ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΚΑΙ ΕΚΛΟΓΕΣ

 

               ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΚΑΙ ΕΚΛΟΓΕΣ

 

 

Με αφορμή μια τελευταία ανταλλαγή απόψεων με μια καλή μου φίλη για τις εκλογές, πήρα την απόφαση να εκθέσω τις σκέψεις μου για το αρχαιότερο αυτό πολιτικό σύστημα, που εξακολουθεί να ισχύει ακόμα, σε πείσμα των καιρών και όλων εκείνων που το επικαλούνται μεν προσχηματικά ή και δόλια αλλά δεν το εφαρμόζουν. Το θέμα της κουβέντας με τη φίλη μου ήταν η απόφασή της να μην ψηφίσει στις επόμενες εκλογές, αηδιασμένη για όσα βλέπει να διαπράττονται στις μέρες μας. Της απάντησα ότι με την απόφασή της ‘’ παρέχει το δικαίωμα να την εκπροσωπούν’’ τυχοδιώκτες, τυχάρπαστοι και ευκαιριακοί  να ελέγχουν την πολιτική ζωή της χώρας,

Η Δημοκρατία αποτελεί το καλύτερο από όσα συστήματα έχουν κατά καιρούς εφαρμοσθεί και έχει και αυτή τις αδυναμίες της. Έχει όμως κανόνες και κυρίως τα όριά της, που υποχρεώνουν όσους την επικαλούνται χωρίς να την πιστεύουν να της ‘’κολλάνε’’ και ένα δεύτερο προσδιορισμό, ώστε να την καμουφλάρουν και τελικά να την παραποιούν , βυσσοδομούντες  σε βάρος της. Θυμάμαι στη διάρκεια της χούντας, ο Έλληνας εκπρόσωπος στο Συμβούλιο της Ευρώπης είχε μείνει μόνο στις αδυναμίες της για να υπερασπιστεί τους πραξικοπηματίες εντολείς  του και έγινε αφορμή η συνεδρίαση να στραφεί και εναντίον του λαού μας.

Τώρα βέβαια δεν έχουμε χούντα στη χώρα μας και μπορούμε ελεύθερα να εκφράζουμε την  άποψή μας για όσα συμβαίνουν γύρω μας, με μοναδικό γνώμονα το εθνικό συμφέρον και όχι τους κομματικούς πειραματισμούς των εχθρών της, που την επικαλούνται για να περάσουν τις ιδεοληψίες τους. Στο παρελθόν, ακόμα και το πρόσφατο, τη χρησιμοποίησαν   ανελεύθερα  καθεστώτα στους τίτλους τους , για να  την διαστρεβλώσουν  και να την φέρουν στα μέτρα τους και μετά οι λαοί περίμεναν  για δεκαετίες – όπως κάποτε η Ισπανία, η Πορτογαλία και οι χώρες της Ανατολικής Ευρώπης-  για να αποτινάξουν  τον ζυγό!!!

Η κοινωνία έχει αλλάξει σαν αποτέλεσμα της εξασφάλισης της μακροβιότερης ειρήνης  που έζησαν οι λαοί της Ευρώπης στην μεταπολεμική περίοδο .Οι οπορτουνιστές της περιόδου αυτής, βρήκαν την ευκαιρία να ‘’τάζουν’’  περισσότερη ελευθερία στα όρια της ασυδοσίας και ο ‘’αχόρταγος’’ λαός τους ακολούθησε και στις ακραίες επιλογές τους, διότι  πίστευε  ότι  έτσι εξασφάλιζε ‘’πεδίον δόξης λαμπρόν’’ για τις δόλιες προσωπικές  του επιδιώξεις , αδιαφορώντας για το κοινωνικό σύνολο και τα συμφέροντά του.

Η Δημοκρατία λοιπόν είναι το μόνο σύστημα που μπορεί να δώσει διεξόδους στους λαούς , ακόμα και στις παρούσες ακραίες καταστάσεις που βιώνουμε και το μόνο μέσο που την αναδεικνύει αποτελούν οι εκλογές, με σκέψη και γενική συμμετοχή, γιατί πάντα παραμονεύουν οι ‘’ μοναχικοί λύκοι’’ και έχει πάρα πολλούς η ανερμάτιστη ακόμα κοινωνία μας.

Το δικαίωμα ψήφου αποτελεί τιμή για τον καθένα μας και η δικαστική του στέρηση θεωρείται ατιμωτική κατάσταση. Σε περίπτωση που κάποιοι, για τους δικούς τους λόγους  δεν ψηφίζουν , αναθέτουν εν λευκώ στους άλλους να αποφασίσουν  για τους δικούς τους εκλεκτούς. Αυτό αποτελεί νόθευση της εκλογικής διαδικασίας, πέραν της άρνησης να ασκήσουν το δικαίωμα αλλά και υποχρέωση των πολιτών να μετέχουν στα κοινά, αναλαμβάνοντας και την ευθύνη των επιλογών τους. Έχει παρατηρηθεί, στο παρελθόν, ακόμα και φανατικοί οπαδοί των κομμάτων, να διαπιστώνουν ότι έκαναν λάθος επιλογή, φορτώνοντας σε ‘’άλλους’’ την ευθύνη  , γιατί δεν έχουμε  μάθει , να αναλαμβάνουμε την ευθύνη  για τα λάθη μας. Αυτό όμως δεν  δικαιολογεί και την άρνηση της συμμετοχής μας. Σκεφθείτε να  έκανε το ίδιο οι πλειοψηφία των ψηφοφόρων. Θα αποφάσιζαν για την επιλογή  των εκπροσώπων μας οι στρατευμένες μειοψηφίες, με όχι πάντα  με αγαθές προθέσεις. Είναι λοιπόν προτιμότερο να ανήκεις στους ‘’κοψοχέρηδες’’, που έχουν τη δυνατότητα να επανορθώσουν στις επόμενες εκλογές, παρά να γίνεις αρνητής!!! 

Όσα έγραψα δεν αποτελούν πίεση προς τη φίλη μου να αναθεωρήσει την απόφασή της για την κάλπη, που αποτελεί αναφαίρετο δικαίωμά της, αλλά για να απαλλάξω και τον εαυτό μου από ανάλογες – κατά καιρούς -  σκέψεις. Έχω σημειώσει επανειλημμένα ότι τα κείμενά μου τα γράφω μόνο ή κυρίως για μένα και κάνω κοινωνούς  και τους αναγνώστες μου.

 Αντώνης

 

ΑΙΔΩΣ ΑΡΓΕΙΟΙ

 

 

               ΑΙΔΩΣ  ΑΡΓΊΟΙ

 

 

Η φράση αυτή που την πρωτοσυναντάμε  στην Ιλιάδα  του Ομήρου αναφέρεται σε όλους τους Έλληνες και όχι μόνο στους καταγόμενους από το Άργος, καθώς «Αργείους» και «Δαναούς» αποκαλούσαν ολόκληρο το στράτευμα των Αχαιών.

Ανάμεσα στο σύνολο των Ελλήνων ,  ντρέπομαι και εγώ, προσωπικά γιατί στα 90 μου χρόνια η ταπεινότητά μου δεν μπόρεσε να κάνει κάτι – ούτε στο στενό και φιλικό του περιβάλλον-  για να αμβλύνει την εθνική καταισχύνη που ταλανίζει τον λαό μας από τα χρόνια του Ομήρου. Το χειρότερο είναι ότι σαν κληρονόμοι  του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού έχουμε πολλαπλή ευθύνη για  ‘’τούτη’’ την κατάντια μας

Αφορμή μου έδωσαν τα όσα θλιβερά ακούγονται στην προεκλογική αυτή περίοδο, στην οποία μάλιστα καλούμαστε να επιλέξουμε, ανάμεσα στους άξιους, εκείνους που θα αναθέσουμε την εκπροσώπηση της χώρας στο Ευρωκοινοβούλιο, που θα κληθεί σύντομα να πάρει σοβαρές αποφάσεις για τη σωτηρία της Ευρώπης και όχι μόνο. Αισθάνομαι ντροπή διαβάζοντας τις λίστες των υποψηφίων, που επιλέγονται με μοναδικό κριτήριο την πίστη στο κόμμα, την εύνοια των ‘’ημετέρων’’ και αυτούς που θα προσφέρουν περισσότερα ‘’ψηφουλάκια’’. Οι ελάχιστες εξαιρέσεις απλώς επιβεβαιώνουν τον κανόνα και την  αλήθεια των επιεικών χαρακτηρισμών μου , για τους οποίους έχω  αμέτρητες προσωπικές  εμπειρίες , γιατί τα 12 χρόνια που υπηρέτησα στις Βρυξέλλες και τους γνώρισα από κοντά, ελάχιστοι με ‘’έπεισαν’’ για τη ‘’χρησιμότητά’’ τους!!!

Θα μου πείτε ‘’με το δίκιο σας’’ και εσύ τι παριστάνεις με την κριτική σου σε αποφάσεις  οργανωμένων κομματικών οργάνων, [που υποτίθεται ότι εκπροσωπούν τους ψηφοφόρους τους που θα αποφασίσουν για την  τελική εκλογή ]. Εκεί  ακριβώς βρίσκεται  και η ρίζα του κακού, γιατί η ‘’κομματίλα’’ – όπως θα έλεγε ο μπαρμπαγιάννης ο Σκαρίμπας’’  και η ιδεοληψία έχει μολύνει και τον λαό, ώστε να συμπράττει  σε κάθε κομματική επιλογή.

Γράφοντας αυτά τα ελάχιστα, λίγες μέρες πριν τις εκλογές, ίσως δεν προλάβουν να τα διαβάσουν και ενδεχομένως είναι χαμένα λόγια, χωρίς να συμβάλλουν στην σκέψη των ψηφοφόρων μπροστά στην κάλπη. Σας πληροφορώ, όπως το έχω κάνει επανειλημμένως και στο παρελθόν , ότι είμαι απλά ένας γέρος και όχι ανόητος ή αιθεροβάμων να διεκδικώ επηρεασμό της κοινής γνώμης. Οι ελάχιστοι που θα  αποφασίσουν να  διαβάσουν το πόνημά μου, μπορεί να το αντιμετωπίσουν όπως συνήθως κάνουν οι περισσότεροι ‘’ξερόλες’’ .που περιορίζονται στις  κομματικές σοφίες του διαδικτύου και να με λοιδορήσουν για τις ‘’παλιακές’’ μου απόψεις . Δεν με ενδιαφέρει καθόλου γιατί όπως έχω ξαναπεί ‘’γράφω μόνο για μένα για να σκοτώνω την ατέλειωτη και οδυνηρή επιλογή της μοναξιάς μου’’, προκειμένου να αποφύγω ,όσο ακόμα έχω ‘’σώας τας φρένας’’, τον εγκλεισμό μου σε κάποιο ευαγές ίδρυμα. Εάν κάποιος πάρει την απόφαση να το διαβάσει, τον παρακαλώ να κάνει κανονική ‘’ανάγνωση’’ ώστε να κατανοήσει πλήρως τα έμπειρα’’ λόγια μου, έστω και για μέλλον.  Αντώνης

 

 

ΟΙ ΠΑΠΑΤΖΗΔΕΣ ΕΠΑΝΕΡΧΟΝΤΑΙ

 

       ΟΙ ‘’ΠΑΠΑΤΖΗΔΕΣ’’ ΕΠΑΝΕΡΧΟΝΤΑΙ

 

Το προσωνύμιο των ‘’παπατζήδων’’  αρχικά αναφερόταν  στους γνωστούς  απατεώνες  της πιάτσας , που λήστευαν  τους αφελείς, με  το γνωστό σύνθημα ‘’ εδώ ο παπάς εκεί ο παπάς που είναι ο παπάς’’. Αποτέλεσαν σημαντικό  στοιχείο της παλιάς Αθήνας και αποτέλεσε θέμα  του παλιού ελληνικού κινηματογράφου και θέαμα συγκεκριμένων περιοχών της  πρωτεύουσας.  Τον αναζητούμενο παπά δεν τον βρήκε ποτέ κανένας από τους αφελείς της εποχής, εκτός αν του τον ‘’έδιναν’’ οι παπατζήδες για να ανοιχτεί το θύμα   και να τον ‘’μαδήσουν’’.   Οι αετονύχηδες ταχυδακτυλουργοί είχαν και  τους  αβανταδόρους τους, που ‘’ψάρευαν’’ τα θύματά τους, ανάμεσα στους αφελείς και φρόντιζαν να ειδοποιούν για την εμφάνιση αστυνομικών, οπότε άλλαζαν στέκι .  

 Αργότερα [ το 1944 ] το ίδιο προσωνύμιο αποδόθηκε  στον Γεώργιο Παπανδρέου, γνωστό   και ως  ‘’γέρο της δημοκρατίας’’ και τον κομματικό και συγγενικό περίγυρό του. Αφορμή για τη συνέχεια αποτέλεσαν και τα γνωστά  λαϊκίστικά συνθήματα  , όπως‘’ διώξαμε τις βάσεις’’ , ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο,  ο ‘’αγώνας  τώρα δικαιώνεται’’, ‘’η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες’’,  τιμημένα γηρατειά,  ‘’το ΠΑΣΟΚ στην Κυβέρνηση ο λαός στην εξουσία’’ ,  να τους βάλουμε όλους φυλακή και άλλα μεταγενέστερα  συνθήματα. Οι τελευταίοι δεν χρειάζονταν αβανταδόρους ,αφού η εξουσία τους έδωσε μικρόφωνα και έντυπα φερέφωνα για την προβολή των ‘’χαρισματικών’’ αφεντικών τους. Ποιος ξεχνά την αλησμόνητη δήλωση του [γέρου] «Η οργάνωσις της κομμουνιστικής νεολαίας Λαμπράκη δεν επιτρέπεται να εισδύση εις τα σχολεία. Αι κυρώσεις θα είναι σκληρόταται». ‘’πιστεύομεν και εις την λαοκρατίαν’’,  ενώ ταυτόχρονα υποσχόταν   αεροσκάφος στον τότε Διάδοχο του Θρόνου ,  και  είχε προηγηθεί  η [περιβόητη]συμφωνία  της Βάρκιζας για την παράδοση του  οπλισμού των κομμουνιστών.  Το τελευταίο ίσως έδωσε και το πρόσχημα στο ΚΚΕ, για τα δεκεμβριανά και τον αδελφοκτόνο εμφύλιο, που αιματοκύλισε την  Ελλάδα. Αν κάποιος τα αμφισβητεί , ας αναφέρει ποια από τα συνθήματα αυτά  πραγματοποιήθηκαν στην μακρόχρονη διακυβέρνησή τους. Τώρα οι διάδοχοι τους – χωρισμένοι σε νεότευκτες ομάδες – άλλαξαν  ταμπέλες , με την προσθήκη του όρου προοδευτικός,-ριζοσπαστικός , ιδιοποιούμενοι  και τον χαρακτηρισμό αριστερός και κυρίως δημοκρατικός!!!  Διόρισαν όμως  και πάλι  αμερικανόφερτο ηγέτη, που σε πρώτη φάση  έγινε αφορμή διάσπασης του κόμματος.

Οι παλιοί παπατζήδες της πιάτσας  κάποτε περιορίστηκαν στο ελάχιστο ή ξεπεράστηκαν από τα γεγονότα, χρησιμοποιούν όμως το ‘’παιχνίδι’’ τους κομματικές παρατάξεις ,με στόχο την αναβίωση μιας παραπλανητικής ιδέας  περί ‘’υπαρκτού σοσιαλισμού’’ . Οι λαοί της Ανατολικής Ευρώπης , όταν κατάλαβαν ότι το κομμουνιστικό σύστημα  που τους  επέβαλαν οι σοβιετικοί σε αντάλλαγμα της λύτρωσής τους από  τον ναζισμό, ήταν απλά μια   αλλόχρωμη μορφή ολοκληρωτισμού   το απέρριψαν μετά βδελυγμίας  και ας αρνείται ο ηγέτης του ΚΚΕ  τη θεωρία των δύο άκρων.  Βίωσα ‘’στο πετσί’’ μου και τα δυο  συστήματα  επί μακρόν, σε αντίθεση με τον κ. Κουτσούμπα, που δεν πρόλαβε τον φασιστο-ναζισμό και προφανώς προτίμησε  να   ζήσει στην άνεση και την ελευθερία που του προσφέρει η  ελληνική δημοκρατία ,για  να προβάλει τη θεωρία του κομμουνισμού, όπως  δεν υπήρξε ποτέ.!!!

Θα αναφερθώ εν ολίγοις και στις συμπράξεις τους με ακροδεξιές παρατάξεις και τη χρησιμοποίηση ψήφων της Χρυσής Αυγής για να περάσουν Νόμους που αφορούν το Δίκαιο και τη γνωστή συμφωνία των Πρεσπών, που ‘’χώρισαν’’ τη Μακεδονία σε Βόρεια  και Νότια.  Να δούμε τώρα με τους νέους ηγέτες της και μια πλειοψηφία του κρατιδίου που επανήλθε στα παλιά, τι θα γίνει !!! Υπάρχουν ακόμα μετακινήσεις  εν ενεργεία Βουλευτών σε άλλα κόμματα μέχρι και διασπάσεις  κομμάτων  , σαν αντίδραση στην εκλογή νέου αρχηγού, όταν διαπίστωσαν  με καθυστέρηση ,  ότι αυτή δεν εξυπηρετούσε την προσδοκώμενη διαδοχή του κ. Τσίπρα από την προεπιλεγμένη ‘’νομενκλατούρα’’  της παράταξης. Ο νεοεκλεγείς ηγέτης, πνιγμένος στην άγνοια της πολιτικής πραγματικότητας και με πρακτική αντίθετη με τις διακηρύξεις του, περιορίζεται να κατακρίνει κάθε επίτευγμα των αντιπάλων του, προβάλλοντας τις ανακρίβειές του και τάζοντας στους ψηφοφόρους του ‘’λαγούς με πετραχήλια’’.

Σε όλα τα κόμματα [ πλην ΚΚΕ]  έγιναν αποσκιρτήσεις, με πλέον χαρακτηριστική  εκείνη του οπορτουνιστή Ευρωβουλευτή της Νέας Δημοκρατίας, που μετακινήθηκε προσωρινά  στον Σύριζα για να κρατήσει τα προνόμιά του και μετά βλέπουμε. Από όσα έχω διαβάσει στα έργα των Μαρξ κα Έγκελς δεν βρήκα ανάλογες προτροπές , καθότι ο  συγκεκριμένος πολιτικός-δημοσιογράφος, άρχισε από μέλος του ΚΚΕ. Στη συνέχεια  διηύθυνε  στρατευμένη δεξιά εφημερίδα, μεταπήδησε στην Ν.Δ. για να  επωφεληθεί από τις πλουσιοπάροχες αμοιβές και τα λοιπά προνόμια της Ευρωβουλής .  Στην πορεία θυμήθηκε το κομματικό του παρελθόν και προσχώρησε στον  εγγύτερο ιδεοληπτικά  Σύριζα, γιατί το ΚΚΕ δεν θα τον δεχόταν και προφανώς δεν  βόλευε και τον ίδιο η τακτική να εισπράττει μέρος των παχυλών αποδοχών του το κόμμα.

Δεν θα προσθέσω  νέα στοιχεία για το   ΚΚΕ, αρκούμενος  στο γεγονός ότι ζουν ακόμα στον κόσμο τους, χωρίς να χάνουν την επικινδυνότητά τους’’, διδάσκοντας τη ‘’δημοκρατία’’  του Στάλιν. Το μόνο στοιχείο που το συνδέει με το Κοινοβούλιο  [που δεν αποδέχεται τον αστικό κοινοβουλευτισμό]  είναι η κοινή επιδίωξη με την λοιπή Αντιπολίτευση να ρίξουν την Κυβέρνηση. Το ΚΚΕ άλλωστε υπήρξε ανέκαθεν υπερασπιστής των λαϊκών κυβερνήσεων που επιβάλλει το κόμμα.

Τι να πει κανείς για τους δήθεν θρησκευόμενους και τους  πατριδοκάπηλους  εμπόρους μαντζουνιών και φρούδων ελπίδων, που έχουν ιδιοποιηθεί και το σύνθημα πατρίδα, θρησκεία και οικογένεια!!! Θα τελειώσω με τη σκέψη που με τρομάζει για το μέλλον της χώρας, αφού προσωπικά έχω μονάχα ‘’πλούσιο’’ παρελθόν και στα 90 μου, δεν προσδοκώ κανένα μάλλον. Αλήθεια για πού πάνε τη χώρα και τους Έλληνες  αυτοί που θέλουν να επανέλθουμε στα παλιά και τετριμμένα μιας νέας ψωροκώσταινας;;; Αντώνης

ΓΙΑ ΝΑ ΒΑΛΟΥΜΕ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΣΤΗ ΘΕΣΗ ΤΟΥΣ

 

ΓΙΑ ΝΑ ΒΑΛΟΥΜΕ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΣΤΗ ΘΕΣΗ  ΤΟΥΣ

               [Κατά φύσιν και παρά φύσιν, γενικώς]

 

 

Πριν εκθέσω τις προσωπικές μου απόψεις  για το θέμα, αναφέρομαι στον  διάλογο του  Καθηγητή του Πολυτεχνείου κ. Θεοδόση Τάσιου με τον κ. Μπαμπινιώτη[- https://www.youtube.com/watch?v=tj8VZjxK6pE] που μου έστειλε η φίλη μου η Ελένη, όπως και στον ανάλογο με τον σημαντικό μας εκπαιδευτικό, λογοτέχνη, μεταφραστή  αρχαίων συγγραφέων μας  και εκλεκτό συμπατριώτη μου Κωνσταντίνο Γεωργουσόπουλο, στην εκπομπή της  εξαίρετης φιλολόγου και παρουσιάστριας Βίκυς Φλέσσα .Θα τον βρείτε και αυτόν στο διαδίκτυο. Τίτλος της εκπομπής ήταν ‘’οι λέξεις φταίνε’’ όπου γίνεται  πλήρης ανάλυση  της ετυμολογίας και προέλευσης των λέξεων της γλώσσας μας. Προσωπικά μένω στην επιφανειακή μόνο χρήση και ανάλυση, όσο μου χρειάζεται, για να τεκμηριώσω τις  εμπειρικές μου λεκτικές  αναφορές.

Ένας  παλιός Γυμνασιάρχης μου, χρησιμοποιούσε κατά κόρον την έκφραση του τίτλου του παρόντος και σκέφθηκα να τον μιμηθώ, διαπιστώνοντας με καθυστέρηση 7 δεκαετιών, πόσο δίκιο είχε, παρά τους απαράδεκτους ειρωνικούς καγχασμούς των μαθητών  της εποχής. Προέχει πάντα η ορθή τακτοποίηση των πραγμάτων, πριν ασχοληθούμε  σοβαρά  με την επίλυσή τους , θα προσπαθήσω δε να κάνω και εγώ το ίδιο  στη συνέχεια:

Δεκαετίες αναζητώ στα λεξικά – ελληνικά και ξένα- την ετυμολογία των εντός  παρενθέσεων λέξεων του υπότιτλου του παρόντος και δεν βρήκα καμιά διαφοροποίηση μεταξύ  της αρχαίας, της καθαρεύουσας ή λόγιας και της καθομιλουμένης δημοτικής γλώσσας, Όλα ερμηνεύουν την έκφραση ‘’παρά φύσιν’’ ως εκτροπή από τους φυσιολογικούς κανόνες , ενώ το κατά φύσιν σημαίνει  φύσει [σύμφωνα  με τη φύση, φυσιολογικά].

Ας αρχίσουμε όμως από τα κατεπείγοντα και παγκόσμιου ενδιαφέροντος για να καταπιαστούμε και με εκείνα που θεωρούνται προσωπικής ή περιορισμένης  σημασίας και εμβέλειας και ας μας απασχόλησαν επί μακρόν και θα συνεχίσουν να ταλανίζουν την πολιτική ζωή του τόπου ‘’ως μη ώφειλε’’ . Προβληματίζομαι σφόδρα διαπιστώνοντας ότι ως κάτοικοι αυτού του πλανήτη δεν αρκεστήκαμε μόνο στη  προσβολή  και βλάβη της ίδιας της φύσης  και του περιβάλλοντος για λόγους ιδεοληψίας και συμφέροντος, τις συνέπειες της οποίας αρχίσαμε ήδη  να πληρώνουμε, αλλά προσπαθήσαμε να  ‘’πάμε κόντρα’’, ενεργώντας γενικότερα ως ‘’κατακτητές’’ , ‘’παρά φύσιν’’.  Αντί να αλλάξουμε άμεσα τακτική – πριν είναι πολύ αργά - ‘’βαλθήκαμε’’ να κουκουλώσουμε τις απρέπειές μας φθάνοντας το περιβάλλον στα  όριά του, παρά τις προειδοποιήσεις των ειδικών. Έμμεσα αποδεχτήκαμε τη συνέχιση χρήσης του άνθρακα και πετρελαίου στις βιομηχανίες  Κίνας ,Ινδίας και Ρωσίας και ανεχθήκαμε την εξαγορά των πλούσιων χωρών της υπέρβασης στην παραγωγή ρύπων  στις  ΗΠΑ και πολλές άλλες μεγάλες βιομηχανίες της Ευρώπης. Το τραγικό είναι ότι τα περισσότερα  δήθεν ‘’πράσινα’’  ‘’αριστερά’’ κομματικά κινήματα στη χώρα μας, τάχθηκαν υπέρ της συνέχισης χρήσης των στερεών καυσίμων. Το δικαιολόγησαν ως φιλολαϊκό μέτρο  ‘’για να μη χάσουν τη δουλειά τους’’ οι εργαζόμενοι των περιοχών εξόρυξης λιγνίτη και άλλων ορυκτών καυσίμων, αγνοώντας τη μεγάλη ζημιά που έχουν υποστεί ήδη οι κάτοικοι  στην υγεία τους.

Παραθέτω ένα μικρό απόσπασμα της συμφωνίας των Παρισίων για το περιβάλλον που αφορά τη στάση του τότε Προέδρου των ΗΠΑ κ. Τράμπ, που θέλει να κυβερνήσει και πάλι τη χώρα του και δυστυχώς έχει οπαδούς που αδιαφορούν για τις συνέπειες στον πλανήτη.  Σημειώνω ότι η  δική μας χώρα , υιοθέτησε εκ των πρώτων την αυστηρή τήρηση των ληφθέντων μέτρων της συμφωνίας και  δέχεται εσωτερικές κομματικές  επικρίσεις, ‘’ότι έσπευσε να ανταποκριθεί στις επιταγές των μεγάλων’’ για την ελαχιστοποίηση της μοιραίας σημερινής πρακτικής.

‘’Στο σημείο αυτό  αναφέρομαι στην απόφαση του Προέδρου των Η.Π.Α. Ντόναλντ Τραμπ να αποχωρήσουν οι Η.Π.Α. από τη Συμφωνία του Παρισιού, γεγονός που επηρεάζει σε μεγάλο βαθμό την έκταση εφαρμογής της Συμφωνίας και την ανθρωπότητά στο σύνολό της, όσον αφορά τον περιβαλλοντικό, παραγωγικό και οικονομικό τομέα. Ιδιαίτερες είναι οι αντιδράσεις των περιβαλλοντικών οργανώσεων σχετικά με την εν λόγω απόφαση του Αμερικανού Προέδρου, καθώς οι ΗΠΑ είναι ένας από τους μεγαλύτερους ρυπαντές του πλανήτη και μία χώρα με μεγάλη πολιτική και οικονομική ισχύ, οι αποφάσεις της οποίας επηρεάζουν άμεσα τόσο τους στόχους της Συμφωνίας όσο και τις αποφάσεις άλλων χωρών που βρίσκονται υπό την επιρροή τους. Η απόφαση του Προέδρου των Η.Π.Α. ωστόσο, έδωσε το χώρο στην Ευρωπαϊκή Ένωση προκειμένου να ασκήσει πιο έντονες και δραστικές παρεμβάσεις στα ζητήματα διαμόρφωσης της διεθνούς περιβαλλοντικής πολιτικής.  της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην υιοθέτηση της Συμφωνίας και στην επικύρωσή της από τα κράτη μέλη της θεωρείται ιδιαίτερα σημαντική.  Το περιεχόμενο της Συμφωνίας των Παρισίων έχει πυρήνα το βασικό στόχο της Συμφωνίας που είναι η συγκράτηση της αύξησης της θερμοκρασίας του πλανήτη «αρκετά κάτω» από τους δύο (2) βαθμούς Κελσίου. Πρόκειται στην ουσία για ένα σχέδιο δράσης το οποίο αρχίζει το 2020’’.

Τα αποτελέσματα των πρώτων ενεργειών μας τα βιώνουμε επιδεινούμενα καθημερινά, με προειδοποιήσεις των ειδικών ότι  σύντομα ίσως αναζητούμε νέους πλανήτες για να επιβιώσουμε.  Εάν επαληθευθούν οι επιστημονικές προβλέψεις,  οι ενδεχόμενοι μελλοντικοί επισκέπτες της γης μας θα βρουν παραποιημένα  στοιχεία , για να εξωραϊστούν  ενδεχόμενες νέες ‘’παρά φύσιν’’  ιδιαιτερότητες!!!

Όσον αφορά τις ‘’διαπροσωπικές’’ σχέσεις, λέγεται ότι από  την εποχή του Πλάτωνα, του Μ. Αλεξάνδρου και της Σαπφούς,   υπήρχαν ανάλογες ιδιαιτερότητες  [οι αντίθετοί τους τις ονόμαζαν διαστροφές], χωρίς  άλλες εκδηλώσεις ή συνέπειες.  Διερωτώμαι  γιατί σήμερα πρέπει να τις γιορτάζουμε  με κάθε μορφής πολύχρωμες‘’PRIDE’’ επιδείξεις;; Σκεφθείτε να αποφασίσουν να κάνουν τα ίδια και οι ‘’άλλοι’’, οι αποκαλούμενοι ‘’ κατά φύσιν, φύσει, κανονικοί , ή φυσιολογικοί’’ για να διαφημίσουν και τη δική τους ‘’πραμάτεια’’!!!

 Τα ίσα δικαιώματά τους είναι  πια απόλυτα  δεδομένα και δίκαια κατοχυρωμένα, τα υπόλοιπα ‘’γαϊτανάκια’’ , που θυμίζουν απόκριες τι τα θέλουν;; Η πρώτη σκέψη οδηγεί –μπορεί και λάθος- στην προβολή τους, κάτι που θυμίζει την αρχαία Σαπφώ  που διαφήμιζε την ιδιαιτερότητά της με τους στίχους της . Άθελά τους ίσως προκαλούν ένα ακόμα διχασμό στην κοινωνία και κυρίως σε βάρος τους, που ενίοτε συνοδεύεται από ανεπίτρεπτα σχόλια και ένα ‘’κράξιμο’’ που δεν ωφελεί κανένα. Έχω φίλους αυτής της  κατηγορίας που ακόμα το κρύβουν και εξακολουθούν να το θεωρούν καθαρά θέμα της προσωπικής τους ζωής που δεν αφορά τους άλλους . Γιατί τόση προβολή και διαφήμιση από τις οργανωμένες ομάδες;;;

Θα επικαλεσθώ τον φιλόσοφο του μέτρου , της μεσότητας και της ηθικής  Αριστοτέλη, , ο οποίος προσπάθησε να προσεγγίσει την ομοφυλοφιλία ως κοινωνικό φαινόμενο και όχι καθορίζοντάς την με ανατομικούς όρους, μιλώντας για τον ενεργητικό και τον παθητικό ρόλο και το πώς αυτός δημιουργείται από την εφηβική περίοδο της ζωής του άνδρα και έπειτα .Ευτυχώς  ότι – μέχρι σήμερα - οι απόψεις του δεν αποδοκιμάστηκαν και  απέφυγε έτσι ένα σύγχρονο εξωστρακισμό του!!!

Με τις   τελευταίες νομοθετικές ρυθμίσεις που εναρμονίζουν την ισότιμη θέση τους και στη χώρα μας, αρχίζει  να διαφαίνεται μια πίεση ανάγκη παράλειψης κάποιων  όρων και λέξεων από τα επίσημα λεξικά μας που δεν ‘’βολεύουν’’ και ίσως ‘’απαιτηθεί’’ από την νέα ομάδα των ‘’ΛΟΑΤΚΙ’’ η αποφυγή ή και απαγόρευση χρήσης επίσημων  εκφράσεων που τους ενοχλούν. Τώρα πέστε μου, πέραν της παράλειψης του καθιερωμένου λεξιλογίου , μήπως  πρέπει να  διαγράψουμε και  αναφορές των αρχαίων σοφών μας -όπως αυτή του Αριστοτέλη - και να ξαναγράψουμε το σύνολο των λεξικών της γλώσσας μας, για να μη μας θεωρήσουν πολέμιους της ισότητας των ανθρώπινων δικαιωμάτων;;; Τελικά νομίζω ότι θα το αποφύγουμε , και οι άμεσα ενδιαφερόμενοι θα αρκεσθούν στη   νομιμοποίηση τους, που τους  δίνει το δικαίωμα να προβάλουν  την ιδιαιτερότητά τους. Ας το κάνουν όμως , χωρίς να προκαλούν τους υπόλοιπους, διότι ‘’τα ποικιλόχρωμα  φασιστοειδή καραδοκούν να το εντάξουν στη ‘’φαρέτρα’’ τους.

 Έχω ακούσει επώνυμες καταγγελίες από τα ΜΜΕ, καταγγελία παλιού ηθοποιού, ότι αναγκάστηκε να παίζει ρόλους κομπάρσου εκτός της χώρας, διότι εδώ ‘’ αν δεν διαθέτεις τη συγκεκριμένη ιδιαιτερότητα, δύσκολα γίνεσαι αποδεκτός  από το κύκλωμα’’. Ελπίζω ότι τώρα  που καλύφθηκαν  νομικά, δεν θα προκαλέσουν  ανάλογες καταγγελίες. Επικαλούμαι  για μια τελευταία  φορά  τον Αριστοτέλη , που συνιστούσε τη μεσότητα και το μέτρο.

Θα κλείσω το κείμενό μου με μια – ίσως αφελή απορία. Αλήθεια πόσες λέξεις  και εκφράσεις– ακόμα και λόγιες- έχουν τεχνηέντως αποσυρθεί  από το λεξιλόγιό μας, θυσία στον βωμό των σκοπιμοτήτων, για να μη θεωρηθούν έστω και έμμεσα προσβλητικές για ειδικές κατηγορίες ιδιαιτεροτήτων;;;

Αντώνης

ΠΑΣΧΑ ΚΥΡΙΟΥ ΠΑΣΧΑ

 

                ΠΑΣΧΑ ΚΥΡΙΟΥ ΠΑΣΧΑ

‘’Ο πιστός έχει μεγάλη γαλήνη και χαρά. Ο άπιστος αδιαφορεί και ξεγελά τον εαυτό του με ταξίδια και πλούσια φαγητά. Η άνοιξη, με ολάνθιστους τους κήπους και τους αγρούς, συμμετέχει στην πανήγυρη μυρώνωντας την εξαίσια φύση. Όλα γοητευτικά, λαμπροφόρα, ολόφωτα. Η πίστη συνεπαίρνεται, η ταπείνωση δεν θέλει πολλά λόγια. Η απλότητα και η καθαρότητα φωτοβολούν. Η αγνή ψυχή συγκινείται. Θυμάται την παιδική αθωότητα και πλημμυρίζει από άυλη χαρά. Η τρυφερότητα της φιλοκαλίας ψέλνει χαρούμενα. Το γλυκύτατο Πάσχα γεννά την άδολη χαρά’’.

Και όμως, ακόμα και αυτή τη μέρα, με όσα της αποδίδονται,  αρχηγοί  κομμάτων συνέχισαν το μένος τους κατά της κυβερνώσας παράταξης και προσωπικά του αρχηγού της για λίγα ψηφουλάκια.  Σε μια κρίσιμη εποχή για την Μέση Ανατολή και ίσως την παγκόσμια ειρήνη, οι εμπόλεμοι – μετά από τόσες χιλιάδες αθώα θύματα και την ολική καταστροφή της Γάζας- αναζητούν τρόπους να σταματήσουν το κακό, ενώ οι δικοί μας παραμένουν  αμετακίνητοι στα πυροτεχνήματα μίσους και αναπόδεικτων συκοφαντιών. Ακόμα και οι κομμουνιστές επικαλούνται  τις χριστιανικές επιταγές ότι τον Γολγοθά των ημερών θα διαδεχθεί η Ανάσταση [ στην οποία δεν πιστεύουν] και ο  ο λαός  θα επιβάλει το δίκιο του εργάτη, προφανώς με την ’’επανάσταση του γλυκού νερού’’. Για τον ‘’φαρμακοτρίφτη’’ της περεούλας με τα μαντζούνια του δεν κάνω κρίση, αφού πιστεύω πια ότι ξεπέρασε κάθε μέτρο και εγγίζει το ακαταλόγιστο.

Οι ‘’πολέμιοι’’ εξακολουθούν να λένε , όσα  έλεγαν  και πριν τις προηγούμενε εκλογές που ακολούθησε η πανωλεθρία τους, αλλά μυαλό δεν έβαλαν. Εδώ θα επικαλεστώ και τα λόγια του Ιησού την ώρα της σταύρωσης ‘’Ου γαρ οίδασι τι ποιούσι’’, αλλά εκείνος ήταν Θεός και τους συχώρεσε, ενώ  ο λαός δεν θα δείξει την ίδια μεγαλοσύνη και είναι κρίμα για όλους και κυρίως για τη χώρα., όπου δεν περισσεύει κανένας .Λίγο μυαλό δεν έβλαψε ποτέ κανένα και αξίζει τον κόπο να ‘’επιστρατευτεί’’ , έστω και ευκαιριακά, με το ‘’πρόσχημα ‘’ της αγάπης των ημερών.    Αντώνης

 

ΜΙΑ ΖΩΗ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΠΈΛΕΞΑ ΑΛΛΆ ΤΗ ΒΊΩΣΑ

 

                   ΜΙΑ  ΖΩΗ   ΠΟΥ  ΔΕΝ  ΕΠΈΛΕΞΑ  ΑΛΛΑ ΤΗ ΒΙΩΣΑ

Στη μακρόχρονη ζωή μου δεν είχα ποτέ περιέργεια αλλά πραγματικό ενδιαφέρον. Βίωσα σχεδόν κάθε πτυχή της και δεν παραπονέθηκα ποτέ για τα βιώματά μου – καλά  ή κακά- χωρίς ποτέ να μεμψιμοιρήσω για τις επιπτώσεις τους , προσπαθώντας απλά να τις φέρω στα μέτρα των δυνατοτήτων μου, ώστε να μη με λυγίσουν με το βάρος και τις συνέπειές τους. Είχα πάντα κανόνες στη ζωή μου και δεν φοβήθηκα  ποτέ και κανένα.

Σκεφθείτε ότι, ως άτυπος επί κεφαλής της υπηρεσίας μου – στη διάρκεια της χούντας – έκανα προσφυγή εναντίον της για περικοπές των αποδοχών εξωτερικού του Κλάδου μου και με τη βοήθεια του αγνώστου  μου εισηγητή του Συμβουλίου Επικρατείας, δικαιώθηκα ως προς το αποτέλεσμα ενώ έχασα τη δίκη. Θυμάμαι τα λόγια του αείμνηστου δικηγόρου Αριστείδη Τσάτσου, που μόλις είχε επιστρέψει από εξορία, ότι και το απλό πέρασμα από το  γραφείο του θα με στιγμάτιζε. Από την άλλη, ο δοτός Γενικός Γραμματέας του ΥΠΕΞ, Αντιστράτηγος Γιάνναρης, με προειδοποιούσε ότι με την πράξη προσφυγής ‘’στρεφόμουν κατά της εθνικής κυβέρνησης’’. Τελικά δεν είχα καμιά συνέπεια – τουλάχιστον φανερή.

Με τα μικρά δείγματα θάρρους που με είχαν οπλίσει τα χρόνια του πολέμου που έζησα από την ηλικία των 6 ετών, έζησα τη ζωή μου μέχρι και σήμερα, χωρίς φόβο και πάθος. Δεν φοβάμαι πια ούτε τον θάνατο και ίσως και γιαυτό, για 10 χρόνια είχα κόψει κάθε σχέση μου με ιατρικές και εργαστηριακές εξετάσεις, Επανήλθα σ’ αυτές μετά το τελευταίο μου συντριπτικό κάταγμα στο γόνατο που με οδήγησε στο νοσοκομείο.

Με όλα αυτά και πολλά άλλα σημαντικότερα που έζησα, δεν επιδιώκω την αυτοπροβολή μου ‘’άγιες  μέρες’’, αλλά δίνω ένα ακόμα μάθημα ζωής, σήμερα την ημέρα των Παθών, για τους νέους κυρίως της εποχής μας και τους επαναστάτες του γλυκού νερού, που νεανίζουν και ψευτοσοσιαλίζουν. Χθες σε μια εκπομπή άκουσα έναν [τέως] αριστερό να παραδέχεται δημόσια ότι  ο υπαρκτός σοσιαλισμός ήταν ένα εφεύρημα και δεν υπήρξε ποτέ. Προσωπικά το γνώριζα καλά αυτό γιατί έζησα , στις χώρες που είχε επιβληθεί, για δώδεκα ολόκληρα χρόνια, αλλά δεν με πίστευαν. Σήμερα Μεγάλη Παρασκευή, σεβόμενος την ημέρα, δεν θα αναφερθώ σε κομματικές κρίσεις, ελπίζοντας ότι, για άλλους λόγους, θα πράξουν το ίδιο και οι διάφοροι λαϊκοί κήρυκες της όποιας πραμάτειας προσπαθούν να πλασάρουν στο δύσμοιρο λαό.

Αφορμή για το σημερινό μου πόνημα, αποτέλεσαν  ταυτόσημα  σχόλια πολλών αναγνωστών του χθεσινού μου δημοσιεύματος, με τα οποία με ευχαριστούν ‘’για όσα διδάσκω με τα γραφόμενά μου’’, ενώ εγώ επιμένω ότι γράφω για να σκοτώνω τη ατέλειωτη μοναξιά μου. Ξαναδιαβάζοντας  τα 900 περίπου δημοσιεύματα μου μετά το 2016, βρίσκω πράγματι στοιχεία τα οποία κάποιοι τα άκουγαν για πρώτη φορά και κάποιοι άλλοι δεν θα τα μάθαιναν ποτέ. Εννοώ βέβαια πραγματικά γεγονότα που βίωσα προσωπικά, αφού εξακολουθώ να γράφω με τη μέθοδο της αυτογραφικής αφήγησης.

·         Θα κλείσω το παρόν, με μια μικρή  αναφορά στα ‘’εγκώμια’’ της ημέρας, τα οποία, πέραν των ωραίων στίχων, διακρίνονται και για την εξαίρετη μελωδία τους, όπως τη γνώρισα  προσωπικά, ως τενόρος της εκκλησιαστικής πολυφωνικής χορωδίας. Προηγείται το  κρεσέντο του ‘’Αι γενεαί  πάσαι, ύμνον τη Ταφή Σου, προσφέρουσι Χριστέ μου.

Καθελών του ξύλου, ο Αριμαθείας, εν τάφω Σε κηδεύει.

Μυροφόροι ήλθον, μύρα σοι, Χριστέ μου, κομίζουσαι προφρόνως.

 

Ω γλυκύ μου έαρ, γλυκύτατόν μου Τέκνον, πού έδυ σου το κάλλος;’’  Ο Επιτάφιος θρήνος  ολοκληρώνεται σε μινόρε,  καταδεικνύοντας  την πένθιμη ατμόσφαιρα  του Θείου δράματος με το‘’ Η ζωή εν τάφω κατετέθης Χριστέ  και αγγέλων στρατιαί εξεπλήττοντο ‘’

Η ατμόσφαιρα γίνεται ρεαλιστικότερη για τους λαούς που ζουν το προσωπικό τους δράμα με τους πολέμους που σιγά αλλά σταθερά επανέρχονται στη ζωή μας. Προσωπικά το αντιλαμβάνομαι καλύτερα, γιατί βρέθηκαν στη δεινή τους θέση, στη διάρκεια του Β’ παγκόσμιου  και του αδελφοκτόνου εμφυλίου πολέμου στη χώρα μας.  Αντώνης

Η ΧΑΡΜΟΛΥΠΗ ΤΩΝ ΗΜΕΡΩΝ ΣΕ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ ΕΠΙΠΕΔΟ

 

Η ΧΑΡΜΟΛΥΠΗ ΤΩΝ ΗΜΕΡΩΝ ΣΕ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ ΕΠΙΠΕΔΟ

 

Δεν προσπαθώ να συγκινήσω τους αναγνώστες μου ούτε να τους μεταφέρω την προσωπική  συγκίνηση ενός υπερήλικα που βιώνει την επιλογή της μοναξιάς του με  τις προσωπικές του αναμνήσεις. Συνεχίζω να γράφω με τη μέθοδο της αυτογραφικής αφήγησης,    με μοναδική διαφορά ότι αυτή τη φορά περιορίζομαι  αποκλειστικά στον τρόπο που ζει αυτή τη χαρμολύπη ένας μοναχικός γέροντας, ‘’σε απόσυρση’’ από το τελετουργικό των ημερών, που οδηγούν αυτόματα και στην αναμονή της Θείας και της προσωπικής του ανάστασης. Στην πραγματικότητα δεν ζει πια αλλά επιβιώνει, ανακαλώντας στη μνήμη του τις όποιες αναμνήσεις από το τόσο μακρύ και μακρινό του παρελθόν.

Το να θυμάσαι είναι χρήσιμο , χωρίς να είναι πάντα και ευχάριστο, δεν έχει όμως καμιά σχέση με τις αμέτρητες αναμνήσεις, που βρίθουν από δυσάρεστες αναπολήσεις μιας  περιόδου, που περιλαμβάνει πολέμους, πείνα, απώλειες αγαπημένων προσώπων και ελάχιστες στιγμές ευτυχίας και χαράς. Το ατύχημα είναι ότι τα δυσάρεστα τρέχουν πάντα πρώτα και καμιά φορά αδυνατείς να προσεγγίσεις τα ευχάριστα, οπότε προσπαθείς να ενεργοποιήσεις τα συναισθήματά σου, φιλτράροντας  ή ωραιοποιώντας τις ελάχιστες ευχάριστες στιγμές, από τις αναποδιές του παρελθόντος.

Σε μεγάλες γιορτές, σαν το Πάσχα, που υποχρεωτικά  είναι φορτισμένες με έντονες παραστάσεις, μπαίνεις στην αναγκαία σύγκριση και υποφέρεις περισσότερο. Σε ανάλογες καταστάσεις, ανακαλύπτεις κάθε φορά έναν τρόπο ‘’διαφυγής’’ για να πείσεις τον εαυτό σου ότι υπάρχουν και τα χειρότερα ή να εφευρίσκεις τη διέξοδο με τα παθήματα  άλλων.

Στη σημερινή διαφυγή μου με οδήγησε ένα παλιό τραγούδι του Κλέωνα Τριανταφυλλίδη, του γνωστού Αττίκ, με τίτλο ‘’Ζητάτε να σας πω’’. Το περιστατικό αναφέρεται στην παρουσία στο κέντρο που τραγουδούσε [ στη μάντρα του], όπου βρέθηκε  με τον νέο σύντροφό της ,η δεύτερη σύζυγός του  Μαρίκα Φιλιππίδου  με του  Ίλαρχο Μερκούρη [πατέρα της Μελίνας] για τον οποίο τον είχε εγκαταλείψει.. Για την καλλονή Μαρίκα, ο Αττίκ είχε γράψει και το τραγούδι ‘’είδα μάτια πολλά’’, που το κοινό που γνώριζε το μυστικό του, άρχισε να φωνάζει έντονα ‘’είδα μάτια!!!’’ Τότε ο καλλιτέχνης προσπάθησε να βρει τη δική του διέξοδο από τον πόνο που του δημιούργησε η παρουσία του μεγάλου  του έρωτα  και να διασκεδάσει τις εντυπώσεις.

Ζήτησε συγγνώμη από τους θαμώνες του κέντρου και σε λίγα λεπτά επανήλθε με το νέο του δημιούργημα, που έγραψε στη σύντομή αυτή διακοπή που ακολουθεί. Απολαύστε το όσοι δεν το γνωρίζετε, άλλωστε αποτελεί διαφυγή, αφού αφορά παθήματα τρίτων.

ΣΤΙΧΟΙ ΖΗΤΑΤΕ ΝΑ ΣΑΣ ΠΩ       

Ζητάτε να σας πω
τον πρώτο μου σκοπό
τα περασμένα μου γινάτια
ζητάτε είδα μάτια
με σκίζετε κομμάτια

Σε μια παλιά πληγή
που ακόμα αιμορραγεί
μη μου γυρνάτε το μαχαίρι
αφού ο καθένας ξέρει
τι πόνο θα μου φέρει

Είναι πολύ σκληρό
να σου ζητούν να τραγουδήσεις
έναν παλιό σκοπό
που προσπαθείς να λησμονήσεις

Στο γλέντι σας αυτό
δε θα’ τανε σωστό
αντί για άλλο πιοτό
να πιω εγώ φαρμάκι
μ’ ένα τέτοιο τραγουδάκι

Γελάτε ειρωνικά
και λέτε μυστικά
ίσως με κάποια καταφρόνια
μια και περάσαν χρόνια
εσύ τι κλαις αιώνια

Γιατί βαρυγκωμείς
δεν είδαμε και μεις
μια ομορφιά σ’ αυτή τη ζήση
δεν πήραμε απ’ τη φύση
καρδιά για ν’ αγαπήσει

Αχ, δεν είν’ οι καρδιές
όλες το ίδιο καμωμένες
ούτε κι οι ομορφιές
στον κόσμο δίκαια μοιρασμένες

Και μες στη συντροφιά
σε κάθε ρουφηξιά
ξεχνώ μιαν ομορφιά
που γέμιζε μεράκι
το παλιό μου τραγουδάκι

Στίχοι και σύνθεση του Αττίκ .

 Και πάλι με τις ευχές μου Αντώνης