχα και η πατρική οικογένεια στην επαρχία επέμενε να ψήσει αρνί, γιατί κατά το έθιμο [αν δεν έψηναν θα έπρεπε αυτό να ισχύσει για τα επόμενα τρία χρόνια] και σκεφθείτε τρία χρόνια χωρίς τον οβελία!!!

Ο φίλος μας [ για να αποφύγω τον χαρακτηρισμό ήρωας, αφού έπραττε απλώς το καθήκον του]αποφάσισε να πάει στους δικούς του για να βοηθήσει τα παιδιά να αλλάξουν εντυπώσεις, ο ίδιος δε κλείστηκε στο σπίτι και δέχτηκε φίλους και συγγενείς επισκέπτες να του εκφράσουν τα συλλυπητήρια και προτάσεις για τη ζωή του. Του σύστησαν βέβαια’’ να παντρευτεί το συντομότερο για να έχει μια βοήθεια στην ανατροφή  των παιδιών. Ο φίλος μας όμως δεν ήθελε να παρασυρθεί από την ευκολία και να ρισκάρει μια αλλαγή στον τρόπο διαπαιδαγώγησης των παιδιών .

 Θυμάται ακόμα μια επίσκεψη των παιδιών στο σπίτι από τον μεγαλύτερο αδελφό της θανούσης. Ήρωας και ο ίδιος , ζούσε στη Βιέννη – όπου τον οδήγησαν τα χιτλερικά στρατεύματα κατοχής  για καταναγκαστική εργασία σαν έφηβο από την Αθήνα που τον συνέλαβαν. Είχε την αφέλεια να προτείνει στα παιδιά να διευκολύνουν ένα γάμο το ταχύτερο ‘’για να μη νοιώσουν την ορφάνια’’. Η απάντηση ήρθε από την κόρη – αφού ο γιος ήταν μικρός ακόμα – η οποία του άνοιξε την πόρτα και ευγενικά ‘’ τον έδιωξε’’.

Επιστρέφοντας στην Αθήνα είχε πάρει την απόφασή του να πολεμήσει  μόνος, χωρίς να παραβλέψει οποιαδήποτε από τις γονικές ή υπηρεσιακές υποχρεώσεις του. Έβαλε μια αγγελία για μια βοηθό με ελάχιστη υποχρέωση την ασφάλεια και φροντίδα των παιδιών, τις ώρες εργασίας του. Παρουσιάστηκαν πολλές και διάφορες κυρίες με προσόντα νομικού, οικονομικού , φορολογικού ή κοινωνικού συμβούλου ή αντιπαρέθεσαν  στοιχεία προϋπηρεσίας σε διάσημους αοιδούς της εποχής. Μέσα στην  χρονική πίεση και την έλλειψη εμπειρίας, έκανε την πρώτη ατυχή επιλογή. Λίγες ημέρες αργότερα, συνοδεύοντας τα παιδιά του  είδε την κυρία  με ένα  γεροδεμένο συνοδό,  να φορά το μονόπετρο της συζύγου του και της ζήτησε εξηγήσεις. Εκείνη απάντησε με καταγγελία για συκοφαντία και ελλείψει αποδείξεων προτίμησε τη σιωπή. Επιστρέφοντας στο σπίτι διαπίστωσε ότι είχαν κάνει φτερά τα πάντα  και τα τηλέφωνα επικοινωνίας  που του είχαν δοθεί ήταν ψεύτικα. Την είχε δει και η κόρη, στο λεωφορείο επιστρέφοντας από το σχολείο να φορά ένα κολιέ της μητέρας της και ζήτησε από τον οδηγό να σταματήσει κοντά σε αστυνομικό τμήμα της περιοχής Εκείνη προφανώς το κατάλαβε και διέφυγε, αλλά ποιος είχε μυαλό για ‘’τέτοιες λεπτομέρειες’’!!!

Την αντικατέστησε με μια λαμπρή κερκυραία, παίρνοντας πλέον περισσότερα μέτρα στην επιλογή και συνέχισαν οι τρεις τους  το κουπί.

Τη χρονιά αυτή ψηφίστηκε ο Νόμος που επέτρεπε στο Δημόσιο τον συνδικαλισμό και για να βρει διέξοδο στα αδιέξοδά του και με αφορμή ένα εσωτερικό οικονομικό πρόβλημα στην υπηρεσία του, ‘’απείλησε’’ και προχώρησε, με τη συνδρομή κάποιων συναδέλφων του, στη δημιουργία του πρώτου  Γενικού Συλλόγου Μονίμων Υπαλλήλων του Υπουργείου, αναλαμβάνοντας τη θέση του Γεν. Γραμματέα.

Το θέμα του έδωσε προσωρινές διεξόδους αλλά έπεσε σε άλλα προβλήματα, διότι το συγκεκριμένο Υπουργείο είχε άλλες αντιλήψεις  για τα πεζά ανθρώπινα θέματα και του ζήτησαν άμεσα να μετατεθεί στο εξωτερικό. Αντέταξε ότι προστατεύεται από τον νόμο και δήλωσε ότι θα το κάνει με τη λήξη της θητείας του και σε όποιο δυσμενές πόστο κρίνει η υπηρεσία. Η απάντηση του αρμοδίου ήταν ‘’μα η εμπειρία και οι ικανότητές σας  επιτρέπουν  να επιλέξετε το πόστο που θέλετε.

Ύστερα από σκέψη πρότεινε τις Βρυξέλλες, για την ύπαρξη ελληνικού σχολείου για τον  γιό του και Πανεπιστήμιο για την κόρη του , που εν τω μεταξύ είχε τελειώσει το Λύκειο. Σημειωτέον ότι είχε περάσει 12 χρόνια σε δυσμενή πόστα και δικαιούταν ούτως ή άλλως ένα καλύτερο. Έθεσε  όμως και την  προϋπόθεση να μην εξαναγκασθεί άλλος να μετακινηθεί για χάρη του.

 Σε δυο μήνες λοιπόν, είχε υπογραφεί πράξη τριών συναρμοδίων Υπουργών για τη δημιουργία έκτακτης θέσης στη ΜΕΑ Βρυξελλών και τον  Οκτώβριο του 1980 βρέθηκαν όλοι μαζί, αλλά πάντα μόνοι τους, στο Βέλγιο. Εκεί ,αφού εξασφάλισαν με τη βοήθεια των φίλων τους  κατοικία, ο μικρός γράφηκε στο Δημοτικό του Ευρωπαικού σχολείου και άρχισαν οι προσπάθειες για την εκπρόθεσμη εγγραφή της κόρης στο Παν επιστήμιο. Την κουβέντα αναζήτησης άκουσε τυχαία μια άγνωστη ‘’ετοιμόγεννη’’ κυρία, η μετέπειτα φίλη Ελένη, η οποία έφερε σε αίσιο πέρας όλες τις διαδικασίες.

Η ζωή στο Βέλγιο άρχισε κανονικά και για αρκετό διάστημα η έξοδος γινόταν ομαδικά και τα παιδιά πολλές φορές έκαναν παρέα με συνομήλικους  του πατέρα τους, που εν πάση περιπτώσει ήταν καλύτερο από το κλείσιμο στο σπίτι. Ο συνδικαλισμός όμως στην Υπηρεσία κατατεμαχίστηκε σε πολλούς συλλόγους και άρχισε η εφαρμογή του διαίρει και βασίλευε. Ουδέν κακό αμιγές καλού και αντιστρόφως!!!

Φορτωμένος με τη συνολική ευθύνη των παιδιών, πολλές φορές ίσως στάθηκε ‘’άδικος’’ ή ‘’αυστηρός’’ απέναντί τους και γι’ αυτό συμφώνησαν με την  κόρη του, μια ισομερή υποχρέωση και των δύο να ενημερώνουν προκαταβολικά αλλήλους για τις κινήσεις τους.  με εξαίρεση ό,τι αφορούσε την υπηρεσία.  Φόρεσε ποδιά, έκανε μαγειρική και μετείχε σε κάθε εργασία του σπιτιού, μέχρι που άρχισε η κόρη – πριν την ώρα της -  να αναλαμβάνει  μεγάλο μέρος των υποχρεώσεων του νοικοκυριού . Κρατήθηκε όμως η οικογενειακή  δομή όπως ίσχυε  όσο ζούσε η μητέρα , χωρίς ιδέες και την παρουσία τρίτων  στο σπίτι ,  χωρίς τη βεβαιότητα ότι αυτό έβλαψε η ωφέλησε τα παιδιά.

Τα  χρόνια πέρασαν , τα παιδιά απέκτησαν οικογένειες και χάρισαν στον πατέρα – μάνα  [με την διπλή ιδιότητα ]παιδιά, εγγόνια  και δισέγγονα και εκείνος  κράτησε ως  τα βαθειά γεράματα τη ‘’μαγκουφιά’’ του, που κατ΄ευφημισμό αποκαλεί μοναχικότητα.  Απέφυγε έτσι να νοθεύσει την πρακτική τεσσάρων και πλέον δεκαετιών και ας είχε την ανάγκη και εξασφαλισμένη την ανταπόκριση της συντρόφου του τέλους της ζωής του, αφού δεν ήθελε να τη χρησιμοποιήσει σαν νοσοκόμα. Όταν νεώτερος  το 1992 έφευγε από τις Βρυξέλλες  και τέθηκε το ερώτημα για το μέλλον, σκέφθηκε τη μεγάλη διαφορά ηλικίας και το δικό του άγνωστο προσδόκιμο και  φοβήθηκε την επανάληψη της ιστορίας της Μαντάμ Ορτάνς του Καζαντζάκη, ακολουθώντας μια κοινή απόφαση αμφοτέρων.  Για την ακρίβεια  της παρατιθέμενης πραγματικής ιστοριούλας . Αντώνης

ΣΧΟΛΙΑ ΑΝΑΓΝΏΣΤΡΙΑΣ ΤΟΥ ΠΡΩΙΝΟΎ ΜΟΥ ΚΕΙΜΈΝΟΥ

 Αποδεχόμενος την  επιθυμία  της φίλης μου Ελένης,       δικηγόρου από τις Βρυξέλλες, σας αποστέλλω τους ευγενικούς χαρακτηρισμούς της, όχι για να ψαρέψω κομπλιμέντα – που δεν τα παραβλέπω-  αλλά  γιατί ανήκει στους ελάχιστους φίλους μου που δεν μπορώ να αρνηθώ  μια τόσο κολακευτική ‘’συνδρομή’’ .

Σημειώνω ότι ελάχιστοι των δικών μου ανθρώπων  με διαβάζουν. Μερικές φορές για να τους πείσω να ανοίξουν τα e-mail μου που αφορούν κοινά μας θέματα, διευκρινίζω ότι δεν πρόκειται για πόνημά μου.

Μένω με την εντύπωση ότι εκείνοι χάνουν και θα τους το ‘’θυμίσουν’’ τρίτα άτομα. Εύχομαι το λάθος να είναι δικό μου που δεν μπόρεσα να τους πείσω, ή γιατί με θεωρούν δεδομένο δικό τους και με αφήνουν για ευθετότερο χρόνο.

Θυμίζω  και το χιλιοειπωμένο ‘’ ουδείς προφήτης στον τόπο του.- Αντώνης

 

Re: Verba volant, scripta manent

Yahoo/Εισερχόμενα

·        

Helene Stika <helenestika@gmail.com>

Προς:Αντώνης Ταρνανάς

Δευ 29 Μαΐ στις 3:44 μ.μ.

 Αν αυτο λεγεται Δυση ζωης τυφλα να εχει η Ανατολη της οσον σε αφορα ,ο χρονος ειναι ενας αριθμος

Μακαρι να ειχαμε ολοι την υπεροχη σου διαυγεια

Ενα μεγαλο ευχαριστω ειναι λιγο για τα οσα εχεις προσφερει σε ολους μας και εξακολουθεις να το κανεις

Παρακαλω να αποστειλεις το μηνυμα μου σε ολους σου τους αποδεκτες

ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ

Ελενη

 

Verba volant, scripta manent

                         Verba volant, scripta manent

  [Τα λόγια πετάνε, τα γραπτά μένουν]

 

 

Με αφορμή τη λατινική αυτή έκφραση, αισθάνομαι την ανάγκη να απολογηθώ για την όποια ενόχληση σας προκάλεσαν τα κείμενά μου, μένοντας μόνο στην παράκληση ‘’ και αν ακόμα σας ενόχλησαν ή δεν τα διαβάσατε καθόλου, κρατήστε τα, διότι περιέχουν αλήθειες που είμαι βέβαιος ότι δεν βρίσκονται στον καθένα μας και ίσως  κάποτε σας χρειασθούν’’.

Δεν είμαι σοφός, προφήτης, ούτε διαθέτω κάποιο ειδικό χάρισμα, όπως ισχυρίζονται οι επαγγελματίες του είδους. Απλά μου έλαχε στη   ζωή  να βιώσω  μια τεράστια εμπειρία, την οποία θέλησα να μοιραστώ με συνανθρώπους μου, αφού με την κίνησή μου αυτή, κάλυπτα και το γέμισμα των ατέλειωτων ωρών μοναχικότητας  που επέλεξα για τα γηρατειά μου.

Δεν είμαι λογοτέχνης , συγγραφέας ή απλός λόγιος, αλλά η ευγενική αντιμετώπισή σας διευκόλυνε την προσπάθειά μου να υπερασπιστώ μια παλιά μου αγάπη για τη γλώσσα μας και θέλησα να συμβάλω – στο μέτρο των δυνάμεών μου – στην προβολή της, προσθέτοντας και το δικό μου πετραδάκι, πειραματιζόμενος την εφαρμογή της σε άθλια ενίοτε βιώματα της επικαιρότητας.

Από το 2016, άνοιξα και μια ιστοσελίδα- πέραν της περιορισμένης ανταλλαγής ή μονόπλευρης αποστολής e-mail, 80 – 120 φίλων και γνωστών, για να δώσω διέξοδο στην ‘’ακόρεστη’’ διάθεσή μου να καταγίνομαι με τη βασική μου αδυναμία στη γλώσσα, δοκιμάζοντάς την και  στην περιγραφή της  ‘’ελεεινής’’ κομματικής κατάστασης  της χώρα μας. Δεν την χαρακτηρίζω πολιτική, αν και έγινα καλός γνώστης της εξ αγχιστείας  , γιατί δεν είναι , αφού πρόκειται  για  σκέτη ‘’κομματίλα’’, όπως θα έλεγε ο μπαρμπαγιάννης ο Σκαρίμπας, που προτιμούσε  εκφράσεις με ανάλογες καταλήξεις,  όπως την  ‘’ καμαρίλα’’, θέλοντας  να στιγματίσει πρόσωπα και καταστάσεις που ‘’άνοιξαν’’ την κερκόπορτα στην Πόλη.

 Σας πληροφορώ ότι ξεπέρασα διεθνώς τις 20.000 αναγνωστών, αν και διαβάζεται μόνο από γνώστες της ελληνικής γλώσσας, Οι πολιτικές  θέσεις που διαφαίνονται στα γραφόμενά μου αποτελούν απλές περιγραφές καταστάσεων, αφού πιστεύω ότι δεν υπάρχουν πια ιδεολογίες και συνεπώς οι διάφοροι αυτοχαρακτηρισμοί των κομμάτων αποτελούν προσχήματα για να δικαιολογήσουν τις ιδεοληψίες τους.

Κανένας μας  δεν κατέχει την απόλυτη αλήθεια για να την επιβάλει στον λαό, αφού οι πλείστοι είναι κρυφοί κήρυκες αποτυχημένων ολοκληρωτικών συστημάτων της δεξιάς και της αριστεράς, που είχα την ατυχία να βιώσω προσωπικά τη δεκαετία του 1940 στη χώρα μας και τη δεκαετία του 1960 και επέκεινα για 12 χρόνια στις χώρες του υπαρκτού σοσιαλισμού Γιουγκοσλαβία - Τσεχοσλοβακία αντίστοιχα . Σημειώστε ότι στη δεύτερη [1966-1972] βίωσα και την πρώτη σοβιετική εισβολή  του 1968 – πριν τη σημερινή της μετάλλαξη . που είχαν σπεύσει να αναγνωρίσουν  μόνο το ΚΚΕ και το ΑΚΕΛ. Για αντίποινα  μάλιστα οι  ντόπιοι   πέταξαν στο δρόμο την οικογένειά μου από το ξενοδοχείο CENTRUM της Πράγας.

 Κάποια Κόμματα ,  χωρίς να το κρύβουν , ξεπερνώντας   τα όρια του Συντάγματος, του Κανονισμού της Βουλής και της λογικής,  διακηρύσσουν ότι ‘’δεν αποδέχονται τον αστικό κοινοβουλευτισμό και καλούν τον λαό να αναλάβει την εξουσία’’. Όλα αυτά βέβαια  με τη φενάκη της δημοκρατίας ,που δεν αποδέχεται ούτε γίνεται αποδεκτή από τον  κομμουνιστικό ολοκληρωτισμό του υπαρκτού ή ανύπαρκτου σοσιαλισμού, των εκτός του δημοκρατικού τόξου λοιπών κομμάτων ή του  ‘’δόλιου’’ ακροδεξιού φασισμού  κάποιων πατριδοκάπηλων.

Θα κλείσω το παρόν με την επανάληψη της αρχικής μου  ‘’πρότασης’’ να κρατήσετε όσα κείμενα κατέχετε  ακόμα, γιατί τα γραπτά μένουν και ίσως να σας χρειασθούν. Προσωπικά βρίσκομαι πια στη δύση της ζωής μου [90]  και συνεπώς δεν περιμένω τίποτα ούτε πιστεύω στη σημερινή δομή των περισσότερων Κομμάτων στη χώρα μας. Ευελπιστώ  όμως ότι η αρχική μου σκέψη να ‘’σκοτώσω τη μοναξιά μου’’, άφησε και κάτι χρήσιμο, από τις εμπειρίες μου που σταθήκατε τυχεροί να αποφύγετε προσωπικά, τουλάχιστον μέχρι τώρα και την ευχή και ελπίδα να ισχύσει και στο μέλλον.!!!  Αντώνης

ΓΕΡΟΝΤΙΚΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ

                                    ΓΕΡΟΝΤΙΚΕΣ  ΣΚΕΨΕΙΣ

 

 

Οι συγκυρίες της ζωής με φόρτωσαν αμέτρητες εμπειρίες από την ελληνική και  διεθνή πολιτική πραγματικότητα, που με αναγκάζουν να ενοχλώ  κατά καιρούς τους φίλους αναγνώστες μου  να τις μοιραστώ μαζί τους,  παρά τις ειλικρινείς  προθέσεις μου να σιωπήσω. Δεν κρύβω βέβαια ότι ,  όταν σιωπώ, οι ίδιοι μου ζητούν να συνεχίσω και έχω μπερδευτεί. Θα προσπαθήσω να εξηγήσω την  αποτυχία  όσων ‘’ ευτυχώς’’ απέτυχαν  να υποκλέψουν  την εξουσία της χώρας, με τις  παρωχημένες και  επικίνδυνες ιδεοληψίες  τους .

Θα μιλήσω με λόγια απλά και κατανοητά, αρχίζοντας από μια προσωπική αφελή απορία. Τα συστήματα που υποστηρίζουν, με τις όποιες παραλλαγές ή μεταλλάξεις τους, έβλαψαν ανεπανόρθωτα την υφήλιο και κρατούν εγκλωβισμένες στον ολοκληρωτισμό αρκετές ακόμα χώρες. Στη δική  μας επισώρευσαν αμέτρητα δεινά και την οδήγησαν σε αδελφοκτόνο εμφύλιο, που τον βίωσα σε όλο το ‘’μεγαλείο’’ του, αν και απόλυτα ουδέτερος. Γιατί θέλουν να την βλάψουν περισσότερο;;; Οι πιο επικίνδυνοι πολιτικοί είναι οι αποκαλούμενοι ‘’χαρισματικοί’’, διότι δεν τους προσμετρούν τα ορθά χαρίσματα.

Η πολιτική  είναι η τέχνη του εφικτού και όχι  τρόπος  εξαπάτησης των εύπιστων και αφελών πολιτών , ούτε  πεδίο  δογματικών αντιπαραθέσεων. Οι άνθρωποι στην εποχή μας πάνε στο διάστημα και χωρίζονται μόνο σε καλούς,  κακούς ,  άξιους και ανάξιους. Τα πολιτικά Κόμματα χωρίζονται σε ελεύθερα και ανελεύθερα διαφόρων αποχρώσεων. Ας διαλέξουν λοιπόν μια καινούργια κατηγορία στην οποία νομίζουν ότι ανήκουν για να ξέρουν οι ψηφοφόροι τους τι ακριβώς πρεσβεύουν. Οι υπόλοιπες αρλούμπες για προοδευτικούς, αριστερούς και σοσιαλιστές, στην εποχή μας  αποτελούν απλώς – λεκτικά δολώματα εξαπάτησης. Προσωπικά αισθάνομαι και είμαι προοδευτικός, αριστερός και δημοκράτης, περισσότερο από εκείνους που προβάλλουν τον ολοκληρωτισμό σαν δημοκρατία. Θα σταματήσω λοιπόν εδώ τη θεωρητική ‘’διδασκαλία μου’’,  παραμένοντας  στα ‘’αναζητούμενα’’ αίτια της γενικής αποτυχίας του δογματισμού και θα το κάνω με πολύ  καλή πρόθεση για όλους  μας.

Σε όλη τη διάρκεια της  προεκλογικής περιόδου, οι πιο γνωστοί πολιτικοί ηγέτες αναλώθηκαν κυρίως σε συκοφαντίες και ύβρεις κατά της κυβέρνησης και προσωπικά του Πρωθυπουργού. Τον έκαναν ‘’διάσημο’’ και πασίγνωστο ανά την επικράτεια και με δεδομένο ότι υπήρξε απόλυτα επιτυχημένος -παρά τις αμέτρητες αναποδιές που του έτυχαν- του εξασφάλισαν και την μεθεπόμενη διακυβέρνηση. Να λοιπόν τι φταίει για το ομολογημένο τους φιάσκο.

Η Αξιωματική αντιπολίτευση απέδωσε ευθύνες στον κύριο Κατρούγκαλο, που υπερασπίστηκε τον κακό πράγματι νόμο του, που δεν ήταν μόνο δική του επιλογή!!!Κάποιοι μίλησαν για ευθύνη του ηγέτη τους και μεταξύ τους έθεσαν και θέμα ‘’προέδρου’’. Μα,  αλλαγή του κ. Τσίπρα σημαίνει διάλυση του Σύριζα, αφού το Κόμμα είναι ο ίδιος και ας μην το λέει. Ίσως το γεγονός αυτό τον ώθησε να ασκεί  προσωποπαγή πολιτική, η οποία δεν είναι σαφής, διότι προκειμένου να μείνει στην εξουσία και να μπορεί να την διεκδικήσει και πάλι αναγκάστηκε να κάνει το ‘’θέλημα’’ της κυρίας Μέρκελ με τη συμφωνία των   Πρεσπών και να αλλάξει ύστερα  από 17 ώρες ‘’pressing’’ το ΟΧΙ του δημοψηφίσματος  του 2015 σε ένα μεγαλοπρεπές ΝΑΙ . Το τελευταίο, με στόχο την απόρριψή του,  βέβαια  συναποφασίστηκε  με τον κ. Καμένο και την Χρυσή Αυγή. Συνέδραμαν  βέβαια και πολλοί κομματικοποιημένοι καλλιτέχνες με εκδηλώσεις στο σύνταγμα και χαιρετισμό του κ. Τσίπρα. Δεν φταίνε ασφαλώς οι άσχετοι με την πολιτική άνθρωποι, που ευτυχώς το καθεστώς ελευθερίας της χώρας μας τους επιτρέπει , όπως επιβάλλεται, να εκφράζονται ελεύθερα, διότι δεν έτυχε να ζήσουν σε συστήματα που υπερασπίζονται  για να διαπιστώσουν – όπως ο υποφαινόμενος - ‘’πόσα απίδια παίρνει ο σάκος’’. Με γεια τους με χαρά τους!!!

Το ερώτημα του δημοψηφίσματος  ήταν αν θα πρέπει να γίνει αποδεκτό το σχέδιο συμφωνίας των τριών θεσμών, της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, που προτάθηκε στην Ελλάδα στις 25 Ιουνίου.

Το αποτέλεσμα του  ήταν η απόρριψη της πρότασης του σχεδίου συμφωνίας με ποσοστό 61,31%, πράγμα που η τότε Κυβέρνηση θριαμβολόγησε δεόντως. Πριν όμως αλέκτωρ λαλήσει τρις, τους απέκλεισαν για 17 ώρες στις Βρυξέλλες,   ‘’σκέφτηκαν’’ καλύτερα και ακολούθησαν τη μέθοδο του  ήρωα του Θερβάντες!!!

Χρεώνουν ακόμα στον κ. Τσίπρα  ένα 4^ο μνημόνιο, σαν    φυσική συνέπεια του ΝΑΙ. Εγώ πάντως του πιστώνω, πέραν της ευφυΐας  του την προσωπική του γοητεία,  την οποία χρησιμοποίησε δεόντως  και  ομολογώ ότι, αν κάναμε καλλιστεία αντί εκλογών  θα  κέρδιζε τον κ. Πρωθυπουργό!!!

Έρχομαι τώρα στον επόμενο που κοκορεύεται για τις 11,5 μονάδες των εκλογών αλλά και αυτός δεν είπε τίποτα, μόνο που μοίρασε τις  ηπιότερες ύβρεις του σε δυο κατευθύνσεις  και μας γύρισε σε παλιές συνταγές που δεν πιάνουν πια, γιατί ο λαός μας έπαθε και έμαθε. Να σημειώσουμε ότι ‘’βρίζοντας τον Σύριζα’’, καταφέρεται εναντίον παλιών συντρόφων του των πράσινων και γαλάζιων καφενείων και είναι άδικο, αφού είναι σαν να πυροβολεί τα πόδια του.

 Όσον αφορά τα ‘’καινά δαιμόνιά του ‘’  για τον Πρωθυπουργό στον οποίο θα ανατεθεί η εργολαβία και  την εμμονή του να κάνει σημαία του την παρακολούθηση,  αρκούσε η προσφυγή του στη δικαιοσύνη και καλά έκανε, Οι Ευρωβουλευτές μας που ενοχοποιούνται στις Βρυξέλλες με μυστική παρακολούθηση ανακαλύφθηκαν επίσης, Όπως έχει γίνει η ανεπίσημη παρακολούθηση δεν είναι δυνατόν να φοβίζει τους έντιμους και εκείνος δεν έχει δώσει αντίθετα δείγματα στη ζωή του.

Στα υπόλοιπα Κόμματα δεν κάνω αναφορές, διότι είμαι βέβαιος ότι ξέρουν καλά τις αιτίες που ψηφίστηκαν από ‘’σπόντα’’ και δεν μιλάνε, φοβούμενοι ότι οι εκλογές που έπονται θα παιχτούν με ‘’απ’ ευθείας χτυπήματα’’. Ελπίζω να είμαστε καλά και να τα ξαναπούμε. Αντώνης

ΦΙΛΟΚΑΛΟΥΜΕΝ ΓΑΡ ΜΕΤ ΕΥΤΕΛΕΊΑΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΣΟΦΟΎΜΕ ΑΝΕΥ ΜΑΛΑΚΙΑΣ

        Η  ΑΠΟΛΥΤΗ  ΚΑΤΑΙΣΧΥΝΗ

     ΦΙΛΟΚΑΛΟΎΜΕΝ  ΓΑΡ  ΜΕΤ’ ΕΥΤΕΛΕΙΑΣ

                       ΚΑΙ  ΦΙΛΟΣΟΦΟΥΜΕΝ  ΑΝΕΥ   ΜΑΛΑΚΙΑΣ

 

 

Μπαίνοντας  στην τελική  εβδομάδα του  εμπαιγμού των ψηφοφόρων με την κορύφωση της ψευδολογίας, συκοφαντίας και της κατάργησης κάθε ηθικού φραγμού, φθάνουμε   στο αποκορύφωμα  της αρχαίας ύβρης. Προσπαθώ να έλθω στη θέση των υβριστών, των εξυβριζόμενων και πώς το αντιμετωπίζουν. Το θέμα αφορά κυρίως τους πρώτους που κάθε φορά προσπαθούν να ξεπεράσουν την προηγούμενη απρέπεια, φθάνοντας σε σημείο  τραγικής γελοιοποίησης του τρόπου άσκησης της πολιτικής. Θα επαναλάβω ότι αν υπάρχουν αποδείξεις των καταγγελιών, οφείλουν  να  κατατεθούν αμέσως για τη δίωξη των ‘’ενόχων’’, αν όμως δεν υπάρχουν να  διωχθούν οι συκοφάντες. Η χώρα μας εξακολουθεί μέχρι και σήμερα να είναι πολιτισμένη δημοκρατική χώρα της Ευρώπης, όπου δεν επιτρέπονται ανάλογες απρέπειες μίσους.

Κύριοι εκπρόσωποι του λαού, αν σκοπό σας αποτελεί το εθνικό συμφέρον και όχι  το προσωπικό σας μίσος, ξεχάστε τις μεθόδους Πακιστάν και παραδειγματιστείτε με όσα ανάλογα συμβαίνουν στις  ευρωπαϊκές δημοκρατικές χώρες. Ήδη οι περισσότερες κατηγορίες σας έχουν κατατεθεί στη δικαιοσύνη και θα δικαιωθείτε ή θα πληρώσετε για τις όποιες συκοφαντίες σας.

Αρχίζω με  την ερμηνεία της αρχαίας φράσης του Περικλή,   προς τιμή των πρώτων νεκρών  του Πελοποννησιακού  πολέμου, με την οποία  απαντούσε και στους Σπαρτιάτες για τη μονομέρειά τους  στη σωματική ρώμη,  Η σημασία της ήταν ‘’ αγαπάμε το ωραίο με απλότητα και φιλοσοφούμε χωρίς μαλθακότητα’’. Μια φράση που  δεν είχε καμιά σχέση με τη χυδαιότητα που της απέδωσαν οι νέο- Έλληνες. Να σημειώσουμε ότι αυτά λέχτηκαν στην αρχή ενός πολέμου μεταξύ Αθηνών και Σπάρτης, που κράτησε σχεδόν 30  χρόνια, με τελική επικράτηση των Σπαρτιατών. Στο τέλος, οι  σύμμαχοι των νικητών οι  Κορίνθιοι και οι Θηβαίοι απαίτησαν να καταστραφεί η Αθήνα και οι κάτοικοί της να γίνουν δούλοι. Είμαι σίγουρος ότι σύσσωμη η σημερινή αντιπολίτευση θα πλειοδοτούσε σε ανάλογη πρόταση κατά των αιρετών αντιπάλων τους στη Βουλή και των οικογενειών κάποιων εξ αυτών. Δεν νομίζω ότι υπάρχει πολιτισμένη χώρα στον κόσμο που θα συμφωνούσε με ανάλογη συμπεριφορά.  Αντίθετη ήταν η θέση των Λακεδαιμονίων, οι οποίοι αναγνώρισαν   την προσφορά της Αθήνας στους περσικούς πολέμους και δεν τη θεώρησαν πηγή όλων των κακών της χώρας.

Μετά τη λήξη των περσικών πολέμων, οι πόλεις –κράτη της Αθήνας και της Σπάρτης διατήρησαν ηγεμονικό ρόλο  στην Θάλασσα και την ξηρά αντίστοιχα. Μετά το 461 π.Χ. στην Αθήνα ξεκίνησε η χρυσή εποχή του Περικλή, με το χτίσιμο του Παρθενώνα και τη μεγάλη  πολιτιστική, οικονομική και πνευματική ανάπτυξη. Σαν Έλληνες όμως ξανατσακώθηκαν αλλά στα δύσκολα τα βρήκαν. Να δούμε όμως, τι θα επακολουθήσει τις σύγχρονες κοκορομαχίες και πως θα αιτιολογήσουν τις αισχρότητες που εκστομίστηκαν, όταν με το καλό το εθνικό συμφέρον τους επιβάλλει να συνεργασθούν, διότι όλοι τους είναι Έλληνες και τα συμφέροντα της ίδιας χώρας οφείλουν να υπερασπίζονται!!!

Θυμάμαι  τον φιλόλογό μας στην 8^η τάξη του γυμνασίου [1952] που έψαχνε  τρόπο να μας διδάξει τον Επιτάφιο ενώ εμείς μέναμε στην τελευταία λέξη της φράσης, με την κακόηχη από τότε σημασία της. Τελικά μας υποχρέωσε να τον αποστηθίσουμε στην αρχαία  ελληνική και να τον ‘’παίξουμε’’ σε θεατρική παράσταση’’ ενώπιον όλων των μαθητών του γυμνασίου, με τον ίδιο  να αναλαμβάνει τη μετάφραση των διαλόγων στην ντοπιολαλιά της περιοχής . Αυτό βοήθησε  στον περιορισμό των ‘’χάχανων’’ πολλούς συμμαθητές μου και οδήγησε πολλούς εξ αυτών να εντρυφήσουν στην αρχαία ελληνική παιδεία και να κατανοήσουν ότι όλες οι λέξεις μπορούν να έχουν και δεύτερη σημασία, ανάλογη με τα άτομα που τις εκστομίζουν και το κοινωνικό  επίπεδου και την εποχή που διανύουμε!!!

Ο Περικλής, με τον ‘’επιτάφιό του’’ δεν παραβλέπει την αξία της στρατιωτικής εκπαίδευσης των Σπαρτιατών, που θυσιάστηκαν για τη σωτηρία της χώρας  από τους  ξένους επιβουλείς . Προσπάθησε  όμως να πείσει τους ηρωικούς Σπαρτιάτες ότι είναι εξ’ ίσου σημαντική και η καλλιέργεια του πνεύματος, που πρόσθεσε – πλην της ανδρείας των Σπαρτιατών - αμέτρητα όσα δείγματα της αρχιτεκτονικής, της καλλιτεχνίας, της  καλλιέπειας, των αρχαίων κειμένων και του  πολιτισμού, που αποτελούν μοναδικά   μνημεία  της παγκόσμιας κληρονομιάς.

Έρχομαι τώρα στις   θέσεις και  προτάσεις της  γλαφυρής  επικαιρότητας, που δεν θυμίζει τίποτα από την πολιτισμένη ευρωπαϊκή κουλτούρα, που αποτελεί στοιχείο του ελληνικού πολιτισμού.  Τι μας προτείνουν – σαν επιδόρπιο  πριν ρίξουμε την ψήφο μας- αυτοί που  διεκδικούν  την εξουσία της χώρας μας;;; Τους παίρνω όλους χωρίς αξιολογικές κρίσεις, περιοριζόμενος  μόνο σε όσα οι ίδιοι διακηρύσσουν και κυρίως όσα  έπραξαν μέχρι τώρα, άσχετα αν τα υιοθετούν ή τεχνηέντως τα ‘’υποκρύπτουν’’, χωρίς να τα αποκηρύσσουν . Δεν κατονομάζω τα Κόμματα αλλά αναφέρομαι στη σειρά που είχαν στην τελευταία Βουλή, ανάλογα με τη δύναμή τους.

Οι πρώτοι παραθέτουν το έργο τους, κάνοντας σύγκριση με όσα έκαναν οι προκάτοχοί τους στην εξουσία, βεβαιώνοντας ότι, τηρουμένων των  αντίξοων συνθηκών,  έπραξαν το καλύτερο δυνατό  και ότι θα προσπαθήσουν να βελτιώσουν το έργο τους και να μην επαναλάβουν τα όποια λάθη τους, που αποδέχτηκαν.

Οι δεύτεροι, δεν ξέρω γιατί, αρχίζουν με προσωπικές ύβρεις  και συκοφαντίες κατά της νόμιμα εκλεγμένης κυβέρνησης  από τους έντιμους – στους οποίους απευθύνθηκε  πρόσφατα  ο αρχηγός του κόμματος -  οπαδούς της Νέας Δημοκρατίας. Κάπου ενδιάμεσα διανθίζουν τις ομιλίες τους με υποσχέσεις αυξήσεων,  διόρθωσης όλων των ‘’εγκληματικών λαθών’’ της κυβέρνησης, με ένα δεύτερο ‘’χέρι’’ κατηγοριών εναντίον της. Δεν αποδέχονται κανένα λάθος  στη διάρκεια της διακυβέρνησής τους ούτε μετά, ούτε καν τις τελεσίδικές ομόφωνες καταδίκες του Ανωτάτου Δικαστηρίου, στελεχών τους για παράβαση καθήκοντος. Αρνούνται την ύπαρξη  τρίτου  μνημονίου που τους χρεώνουν όλα τα άλλα κόμματα  και περιορισμούς αποδοχών, ενώ  συχνά αναφέρονται στον όρο που καθιέρωσε ο γενναίος κρητικός εκπρόσωπός τους ‘’με τη γίδα στην πλάτη’’. Φαίνεται ότι  χρησιμοποιούν την παραδοσιακή κρητική ντοπιολαλιά, που είχε καθιερωθεί στη διάρκεια της παραδοσιακής ζωοκλοπής στην περιοχή για να δείξουν το σύγχρονο ενδιαφέρον τους για την κτηνοτροφία.

Έχουν κατά καιρούς αφήσει κάποια υπονοούμενα ότι τη δεύτερη φορά θα εξασφαλίσουν την απόλυτη εξουσία και για ευρύτερη διάρκεια, χωρίς να εξηγούν λεπτομερώς και τον τρόπο που θα το επιτύχουν. Έχοντας πολυετή εμπειρία από τις χώρες του πάλαι ποτέ υπαρκτού σοσιαλισμού της Ευρώπης,  ελπίζω να μην είναι πολύ αργά όταν το μάθουμε!!! Θα κλείσω προσωρινά το ειδικό αυτό εδάφιο με μια απορία. Τα ελληνικά δικαστήρια, στα οποία εκδικάζονται προσφυγές θυμάτων και συγγενών των  104 θυμάτων της πυρκαγιάς στο Μάτι, Που  ΚΑΤΑΛΟΓΊΖΟΥΝ ΕΥΘΎΝΕΣ ΣΤΟ ΔΗΜΌΣΙΟ της εποχής. Ποιοι ήταν οι υπεύθυνοι του Δημοσίου τότε, που μέχρι τα μεσάνυχτα δήλωναν ‘ότι ‘’αγνοούσαν’’ την ύπαρξη θυμάτων και μας μιλούσαν για επιτυχή  αντιμετώπιση σε ειδικά οργανωμένη κυβερνητική  συνέντευξη;;; Δεν ακούσαμε  λέξη από την υπεύθυνη  ηγεσία της εποχής, ούτε και από τους υπόλοιπους και αυτό με βάζει σε ελληνικές σκέψεις!!!

 Οι τέταρτοι, αν τους αντιμετωπίσουμε σαν   αιθεροβάμονες ‘’έχουν πλάκα ‘’, αν όμως πιστεύουν αυτά που λένε,  χρειάζονται προσοχή, διότι οι διακηρύξεις τους είναι αντισυνταγματικές και ανοιχτά αρνούνται το υφιστάμενο κοινοβουλευτικό και πολιτειακό σύστημα της χώρας. Το θέμα σαφώς ανάγεται σε ολοκληρωτικές επιλογές που απέτυχαν και αποδοκιμάστηκαν διεθνώς. Είναι καιρός όμως να ασχοληθούν με το ζήτημα οι υπεύθυνοι  θεσμοί της πολιτείας, ΑΝ ΠΡΆΓΜΑΤΙ ΖΟΎΜΕ ΣΕ ΕΥΝΟΙΜΟΥΜΕΝΗ ΕΥΡΩΠΑΙΚΉ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΧΩΡΑ.

Οι πέμπτοι και οι έκτοι, παρότι γνωρίζουν την αλήθεια, μας παρουσιάζουν μια εντελώς διαφορετική πραγματικότητα και παίζουν το παιχνίδι τους  ‘’εν ου παικτοίς ‘’, πράγμα που σημαίνει ότι δεν πρέπει να παίρνουμε τοις μετρητοίς τα λεγόμενα τους, χωρίς και  να αδιαφορούμε για τη δράση τους. Προσωπικά μου θυμίζουν τους λαϊκούς μύθους που έλεγε η γιαγιά μου για τους καλικάντζαρους, οι οποίοι βγαίνουν την παραμονή των Χριστουγέννων για ένα 12ήμερο  από τον κάτω κόσμο και κάνουν ‘’ζαβολιές’’ και μαγαρίζουν. Εκτός του 12ήμερου μένουν στα έγκατα της γης και πριονίζουν το δέντρο που κρατά τη γη. Σε κάποιες περιοχές τους καλοπιάνουν με γλυκά για να μετριάσουν την κακή συμπεριφορά τους. Λέτε να δοκιμάσουμε και εμείς το ίδιο σύστημα;;;

Τον  γνωστό κύριο οικονομολόγο, έκαναν πανελλήνια γνωστό και μαϊντανό όλων των οικονομικών συζητήσεων , οι  μεγαλοδημοσιογράφοι των τηλεοπτικών καναλιών της εποχής  και πρόβαλλαν τις απόψεις του ως θέσφατες. Αυτά είδε και ο κ. Αρχηγός του, που  επιχείρησε  να  ‘’ιδιοποιηθεί’’ τις γνώσεις του, δεν άντεξε όμως τα υπόλοιπα χαρακτηριστικά του. Επί του προκείμενου θα ήθελα να προσθέσω ότι δεν είμαι ειδικός και συνεπώς δεν δικαιούμαι να  αμφισβητήσω τις οικονομικές του γνώσεις, πιστεύοντας όμως  ότι αυτές πρέπει να συνδυάζονται και με την ανάλογη ‘’γνώση’’.

Ο έτερος των Μοϊκανών,  ο γνωστός πλασιέ μαντζουνιών για κάθε νόσο και κάθε ma@@@@@ με την ελεύθερη απόδοση της λέξης, μας προέκυψε ακροδεξιός  οπαδός του κ. Πούτιν, που εισέβαλε στην γείτονα Ουκρανία για να σπάσει την πλήξη που του προκάλεσε ο σφετερισμός του λαϊκού πλούτου και της εξουσίας της χώρας του.  Σε κάποιο διαφημιστικό σποτ αναφέρει ‘’ προβληματίζεται για την ελληνική αποστολή αρμάτων μάχης ‘’ , εν γνώσει του ότι πρόκειται για αντικατάστασή τους από πιο σύγχρονα γερμανικά.  Εδώ δεν κάνω προσωπικές κρίσεις, πέραν της απλής λέξης ‘’προσοχή’’!!!

Κλείνουμε λοιπόν με τους τρίτους, που άφησα τελευταίους, όχι αξιολογικά, αλλά γιατί αποτελούσαν το δεύτερο ελληνικό κόμμα του δημοκρατικού τόξου και είχαν στηρίξει  σ’ αυτούς  πολλές ελπίδες. Έλεγαν οι σοβαροί οπαδοί του κόμματος ότι οι ακραίοι ριζοσπάστες πήγαν ή αγοράστηκαν έναντι υπουργικών θώκων από τον Σύριζα και με ένα νοικοκύρεμα της νέας ηγεσίας θα ανέβαζαν τις προοπτικές τους. Ατύχησαν όμως τόσον αυτοί όσο και το κόμμα τους και μάλιστα με τη συνδρομή ατόμου  που βίωσε από κοντά τη σύγχρονη Ευρώπη, με τα όποια κουσούρια και σκάνδαλά της αλλά και τη σύγχρονη σκέψη.

 Έχοντας ζήσει στις Βρυξέλλες τριπλάσιο χρόνο από τον νέο αρχηγό, διερωτώμαι αν είδε, άκουσε ή συνάντησε ‘’ανάλογο προεκλογικό πανηγύρι’’ με το δικό μας στη χώρα αυτή , που αντιμετωπίζει και ειδικό γλωσσικό πρόβλημα. Όσον  αφορά τις παρακολουθήσεις ξέρει πολύ καλά ότι η αποκάλυψη των σκανδάλων του ευρωκοινοβουλίου αποτελεί αποτέλεσμα ‘’παρακολουθήσεων’’, οι οποίες στην εποχή μας είναι δυνατόν να γίνονται από απλούς ιδιώτες, χωρίς κυβερνητική εντολή και εκείνος σαν έντιμος δεν έχει λόγους να ανησυχεί. Ασφαλώς δικαιούται και καλά έκανε να προσφύγει στην μόνη αρμόδια δικαιοσύνη, αλλά το να καταστήσει προεκλογική σημαία του μια – έστω  πολύ σοβαρή – προσωπική του υπόθεση,  ζημίωσε εκείνον και το κόμμα του. Μετά τις εκλογές θα μάθει ότι οι μειοψηφίες συζητούν και δεν θέτουν όρους συνεργασίας και μάλιστα αντισυνταγματικές. Ελπίζω να διαψευστεί παλιότερος ‘’φόβος’’ μου να  μετατρέψει σε τελεία, το κόμμα που παρέλαβε. Θα μείνω στην αρχική μου προτροπή,  ‘’ας πρόσεχε’’ και ο Θεός το καλό!!!

Σε ένα  δημοκρατικό καθεστώς ο καθένας έχει το δικαίωμα της ελεύθερης σκέψης, στα όρια που δεν παραβιάζουν την ελευθερία των λοιπών συμπολιτών του. Κανένας όμως δεν δικαιούται να αλλάξει βίαια το πολίτευμα της χώρας, ούτε να  προπαγανδίζει με παραπειστικούς τίτλους την επαναφορά ανελεύθερων καθεστώτων που  απορρίφτηκαν από τους λαούς που τα βίωσαν για δεκαετίες. Να μην ξεχνάμε ότι τα ολοκληρωτικά αυτά καθεστώτα ‘’επιβλήθηκαν’’ από τους μπολσεβίκους της εποχής, κατά την απελευθέρωση από τον ναζισμό . σαν το υποχρεωτικό αντάλλαγμα της ελευθερίας τους. Ανάλογη επιλογή τυράννων προτείνεται και από σύγχρονους ‘’μπολσεβικίζοντες’’;;; 

Το παρόν δημοσίευμα έχει γραφεί την περασμένη εβδομάδα αλλά ,βλάβη της υγείας μου και του υπολογιστή μου, με αναγκάζει να το δημοσιεύσω την ημέρα της εκλογικής κρίσης. Επειδή δεν γράφω για τη δικαίωσή μου αλλά κάνοντας λογοτεχνία πάνω στην επικαιρότητα, θα ρισκάρω να κριθούν και οι σκέψεις μου, διότι δεν νοιάζομαι για οποιοδήποτε Κόμμα αλλά για τη χώρα και τον λαό της.    Αντώνης